ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ...

Αυτό που συμβαίνει στη περιοχή μας με τις πολεμικές επιχειρήσεις, ευνοεί την Ελλάδα, μας συμφέρει. Συμφέρει όμως και την Ευρώπη, η οποία μπορεί να βρει μια ενεργειακή διέξοδο, εν μέσω οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Συμφέρει επίσης και τις ΗΠΑ που θέλουν την Ευρώπη να μην εξαρτάται από το φυσικό αέριο της Ρωσίας...

Η πρόσφατη ανακατανομή ισορροπιών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εν μέσω εξεγέρσεων και ανακατατάξεων, δημιουργεί συνθήκες που επιτρέπουν στην Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής, με συμφωνίες που θα επιτρέψουν την εξόρυξη και εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου φυσικού αερίου.

Εάν και εφόσον η Ελλάδα ανακηρύξει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ), θα αποτελέσει μαζί με την Κύπρο και το Ισραήλ, τη χώρα - κλειδί για την εξαγωγή και διάθεση του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Είναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές. Από τη μια πλευρά ο Μουμπάρακ συνομιλούσε με την Τουρκία για την ΑΟΖ, χωρίς να υπολογίζουν το Καστελόριζο και από την άλλη ο Καντάφι δεν δεχόταν τη Γαύδο ως νήσο με ΑΟΖ.

Δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπεριφορά της Ρωσίας σε σχέση με την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την επέμβαση στη Λιβύη, όπως δεν είναι τυχαία η αντίδραση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, για το ίδιο θέμα.

Οι Κινέζοι που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για πετρέλαιο παγκοσμίως, γνωρίζουν πολύ καλά το γιατί οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν την Λιβύη, και όχι το Μπαχρέιν ή την Υεμένη. Το Μπαχρέιν φιλοξενεί τον 5^ο στόλο, και η Υεμένη ελέγχει τη πρόσβαση στην Ερυθρά Θάλασσα. Όσο για τη Λιβύη, μπορεί οι ΗΠΑ να μην εισάγουν το πετρέλαιο της, αλλά το εισάγουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι τους.

Είναι λοιπόν γεγονός ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου διαμορφώνεται μία κατάσταση, που τα συμφέροντα ΕΕ, ΗΠΑ και Ελλάδας συμπλέουν. Στη διπλωματική σκακιέρα, δεν υπάρχουν αγάπες, και συμπάθειες. Υπάρχουν μόνον συμφέροντα.

Eξήμισι εκατομμύρια ευρώ τον μήνα κοστίζει στην Ελλάδα η συμμετοχή της στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, χωρίς να γίνεται μνεία αντισταθμιστικής ωφέλειας από αυτήν, μόνο αγανάκτηση και εμπαιγμό αισθανόμαστε για τη διαπραγματευτική ανικανότητά μας.

Και αυτή τη φορά Ελληνικά ζωτικά συμφέροντα, συμβαίνει να εξυπηρετούν ζωτικές ανάγκες ΚΑΙ της Δύσης, με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ. Ετσι, τυχόν αντιδράσεις από τυχόν θιγόμενους δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα και δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ.

Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε έντονη την παρουσία μας στην περιοχή των επιχειρήσεων με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, στα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ και κυρίως νότια της Γαύδου, ώστε να προβάλουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην περιοχή.

Στο τέλος τέλος, ότι γίνεται, δεν γίνεται για το ίδιο το πετρέλαιο ή το αέριο. Γίνεται για τον γενικότερο έλεγχο της ενέργειας. Όποιο κράτος καταφέρει να αποκτήσει τον έλεγχο στις πηγές ενέργειας, θα έχει κερδίσει μια πρωτεύουσα θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, και θα μπορεί να υπαγορεύει τους όρους του στα υπόλοιπα πράμγατα που το αφορούν.

Χωρίς την άμεση εμπλοκή μας σε πολεμικές επιχειρήσεις, σευποστηρικτικό ρόλο τουλάχιστον, με αναβαθμισμένη παρουσία, σε κάθε ευκαιρία θα πρέπει να κάνουμε αισθητή την αποφασιστικότητά μας να διαδραματίσουμε τον ρόλο που οι συγκυρίες μάς επιφυλάσσουν στην περιοχή...

Ήδη έχομε γίνει υποτελείς με πολλούς τρόπους:

Υποτελείς στην Τουρκία, που δε μας επιτρέπει ούτε να ανακηρύξουμε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Υποτελείς στους διεθνείς χρηματοδοτικούς οργανισμούς, που ελέγχουν την οικονομία και τη ζωή μας.

Υποτελείς στη βούληση των ισχυρών, που ούτε να διαπραγματευτούμε ερήμην τους δε μας αφήνουν.

Υποτελείς πάνω απ' όλα στο μικρόψυχο συμφέρον μας, που δε μας αφήνει να δούμε πέρα από τη μύτη μας, που μας καθιστά πελάτες και κόλακες ανίκανων κομμάτων και πολιτικών, που μας οδηγεί στην απώλεια της αξιοπρέπειας και του φιλότιμού μας.

Που προσπαθούν ιδεολογικά να μας υποτάξουν στιγματίζοντας ως φασίστα όποιον είναι πατριώτης, όποιον μιλάει για αυτοδιάθεση του λαού μας σε ένα χώρο που ελευθέρωσε με το αίμα του και καλείται να παραδώσει τώρα στους Τούρκους και να θυσιάσει την όποια εσωτερική συνοχή του έμεινε στο βωμό του δήθεν πολυπολιτισμού. Γιατί δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η μετάλλαξή μας σε ένα άθροισμα ραγιάδων, οπότε κάθε μεγάλη ιστορική στιγμή μας απειλεί να μας υπομνήσει ποιοι ήμασταν...

Κι εμείς λοιπόν πρέπει να αντισταθούμε. Έστω και τώρα. Εδώ είναι οι παλιοί μας και τα κατορθώματα τους, και μ' αυτούς καλούμαστε να αναμετρηθούμε και να τους πλησιάσουμε. Μόνο ο Ε. Βενιζέλος κατόρθωσε και διπλασίασε τον χώρο που καταλάμβανε ως τότε η Ελλάδα.

Αν δεν τα καταφέρουμε, αύριο θα είμαστε κάποιοι ανώνυμοι που θα λαθροβιούμε στις παρυφές της Νέας Τάξης, αναλώσιμοι και ανάξιοι κάθε οίκτου από τα αφεντικά μας. Το θέμα στα καθ ημάς είναι αν θα υποταχτούμε στην Νεα Ταξη, αντέχουμε να δώσουμε τον υστατο αγωνα;

Αν ναί, νομίζω οτι τώρα είναι η διεθνής μας η ώρα!

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΙΩΣ...

Καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως όλα δείχνουν αρχικά, μα η ζωή και η μοίρα τελικά αποφασίζουν αλλιώτικα...

Ένα καλό παράδειγμα είναι και τα παρακάτω.

1η ερώτηση:

Αν ξέρατε μια γυναίκα που ήταν έγκυος, η οποία είχε ήδη 8 παιδιά, τρία από τα οποία ήταν κουφά, δύο τυφλά, ένα με διανοητική καθυστέρηση, και είχε και σύφιλη, θα της συστήνατε να κάνει άμβλωση;

Διαβάστε και την επόμενη ερώτηση πριν απαντήσετε.

2η ερώτηση:

Είναι καιρός πλέον να εκλεχτεί ένας νέος παγκόσμιος ηγέτης και μόνο η ψήφος σας μετράει. Τα γεγονότα για τους τρεις κορυφαίους υποψηφίους είναι τα ακόλουθα:

Ο υποψήφιος Α:

Συναναστρέφεται με διεφθαρμένους πολιτικούς...

Συμβουλεύεται αστρολόγους για το τι θα πράξει...

Απατά τη γυναίκα του με κάθε ευκαιρία...

Πίνει 8 - 10 μαρτίνι ημερησίως και καπνίζει μανιωδώς πούρα...

Ο υποψήφιος Β:

Απολύθηκε από τη δουλειά του δύο φορές...

Κοιμάται συνήθως μέχρι το μεσημέρι...

Έκανε χρήση ναρκωτικών στο Πανεπιστήμιο...

Και πίνει ένα τέταρτο γαλονιού ουίσκι κάθε βράδυ...

Ο υποψήφιος Γ:

Είναι παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου. Χορτοφάγος, δεν καπνίζει, πίνει μια μπύρα που και που και δεν έχει ποτέ απατήσει τη σύζυγό του.

Σε ποιον από τους τρεις θα ρίχνατε την ψήφο σας;

Αποφασίσατε;

Ο υποψήφιος Α είναι o Franklin D. Roosevelt.

Ο υποψήφιος Β είναι ο Winston Churchill.

Ο υποψήφιος Γ είναι ο Adolph Hitler.

Και τώρα η απάντηση στην 1η ερώτηση της άμβλωσης:

Εάν είπατε "ναι" στην άμβλωση, μόλις σκοτώσατε τον Beethoven!

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ...

Τίποτα το καινούριο δεν είναι. βία πάντα υπήρχε και θα υπάρχει ανάμεσα στα παιδιά, στα σχολεία και στις γειτονιές.

Από τα πρώτα παιδικά χρόνια θυμάμαι από λεκτική βία μέχρι ξύλο και άγριους πετροπολέμους, επειδή κάποιος "παρείσακτος" πέρασε τα θεωρητικά όρια μια άλλης γειτονιάς, αρκούσε το στρίψιμο σε μια γωνία για να βρεθεί κάποιος θύμα ή θύτης σε ένα κατά τ' άλλα ασήμαντο ολιγόλεπτο περιστατικό μεταξύ παιδιών...

Να μη πούμε για πολύωρες απογευματινές μάχες - παιχνίδια μεταξύ γειτονιών, με πόλεμο ή μπάλα αφορμή, πέτρες, τόξα βέλη και χοντρά ξύλα από τις οικοδομές που αφθονούσαν τότε στη συνοικία στα χέρια παιδιών ακόμη και προσχολικής ηλικίας, που σώζανε τη τιμή της γειτονιάς τους στη φαντασία τους.

Που ποτέ δεν πάθανε κάτι σοβαρό σε τέτοιες συμπλοκές, όσο κι αν φωνάζανε οι μανάδες από παράθυρα "θα βγάλετε τα μάτια σας", ποτέ κανείς δεν έβγαλε το δικό του ούτε του φίλου του και οι μώλωπες που όλοι είχαν παντού δεν ήταν σημάδι πανικού, μάλλον με υπερηφάνεια τους επιδείχναμε...

Πήγα σχολείο στην πρώτη τάξη σε εποχή που όποιος δεν περνούσε τις υποχρωτικές εξετάσεις από τη τετάρτη στην πέμπτη και παραπέρα, έμενε στην ίδια τάξη μέχρι να τα καταφέρει. Εγώ ήμουν 7 χρονών και υπήρχανε στο ίδιο σχολικό προαύλιο ως και 15 - 18ρηδες που περίμεναν στις μεγάλες τάξεις να πάρουν το χαρτί του δημοτικού για χρόνια και στο μεταξύ διασκέδαζαν πειράζοντας τα μικρότερα, τα "πρωτάκια" ιδίως, είτε σπρώχνοντας τα είτε αρπάζοντας το κουλούρι ή τη τυρόπιτα μέσα από τα χέρια τους, ή πετώντας πέτρες με σφεντόνες από απόσταση ασφαλείας αν έβλεπαν στην αυλή τον διευθυντή του σχολείου με τη βέργα...

Ήμουνα 9 χρονών όταν ένα πρωί πρωτοπήγα σχολείο με μαχαίρι που έκλεινε στην τσέπη ( ο ίδιος ο γέρος μου, μου το είχε δώσει) κι αποφασισμένος να μην αφήσω κανέναν μεγάλο από τα "βούγια", όπως τους λέγαμε τους ανεπρόκοπους στάσιμους να με ξαναπειράξει προσωπικά, στρίμωξα στις τουαλέτες τον Αποστόλη τον γιο του παπά και κοντινότερο γείτονα στη ίδια αυλή που με πείραζε συχνότερα και απειλώντας να του κόψω την παντέρμη του που μου έδειχνε ξεδιάντροπα, τον έκανα να μην ασχοληθεί ποτέ μαζί μου στο μέλλον, όπως κι έκανε. Κάποια λόγια και υπονοούμενα μου απήυθυνε σε εκδρομές και μόνο αν ήταν παρέα με άλλους 2 τουλάχιστον όμοιους του μα κι αυτό σταμάτησε μια κι όξω όταν τον είδε η χήρα γειτόνισσα να την παίζει από το παράθυρο του για χάρη της απέναντι και το διάδωσε σε μένα και μερικά ακόμη παιδιά "να μην κάνουμε ποτέ ότι κι αυτός" ο μαλάκας...

Όπως συστεγαζόταν στο ίδιο προαύλιο και το κλασσικό διώροφο κτίριο το 3ο και 4ο δημοτικά σχολεία, είχαμε και δια-σχολικές συγκρούσεις από παράδοση τα δυο σχολεία, όπου λάμβαναν μέρος ακόμη και δάσκαλοι κι από τις 2 μεριές και χρειαζόταν η βοήθεια των διευθυντών και πότε - πότε η επέμβαση της επιθεώρησης που στεγαζόταν τότε στα ψηλά στο ίδιο προαύλιο, να μοιράσουν το ζωτικό τους χώρο τα σχολεία...

Φαινόμενο που παρατηρούνταν και σε μέρες εκδρομών, όπου μερικές φορές και κατέληγε σε μονομαχίες μεμονωμένων θερμόαιμων μαθητών από άγνωστα ως τότε σχολεία κι έπειτα με αναμονή της συνέχειας της παιδικής μικροβεντέτας...

Τα ίδια και στο γυμνάσιο - λύκειο, όπου εμπλέκονταν ακόμη και μικροσυμμορίες μαθητών σε συμπλοκές για ποικίλους λόγους, εδώ και για κλοπές αντικειμένων αξίας και χρημάτων από μαθητές με πετυχημένους ή ονομαστούς στην πόλη μπαμπάδες, εδώ ήταν που είδα για πρώτη φορά τέτοιον κοινωνικό - ταξικό διαχωρισμό.

Σε κείνη τη ηλικία αρχίζαμε πολλοί να ξεχωρίζουμε, άλλοι με πολεμικές τέχνες κι άλλοι με γυμναστική με βάρη, με πρώτο κίνητρο να τα βγάζουμε πέρα σε τέτοιου είδους νεανικές συμπλοκές σε σχολεία, γήπεδα, σινεμάδες, ντίσκο, στα λιμάνι κι όπου αλλού.

Εκεί στα στέκια πετούσαν και στη θάλασσα τους χαμένους αργά τη νύχτα, όπως και μεθυσμένους Αμερικάνους ναύτες όταν προκαλούσαν ντόπιες παρέες...

Και όπλα κυκλοφορούσανε μεταξύ μας, αυτόματα στιλέτα ήταν της μόδας, εγώ προτιμούσα τα κυνηγετικά μαχαίρια που κλείνανε και δικαιολογούνταν (τα αυτόματα στιλέτα θεωρούνταν όπλα αν πιανόταν κανείς) ο Μίχελας από την Σέμπρωνα είχε το κρητικό μαχαίρι του γέρου του σε θήκη στο μανίκι του, άλλοι βοελύονταν με νουτσάκου και λοιπά εξαρτήματα νίτζα, ξυράφια, ρόπαλα, αλυσίδες, πέτρες και σπασμένα μπουκάλια οι πιο τεμπέληδες.

Υπήρχανε και θύματα που περνούσαν τη νύχτα στο νοσοκομείο ή τα κρατητήρια του μπατσάδικου, για παλαβογιατρούς δεν ξέρω αν έτρεχε κάποιος να επουλώσει δήθεν ψυχολογικά προβλήματα. Τα λύναμε μεταξύ μας, με σιωπή κι εκδίκηση την ώρα που έπρεπε το κάθε πράμα...

Αυτές οι υπερευαισθησίες είναι μπούρδες, πάντα τα εφηβικά νιάτα θα γουστάρουν να κυριαρχήσουν στο σχολείο, στις παρέες, να κλέψουν ένα αυτοκίνητο ή ένα μηχανάκι για μια βόλτα και να το παρατήσουν μετά άδειο από βενζίνη να το βρει ο κάτοχος του, ακόμη και να σπάσουν ένα περίπτερο να πάρουν μερικά πακέτα τσιγάρα όταν απαγορευόταν το κάπνισμα στα σχολεία και το σπίτι από τους γονείς, ή να κλέψουν περιοδικά, σιγά μην ζημιονόταν ο ρουφιάνος ο περιπτεράς, πουλούσε ακριβότερα άλλα πράγματα...

Είχα μια μεγάλη κούτα τέτοια πονηρά περιοδικά που όταν τα βαριόμουν τα αντάλλασσα με άλλους στα τελευταία θρανία, δεν με εμπόδισε αυτό να αριστεύσω στην τρίτη του λυκείου, ούτε ν' αποκτήσω πανεπιστημιακές περγαμηνές και μεταπτυχιακούς τίτλους.

Κανείς εκπαιδευτικός ούτε μπάτσος δεν μπορούσε ούτε τότε ούτε θα καταφέρει τίποτα και σήμερα να περιορίσει την παιδική - εφηβική βία, έτσι είναι οι άνθρωποι κι έτσι πάντα θα λαλούν...

Απο τότε βέβαια τα πράγματα στα σχολεία έχουν προχωρήσει και σε ομαδικούς βιασμούς, σε χρήση κι εμπορία ναρκωτικών που εμείς δεν είχαμε είχαμε τέτοιες περιπτώσεις...

Τώρα έχουν μπει στο παιχνίδι και τριτοκοσμικοί αλλοδαποί μαθητές η μη, που μισούν οτιδήποτε το Ελληνικό και θα δυσκολέψουν τα πράγματα, μα η βία εξουδετερώνεται μόνο με βία και οριστικό τσάκισμα του πρωταίτιου κι ας το κάνουν νόμος και πολιτεία, να μην γίνει ανεξέλεγκτο φαινόμενο και παρασύρει μικρούς - μεγάλους.

Θα μπορούσε κανείς να χρεώσει στο σχολείο κακή λειτουργία, και στους εκπαιδευτικούς αδυναμία ή αδιαφορία ή ό,τι άλλο, αν το φαινόμενο εμφανιζόταν εξαιτίας του σχολείου. Προφανώς δεν είναι το σχολείο που το δημιουργεί αφού πάντα υπήρχε.

Στο σχολείο γίνεται ορατό αφενός μεν γιατί υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων αυτής της ηλικίας παιδικής - εφηβικής, αφετέρου δε γιατί σε αυτή την ηλικία συντελούνται τεράστιες μεταβολές στον άνθρωπο. Αυτές οι αλλαγές, σωματικές, νοητικές συναισθηματικές, στον νέο άνθρωπο, γεννάνε και όλη την υπερβάλλουσα ενέργεια την οποία θέλει να εκτονώσει...

Το παιδί μπαίνει στο σχολείο κουβαλώντας τα στοιχεία της δικής του ατομικότητας και το σχολείο μέσα στη διάρκεια των δώδεκα ή και περισσότερων ετών, το υποστηρίζει ώστε βγαίνοντας από αυτή τη διαδικασία, να είναι σε θέση να λειτουργεί ως ολοκληρωμένος πολίτης.

Είναι λογικό ότι καθώς συντελούνται οι διαδικασίες της εκπαίδευσης, θα εκδηλώνονται συμπεριφορές και φαινόμενα που έχουν να κάνουν τόσο με την ιδιοσυστασία του ανθρώπου, όσο και με τις αντιλήψεις που διαμορφώνονται σε ολόκληρη την κοινωνία.

Αν λοιπόν θέλουμε να συζητήσουμε το πρόβλημα, δεν έχει νόημα να στεκόμαστε στο τι συμβαίνει μέσα στο σχολείο, αλλά αν η έξοδος από αυτό δίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν σοβαρά λίγο ξύλο και ζόρισμα να ξέρει τη θέση του, τα προβλήματα που θα του δημιουργηθούν λόγω ευαισθησίας ή εμμονής είναι πρώτα για πάρτη και της οικογένειας του κι ύστερα για να βρίσκουν πελάτες δικηγόροι, ψυχολόγοι και παλαβογιατροί...

ΔΥΟ ΛΑΟΙ...

Δυο λαοί μακρινοί και τόσο διαφορετικοί. Στο τρόπο που βιώνουν, που δρουν, που αντιμετωπίζουν τα πράγματα...

Οι διαφορές στην εκδήλωση των λαϊκών αντιδράσεων για γεγονότα που συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή εκπλήσσουν ανάλογα με τον τόπο στον οποίο παρατηρούνται.

Στην πραγματικότητα την οποία βιώνουν οι Ιάπωνες τελευταία, ένας σεισμός 9 Ρίχτερ που κατεδάφισε πόλεις, ένα τσουνάμι ύψους 21 μέτρων, που σάρωσε και έπνιξε χιλιάδες στρέμματα αγροτικής και κατοικημένης γης και διαρροή ραδιενέργειας, που μοιράζει τοξικό θάνατο σε μεγάλη έκταση γύρω από τη Φουκουσίμα...

Φαινόμενα που έπρεπε να έχουν διαλύσει την τοπική κοινωνία, όχι μόνο δεν τη διέλυσαν αλλά σφιχτόδεσαν πιο πολύ τους δεσμούς της και σφυρηλάτησαν τις αντοχές της. Οπως περιγράφεται, καμιά λεηλασία δεν έγινε πουθενά στα χαλάσματα, ουδεμία διάκριση υπέρ ή εναντίον κάποιων, καμιά αυτοδικία, καμιά προσπάθεια κάποιων να αποφύγουν το καθήκον τους, ψύχραιμοι, όπως οι πυροσβέστες γύρω από τους σταθμούς, περιμένουν αν είναι η σειρά τους να αναλάβουν δράση στην προσπάθεια ψύξης των αντιδραστήρων. Σύμβολα στωικότητας και ανιδιοτέλειας, αλτρουισμού και ηρωισμού.

Αυτοί θα ξαναχτίσουν γρήγορα τη χώρα τους.

Στη δική μας καθημερινότητα δι' ασήμαντον αφορμή, για παράδειγμα ένα κακό αποτέλεσμα που θα φέρει μια ομάδα, αρκεί για να προκαλέσει κατεδάφιση του γηπέδου και να οδηγήσει σε έναν εμφύλιο πόλεμο ύβρεων και δηλώσεων που θα μεταφερθεί στις εξέδρες από παράγοντες σε οπαδούς, θα ξεπατώσει και θα κάψει τις εγκαταστάσεις εκεί και θα ξεχειλίσει στον αγωνιστικό χώρο, όπου κάθε αντίπαλος και μη ποδοπατείται. Και ο τύπος θα το αναπαράγει σε συνέχειες για καιρό, ως εξέχων γεγονός...

Ενα ασήμαντο γεγονός όπως το αποτέλεσμα ενός επαρχιακού παιχνιδιού Γ' κατηγορίας, γεγονός που θα έπρεπε να μη έχει καμιά επίπτωση στην πραγματική ζωή μας, δημιουργεί εχθρούς, στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πόλη, χωρίζει τη χώρα σε βορά και νότο και διαλύει χωρίς ουσιαστικό λόγο την κοινωνική συνοχή. Και σιγά - σιγά αυτό μεγεθύνεται και κυριαρχεί και στις πολιτικές σχέσεις, όπου οι αρνητικές συμπεριφορές δεν στηλιτεύονται αλλά υιοθετούνται, κάνοντας αδύνατη τη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων.

Στην πολιτική ζωή επικρατούν γηπεδικές λογικές, οι οποίες αρκούνται να τοποθετήσουν την πολιτική σε επίπεδο δικαιολόγησης των αντιδράσεων ενός χύδην όχλου και ταυτόχρονα γιγαντώνονται οι συνθηματολογίες.

Να μην πούμε λέξη για πιθανότητα επικοινωνίας - συνεργασίας κυβέρνησης αντιπολίτευσης, ούτε καν στα λεγόμενα "Εθνικά θέματα"...

Συζητάμε για εκλογές, για ανασχηματισμούς, μεταγραφές, διαγραφές, διασπάσεις, συνεργασίες της στιγμής από εδώ κι από εκεί, με αποτέλεσμα το κεντρικό πρόβλημα της χώρας να το σκεπάζουν στρώματα φλυαρίας, τα λόγια να υπερκαλύπτουν τα έργα, η μη ανάληψη ευθύνης να είναι λόγος στραγγαλισμού της ανάπτυξης, η κατεστημένη ακινησία να είναι το επιδιωκόμενο...

Πώς θα ξαναχτίσουμε έτσι τη χώρα μας;

HANG THEM HIGH (WESTERN MOVIE)...

Classic Clint Eastwood western. Directed Ted Post at 1968.

When an innocent man barely survives a lynching, he returns as a lawman determined to bring the vigilantes to justice...

ΦΩΤΟΡΥΠΑΝΣΗ (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ)...

Φωτορύπανση: Σβήνουμε τα φώτα για να ανάψουν τα αστέρια

View more presentations from Christos Sotiropoulos

Για μια ώρα από τις 8.30 έως τις 9.30 μ.μ. το Σάββατο 26 Μαρτίου 2011, εκατομμύρια πολίτες από όλο τον κόσμο, σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά, αναμένεται να σβήσουν τα φώτα των σπιτιών τους συμμετέχοντας στο συμβολικό κάλεσμα της «Ωρας της Γης», στέλνοντας ένα δυνατό παγκόσμιο μήνυμα ενάντια στην αλλαγή του κλίματος και την υπερθέρμανση του πλανήτη...

Μετά από τρία χρόνια όλο και πιο δυναμικής παγκόσμιας ανταπόκρισης η Ώρα της Γης γίνεται θεσμός και ένας απλός τρόπος να αποδείξουμε ότι πέρα από γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαφορές, παραμένουμε πολίτες ενός κοινού τόπου. Του πλανήτη Γη.

Με το κλείσιμο των φώτων θ' αναδειχτεί για λίγο το μεγαλείο του έναστρου ουρανού. Έτσι αν ο καιρός το επιτρέψει, θα έχουμε τη ευκαιρία να παρατηρήσουμε μέσα από τα τηλεσκόπια του Συλλόγου Φίλων Αστρονομίας Κρήτης τα ουράνια σώματα...

Φέτος λοιπόν, το Σάββατο, 26 Μαρτίου, στις 8:30 το βράδυ, ξεπεράστε τη μία ώρα χωρίς φώτα και ρίξτε μια καθαρή ματιά στ' αστέρια...

Ο Σ.Φ.Α.Κ. σε συνεργασία με τον Δήμο Χανίων και την φιλαρμονική του Δήμου, γιορτάζει την Ώρα της Γης το Σάββατο 26 Μαρτίου 2011 στους Τάφους των Βενιζέλων στα Χανιά.

Θα καταγράψει την εκδήλωση για λογαριασμό της WWF με ειδική κάμερα, θα κάνει φωτομετρία και θα δώσει την ευκαιρία στους φίλους που θα βρεθούν εκεί να παρατηρήσουν τον νυχτερινό ουρανό μέσα από τα τηλεσκόπια του συλλόγου.

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΡΠΑΧΤΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ...

Οι Δυτικές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής ιδιαίτερα επί προεδρίας Μπους εξέθρεψαν, ανέχτηκαν και συντήρησαν επί δεκαετίες τα δικτατορικά καθεστώτα τύπου Καντάφι στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Και τότε όταν συμμαχούσαν με τα καθεστώτα αυτά αλλά και σήμερα που εμφανίζονται να θέλουν να τα ανατρέψουν, εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα...

Μέχρι σήμερα ευρωπαϊκές εταιρείες, όπως η Βρετανική BΡ, η Ισπανική Repsol, η Γαλλική Total, η Ιταλική Εni, η Exxon Mobil κ.ά. έπαιρναν το αρίστης ποιότητας και πάμφθηνο (περίπου ένα δολάριο το βαρέλι) Λυβικό πετρέλαιο και διαχειριζόντουσαν το 85% της παραγωγής του.

Αυτές ειδοποίησε ο Καντάφι την προηγούμενη εβδομάδα ότι δεν τις εμπιστεύεται γιατί συνωμότησαν εναντίον του και θα πρέπει να ξεχάσουν τα Λιβυκά πετρέλαια, τα οποία θα διοχετευθούν σε Ρωσικές, Ινδικές και Κινέζικες εταιρείες. Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι από αυτές τις τελευταίες προέκυψαν οι αποχές στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ για κυρώσεις στη Λιβύη (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα), ενώ οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έσπευσαν να εξορμήσουν ανθρωπιστικά κατά του μέχρι χθες συμμάχου τους.

Τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Αφρικής, 44 δις βαρέλια, να έρθουν υπό την κατοχή των επικυρίαρχων της Δύσης. Χωρίς αυτά η Λιβύη θα παρέμενε ένα άνυδρο στρατόπεδο στα αζήτητα, όπως ήταν πάντα στο πέρασμα του χρόνου, από την εποχή των Φοινίκων θαλασσοπόρων ως την εποχή των Ιταλών φασιστών και των Αμερικανικών βάσεων...

Πιστεύετε ότι ξαφνικά ανακάλυψε η Δύση ότι πρόκειτα για αδίστακτο δικτάτορα; Άλλη απόδειξη της διάθεσης για "αρπαχτή" από τους ηγέτες της Δύσης είναι το ότι ο Καντάφι δεν ήταν τόσο ο μισητός στόχος που θυμήθηκαν καθυστερημένα, αλλά ένας στόχος - ευκαιρία για να καλύψει τα σκάνδαλα που ταλανίζουν τις κυβερνήσεις Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι και να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τα προβλήματα που παρουσιάζουν κρίσιμες πολιτικές αναμετρήσεις που αντιμετωπίζουν ο Σαρκοζί, ο Κάμερον και ο Ομπάμα.

Όλος αυτός ο αχταρμάς επιδιώξεων, ο καθένας τα συμφέροντα του και πάνω στον στόχο - εχθρό, οδήγησε στην καθυστερημένη επίθεση χωρίς σαφείς στόχους, χωρίς επίσημο αρχηγό, χωρίς συμμετοχή όλων όσων ψήφισαν υπέρ της επέμβασης, χωρίς επίσημη συμμετοχή του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και χωρίς πλάνο για την επόμενη ημέρα η οποία ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα με τον Καντάφι ή χωρίς αυτόν θα ακολουθηθεί είτε από διαμελισμό της χώρας είτε από το χάος του εμφυλίου...

Δεν έχει καμμιά σημασία αν η εξέγερση στην Λυβύη προήλθε από την ευρεία μάζα των καταπιεσμένων πολιτών ή από μία χούφτα πρώην βολεμένων του καθεστώτος που αποφάσισαν να ανατρέψουν τον Λίβυο ηγέτη για να πάρουν αυτοί την εξουσία. Ένα εσωτερικό πραξικόπημα των πρώην ομοτράπεζων του δικτάτορα εκδηλώθηκε στη πραγματικότητα. Δεν υπήρχε απλός λαός ειρηνόφιλος λαός που σφαγιαζόταν, παρά μόνο τυχαία ως "παράπλευρη απώλεια" και από τις δυο εμπόλεμες πλευρές...

Στέκομαι όμως στο γεγονός ότι τα μέσα που χρησιμοποίησε για να τους ανατρέψει, "καθαρίζοντας" με τα όπλα ανενόχλητος όποιον δήλωνε αντιφρονών, δεν στάθηκαν αρκετά ως πειστήρια εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας για να ανοίξουν ούτε μύτη από τους "αριστερούς και μη ανθρωπιστές" στην Ελλάδα οι οποίοι βρήκαν πάλι ψεύτικα δάκρυα να χύσουν μόνο όταν οι Δυτικές δυνάμεις αποφάσισαν να βάλουν τέλος δυναμικά σε αυτήν την ιστορία.

Κατά τη δική τους λογική τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διαπράττονται μόνο από τους κακούς δυτικούς, τους ιμπεριαλιστές Αμερικανούς, το αιμοβόρο ΝΑΤΟ και μέχρις εκεί. Που ήταν οι κινητοποιήσεις που όφειλαν να είχαν κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα όλοι αυτοί οι σύγχρονοι πολέμιοι της Νέας Τάξης πραγμάτων εναντίον της σφαγής στη Λιβύη από τον Καντάφι;

Κάποιοι φθάνουν στο σημείο να υπερασπιστούν εμμέσως πλην σαφώς έναν αιμοσταγή δικτάτορα για 40 χρόνια όπως είναι αλήθεια ο Καντάφι, προκειμένου για ακόμα μία φορά να αποδείξουν τις αντι-ιμπεριαλιστικές καταβολές τους ή να διαφημίσουν τον παλιομοδίτικο αντιαμερικανισμό που τους κατατρύχει, ως απόρροια αξεπέραστων εμμονών του παρελθόντος, τότε το μόνο που πετυχαίνουν είναι είτε να αυτοακυρώνονται είτε να ακυρώνουν τις έννοιες της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, τις οποίες δυστυχώς φαίνεται να αντιλαμβάνονται και να επικαλούνται επιλεκτικάΚόβοντας και ράβοντας την έννοια του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας στα μέτρα των δικών τους μύθων...

Φήμες τους θέλουν αποφασισμένους να δημιουργήσουν κι επεισόδεια διακόπτοντας την παρέλαση, για να περάσουν τα δικά τους ξύλινα και χιλιοακουσμένα συνθήματα, σε ποιούς άραγε; Γραμμένους κανονικά τους έχουμε!!!

ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ...

«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει ο επιτήδειος ουδέτερος στις εξελίξεις στην περιοχή. Η στάση αυτή δεν θα βοηθούσε τα εθνικά συμφέροντα» (πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ενημερώνοντας τη Βουλή για τη στάση της κυβέρνησης σχετικά με τη Λιβύη, 22-3-11).

Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί καλός ή δίκαιος. Όπως και καμιά ειρήνη δεν θεωρείται απορριπτέα έναντι του πολέμου. Ο πόλεμος των Αγγλο-Γαλλο-Αμερικανών στη Λιβύη με άγνωστες ακόμη συνέπειες για τη Μεσόγειο, είναι κάτι που προκαλεί αγωνία σε όλες τις χώρες που την περιβάλλουν.

Δεν μας έφτανε η οικονομική κρίση, να έχουμε εμπλοκές και σε γεγονότα που άλλοι δημιουργούν προς ίδιον συμφέρον, μάλλον είναι καταστροφικό. Ίσως πάλι, να είμαστε τόσο (υπο)χρεωμένοι, ώστε να ακολουθούμε πειθήνια τις εντολές των άλλων...

Παρόλες τις διαψεύσεις του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για άμεση εμπλοκή της χώρας μας, η φύση του ασυντόνιστου για την ώρα πολέμου των συμμάχων αλλά και η πιθανή διάρκειά του, αποτελούν άκρως δυσάρεστα και επικίνδυνα γεγονότα για τη χώρα μας.

Παζαβός και δικτάτορας ο Καντάφι και να σφάζει το λαό του, αλλά και σε άλλους λαούς γίνονται τα ίδια και στην ίδια ήπειρο.

Μα υπήρξαν κι άλλες περιπτώσεις τις τελευταίες δεκαετίες, που η χώρα μας αποτέλεσε κομβικό σημείο πολεμικών σχεδιασμών και επιχειρήσεων (Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία κ.λπ.). Κοινός παρανομαστής των παραχωρήσεων ήταν δυστυχώς ένας: η χώρα μας έδινε πολλά (βάσεις, εναέριο χώρο, πολεμικό υλικό και άντρες) μη αποκομίζοντας εντέλει απολύτως κανένα όφελος...

Να υποθέσουμε ότι περιοχές όπως ή Σούδα, ο Άραξος ή το Άκτιο έπαψαν με την τελευταί συμφωνία να είναι Έλληνικό έδαφος και είτε θέλουμε είτε όχι χρησιμοποιούνται άνευ της αδείας μας;

Για ποιό λόγο να μη μπορούμε κι εμείς, όπως οι Τούρκοι (ο επιτήδειος ουδέτερος και πάντα κερδισμένος) που κι αυτοί ανήκουν στο ΝΑΤΟ, να πατήσουμε πόδι, να εκμεταλλευτούμε πράγματα και καταστάσεις και να απαιτήσουμε ανάλογα ανταλλάγματα για κάθε χρήση - διευκόλυνση οποιασδήποτε βάσης σε Ελληνικό έδαφος, ή άλλη στρατιωτική αποστολή με τη οποία συμμορφωνόμαστε αμέσως και πρόθυμα;

Κι αν δεν μπορεί η χώρα μας να αποκομίζει, τώρα με την κρίση, εθνικά ή οικονομικά οφέλη, τότε ας πάρουμε την απόφαση να κλείσουμε αυτές τις βάσεις, αφού δεν μας χρησιμεύουν σε τίποτα ιδιαίτερο όπως φαίνεται...

ΣΩΤΗΡΕΣ...

Νομίζω πως όσο ψάχνουμε να βρούμε ποιο από τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) φταίει περισσότερο, τόσο περισσότερο συντηρούμε την εναλλαγή τους στην εξουσία και το σάπιο πολιτικό σύστημα.

Βούτυρο στο ψωμί τους είναι τέτοια σκηνικά.

Ο "Αντώνης" αρχίζει και παίρνει τη μορφή του σωτήρα που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και θα τιμωρήσει τους άχρηστους που κυβερνάνε. Ακριβώς δηλαδή όπως εμφανιζότανε ο "Γιωργάκης που έγινε ΓΙώργος" όταν έφτασε η σειρά του να κυβερνήσει πριν από ενάμιση χρόνο.

Πως θα ρίξει ο Σαμαράς την κυβέρνηση και θα κυβερνήσει ο ίδιος με το 21% (άντε 31%, αν κλέβουν οι δημοσκόποι) του Ελληνικού λαού να τον στηρίζει;

Όσον αφορά τις λύσεις που προτείνει για την έξοδο από την κρίση, αποτελούν ένα άλλο μεγάλο θέμα που χωράει πολλή συζήτηση.

Νομίζω ότι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα είναι να πεθάνει πλέον ο δικοματισμός και αυτή η εναλλαγή στην εξουσία. Το σύστημα αυτό και η πολιτική του χωρίς όρια καπιταλισμού που πρεσβεύει έχει αποτύχει ανοιχτά και ξεκάθαρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί να έχει να δώσει κάτι περισσότερο στη χώρα μας πέρα από φτώχεια,εξαθλίωση και εθνικές προδοσίες;

Ας μην περιμένουμε λοιπόν κανένα μεσσία (Αντώνη-Γιωργάκη, Γιωργάκη-Αντώνη) να μας σώσει, γιατί απλούστατα δεν θα μας σώσει. Η κρίση ανατρέπεται, δεν θεραπεύεται. Φαντάζει πολύ καλό για να γίνει αληθινό. Γι' αυτό ο κόσμος είναι επιφυλακτικός.

Εμείς πάντως αντί για ονόματα κομματικών στελεχών, θα θέλαμε να δούμε στις λίστες, ειδικά της Επικρατείας, ονόματα επιστημόνων, διανοουμένων, εργαζόμενων, ανθρώπων που πάλεψαν για την πατρίδα και τον λαό της. Υπάρχουν πολλοί που θα δουλέψουν αρκεί να τους αφήσουν απερίσπαστους να κάνου ότι ξέρουν...

Φυσικά και δεν είναι όλοι οι πολιτικοί και δεν είναι όλοι όσοι απαρτίζουν τις κοινωνικές ομάδες που αναφέρατε υπεύθυνοι για τα χάλια μας. Είναι όμως πάρα πολλοί πολιτικοί, απ' αυτούς που μας κυβέρνησαν και κυβερνούν τόσα χρόνια, υπεύθυνοι για την πτώχευση της χώρας.

Έχει πληρώσει μέχρι τώρα κανείς; Όπως πάει το πράγμα θα πληρώσει κανείς;
Ο κόσμος απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έγινε εις βάρος της χώρας και των πολιτών της.

Μπορείτε να μας πείτε ποια λύση είναι στα χέρια μας, δηλαδή στα χέρια του κόσμου, όταν συνεχίζει να μας κυβερνά το ίδιο πολιτικό σύστημα;

Μήπως ξαφνικά άλλαξε κάτι και δεν το έχω καταλάβει εγώ;

Βλέπουμε πως συμπεριφέρονται τα 2 μεγάλα κόμματα που τόσες δεκαετίες μας κυβερνούν. Δουλεύουν για την πάρτη τους και όχι για το συμφέρον της χώρας...

Πάντως είναι εύκολο να βγαίνει κανείς βουλευτής όταν στηρίζεται στην εξαγορά της ψήφου με το ρουσφέτι και εδώ είναι η ευθύνη του ψηφοφόρου που παρακαλά για τον διορισμό και τη εξυπηρέτηση...

Φρέσκους ανθρώπους θέλει το πράγμα, με όρεξη για δουλειά.

Ανθρώπους της κοινωνίας θέλει, που δούλεψαν και κουράστηκαν να αποκτήσουν το βιος τους και όχι απόβλητα του κομματικού σωλήνα και χρόνιους κηφήνες!

Τώρα είναι η ευκαιρία, τώρα που ειναι πανεύκολο για εναν βουλευτή να αποφύγει τον ψηφοφόρο που τον κυνηγά για διορισμό,΄λόγω συνθηκών μνημονίου και τρόικας.

Να τους ξεφορτωθούμε τους παλιούς κι αποτυχημένους τώρα, αφού δεν τους έχουμε ανάγκη τέτοιους βουλευτές, ούτε τέτοιους ψηφοφόρους που τους ανέδειξαν...

Ο κόσμος έχει πραγματικά προβλήματα και όποιος δεν τα αφουγκράζεται θα τον πάρει το κοινωνικό τσουνάμι που ερχεται! Το μόνο που πετυχαίνουν οι υπάρχοντες είναι να προκαλούν την απέχθεια του κόσμου, που άρχισε να τους γιουχάρει ακόμη και στο δρόμο και τις ταβέρνες, όπου τους παντήξει...

ΑΣΤΑΘΕΙΑ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΝΤΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ...

Η αστάθεια με την έννοια της ανασφάλειας, αμφισβήτησης κι έλλειψη προβλεψιμότητας εμφανίζεται σε διάφορες παραμέτρους της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Αναφορικά με την πολιτική ζωή, αποτελεί σημαντική απόδειξη το γεγονός της μόνιμης κι έντονης εκλογολογίας. Το δυσάρεστο της ύπαρξης μίας μόνιμης απειλής εκλογών είναι το γεγονός ότι αυτές οι μόνιμες φήμες ξεκινούν από το Μέγαρο Μαξίμου. Ποιος θα ξεχάσει την απειλή εκλογών εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών; Ποιος μπορεί να παραμείνει βέβαιος ότι η κατά καιρούς εκπεφρασμένη επιθυμία της κυβέρνησης να εξαντλήσει την τετραετία, πράγματι θα μετουσιωθεί σε πράξη;

Η συζήτηση περί νωπής λαϊκής εντολής ίσως για μία φορά στη μεταπολιτευτική ζωή της χώρας θα μπορούσε να έχει τη μορφή δημοψηφίσματος κι όχι απαραίτητα τη μορφή εκλογών. Επιπλέον, μέσα σε αυτό το σκηνικό, οι πολίτες έχουν σταματήσει να ελπίζουν σε λόγια από κόμματα και πολιτικούς, πολλές φορές όντως οι ίδιοι στην ανεργία κια την ανασφάλεια για το μέλλον τους...

Βλέπουν την εθνική μας κυριαρχία να έχει καταπατηθεί, μία κυβέρνηση να εκτελεί εντολές ξένων δανειστών, μια αξιωματική αντιπολίτευση να προσπαθεί να κρατήσει τα στελέχη της πριν διασπαστεί εντελώς, μια Αριστερά σπασμένη σε κομμάτια και διάφορα πρόσωπα και κόμματα, πολιτικούς και πολιτικάντηδες σε μία προσπάθεια να επωφεληθούν της ευκαιρίας εκλογών, ώστε να αναδείξουν τα προσωπικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα.

Ακόμη το κλίμα αστάθειας στην οικονομική ζωή εκφράζεται έντονα με το πιο γλαφυρό τρόπο μέσα από τις μόνιμες ανατροπές της φορολογικής μας πολιτικής. Ενδεικτικά, μέσα στο έτος 2010 με τους νόμους 3842/2010 και 3888/2010 επήλθαν σημαντικότατες αλλαγές στο φορολογικό μας σύστημα. Γιατί συνεπώς οι αλλαγές αυτές δεν αρκούσαν, αλλά τίθεται η ανάγκη κατάθεσης ενός νέου φορολογικού νομοσχεδίου;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δύο σκέλη: πρώτον η κυβέρνηση όπως αποδεικνύεται δεν έκανε κι εδώ τους σωστούς υπολογισμούς, με αποτέλεσμα τα μέτρα τα οποία έλαβε αφενός δεν ήταν αρκετά ή ακόμη κι εφαρμόσιμα, ώστε να καλυφθούν οι πιστωτικές της ανάγκες, και αφετέρου έπληξαν έντονα κάποιες επιμέρους αγορές, σε σημείο να απειληθεί η ίδια τους η ύπαρξη.

Επίσης η κοινωνική ζωή της χώρας εμφανίζει έντονα στοιχεία αστάθειας. Αναφερόμενοι στην κρίση δεν κάνουμε λόγο μόνο για την οικονομική κρίση, αλλά και την κρίση της πολιτικής και των πολιτικών, των αξιών, της ηθικής και των αρχών.

Ειδικότερα την παρούσα περίοδο, οι πολίτες θέτουν υπό αμφισβήτηση όλες τις δομές του σύγχρονου κράτους. Δεν πιστεύουν ότι η οικονομία θα ανακάμψει, αδιαφορούν για τις υπάρχουσες πολιτικές, χλευάζουν τους πολιτικούς όταν συναντηθούν στον δρόμο, κάνουν εκπτώσεις στις αξίες τους, διαπραγματεύονται την ηθικής τους και επαναπροσδιορίζουν τις αρχές τους. Δυστυχώς όμως κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει. Οι σκέψεις αυτές σε συνδυασμό με το γενικότερο κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί είναι αρκετές για να θεμελιώσουν το κλίμα αστάθειας στην Ελληνική κοινωνία.

Δυστυχώς στη χώρα μας οι αποφάσεις λαμβάνονται πολλές φορές με ευκολία, με στόχο τη δημιουργία περισσότερο εντυπώσεων, χωρίς αυτές οι αποφάσεις να εντάσσονται στο πλαίσιο δημιουργίας ενός μακροχρόνιου σταθερού και συγκεκριμένου επενδυτικού κλίματος, το οποίο προϋποθέτει τα μέτρα και οι αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης να εκφράζουν: σταθερότητα, σαφήνεια και συνέπεια τα τρία «Σ» και λίγη σοβαρότητα...

Το ζητούμενο παραμένει η Πολιτεία πρώτα και κύρια να δίνει τις σαφείς και μακροπρόθεσμες κατευθυντήριες, ώστε οι πολίτες της να μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια.

Για να ανακάμψει η Ελλάδα μας, χρειάζεται σταθερότητα, προβλεψιμότητα και σοβαρότητα, που όμως αναζητούνται ακόμη. Χωρίς αυτά δεν θα υπάρξει ποτέ ανάπτυξη και διέξοδος μπροστά.

Άμα δεν υπάρξει εκ νέου ανάπτυξη (πραγματική, όχι αεριτζήδικη) δεν θα πέφτουν τα ποσοστά ανεργίας. Και η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε με φορομπηχτικές υπερβολές, ούτε με ξεπούλημα όσο - όσο της κρατικής περιουσίας για να ταΐσουμε το μνημόνιο ούτε φυσικά με αριστερούς στρουθοκαμηλισμούς.

ΕΠΑΡΚΗ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ...

Έχουν δοθεί πολλές αφορμές για να κατηγορήσουμε το σύστημα Παιδείας της χώρας μας και να διαπιστώσουμε τα κακώς κείμενά του στη δόμηση και στις λεπτομέρειες που οδηγούν τους μαθητές από την Πρωτοβάθμια στη Δευτεροβάθμια και από εκεί διά μέσου ατελείωτων ωρών ιδιαίτερων μαθημάτων και φροντιστηρίων στα Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Αλλοτε μας πείραζαν οι χαμηλές αποδόσεις των μαθητών όπως καταγράφονται στους βαθμούς των πανελλήνιων εξετάσεων, άλλοτε μας πείραζε η 'βάση του 10" και άλλοτε μας ενοχλούσε που οι μαθητές εισέρχονται στις σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς βαθμολογικές βάσεις.

Ποτέ δεν μας ενόχλησε το μεγάλο γιατί οι μαθητές που αποφοιτούν από τη μέση εκπαίδευση δεν έχουν βάσεις, γιατί τους λείπουν οι γνώσεις, γιατί στερούνται της ικανότητας να κατανοούν, να αναλύουν και να επεξεργάζονται έννοιες.

Εθελοτυφλούμε που τα σχολειά στα χωριά μας δεν έχουν τους απαιτούμενους δασκάλους, τις υποδομές λειτουργίας, γιατί δεν μπορούν να ασκήσουν την κριτική σκέψη των μαθητών τους και βολευόμαστε γιατί είχαμε ολοήμερο πάρκιγκ να αποθέσουμε τα παιδιά μας δίπλα στο σπίτι μας για τις ώρες που λείπουμε πολυάσχολοι...

Τώρα που η υπουργός Παιδείας επιχειρεί να οργανώσει το "επαρκές" σχολείο, με αρκετούς μαθητές και δασκάλους για ν' ανάψει η άμιλλα και ο ανταγωνισμός στη μάθηση, το σχολείο που δεν θα χαρακτηρίζεται από όλα τα κακά που του καταλογίζουμε στις γενικόλογες και αορίστως αρνητικές επισημάνσεις μας στα καφενεία και στα πεζοδρόμια, ξεσηκωθήκαμε απ' άκρη σε άκρη με πρόσχημα την συνένωση προβληματικών σχολείων.

Κάθε φορά που πάει να αλλάξει κάτι, οι θιγόμενοι βγαίνουν στα κάγκελα κι εξαγγέλουν αγώνες καλώντας όμως σε συμμετοχή όλους εμάς που δεν κερδίζουμε τίποτα από ανούσια δικά τους θέματα...

Δεν θέλουμε λοιπόν τις συνενώσεις σχολείων. Οι συντεχνίες των καθηγητών - δασκάλων φοβούνται ότι θα χάσουν θέσεις εργασίας και πολυήμερες διακοπές/χρόνο και αντιδρούν. Μαζί τους και κάποιοι γονείς. Καταλήψεις σχολείων από μικρούς μαθητές, στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας...

Απαιτώντας να μην αλλάξει πάλι καμιά τις καταστημένες καταστάσεις που έφτασαν την Παιδεία στο σημερινό αντιπαραγωγικό αδιέξοδο, με γελοίες τοπικίστικες δικαιολογίες διαφόρων "παραγόντων" που ενώ επωφελήθηκαν οι ίδιοι από τον "Καλλικράτη" και πήραν τη θέση τους, δεν θέλουν επέκταση του, κάτι που μόνο θα ωφελήσει τα ολιγοθέσια υπολειτουργούντα σχολεία...

Και μη έχοντας βάση στα ανεπαρκή προσκομιζόμενα επιχειρήματα μας και επειδή σήμερα το Μνημόνιο πάει με όλα, ρίχνουμε και μια δόση από αυτό σαν φταίχτη των πάντων, παρά το ότι δεν ασχολείται με θέματα εκπαίδευσης.

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ...

Οι επαναστατικές κινήσεις στις χώρες της Βορ. Αφρικής και ιδίως της Λιβύης αναμένεται να επηρεάσουν όλο τον γεωπολιτικό χώρο της Μεσογείου, όπου η Ελλάδα φαίνεται να παίζει πρωτεύοντα ρόλο.

Η στρατηγηκή θέση στην οποία βρίσκεται γίνεται ακόμη σπουδαιότερη ένεκα της Κρήτης, που ήδη αποτελεί μέρος αντιμετώπισης του προβλήματος των εξεγέρσεων. Σε δυσκολότερη κατάσταση βρίσκεται η Γαλλία και η Ιταλία, που έχουν οικονομικές σχέσεις με τα επαναστατημένα καθεστώτα. Τρέχουν πίσω απ' τα γεγονότα για ν' αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητα προβλήματα, κυρίως τον βραχνά του ανεπιθύμητου μεταναστευτικού κύματος.

Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να μείνουν έξω απ' τις εξελίξεις, διότι είναι αναγκασμένες να εφαρμόσουν νέα τακτική στην περιοχή μετά απ' την απώλεια του Μουμπάρακ, που εθεωρείτο ισχυρό ανάχωμα για την ασφάλεια του Ισραήλ και την έναρξη στρατιωτικών επειχειρήσεων κατά του Καντάφι η παρουσία και ο ρόλος του οποίου φαίνεται να παίρνει τέλος.

Εδώ εγκυμονεί κινδύνους για την χώρα μας, λόγω της προκεχωρημένης και ασφαλέστερης βάσης τροφοδοσίας για τους Αμερικανούς στη Μεσόγειο, της Σούδας.
Η μεγαλόνησος αξιοποιήθηκε από τις ΗΠΑ με γεωστρατηγικά κριτήρια, ότι παρέχει τις σημαντικότερες στρατιωτικές διευκολύνσεις με τον πλέον ουσιαστικότερο αεροδιάδρομο στην περιοχή και το σπουδαιότερο με το βαθύ "κρηπίδωμα Κ-14" (κατάλληλο για ανεφοδιασμό αεροπλανοφόρων), που γίνονταν απαραίτητα σε κάθε σχεδιασμό των επιχειρήσεών τους.

Από το 1947 άρχισαν να συζητούνται και να υπογράφονται Ελληνοαμερικανικές συμβάσεις αμυντικής συνεργασίας. Η ιδέα χρησιμοποίησης της Σούδας σχηματίστηκε το 1950, έναρξη δε εργασιών διαμόρφωσης της βάσεως έγινε μετά δύο έτη. Ολα γινόντουσαν εν κρυπτώ και παραβύστω και φθάσαμε να 'χουμε τέσσερις βάσεις στην Ελλάδα. Στη Ν. Μάκρη, στο Ελληνικό, στη Σούδα και στις Γούρνες.

Μετά τη Μεταπολίτευση κυριάρχησαν τα συνθήματα έξω οι βάσεις, οι βάσεις φεύγουν, όμως, επί Ανδρέα έγιναν διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συμφωνίας, πώς θα συνεχιζόταν το καθεστώς των βάσεων στην Ελλάδα, για να 'ρθει ο υπουργός Εξωτερικών Α. Σαμαράς επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη να οριστικοποιήσει την παραμονή μιας μόνο βάσεως, αυτής της Σούδας με τον νόμο 1893/90 ΦΕΚ 106/6-8-90 τεύχος πρώτο.

Στο άρθρο 1 περιλαμβάνεται ότι επιτρέπει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να διατηρεί και λειτουργεί στην Ελλάδα στρατιωτικές και βοηθητικές ευκολίες και να διεξάγει αποστολές για σκοπούς άμυνας και υποστήριξης για χρονικό διάστημα οκτώ ετών, δυναμένου να παραταθεί κατόπιν κοινής συμφωνίας.

Η σύμβαση αυτή ανανεώθηκε με μιαν άλλη, την CTA (Comprehensive Technical Arrangement) που κυρώθηκε στη Βουλή επί υφυπουργίας στο ΥΠΕΞ κ. Α. Λοβέρδου τον Ιούλιο 2003, όπου συμπεριελήφθησαν οι απ' το 1947 πάσης φύσεως διμερείς συμβάσεις, συμφωνίες, διακοινώσεις, επιστολές, παραρτήματα, πρωτόκολλα, με ακαταλαβίστικους και διφορούμενους όρους, που αν χρειάζονταν θα εφαρμοσθούν αιφνιδιαστικά όταν προέκυπτε τέτοια ανάγκη.

Με τα δραματικά γεγονότα λοιπόν στα βόρεια παράλια της Αφρικής επανεμφανίστηκε ο αμερικανικός στόλος στη Μεσόγειο, στέλνοντας προπομπό ένα αεροπλανοφόρο και δύο αντιτορπιλικά, για ν' ακολουθήσει η πλήρης δύναμή του, όπως στη 10ετία του '70 και του '80.

Ο στόχος προφανής: Τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Αφρικής (44 δις βαρέλια), να έρθουν υπό την κατοχή των επικυρίαρχων της Δύσης.

Οι Ευρωπαίοι πρέπει ν' ανησυχούν αναλογιζόμενοι τα χρόνια του ψυχρού πολέμου, περίοδο την οποία δεν θέλουν ούτε να θυμούνται. Πάντως η κινητοποίηση αυτή στη Μεσόγειο όπου τώρα υπάρχει συνωστισμός από ναυτικές δυνάμεις πολλών χωρών, θα δραστηριοποιήσει όλες τις Αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες με επίκεντρο τη βάση της Σούδας.

Η Ιστορία θα δείξει εάν η επέμβαση στην Λιβύη θα γίνει με βάση μόνο τα συμφέροντα ή με βάση αρχές που οφείλει να υπηρετεί η διεθνής κοινότητα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι κάποιος πρέπει να σταματήσει τον καθεστωτικό Λιβυκό στρατό, που είχει φτάσει στα 100 χιλιόμετρα από την Βεγγάζη και παίρνει εντολές από έναν δικτάτορα-συνταγματάρη, στα όρια της παραφροσύνης. Τον πρώτο ρόλο έχει πλέον το ΝΑΤΟ και σ' αυτό το πλαίσιο θα ενταχθεί τυχόν Ελληνική επιχειρησιακή συμμετοχή.

Ας ελπίσουμε ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην επίλυση του βορειοαφρικανικού ζητήματος υπό μορφήν διευκολύνσεων των ΗΠΑ απ' τις εγκαταστάσεις της Σούδας, χωρίς περιπέτειες στρατιωτικών επιχειρήσεων, δεν θα βλάψει τα συμφέροντα της χώρας μας.

Καθότι η Λιβύη είναι δίπλα μας, στην απέναντι ακτή της Μεσογείου. Η άμμος της θα ποτιστεί με αίμα, αλλά ενίοτε τα αίμα παίρνει την εκδίκησή του. Και είμαστε γεωγραφικά πολύ κοντά σε έναν πόλεμο που στρατιωτικά μάλλον θα τελειώσει γρήγορα, αλλά τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του ίσως θα είμαστε από αυτούς που θα τις υποστούμε για καιρό, βοηθούντων και ντόπιων βαλτών ή ανεγκέφαλων.

Το είδα χθες σε αφίσα το σύνθημα: "να κλείσει η Σούδα και να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες της Βόρειας Αφρικής". Δεν ήταν πλάκα κατ' αυτούς, μα από τις προτάσεις που καταθέτουν ανενόχλητοι από όλους(;) με κουρελόπανα οι "αλληλέγγυοι" στο κέντρο της πόλης με αφορμή τώρα την ετήσια διεθνή μάζωξη ομοϊδεατών και καθιερωμένη πορεία προς την βάση, με τα απαραίτητα επεισόδια...

Όσο για την παρουσία και το μέλλον της βάσης;

Ας στοιχηματίσουνε καλύτερα μαζί με τους τουριστικούς πράκτορες, ξενοδόχους, ταβερναραίους, καφετζήδες κι αρπακολλατζήδες, αν δεήσουν να καταφτάσουν εγκαίρως (φέτος για πρώτη φορά) στην Σούδα τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια με στρατιές "εύπορων" τουριστών για μάδημα που περιμένουν όλοι, ή τζάμπα στρώνει με άσφαλτο τον δρόμο και βάζει κάγκελα στη προβλήτα ο δήμαρχος...

Μιας και η Σούδα πέρα από τη ναυτική βάση, αποτελεί και το (αναξιοποίητο ακόμη) μεγαλύτερο κι ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου, κατάλληλο για πολλές χρήσεις...

ΠΟΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Θανάση Βέγγου από το 1969, βασισμένη στο θεατρικό έργο των Τσιφόρου - Βασιλειάδη "Το έξυπνο πουλί".



Ο Θανάσης έχει ένα μαγαζί ηλεκτρικών ειδών και παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει επιμένει να βοηθά τον κόσμο, δανείζοντας φίλους και γνωστούς και θέλοντας να διευκολύνει με κάθε τρόπο τους κακοπληρωτές πελάτες του.

Η κατάσταση θα αλλάξει με την εμφάνιση μιας νεαρής υπαλλήλου, η οποία θα βάλει μια τάξη στην επιχείρηση, θα τον απαλλάξει από τους απατεώνες δήθεν φίλους, θα φέρει νέους πελάτες, και τέλος θα κερδίσει την καρδιά του, όπως σε κάθε ελληνική ταινία κέινα τα χρόνια...

RELIGIOUS - Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ (ΤΑΙΝΙΑ)...

Η ταινία ή καλύτερα συρραφή συνεντεύξεων «Religulous», στην οποία πρωταγωνιστεί ο Αμερικανός κωμικός Μπιλ Μάχερ (Bill Maher), καταπιάνεται με την θρησκευτική παράνοια των τριών σημαντικότερων μονοθεϊστικών θρησκειών: Του Χριστιανισμού, του Ισλαμισμού και του Ιουδαϊσμού. Άλλωστε η λέξη «Religulous» αποτελεί ένα λογοπαίγνιο των αγγλικών όρων «RELIGion» (θρησκεία) και «ridicULOUS» (γελοίος-α-ο).

http://www.youtube.com/watch?v=hHqaR_n0IVo


Ο Μάχερ ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο, παίρνει συνεντεύξεις από πιστούς και εκπροσώπους των προαναφερόμενων θρησκειών και των παρακλαδιών τους, επιχειρώντας να τους φέρει αντιμέτωπους με την άγνοιά τους, το παράλογον της πίστης τους, καθώς και με το γελοίον τού πράγματος που λέγεται «θρησκεία».

Φυσικά από αυτές τις συνεντεύξεις, δεν θα μπορούσε να λείπει, ένα από τα επίμαχα πρόσωπα του Χριστιανισμού: Ο Ιησούς!

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 34...

Μην έχοντας λεφτά να ξεπληρώσει τα χρέη του από τις πιστωτικές κάρτες, ο Κάκος έζησε για καιρό σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τις τράπεζες...

Από την μια έστελναν εξώδικα κι απαιτούσαν τα χρωματιστά χαρτάκια που του δάνεισαν κάποτε κι από την άλλη με δική τους πρωτοβουλία έψαξαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να διέθετε, ακόμη και στο υποθηκοφυλάκιο της περιοχής του...

Το μόνο που είχε πέρα από τα ρούχα του και τα αντικείμενα του σπιτιού του, ήταν ένα διαμερισματάκι 50 τμ λίγων χρόνων χτισμένο, που το είχε μαζί με την μάνα του. Στη ουσία το πατρικό του σπίτι ήταν (χτισμένο επί τουρκοκρατίας) που το γκρεμίσανε το 2000 και το χτίσανε ξανά καινούριο, ο λόγος που ξοδέψανε όλα τα λεφτά και τις οικονομίες της οικογένειας κι έφτασε ο Κάκος να μην έχει τίποτα στην μπάντα να φτιάξει την ζωή του μα αναγκάστηκε να ζήσει αυτή την "ζωή με πίστωση" που ξέρετε από τα προηγούμενα επεισόδια...

Όσο ήταν εν ζωή η γριά δεν μπορούσαν να το πάρουν, να το βγάλουν σε πλειστηριασμό, άσε που και η αξία του ήταν περιορισμένη και μικρότερη από τα συνολικά χρέη που είχε συσσωρεύσει.Έτσι το παρακολουθούσαν στο υποθηκοφυλάκιο για τυχόν αλλαγή ιδιοκτησίας και περίμεναν...

Ταυτόχρονα όμως ο Κάκος δεν μπορούσε να κάνει καμμιά συναλλαγή αξίας, χωρίς κίνδυνο να κατασχέσουν ότι έπαιρνε.

Οποιαδήποτε συναλλαγή έπρεπε να δηλωθεί στην εφορία, ήταν απαγορευμένη για αυτόν. Δεν μπορούσε να έχει ούτε αυτοκίνητο ούτε μηχανή να μετακινείται.

Κι όχι ν' αγοράσει αφού δεν είχε λεφτά. Μα ένας φίλος του που είχε για χρόνια ένα τζίπ παλαιό τώρα αλλά μουράτο και καλοδιατηρημένο θα του το χάριζε, αφού δεν ήθελε να αποσύρει το αγαπημενο του αυτοκίνητο που κάνανε μαζί χιλιάδες χιλιόμετρα για 2.000 ευρώ όπως του λέγανε. Ήθελε να το έβλεπε να κυκλοφορεί στα χέρια του Κάκου που δεν έκανε μεγάλες αποστάσεις, να πηγαίνει στο χωριό ή καμιά ημερήσια βόλτα όλη κι όλη, να το καμαρώνει μερικά χρόνια ακόμη...

Όμως θα κατασχέτανε το όμορφο τζίπ αν περνούσε στην κατοχή του Κάκου έστω και δωρεάν, επ' ωφελεία μιας τράπεζας που θα το πετούσε με όλον τον εξοπλισμό του και θα πήγαινε άδικα χαμένο, ενώ θα μείωνε ελάχιστα το χρέος του.

Έτσι ο Κάκος θα συνέχιζε να πηγαίνει όπου ήθελε με τα πόδια ή το λεωφορείο.Τα μόνα του έξοδα θα ήταν κάποιο καλό ρούχο - παπούτσι στις εκπτώσεις, τα εισιτήρια του που κι αυτά τον τελευταίο χρόνο ακρίβηναν πολύ, κι οτιδήποτε άλλο μικρής αξίας χρειαζόταν, με λεφτά που περίσσευαν από τη σύνταξη της μάνας του. Που φρόντιζε και για την διατροφή τους, ντροπής πράματα...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (documentary)...

Το πρώτο (1966) Ελληνικό πολιτικό-ιστορικό ντοκιμαντέρ με θέμα την ιστορία της χώρας το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Σκηνοθέτης: Λίλα Κουρκουλάκου. Αφήγηση: Στέφανος Ληναίος, Γιώργος Κάρτερ, Γιώργος Νέζος, Χρήστος Τσάγκας, Δημήτρης Ντουνάκης.

Η ταινία παρακολουθεί την πορεία του Ελευθερίου Βενιζέλου από το ξεκίνημα του στην Κρήτη μέχρι τον θάνατο του στο Παρίσι, σκιαγραφώντας τη σημασία του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Η ταινία είναι πρωτοποριακή γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ντοκιμαντέρ ενσωματώνονται δραματοποιημένα στοιχεία. Χρησιμοποιεί αρχειακό κινηματογραφικό υλικό, "ζωντανές λήψεις" και αφήγηση από αξιόλογους ανθρώπους, με αποτέλεσμα ένα εξαιρετικό πολιτικό πορτρέτο...

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Ο ξεχωριστός σεισμός των 8,9 Ρίχτερ, συγκρίσιμος με αυτόν της Σουμάτρας των 9,3 Ρίχτερ το 2004, δείχνει το πόσο ανήμπορος και ανεπαρκής είναι ο άνθρωπος μπροστά στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της Φύσης...

Η απομυθοποίηση του Εγκέλαδου, του μυθικού αρχηγού των Γιγάντων, γιου της Γης και του Ουρανού, που τον καταδίκασε η Αθηνά να βρίσκεται στα έγκατα της μάνας του φυλακισμένος και ο οποίος στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί προκαλεί σεισμούς.

Είναι εντέλει ο άνθρωπος και αστείος, αφού παρά τους κομπασμούς του κυριαρχεί με τις αποφάσεις του στον κόσμο, αδυνατώντας στο να προβλέψει που και πότε θα γίνει ένας σεισμός και ποια η έντασή του, για να αποτρέψει καταστροφές οικισμών, οικοσυστημάτων και έμβιων όντων.

Στην πιο προετοιμασμένη και οργανωμένη χώρα, πάνω στο θέμα των σεισμών, την Ιαπωνία, τα 8,9 Ρίχτερ δείχνουν την απόλυτη κυριαρχία της Φύσεως και την αδυναμία των ανθρώπων να την υποτάξουν αποτελεσματικά. Είμαστε έρμαια των ιδιοτροπιών της.

Ο μεγάλος σεισμός με επίκεντρο θαλάσσια περιοχή, το τσουνάμι που ακολουθεί, μια ακολουθία εκτώνωσης ενός φυσικού φαινομένου, δείχνουν πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος.

Ένα γεωλογικό συμβάν από θαμμένες στα έγκατα της γης δυνάμεις ηλικίας εκατομμυρίων ετών ζητάει εκτόνωση, με τον μεγάλο σεισμό κι ακολουθούν παρενέργειες από την θάλασσα που διαταράχτηκε η ηρεμία της βίαια. Επιπλέον συνέπειες από την πυρηνική ενέργεια, αποτέλεσμα της σύγχρονης ανθρώπινης προόδου, επαυξάνουν την αρχική φυσική καταστροφή.

Το τίμημα της ανάπτυξης. Η φύση εσωτερική και εξωτερική μας υπενθυμίζει αδιαλλείπτως ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Τουλάχιστον στο πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο που βρισκόμαστε.

Πρόκειται για τη φοβερότερη φυσική καταστροφή την οποία μόνοι οι Ιάπωνες μπορούσαν ν' αντιμετωπίσουν με τις λιγότερες απώλειες, λόγω της συνεχούς εκπαιδεύσεώς τους και της σεισμογένειας της χώρας τους. Λες και ήταν προπονημένοι από καιρό για το πώς θα αντιμετωπίσουν την ανίκητη φύση, σε μια μάχη που ήξεραν από πριν ότι είναι χαμένη. Με σχεδόν ανέκφραστα πρόσωπα χωρίς ουρλιαχτά και πανικό, με ένα κινητό βιντεοσκοπούσαν ή φωτογράφιζαν στιγμές που δεν ξέρω αν έχει ξαναζήσει η σύγχρονη ανθρωπότητα.

Ομως η θάλασσα δεν είναι απόλυτα αντιμετωπίσιμη, αφού μετά από έναν τέτοιο σεισμό δημιουργείται το παλιρροϊκό κύμα το γνωστό τσουνάμι, που φθάνει μέχρι και 20 μέτρα ύψος και προχωρεί στις παράκτιες περιοχές σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, καταστρέφοντας ό,τι βρεθεί εκτεθειμένο στη στεριά.
Οι κάτοικοι της νοτιοανατολικής Ασίας παλαιότερα για ν' αποφύγουν τέτοιους κινδύνους κατοικούσαν στην ενδοχώρα, αφήνοντας να ευδοκιμούν στις ακτές ριζοφόρα δάση, πού εμπόδιζαν τη δύναμη των κυμάτων. Οταν ο εκσυγχρονισμός αποψίλωσε τις ακτές για να χτίσει ξενοδοχεία και ξερίζωσε τις κοραλλιογενείς περιοχές για να εκθρέψει καραβίδες και γαρίδες προς εξυπηρέτηση της τουριστικής ζήτησης, τότε και η Φύση δεν μπορεί παρά να εκδικηθεί...

Όσο κι αν εξελιχθεί η τεχνολογία ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να ελέγξει τις ιδιοτροπίες του πλανήτη με τις θεομηνίες, τις επιδημίες και τους ολέθρους. Θεωρίες περί της αποτροπής των καταστροφών υπάρχουν πολυάριθμες. Ομως μόνο πολύ ανεπτυγμένες οικονομικώς χώρες και από έλλογους ανθρώπους μπορούν να εφαρμόσουν προοπτικές ελέγχου μεθόδων καταστροφής.

Η Φύση διδάσκει την ανθρωπότητα. Δίνει η ίδια την τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση των δικών της επεμβάσεων. Παρά ταύτα κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί με ασφάλεια...

ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ...

Γύρω από το αντρικό όργανο υπάρχει ένα πλήθος από εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία, αλλά και μύθους, δοξασίες ή εσκεμμένα ψέμματα, που έχουν καταστρέψει πολλές αρσενικές βεβαιότητες...

Ανθρωπολόγοι ισχυρίζονται ότι η βάλανος (κεφάλι) του πέους απέκτησε το σχήμα μανιταριού, για να μπορεί να "φτυαρίζει" το σπέρμα του αντίπαλου αρσενικού από τον γυναικείο κόλπο.

Οι άνδρες της φυλής Walibri από τους αβορίγινες της Αυστραλίας, διατηρούν ακόμα και σήμερα το έθιμο να χαιρετίζονται κουνώντας ο ένας το πέος του άλλου.

Το 1609 ο Ελβετός γιατρός Γιοχάνες Γιάκομπ Βέκερ ανέφερε για πρώτη φορά την περίπτωση κάποιου άνδρα που είχε δύο πέη (στην ιατρική diphallasparatus, ελληνικά: διφαλλισμός. Η περίπτωση είναι πολύ σπάνια και έχει καταγραφεί έκτοτε, σε λιγότερους από 100 άνδρες.

Το Κάμα Σούτρα αναφέρει πως τα αυγά τηγανισμένα στο βούτυρο και μετά βουτηγμένα στο μέλι, χαρίζουν σε εκείνον που τα τρώει διαρκή στύση όλη τη νύχτα.

Το πέος αυξάνει τον όγκο του περίπου 200-300% όταν είναι σε πλήρη στύση. Επίσης κυκλοφορεί 8 - 10 φορές περισσότερη ποσότητα αίματος στα αγγεία του απ' ό,τι σε κατάσταση ηρεμίας.

Κάποιες οσμές και αρώματα έχουν τη φήμη ότι αυξένουν τη ροή του αίματος στο πέος και επομένως συμβάλλουν στη στύση: γλυκόριζα, κολοκύθα, λεβάντα και σοκολάτα.

Ενας υγιής άνδρας μπορεί να έχει μέχρι 11 στύσεις στη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου οι 9 από αυτές στον ύπνο του. Μετά την εκσπερμάτωση, συνήθως χρειάζεται από δύο λεπτά μέχρι δύο τέρμινα (ανάλογα με τη διάθεση και το σφρίγος) για να αποκτήσει μια νέα στύση.

Ο μέσος άνδρας παράγει 1 - 2 κουταλάκια σπέρμα σε κάθε οργασμό. Συνολικά, στη ζωή του θα εκσπερματώσει περισσότερο από 7.000 φορές δίνοντας περίπου 53 λίτρα σπέρματος (μια μπανιέρα γεμίζει κατά μέσο όρο, με 132 λίτρα νερού).

Το σπέρμα περιέχει κάθε φορά γύρω στις 7 θερμίδες και μπορεί μείνει ζωντανό στο γυναικείο κόλπο μέχρι μια εβδομάδα. Ιατρικές έρευνες έχουν καταγράψει την περίπτωση κάποιου άνδρα, το σπέρμα του οποίου εκτινασσόταν σε από στάση 3,5 μέτρων (το ρεκόρ του επισήμως τουλάχιστον παραμένει ακατάρριπτο).

Μέση ταχύτητα του σπέρματος την στιγμή του οργασμού: 45 χιλ./ώρα. Μέση ταχύτητα ενός λεωφορείου στην πόλη: 40 χιλ./ώρα.

Η έρευνα Κίνσεϊ για το σεξουαλικό προφίλ των ανδρών σε ολόκληρο τον κόσμο, κατέριψε την περιρρέουσα φήμη ότι οι Αφρικανοί έχουν μεγαλύτερο πέος από τους εκπροσώπους της Ινδοευρωπαϊκής φυλής. Υπολογίστηκε ότι το μόριο των μαύρων σε στύση φθάνει, κατά μέσο όρο τα 16 εκ. μήκος με διάμετρο 9,6 εκ. Οι λευκοί φθάνουν αντίστοιχα τα 15,7 εκ. και τα 9,3 εκ. σιγά τη διαφορά δηλαδή.

Το μεγαλύτερο καταγραμμένο πέος σε στύση, ήταν 34,3 εκ (πηγή: Ινστιτούτο Κίνσεϊ, ο εθελοντής ανώνυμος). Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι λιγότεροι από 5.000 άνδρες στον κόσμο διαθέτουν όργανο μεγαλύτερο από 22 - 25 εκ.

Σε κάθε περίπτωση, το μήκος δεν εξασφαλίζει την επίτευξη μιας αρίστης ποιότητος συνουσία!

ΣΤΡΙΜΩΓΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...

Πρώτα έκλεισε η εφημερίδα που δημοσίευε πότε - πότε μια συνεργασία του, τη δική του συμβολή στα κοινά της πόλης...

Τα βιβλία του σαν επίδοξος συγγραφέας ούτε εκδίδονται ούτε πωλούνται, καθότι θυμίζουν κατηχητικό επί επταετίας και ο κόσμος έχει πια ξυπνήσει...

Μετά κατάφερε και πέρασε η κόρη του στην Ιατρική, που δυστυχώς για αυτόν εδρεύει στην επιλεγμένη πρωτεύουσα της περιφέρειας, αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά...

Την ίδια χρονιά που χρειάζεται να μετακινούνται 2 άτομα συχνά, το υπεραστικό ΚΤΕΛ αύξησε τα εισιτήρια μονομιάς από 11 σε 18 ευρώ/άτομο και το αστικό άλλο ένα 40% επιπλέον τα δικά του...

Ταυτόχρονα χάθηκε ανεξήγητα από τη ζωή του ο παλιός φίλος του, αυτός που όταν είχε ανάγκη (ουκ ολίγες φορές πέρυσι μόνο) έτρεχε να τον βρει να ζητήσει βοήθεια. Τώρα που ο περυσινός αρωγός τον χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, δεν εμφανίζεται...

Και κείνο το μαντολίνο που υποχρεώθηκε στον "Χάρχαλη" μα τελικά του βρήκε σαν τελευταία εξυπηρέτηση που ζήτησε πριν χαθεί άγνωστο που για γιατί, μετέωρο έμεινε και γκρινιάζει τώρα ο επίδοξος πωλητής...

Σου λέει πέρυσι την έβγαλα με μερικές τσάντες χαμάρια από το περιβόλι που γενναιόδωρα του έδωσα, φέτος αν θέλει και λεφτά για την κόρη ο χρόνιος απενταρίας (για την ακρίβεια από τα χρόνια της "Αλλαγής" του Αντρέα που πολέμησε και τον πέταξαν στο περιθώριο). Πώς θα κάνω τον γέρο τον λεφτά ν' ανοίξει την κασέλα με τις λίρες και τι θα μείνει για τη δική μου μεθαύριο;

Τι λεφτά να ζητήσει ο άνθρωπος μας, μια μεταφορά ήθελε να κάνει με το αγροτικό τα έπιπλα της κόρης, μα ούτε σε τηλέφωνα δεν απαντούσε ο άλλος από το καλοκαίρι.

Τέτοιο φιλότιμο άμα δεν χρειάζεται βοήθεια ο ίδιος, δεν το περίμενε πως θα του βγει έτσι στα δύσκολα ο παλιός του φίλος...

Αφού η κόρη έχει πάρει ψηλά τον αμανέ προ πολλού κι εκτός που τρώει τον άμπακο καθ' έξιν, δεν θέλει να συγκατοικήσει με φίλες, μα απαιτεί ολόκληρο σπίτι δικό της.
Κι έχει δυο νοίκια να πληρώνει φέτος που του κόψανε ήδη από το καλοκαίρι πέρυσι την επιδότηση ενοικίου που εισέπραττε.

Και η κόρη όλο "μπαμπά λεφτά" όταν τα σσββατοκύριακα φέρνει στο πατρικό σπίτι τα άπλυτα της...

Να συνδράμει κάπου και η μαμά, αφού αυτή από λεφτά πάπαλα, της τα κρύβει ο σύζυγος γιατί ως κι ένα δί-ευρο να βρει στο σπίτι θα το δώσει αμέσως σε τσιγάρα, τη δική της λόξα...

Στον ορεινό τόπο που γεννήθηκε ευτυχώς υπάρχει ακόμη φιλότιμο και βοηθούνε οι γνωστοί, μα φτωχοί είναι κι αυτοί, πόσο να διαθέσουνε; Το λάδι τους δεν πιάνει πράμα στη αγορά και φέτος.

Κι ο απελπισμένος άνθρωπος σκέφτεται ν' αφήνει εκείνες τις τρίχες του τις κατσαρές να μακρύνουν, να τις κόβει να τις πλέκει χαϊμαλιά να τα πουλεί στο λιμάνι στους τουρίστες, έτσι που στριμώχτηκε φέτος.

Μα με τέτοιους φίλους με τέτοιο φιλότιμο που νέτασε τόσα χρόνια και καλό δεν είδε, παρά μόνο έδινε, τι να κάνει.

Για να καμαρώσει την κόρη γιατρίνα μετά από πολλά έτη ακόμη, αν περατώσει επιτυχώς τις σπουδές σε τέτοιες συνθήκες...

Λεφτά! Να μη γεννιέσαι χωρίς αυτά...λέω κι επιμένω πως θα επαληθευτεί άλλη μια φορά εδώ, όπως η ζωή διδάσκει...

Προτάσεις διαφυγής δεκτές...

ΙΛΙΓΓΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Δραματική ελληνική ταινία του Γ. Δαλιανίδη από το 1963.

Μια κοπέλα φεύγει από το σπίτι της επειδή ο αυταρχικός πατριός της την πλησιάζει ερωτικά. Έτσι ξεκινάει μια παράτολμη ζωή.

Ωστόσο μια αχτίδα φωτός φάνηκε αμυδρά με την επιστροφή ενός εύπορου νέου που σπούδαζε γιατρός στη Γερμανία, ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της. Έτσι επέστρεψε σπίτι της, αποφασισμένη να κάνει μια καινούργια αρχή, αλλά η συνάντηση ήταν μοιραία, καθώς την οδήγησε στο φόνο του και τη δική της εξιλέωση...

TARZAN AND HIS MATE (MOVIE)...

In the first sequel to Tarzan (1934), the Ape Man Harry Holt returns to Africa to head up a large ivory expedition.

Holt also harbors ideas about convincing Jane to return to London. Tarzan wrestles every wild animal imaginable to protect Jane but when he disallows the expedition from plundering ivory from the elephant burial grounds, it is he who takes a bullet from Arlingtons gun.

Jane eventually believes that Tarzan is dead but he is nursed back to health by the apes...

ΤΕΛΙΚΑ "ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝΕ" ΚΙ ΑΥΤΟΙ...

Μια χούφτα λαθραίοι και παράνομοι κάνανε τελικά ένα ολόκληρο κράτος να υποκύψει. Που ενώ δηλώνονταν ετοιμοθάνατοι, όταν τους ήρθαν τα αίσια νέα σε χρόνο μηδέν σηκώθηκαν ζωντανοί και ζωηροί, αφού ανέκτησαν τις δυνάμεις τους με θαύμα κι άρχισαν να πανηγυριζουν έξαλλα...

Ηταν μία υπόθεση που δοκίμασε για καιρό τα αντανακλαστικά της Ελληνικής κοινωνίας. Ξεκίνησε με την κατάληψη της Νομικής και ολοκληρώθηκε στο κτίριο της Υπατίας.

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση διαπραγματευτηκε με μια κοινωνική ομάδα που εκβίαζε, για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι νόμοι στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα νόημα και το μόνο που μετράει είναι η εκβιαστική διαπραγμάτευση για έναν σκοπό...

Οι δημοσκοπήσεις αλλά και οι ενδεικτικές σταχυολογήσεις έδειξαν ότι σε κανένα σημείο η κοινή γνώμη των πολιτών δεν βρέθηκε δίπλα στους μετανάστες. Αντιθέτως η μεγαλύτερη μερίδα της εξέλαβε την απεργία πείνας ως ακραίο εκβιασμό για την απόδοση εξωπραγματικής λύσης σε ένα από τα πιο ακανθώδη προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Πάνω στην τραγωδία της ζωής χιλιάδων φτωχών ανθρώπων μπορούν να συνυπάρξουν αλληλέγγυοι, αλλά και πρόθυμοι για σπέκουλα. Που φτάσανε να βγάζουν και ειδικές ταξιδιωτικές οδηγίες για την Ελλάδα. Κανένας δεν θέλει να φανταστεί τι θα είχε συμβεί αν χανόταν μια ζωή, ποιες θα ήταν οι συνέπειες της τραγωδίας στο ταλαιπωρημένο σώμα της κοινωνίας μας, όπου μόνο οι αριστερές φωνές ακούγονται και φαίνονται σε "αγώνες" και ούτε οργανωμένη δεξιά ούτε άλλο αντίβαρο υπάρχει ακόμη...

Που έπρεπε ήδη να υπάρχει και ν' αντιδρά στις συνθήκες που ζούμε τον τελευταίο χρόνο, όπου πια δεν αρκούν τα δελτία τύπου και οι ανακοινώσεις από την ζεστασια του σαλονιού. Δεν μπορεί η Ν.Δ, η ΔΥΣΗ και η λοιπή δεξιά, (ακόμη κι αυτή η σκληρότερη που δεν ιδρύθηκε ακόμη) σήμερα να φέρεται ως σκυλάκι του καναπέ, να σιωπά επί της ουσίας και να περιμένει την επιβράβευση από τους πολίτες σε αυριανές εκλογές...

Μέσα στα αιτήματα για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα πουθενά δεν ανέφεραν οι απεργοί πως πρέπει να καταγγέλλονται και να καταδικάζονται με αυστηρά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης όσοι Έλληνες εργοδότες απασχολούν παράνομα αλλοδαπούς, εφόσον υπάρχουν ντόπιοι άνεργοι στις ίδιες δουλειές. Ούτε κουβέντα επίσης για κείνους τους Έλληνες πολίτες που τους στοιβάζουν 10 και 20 άτομα σε δωμάτια της κακιάς ώρας και μάλιστα τους βάζουν να πληρώνουν ενοίκιο με το κεφάλι;

Το πακέτο των προτάσεων της κυβέρνησης οδηγεί μετά από συμπλήρωση οκταετίας στη χώρα, σε νομιμοποίηση της παραμονής των μεταναστών με σχετική υπουργική απόφαση.

Επίσης προβλέπει τη δυνατότητα μετακίνησης στις χώρες προέλευσης τους με βάση το καθεστώς ανοχής, καθώς και τη δυνατότητα να παραταθεί επ' αόριστον το καθεστώς της εξάμηνης ανοχής, έως ότου συμπληρώσουν τα χρόνια (και τις προϋποθέσεις) που απαιτούνται για τη νομοιμοποιήσή τους.

Το λογικό είναι να δοθεί χρόνος και να εξεταστούνε μια μία οι περιπτώσεις, όσοι πληρούν τις προυποθέσεις να μείνουνε οι υπόλοιποι να πάρουνε τον δρόμο που ορίζουν οι νόμοι της χώρας. Αν υπήρχαν νόμοι αυστηρότεροι και δεν είχαμε αυτή τη γύμνια και την άγνοια, θα μπορούσαμε να ζήσουμε αρμονικά με τόσους ξένους όσους χρειάζεται η οικονομία μας, με σωστή επιλογή, αξιολόγηση και συγκεκριμμένο χρόνο παραμονής.

Όπου το κράτος και η πολιτεία θα φροντίσει να παρέχεται μόρφωση, προστασία, κοινωνική πρόνοια και ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τίμιους και εργατικούς ανθρώπους και αντίστοιχα να σωφρονίζονται ή να αποκόπτονται από τον κοινωνικό ιστό της Ελληνικής κοινωνίας τα κακοποιά στοιχεία ανεξαρτήτως φυλής, θρησκεύματος και λοιπών πεποιθήσεων.

Τώρα αν κάποιος θέλει μελλοντικά να εκμεταλευτεί ανάλογες καταστάσεις και να έχουμε πάλι καταλήψεις κλπ ελπίζω η όποια κυβέρνηση να είναι έτοιμη να δράσει ποιο άμεσα και αποτελεσματικά την επόμενη φορά. Να σχεδιάσει ένα ρεαλιστικό θεσμικό πλαίσιο που να δίνει μια λύση στο ζήτημα.

Μένει να μάθουμε αν η περιπέτεια θα ξεχαστεί ή σύντομα θα δωθεί το έναυσμα για νέες κινητοποιήσεις αυτού του είδους.

Τώρα δεν θα παραξενευτώ καθόλου αν αύριο ξεκινήσει νέα απεργία πείνας των επόμενων αιτούντων λαθρομεταναστών οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ούτε ώρα σε κανέναν, για να τους δώσουμε ταυτότητα και ΑΦΜ και πιθανώς και ταμείο ανεργίας...

ΠΕΙΝΑΛΕΣ - ΧΟΡΤΑΤΟΙ...

Έχετε την εντύπωση ότι θα σας ακούσει κάποιος Υπουργός; ή κι αν σας ακούσει θα ιδρώσει το αυτί του;

Ρωτάνε καμιά φορά όσοι με διαβάζουνε...

Ε, για το καλό τους θάπρεπε να με ψάχνουν και να με διαβάζουν προσεκτικά και καθημερινά, αφού τα περισσότερα που γράφω αφορούν αληθινές ιστορίες και γεγονότα, που έχω δει στον δρόμο, μου έχουν πει ή αποτελούν δικές μου αναμνήσεις από μια ζωή όχι πλούσια.

Για το καλό τους από όταν είναι πολιτευτές θα πρέπει να ενημερώνονται αυθεντικά για τον παλμό της κοινωνίας, για να μην πω να με ακολουθούν κιόλας στην πρωινή βόλτα μου να μαθαίνουν από πρώτο χέρι...

Με αρκετούς είμαστε "φίλοι" και στο facebook και με μια ματιά τα έχουν μπροστά τους όποτε θελήσουν.

Την ώρα που οι εναπομείναντες εργαζόμενοι πάνε στις δουλειές τους, οι νταβατζήδες αφήνουν στα επιλεγμένα στέκια τους ανάπηρους ζήτουλες, οι άνεργοι ασχέτως εθνικότητας στριμώχνονται και γροθίζονται κιόλας καμιά φορά για τυχόν μεροκάματο στην μαγαρισμένη πλατεία και οι γέροι αραγμένοι στα παγκάκια στον ήλιο αναπολούν παλαιότερα χρόνια που όλα ήταν καλύτερα κι ασφαλέστερα, χωρίς να τους πολυνοιάζει αν τότε κυβερνούσαν 3 καραβανάδες...

Όσοι γέροι εξασφάλισαν κανονική σύνταξη και δεν ψάχνουν τα σκουπίδια του ΙΝΚΑ ή της λαϊκής για λαχανικά να βγει το πιάτο της μέρας.

Ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει την πείνα του νηστικού, αν δεν έχει αισθανθεί ο ίδιος εκείνο το γουργούρισμα που στρίβει το στομάχι!

Όσοι γίνονται υπουργοί είναι χορτάτοι και με πολύ απόθεμα λίπους κατά πλειοψηφία! Έχουν κατασπαράξει τον προϋπολογισμό ενός ολόκληρου κράτους, έχουν τσεπώσει ξένες μίζες, δάνεια, επιδοτήσεις για δημόσια έργα, αμυντικούς εξοπλισμούς, ακόμη και οικοδομικά υλικά, έπιπλα κι ότι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου! Άδειασαν όλα τα ταμεία και τώρα απαιτούν απ τον λαό να τα ξαναγεμίσει με περικοπές μισθών και απολύσεις.

Από αξιοπρεπείς επαγγελματίες μας κατάντησαν επαίτες άνεργους, με χρέη και τρέχοντα έξοδα που δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Πολλοί πρώην εργαζόμενοι και νυν απολυμένοι τρώνε στα συσσίτια! συνταξιούχοι ψάχνουν στα σκουπίδια! Γονείς δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους κι όταν το παιδί πεινάει, ο γονιός μπορεί να γίνει και φονιάς.

Βρισκόμαστε σε κατάσταση κατοχής σε καιρό ειρήνης! χωρίς να διαφαίνεται στο ορίζοντα καμιά προοπτική ανάκαμψης. Η εποχή του δημόσιου ρεφενέ πέρασε ανεπιστρεπτί, οι έχοντες θα παραμείνουν και κατέχοντες όσο αντέξουν κι όλοι οι υπόλοιποι θα πέφτουν όλο και παρακάτω...

Να βλέπαμε τουλάχιστον, μια κίνηση καλής θελήσεως: Να επέστρεφε κάποιος κάτι απ τα κλεμμένα, να τιμωρηθεί κάποιος μεγαλοφοροφυγάς, να αναγκαστούν να πληρώσουν οι πασίγνωστοι-άγνωστοι υπεύθυνοι της κρίσης...

Τίποτε από αυτά, δεν πρόκειται να γίνει και το πιο εξοργιστικό είναι πως και οι τριακόσιοι "εκλεγμένοι" σφυρίζουν αδιάφορα!

Όταν υπάρχει πρόβλημα, αντιμετωπίζεις το πρόβλημα, δε χώνεις το κεφάλι σου στην άμμο.

Πολλά μπορεί να ανεχθεί ο άνθρωπος του σήμερα, εκτός από την πείνα.
Τα παιδιά θα τα στείλει στο δημόσιο σχολείο να γλιτώσει τα δίδακτρα του ιδιωτικού, αναγκαστικά θα σταματήσει να κυκλοφορεί με ακριβά αυτοκίνητα, θα παίρνει συχνότερα το Μετρό και το λεωφορείο, δεν θα ξαναπάει σε ακριβό εστιατόριο και ξενοδοχείο, θα κάνει διακοπές στο χωριό του, μπορεί να μετακομίσει και στο δικό του ταπεινό σπίτι που το νοίκιαζε μέχρι χθες και είναι ανοίκιαστο εδώ και μήνες, όμως πρέπει κάτι να τρώει κάθε μέρα για να εξακολουθήσει να πορεύεται με αξιοπρέπεια.

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

Πάλι θ' ακουστούν πολλά λόγια που χαϊδεύουν τα αφτιά και θα δοθούν βαρυσήμαντες υποσχέσεις για σένα γυναίκα που αύριο θα ξεχαστούν όπως πάντα...

Γυναίκα του πόνου και του μόχθου, γυναίκα της ομορφιάς και της λατρείας, γυναίκα αγνοημένη, γυναίκα καταπιεσμένη, γυναίκα λατρεμένη, γυναίκα της επανάστασης και του αγώνα, της αγάπης και της αγωνίας, της χαράς και της λύπης, του έρωτα και της μητρότητας, γυναίκα της επαρχίας και των αστικών κέντρων.

Ανεξάντλητο το θέμα «γυναίκα» και ανεξερεύνητο, παρά τα όσα έχουν ειπωθεί και κάτω από συνθήκες, ισχύουν όλα:

«Ο άντρας πρέπει να έχει νου και γυναίκα»
Ισίοδος

«Πιστεύω στις γυναίκες. Οι άνδρες είναι απλώς ανεπιβεβαίωτες φήμες»
Erika Rittner, συγγραφέας και παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής

«Οι γυναίκες αποτελούν το 50% του κόσμου. Και όμως! Είναι πάντα ένας νεοτερισμός» Christofer Morley, συγγραφέας

«Η γλώσσα μιας γυναίκας έχει μόλις λίγα εκατοστά μήκος αλλά μπορεί να σκοτώσει ένα πανύψηλο άνδρα» Ιαπωνική παροιμία

«Οι γυναίκες παραπονιούνται για το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, αλλά εγώ νομίζω ότι είναι μόνη περίοδος του μήνα που μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας» Roseanne Barr, κωμική ηθοποιός

«Υπάρχουν τρία πράγματα που μπορείς να κάνεις για μια γυναίκα. Μπορείς να την αγαπάς, μπορείς να υποφέρεις εξαιτίας της και μπορείς να την κάνεις μυθιστόρημα» Lawrence Durrell, συγγραφέας

«Η γυναίκα είναι σαν το φακελλάκι του τσαγιού, μόνο σε καυτό νερό καταλαβαίνεις πόσο δυνατή είναι» Nancy Reagan, πρώην Πρώτη Κυρία του Λευκού Οίκου

«Μπορείτε να φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς άνδρες; Καθόλου εγκλήματα και ένα σωρό ευτυχισμένες χοντρές γυναίκες» Nicole Hollander, σχεδιάστρια κόμικς

«Εάν δεν υπήρχαν οι γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν καμία αξία.» Αριστοτέλης Ωνάσης

«Οι γυναίκες έχουν δύο όπλα, τα καλλυντικά και τα δάκρυα» Ναπολέων Βοναπάρτης, αυτοκράτορας

«Οι γυναίκες είναι ίσως το μόνο γκρουπ που γίνεται ριζοσπαστικότερο με το πέρασμα των χρόνων» Gloria Steinem, φεμινίστρια και συγγραφέας

«Το να είσαι γυναίκα αποτελεί μια φοβερά δύσκολη δοσοληψία, γιατί αφορά κυρίως συναλλαγές με άνδρες» Joseph Conrad, συγγραφέας

«Οι καιροί είναι πολύ μπερδεμένοι. Για πρώτη φορά στην Ιστορία η γυναίκα καλείται να συνδυάσει: εξυπνάδα με στυλάτη κόμμωση, αναπτυγμένη συνείδηση με ψηλά τακούνια, και μια ανοιχτή, διόλου σεξιστική σχέση με έναν ηλιοκαμμένο τύπο που έχει καλογυμνασμένο σώμα» Lynda Barry, θεατρική συγγραφέας

«Οι γυναίκες είναι περισσότερο γοητευτικές όταν είναι 35-40 ετών, έχοντας κερδίσει κάποιους αγώνες και γνωρίζοντας πώς να πορεύονται. Επειδή λίγες γυναίκες περνούν τα 40, η γοητεία τους συνεχίζεται στο διηνεκές» Christian Dior, σχεδιαστής μόδας

«Οι γυναίκες κατηγορούνται διαρκώς ότι παίρνουν τα πράγματα προσωπικά. Δεν μπορώ να δω πιο έντιμο τρόπο να τα παίρνουν» Marya Mannes, συγγραφέας και συντάκτρια της Vogue και του New Yorker

«Γιατί να υπάρχουν τόσες πολλές γυναίκες με ψεύτικα νύχια, ψεύτικες βλεφαρίδες και ψεύτικα στήθη που παραπονιούνται ότι δεν υπάρχουν αληθινοί άντρες;» (Ανώνυμος)

«Ολη η ύπαρξη μιας γυναίκας είναι ένα μυστικό που πρέπει να μείνει κρυφό» Karen Blixen, συγγραφέας του «Πέρα από την Αφρική»

«Πάντα λέω ότι η γυναίκα πρέπει να είναι σαν μια καλή ταινία με σασπένς: όσο περισσότερο σου αφήνει τη φαντασία ελεύθερη, τόσο μεγαλύτερη διέγερση προκαλεί. Αυτό θα έπρεπε να είναι ο σκοπός της να δημιουργεί την ένταση της προσμονής, να αφήνει τον άνδρα να την ανακαλύψει χωρίς να χρειάζεται να του πει» Alfred Hitchcock, σκηνοθέτης

«Συχνά θέλω να κλάψω. Είναι το μόνο προνόμιο που έχουν οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, μπορούμε τουλάχιστον να κλαίμε» Jean Rhys, συγγραφέας

«Οι γυναίκες παρατηρούν χιλιάδες μικρές λεπτομέρειες, χωρίς να ξέρουν ότι το κάνουν. Υποσυνείδητα βάζουν στο μυαλό τους όλα αυτά τα πράγματα μαζί και ονομάζουν το αποτέλεσμα διαίσθηση» Agatha Christie, συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων

«Οι γυναίκες πρέπει να αστειεύονται με τον εαυτό τους και να γελούν με τον εαυτό τους, γιατί δεν έχουν τίποτα να χάσουν» Agnes Varda, σκηνοθέτης

Δίχως γυναίκα η ζωή καμιά χαρά δεν έχει
πρέπει ο άνδρας σαν το χρυσό πολύ να την προσέχει.

Το πιο πολύτιμο αγαθό στον κόσμο είναι η γυναίκα
σ' αυτόν απού την έπλασε όλοι του βάνουν δέκα.
Αντρέας Γ. Αρολιθιανάκης μέλος στιχουργών του Νομού Χανίων


Με αυτά και με αυτά...
Σ' αγαπώ και σε τιμώ γυναίκα!
Acanthus Productions

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ...

Αδέρφια ήταν ο Γιάννης και ο Γιώργης, μα ενώ ο πρώτος είχε παντρευτεί νωρίς ο άλλος ζούσε μοναχός του ακόμη κι όταν πέρασε τα 45 του χρόνια.

Συχνά μιλούσανε για αυτό τα δυο αδέρφια τα τελευταία χρόνια, που σχεδόν πάντα κατέληγε σ' ένα μικροτσακωμό για το ποιός στάθηκε πιο τυχερός στη ζωή του.

Θύμιζε ο Γιώργης στον Γιάννη πως είχε γνωρίσει την γυναίκα του πριν χρόνια, όταν μόλις είχε απολυθεί από τον στρατό όπου υπηρέτησε μόνο για ένα χρόνο καθότι πρώτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του και την έβγαλε καθαρά και ξεκούραστα σαν οδηγός του στρατηγού διοικητή του ΠΒΚ, ενώ ο άλλος υπηρέτησε λοκατζής στην Σάμο πριν επιλεγεί τσολιάς για την προεδρική φρουρά, όπου έγραψε αμέτρητες ώρες σε σκοπιές στο μέγαρο της Ηρώδου Αττικού κι εκπαίδευση όση γλίτωσε ο άλλος...

Μόλις απολυμένος ο Γιάννης κι έψαχνε για δουλειά, όταν του πρότειναν να βάψει τα κάγκελα στο γυμνάσιο του Βάμου, να κάνει καμπόσα μεροκάματα που είχε ανάγκη. Τρείς βδομάδες του πήρε να τα τρίψει και να τα βάψει, περίοδο που τη περνούσε καθημερινά στην αυλή του σχολείου.

Όπου γρήγορα έγινε το επίκεντρο της προσοχής των κοριτσιών, καθότι παιδί ψηλό και λεπτό με χυτό κορμί στα 22 του, ίδιος ο Τραβόλτα τότε που έκανε επιτυχία το "Greeze", ίδιο το κούρεμα και τα στενό πατελόνι που ήρθε τότε στη μόδα μετά τις καμπάνες του '70. Και με την κίτρινη Yamaha 125 που αγοράσανε μαζί με τον αδερφό του, θα έσκιζε στις κατακτήσεις αν δεν ήταν ντροπιάρης να τις κοιτά από απόσταση και να μην ξέρει να μιλήσει γρι...

Ευτυχώς για αυτόν στό ίδιο σχολείο πήγαινε τότε και η ξαδέρφη του η Νεκταρία που δεν γνώριζε ντροπές και ταμπού, που του πήγε εκεί στα κάγκελα που έβαφε και του σύστησε την Στέλλα, που της είχε εκφράσει την επιθυμία να γνωρίσει το λεπτό αγόρι.

Έτσι βρέθηκε παρέα με την 15χρονη ξανθιά Στέλλα, που μέχρι τα 16 της την πήρε στο σπίτι του, από όπου εκείνη δεν έφυγε ποτέ. Ξετρελλάθηκε δε ακόμη περισσότερο με τον καλό της, όταν είδε ιδίοις όμμασι πως στο κατώι του σπιτιού τους τα αδέρφια λειτουργούσαν παράνομα τότε ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό, από όπου μπορούσε να κάνει και να δέχεται άπειρες αφιερώσεις από σαχλοτράγουδα που άκουγαν κατά κόρον οι νεολαίοι της εποχής...

Τι άλλο να θέλει μια χωριατοπούλα με πατέρα φτωχό και μισερό από ψάρεμα με δυναμίτη, που έμεναν σε τόπο άφορο με χαράκια και κακούς ανθρώπους και για να ζήσουν μάζευε τα μανουσάκια από τους αγρούς και τα πουλούσε τα βράδια στους μεθύστακες που γλεντούσανε στον "Κονταρο" και τον "Έσπερο". Παντρεύτηκαν χωρίς να ξέρει να μαγειρεύει καν και με προίκα που αυτοί της κάνανε σιγά - σιγά, έτσι πρόλαβε ο Γιάννης να γαμήσει μπουμπούκι όταν άνθιζε...

Γιατί η ανθοφορία δεν κράτησε και πολλά χρόνια όπως σε άλλες γυναίκες (Madonna, Halle Berry), αυτή εδώ με το που πέρασε τα 21 άρχισε να σπα, καθότι στο χωριό της τα καρακατσουλιά δεν ξέρανε ούτε από διατροφή, ούτε από άσκηση και τα φτηνιάρικα καλλυντικά της λαϊκής που χρησιμοποιούσε δεν είχανε καμμιά επίδραση στην φρεσκάδα και το τσίτωμα. Κάτι το κάπνισμα που έμαθε στο σπίτι του γαμπρού, κάτι το μοναδικό κοπέλι που αξιωθήκανε να κάνουνε από νωρίς, τους ήρθε καπάκι, με αποτέλεσμα όταν περνούσε τα 25 να έχει ζαρώσει τόσο που να μοιάζει με θειά του...

Σήμερα ο Γιάννης δεν έχει μεγάλη διαφορά από όταν ήταν 25άρης, μόνο γκρίζα μαλλιά και κάποια κιλά παραπάνω που τα κρύβει το μαύρο ποκάμισο όπως και το πιστόλι από κάτω στα πανηγύρια, μα κείνη ότι και να βάλει θέλει και μια μάσκα να κρύβει το ζαρωμένο πρόσωπο που έχει σπάσει κι έχει κρεμάσει για τα καλά, ζηλεύει κιόλας του αλλουνού και βγάνει του και γλώσσα σε κάθε ευκαιρία...

Αυτά βλέπει ο Γιώργης αφού ποτέ δεν χωρίσανε σαν οικογένεια και δεν θέλει να παντρευτεί νωρίς, μιας και δεν του κάνανε ποτέ προξενιό αυτουνού αν και το ίδιο καλός με τον αδερφό του στα νιάτα τους.

Μα στο μηχανουργείο που περνά τη ζωή του αυτός μετά την θητεία του, ποιά γυναίκα μπαίνει στα μηχανήματα και τα παλιοσίδερα, να πεις να την γνωρίσει μόνος του εν ώρα δουλειάς, ή εν ώρα ξεδώματος στα επαρχιακά κέντρα που μεθοκοπούνε με την χαμένη παρέα του για παρηγοριά, βλέποντας από απόσταση ασφαλείας φτηνούς αλλοδαπούς κώλους που έρχονται και φεύγουνε...

Αν υπάρχει μια γυναίκα επιτυχημένη που έχει κάνει κάτι στη ζωή της, βγάζει λεφτά κι επιθυμεί έναν γάμο, δεν πάει να πλύνει τα σώβρακα και τις κάλτσες του αλλουνού με τις μουτζούρες, όπως η μάνα του κάνει χρόνια τώρα...

Κι έχει πολλές τέτοιες το χωριό του, καθότι τόπος προνομιακής δράσης του Αι - Μαλακογιάννη του προστάτη των ρουσφετολόγων από όπου ουκ ολίγες έχουνε βολευτεί στην Αθήνα και όταν έρχονται φέρνουν και γαμπρούς πρωτευουσιάνους, τον πρώην τσολιά θα κοιτάζουν ακόμη; Ας τους την έπεφτε τότε που ήταν κούκλος, τώρα σαν την άδικη κατάρα που περιφέρεται, τι θέλει τι γυρεύει...

Του λένε όσοι τον αγαπούνε να πάρει μια από την άκρη όπου τη βρει πρόθυμη για γάμο, να "νοικοκυρευτεί" κι αυτός πριν περάσει τα 50 και γεράσει μοναχός, μα όλες το ίδιο έχουνε και στην ίδια θέση, ε, μα δεν φτάνει μόνο αυτό στην ολοκληρωμένη γυναίκα για να κάνει τη διαφορά που προσφέρει ποιότητα και διάρκεια σε μια σχέση, ακόμη και ο Γιώργης ο αγράμματος το ξέρει!

ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ...

Μάθαμε και το εμπόριο ανθρωπισμού.

Με μία χούφτα "ανεξάρτητων πολιτών" που όλοι εδώ ξέρους πως γενικά ψηφίζουνε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (χώρια οι συνιστώσες) να σηκώνουν το λάβαρο του κατ' αυτούς δίκαιου αγώνα, για την άμεση νομιμοποίηση των 300 γνωστών πια παράνομων μεταναστών.

Δείχνοντας μια επιλεκτική αλληλεγγύη προς τους ξένους, κάτι που ποτέ ως τώρα δεν έκαναν ούτε καν δημαγωγικά για πολλούς περισσότερους δοκιμαζόμενους Έλληνες άνεργους ή αλλιώς υποφέροντες, ανάμεσα δε και αρκετούς 4οάρηδες εργάτες που έχασαν την περιστασιακή δουλειά τους από 20άρηδες αλλοδαπούς σαν κι αυτούς που θέλουν δικαιώματα και μόνιμη διαμονή σε έναν τόπο που αδυνατεί πλέον να τους σηκώσει όλους...

Προσδοκώντας φυσικά να κερδίσουν κάποια πολιτικά ωφέλη (από ποιούς;) όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, είναι αποφασισμένοι όπως δείχνουν να φτάσουν μακριά...

Ζητώντας ακόμη και θύματα.

Τώρα έχουν φτάσει να πουλάνε με το κομμάτι.μετανάστη/ευαισθησία και ανθρωπιά. Είναι τάχα μου πιο ευαίσθητοι από τους υπόλοιπους Έλληνες. Δίπλα στα ανθρώπινα κουρέλια όπως τους κατάντησαν τους μετανάστες απεργούς πείνας, στέκονται εκείνοι με την πραμάτεια τους, τα ιδεολογικά κουρέλια της σύγχρονης ροζέ Ελληνικής Αριστεράς. Η "ορθοδοξία" του ΚΚΕ δεν τους αγγίζει...

Να μας κοιτούν "αλληλέγγυοι" από το δικό τους μεταρίζι, της μιας χούφτας ανθρώπων - οπαδών. Εκείνοι που πλήρωσαν και οργάνωσαν τη μεταφορά του εμπορεύματος με καράβι από την Κρήτη προ μηνών στην Αθήνα.

Αλληλέγγυοι ήταν εκείνοι που οδήγησαν το εμπόρευμα - πακέτο στη Νομική και καταχράστηκαν την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου. Για να το προβάλουν. Και φυσικά "αλληλέγγυοι" είναι οι ευαίσθητοι αυτοί ακτιβιστές που με ομάδα περιφρούρησης όπως δηλώνουν, περιφρουρούν την απεργία πείνας των μεταναστών της Υπατίας. Από πότε ένας απεργός πείνας χρειάζεται περιφρούρηση;

Από τα παραπάνω νομίζει κανείς πως αλληλεγγύη σημαίνει κάτι σαν καθοδήγηση...

- Το Φόρουμ Μεταναστών μας έχει πει ότι οι απεργοί πείνας μένουν μέσα...δήλωσε στα Νέα προχθές ο Σαίντ, ένας απεργός πείνας που έχει νεύρα γιατί θέλει να κάνει μία βόλτα και δεν τον αφήνουν αυτοί μέρες τώρα, κρατώντας τον καθηλωμένο στον "αγώνα". Απεργοί πείνας που νοσηλεύονται να ζητούν χυμό ή τροφή από τους νοσηλευτές και οι "αλληλέγγυοι" συνοδοί τους να το απαγορεύουν (σύμφωνα τουλάχιστον με καταγγελία του Άρη Μουσιώνη, διοικητή της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας). Για το καλό τους δήθεν και την "αίσια" κατάληξη - νίκη του δήθεν αγώνα.

Είναι φανερό πως τα παραπάνω σημαίνουν χειραγώγηση κι εκμετάλλευση. Αλληλέγγυος όμως είναι ο αμοιβαία εγγυόμενος, που έχει κοινή υποχρέωση ή ευθύνη μαζί με άλλον ή άλλους. Συνώνυμα: συνυπεύθυνος, συνυπόλογος.

Οι περισσότεροι από τους 300 που φόρτωσαν και κουβάλησαν δεν ξέρουν καλά Ελληνικά ούτε έχουν σπουδάσει φιλολογία. Δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν τι σημαίνει αλληλέγγυος. Και οι εξαθλιωμένοι αυτοί μετανάστες - πρωταγωνιστές ενός εκβιασμού που οι πατρώνες τους επιχειρούν να κάνουν προς την κυβέρνηση, είναι και οι μόνοι που δεν φταίνε, και πληρώνουν με προβλήματα υγείας που θα τους ακολουθούν πάντα.

Αλλά οι έμποροι της ανθρωπιάς; Οι "αλληλέγγυοι" ακτιβιστές και συνήθεις ταραξίες σύμφωνα με τις γνωστές τακτικές τους, θα την γλιτώσουν έτσι απλά με τον αέρα του αγωνιστή συμπαραστάτη;

Αν κάποιος από το εμπόρευμα τους, τους απεργούς πείνας χάσει τη ζωή του αύριο, είναι κι εκείνοι συνυπεύθυνοι...

Θα είναι όμως και συνυπόλογοι, όταν έρθει η ώρα της ευθύνης;