Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΝΟΣΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ...

Χρειαζόμαστε παιδεία φωτοδότρα, φιλοσοφημένη.

Είναι να γελά κανείς με την σημερινή εκπαιδευτική διαδικασία.
Μα αν θέλουμε σοβαρά και υπεύθυνα να φτιάξουμε ένα σωστό, ανθρωποκεντρικό και προοδευτικό σύστημα εκπαίδευσης, πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τους ρητορικούς πλατειασμούς τύπου Χριστόδουλου και συναφών σκοταδιστών και να θυμηθούμε ένα μεγάλο δάσκαλο του γένους των Ελλήνων, τον Αδαμάντιο Κοραή, που έγραψε το περίφημο εκείνο: «Το έθνος ημών το ταλαίπωρον χρήζει το ζήδωρον φως μιας ορθολογιστής παιδείας».

Πρέπει να σκύψουμε με επίγνωση και επιστημοσύνη στο μέγα αυτό θέμα, που δεν είναι μόνο εθνική επένδυση, είναι νομοτελειακά η ανέλιξη σε υψηλά επίπεδα, μορφωτικής και νοητικής στάθμης αυτού του λαού, που κάποτε είχε προγόνους φιλοσόφους.

Και είναι θλιβερό και ανήκουστο να βρισκόμαστε στην πρώτη θέση της αμορφωσιάς και ημιμάθειας από όλους τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σήμερα, οι όψιμοι «υπερασπιστές» κάνουν πως κόπτονται σπαραξικάρδια για το χάλι της παιδείας και θέλουν, τάχα, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Αλλά ξεχνούν ή θέλουν να ξεχνούν ότι τα δύο τρίτα της καταβαράθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος οφείλεται στην παρουσία και την δράση τους. Και είναι αυτοί, που κυρίως βαρύνονται για την αμορφωσιά και προπάντων την ημιμάθεια, αυτού του άμοιρου λαού.
Και ξέρουν επίσης ότι ένα και μισό εκατομμύριο από τους ενήλικες Έλληνες είναι αναλφάβητοι.
Το σύστημα νοσεί σφόδρα, η πληγή είναι κακοφορμισμένη.
Η δημόσια εκπαίδευση είναι η χειρότερη, η πλέον υποβαθμισμένη. Τα παιδιά και οι έφηβοι, που ήδη μπαίνουν στο μεγάλο αλώνι του ανταγωνισμού, δε θα έχουν τα εφόδια, που πρέπει.
Θα ασφυκτιούν και είναι νομοτελειακά βέβαιο, ότι θα μείνουν οι ουραγοί, οι τελευταίοι, οι πάντα νικημένοι από την ανθρωποβόρα καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, πού όμως προσφέρει και ασύγκριτα πολλές ευκαιρίες ανάδειξης από όσες υπήρχαν στο παρελθόν.

Παιδεία σημαίνει φως, περισσότερο φως και προπάντων επίγνωση των μεγάλων αξιών του ουμανισμού στην πληρέστερη μορφή του. Και σήμερα επιπλέον σημαίνει και γνώση, κατανόηση και εξοικείωση με την χρήση των νέων τεχνολογιών που κυριαρχούν παντού σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Παιδεία σημαίνει φως, περισσότερο φως και προπάντων επίγνωση των μεγάλων αξιών του ουμανισμού στην πληρέστερη μορφή του. Και σήμερα επιπλέον σημαίνει και γνώση, κατανόηση και εξοικείωση με την χρήση των νέων τεχνολογιών που κυριαρχούν παντού σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Το θέμα Παιδεία είναι μεγίστης σημασίας, για την προκοπή, την ευημερία, τη μορφωτική καταξίωση ενός λαού. Όχι πρόχειρες, ανεδαφικές, αστόχαστες κινήσεις. Η μεταρρύθμιση πρέπει να γίνει από σοφούς και επαΐοντες.

Από ανθρώπους με απέραντη γνώση του αντικειμένου.
Από παιδαγωγούς υψηλής στάθμης και προπάντων από δόκτορες της φιλοσοφίας.
Οι πολιτικοί να μείνουν μακριά, απλώς να συντονίζουν τα επιμέρους ζητήματα. Και προπάντων, να τολμήσουν να δώσουν πολλά λεφτά για αυτό το μέγα εθνικό έργο, στα κατάλληλα χέρια όμως, όχι στις τυχάρπαστες συντεχνίες που λυμαίνονται σήμερα τον χώρο...

Έχουμε αυτή τη στιγμή 10 - 12 ΑΕΙ, περισσότερα ΤΕΙ , ΙΕΚ, ΤΕΕ, Λύκεια, μα τι βγάζουν; Ημιμαθείς πτυχιούχους!

Ασφαλώς δε φταίνε οι απόφοιτοι, αλλά η καθ' όλα πλημμελής εκπαίδευση, τα ανύπαρκτα ή ανεπαρκή προσόντα των «δασκάλων», η έλλειψη έρευνας, η πρόχειρη εμβάθυνση στο αντικείμενο που σπουδάζουν, και θα χειροτερέψει πολλαπλά η κατάσταση αν ποτέ εφαρμοστούν τα σκοταδιστικά αριστερίστικα πρότυπα που επικαλούνται οι δήθεν αγωνιζόμενοι κόπροι 35ρηδες «φοιτητές» .

Τα δε πτυχία κατάντησαν ένα ευτελές κουρελόχαρτο, ιδιαίτερα στις θεωρητικές σχολές.

Απόδειξη: Η μεγάλη κοσκινίστρα του ΑΣΕΠ αποδεικνύει, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, του λόγου το αληθές. Το 80% των εξεταζόμενων απορρίπτεται μετά πολλών επαίνων.

Θέλουμε, λοιπόν, παιδεία φωτοδότρα, φιλοσοφημένη καθ' όλα ορθολογιστική, προσαρμοσμένη στις ανάγκες μας σήμερα κι αύριο;

Μπορούμε και πρέπει να την κατακτήσουμε, μας αξίζει!

Να δίνει στους νέους γερά πνευματικά εφόδια να κρατηθούν στη ζωή. Και να τους βεβαιώνει ότι πίσω από τα σύννεφα υπάρχει πάντα ο ήλιος που λάμπει.

Και ότι η γνώση είναι η μόνη σωστή ελπιδοφόρα πραγματική καταξίωση του Homo Sappiens και ότι «το γνωσιολογικά σκέπτεσθαι» του Χέγκελ είναι η μόνη λύτρωση από τα σκοτάδια και τις προκαταλήψεις.

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΦΟΥΚΑΡΑ...

Ο Γιώργης ήτανε καλός άνθρωπος, μα του έτυχε να παντρευτεί γυναίκα κακή, μίζερη και γλωσσοκοπάνα.

Η θάλασσα καταλάγιαζε καμιά φορά, μα αυτή δεν είχε σταμάτημα όποτε τον αρχίνιζε στο μπούρου - μπούρου. Κι έβρισκε συχνά αφορμή, ότι κι αν έκανε τελευταία ο φουκαράς ο Γιώργης ήτανε κακά καμωμένο κι αιτία για ατέλειωτη γκρίνια.

Για να την ξεφορτώνεται ο Γιώργης δούλευε συνέχεια έξω από το σπίτι, πολλές ώρες κι αργούσε να γυρίσει. Με κάθε ευκαιρία για δουλειά ή αγγαρεία που του τύχαινε έτρεχε, να λείψει όσο γινόταν, να την έχει όσο γινόταν λιγότερο φόρτωμα.

Κατά ένα περίεργο τρόπο είχε μαγνητοφωνήσει μια από τις μαραθώνιες μουρμούρες της, άγνωστο πώς και το κρατούσε πάντα μαζί του, όπου κι αν πήγαινε. Κάθε που ξαπόσταινε λιγάκι, το άνοιγε κι άκουγε αρκετές φορές το αέναο γλωσσοκοπανητό.

Το ίδιο έκανε και στο καφενείο που περνούσε ώρες περιμένοντας να κοιμηθεί ο διάολος του, για να γυρίσει κι αυτός στο σπίτι να καταλαγιάσει.

Κίνησε την περιέργεια του καφετζή και των θαμώνων που τον βλέπανε να το βάζει να παίζει, κάμποσες φορές και πάλι από την αρχή. Αφού βαρεθήκανε να τον βλέπουνε να επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση, τον ρωτούνε με απορία:

- Δεν σε φτάνουνε όσα ακούς στο σπίτι μωρέ Γιώργη, μα θες να την ακούς και όταν είσαι έξω; Περίμενε να γυρίσεις, να σε περιλάβει...

- Άστε, μην μιλάτε εσείς που δεν ξέρετε. Το μαγνητόφωνο μου θυμίζει να αργήσω όσο μπορώ να γυρίσω σπίτι.

Μα η μεγαλύτερη χαρά που μου δίνει και γι' αυτό κυρίως το πήρα, είναι πως εδώ τουλάχιστον μπορώ και την σταματώ όποτε θέλω!

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΑ...

Ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που είναι, εξαιτίας των σκέψεων που τον κυριαρχούν, στις οποίες επιτρέπει να καταλαμβάνουν την διάνοια του.
Αυτές τις σκέψεις που ενθαρρύνει με την συμπάθεια και τις αναμειγνύει με μιά ή περισσότερες απο τις αισθήσεις του. Οι σκέψεις αυτές αποτελούν την κινητήρια δύναμη, η οποία κατευθύνει κι ελέγχει την κάθε του κίνηση, δράση, πράξη και φυσικά αποτέλεσμα.

Οι σκέψεις που κάνει, ενισχυμένες απο τα συναισθήματα που κυριαρχούν την στιγμή που αυτές γεννιούνται, δημιουργούν μιά "μαγνητική" δύναμη, που προκαλεί κι ελκύει άλλες όμοιες ή σχετικές σκέψεις.

Οποιαδήποτε σκέψη, ιδέα, σχέδιο, κυριαρχεί στο μυαλό του ατόμου, προσελκύει μεγάλο αριθμό παρόμοιων σκέψεων. Αυτές εγκαθίστανται στην διάνοια, μέσα απο την επανάληψη, και καθοδηγούν με τη σειρά τους τον νου απο το υποσυνείδητο σε δράση, για την υλοποίηση τους.

Ολοι μπορούν να "εξαπατήσουν" το υποσυνείδητο τους, δίνοντας του οδηγίες με τις κυρίαρχες σκέψεις τους (θετικές για όσους επιθυμούν επιτυχία, βέβαια), κι αυτό να εκτελεί τις εντολές τους, οδηγώντας τους στον στόχο που έχουν ορίσει, βρίσκοντας ανέλπιστα τρόπους να ξεπερνά τα εμπόδια που παρουσιάζονται στην πορεία, με μιά έμπνευση και δύναμη που το ανυποψίαστο άτομο ποτέ δεν φανταζόταν οτι διέθετε.

Και όμως ήταν εκεί, σε λανθάνουσα κατάσταση και περίμενε να ενεργοποιηθεί, με την δύναμη της αυθυποβολής και απο αρχική παρόρμηση και προσδοκία να μεταβληθεί σε πόθο, φλογερή επιθυμία και τελικά δράση για να πετύχει το υλικό ισοδύναμο της, τον στόχο του.

Ο φυσικός νόμος της αυθυποβολής, μέσα απο τον οποίο μπορεί οποιοδήποτε άτομο να φτάσει σε υψηλά επιτεύγματα, που ξεπερνούν κάθε του φαντασία, περιγράφεται με λίγες λέξεις με το ακόλουθο ποίημα:


Αν σκεφτείς πως σε νίκησαν, σε έχουν ήδη νικήσει.
Αν σκεφτείς πως δεν τολμάς, ποτέ δεν θα τολμήσεις.
Αν θέλεις να νικήσεις αλλά σκέφτεσαι πως δεν μπορείς,
σίγουρα δεν θα νικήσεις.

Αν σκεφτείς πως θα χάσεις, είσαι ήδη χαμένος
γιατί η φύση μας διδάσκει πως:
Η Επιτυχία ριζώνει με την Θέληση.
Το μυστικό βρίσκεται στην διανοητική κατάσταση
του κάθε ανθρώπου.

Αν σκέφτεσαι πως σ' έχουν ξεπεράσει σε ξεπερνούν.
Πρέπει να σκεφτείς ψηλά για να πετάξεις.
Πρέπει να 'σαι σίγουρος για τον Εαυτό σου
αν θες η προσπάθεια σου να επιβραβευτεί.

Τους αγώνες της ζωής, δεν κερδίζει πάντα
ο δυνατότερος, ή ο ταχύτερος.
Αυτός που αργά ή γρήγορα κερδίζει,
είναι ο άνθρωπος ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ.


Τόσο οι επιτυχίες, όσο και οι αποτυχίες, είναι αποκυήματα της κυρίαρχης σκέψης...

ΠΑΝΤΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟΣ...

1.
Ποτέ δεν παραδέχτηκα
κάποιον ηγέτη άλλο
τον εαυτό μου ήθελα
απ' όλους πιο μεγάλο.

2.
Ποτέ δεν καταδέχτηκα
να ανοίξω την καρδιά μου
και σ' όσους έχω δίιπλα μου
να πώ τα μυστικά μου.

*********************************
Πάντοτε ήμουν αρχηγός
γιατί έχει σημασία
για μένα νάχω δύναμη
λεφτά κι εξουσία.

Κι όσοι με παραδέχονται
με μιά φωνή θα πούνε:
Εσύ μπροστά κι απο κοντά
Μεγάλε, ακολουθούμε!
********************************

3.
Ποτέ δεν με κατάφεραν
να πάω για να ακούσω
ψεύτες πολιτικάντηδες
που λέν να τους ψηφίσω.

4.
Ποτέ δεν με πλανέψανε
οι δόλιες υποσχέσεις
και με όσους το τολμήσανε
δεν έχω καλές σχέσεις.

[Ξανά: Πάντοτε ήμουν αρχηγός
γιατί έχει σημασία......]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ: ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ...

Βόλτα - διαμαρτυρία στα πεζοδρόμια της πόλης των Χανίων διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για τους πεζούς, το περασμένο Σάββατο.
Εγώ έτσι κι αλλιώς κυκλοφορώ καθημερινά στους δρόμους της πόλης πεζός στο κέντρο, τα ξέρω τα προβλήματα στην κυκλοφορία. Συνέπεσαν στην πορεία μου.

Επιχειρήσαμε όλοι μαζί, μικροί και μεγάλοι, γονείς με μικρά παιδιά και παιδικά καρότσια, ανάπηροι και ηλικιωμένοι να διασχίσουμε τη δύσβατη πόλη μας. Η βόλτα μας με πολλή δυσκολία και καθυστέρηση, κατέληξε στο Ενετικό λιμάνι όπου είχε προγραμματιστεί ημερίδα για τους ελεύθερους χώρους.

Στα Χανιά και ταυτόχρονα σε όλες τις πόλεις μεγάλες ή μικρότερες, δυστυχώς ούτε στο κέντρο, ούτε στις γειτονιές, υπάρχουν άνετοι αλλά ούτε ασφαλείς χώροι για την κίνηση των πεζών.

Σε πολλές περιπτώσεις οι χώροι κίνησης των πεζών (πεζοδρόμια) είναι ανύπαρκτοι, σε άλλες κατειλημμένοι από αυτοκίνητα, μηχανάκια, κάδους σκουπιδιών, εμπορεύματα, άναρχα χωροθετημένα εκατοντάδες τραπέζια και καρέκλες εστιατορίων και καφετεριών (όλα γεμάτα κόσμο), ψυγεία αναψυκτικών και παγωτών, στύλους της ΔΕΗ σχεδόν στη μέση πρόσφατα διαπλατυσμένων δρόμων, κακοφτιαγμένα οδοστρώματα, παραλείψεις εργολάβων και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ανθρώπου νους.

Και όπου οι χώροι κίνησης είναι ελεύθεροι δεν είναι απαραίτητα και ασφαλείς, αν κρίνουμε από τις πολλές ακάλυπτες κενές θέσεις φύτευσης στα πεζοδρόμια, από χαντάκια και κάθε είδους τρύπες που γίνονται στα πλαίσια δημοσίων και κοινωφελών έργων χωρίς την παραμικρή μέριμνα για την τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας και τη δημιουργία ασφαλών χώρών διέλευσης για τους πεζούς.

Μηχανάκια delivery που όλο πολλαπλασιάζονται, μπαίνουν ανάποδα σε μονόδρομους , μέρα και νύχτα, τρέχοντας στο ράλι της βιοπάλης για τους φτωχοδιαβόλους που τα οδηγούν. Με επικίνδυνους ελιγμούς και κίνδυνο της ζωής τους προσπαθούν να κερδίσουν 2' νωρίτερα. Πόσο αξίζει άραγε μια μίζερη ζωή, να συγκρίνεται με δυό σαπιμένες πίτσες κάποιου/ας κόπρου που τις παράγγειλε, με την απαίτηση «εγκαίρως».

Η κυκλοφορία των πεζών γίνεται μέσω ανύπαρκτων διαβάσεων ή διαβάσεων με ξεθωριασμένη διαγράμμιση που είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές από τους διερχόμενους οδηγούς. Η κυκλοφορία των πεζών γίνεται σε συνθήκες τρόμου για τους πιο ανήμπορους: φανάρια που επιτρέπουν τη διέλευση των πεζών για ελάχιστο χρόνο και πολλές φορές ταυτόχρονα με τη διέλευση αυτοκινήτων που στρίβουν με πορτοκαλί που αναβοσβήνει.

Κωλόπαίδα με φτηνιάρικα αμαξάκια, φουλ όμως στα πανάκριβα ηχοσυστήματα που ξερνούν στην διαπασών τις τελευταίες «σαχλοεπιτυχίες» της Βανδή κι άλλων βραχνιασμένων πουσταρελιών της μόδας των δισκογραφικών..

Οι οδηγοί τους δεν έμαθαν ποτέ ότι πρέπει να παραχωρήσουν προτεραιότητα στους πεζούς, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται άμεσα η ασφάλεια των τελευταίων και να διαδραματίζονται τραγελαφικές σκηνές μεταξύ άσχετων αλλά οξύθυμων οδηγών και αγανακτισμένων πεζών...

Η κυκλοφορία των πεζών και ιδιαίτερα των μαθητών κάθε ηλικίας γίνεται μέσα σε κυκλοφοριακό χάος και χωρίς την παραμικρή πρόβλεψη για τη δημιουργία ασφαλών διαβάσεων και την κατάλληλη ρύθμιση των φωτεινών σηματοδοτών γύρω από σχολεία, γήπεδα, πάρκα κλπ.

Βέβαια είναι ατομική ευθύνη του καθενός από μας να σέβεται τους κανόνες και να φροντίζει την προσωπική του ασφάλεια, αλλά είναι επίσης ευθύνη της πολιτείας να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον κίνησης για τους πεζούς. Συνεχή διαβήματα, συναντήσεις με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, επιστολές με εκτενείς αναφορές σε συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πεζοί στα Χανιά κι αλλού, και άλλες ενέργειες δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας, να θυμίσουμε στους συμπολίτες μας τα αυτονόητα που πιθανά δε θυμούνται, και στις αρχές αυτά που πρέπει να πράξουν. Εδώ, σε αυτούς τους δρόμους κυκλοφορούν κι αυτοί. Και δεν είναι άτρωτοι!

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ...

Η οικογένεια του Μπλαζουδοβαγγέλη κάθεται γύρω από το τραπέζι για το βραδινό φαγητό.
Είναι όλοι έξυπνοι, πνευματώδεις και συνηθίζουν να πειράζονται και να αστειεύονται με τις παρέες τους, μα και μεταξύ τους.

Σε μια στιγμή ο μικρός γιος, συνεννοημένος από πριν, ρωτά τον πατέρα του:
- Μπαμπά, πόσα είδη από γυναικεία στήθη υπάρχουν;

Ο Βαγγέλη τάχα έκπληκτος, του απαντά:
- Πως σου ήρθε εδά τουτονά Νεκτάριε; Μα να ξέρεις, υπάρχουν τρία είδη στήθη ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Στα 20 χρόνια, τα στήθη των γυναικών είναι όπως τα πεπόνια, στρογγυλά και στητά. Στα 30 και στα 40, είναι όπως τα αχλάδια, εξακολουθούν να είναι όμορφα αλλά είναι και λίγο πεσμένα. Μετά από τα 50 όμως, είναι σαν τα κρομμύδια.

- Τα κρομμύδια, μπαμπά;
- Ναι, τα βλέπεις και βάζεις τα κλάματα!

Αυτό εξαγρίωσε λιγάκι και κέντρισε τα θηλυκά, τη σύζυγο, την Γιαννούλα και την κόρη του την Κλειώ που τον άκουγαν.

Σκέφτηκε για μια στιγμή η κόρη που τελείωνε το λύκειο, και χαμογελώντας πονηρά γυρίζει και λέει στην μάνα της:

- Μαμά, πόσα είδη από ανδρικά «πουλιά» έγραφε το περιοδικό προχθές πως υπάρχουν;

Η μητέρα καταλαβαίνει, χαμογελά πονηρά, κοιτάζει την κόρη της και απαντά:
- Κόρη μου υπάρχουν τρία είδη «πουλιά» ανάλογα και με την ηλικία του άντρα.
Στα 20 και τα 30, το «πουλί» του είναι σαν την βελανιδιά, γερό και σκληρό. Στα 40 και στα 50 του, είναι σαν την λυγαριά, εύκαμπτο αλλά αξιόπιστο ακόμη. Μετά τα 60 του, τότε μοιάζει με το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

- Σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο μαμά;
- Ναι, παιδί μου, νεκρό ολόκληρο από τη ρίζα κι επάνω και οι μπάλες είναι απλά διακοσμητικές!!

ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ...

Τελείωσες επιτέλους την εκπαίδευση. Πέρασες από όλες τις βαθμίδες επιτυχώς.

Παράλληλα έμαθες ξένες γλώσσες.. Απόκτησες και γνώσεις πληροφορικής, όπως απαιτεί η σημερινή δικτυωμένη εποχή. Φρόντισες να πιστοποιήσεις αυτές τις γνώσεις, πληρώνοντας πανάκριβα κάποια άχρηστα πιστοποιητικά. Για να λειτουργούν και οι πολυάριθμες σχολές του είδους που ξεφύτρωσαν και προστέθηκαν στην παρασιτική «παιδεία».

Εκπλήρωσες και τις υποχρεώσεις σου προς την πατρίδα, αν είσαι αρσενικός.

Και τώρα, η μεγάλη σου στιγμή: Να βγείς στην παραγωγή, να εργαστείς, να προσφέρεις στην κοινωνία αυτά που έμαθες, να κερδίσεις τα λεφτά που πάντα ήθελες.

Δεν κληρονόμησες τίποτα, ούτε ένα μικρό μαγαζάκι στην γειτονιά σου να γίνεις νοικοκύρης άνθρωπος, δεν κατάφερε ο γέρος σου να σε χώσει στο δημόσιο, να «βολευτείς», χρειάζεται να ψάξεις εσύ:

Διαβάζεις :
XXXXXX Leader Company is currently seeking a candidate to cover a position.
Qualifications:
A University degree, while a post graduate degree will be considered as asset.
PC Literate with with very good knowledge of MS Office.
Excellent knowledge of both Greek and English languages.
Excellent interpersonal and communication skills, with particular emphasis on writing abilities.
Creativity and Adaptability.
Capable of working under pressure and managing complexity.
Good knowledge of the important players in the market in Greece.
Target-oriented, leadership, ambition towards the development of a managerial career, commercial skills, relational and analytical skills, are the features that complete the requested profile.
Good looking athletic physique.
Completed military services (for male candidates).
Up to 28 years old
At last 5 years of working experience, preferably in same responsible position.

Αφού κατάφερες και το διάβασες, με τις γνώσεις και τα προσόντα που απόκτησες όλα σου τα χρόνια, βλέπεις ένα τείχος να σου κόβει τη φόρα. Δεν πρόβλεψες να έχεις προϋπηρεσία, να διαπρέψεις στο κλάδο, προτού τολμήσεις να αποταθείς σε αυτή την εταιρεία για πρόσληψη. Έτσι νόμιζες πως θα σε παίρνανε, χωρίς εξειδίκευση, να σε εκπαιδεύσουν αυτοί, να μάθεις την δουλειά και κατόπιν να φύγεις, να δουλέψεις για κάποιους άλλους, εν δυνάμει ανταγωνιστές τους;

Κι όμως, αυτό που αρνούνται να σου κάνουν, να σου μάθουν δηλαδή κάποια πράγματα για αυτούς και την δουλειά τους, ζητούν να τα έχει κάνει κάποιος άλλος πρωτύτερα. Να σε ετοιμάσει αυτός και να πάς να δουλέψεις, να προσφέρεις, να σαρώσεις την αγορά για αυτούς. Να προδώσεις τον μέντορα σου, που σε εισήγαγε στην πιάτσα και περάσατε πολύ καιρό μαζί, μέχρι να σταθείς στα πόδια σου.
Αυτόν που πήρε το ρίσκο να σε δοκιμάσει, να σου δώσει μια ευκαιρία...

Να βρεθείς σε ένα καινούριο περιβάλλον, με άγνωστους ανθρώπους που μπορεί να σε βλέπουν κι εχθρικά για τις δικές τους θέσεις, κι επιπλέον να κάνεις τα ίδια πράγματα, στον ίδιο τομέα που ήσουν και πριν, ξεκινώντας όμως από την αρχή!

Να αμείβεσαι «αναλόγως προσόντων» και ζήλου, να φθείρεσαι συνεχώς στο κυνήγι του bonus, να παρακολουθείς και να προλαβαίνεις τον ανταγωνισμό...

Να καλύψεις το δικό τους κενό που δεν προβλέπουν εκπαίδευση on the job στο προσωπικό τους, δεν αναπτύσσουν ένα σύστημα δίκαιης αξιολόγησης κι αμοιβών, δεν δίνουν ευκαιρία σε νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, δεν...δεν....

Και προπαντός να πληρώνεις την αρτηριοσκλήρωση του όλου εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας σου που δεν εξελίσσεται, είναι αποκομμένο από τις ανάγκες τις αγοράς και της εποχής, δεν προσφέρει την απαραίτητη πρακτική εξάσκηση συνδεδεμένο με τις επιχειρήσεις που καλούνται να απορροφήσουν τους απόφοιτους μετά, δεν αφήνει την κάθε σχολή να αναζητήσει μαζί με τον υποψήφιο τα κατάλληλα κριτήρια για την εισαγωγή κι εξέλιξη στον τομέα της, δεν παίρνει τον ικανό μα τον βαθμοθήρα, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν έχουν δουλέψει ΠΟΤΕ στην παραγωγή προτού διδάξουν άλλους (με ποια πραγματικά προσόντα κι εμπειρία άραγε;) κι άλλες του αδυναμίες.

Αν άλλαζαν τα παραπάνω κακώς κείμενα της εκπαίδευσης κι αναζήτησης εργασίας, δεν θα σ' ένοιαζε ποιος φορέας θα το έκανε, Δημόσιος ή Ιδιωτικός.

ΜΑΡΙΑ - ΜΑΡΙΑ...

1.
Ένα γλυκό διαβολάκι
ακούει στο όνομα αυτό
ένα βλέμμα αν ρίξεις τριγύρω
χιλιάδες υπάρχουν θαρρώ.

2.
Παντού σ' όποιο μέρος κι αν πάεις
ένα όνομα και μόνο αυτό
γιορτάζει τρείς φορές μές τον χρόνο
το ξέρεις, σου είναι γνωστό.

**************************************
Μαρία, Μαρία, Μαρία
ονομάζονται κορίτσια σωρό
μα αν θα πώ "αγαπώ μιά Μαρία"
να ξέρεις πως εσένα εννοώ.

****************************************

3.
Οι άντρες σε ζηλεύουν Μαρία
όνομα έχεις πολύ ξακουστό
βαφτίζονται κι εκείνοι το ίδιο
κι έναν Μάριο έχω γνωστό.

4.
Την μάνα μου λένε Μαρία
κι αν μου λείψει δεν θα χαθώ
Μαρία, Μαιρούλα, Μαράκι
έτσι λένε κι αυτή που ποθώ.


[Ξανά: Μαρία, Μαρία, Μαρία
ονομάζονται κορίτσια σωρό...]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΟΙ ΜΠΑΛΩΘΙΕΣ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ…

Πολλές φορές αναφερόμαστε στην παράδοση και πολλές φορές προστρέχουμε σ' αυτήν. Τις περισσότερες φορές για μια «νομιμοποίηση» μιας σημερινής καθημερινής συμπεριφοράς μας και ελάχιστες φορές γιατί πραγματικά νιώθουμε την ανάγκη επικοινωνίας με την πρωταρχική πηγή της.

Γιατί πολλές φορές έχουμε πει, η παράδοση δεν είναι μια παρακαταθήκη έτοιμων λύσεων αλλά μια πηγή έμπνευσης και αφετηρία σχηματισμού νέων ιδεών, αξιών και συμπεριφορών.

Η παράδοση δεν πρέπει να μας προκαλεί μια δογματικού τύπου προσκόλληση αλλά να είναι μια διεργασία παραγωγής αξιών, αρχών και νοήματος ζωής.

Δεν πρέπει να μας καθηλώνει στο παρελθόν αλλά πρέπει να μας εξοπλίζει για το μέλλον.

Πολλές φορές όμως στο όνομα της παράδοσης και του εθίμου, γίνεται μιά παρανόηση, που καταλήγει τελικά σε κακοποίηση της. Ότι γίνεται σήμερα με τις μπαλωθιές δεν έχει καμία σχέση με το παλαιό έθιμο. Οι παλιοί άνθρωποι το αναγνωρίζουν.

Αυτοί όμως έχουν σταθερή σχέση με τη ρίζα και με το παρελθόν.
Οι σημερινοί άνθρωποι της ευμάρειας, της ευκολίας, του αγοραίου πολιτισμού, της καταναλωτικότητας, το πολύ πολύ να νομίζουν απλώς ότι αυτό είναι το έθιμο.

Τα σημαινόμενα της μπαλωθιάς ήταν άλλα πριν στην ανταλλακτική και προβιομηχανική κοινωνία.

Τότε σήμαινε αρχοντιά, γενναιότητα, ευψυχία αλλά και ηθικότητα και αισθητική και είχε ένα ισχυρό σήμα υπεράσπισης των πατρογονικών, των απαραβίαστων, των απαράγραπτων, των οσίων και των ιερών.
Ακόμη μπορεί τα σημαινόμενα να ήταν η παλικαριά αλλά και η ευταξία στην κοινωνία, η ιεραρχία, ο σεβασμός αλλά και το δίκαιο γιατί τότε δεν υπήρχαν οι ειδικοί του νόμου του δικαίου και του κράτους.
Μόνοι τους οι άνθρωποι έλυναν τις διαφορές τους με ευθυκρισία και ευθυδικία.

Τα σημαινόμενα είναι άλλα σήμερα, στη μεταβιομηχανική και μετανεωτερική εποχή μας, της παγκοσμιοποίησης.
Αυτής που θεωρεί εμπόδιο ακόμη και το μαύρο πουκάμισο και τα στιβάνια, που φορούνε στα ορεινά και βάλθηκαν οι γνωστοί κονδυλοφόροι να τα «δαιμονοποιήσουν» κι αυτά.

Να τα ποινικοποιήσουν κιόλας, όπως βλέπουμε να πάει να γίνει στον Μυλοπόταμο, με επιδρομές κουκουλοφόρων θρασύδειλων μπάτσων εξ Αθηνών, κατά ομάδες εναντίον οποιουδήποτε φορεί παραδοσιακή φορεσιά στο χωριό του.
Και να τον υβρίζουν και να τον λοιδορούν από πάνω.

Τους θέλουν κάποιοι με σκουλαρίκια και γελοία εμπριμέ, να κάνουν τους dj's;

Σήμερα όμως, τι ειδική σημασία μπορεί να έχουν οι μπαλωθιές πέραν από τις ψυχοδυναμικές ερμηνείες που μπορεί να κάνει ή να μην κάνει κανείς;
Σήμερα οι ΑΣΚΟΠΕΣ μπαλωθιές τι άλλο μπορεί να σημαίνουν παρά αρχοντοχωριατισμό, ψευτοπαλικαροσύνη, επίδειξη δύναμης ή πλούτου ή ακόμα και ένα ανόητο καπετανιλίκι ή εγωκεντρισμό.

Η μπαλωθιά σήμερα είναι επακόλουθο της αναδιάταξης των αξιών μας ως κοινωνίας. Δείγμα της ευτέλειας, της επιφάνειας, του νεοπλουτισμού.
Σήμερα δεν σημαίνει πλέον τι, άλλα πόσο.
Σήμερα η μπαλωθιά δεν σημαίνει κάτι ακριβό, δυσεύρετο, πολύτιμο και μοναδικό αλλά κυρίως ποσότητα. Οι χιλιάδες κάλυκες που μαζεύονται ύστερα από γάμους και βαφτίσεις το αποδεικνύουν.

Μα οι σημερινοί εχθροί έχουν αλλάξει μορφή και τακτική, δεν επιτίθενται με γιουρούσια. Σήμερα η αλλοτρίωση έρχεται με επιθέσεις στη γλώσσα, στον πολιτισμό μας, στην καθημερινή ζωή και στάση μας.

Σήμερα τα σημαινόμενα της ηθικής, της υπεράσπισης των πατρογονικών εντολών, αξιών και προταγμάτων, περνούν μέσα από τη γνώση της Ιστορίας, την ηθική συγκρότηση του καθενός ξεχωριστά, την συλλογική συνείδηση των ενεργού πολιτών, την έγνοια για τον άνθρωπο, την γνήσια παράδοση και τον πολιτισμό.

Οι ΑΣΚΟΠΕΣ μπαλωθιές δεν σταματούν με τη συλλογή υπογραφών κάποιων «επώνυμων» αλλά χρειάζεται μια διαφορετική άποψη και κυρίως στάση. Μια στάση αποστροφής. Οποιαδήποτε συμπεριφορά αποσβένεται μόνον όταν συναντά την κοινωνική αποδοκιμασία. Αυτό κυρίως μας χρειάζεται.

Ας βάλουμε λοιπόν τα όπλα στα συρτάρια, καλολαδωμένα και εύχρηστα βέβαια, μην τολμήσει κανείς να τα παραδώσει, μα να τα έχουμε ΟΛΟΙ όποτε χρειάζεται πραγματικά και όχι όποτε θελήσουν κάποιοι μίζεροι να κάνουν αισθητή την ασημαντότητα τους.

ΒΟΥΚΟΛΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΩΝ...

Δεν είμαι φυσικά κτηνοτρόφος, απλά περιμένοντας στο λιμάνι που τελούσε υπό κατάληψη από αυτούς προχθές, κάποιος κάλμαρε την οργισμένη αντίδραση μου για τα καμώματα τους, λέγοντα μου μερικά πράγματα για την κατάσταση στην ύπαιθρο, τα οποία και δημοσιεύω εδώ.

Εν αρχή το ελληνικό κράτος μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφασίζει να ενισχύσει την κτηνοτροφία. Κατ' εξαίρεση το ελληνικό κράτος «πετυχαίνει» η επιδότηση στη χώρα μας να δοθεί κατά κεφαλή και όχι στα προϊόντα όπως στα άλλες χώρες.

Στη θεωρία η επιδότηση δόθηκε για να φτιαχτούν υποδομές που θα έκαναν πιο ανταγωνιστική την ελληνική κτηνοτροφία.
Μάλιστα το Υπουργείο Γεωργίας θα φρόντιζε με συμπληρωματικά μέτρα να ενίσχυε ακόμη περισσότερο αυτή τη δραστηριότητα.

Όλοι οι τοπικοί φορείς είναι υπέρ της επιδότησης της κτηνοτροφίας για πολλούς λόγους. Ο πιο απλός και κατανοητός είναι η απρόσκοπτη τροφοδοσία της αγοράς με ντόπιο ποιοτικό κρέας. Είναι και η απασχόληση του ορεινού πληθυσμού.

Από την άλλη μεριά ότι οι κτηνοτρόφοι ζουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Απομονωμένοι στα ψηλά, αποκομμένοι από τα τεκταινόμενα, ακόμη και η απλή μετάβαση σε ένα νοσοκομείο, από τα καλοκαιρινά μιτάτα είναι γι' αυτούς ολόκληρη περιπέτεια σε σύγκριση με το μέσο κάτοικο των πόλεων.

Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα των μέτρων που ανέφερα παραπάνω;

Αυξήθηκαν δραματικά τα αιγοπρόβατα, με αποτέλεσμα την σημαντική πίεση σε βοσκότοπους από την υπερβολική χρήση, σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ερημοποίηση των οικοσυστημάτων αυτών.

Οι κτηνοτρόφοι επέκτειναν τις περιοχές βόσκησης προς τα κάτω, τα πεδινά μέρη, καταπατώντας και καταστρέφοντας καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Οι προστριβές μεταξύ αυτών και των ιδιοκτητών των παραπάνω εκτάσεων, γίνονται όλο και πιο συχνές και αιματηρές ακόμη.

Λόγω της υπερπροσφοράς κρέατος, γάλακτος κλπ έπεφταν οι τιμές και τα εισοδήματα των κτηνοτρόφων. Αυξάνονταν όμως οι τιμές για τις απαραίτητες ζωοτροφές κλπ έξοδα τους, με αποτέλεσμα να βρεθούν οι περισσότεροι χρεωμένοι στην Αγροτική Τράπεζα για να κάνουν τη δουλειά τους.

Και το κυριότερο, λόγω του μοιράσματος των επιδοτήσεων χωρίς κανένα σχεδιασμό και επιμόρφωση των κτηνοτρόφων, συντελέστηκε μια δραματική αλλαγή στη λειτουργία των ορεινών κοινωνιών.

Εντάχθηκαν βίαια σε ένα σύστημα που κυριαρχούν νεοπλουτίστικες αξίες.
Οι μεμονωμένες κι αδύναμες φωνές αντίστασης κάποιων, ενάντια σε αυτή τη λαίλαπα για τις ορεινές κοινότητες πνίγονται από τις σειρήνες την κατανάλωσης, που φυσικά δικαιούνται κι αυτοί.

Ακραίες εκφράσεις αυτής της κατάστασης παρουσιάζονται σε κοινότητες που δεν διαθέτουν κανένα άλλο πόρο πέρα της κτηνοτροφίας, όπως στο ορεινό Μυλοπόταμο. Ενώ στα Σφακιά όπου υπάρχει και η διέξοδος του τουρισμού που ασχολούνται αρκετοί κάτοικοι το καλοκαίρι κυρίως, δεν έχομε ακραία φαινόμενα τύπου Ζωνιανών.

Σε ελάχιστες περιπτώσεις τα χρήματα των επιδοτήσεων χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθούν υποδομές.

Οι συμπληρωματικές δράσεις που προωθεί το Υπουργείο Γεωργίας, μέσα στη μακάρια αποξένωσή του από τα προβλήματα και την υπερτροφική, συγκεντρωτική, γραφειοκρατία που συντηρεί, καταναλώνονται σε καταστροφικές άναρχες διανοίξεις δρόμων και στην επιδότηση των συρματοπλεγμάτων.

Οι δράσεις αυτές φυσικά, αφού γίνονταν «έτσι, χωρίς πρόγραμμα» όξυναν αντί να επιλύσουν τα προβλήματα της κτηνοτροφίας. Το κερασάκι σε όλη αυτή την τούρτα είναι η αδράνεια των συνεταιρισμών αφού οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων δεν είναι φυσικά οι αξιότεροι, αλλά οι «κομματικότεροι».

Έρχονται τώρα οι ίδιοι καρεκλοκένταυροι φωστήρες του Υπ. Γεωργίας και αποφασίζουν μετά από εντολές της Ε.Ε. (που ξέρουμε πόσο καλά διαχειρίζεται την κτηνοτροφία της επιμένοντας σε εντατικούς τρόπους παραγωγής που οδηγούν σε τρελές αγελάδες, κοτόπουλα με διοξίνες κ.λ.π.) ότι το πρώτο βήμα για μια ορθολογικότερη κτηνοτροφία, είναι ο «περιορισμός» του αριθμού των ζώων σε 1 ανά 4,5 στρέμματα.
Θα το εφαρμόσουμε, αποφάσισαν, ξεχνώντας ακόμη και τις συνήθεις μπούρδες περί βοσκοϊκανότητας που συνήθως τσαμπουνάνε για να κάνουν το κομμάτι τους.

Βγάζουν λοιπόν μια τέτοια απόφαση που ισχύει ισοπεδωτικά από τη Ροδόπη μέχρι την Κρήτη, από το Θεσσαλικό κάμπο μέχρι το μικρότερο βραχονήσι. Σιγά μην μπουν τώρα σε τέτοιες λεπτομέρειες οι βολεμένοι κόπροι των Αθηνών. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε τοπικός παράγοντας της περιοχής μιας ορεινής περιοχής κάνοντας πρόχειρους υπολογισμούς, η προτεινόμενη αναλογία στην περιοχή του που είναι ήδη εξαιρετικά βεβαρημένη από τον μεγάλο αριθμό αιγοπροβάτων που συντηρεί, σημαίνει το διπλασιασμό τους εκεί!

Και τα προβλήματα συνεχίζονται ανακυκλούμενα.
Εγώ δεν μπορώ να προτείνω λύση, δεν ασχολούμαι καθόλου με την κτηνοτροφία, τήρησα την υπόσχεση μου να δημοσιεύσω στο Blog μου την περιγραφή της κατάστασης που διαμορφώθηκε στη ύπαιθρο.

Άλλοι έχουν την δυνατότητα και την υποχρέωση να τα δουν με ενδιαφέρον και να δώσουν εφικτές λύσεις. Αν δεν μπορούν να το κάνουν, ας αποχωρήσουν να πάρουν την θέση τους άλλοι, ικανότεροι (ξεχάσαμε πια τη έννοια της λέξης).

Μα να δράσουν επιτέλους, δεν γίνεται να πληρώνουμε όλοι κάθε φορά, τις συνέπειες από κινητοποιήσεις ομάδων για πράγματα αυτονόητα για όλους εκτός από τους κατεξοχήν αρμόδιους όπως φαίνεται.

Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ «ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΕΚΠΛΗΞΗΣ»

Ακούγοντας και διαβάζοντας τις τελευταίες μέρες την δήθεν κοινωνική έκπληξη που διατυπώνεται από τους φορείς εξουσίας γύρω από το φαινόμενο «Ζωνιανά» και εν γένει όπλα, ναρκωτικά, τραμπουκισμοί, άντρες αληθινοί κι ανυπότακτοι, πραγματικά έχω μιά απορία!
Καλά που ζουν τελικά αυτοί οι φορείς της εξουσίας,
τα αυτο- γελοιοποιούμενα κουστουμάκια που μιλούν σε κάθε ευκαιρία αυτή την αηδιαστικά βαρετή και προβλέψιμη «ξύλινη γλώσσα»;
Αλήθεια δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ρώτησαν ποτέ τίποτα;

Ή μας δουλεύουν για μια ακόμη φορά κανονικότατα;

Γιατί έτσι και αλλιώς και η άγνοια και το δούλεμα είναι εξίσου επιλήψιμα.
Έρευνες επί ερευνών για τα παραπάνω και πολλά - πολλά άλλα θέματα,
δημοσιοποιούνται στον τύπο τα τελευταία χρόνια.
Μαχητικοί δημοσιογράφοι εντοπίζουν κι αναδεικνύουν ΔΕΚΑΔΕΣ θέματα, τροφοδοτούν τις εκπομπές κι εφημερίδες τους συνεχώς με πολλές «αποκαλύψεις».
Μάλιστα σε κάποιες από αυτές φαίνεται ότι είμαστε και πρωταθλητές ως χώρα...

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι για μια ακόμη φορά λειτούργησε αυτό που πολύ εύστοχα ακούσαμε κάποτε τον καθηγητή Γιώργη Γραμματικάκη να ονομάζει "Ελλάδα, η χώρα της εκ των υστέρων έκπληξης".

Από ότι φαίνεται η παραπάνω διαπίστωση του καθηγητή θα έπρεπε να συνοδευτεί και από το "Ελλάδα, η χώρα της τηλεοπτικής έκπληξης" καθώς διανύουμε μακρά περίοδο κατά την οποία τα καθημερινά μας ζητήματα (μικρά και μεγάλα) αρχίζουν να «υπάρχουν» από τη στιγμή που θα τα ανακαλύψει και μεγιστοποιήσει για δικό της όφελος βέβαια η τηλεόραση, ιδίως η ιδιωτική με τον ανελέητο ανταγωνισμό.

Και οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας (από ποιούς μαλάκες ψηφίστηκαν οι περισσότεροι αλήθεια;) συνεχίζουν να εκπλήττονται δημοσίως κάθε φορά που αποκάλυψη εκραγεί, διαρκέσει όσο να εντυπωσιάσει το τηλεοπτικό κοινό της και να προχωρήσουμε σε άλλη φρέσκια, πιό πικάντικη κι ενδιαφέρουσα...

ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΜΕΝΑ...

1.
Δίχως νόημα χαμένες βραδιές
για ελεύθερες δήθεν καρδιές
χρόνια που φύγαν χωρίς να τα αγγίξω
πού πήγανε τάχα, δεν μπορώ να εξηγήσω.

2.
Βαρέθηκα
να μετράω με την ώρα
πληρωμένη αγκαλιά
να πίνω με βότκα
παγωμένα φιλιά
ξινόγλυκη γεύση αφήνουν στο στόμα
μα αυτό που γυρεύω δεν το βρήκα ακόμα.

3.
Βρίσκω στη νύχτα εσένα που καίς
πως ήσουν απάτη τη μέρα μου λές
σε εφήμερης σχέσης κρεββάτι κοιμάμαι
φτάνει το αύριο, μα δεν σε θυμάμαι.

4.
Κουράστηκα
να φλερτάρω τα βράδια
σαίτα καυτή
μες σε βλέμματα άδεια
να ζητώ επαφή
οι ώρες περνάνε και νιώθω σαν πτώμα
το γλυκό "σ' αγαπώ" δεν το άκουσα ακόμα.


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΟΤΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΟΣΕΙ, ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΗΣ...

Δεν είναι η πρώτη φορά που η περιοχή του ορεινού Μυλοποτάμου με επίκεντρο τα Ζωνιανά και τα γύρω χωριά, παίρνουν το νόμο στα χέρια τους.
Και πολύ φοβούμαι ότι δεν θα είναι και η τελευταία.

Όλοι μετά από κάθε επεισόδιο σπεύδουν να αποφανθούν.

Φταίει η ανικανότητα ή η διαπλοκή της αστυνομίας με τους παράνομους, φταίει η κάλυψη που τους δίδουν οι πολιτικοί, φταίει η πολιτεία ή η εκάστοτε κυβέρνηση που δεν παίρνει μέτρα.

Θεωρώ ότι αν κανείς μείνει σε "επιφανειακές διαπιστώσεις" ή στα "μέτρα καταστολής και δίωξης", το πρόβλημα απλώς μετακυλίεται.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις -και αν ακόμη είναι αληθείς- δεν αρκούν στο να φωτίσουν το πρόβλημα της περιοχής και να απαντήσουν στο γιατί. Και επομένως δε μπορούν να προτείνουν το δέον.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να διαυγαστεί αν υπάρχει διαπλοκή αστυνομίας, δικαιοσύνης και πολιτικών με το έγκλημα και να αντιμετωπισθεί αναλόγως.

Γιατί όμως οι κάτοικοι αυτής της περιοχής συμπεριφέρονται έτσι;

Είναι γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχει παραβατικότητα, παρανομία, απέραντες χασισοφυτείες, εμπόριο όπλων, ζωοκλοπές και άλλες παράνομες δραστηριότητες.
Είναι επίσης γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που εγκαταλείπουν και δεν τελειώνουν ούτε την υποχρεωτική φοίτηση στο σχολείο.
Πρόκειται απλούστατα για μια ακραία και σκανδαλώδη εμφάνιση του σημερινού κοινωνικού προσανατολισμού.

Παραδοσιακές αξίες έχουν δώσει τη θέση τους στην ευημερία, την ευκολία και το γρήγορο πλουτισμό. Στοχεύουμε τα επιφανειακά, τα ευρύχωρα, τα εφήμερα, τα ασήμαντα. Συμβατικοί, κομφορμιστές, υλόφρονες, ιδιοτελείς. Ανταγωνιστικοί, επιθετικοί και λαίμαργοι. Αυτές είναι οι σημερινές κοινωνικές αξίες.

Παραπέρα οποιαδήποτε συμπεριφορά ευοδώνεται όταν παίρνει θετικό πρόσημο.
Αν οι ακροβολισθέντες κάτοικοι που πυροβόλησαν τους αστυνομικούς θεωρούνται από τον πληθυσμό κάτι σαν κοινωνικοί Ζορό, τότε ασφαλώς θα συνεχίσουν να το πράττουν. Αν συναντήσουν την κοινωνική απαξίωση, η συμπεριφορά αυτή αποσβέννυται.

Αν για το Δήμο Ανωγείων τα Ζωνιανά δεν έπρεπε να μπουν στο Δήμο -διότι είναι "κακοί"- και παρέμειναν μόνοι τους ως κοινότητα, και η πολιτεία το δέχεται, αυτομάτως τους λέει: Εσείς αποτελείτε το κρατίδιο των Ζωνιανών, με δικό σας δίκαιο, δικό σας κανόνα αξιών και δική σας επικράτεια. Τους δίδει ρόλο και αυτοί τον υιοθετούν. Αυτό είναι σχεδόν νομοτέλεια στις επιστήμες της συμπεριφοράς.

Όταν λέμε μόνον ότι φταίνε οι αστυνομικοί ή κάποιοι βουλευτές, τότε απλώς "μεταφέρουμε" την αιτία έξω από μας. Διότι η αιτία είναι κοινωνική και μόνο μέσα από μια κοινωνιολογική ματιά μπορεί να διαυγαστεί αλλά και να αντιμετωπιστεί.

Και όταν διαπιστώνουμε ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στα Ζωνιανά, απλώς στρουθοκαμηλίζουμε και η διαπίστωση αυτή χρησιμοποιείται ως μηχανισμός απόκρυψης της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας.

Όπου υπάρχει εμπορική δραστηριότητα, ειδικότερα τουρισμός, νυχτερινά κέντρα, όλοι γνωρίζουν τι γίνεται και όχι μόνον στην Κρήτη.

Λοιπόν, πέραν του αυτονόητου, ότι οι πρωταίτιοι των επεισοδίων πρέπει να λογοδοτήσουν, αλλιώς δε ζούμε σε Κράτος δικαίου αλλά σε καθεστώς αυτοδικίας, χρειάζεται μια στόχευση πολιτικής, κοινωνικής παρέμβασης και πολιτισμικής δράσης που θα αφορά όλους τους χώρους του νησιού.

Χρειάζεται να μη συνεχίσουμε όμηροι της θλιβερής μας καθημερινότητας στο κυνήγι του χρήματος, αλλά εραστές των πνευματικών του βίου στοιχείων, να επαναπροσανατολιστούμε.

Χρειάζεται επαναδιατύπωση των συλλογικών μας αξιών και των πολιτισμικών μας σταθερών. Αλλιώς ο φενακισμός της συνείδησης, η αποξένωση, η αλλοτρίωση, το κυνήγι του χρήματος, της επιφάνειας, των 4Χ4 τζιπ και της επίδειξης, αλλά και η "χρησιμοποίηση των προγονικών αξιών και προταγμάτων του χρέους", στη θλιβερή αυτή ιστορία της παρανομίας και της αντικοινωνικότητας, θα μας φέρει αντιμέτωπους με τη "Ζωνιανοποίηση" της κοινωνικής και πολιτιστικής μας ζωής και δράσης.

Είναι σοβαρότερο αδίκημα και από την καλλιέργεια χασίς, ο εμποδισμός σε ένα παιδί να μάθει γράμματα, διακόπτοντας την υποχρεωτική φοίτηση στο σχολείο!

Σαν συμπέρασμα με λίγες λέξεις, το φαινόμενο εξέθρεψαν ο αποκλεισμός της εν λόγω κοινότητας απ' τον όμορο δήμο, το καθεστώς της διαπλοκής και ατιμωρησίας, οι κοινωνικές αξίες του εύκολου πλουτισμού και του χρήματος, η πολιτιστική ξηρασία της περιοχής αλλά και η χρησιμοποίηση του "εθίμου" σε αντικοινωνικές δράσεις χωρίς αυτό να συναντά την κοινωνική απαξίωση και τον δημόσιο στιγματισμό.

Φοβούμαι ότι αν επικαλούμαστε τις ελλείψεις αναπτυξιακής δραστηριότητας στην περιοχή αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να καλυφθούν οι ευθύνες και οι ενοχές και να συγκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια.

Η στέρηση πολλές φορές σε κάνει δραστήριο, επινοητικό και σε οδηγεί στην εξέλιξη και γιατί όχι στην κακουργηματική δραστηριότητα.

ΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΛΙΟΝΤΑΡΙ...

1.

Αν νοιώθεις πνίξιμο
σαν βλέπεις τον τσοπάνη
να σαλαγάει
τα υπόλοιπα αρνάκια.

2.
Τότε η θέση σου
δεν είναι μές την στάνη
για άλλα φτιάχτηκες
κι όχι για χορταράκια.

3.
Αν γεννήθηκες λιοντάρι
κάποια μέρα θα φανεί
μα πώς θές να βασιλέψεις
όταν ζείς σ' ένα κλουβί;

4.
Αν σε εμποδίζουν
τα μαντρόσκυλα να φύγεις
και τα ξεσκίσεις
με μιά μόνο δαγκωνιά.

5.
Τότε βρυχήσου
δυνατά για να σ' ακούσουν
να μάθουν όλοι
ΛΕΟΝΤΑΣ βγήκε παγανιά.

6.
Αν γεννήθηκες λιοντάρι
η αξία σου πολλή
και τα ζωντανά θα ξέρουν
ποιός ηγέτης τα λαλεί...


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ, ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

Ποιός πολιτισμός, ποιά ανάπτυξη, στην περιφέρεια;

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος εξακολουθούν να βρίσκονται τα Ζωνιανά καθώς οι αστυνομικές επιχειρήσεις συνεχίζονται.
Ταυτόχρονα οι αναλύσεις και οι ερμηνείες του φαινομένου «Ζωνιανά» δίνουν και παίρνουν.
Πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί όλες αυτές τις ημέρες.
Ουδείς όμως ανέλαβε πολιτική ευθύνη παρά το γεγονός ότι, όπως επωνύμως έχει καταγγελθεί, υπήρχε πολιτική κάλυψη που ευνοούσε την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος από ορισμένους κατοίκους όχι μόνο των Ζωνιανών αλλά και άλλων κοντινών περιοχών.

Δεν είναι μόνο τα Ζωνιανά. Δεν είναι μόνο ο ορεινός Μυλοπόταμος.
Δεν είναι μόνο το Ρέθυμνο. Ούτε είναι μόνο η Κρήτη.

Και είναι λάθος να νομίζουμε ότι εκεί, στα ορεινά, είναι το έγκλημα και άρα εμείς οι υπόλοιποι ζούμε σε δήθεν πολιτισμένες και αγνές κοινωνίες.
Τα Ζωνιανά είναι κοντά μας, ίσως βρίσκονται και μέσα μας.

Σε όλη την Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, υπάρχουν εστίες εγκληματικότητας, καθώς στον σημερινό "καινούργιο κόσμο", πολλοί ζουν έχοντας ως μοναδικό σκοπό το χρήμα.

Και όσοι δεν έχουν νόμιμο τρόπο να αυξήσουν τα έσοδά τους, είναι πολύ εύκολο να καταφύγουν σε παράνομες πράξεις, δείγμα τόλμης κι αντρισμού για αυτούς.
Όχι βέβαια επειδή είναι γεννημένοι αντάρτες κι ανυπάκουοι.
Όχι επειδή τους ενοχλεί το σύστημα και το κράτος.
Απλά και μόνον για το λόγο ότι η κυρίαρχη ιδεολογία τους είναι η τσέπη τους. Και συχνά έχοντας, όπως καταγγέλλεται," ισχυρές πολιτικές πλάτες" δεν διστάζουν να προχωρούν σε απίστευτες ενέργειες εις βάρος συνανθρώπων τους.
Είναι όμως λύση η καταστολή; Είναι λύση αυτές οι αστυνομικές επιχειρήσεις;
Όταν, άλλωστε, η "επιχείρηση Ψηλορείτης" ολοκληρωθεί και η ΕΚΑΜ φύγει, τι θα μείνει;
Και τι θα γίνει;
Τα ΜΜΕ θα "ξεχάσουν" την περιοχή ολότελα, μέχρι να συμβεί κάποιο νέο τραγικό περιστατικό. Και τα χωριά αυτά θα ξαναμπούν στην πεζή καθημερινότητα. Και αυτό διότι μέχρι σήμερα οι πάντες μιλάνε για καταστολή και όχι για ποιοτικές υποδομές και πολιτισμό, για πραγματική αλλαγή στις συνθήκες ζωής στην περιφέρεια.

Ποιος μίλησε, αλήθεια, για την ανάγκη υποδομών αγροτουρισμού, για τη σημασία που έχει η υλοποίηση έργων ανάδειξης του μνημειακού πλούτου της Κρήτης, των βουνών, των σπηλαίων, των διαδρομών στα ορεινά;

Ποιος επίσης τόνισε την ανάγκη ανάπτυξης παιδαγωγικών προγραμμάτων στον Μυλοπόταμο με την ισχυρή παράδοση και αλλού;

Ποιος ενδιαφέρθηκε να ζήσει με τους κατοίκους, να κάνει παρέα με τα παιδιά τους, να συζητήσει, να επικοινωνήσει, να ενημερώσει αλλά και να ενημερωθεί. Να τους μιλήσει αλλά και να τους ακούσει. Να σκύψει πάνω στα προβλήματα και στις ανάγκες τους.

Οι δάσκαλοι πάνε με το ζόρι στην περιοχή, οι γιατροί το ίδιο, με στόχο κάποια μόρια στο βιογραφικό τους και να φεύγουν το συντομότερο, σώοι και αρτιμελείς, ας μην μιλάμε για άλλες ειδικότητες «γραμματιζούμενων» όπως αποκαλούνται περιπαικτικά στην περιοχή.
Ποιος αρμόδιος κρατικός φορέας νοιάστηκε για όλα αυτά που σε βάθος χρόνου, δημιουργούν άλλες αξίες οι οποίες είναι πιθανόν να καταστήσουν περιττές τις παράνομες δουλειές που προέρχονται από λίγους αλλά "στιγματίζουν" μια ολόκληρη περιοχή.

Ποιος θα ασχοληθεί με όλα εκείνα που θα δώσουν στους κατοίκους των χωριών αυτών τη δυνατότητα να ζήσουν με έναν άλλον τρόπο στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας που η επικοινωνία κι ενημέρωση δεν γνωρίζουν σύνορα.
Σήμερα κυκλοφορούν στο Internet βίντεο με τις αστυνομικές επιχειρήσεις στα Ζωνιανά, τραβηγμένα από τους ίδιους. Μια επίσκεψη στον δικτυακό τόπο του youtube.com αρκεί για να δεί όλος ο κόσμος τι γίνεται τώρα στον Μυλοποτάμο.

Αν δεν ληφθούν τώρα μέτρα για ποιοτική ανάπτυξη, όχι μόνο στον ορεινό Μυλοπόταμο, αλλά και στα ορεινά Κεραμειά των Χανίων που αρχίζουν να αναπτύσσονται παρόμοιες καταστάσεις τα 3 τελευταία χρόνια, και σε περιοχές του νότιου Ηρακλείου και σε άλλα μέρη της χώρας που δεν γνωρίζω μα σίγουρα υπάρχουν, το αύριο θα είναι πολύ χειρότερο...

ΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ ΚΑΙ Η ΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ...

Πολύς λόγος αυτές τις ημέρες, και πολύ δουλειά και θεαματικότητα, κυρίως για τα τηλεοπτικά μέσα από την Κρήτη και τα ορεινά Ζωνιανά.

Μην έχοντας λοιπόν τη δυνατότητα να βγώ και εγώ στα παράθυρα των τηλεοράσεων, (σαν μην μέλος στα κυκλώματα των επώνυμων» σκατάδων), θα εκφράσω με αυτές τις γραμμές κάποιες απορίες, ερωτηματικά και απόψεις.

Γεγονός αναμφισβήτητο είναι πως χωρίς ανοχή, κάλυψη και μερικές φορές και συμμετοχή, πολλών παραγόντων, κυρίως πολιτικών, δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η ιδιότυπη κατάσταση.
Ο δημοσιογράφος της "Καθημερινής" Τάκης Καμπύλης, σε άρθρο του στην εφημερίδα αυτή αναφέρει πως το πρώτο κομμάτι του παγόβουνου είναι οι επιδοτήσεις σε λάδι, σουλτανίνα και κτηνοτροφικά που με πολιτικά μέσα κατάφεραν οι Ζωνιανοί να εισπράττουν για ανύπαρκτες ποσότητες, ενώ, όπως στοιχεία στη Δ/νση Γεωργίας Ρεθύμνου δείχνουν, αν μετρήσει κανείς τα δηλωθέντα ζώα θα φθάσει σε νούμερα που δεν χωράνε στην Κρήτη ολόκληρη χωρίς κατοίκους.
Η βοήθεια κάποιων πολιτικάντηδων, λοιπόν, για παράνομες επιδοτήσεις είναι η αρχή της διαπλοκής.

Με τις πλάτες αυτών οι Ζωνιανοί προχωρούν στην "απαγόρευση" από το 1991 σε γεωπόνους και κτηνιάτρους να διενεργήσουν ελέγχους στο χωριό των. Αναφέρει ο δημοσιογράφος ότι μόνο την περίοδο 1998-2002 δόθηκαν επιδοτήσεις 56 δισεκ. δραχμών στον ορεινό Μυλοπόταμο ενώ οι 600 νέοι γεωργοί την ίδια περίοδο εισπράττουν άλλα τρία δισεκατομμύρια.

Ο συμπαθητικός, λοιπόν, αλλά σε όλα τα παράθυρα οργισμένος, Ζωνιανός κάτοικος δεν μας τα είπε καλά, όπως και πολλοί δημοσιογράφοι που σιγόνταραν στο θέμα ως συνήθως για "εγκατάλειψη από την πολιτεία" κλπ.μαλακίες που ακούγονται σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Ανάφερε ο Ζωνιανός κάτοικος, πως τώρα και επτά χρόνια τους αγνοεί το κράτος και αφήνει να εννοηθεί πως γι' αυτό στράφηκαν στην παρανομία.

Άλλοι πάλι κονδυλοφόροι, κατά το δακρύβρεκτο πρότυπο παλαιών Ελληνικών ταινιών (αμάρτησα για το παιδί μου) δικαιολογούν την εγκληματική δράση λόγω φτώχειας! Έστω λοιπόν, κάθε φτωχός θα πάρει ένα καλάσνικωφ και θα βαράει στο ψαχνό, θα πλασάρει στους καλοπερασάκηδες / χαβαλέδες / αιώνιους φοιτητές τον λευκό θάνατο (χρόνια όμως αργότερα από την αρχική χρήση) και θα ληστεύει μαγαζιά και τράπεζες βουτώντας και κάνα όχημα (εντυπωσιακό 4Χ4 συνήθως) που θα το κάψει στο τέλος.

Με αυτή την ασυδοσία και εγκληματική ανοχή των πολιτικάντηδων αλα και μπάτσων της περιοχής στράφηκαν σε μεγαλύτερες πηγές πλούτου, το χασίς, όταν 1.000 δενδρύλια αποδίδουν 2,5 τόνους, μεταφράζονται σε 5.000.000 ευρώ!

Πριν λίγες ημέρες η Scotland Yard είχε καλέσει στο Λονδίνο για ανάκριση τον πρωτότοκο πρίγκιπα του βρετανικού θρόνου γιατί ακούστηκαν πυροβολισμοί μέσα στο βασιλικό κτήμα όπου υπάρχουν και προστατευόμενα είδη πουλιών.Και φυσικά πήγε ο κόπρος, δεν μπορούσε να το αγνοήσει.
Ακόμη και στο Ισραήλ ο πρωθυπουργός "κλήθηκε" και ανακρίνονταν επί επτά ώρες στην αστυνομία πέρυσι. Και στις ΗΠΑ θα πήγαινε ο Πρόεδρος. Έτσι γίνεται παντού όπου υπάρχει νόμος και κράτος να τον επιβάλλει.
Φαντασθείτε η ΕΛΑΣ να καλούσε όχι Έλληνα βουλευτή ή απλώς πολιτευτή, ή κάποιο συγγενή τους, που θα βρισκόταν την άλλη ημέρα ο υπεύθυνός της. Εδώ σε τέτοια περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν ούτε στο γραφείο βουλευτή, υπουργού, ή απλώς γνωστού των παραπάνω, να μεταβεί η αστυνομία γιατί "ποινικοποιείται η πολιτική ζωή". Έτσι συμφέρει να λένε...
Πώς λοιπόν να μην δημιουργούνται καταστάσεις όπως των Ζωνιανών;

Επίσης ατυχής από τα ΜΜΕ η σύγκριση Ζωνιανών - Σφακίων. Στα Σφακιά υπάρχουν ιδιαιτερότητες, υπάρχουν κατσικοκλέφτες και κουμπούρια, αλλά δεν υπάρχουν σε τέτοια έκταση κακοποιοί.
Από την άλλη πλευρά οι γελοίοι Αντώναρος, Ρουσόπουλος, Παυλόπουλος κλπ μας δουλεύουν ασφαλώς όταν ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για τα από χρόνια συμβαίνοντα και ότι κανείς πολιτικός δεν καλύπτει τέτοιες ενέργειες και προτρέπουν όποιος έχει στοιχεία να τα καταθέσει.
Μα και τα μικρά παιδιά εκεί, γνωρίζουν αυτό που υποτίθεται ότι αγνοούν οι παραπάνω.
Και ακόμη γνωρίζουν ότι στοιχεία ΔΕΝ είναι δυνατόν να κατατεθούν γιατί στην πορεία θα πέσουν κεφάλια όσων είπαν για πιέσεις και εκβιασμούς, γιατί κινδυνεύουν από πολλούς.
Δεν έφτασαν ποτέ στα Ζωνιανά για να διαβάσουν στους τοίχους του χωριού γραμμένο "Γαμώ τις γυναίκες των ρουφιάνων". Και φυσικά ρουφιάνοι και Γερμανογκεσταπίτες, κατά τον φίλο μας Ζωνιανό κάτοικο των τηλεπαραθύρων, είναι όσοι δεν επιθυμούν τα καλομαθημένα στην μαλθακότητα παιδιά τους να πέσουν θύματα του λευκού θανάτου.
Ακόμη και όσοι γνήσιοι άντρες δεν θέλουν απλά να γειτονεύουν με κακοποιούς που διαπράττουν ληστείες, κλοπές και κάθε λογής παρανομία.
Όσοι θέλουν μια ήσυχη ζωή χωρίς κουμπούρια και μίσος χωρίς σοβαρή αιτία, αλλά με αγάπη για όλους, ιδίως για τους γειτόνους του που μαζί περνούνε τη ζωή τους.

Φίλε ορεσίβιε βοσκέ, οι Γερμανογκεσταμπίτες κατέδιδαν πατριώτες σε ξένους κατακτητές και όχι κακοποιούς και δυνάστες των ανθρώπων αυτού του τόπου. Δικαίωμά σου λοιπόν η... αντρειοσύνη (δεν είναι η δική σου περισσότερη από την δική μου), αλλά οι άντρες ξέρεις τι λένε:
Ναι τους γνωρίζω αλλά δεν καταδίδω χωριανούς, έστω και κακοποιούς.

Και φυσικά δεν δεχόμαστε να μας δουλεύεις λέγοντας να πάρουμε την μετροταινία να μετρήσουμε σε πόσα μέτρα από το κέντρο του χωριού βρέθηκαν τα πειστήρια των ληστειών, κλοπών, του χασισεμπορίου κλπ. και αν είναι σε παραπάνω από... πέντε δέκα μέτρα δεν είναι Ζωνιανά.

Εξάλλου με τα κοντινά χωριά, μεταξύ σας, είστε από χρόνια στα μαχαίρια. Ποιός θα τολμούσε να σιμώσει για να φέρει στο χωριό σας τα δικά του εγκληματικά απορρίμματα; Άλλωστε από χρόνια έχετε αποκλείσει με μπάζια τους εσωτερικούς ορεινούς δρόμους προς τα διπλανά χωριά, δυσκολεύτηκα να βρώ τρόπο να περάσω απο κεί όταν ήρθα.
Και αν μπορείς απάντησέ μας πώς γίνεται όταν πηγαίναμε για Ψηλορείτη με ένα φίλο, να αφήνουμε άφοβα, ακόμη και ημέρες, οχήματα στους ορεινούς δρόμους από μεριά Αμαρίου και από δική σας μεριά να μην είναι δυνατόν να μείνει ούτε ώρα όχημα, από πολύ παλαιά, κατά σύσταση πάλι Ζωνιανών που γνωρίζουν τι θα βρίσκαμε όταν επιστρέφαμε από την κορφή.
Πριν λίγο καιρό, μη γνωρίζοντας κανένα Ζωνιανό, βρήκα από τον κατάλογο ΟΤΕ τηλέφωνο καφενείου στο χωριό αυτό και ερώτησα αν περνά ο ορεινός δρόμος προς κορφή Ψηλορείτη για μια περιήγηση. Ο άνθρωπος, χωρίς να με γνωρίζει, μου συνέστησε να μην πάω αν δεν γνωρίζω κάποιο κτηνοτρόφο της περιοχής.
Θα μεριμνήσω σύντομα, να εξασφαλίσω και εκλεκτό κρέας!

Και άλλοι Ζωνιανοί μίλησαν για τον πατριωτισμό και την ιστορία του χωριού, που κανείς δεν την αμφισβητεί. Η σημερινή όμως ιστορία του δυστυχώς γράφεται με μαύρα γράμματα αφού «πατριωτισμός» των σημερινών μαυροποκαμισάδων της περιοχής είναι η κονόμα σε βάρος άχρηστων νέων γκαγκάδων, και η τρομοκράτηση των «υπηρετών του νόμου» ρουσφετοβολεμένων θρασύδειλων μπάτσων με τα καλάσνικωφ, που τρομοκρατούν για εντυπωσιασμό με την σειρά τους αθώους κάτοικους της περιοχής ποτέ τους πραγματικούς ενόχους και φταίχτες.
Και από την πλευρά όμως της αστυνομίας φυσικά δεν θα έπρεπε να βγάλουν τα απωθημένα τους οι "ειδικές δυνάμεις" των Αθηνών , όσο και αν νοιώθουν αγανάκτηση για τα συμβάντα σε βάρος τοπικών συναδέλφων τους. Είναι απαράδεκτο να σύρονται άνθρωποι από ένα χωριό, όπου επικρατεί ο χωρίς αντίκρυσμα εγωϊσμός, γιατί βρέθηκαν στο σπίτι τους κάποια μαχαίρια ή πιστόλια.
Δεν νομίζω να υπάρχει σπίτι στην Κρήτη, και το δικό μου ακόμη, που να μην βρεθεί κάτι τέτοιο. Φυσικά, αφού βρέθηκαν αυτά ο νόμος τους επιτάσσει να έχουν τις ανάλογες ενέργειες αλλά με σύμφωνη γνώμη ανωτέρων και εισαγγελέα τέτοιες ενέργειες έπρεπε να αποφευχθούν.
Όπως και η βίαιη (για τις κάμερες) συμπεριφορά των μπάτσων, ακόμη και αν ήταν σίγουροι για το ποιούς έχουν απέναντί τους.
Ο παπάς του χωριού δεν απάντησε σε ερωτήσεις με τη δικαιολογία ότι για όλα φταίει το σκοπευτήριο που δεν έφτιαξε η πολιτεία και ο κοινοτάρχης ότι δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά.
Εμείς αν είμαστε στη θέση τους, μέσα στη φωλιά του λύκου, τι θα λέγαμε;

Έχω την απορία αν οι πατεράδες και οι μανάδες αυτών των πολυάριθμων παιδιών των Ζωνιανών, που είναι πολύτεκνοι και συνεχώς αυξάνονται, δεν σκέφθηκαν ποτέ πώς θα αισθανόταν για τους ανθρώπους που θα τα είχαν βάλει στον κόσμο του λευκού θανάτου αν ήταν έρμαια στην καλοπέραση κι αυτά, όπως τα 'πρωτευουσιανάκια";
Δεν θα ξεσηκωνόταν να τους βρούνε να τους λυντσάρουν;
Γιατί λοιπόν μας βγαίνουν κι από πάνω. Επειδή οι άνθρωποι που έχασαν τζερεμέ τα παιδιά τους δεν ξεσηκώθηκαν μέχρι τώρα και είναι τόσοι πολλοί, και σε πολλούς τόπους, να κυνηγάνε τους συγχωριανούς τους χασισέμπορους οπότε δεν θα τους έσωζαν ούτε οι πλέον απόκρημνες σπηλιές του Ψηλορείτη;

Εξάλλου, όπως αναφέρει ο παραπάνω δημοσιογράφος, περίπου 2.500 Ζωνιανοί ζουν στην Αθήνα και περί τους 1.500 στο Ηράκλειο κι αλλού και όχι μόνο δεν ακολούθησαν την ιδιαίτερη εγκληματικότητα συγχωριανών τους αλλά πολλοί έχουν διαπρέψει σε διάφορους τομείς.

Ο πρωθυπουργός έχει εξαγγείλει την επανίδρυση του κράτους και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται. Η επανίδρυση αλλά, και η τήρηση της νομιμότητας, δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν διαλύσει το παρακράτος της μαφίας των κάθε λογής προστατών.

Από χαμηλά, τους προστάτες των μπαρ και άλλων κωλομάγαζων του Ρεθύμνου και της γύρω περιοχής, μέχρι τα υψηλότερα κλιμάκια προστασίας με αντάλλαγμα μερικές ψήφους σε ισόβιους βουλευτές της περιοχής και τώρα των γόνων τους.

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ...

ΠΩΣ ΕΙΣΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ;;;;;

Η φωνή αντηχεί διαπεραστική. Ο Στράτος είναι και σήμερα στην πιάτσα την γνωστή του, την Δημοτική Αγορά και τα περίχωρα της.
Δεν απευθύνεται συγκεκριμένα σε κανέναν, με την παραπάνω φράση κάνει αισθητή την παρουσία του και την εκστομίζει πολλές φορές κάθε μέρα, κάνοντας τους τουρίστες που δεν τον ξέρουν να γυρίζουν ξαφνιασμένοι.
Ο Στράτος, στην δική μου ηλικία, κακομούτσουνος, μαυριδερός, φωνακλάς, ένα γραφικό πλάσμα των Χανίων, γνωστός στους πάντες που κατεβαίνουν καθημερινά στο κέντρο. Στην πιάτσα από 14 χρονών, όταν τέλειωσε το Δημοτικό και δεν κατάφερε να βγάλει την Α΄ Γυμνασίου. Τι να την κάνει άλλωστε, το ίδιο παράουρος και γραφικός θα ήταν ας τελείωνε το Λύκειο με άριστα . Η κύρια δουλειά του, να πουλάει ψάρια. Όχι όμως όπως οι ψαράδες στα μαγαζιά τους.

Δεν ξέρω πότε του ήρθε η ιδέα να τα βγάζει σε κλήρωση, το κάνει καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια. Διαλέγει μερικά ξεχωριστά ψάρια, μεγάλα κι εκλεκτά, τα περιφέρει με το καρότσι του στα πέριξ και μαζεύει συμμετοχές για μια κλήρωση που κάνει παρουσία όλων, εκεί προς το μεσημέρι, οπότε κι έχει συγκεντρώσει αρκετούς ενδιαφερόμενους και το...αντίστοιχο χρήμα. Γιατί δεν του βγαίνει σε κακό.

Αν τα πουλούσε με την πραγματική τους αξία, άντε να έπαιρνε 30 ευρώ, μα έτσι με την καθημερινή κλήρωση που τα παίρνει ένας τυχερός όλα δίνοντας 2 ευρώ/λαχνό, καταφέρνει να βγάζει καλό μεροκάματο που στις τυχερές του μέρες φτάνει ή υπερβαίνει τα 100 ευρώ. Υπεραρκετά για τις ανάγκες που του δημιουργεί το κοντονούσικο μυαλό του και η ζωή που κάνει, στα όρια του περιθωρίου.

Ο πονηρός Στράτος έχει καταλάβει το μυστικό που ξέρω κι εγώ, μετά από χρόνια σπουδών δεν μου το δίδαξαν σε καμιά σχολή, το αντιλήφτηκα όταν βγήκα στην ελεύθερη αγορά:

Αν θέλεις να κάνεις λεφτά, παίρνε από πολλούς λίγα, να είναι πρόθυμοι να τα δίνουν, μα κάνε το τακτικά, σε καθημερινή ή εβδομαδιαία / μηνιαία/ ετήσια βάση.

Το ξέρω εγώ, το ξέρει κι ο Στράτος ο αγράμματος μα πονηρός κι έξυπνος, στην ίδια πιάτσα άλλωστε κινούμαστε, το στυλ, το προϊόν και οι πελάτες αλλάζουν.

Εκείνοι που επιμένουν να το αγνοούν είναι οι πολυάριθμοι «συνδρομητές» του, που πληρώνουν καθημερινά με την ελπίδα να ανακοινώσει το μεσημέρι το όνομα τους σαν νικητές της ημέρας και να φύγουν για το σπίτι τους με τα φρέσκα ψάρια του που απόκτησαν σε τιμή ευκαιρίας. Αύριο πάλι εκεί θα είναι, να ξαναπάρουν λαχνό, να περιμένουν και στο μεταξύ να αναρωτιούνται πόσα βγάζει ρε, αυτός την μέρα;

VIAGRA ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ 30%...

Καθημερινά που ελέγχω το e-mail μου, συναντώ μια πληθώρα μηνυμάτων με τον παραπάνω τίτλο συνήθως. Προσκλήσεις να προμηθευτώ online Viagra, Gialis κλπ, παρασκευάσματα, που απευθύνονται πρωτίστως σε γκαγκάδες που διαβάζουν τα Down Town, Κλίκ, Σόκ, Dolce Vita, Espresso, Traffic, κλπ έντυπα του είδους, λόγω μαλακίας.
Ή σε κάποιους δραστήριους γέρους λόγω ηλικίας.
Τώρα, να τους ευχαριστήσω που με ενημερώνουν για τις δυνατότητες που έχω να τα αποκτήσω,
ή να τους διαολοστείλω που μου γεμίζουν το e-mail με spam μηνύματα που ουδέποτε ζήτησα και με δυσκολεύουν να βλέπω αμέσως εκείνα που θέλω και περιμένω;

Τα κάνω και τα δυό, με την σειρά που τα έγραψα παραπάνω.

Άγνωστο πού βρήκαν και την ηλεκτρονική μου διεύθυνση, ποτέ δεν την άφησα στην διάθεση τους. Πάντως να ξέρουν πως μάταια αγωνίζονται να μου πουλήσουν κάτι που δεν χρειάζομαι.
Παίρνω καθημερινά τα συμπληρώματα και τις βιταμίνες μου. Αγαπώ τον εαυτό μου και τον φροντίζω.
Δεν κατέστρεψα τον οργανισμό μου με πιοτά άχρηστης ποιότητας και χασίσια.
Δεν ήμουνα ποτέ γκαγκάς και δεν σκοπεύω να αρχίσω τώρα, δεν μου πάει καθόλου.
Ούτε πεταμένα δεν διαβάζω τα παραπάνω έντυπα, όχι να τα πληρώσω (και να βλέπει ο ρουφιάνος ο περιπτεράς πόσο μαλάκας είμαι κιόλας, να το διαδίδει και σε άλλους εθελοντικά, τι νομίζετε πως κάνει εκεί που κάθεται;)
Δηλώνω και εγγράφως ότι το αναπαραγωγικό μου σύστημα λειτουργεί ΑΨΟΓΑ!
Και το κυριότερο στη περίπτωση μας, έχω διαστροφές που λειτουργούν ως το καλύτερο αφροδισιακό! Όταν έχω τέτοια περίσταση, όσο κουρασμένος και αν είμαι, ανανεώνομαι αμέσως!

Για τις κοπέλες τώρα, αν θέλετε να γνωρίσετε μια μέρα άντρα αληθινό, τι πηδιέστε με τον κάθε μαλάκα, ανίκανο, άχρηστο, γκαγκά που ξέρετε;
Θέλετε να σας βλέπω μαζί του να σας σιχαίνομαι;
Τόσο πολύ σας αρέσουν τα σάλια του; δεν έχει και τίποτα άλλο να σας δώσει...
Να παραπονιέστε πως δεν σας ικανοποιεί, πώς να το κάνει αλήθεια, ξέρει;
Νομίζετε πως θα είστε για πάντα νέες και ωραίες, να σας προσέχω κι αύριο;
Όταν θα είστε σαβούρες και ξεπατωμένες, θα θέλω να σας φορτωθώ, για ποιο λόγο, να σας επισκευάζω στα γεράματα;
Ζημιές που σας έκανε άλλος μαλάκας κι ανεύθυνος δεν πληρώνω εγώ.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς καταφέρνουν να έχουν παρέα κάτι απίθανοι χλεχλέδες κάθε μέρα, κι εγώ κοιμάμαι μόνος τα περισσότερα βράδια...

ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ...

1.
Αν με ρωτήσεις
γιατί σπάνια γελαώ
γιατί δεν πίνω
και δεν κάνω χαβαλέ,
θα σου απαντήσω
πως τα μπόσικα κρατάω
και δεν μου πάει
να με βλέπουν σαν λελέ.

********************************
Έτσι είμαι εγώ
κι έτσι επέλεξα να ζήσω
νάμαι από πάνω, ότι κι αν συμβεί
τις υποσχέσεις μου
ποτέ δεν παίρνω πίσω
και να θυμάσαι
είμαι ένας άντρας με πυγμή.

************************************

2.
Αν με ρωτήσεις
γιατί τάχα δεν γλεντάω
και πως με άλλους
ποτέ δεν με έχεις δεί,
θα σου απαντήσω
πως τους φίλους τους διαλέγω
κι έχουν αξία
γιατί είναι αληθινοί.

[Ξανά... Έτσι έιμαι εγώ
κι έτσι επέλεξα να ζήσω...]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΣΣΑ...

1.
Σ' ένα γιατρείο βρέθηκα
στις έντεκα του μήνα
και η ματιά μου έπεσε
αμέσως στην γιατρίνα.

2.
Για χάρη της έπαθα σόκ
και πρέπει να συνέλθω
θέλω μετάγγιση ζωής
πάλι να επανέλθω.

*******************************
Γλυκειά μου επιστημόνισσα
έχω μιά αγωνία
μόλις σε είδα αρρώστησα
και θέλω θεραπεία.

Ακούμπα με και μέτρησε
σφυγμούς εκατό δέκα
παρόλα τα πτυχία σου
είσαι κι εσύ γυναίκα.

*******************************

3.
Ζήτησα στα επείγοντα
μιά μέρα να με βάλει
το μαγικό χεράκι της
να μ' αναστήσει πάλι.

4.
Με τεχνητή αναπνοή
ανάσα να μου δώσει
και η παλιά ζωντάνια μου
πάλι θα ξανανιώσει.

[Ξανά...Γλυκειά μου επιστημόνισσα
έχω μιά αγωνία...]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΑΝΕΡΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ...

Έρευνες της Γ.Σ.Ε.Ε. δείχνουν πως υπάρχει μεγάλη ανεργία ανάμεσα στις γυναίκες, δεν βρίσκουν λέει εύκολα απασχόληση.
Εγώ που κυκλοφορώ συνέχεια έξω, σαν άνθρωπος της ελεύθερης αγοράς και Σύμβουλος ανθρώπων, άλλα βλέπω.

Θέλω τα σχόλια των γυναικών αναγνωστριών μου, αφού διαβάσουν πρώτα το παρακάτω κείμενο:

Η κομμώτρια μου είναι γυναίκα. Βλέπω να υπάρχουν και μερικές δεκάδες ακόμη κομμωτήρια, φίσκα σε κοπέλες εργαζόμενες (και πελάτες / πελάτισσες επίσης, όλη μέρα, μην λέτε πως βγάζετε λίγα!).
Η λογίστρια μου είναι γυναίκα, με 3 ακόμη θηλυκούς βοηθούς.
Η οφθαλμίατρος μου και η οπτικός που έφτιαξε τα γυαλιά μου είναι νέες γυναίκες, όλες οι νοσοκόμες στα νοσοκομεία επίσης.
Όταν αγοράζω ρούχα, συχνά, από πολλά κι επώνυμα μαγαζιά, μόνο κοπέλες με εξυπηρετούν. Όταν θέλησα να αλλάξω φερμουάρ σε ένα δερμάτινο μπουφάν μου (10ετίας, αθάνατο), γυναίκα το πέρασε.
Σε μαγαζιά με παπούτσια το ίδιο. Φωτοτυπίες κοπέλα μου έβγαζε.
Σε μαγαζιά με καλλυντικά, ινστιτούτα αισθητικής, είδη δώρων κλπ μόνο γυναίκες συναντά όποιος μπαίνει, (από τέτοια δεν ξέρω εγώ ακόμη).
Το σπίτι μου το έχει μελετήσει γυναίκα μηχανικός και γυναίκα αρχιτέκτονας το σχεδίασε.
Στο σχολείο είχα 4 δασκάλες και 2 δασκάλους, καθηγήτριες πολλαπλάσιες των αντρών.
Στα Αγγλικά για ενήλικες στην Via Lingua, κοπέλες από όλον τον κόσμο λίγο πάνω από τα 20, άρτι αποφοιτήσαντες από κολέγια και πανεπιστήμια, με διδάσκουν (αυτή υπάρχει ΜΟΝΟ στα Χανιά και σε ελάχιστα ακόμη μέρη, μην την ψάχνετε άδικα οι άντρες...).
Στα super market's οι γυναίκες είναι στα ράφια και τα ταμεία, οι άντρες κάνουν τις αγγαρείες στην αποθήκη ή οδηγούν φορτηγά σε στενούς δρόμους.
Σε ξενοδοχεία που πάω μόνο γυναίκες βλέπω, στην reception ή τις υπηρεσίες.
Σε ταξιδιωτικά γραφεία, σε ναυτιλιακές εταιρείες, στο σινεμά, γυναίκες μου δίνουν εισιτήρια.
Σε εκθέσεις που βλέπω, κυρίως γυναίκες καλλιτέχνες εκθέτουν τα έργα τους
Να μην πούμε τώρα για τα ακριβά εστιατόρια, τα μπάρ, τα καφενεία, τις καφετέριες και τις ψησταριές ακόμη που βρίθουν από καλλίγραμμα τσουλάκια να σερβίρουν και σαβούρες στις κουζίνες και τους νεροχύτες.
Τα μοντέλα είναι κυρίως κοπέλες και πούστηδες (gay σήμερα).
Η προσωπική μου τσιγγανούλα που φιλοδωρώ πότε - πότε είναι είναι ωραίο και πονηρό κοριτσάκι, δεν έχω δώσει ποτέ τίποτα σε κανέναν σιχαμένο αρσενικό γύφτο.
Η γραμματεία στην εταιρεία που είμαι, στελεχώνεται από γυναίκες.
Στην Forever που συμμετέχω, η πλειονότητα των συνεργατών είναι γυναίκες, ιδιαίτερα δραστήριες ορισμένες.
Από τις τράπεζες με ενημερώνουν πάντα γυναίκες για τα νέα προϊόντα τους.
Κάποιες βλαμμένες γίνονται μπατσίνες ή καραβανούδες όλων των βαθμίδων. Άλλες πουτάνες παντρεύονται γιούς πλούσιων και τρώνε τα λεφτά που μάζευαν χρόνια οι μπαμπάδες.

Παρά την τόση έντονη θηλυκή παρουσία παντού, επιμένετε ακόμη πως βιώνετε ανεργία;

Τι ζηλεύετε που δεν έχετε κατακτήσει ως σήμερα, να πάτε στα μηχανουργεία μέσα στα λάδια, τις αναθυμιάσεις και τις μουτζούρες ή να ποδαριάζετε σε σκαλωσιές στις οικοδομές με όλους τους καιρούς, από τις ελάχιστες δουλειές που έχετε αφήσει στους άντρες;

Εδώ κυρίες (ιδίως δεσποινίδες) μου θέλω τα σχόλια σας επώνυμα, καλόπιστα και με λογικά επιχειρήματα. Να λυθεί η απορία μου....

ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ...

1.
Μου λές: εδώ ελεύθερα
τρώνε οι πεινασμένοι
υπάρχει κρέας άφθονο
και πάντα κάτι μένει.

2.
Νόμιζες πως θα έκανα
συμβιβασμούς μεγάλους
στο ίδιο τραπέζι θάτρωγα
μαζί με τόσους άλλους.

********************************
Μα εγώ δεν συμβιβάζομαι
το λέω κι επιμένω
δεν μου αρέσει το φαί
το ξαναζεσταμένο.

Στον έρωτα δεν ήμουνα
ποτέ μου κακομοίρης
γιαυτό αποφάγια αλλουνού
σε μένα μην σερβίρεις.
********************************

3.
Μου λέεις οτι φύλαξες
κρέας να μου προσφέρεις
μα τι κομμάτι προτιμώ
δεν φρόντισες να ξέρεις.

4.
Αυτοί οι πεινάλες που έφερες
φάγαν τα παϊδάκια
για μένα μόνο αφήσανε
δυό - τρία κοκκαλάκια.

[ξανά: Μα εγώ δεν συμβιβάζομαι
το λέω κι επιμένω.......]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΣΤΥΜΕΝΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ...

1.
Πάντοτε εκδηλωτική
ήσουνα με τους άλλους
εμένα με αγνόησες
για έρωτες μεγάλους

2.
Τα νιάτα σου χαράμισες
και λιώσανε σαν χιόνια
σαν σε συνάντησα ξανά
μετά απο δέκα χρόνια.

******************************
Μου θύμισε η θέα σου
στυμένο πορτοκάλι
όση δροσιά κι αν έκρυβες
την ήπιαν κάποιοι άλλοι.

Μα εμένα δεν μου πρόσφερες
και δίψα έχω μεγάλη
λοιπόν κι εγώ θα πιώ χυμό
απ' άλλο πορτοκάλι.

********************************

3.
Στου καθενός την αγκαλιά
έπεφτες κι ότι γίνει
ότι ζημιά σου έκαναν
καμμιά δεν έχω ευθύνη.

4.
Εμένα με απέρριψες
η επιλογή δική σου
μα αν τώρα το μετάνιωσες
θα είσαι μοναχή σου.

[ξανά: Μου θύμισε η θέα σου
στυμένο πορτοκάλι.....]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ...

1.
Όσα στερήθηκα εγώ
τα βλέπω να υπάρχουν
σε αφθονία γύρω μου
και άσχετοι να τάχουν.

2.
Όσα επιθύμησα εγώ
και δεν είχα ποτέ μου
τα σκόρπαγαν οι άχρηστοι
στο φύσημα του ανέμου.

*******************************
Μα εγώ δεν ήμουνα ποτέ
αυτού του κόσμου θύμα
κι αν δεν τα πάρω όσο ζώ
θάναι μεγάλο κρίμα

Θα σου το πώ όταν σε δώ
κάποια στιγμή εμπρός μου
όσα μου στέρησες ΖΩΗ
τώρα με τόκο δός μου.
******************************

3.
Πάντα μου όφειλαν πολλά
η τύχη και η μοίρα
το μέρισμα που αναλογεί
σε μένα δεν το πήρα.

4.
Μα τώρα ήρθε ο καιρός
που τον λογαριασμό μου
άνοιξα και τακτοποιώ
τον ανατοκισμό μου.

[ξανά: Μα εγώ δεν ήμουνα ποτέ
αυτού του κόσμου θύμα...]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΟ ΣΟΪ...

Πρόσφατα πιάσανε δουλειά οι αγροφύλακες του Πολύδωρα, οι περισσότεροι μεγάλοι σε ηλικία κοπρίτες που δικαιώθηκαν για τις αφίσες που κολλούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Βάλανε λοιπόν στολές και ξαμολυθήκανε, καθένας στον τόπο που διορίστηκε, να παριστάνουν τους φρουρούς της υπαίθρου. Το περισσότερο χρόνο βέβαια τον περνούνε στα καφενεία, στις πλατείες των χωριών, όπως άλλωστε πέρασαν και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, τώρα θα αλλάξουν;
Απο κεί μπορούν να παρατηρούν εκ του ασφαλούς την κίνηση του χωριού και των κατοίκων. Ένας απο δαύτους πρόσεχε κάθε απόγευμα τον 75χρονο Περακομανώλη που γύριζε απο το χωράφι το σούρουπο, καβάλα στον γάϊδαρό του, που κόντευε κι αυτός τα δικά του χρόνια. Στον αγροφύλακα έκανε εντύπωση πως χτυπούσε το ζώο και το έβριζε, παρακινώντας το να προχωρά γρηγορότερα.

Μετά από μερικές φορές που είδε να επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή κάθε απόγευμα, το τζιμάνι του Πολύδωρα αποφάσισε να επεμβεί, να δικαιολογεί και την θέση του, σαν κρατικός υπάλληλος με εξουσία στην περιοχή, όχι παίζουμε!
Έκανε λοιπόν μηνυτήρια αναφορά στον Περακομανώλη, που δεν τον συμπαθούσε και καθόλου, ψήφιζε βλέπετε άλλο κόμμα.

Βρέθηκε ο γέρος για πρώτη φορά στην ζωή του σε δικαστήριο στην πόλη, κατηγορούμενος για "κακοποίηση ζώου" και παραβίαση των δικαιωμάτων του υποζυγίου. Πράγμα παράξενο για αυτόν μιάς και πάντα έτσι λαλούσε τα ζώα που είχε, τώρα ανακάλυψαν τα δικαιώματα τους;

Ο αγροφύλακας είχε μαζέψει και τους υπόλοιπους κόπρους που μαζί χαρτοπαίζανε στο καφενείο, να κοροϊδέψουν λιγάκι τον Περακομανώλη, τώρα που βρήκανε την ευκαιρία, έτσι θα μάθαιναν κι οι άλλοι στο χωριό να μην αμφισβητούν την εξουσία του οργάνου της υπαίθρου κια να υπακούν τις μελλοντικές εντολές του.
Στην ακροαματική διαδικασία που ακολούθησε, οι παραπάνω χαβαλέδες ψευδομάρτυρες καταφέρονταν εναντίον του γέρου, κατηγορώντας τον για βάναυση συμπεριφορά στον γάϊδαρο, για εκμετάλλευση, παραμέληση, υπέρβαση ωραρίου εργασίας, κλπ. Συμπαραστάτες ήταν και κάμποσοι αργόσχολοι, κυράτσες και λαπάδες, αυτόκλητοι "φιλόζωοι" και ψευτο-οικολόγοι, άγνωστο πως βρέθηκαν εκεί...
Με την γενική κατακραυγή του πλήθους, με το μέρος τους και ο δικαστής, καταδικάστηκε τελικά ο Περακομανώλης να πληρώσει ένα αρκετά τσουχτερό πρόστιμο.

Το έφερε με βαριά καρδιά, το βράδυ στο γνωστό καφενείο του χωριού, σύναξη των κατοίκων να συζητούν το περιστατικό, συμπεριλαμβανομένων των τεμπελχανάδων και του αγροφύλακα, έλεγε με δυνατή φωνή να τον ακούνε όλοι:

- Του διαόλου ο γάϊδαρος, πόσο δημοφιλής κι αγαπητός είναι στην πόλη. Τόσα χρόνια τον έχω και είμαστε μαζί, ποτέ δεν μου 'πε πως έχει τόσονα μεγάλο σόι να τον υποστηρίζει!!!

Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ Ο ΚΑΤΟΥΛΑΣ...

1.
Ο Περικλής ο Κάτουλας
έχει ένα μαράζι
τα κάγκελα τον πνίγουνε
κι όλο αναστενάζει.

2.
Στρίβει τσιγάρα σέρτικα
καπνός ως το ταβάνι
τη συμφορά που έπαθε
ο νούς του δεν τη βάνει.

3.
Ο Περικλής ο Κάτουλας
θύμα μιάς ιστορίας
τρείς χασικλήδες σκότωσε
για χάρη μιάς Μαρίας.

4.
Μα κείνη έιναι αχάριστη
κι αυτό τον εξοργίζει
του ρίξανε ισόβια
κι αυτή δεν το γνωρίζει...


Απο την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΝ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΚΑΛΟΙ;...

1.
Πλοίο δίχως άξιο καπετάνιο
τι ήθελε στο πέλαγο να βγεί
γύριζε θεότρελλα η πυξίδα
κοίταζα παντού αλλά δεν είδα
να ασπρίζει κάπου η χαραυγή.


2.
Θάλασσα κατάλληλη μονάχα
για να επιπλέουν οι φελλοί
των καιρών παράξενα σημεία
κατάντησε να είναι απορία
πού να πήγαν άραγε οι καλοί;
κι εγώ να δημοσιεύω αγγελία
"ζητούνται συνεργάτες ικανοί".


3.
Όνειρο που έγινε εφιάλτης
εύκολα για να μην ξεχαστεί
γαντζωμένος πάνω στο κατάρτι
θυμήθηκα πως είχα δεί στον χάρτη
κάπου μιά ακτή να ξεβραστεί.


4.
Θάλασσα κατάλληλη μονάχα
για να επιπλέουν οι φελλοί
των καιρών παράξενα σημεία
κατάντησε να είναι απορία
πού να πήγαν άραγε οι καλοί;
κι εγώ να δημοσιεύω αγγελία
"ζητούνται συνεργάτες ικανοί".


Απο την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΜΠΕΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ...

Επιτέλους τα κατάφερες, πέτυχες τον στόχο σου: να μας φορτώσεις την ζωή σου.

Να συνεισφέρουμε όλοι στην αργομισθία σου, να έχεις την καλύτερη κοινωνική ασφάλιση απο το δημόσιο (εσύ, η οικογένεια σου και το υπόλοιπο σόι σου) ενώ εμείς ή θα αρκεστούμε στη ξεφτίλα των άλλων ταμείων ή θα πληρώνουμε αδρά κάποια ιδιωτική ασφάλιση και θα επιλέγουμε το επίπεδο των υπηρεσιών που θέλουμε να έχουμε.

Να έχεις δικές σου όλες τις αργίες, Σαββατοκύριακα, απογεύματα, να κοιμάσαι όσο θές, να ταξιδεύεις, να ασχολείσαι με τα χόμπυ σου (έχεις κάποιο αλήθεια, ή μόνο το τάβλι σε συγκινεί;)

Να φάμε στην μάπα τις αυριανές απεργίες σου, μόνο για τον παρά, τα αναρίθμητα επιδόματα, τα "κεκτημένα" της συντεχνίας σου, ήτοι το δικαίωμα στην μίζα, την αναξιοκρατία, την ανικανότητα, την ατιμωρησία, την άρνηση αξιολόγησης.

Να μην χρειαστεί ποτέ να πάρεις πρωτοβουλία, να αυτοσχεδιάσεις,να ρισκάρεις, να αναλάβεις ευθύνη για τίποτα στην δήθεν "καριέρα" σου. Να είσαι πάντα ένα άφωνο μαϊμούνι, στο περιθώριο των εξελίξεων.

Να βρεθείς με μιά καλή σύνταξη το συντομότερο δυνατό, το μύχιο όνειρο σου.

Πολλά τα δικαιώματα σου απο δώ και μπρός, άξιζε τον κόπο και τον χρόνο που επένδυσε ο πατέρας σου γλύφοντας κώλους, κολλώντας αφίσες και ξενυχτώντας σε εκλογικά κέντρα παραμονές εκλογών, να σιγουρέψει το κωλόπαιδο του, αφού δεν κατάφερε να πετύχει στη ζωή, να σου αφήσει κάτι άλλο.

Πολλά τα προνόμια σου και είμαι σίγουρος πως θα σε ζηλεύουν ήδη πολλοί, σαν εσένα ακριβώς κι αυτοί. Που έμειναν απέξω προς το παρόν...Δεν είναι αδικία;

Γιαυτό προτείνω στην κυβέρνηση, απο τώρα και στο εξής να μην αφήνει κανένα σας παραπονεμένο. Να φροντίσει τάχιστα το βόλεμα σας, όλων ανεξαιρέτως, να μην έχει και πολιτικό κόστος.

Ολοι μέσα λοιπόν και μάλιστα σε όποια υπηρεσία επιθυμεί ο καθένας. Με κάποιους απλούς υπολογισμούς [τόσες οι θέσεις, τόσοι οι ενδιαφερόμενοι, τόσες οι ώρες εργασίας = τόσες μέρες ή τόσες ώρες/μέρα δικαιούται να δουλεύει ο καθένας....ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΜΩΣ...Όχι όλον το μισθό, το ποσοστό που αντιστοιχεί στον χρόνο που δούλεψε].


Τόσο απλά!!


Μόνο έτσι θα έχουν όλοι μιά σίγουρη θέση εργασίας σαν κρατικοί υπάλληλοι.

Έτσι δεν θα χρειάζεται να ξαναστείλεις το γέρο σου να παρακαλεί τον βουλευτή σας.
Τότε μπορεί κι αυτός και οι υπόλοιποι 300, να βρούν χρόνο να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου τους, τα μεγάλα και σημαντικά, δεν θα έχουν πλέον το πρόσχημα πως έτρεχαν "για την υπόθεση σου".
Αν είναι παλαιο - κομματικός κάποιος κι έχει συνηθίσει την πρότερη εξυπηρέτηση των πελατών του, θα τον αλλάξουμε με άλλον νεώτερο, να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις όπως τις διαμορφώνουν οι συνθήκες ΣΗΜΕΡΑ.

Δεν μας αφορά ο ρουσφετοκατάλογος του, δεν είμαστε γραμμένοι μέσα καν.

Τί, δεν σου αρέσει η ιδέα μου;

Δεν θα φτάνει ο μισθός που θα παίρνεις σε τέτοια περίπτωση να βόσκεις κάθε βράδυ στις ταβέρνες και τα μπάρ;
Μα, αυτό το εισόδημα καταφέρνεις να κερδίζεις με τα προσόντα κια τις ικανότητες που διαθέτεις, προσαρμόσου λοιπόν στο είδος ζωής που του αρμόζει, μην κοιτάς πως ζούν οι επιτυχημένοι που έχουν πληρώσει το τίμημα της επιτυχίας κι έχουν τον όποιο τρόπο ζωής επιθυμούν, αυτό είναι άλλη ιστορία, εσύ δεν επιθυμείς τέτοια ζωή αφού επέλεξες να μην ρισκάρεις στην πιάτσα, τα ίδια θα ξαναλέμε πάλι όπως παραπανω;


Τί ήθελες δηλαδή, να βολευτείς μόνο εσύ και οι υπόλοιποι να μείνουν απόξω; Μα τόσο μαλάκας είσαι;
Θες να κάνουν απεργία, να διαδηλώνουν, να προκαλούν ταραχές που δεν θα είναι κι αυτοί μέσα;

Δεν είναι μόνο δικός σου ο κόσμος, δεν τον έφτιαξε ο μπαμπάκας σου όπως θα βόλευε την οικογένεια σας μόνο, το δημόσιο είναι για να εξυπηρετεί την καθημερινότητα των πολιτών με άριστους λειτουργούς, κι όχι να καμαρώνει για την προτεραιότητα η θειά σου και εμείς οι υπόλοιποι στην ουρά....

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΩΝ...

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ!

Οι αυτοδημιούργητοι, που δεν κληρονόμησαν έτοιμη περιουσία, αλλά την αποκτήσανε μόνο με δικές τους επιτυχημένες προσπάθειες, διαφέρουν από τους συνηθισμένους, κοινούς ανθρώπους.
Οι διαφορές τους βρίσκονται κυρίως στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις, ιδίως σε ότι αφορά νέα, πρωτόγνωρα πράγματα, κι όχι σπάνια, ασυνήθιστα.

Επιγραμματικά συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Διαθέτουν ανοιχτό μυαλό και δεν απορρίπτουν κάτι επειδή δεν το έχουν ξαναδεί ή ξανακούσει μέχρι εκείνη την στιγμή

2. Φροντίζουν πάντα να είναι στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή (εσύ φρόντισες να συμμετέχεις με αυτό που κάνεις αυτήν την στιγμή, σκέφτηκες όμως τι σε παρακίνησε για αυτό;)

3. Διαθέτουν την ικανότητα (διαίσθηση αν προτιμάς) να δουν την δυναμική αυτού που τους παρουσιάζεται, και να διακρίνουν την επιτυχία πίσω από την καινοτομία.

4. Τολμούνε να κάνουν το επόμενο βήμα, και να εφαρμόσουν στην πράξη, (αντί να διστάζουν ή να περιμένουν άλλους να προηγηθούν), αυτό που θέλουν να κάνουν.

5. Επιμένουν μέχρι να πετύχουνε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

6. Σε περίπτωση αποτυχίας, ή υπερβολικής καθυστέρησης, δοκιμάζουν με άλλον, πιο αποτελεσματικό τρόπο. Δεν εγκαταλείπουν με την πρώτη δυσκολία Έχουν τον όποιο στόχο τους σαν οδηγό - φάρο και πάντα κατορθώνουν να βρουν τον σίγουρο δρόμο να τον προσεγγίσουν.

7. Δεν ακούν τους άλλους, εκτός αν έχουν ήδη πετύχει εκεί που αυτοί τώρα προσπαθούνε. Οι συμβουλάτορες, ιδίως οι αυτόκλητοι, δεν προσφέρουν συνήθως τίποτα, αντίθετα δημιουργούν προβλήματα από το πουθενά, προσπαθώντας να διασκεδάσουν τις δικές τους φοβίες κι ανησυχίες, βάζοντας κάλυμμα τους τολμηρούς.

8. Σχεδιάζουν ένα πρόγραμμα δράσης και το ακολουθούνε με προσήλωση. Αυτός είναι τελικά και ο κυριότερος λόγος για την επιτυχία τους.

9. Τους διακρίνει αυτοπειθαρχία και αυτοοργανωτικότητα. Λειτουργούνε μόνοι τους, χωρίς εντολές από άλλους, δεν ανέχονται αφεντικά, θέλουν και τελικά μπορούν να στηριχτούν στις δικές τους ικανότητες.

10. Όταν πετύχουνε τους όποιους στόχους τους, δεν τους κοστίζει τίποτα να βοηθήσουνε κι άλλους να βρουν τον δρόμο για την επιτυχία. Πρόσεξε όμως, να βοηθήσουν να φτάσουν κάπου και οι άλλοι αλλά μόνοι τους, όχι με ελεημοσύνες ή «φιλανθρωπίες» αλλά να τους δείξουν τον δρόμο και τον τρόπο να τα καταφέρουν μόνοι τους, για να έχουν την πλήρη αίσθηση και ικανοποίηση της επιτυχίας! Είναι αυτό που λένε «αν δώσεις σε κάποιον ένα ψάρι να φάει, θα χορτάσει μια φορά μόνο, μα αν τον μάθεις να ψαρεύει θα τρώει συνέχεια και για πάντα και θα μπορεί να μάθει και σε άλλους να κάνουν το ίδιο». Άσε που στην πρώτη περίπτωση κινδυνεύουν να έχουν φόρτωμα κάποιον άχρηστο να τον φροντίζουν τζάμπα, κάτι που κανείς αληθινά επιτυχημένος δεν πρόκειται να ανεχτεί ποτέ!

11. Ο επιτυχημένος απεχθάνεται τους κακομοίρηδες, τους κλαψιάρηδες, τους φουκαράδες, τους μεμψίμοιρους, θέλει να περιβάλλεται από άλλους επιτυχημένους, από θετικούς και δυναμικούς ανθρώπους να ανταλλάσσουν απόψεις, να συνεργάζονται αρμονικά αλλά και να ανταγωνίζονται σκληρά με θεμιτά μέσα, να σπρώχνει μπροστά ο καθένας τους άλλους. Αυτό είναι το κίνητρο του για περισσότερη επιτυχία. Και είναι πρόθυμος να κάνει πολλά για ένα τέτοιο δημιουργικό περιβάλλον!

ΣΤ΄ 91...

Αρκετά χρόνια πίσω, 6 Νοεμβρίου του "91, ώρα 12.00μμ ακριβώς.

Πέρασα την πύλη της 124 ΠΒΕ. στην Τρίπολη.

Με άλλα 1800 άτομα περίπου, σχεδόν όλοι μεγάλοι, είχαμε ήδη το πρώτο μας πτυχίο.

Για τα 2 επόμενα χρόνια θα φορούσα την στολή της Πολεμικής Αεροπορίας. 1η ΜΕΝ, πλήρης εκπαίδευση. Δεν λούφαξα στα μαγειρεία ή σε κάποιο γραφείο. Ασκήσεις, όπλα, πορείες, βολές, διδακτήριο, στίβος μάχης, οι πρώτες σκοπιές (εθελοντικά τις Κυριακές, στα επισκεπτήρια των άλλων, να κοιμάμαι τα βράδια, να μην χάνω εκπαίδευση), ορκωμοσία, αξιολόγηση, ΑΡΙΣΤΑ..

Έφυγα παραμονές Χριστουγέννων, 115ΠΜ, Ακρωτήρι, Χανιά. Οπλουργός Αεροσκαφών, 345ΜΒ. Την πρώτη στιγμή που εισήλθαμε στο θάλαμο έπρεπε να προσκυνήσομε ένα μαλακισμένο που καθόταν σε μια καρέκλα - θρόνο πάνω σε ένα τραπέζι που είχε βάλει στη είσοδο. Ήταν λέει «παλιός», με μόνο προσόν ότι ήρθε μερικούς μήνες πριν από μας. [Μου πήρε 3 μήνες να τον τακτοποιήσω. Πέρασε το υπόλοιπο της θητείας του από τότε μέσα στην μονάδα, γιατί κάθε φορά που έβγαινε έξω τον περίμεναν μερικοί άντρες αληθινοί, μαυροποκαμισάδες από ορεινά χωριά και τον τσαλαπατούσαν με τα στιβάνια, γνωστοί, τους άφηνα να διασκεδάσουν].

Είχαμε και μια απώλεια, ένας (φίλος για μερικά χρόνια) δυστυχώς αποτρελάθηκε και αποχώρησε νωρίς, όταν έκλεινε το πρώτο 8μηνο.

Εγώ είχα να φροντίσω πολλά. Να μάθω τα αεροπλάνα, τον οπλισμό, τους κανόνες ασφαλείας, την καθημερινή λειτουργία της μονάδας, τα κατατόπια, το προσωπικό, να περάσω ΣΟΣΜΕ, να γίνω σύντομα Έφεδρος Σμηνίας.

Έκανα επίσης και πολλά: 850 ώρες σκοπιά προσωπικά, με όλους τους καιρούς, αμέτρητες φορές σαν «Υπ. Αλλαγής», 1 μήνα δεσμοφύλακας, 1 μήνα στα μαγειρεία (το τίμημα για το προηγούμενο), χιλιάδες ώρες στην πίστα να φορτώνω βόμβες, ρουκέτες και πυραύλους, chaffs, flairs, πυροβόλα, καλύπτρες κι εκτινασσόμενα καθίσματα, FOD, Reαdiness σε αναχαιτίσεις, final check, αποψίλωση το καλοκαίρι, 2 "Παρμενίωνες", 2 ετήσιες Επιθεωρήσεις κι Αξιολογήσεις. [Στις πολεμικές μοίρες το προσωπικό δουλεύει πολύ, όλο το 24ωρο σχεδόν. Αν ψάχνετε κοπρίτες στην ΠΑ, αναζητήστε τους στα γραφεία, στα διοικητήρια, στις αποθήκες εφοδιασμού, στις μοίρες υποστήριξης, ΠΟΤΕ σε μάχιμες μοίρες].

Και περίπολο, ΥΥΜ, ΑΚΕΦ, ΑΥΠ, ΕΑΠ, άγημα σημαίας σαν χάρες σε άλλους. Μόνο πιλότος και διοικητής δεν ανέλαβα!

Με την γρήγορη αντίληψη και λήψη αποφάσεων υπό πίεση που πάντα είχα, διακρίθηκα σύντομα. Υπήρχε και η φράση «Καλώς τον φίλο μου τον Κωστή, κάτσε κι ανέλαβε τα πάντα, εγώ πάω στην Λέσχη να παίξω χαρτιά και να μεθύσω, μην με ενοχλήσεις κι αν γκρεμιστεί η Μονάδα» που άκουγα συχνά από μόνιμους, με χρήσιμα ανταλλάγματα από μέρους τους (όχι πάντως άδειες, πήρα ΜΟΝΟ την κανονική μου + 6 μέρες τιμητική συνολικά τα 2 χρόνια, χωρίς ποτέ να βγω «ελεύθερος ιατρού»).


Υπάρχου δυό μεγάλες κατηγορίες μόνιμοι καραβανάδες: Αυτοί που το πήραν σοβαρά να υπηρετήσουν την πατρίδα τους (και να θυσιαστούν αν χρειαστεί) και αυτοί που έγιναν ένστολοι για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί που δεν θα εύρισκαν εύκολα αλλού με τα ανύπαρκτα προσόντα τους. Πλειοψηφία βέβαια οι δεύτεροι.


Είχα κάποιες προστριβές με κατώτερους μόνιμους, άξεστους μπουρτζόβλαχους από τα Τρίκαλα, Λάρισα, Καρδίτσα, κλπ, που είδαν πρώτη φορά θάλασσα όταν μετατέθηκαν εδώ. Κι εγώ συνηθίζω να βρίζω συχνά κι ελεύθερα.Μόνο ένας τους τόλμησε κάποτε να μου κάνει αναφορά να φάω φυλακή. Επί τούτου πήγε στον Διοικητή εν αγνοία μου και του ανέφερε: «Ο Κωστής είπε να πάω να γαμηθώ, τι λέτε να κάνω;» κι ο Διοικητής (που με πήγαινε πολύ) αποκρίνεται στο χαϊβάνι που τον ενοχλούσε ενώ σχεδίαζε άσκηση: «Αφού στο λέει ο Κωστής, μπορείς να πηγαίνεις ελεύθερα...μην με ρωτάς κάθε φορά! Άντε εξαφανίσου τώρα»


ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ: Για να περάσετε καλά την θητεία σας, να συμμετέχετε στην καθημερινότητα της μονάδας, και στις καλές στιγμές και τις κακές, και φροντίστε να ξέρουν όλοι ποιος είστε, μην κρύβεστε, μην μένετε ανώνυμα ανδρείκελα στο πλήθος, μην λουφάζετε. Ήμουν πάντα εκεί όποτε χρειαζόμουν!
Με όσα είχα κάνει, αν εφαρμόζονταν επί λέξη οι κανονισμοί θα έπρεπε να είχα 500 μέρες φυλακή, αντί για αυτό έχω μια εύφημη μνεία ως «...συμβάλλων ενεργώς στην εύρυθμη λειτουργία της μονάδος...». Κανείς δεν συμπαθεί έναν ανώνυμο κι άβουλο ένστολο, γιατί άλλωστε;


Έκανα την διαδρομή Αεροδρόμιο - Χανιά, 14 χλμ, 3 φορές με τα πόδια σε ισάριθμες κοπάνες, όταν οι άλλοι που φεύγαμε μαζί και πιαστήκαμε στην πύλη έμειναν πίσω, εγώ έφευγα κανονικά, όπως είχα προαποφασίσει. Δεν είναι και τόσο φοβερή απόσταση, χρειαζόμουν 2 ώρες και κάτι. Φτάνοντας στο σπίτι, ήμουν έτοιμος για βόλτα. Το μόνο κακό ήταν το επόμενο πρωί που έπρεπε να σηκωθώ νωρίτερα από όλους και να επιστρέψω στην μονάδα κι όταν ξυπνούν οι άλλοι να είμαι παρών.


Το παράβλεπαν οι διοικούντες, μόνο ο διευθυντής προσωπικού της μονάδας δεν με γούσταρε καθόλου (προτιμούσε τα «βύσματα», αυτή ήταν η ειδικότητα του), μα πού να τολμήσει να αντιμιλήσει ο χέστης & γλείφτης όταν οι άλλοι ανώτεροι του με υποστήριζαν, γιατί απλά..ήμουν ο Κωστής!!


Σε μια επιθεώρηση που ήμουν μπροστά - μπροστά όπως πάντα, εντόπισε ένα καρφί στον τοίχο (το κάρφωσε ένας και κρεμούσε ένα σεντόνι - κουρτίνα, να μην φαίνεται όταν την έπαιζε τα βράδια) που «δεν προβλεπόταν από τον κανονισμό» και πήγε να το σημειώσει σε ένα τετράδιο που κρατούσε για τέτοια δήθεν παραπτώματα, πριν το δει ο διοικητής και οι άλλοι το άρπαξα, με δυο γερές κινήσεις το ξεκάρφωσα και το πέταξα από το ανοιχτό παράθυρο αστραπιαία, «ποιο καρφί, δεν βλέπουμε κανένα». Κι έμεινε να κοιτάζει ένα μικρό σημαδάκι που έμεινε στον τοίχο, με ανοιχτό στόμα για 2΄ τουλάχιστον...


Πάσχα του ''92, πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, που θα ερχόταν επίσκεψη στον τόπο του κι αυτός. Με όλο του το σόι, τοπικούς επίσημους κι αξιωματικούς και το σύνηθες κηφηναριό που πάει κάθε Λαμπρή στα στρατόπεδα να βοσκηθεί τζάμπα. Εγώ ανήμερα το Πάσχα και νέος ακόμη στην μονάδα, έπρεπε να κουβαλήσω τραπέζια και καρέκλες, να τα παρατάξω σε σειρές, να τα στρώσω, να τεντώσω μια τέντα πάνω από αυτό του πρωθυπουργού, να βοηθήσω στα μαγειρεία και τα ψητά σούβλας για αυτούς (εμείς θα τρώγαμε ψητό φούρνου), και να φυλάξω σκοπιά 2.00 - 5.00 μμ την ώρα που θα τρώγανε. Αν περίμενα να φάω όταν γύριζα, δεν θάβρισκα ούτε κόκαλο, όχι μερίδα.. Έπρεπε να μεριμνήσω εγώ...

Μπαίνω στα μαγειρεία μια κατάλληλη στιγμή που ο μάγειρας έτρεχε να φροντίσει πολλά, ανίχνευσα τον χώρο, κι εντόπισα ένα μεγάλο κομμάτι αρνί σουβλιστό, όλο ψαχνό, που ο μάγειρας με περισσή προσοχή είχε διαλέξει με άνωθεν εντολές για τον Μητσοτάκη, και το είχε σε περίοπτη θέση να το βλέπει ως το μεσημέρι, ενώ ετοίμαζε κι άλλα πιάτα.

Μόνος μέσα στον χώρο, αντικατέστησα το εκλεκτό κομμάτι με ένα άλλο μεγάλο από αυτά των αξιωματικών, το τύλιξα σε αλουμινόχαρτο και το έβαλα στην τσάντα που είχα, με το νερό μου κλπ για την σκοπιά. Φρόντισα και για πατάτες, λίγη σαλάτα, κρασί, καλιτσούνια, γλυκά, (με την συναίνεση του μάγειρα αυτά, που ποτέ δεν αντιλήφτηκε την ταχυδακτυλουργική κι άψογη αλλαγή μου, «να φάω και εγώ κανονικά, αφού έπρεπε να φυλάξω κιόλας»).

Πέρασα το μεσημέρι το Πάσχα εκείνο στη σκοπιά την υπερυψωμένη, μόνος, τρώγοντας όμως βασιλικά, με απαραίτητη συντροφιά το ραδιοφωνάκι που πάντα είχα στην τσέπη.

Κι ο Μητσοτάκης έφαγε καλά, το κομμάτι που του άφησα [όσο ισχυρός κι αν είναι κάποιος, όταν συγκρίνεται μαζί μου έρχεται δεύτερος, βασική αρχή μου και τότε και σήμερα και για πάντα, αν βρισκόμασταν την ίδια στιγμή μέσα μαζί με στόχο το ίδιο κομμάτι, βέβαια δεν θα το στερούμουν για χάρη του οικειοθελώς το εκλεκτό κομμάτι, μα θα το μοιραζόμασταν σαν ίσοι].

Στο βραδινό, που πήρα ένα από τα εναπομείναντα κομμάτια ψητού φούρνου, το έφαγα με το ζόρι, για να μην πεινώ, καμιά σύγκριση με το προηγούμενο. Κι έπρεπε να φυλάξω πάλι 12.00 - 2.00πμ!

Την επόμενη Δευτέρα, αφού κοιμήθηκα καλά, την κοπάνησα και δεν με αναζήτησε κανείς, έχοντας δηλώσει θαλαμοφύλακας.


Και πολλές ακόμη ιστορίες, θάφτιαχνα ταινία ολόκληρη με αυτές.

Πήρα το απολυτήριο την σωτήριο ημέρα 6 Αυγούστου ''93.


Αυτές είναι μερικές από τις αναμνήσεις μου από την στρατιωτική μου θητεία, με την σειρά ΣΤ΄ "91. Διασκεδάσατε, μάθατε κάτι παραπάνω για μένα, μα πρέπει να αναζητάτε και κάτι ακόμη: Τις δικές σας αναμνήσεις κι εμπειρίες.

Όσοι πήγατε κι υπηρετήσατε κανονικά, οπουδήποτε, σίγουρα θάχετε.

Οι υπόλοιποι πάλι σίγουρα, θα αναζητάτε τις δικές σας.

Γιατί την θητεία μας την κάνουμε (και αρσενικοί και θηλυκοί, γιατί όχι; δεν χρειάζονται εκπαίδευση και πειθαρχία οι κοπέλες; ούτε ο ρασοφόροι;), δεν την αποφεύγουμε, αν δεν υπάρχουν σοβαροί ιατρικοί λόγοι υπηρετούμε, μην ακούω μαλακίες, αστείες δικαιολογίες και πουστιές, είναι απαραίτητο κομμάτι στην ζωή μας.

Γι αυτό την βάλανε εκεί γύρω στα 20 χρόνια μετά το σχολείο, να γίνεται ένα πρώτο ξεκαθάρισμα πριν βγει ένας νέος στην ζωή. Κι ας αυτοκτονούν κάποιοι μαλάκες υπερευαίσθητοι, αφού δεν μπορούν να ζήσουν για λίγο σε κάπως σκληρές συνθήκες τι θα κάνουν αργότερα;


Η θητεία περνάει απλά: μία - μία μέρα, ζώντας την ως έχει.


Είναι ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΩΗΣ. Άξιζε 2 χρόνια τότε, 1; τώρα

Να μην βλέπω πια φυγόστρατους, δειλούς και ξεφτιλισμένους μα να έχουν καλές θέσεις στην κοινωνία και να παριστάνουν από πάνω τους τιμητές των πάντων ή τους πατριώτες.

Έχουμε να λέμε πολλά όποτε συναντιόμαστε καμιά φορά, με κάποιους γνωστούς από κείνα τα χρόνια (και με ικανοποίηση βλέπω ότι με θυμούνται ΟΛΟΙ με το όνομα μου, εγώ θυμάμαι μόνο φάτσες από τους περισσότερους).


Έτσι δεν είναι, Γιάννη, Γιώργη, Θανάση, Ευτύχη, Τάκη, Βασίλη, Μανώλη, Χρήστο, Δαυίδ, Ιωσήφ, Νίκο, Παναγιώτη, Παντελή, Βύρωνα, Αντώνη, Νεκτάριε, Διονύση, Νώντα, Καλλικράτη, Αρίστο, Λευτέρη, Μάνο;


Κλείνω το αφιέρωμα στην θητεία μου στην Πολεμική Αεροπορία, με ένα τραγούδι που ξέρω πως αρέσει πολύ στους αετούς των αιθέρων μας:


http://www.youtube.com/watch?v=t--yFVVD9IE

ΣΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ...

1.
Στην σκέψη μου συνέχεια τριγυρίζει
σαν φάντασμα η δική σου η μορφή
ξέρω και τους δυό μας βασανίζει
μιά επιθυμία μας κρυφή.

2.
Στην σκοπιά την παγωμένη
κάθομαι και γράφω γράμμα
κι όταν έρθω αγαπημένη
σου υπόσχομαι ένα πράγμα:
Θα γεμίσουμε τα βράδυα
με φιλάκια και με χάδια...

3.
Στο κρεβάτι όλο στριφογυρίζεις
την σκοπιά μου άγρυπνος φρουρώ
όμως αγαπούλα μην δακρύζεις
έχω ένα σχέδιο τολμηρό.

4.
Στην σκοπιά την παγωμένη
κάποιο κόλπο θα σκαρώσω
να μου δώσουνε μιά άδεια
νάρθω να σε ανταμώσω.
Να γεμίσουμε τα βράδυα
με φιλάκια και με χάδια...

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΗΣ ΑΣΩΤΕΙΑΣ...

1.
Δεν είχες πρότυπο
ποτέ κανένα
ούτε σε σταματούσε διασταγμός
τα πράγματα ήταν εύκολα φτιαγμένα
ωραίο πράγμα νάσαι τυχερός
μα η μοίρα άλλα έγραφε για σένα
και σου την είχε στήσει ο καιρός...

2.
Τα φύλλα απ' την αρχή σημαδεμένα
μα ας μπορούσες
νάκανες κι αλλιώς
για μιάς βραδιάς τα πάθη, νοικιασμένα
χαράμι πήγε όλο σου το βιός
λες και συμμάχησαν ενάντια σε σένα
κι ο διάβολος και ο θεός...

3.
Τα γέλια σου
απότομα κομμένα
περνάει η ζωή σαν φίλμ εμπρός
απο τα μάτια σου τα ξανοιγμένα
μα όμως δεν υπάρχει γυρισμός
όσα έκανες καλά ήταν καμωμένα
μα έφτασες στο τέλος δυστυχώς.

Απο την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΙ ΘΑ ΝΤΥΝΟΤΑΝ...

Απόκριες, και ο Μιχάλης μπαίνει με τον 9χρονο γιό του σε ένα μαγαζί με αποκριάτικες στολές, να του πάρει μιά. Το παιδί, που έβλεπε τηλεόραση πολλές ώρες καθημερινά, έδειχνε μιά ανεξήγητη προτίμηση σε γυναικείες στολές κι αμφιέσεις, πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στον αρρενωπότατο πατέρα του.

- Μπαμπά να ντυθώ Κοκκινοσκουφίτσα;

- Οχι δα, εσύ είσαι αγόρι...

- Να πάρω τότε αυτήν; Και δείχνει την Χιονάτη...

Ο Μιχάλης νευριασμένος τον τραβάει απότομα προς το μέρος που υπήρχαν αγορίστικες στολές, κάου-μπόυς, ζορό, ιππότες, κλπ..

- Να μωρέ, ποιά είναι για σένα, διάλεξε ένα, αλλιώς πάμε να φύγομε...

Το παιδί επεξεργάζεται τον χώρο και τα μάτια του ξαφνικά αστράφτουν.

- Μπαμπά θα μου πάρεις αυτό το σπαθί; του δείχνει ένα μεγάλο σπαθί, αντάξιο του Κόναν του Βάρβαρου.

- Έτσι μπράβο μωρέ, να είσαι άντρας, να παίζεις αντρίκια παιχνίδια και να ντύνεσαι λεβέντικα και στις μασκαράτες σου ακόμη...

Χαρούμενος με την επιλογή του γιού του ο πατέρας, γυρίζουν σπίτι, το παιδί τρέχει αμέσως στο δωμάτιο της μεγαλύτερης αδερφής του κραδαίνοντας το καινούριο του σπαθί. Σε 2 λεπτά ακούγονται φωνές και τα παιδιά βγαίνουν έξω κλαίγοντας και τραβώντας μιά μίνι φουστίτσα του κοριτσιού, το καθένα προς το μέρος του..

- Θέλει την φούστα μου για τις απόκριες, λέει η κόρη στον Μιχάλη που είχε τρέξει ωστόσω, ... να ντυθεί λέει....

- Πάλι με γυναικεία παίζεις; Μα τώρα μόλις δεν με έβαλες και σου πήρα ένα σπαθί; Τι διάολο θέλεις να ντυθείς φέτος επιτέλους; ταρακουνάει τον γιό του..

- ΖΗΝΑ!!!!!!!!