Η πολυβραβευμένη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη από το 1956 με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χόρν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αποτέλεσε σταθμό για τον Ελληνικό κινηματογράφο και απέσπασε το ενδιαφέρον του κοινού και της κριτικής διεθνώς. Η ταινία εδώ στην Ελλάδα αρχικά δεν πήρε καλές κριτικές, όμως λόγω φτώχειας της υπόλοιπης κινηματογραφικής παραγωγής η επιτροπή που θα διάλεγε την ταινία που θα αντιπροσώπευε την χώρα στο Φεστιβάλ των Καννών αποφάσισε να τη στείλει με μισή καρδιά. Οι κριτικές στο εξωτερικό: αριστούργημα ερμηνευτικό και σκηνοθετικό.
Αφού κατάφερε να μειώσει το πιστωτικό του υπόλοιπο που είχε αρχίσει να μεγαλώνει και πήρε σαν δώρο από την τράπεζα σαν δώρο μια πρώτη αύξηση στο πιστωτικό του όριο, ο Κάκος είχε την πολυτέλεια να κάνει κάτι που ήθελε από καιρό: Να προσφέρει στον εαυτό του ένα ραντεβού με μια συνοδό πολυτελείας, να περάσουν ένα καυτό βράδυ μαζί! Θα δανειζόταν πάλι κάποια χρήματα από την άδεια τώρα κάρτα του, θα έκανε ότι ήθελε και θα πλήρωνε όποτε ευκαιρούσε, όπως έκανε και παλαιότερα...
Είχε δει τέτοιου είδους αγγελίες να πλημμυρίζουν τις τελευταίες σελίδες αρκετών εφημερίδων, με λίγο ψάξιμο και τύχη θάβρισκε εύκολα ένα γραφείο συνοδών που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του ως την συνοδό που θάθελε δίπλα του...
Ξεχώρισε μερικές καταχωρήσεις που του τράβηξαν τη προσοχή, μα για να βρεθούν μαζί με όποια κοπέλα θα επέλεγε έπρεπε να πάει στη Αθήνα, αφού εκεί μόνο λαμβάνουν χώρα τέτοιες "εξυπηρετήσεις".
Κάτι που για αυτόν που έμενε σε νησί, συνεπαγόταν ολονύκτιο ταξίδι με πλοίο, διαμονή στην πρωτεύουσα για ένα Σαββατοκύριακο κι επιστροφή πάλι Δευτέρα πρωί στον τόπο του με τον ίδιο τρόπο, που πάντα προτιμούσε έναντι του άχαρου αεροπορικού ταξιδιού. Επιπρόσθετα έξοδα, που πληρώνουν υποχρεωτικά όσοι έχουν κάποιες συναλλαγές με την πρωτεύουσα, κάθε φορά που θα χρειαστεί να πάνε...
Αφού τακτοποιήθηκε σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο απαραίτητο για την περίσταση, έκανε τα τηλεφωνήματα του και στο τέταρτο πάνω, βρήκε κάτι που φαινόταν ενδιαφέρον. Κανόνισαν να συναντηθούν το απόγευμα, έναντι κάποιου ποσού που στον Κάκο φάνηκε υπερβολικό, μα η γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος του ΟΤΕ επέμενε πως άξιζε η εμπειρία...
Την καθορισμένη ώρα ήρθε η συνοδός και τον παρέλαβε μπροστά από το ακριβό ξενοδοχείο. Ντυμένη να εκπέμπει σεξουαλικότητα χωρίς να προκαλεί ή να δείχνει πρόστυχη, όμορφη στην εμφάνιση, με φροντισμένο σώμα, μακριά καστανά μαλλιά κι επάγγελμα μοντέλο. Οδηγούσε ένα Peugeot cabrio, φτιαγμένο και βαμμένο λες ειδικά για αυτήν. Όπως του είπε, το είχε πάρει από τέτοιου είδους ραντεβού με γεναιόδωρους σοβαρούς κυρίους.
Με επιθυμία του Κάκου πήγαν προς την παραλιακή, να βλέπει θάλασσα και ανοιχτό ορίζοντα. Φάγανε στην πλατεία της Γλυφάδας και το σούρουπο τους βρήκε να πίνουν τον καφέ τους στο πάρκο της Βούλας απέναντι από το Ασκληπιείο. Μιλούσαν για διάφορα όμορφα κι ωραία, ήταν έξυπνη και ήξερε να φερθεί, κάνοντας τον να νοιώθει άνετα, ήταν φιλική μαζί του ως τώρα.
Τα χάλασαν λίγο όταν εκείνη ζήτησε να πάνε και σε γνωστό σκυλάδικο αργότερα το βράδυ. Έχοντας όμως μια τέτοια γυναίκα δίπλα του ο Κάκος, το τελευταίο που θάθελε ήταν να σπαταλήσει χρόνο ακούγοντας κάποιον σκυλά να γαυγίζει κλαψουρίζοντας στο σιχαμένο κοινό του, ήθελε να γυρίσουν στο ξενοδοχείο, να μείνουν μόνοι...
Η κοπέλα υπάκουσε και βρέθηκαν στο ξενοδοχείο. Πάλι όμως δεν ήταν πρόθυμη να ικανοποιήσει όλες τις ερωτικές επιθυμίες που είχε ο Κάκος σαν νέος και ξεχωριστός άνθρωπος που ήταν, ούτε καν ήθελε να δοκιμάσει καινούρια πράγματα για αυτήν μαζί του.
Είχε συνηθίσει αλλιώς με προηγούμενα ραντεβού, όπως αυτό που έτυχε να δει ο Κάκος το απόγευμα που κατέβηκε στη reception του ακριβού ξενοδοχείου, ακριβώς τη στιγμή που κατέφθανε ο ώριμος φαλακρός χλεχλές με την μαύρη Bentley Brooklands που θα πλούτισε προφανώς με τα δομημένα ομόλογα ή το απατεωνίστικο real estate και τον οποίο η ξανθιά που τον περίμενε στους καναπέδες, τράβηξε από την γραβάτα προς το κοσμηματοπωλείο Bulgari εντός του ισογείου του ξενοδοχείου, δείχνοντας του το κολιέ με τα πολλά διαμάντια που ήθελε δώρο πριν του κάτσει για λίγο, κολιέ αξίας σχεδόν ισόποσης του αμαξιού του...
Δεν ήταν για τέτοια χουβαρνταλίκια ο Κάκος τώρα, ούτε αυτή πρόθυμη να υποκύψει στο κάτι παραπάνω που της ζήτησε στο κρεββάτι, έτσι αρκέστηκαν σε ένα από τα συνηθισμένα, χάνοντας βέβαια και οι δυο. Αφού τελείωσαν και χαλάρωσαν εκείνη έφυγε αργά τη νύχτα, αφήνοντας τον να κοιμηθεί με την ησυχία του. Του έμεινε η εμπειρία της συνοδού πολυτελείας, αν και δεν ικανοποιήθηκε πλήρως όπως λογάριαζε...
Αυτό σκεφτότανε την άλλη μέρα την Κυριακή που είχε ελεύθερη μέχρι να φύγει κι έκανε μια βόλτα στο κέντρο, αν άξιζε τόσα ένα ραντεβού πολυτελείας ή με εκείνη τη νεαρή κι έκφυλη μαυρούλα με το υπέροχο σώμα κι αυτή που έβλεπε να στέκει στη γωνία κοιτάζοντας τον, θα περνούσε το ίδιο καλά και φτηνότερα, ή κάνοντας το τραπέζι σε ένα θρυλικό σουβλατζίδικο της περιοχής στην πεινασμένη sexy Αφρικανή, του πρόσφερε εκείνη το κάτι παραπάνω που χθες του αρνήθηκε η ωραία.
Θα είχε την ευκαιρία να μάθει σε επόμενες εξορμήσεις του στην πρωτεύουσα...
Νιόπαντρο ζευγάρι ήταν και μοιράζονταν τις δουλειές του σπιτιού, ακόμη και το μαγείρεμα...
Μια μέρα αποφάσισαν να ψήσουν ρολό στον φούρνο, κάτι που η γυναίκα ήξερε καλά να ψήνει από το σπίτι της. Ο άντρας λάδωσε το ταψί, η γυναίκα ετοίμασε το ρολό και πριν το βάλει στο ταψί και στον φούρνο έκοψε λίγο τις άκρες του, ένα κομματάκι από κάθε μεριά.
- Γιατί έτσι αγάπη μου; παρατήρησε ο άντρας...
- Έτσι το κάνουμε πάντα στο σπίτι και ψήνεται το ρολό καλά κι είναι νόστιμο, απάντησε η γυναίκα, που έβλεπε να το κόβει και η μάνα της έτσι, χρόνια τώρα...
Μια Κυριακή πήγαν στο πατρικό της σπίτι να τους κάνουν τραπέζι. Ετοίμασαν πάλι ψητό ρολό και ο άντρας προσφέρθηκε να βοηθήσει την πεθερά του, με το να λαδώσει το ταψί όπως έκανε και στο δικό του σπίτι. Παρατήρησε πάλι πως η γυναίκα πριν βάλει το ρολό στο ταψί και στον φούρνο έκοψε κι αυτή τις άκρες του, όπως έκανε και η κόρη της.
- Γιατί το κάνετε έτσι, το ίδιο κάνει και η κόρη σας στο σπίτι όταν μαγειρεύει ρολό, υπάρχει λόγος που κόβετε τις άκρες;
- Έτσι το κάνουμε πάντα εμείς τόσα χρόνια, δεν είναι νόστιμο το ρολό που τρώτε;
- Δεν αμφιβάλλω, νόστιμο γίνεται, μα δεν καταλαβαίνω γιατί να μην αφήνουμε και τις άκρες του...
- Τρώγε το έτσι και μη ρωτάς, αφού σου αρέσει όπως το ψήνει η κόρη μου κι εγώ, απάντησε η πεθερά που δεν ήξερε κι αυτή γιατί ακριβώς έκοβαν τις άκρες, μα έτσι έκανε και η δική της μάνα...
Πολύ αργότερα πήγαν επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς της κοπέλας, που για να τους ευχαριστήσει είπε να ετοιμάσει το φημισμένο ρολό της, που είχε μάθει την κόρη της και την εγγονή της να ψήνουν κι αυτές.
Ο νέος άντρας προσφέρθηκε πάλι να βοηθήσει στην κουζίνα τη γριά, λάδωσε το ταψί όπως ήξερε και περίμενε να ετοιμάσει το ρολό να το βάλει μέσα και στο φούρνο κατόπιν. Με έκπληξη είδε την γιαγιά να βάζει ολόκληρο το ρολό στο ταψί και να του λέει να το βάλει στον φούρνο να ψηθεί...
- Δεν ξέχασες κάτι γιαγιά; ρωτάει αφού δεν είδε να κόβει τις άκρες του κι αυτή...
- Σαν τι να ξεχάσω παιδί μου, τόσα χρόνια το φτιάχνω και πετυχαίνει πάντα και γίνεται πεντανόστιμο, τι νομίζεις πως του λείπει ακόμη;
- Δεν θα κόψεις τις άκρες του ρολού πριν το βάλεις στο ταψί;
- Που το θυμήθηκες τώρα αυτό, έχω πολλά χρόνια να το κάνω, μα δεν χρειάζεται πια...
- Γιατί γιαγιά, οι άλλες γυναίκες στην οικογένεια το κάνουν έτσι, το μάθανε λένε από σένα...
- Ε, δεν χρειάζεται να το κάνω πια σου λέω, τώρα έχω πάρει μεγαλύτερο ταψί!!!
Οι επιτυχημένοι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έχουν κάποια κοινά μυστικά, που τους ξεχωρίζουν: Μπορούν κι εξουδετερώνουν το στρες που δημιουργεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής, πριν τους καταβάλλει αυτό...
Αξιοποιούν το απεριόριστο δυναμικό του νου τους...
Κινούν τη ροή της ενέργειας θετικά για αυτούς και τους γύρω τους...
Χρησιμοποιούν και τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους, κάνοντας τα πράγματα διαφορετικά και καλύτερα...
Με τον τρόπο που έμαθαν σε ένα σεμινάριο της μεθόδου SILVA.
Η εισαγωγική διάλεξη για τα οφέλη της μεθόδου, Τετάρτη 24 Φεβρ. στα ΧΑΝΙΑ, στο ξενοδοχείο 'Κύδων" στην πλατεία της δημοτικής αγοράς, 7.00μμ - 9.00μμ
Εισηγητής θα είναι ο Παναγιώτης Μεταξάτος, βραβευμένος δάσκαλος της Μεθόδου SILVA και φίλος από παλιά...
Που αν και είχαμε αρκετά χρόνια να συναντηθούμε, δεν με είχε ξεχάσει...
Επειδή είναι εκπληκτικός παρουσιαστής κι ομιλητής, αξίζει να τον δείτε από κοντά. Εγώ αν και παλαιός απόφοιτος της μεθόδου, θα είμαι εκεί, για ενημέρωση στις νεώτερες εξελίξεις και...για την πλάκα το πράγματος, όταν ανίδεοι διαπιστώνουν τι μπορεί να κάνει ένας που ξέρει να χρησιμοποιεί κάποιες τεχνικές της...
Όποιοι πιστεύουν ότι τελειώσαμε με την Ευρώπη μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι τώρα μόλις αρχίσαμε...
Πως θα είναι ''αύριο'' η ζωή μας με την εκ Βρυξελλών επιτήρηση; Και επί αυτού η αλήθεια είναι ότι ο Παπανδρέου δεν έχει πει πολλά πράγματα. Και όμως πρέπει. Οι ασθενείς, τα μικρά παιδιά και οι λαοί πρέπει να ξέρουν τι θα κερδίσουν στο τέλος μιας προσπάθειας.
Ας ξεκαθαριστεί λοιπόν για ποια χώρα προσπαθούμε. Ποια ''νέα Μεγάλη Ιδέα'' έχουν αυτοί που μας κυβερνούν. Γιατί αν είναι η παλιά και θέλουμε να σώσουμε τη χώρα για να τα τρώμε μετά στους εξοπλισμούς, στους διορισμούς ημετέρων, στα έργα μιας άνισης ανάπτυξης και στα πάρτι της εξουσίας, ίσως όντως να μην αξίζει να υποβληθούμε σε θυσίες.
Είναι κακό ένας πολίτης να φορολογείται βαριά. Το χειρότερο όμως είναι όταν νιώθει πως οι φόροι του δεν βοηθούν την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας του, αλλά συντελούν με διάφορους τρόπους στον πλουτισμό όλων όσων ανέκαθεν εκμεταλλεύονται τον μόχθο των πραγματικά εργαζομένων πολιτών...
Για να περιορίσουμε τον δανεισμό μας πρέπει να περιορίσουμε την κατανάλωση, σε απλά ελληνικά να γίνουμε όλοι φτωχότεροι: να κυκλοφορούμε λιγότερο με το αυτοκίνητο, να βγαίνουμε λιγότερο εξω για φαγητό, να περιορίσουμε την κατανάλωση σε ρούχα, ταξίδια, ακόμα και τα εξοδα για τα παιδιά μας.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει απλά η χώρα, οι επιχειρήσεις της, οι εργαζόμενοι , τα συστήματα κοινωνικής προστασίας να γίνουν φθηνότερα αλλιώς θα πάψουν να υπάρχουν. Για να γίνει αυτό ολοι πρέπει να φτωχύνουμε. Οι Ευρωπαίοι το ξέρουν αλλά δέν είναι βέβαιοι οτι το εχουμε αντιληφθεί και εμείς.
Η κάθε κυβέρνηση είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα τολμήσει ποτέ να πάρει μέτρα που θα αγγίξουν τον στενό πυρήνα της εκλογικής του βάσης. Εκεί είναι το πρόβλημα!
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ στην οποία οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις θεωρούνται "ανελαστικές". Όσο ο λογαριασμός μισθοδοσίας δέν δείχνει σημεία κόπωσης συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο αλλά το επόμενο εξάμηνο θα φανούν αυτά τα σημεία κόπωσης για τους περισσότερους απο εμάς. Και φυσικά αν κοπεί ο 14ος μισθός και το επίδομα αδείας θα κάνουμε λιγότερες η και καθόλου διακοπές, περιορίζοντας του τζίρους εκείνων που ζούν απο τον τουρισμό.
''Γιατί να μου κόψουν τα επιδόματα'', ''γιατί να με φορολογήσουν όταν όλοι οι μεγάλοι κλέβουν'', ''γιατί να συνεργασθώ όταν οι πολιτικοί μπαίνουν φτωχοί και βγαίνουν πλούσιοι'', ''στους δικαστές θα κόψουν;'', ''οι αργόσχολοι θα απολυθούν'', ''τα κομματικά λαμόγια θα εξαφανισθούν;''.
Σωστά είναι όλα αυτά αλλά τι σημασία έχουν αν η κατάσταση είναι όντως τόσο τραγική όσο λέει ο Παπανδρέου και οι ξένοι;
Τόσα χρόνια προσπαθούμε με τον πλέον διαστρεβλωμένο τρόπο να γίνουμε Ευρώπη. Τώρα συσσωρεύτηκαν όλα τα κακά των προηγούμενων χρόνων και κυβερνήσεων:
Που επέδειξαν μια ανεύθυνη πολιτικά και καταστροφική για την οικονομία της χώρας πρακτική, η οποία θυσίασε στο βωμό της κομματικής σκοπιμότητας το δημόσιο συμφέρον.
Με έλλειψη διαφάνειας, διαφθορά, μεγάλες ανισότητες στην κοινωνία μας, προτίμηση στους πολιτικούς τους φίλους, έλλειψη συνέπειας, οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Αντί να προσπαθήσουν να μετατρέψει την οικονομία σε πράσινη οικονομία, προώθησαν το βραχυπρόθεσμο κέρδος, κερδοσκοπώντας με την αξία της γης και με άλλους τρόπους...
Κάποια μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος πρέπει να μελετηθούν όχι μόνο ως προς τη μαθηματική τους επίδραση αλλά και ως προς την κοινωνική μηχανική που θα πυροδοτήσουν και που τελικά μπορεί να επιβαρύνει το έλλειμμα. Αλλά ο,τι μειώνει το έλλειμμα πρέπει να είναι καλοδεχούμενο, όσο και αν μας πονάει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η έλλειψη προοπτικής: και να επιτύχει η μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων θα έχουμε απλά μπαλώσει τις τρύπες στο σκαρί...
Μιλούν όλοι για σκληρά μέτρα, διαρρέουν ότι θέλουν, βομβαρδίζουν τον κόσμο με τρομοκρατικά σενάρια, εθίζουν τον πολίτη στη λογική της καταστροφής που μόνο με τέτοια μέτρα θα μπορέσει να αποφύγει.
Έτσι θα έλθουν οι φωστήρες της οικονομικής πολιτικής, θα ανακοινώσουν ένα άγριο πρόγραμμα λιτότητας και βίαιης αναδιανομής του πλούτου, αλλά ο κόσμος θα έχει εθιστεί τόσο πολύ που όλα θα του φανούν σαν ένα όνειρο ενώ θα είναι εφιάλτης...
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το γιγαντωμένο, σπάταλο, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο κράτος. Το οποίο παράγει ελλείμματα, ταλαιπωρεί και καταδυναστεύει τους πολίτες και εμποδίζει κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα. Ειδικά μετά το 1981 αυξήθηκε υπέρμετρα ο δημόσιος τομέας για να βολευτεί ο «κομματικός στρατός» του ΠΑΣΟΚ. Πολλά χρόνια τώρα έχουμε νέους που από την κούνια τους, θα θέλουν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι για να έχουν ένα μισθό, βρέξει χιονίσει, ειδάλλως παριστάνουν τους άνεργους στις καφετέριες...
Πουθενά αλλού στην Ευρώπη, το κράτος δεν έχει τόσο έντονη παρουσία στην οικονομική δραστηριότητα. Δεν είναι μόνο οι αναρίθμητες υπηρεσίες και οργανισμοί που δεν έχουν κανένα αντικείμενο, οι άχρηστες επιτροπές, οι ανεξάρτητες αρχές και οι ΜΚΟ... Είναι η ανάμιξη του ακόμα και σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπου όμως το κράτος επιχειρηματίας όπου δοκιμάστηκε, απέτυχε παταγωδώς!
-Έχουμε τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους σε σχέση με τον πληθυσμό από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ε.Ε. Και όμως οι έλληνες πολίτες απολαμβάνουν τις χειρότερες υπηρεσίες.
-Έχουμε τους περισσότερους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τους μαθητές και όμως τα ελληνόπουλα στα περισσότερα tests καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις. Μα το παίζουν πρώτα στην πολιτικοποίηση, μέσα στην κατάληψη και την αποχή αγωνιστικά παιδιά στην φαντασία τους...
Ο ΟΣΕ είναι μονοπώλιο και έχει ζημιές...
Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ήταν κρατικό μονοπώλιο και φαλίρισε...
Έχουμε τα πιο όμορφα νησιά στον κόσμο, αλλά τα χειρότερα λιμάνια και τα χειρότερα αεροδρόμια. Και τις χειρότερες ναυτιλιακές συνδέσεις...
Η ΕΡΤ είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο...
Ξέρετε κανένα Δήμο που να μην είναι ελλειμματικός;
-Στήνεις μια επιχείρηση και κάθε χρόνο αλλάζουν το φορολογικό πλαίσιο και δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Να μπορείς με ένα δικηγόρο και ένα λογιστή να ξεκινάς μια εταιρεία. Να τελειώνεις σε δυο-τρείς μέρες με τις διαδικασίες, να ξεκινάς δράση...
-Καθυστερείς μια δόση στο δημόσιο και σ' αρχίζουν στις προσαυξήσεις,ενώ όταν χρωστάει το κράτος, τα επιστρέφει όποτε γουστάρει και άτοκα...
-Ξέρετε πόσα εκατομμύρια ευρώ πληρώνουμε κάθε χρόνο για τις ζημιές που προκαλούνται στα πανεπιστήμια από τους γνωστούς - αγνώστους τριαντάρηδες που δεν έχουν θέση στα θρανία πια;
-Έχετε σκεφτεί πόσους φόρους υπέρ τρίτων πληρώνουμε; Για τους αγρότες, για τους δικηγόρους, για τους συμβολαιογράφους, για τους δημοσιογράφους, για τους μηχανικούς, για την ΕΡΤ, για τους δικαστικούς και δεν ξέρω για πόσους άλλους. Φτάνω να νοιώθω κορόιδο που δεν κατάφερα να με διορίσουν σε μια τρύπα, ασχολήθηκα με τόσα πράγματα χωρίς βοήθεια ή στήριξη, ξεκίνησα από το μηδέν την "ACANTHUS PRODUCTIONS", πληρώνω μόνος μου τις εισφορές μου στερώντας τον εαυτό μου άλλα πράγματα...
Χωρίς να έχω την πολύπλευρη στήριξη των εθνικών νταβατζήδων που από κοντά δεν είναι και τόσο φοβεροί, μα με τα πολιτικά τζάκια των τελευταίων δεκαετιών τη χώρα δεν την κυβερνούν οι πολιτικοί που εμείς πιστεύουμε ότι επιλέγουμε στις εκλογές, αλλά η άρχουσα τάξη των κρατικοδίαιτων παρασίτων, που ανακατεύονται παντού...
Αν λοιπόν δεν βάλουμε μαχαίρι σε όλα αυτά που μας κρατούν πίσω η πορεία προς την πτώχευση δεν αναστρέφεται. Διότι προστασία δεν έχουμε, ανάπτυξη δεν έχουμε, ανταγωνιστικοί δεν είμαστε κλπ, μόνο παράσιτα συνεχίζουμε να πληρώνουμε...
Κάθε ανθρώπινη επινόηση έχει δυο όψεις: την χρηστική (ωφέλιμη) και την καταχρηστική (αρνητική). Το Facebook δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση του κανόνα.
Ο δημοφιλής αυτός ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης (όπως χαρακτηρίζεται) έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια ανεκτικότητας, δημοκρατικότητας, αυτολογοκρισίας, σεβασμού της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων των άλλων, αλλά και υπευθυνότητας των δημιουργών του.
Με συνέπεια ο κατασκευαστής του Facebook, ο νεαρός Μαρκ Ζούγκεμπεργκ να προβληματίζεται σοβαρά για το δημιούργημα του, πολύ δε περισσότερο τώρα που έχει πολλές ενοχλήσεις από κυβερνήσεις που δέχονται σωρεία παραπόνων σε βάρος του από χρήστες/πολίτες.
Η σύγχρονη καθημερινότητα των νέων και κυρίως η έλλειψη χρόνου αλλά και χώρων για την ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων, αναγκάζει όλο και περισσότερο τους εφήβους να προσπαθούν να καλύψουν το κενό της επικοινωνίας μέσα από το Διαδίκτυο.
Οι υπάρχοντες νόμοι που διέπουν το Facebook (θεσπίστηκαν το 1995) και αφορούν στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, θεωρούνται ξεπερασμένοι. Έτσι, η ασυδοσία στη χρήση του μέσου να προκαλεί προβληματισμό σε γονείς, εκπαιδευτικούς, συνδικαλιστές, δ/ντές εκπ/σης, υπουργεία κ.λπ.
Κατάχρηση γίνεται όταν η χρήση του υπολογιστή αρχίζει και αντικαθιστά κομμάτια της ζωής του εφήβου. Αν ο έφηβος δεν βγαίνει έξω να δει τους φίλους του, να παίξει μαζί τους, δεν βγαίνει να συναντήσει μια κοπέλα, αλλά προτιμάει να κάνει "chat" εκεί μπορεί να πει κανένας ότι αρχίζει η προβληματική χρήση. Οι γονείς έχουν λόγο να ανησυχήσουν όταν βλέπουν ότι η χρήση του Διαδικτύου επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητα του εφήβου είτε αυτό σημαίνει μείωση των σχολικών επιδόσεων, είτε αποστασιοποίηση από τους φίλους ή από άλλες καταστάσεις που είναι πολύ φυσιολογικές για τα παιδιά.
Είναι γεγονός ότι πολλοί έφηβοι περνούν ώρες μπροστά την οθόνη του υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια ή συνομιλώντας σε εικονικά δωμάτια επικοινωνίας με αγνώστους (chatroom). Κάποιοι χάνονται με τις ώρες στον ψηφιακό κόσμο. Αναζητούν την ψυχαγωγία που δεν υπάρχει στις τσιμεντουπόλεις. Αναζητούν ακόμη την επικοινωνία που τους λείπει, που δεν έχουν μέσα στην καθημερινότητά τους.
Και κάποια παιδιά δυστυχώς κολλάνε στην οθόνη, το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. Για αυτά τα παιδιά το Ιντερνετ είναι η δόση τους. Υπάρχει στην Αθήνα ειδική κλινική για τους εθισμένους χρήστες του Διαδικτύου και δεν δεν της λείπουν δυστυχώς οι νεαροί πελάτες...
Στον ψηφιακό κόσμο, τα πράγματα είναι χαοτικά. Στην εικονική πραγματικότητα αρκετοί απλά εκτονώνονται. Κάποιοι το παρακάνουν. Όπως όμως συμβαίνει με κάθε «εργαλείο», ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να χρησιμοποιείται θετικά και αρνητικά. Μα το ζήτημα δεν είναι η ίδια η τεχνολογία και οι χρήσιμες σε πολλούς εφαρμογές της, αλλά η χρήση της από κάποιους που είτε δεν την γνωρίζουν καλά είτε
Νέα Τεχνολογία και νέα Ήθη;
Προσβολές, υπερβολές και υβρεολόγια κατάντησαν να είναι μια από τις συνήθεις πρακτικές επικοινωνίας...Η δε συναισθηματική φόρτιση των χρηστών αυτού του ιστότοπου αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο, όταν ελευθερία λόγου και έκφρασης εξαντλούνται στον ευτελισμό της προσωπικότητας του οποιουδήποτε άλλου που είναι στο στόχαστρό τους.
Πίσω από ψευδώνυμα χρησιμοποιείται ένας καταγγελτικός λόγος, χωρίς σοβαρή επιχειρηματολογία. Στόχος ενός τέτοιου ελλειμματικού λόγου είναι η υβρεολογική εκτόνωση για τον άλφα ή βήτα προσωπικό λόγο, εναντίον ατόμων που λόγω θέσεως ή αξιοπρέπειας δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους, ή δεν μπορούν να το κάνουν όπως θα έπρεπε.
Το θέμα της χρήσης των Η/Υ και των ιστοσελίδων "κοινωνικής δικτύωσης κι επικοινωνίας" από άτομα μικρής ηλικίας πρέπει να αποτελέσει ειδικό μέλημα της κυβέρνησης μετά των αρμόδιων φορέων και των μαθητικών κοινοτήτων, ώστε να θεσπισθούν οι σωστοί κανόνες.
Να μην δαιμονοποιηθεί από τέτοια μικρά το διαδίκτυο, που είναι πια το πιο νευρικό σύστημα της κοινωνίας. Μέσα στο οποίο όλοι είναι ίσοι, όλοι έχουν φωνή, όλοι ακούν, όλοι κρίνουν κι όλοι κρίνονται...
Του Ντίμη Δαδήρα, από το 1982. Οι "Φυλακές Ανηλίκων" θεωρείται μία από τις πιο αγαπημένες και εμπορικά επιτυχημένες Ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του '80.
Τέσσερεις νεαροί μηχανόβιοι συλλαμβάνονται για ληστεία και καταδικάζονται σε φυλάκιση στον Κορυδαλλό. Μέσα στις φυλακές θα γνωρίσουν το κύκλωμα που ελέγχει τους φυλακισμένους και θα υποστούν τη βία και τη σκληρότητα αυτών που κάνουν κουμάντο...
Διαχρονικό απόσπασμα που τα γεγονότα από μόνα τους φροντίζουν να είναι πάντα της μόδας. Μιλάει για τους κλέφτες στην χώρα μας και πως αντιμετωπίζονται από το νόμο. Ειδικά οι ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ... Αθάνατη Ελλάδα!
Με αυτά τα έξοδα, είχε δημιουργηθεί ένα υπόλοιπο στην πιστωτική κάρτα του Κάκου. Πλήρωνε κανονικά κάθε μήνα, καταβάλλοντας τουλάχιστον τη ελάχιστη καταβολή που ζητούσε η τράπεζα κι ήταν όλοι ευχαριστημένοι... Τότε ήταν που ήρθε και η πρώτη καλή επιταγή του, τα πρώτα $1.000 που είχε κερδίσει από την δραστηριότητα του στο internet...
Κατέφθασε με το απλό ταχυδρομείο, από τα κεντρικά γραφεία της μιας εταιρείας που συνεργαζόταν, στο σπίτι του, σ' ένα φάκελο με το όνομα του απέξω και μια ονομαστική διεθνή επιταγή μέσα, πληρωτέα σε οποιαδήποτε τράπεζα...
Στην πρώτη τράπεζα που την πήγε όμως, δεν του την εξαργύρωσαν. Έπεσε σε έναν μπουνταλά υπαλληλάκο που δεν έβλεπε τίποτε πέρα από τη μύτη του, δεν ήξερε τίποτα εκτός από ότι του μάθανε να κάνει όταν τον βάλανε στη θέση του, δεν είχε ξανακούσει το όνομα της εταιρείας που είχε εκδώσει την επιταγή και το σημαντικότερο έτρεμε στην ιδέα πως αν κάνει το παραμικρό λάθος κι έπαιρνε πρωτοβουλία που θα ζημίωνε τα αφεντικά του τραπεζίτες, θα τον έδιωχναν πάραυτα και ποτέ δεν θα ξανάβρισκε παρόμοια καρέκλα με έτοιμο μισθό κάθε μήνα, βλέπετε η τύχη μια φορά μόνο ευνοεί τους ανεπαρκείς, μεγάλη χάρη τους κάνει και δεν επαναλαμβάνεται...
Άντε τώρα να εξηγήσει ο Κάκος σε ένα τέτοιο ανθρωπάκι που δεν χαμπαριάζει γρι, τι έκανε για να κερδίσει τα λεφτά του, τι γνώσεις και ικανότητες απόκτησε σε λίγο χρόνο για ν' αντεπεξέλθει σε αυξημένες απαιτήσεις που ο υπαλληλάκος δεν θα φανταζόταν ποτέ, ποιοι ήταν αυτοί οι άγνωστοι που τον πλήρωναν χωρίς να τον έχουν δει από κοντά ποτέ ενώ άλλοι μικρομικροί "επιχειρηματίες" στον τόπο του δεν του έδιναν ούτε μεροκάματο, πως αργότερα θα έφερνε κι άλλες τέτοιες επιταγές και ίσως με μεγαλύτερα ποσά κι ήθελε ανάλογη εξυπηρέτηση κι όχι αβάσιμες υποψίες...
Τον παράτησε τον μπουνταλά με το στόμα ανοιχτό στο γκισέ του και πήγε σε άλλη τράπεζα παραπέρα, μεγαλύτερη αυτή.
Εκεί του εξαργύρωσαν χωρίς πολλές περιττές κουβέντες την διεθνή επιταγή του, με το αζημίωτο βέβαια, τον πλήρωσαν στην τρέχουσα τιμή αγοράς συναλλάγματος συμφέρουσα για δαύτους και κράτησαν και μια προμήθεια επιπλέον, για την ενέργεια τους αυτή...Και τον προέτρεψαν να φέρει κι άλλες τέτοιες αν είχε αργότερα, να πληρώνεται από κείνους.
Έφυγε από κει ο Κάκος με αρκετά δολάρια λιγότερα στην τσέπη του από όσα ανέγραφε πάνω η επιταγή του, με δεν τον ένοιαζε και πολύ...
Είχε τα πρώτα του επιτυχημένα αποτελέσματα, βεβαιώθηκε πως το σύστημα λειτουργούσε, μπορούσε να χαμηλώσει πολύ το υπόλοιπο της πιστωτικής του κάρτας τώρα για να την έχει εύκαιρη σε άλλη περίπτωση.
Πλήρωσε τον λογαριασμό του στο ΑΤΜ της τράπεζας του το συντομότερο, του έμεινε μόνο ένα μικρό υπόλοιπο. Στο τέλος του μήνα όταν έλαβε το εκκαθαριστικό της τράπεζας όπως συνήθως, βρήκε κι ένα δώρο: του είχανε αυξήσει το πιστωτικό όριο.
Όλοι τον αγαπάνε τον Κάκο όταν έχει λεφτά, ενώ αλλιώς γίνεται ο κακός της παρέας, της κοινωνίας, της τράπεζας...
Μα τώρα, έχοντας περισσότερα χρήματα στην διάθεση του, έστω κι επί πιστώσει, θα έκανε κάποια μικρή σπατάλη, ένα δώρο για τον εαυτό του...
Λίγες ώρες μετά τον αφοπλισμό αστυνομικών νέο αιματηρό επεισόδιο στην Αθήνα με θύματα ένα νεκρό και δύο αστυνομικούς τραυματίες μετά από πυροβολισμούς και ρίψη χειροβομβίδων από ληστές. Είναι ώρα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να εγκαταλείψει την τακτική της καυχησιολογίας και να συνεννοηθεί με την αντιπολίτευση και την ελληνική κοινωνία, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και να προστατευθεί το αγαθό της ζωής των πολιτών και της δημόσιας ασφάλειας.
Οπλοστάσιο ανακάλυψε η αστυνομία στο σπίτι των δύο Αλβανών κακοποιών, στη διάρκεια επιχείρισης χθες για τη σύλληψη των οποίων σκοτώθηκε ένας τυχαίος άνθρωπος, αλλοδαπός εργάτης αυτός.
Η εθνικότητα του θύματος και των δραστών δεν αναιρεί την οικτρή πραγματικότητα και την αλήθεια όσο και να το θέλουνε κάποιοι αυτό. Δεν οφείλεται στα γονίδια κάποιας ράτσας αλλά σε διάφορους "ξέμπαρκους" κακοποιούς που εκμεταλλεύονται τη διάχυτη ανομία που υπάρχει στην χώρα.
Θύμα θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άτυχος άνθρωπος, αλλά η εγκληματικότητα είναι ως επι το πλείστον αλλοδαπής προέλευσης που να χτυπιούνται κάτω (ή να διαδηλώνουν κατά τις συνήθειες τους) κάποιοι αυτόκλητοι προστάτες "δικαιωμάτων" όσο θέλουν, και οι μούφα δημοσκοπήσεις και οι γενικότητες, δεν αλλάζουν αυτή την αλήθεια.
Μπερδεύουνε οι νεαροί περιθωριακοί ψευδο-ιδεολόγοι συχνά την καλή τους πρόθεση και τι θα θέλανε ως ουτοπική φαντασία, με την οικτρή πραγματικότητα και αυτό είναι λάθος.
Αν υπήρχε πολιτική βούληση τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αλλά το σχέδιο είναι πολύ οργανωμένο. Και ο νεοέλληνας είναι συνυπεύθυνος. Όλα έγιναν με την ανοχή, την ψήφο και την συγκατάθεση του.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με την συνηγορία των υπόλοιπων κομμάτων, εγκαθίδρυσαν ανεξέλεγκτα στίφη αλλοδαπών με την ανοχή μας στο σβέρκο μας, φέρνοντας εδώ σχδόν όλα τα βαλκάνια, την Αφρική και την Ασία. Έπιασαν οι ξένοι θέσεις στην κοινωνία από δουλειές μέχρι συνδικάτα του εγκλήματος, επειδή δούλευαν, και έκαναν επαφές και πίεζαν, και δικτυώνονταν, όταν την ίδια ώρα ο βλάκας ο νεοέλληνας έπαιζε τα λεφτά του στα Σκοπιανά καζίνο, στο στοίχημα, στις Ουκρανές και τις Ρουμάνες λουλουδούδες.
Η αστυνομία παρά την όποια καλή της θέληση απονευρώθηκε και δεν έχει την απαραίτητη εκπαίδευση, παιδεία και υποδομή να διαχειριστεί την σοβαρότατη έκρηξη της εγκληματικότητας.Και όσο την κρατάνε σε αυτά τα οικτρά επίπεδα με εσμούς κομματικώς ρουσφετοβολεμένων θρασύδειλων, θα έχουμε νέα μακελειά...
Συν την υπογεννητικότητα, την σημερινή κρίση αξιών, τη μαζική εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών χωρίς σχέση με τον τόπο, τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας εκ μέρους της φιλελεύθερης αριστεράς για να ελέγχεται η κοινή γνώμη των "ντόπιων", όλα αυτά μαζί και έχετε το τραγικό αποτέλεσμα.
Ας αναρωτηθούμε ποιοι επωφελούνται απο αυτή την κατάσταση και ποιοι την καλλιέργησαν τόσα χρόνια ωστε να φτάσει ως εδώ.
Μιλάμε μήπως για εσκεμμένη έξαρση που έχει ως σκοπό την αστική τρομοκρατία του φιλήσυχου κόσμου;
Τα τελευταία χρόνια οι άσκοποι ή και σκόπιμοι πυροβολισμοί έχουν εξελιχτεί σε επιδημία στην Κρήτη και ειδικότερα σε ορισμένες περιοχές.
Οι πυροβολούντες ανήκουν σε όλες τις ηλικίες και κοινωνικές τάξεις, μορφωτικά επίπεδα, διοικητικά και πολιτειακά αξιώματα. Έχουν καταγραφεί περιστατικά στα οποία πυροβολούσαν ανώτατοι πολιτικοί αξιωματούχοι, δήμαρχοι, ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίων και μαζί τους βέβαια απλοί πολίτες όλων των επαγγελματικών κατηγοριών.
Κάνοντας άσκοπη χρήση του παράνομου οπλισμού και πυρομαχικών, κατά κανόνα προϊόντων λαθρεμπορίας οργανωμένων κυκλωμάτων...
Το περισσότερο σύνηθες είναι να πυροβολούν νέοι άντρες μα και μεγαλύτερων ηλικιών "καπεταναίοι" στον αέρα σε διαφόρων ειδών γλέντια.
Υπάρχουν όμως και μεταμεσονύκτιοι πυροβολισμοί με συγκεκριμένους στόχους όπως ταμπέλες δρόμων, οικισμών, καταστημάτων, γραφεία συλλόγων πολιτιστικών δραστηριοτήτων κ.λπ.
Mοιραία κατάληξη της πανδημίας των πυροβολισμών είναι να υπάρχουν συχνά τραυματισμοί, καμιά φορά και θάνατοι, πολιτιστική υποβάθμιση και εικόνα υπανάπτυξης, και κλίμα φοβίας στη μεγάλη μάζα των φιλήσυχων και φιλειρηνικών, αλλά καθόλου ανεκτικών στον παραλογισμό και την παρανομία πολιτών...
Ο άσκοπος πυροβολισμός είναι κατά κανόνα μια προσπάθεια επίδειξης. Μια προσπάθεια ακίνδυνου γι' αυτόν που πυροβολεί "ηρωισμού" για το θεαθήναι. Είναι η προσπάθεια αυτού που πυροβολεί να επισύρει το ενδιαφέρον και το θαυμασμό για την "αξιοσύνη" του στ' άρματα, χωρίς βέβαια να διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο μιας και τριγύρω υπάρχουν άκακοι πολίτες, γυναικόπαιδα και όχι αντίπαλοι, εχθροί και επικίνδυνοι οπλισμένοι κι αυτοί πυροβολητές.
Και διερωτάται κανείς, δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι άμιλλας, επίδειξης και προβολής των πυροβολούντων, ιδιαίτερα των νέων με την τόση ζωντάνια και ενέργεια;
Υπάρχει η οργανωμένη νόμιμη σκοποβολή, ή το κυνήγι, να εκτονώνουν τέτοιες ενέργειες σήμερα που ένας πόλεμος φαντάζει ουτοπικός...
Η εξάσκηση στα όπλα ήταν σε παλαιότερα χρόνια εθνικό καθήκον και ιερή υπόθεση. Έτσι, όταν ερχόταν η ώρα, ο αγώνας για τη λευτεριά πατούσε σε γερά θεμέλια. Με όπλα κειμήλια που πολλές οικογένειες φυλάσσουν και τιμούν όπως και τα εικονίσματα, γιατί χρησιμοποιήθηκαν σε αγώνες για τη λευτεριά.
Αντρειωμένοι και στ' άρματα τεχνίτες όλων των ηλικιών, από αμούστακα παιδιά μέχρι γενειοφόροι προχωρημένης ηλικίας ήταν έτοιμοι για να βαδίσουν. Είχαν όλοι εξασκηθεί κυρίως γι' αυτή την ώρα. Την ώρα του αγώνα για τη λευτεριά. Δεν είχαν εξασκηθεί γιά άσκοπη ή εγκληματική χρήση των όπλων. Βέβαια, στόχος ήταν ο κατακτητής και σκοπός η λευτεριά και όχι οι άσκοποι ή εγκληματικοί πυροβολισμοί.
Νομίζω ότι όλοι ανεξαιρέτως οι ασκόπως πυροβολούντες νέοι έχουν μέσα τους καλό υλικό ψυχής και έμφυτη αντρειοσύνη. Σε δύσκολους χρόνους η βοήθειά τους θα είναι πολύτιμη. Αντί να σπαταλούν λοιπόν άδικα, άσκοπα και επικίνδυνα για όλους και τους ίδιους, την αντρειοσύνη τους πυροβολώντας χωρίς στόχους λευτεριάς, ας διακριθούν διαφορετικά.
Κι αν κάποιο μαυροντυμένο καπράκι πειράχτηκε και θελήσει να μου ζητήσει τον λόγο, να γνωρίζει εκ των προτέρων οτι ποτέ δεν ήμουνα άοπλος ή φιλειρηνιστής, ούτε φιλήσυχος νοικοκύρης, ούτε υπομονετικός να κουρουπαρεύω για πολύ τον κάθε νταή.
Που οφείλει να ξέρει καλά πως κάθε του πράξη θα έχει και συνέπειες...
Τα δικά μου όπλα σαν πιο εξελιγμένα από κείνα των λαθρεμπόρων, όταν μιλούν το κάνουν αποτελεσματικά κι...αθόρυβα, δεν σηκώνουν μετά ενστάσεις κι εφέσεις, ούτε θ' ασχολούμαι πολύ με του λόγου του: Αποφασιστικά μια στην κεφαλή σε 2'' όλα κι όλα, μετά στον φάρδο και στ' αρκάλους...ΚΑΙ ΤΥΨΗ ΚΑΜΙΑ!!!
Πήγε κάποτε ένας νεο-εκλεγμένος βουλευτής που τότε ήταν και νέος στα χρόνια, να ζητήσει σε γάμο την καλή του. Παρουσιάστηκε στον πλούσιο πατέρα της και για αρκετή εξέθετε τις επιστημονικές περγαμηνές που είχε αποκτήσει με σπουδές, την οικογενειακή περιουσία που είχε κληρονομήσει, τα σχέδια του για κοινή ζωή με την κόρη του...
Αφού τον άφησε να μιλήσει, ο πλούσιος και διαπρεπής επιχειρηματίας μέλλων πεθερός του, έγειρε προς τα πίσω αναπαυτικά στην πολυθρόνα που καθόταν και ρώτησε τον νέο τι παραπάνω έχει που δεν έχει αυτός, να προσφέρει στην (καλομαθημένη) κόρη του.
Κι εκείνος προετοιμασμένος από καιρό, απάντησε:
- Έχω και περίπου 20.000 βούγια κάτω στην Κρήτη...
Να με ψηφίζουνε εφ όρου ζωής...θα συνέχιζε, μα ο πλούσιος ήξερε καλά τι εννοούσε ο φέρελπις βουλευτής, αφού στο νησί τους δεν ευδοκίμησαν ποτέ τέτοια βοοειδή σε τέτοιες ποσότητες...
Όλη την υπόλοιπη ζωή του αυτός και οι (αρκετοί, σαν πολύτεκνος που ήταν) επίγονοι του απολάμβαναν και συνεχίζουν ν' απολαμβάνουν προνομιακή μεταχείριση παντού λόγω του εξ αγχιστείας συγγενή τους, ο οποίος εκτός από την προίκα που πήρε είχε επιπλέον απολαβές όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι του:
Βουλευτική αποζήμιωσή: 6.190 ευρώ μεικτά. Το 2009 ίσχυσε περικοπή κατά 5%, ενώ από το 1974 έως τότε είχαν δοθεί αυξήσεις 64 φορές!
Οι συνολικές αποδοχές του φορολογούνται αυτοτελώς κατά το 50% και υπόκεινται μόνο σε κρατήσεις κατά 6,67% για τον κλάδο σύνταξης και περίπου 2,5% για τον κλάδο υγειονομικής περίθαλψης του Δημοσίου. Οι βουλευτές λαμβάνουν επίσης κανονικά δώρα Χριστουγέννων και πάσχα και επίδομα αδείας, όπως και τα οικογενειακά επιδόματα (10% επίδομα γάμου και 5% για κάθε παιδί).
Κάθε κόμμα ορίζει το ποσοστό της αποζημίωσης που εισφέρουν οι βουλευτές στο ταμείο του. πασοκ και ΝΔ το έχουν ορίσει στο 10%, ο Συριζα στο 20%, το ΚΚΕ στο 100%. Αποζήμιωση για συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές: 300 ευρώ ανά συνεδρίαση (το ποσό φτάνει συνήθως τα 1.500-2.000 ευρώ το μήνα ή παραπάνω, αν συμμετέχουν σε αποστολές στο εξωτερικό, στις οποίες καλύπτονται όλα τα οδοιπορικά).
Επίδομα οργάνωσης γραφείου: 2.000 -2.500 ευρώ, ανάλογα αν εκλέγονται στην Αθήνα ή στην επαρχία.
Έξοδα κίνησης - οδοιπορικά: 450 -1.000 ευρώ, ανάλογα αν εκλέγονται στην Αθήνα ή στην επαρχία.
Συγκοινωνιακή ατέλεια: δωρεάν μετακινήσεις με ΟΣΕ, ΚΤΕΛ και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες (για όλους) και έως 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως (εάν εκλέγονται στην επαρχία).
Βουλευτικό αυτοκίνητο (μέσω leasing), με εξασφαλισμένη θέση parking στη Βουλή. Ταχυδρομική ατελεια: έως 1.000 επιστολές δωρεάν μηνιαίως (το ποσό διπλασιάζεται στις εορτές Χριστουγέννων και Πάσχα).
Τηλεφωνική ατελεια: έως επτά τηλεφωνικές γραμμές για όσους εκλέγονται στην Αθήνα, έως οκτώ για όσους εκλέγονται στην επαρχία. σε αυτές αντιστοιχεί ποσό 13.500 ευρώ μηνιαίως (καλύπτεται και το internet και δίνεται σε καθέναν ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής).
Ατέλεια κινητής τηλεφωνίας: έως 250 ευρώ το μήνα συν το πάγιο.
Επίδομα στέγασης: έως 1.500 ευρώ για τους βουλευτές της επαρχίας που διαμένουν σε ξενοδοχείο ή σε ενοίκιο και όχι σε μόνιμο ιδιόκτητο κατάλυμα στην Αθήνα.
Επιστημονικοί συνεργάτες - αποσπασμένοι: έως δυο επιστημονικοί συνεργάτες (αμείβονται από τη Βουλή) και έως τέσσερις αποσπασμένοι υπάλληλοι από το Δημόσιο (αμείβονται από τις υπηρεσίες τους). Δεν μπορούν να είναι συνολικά παραπάνω από πέντε (π.χ. ένας επιστημονικός συνεργάτης και τέσσερις αποσπασμένοι ή δύο επιστημονικοί συνεργάτες και τρεις αποσπασμένοι).
Φρουροί: ένας αστυνομικός για κάθε βουλευτή (σ.σ.: δεν έχουν όλοι) και έως δύο για κάθε νυν ή πρώην υπουργό.
Σύνταξη: οι Έλληνες βουλευτές συνταξιοδοτούνται μετά από δύο πλήρεις θητείες (η σχετική διάταξη άλλαξε το 2008), οπότε αυτομάτως δικαιούνται σύνταξη περί τα 1.600 ευρώ μηνιαίως. το ποσό αυξάνεται ανάλογα με τα χρόνια θητείας και μπορεί να φτάσει ως το 80% της μηνιαίας αποζημίωσης (εκτός από τους πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι δικαιούνται το 100%).
Μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 2007, η Βουλή έπαψε να καταβάλλει τις ασφαλιστικές εισφορές των βουλευτών για όσο χρόνο ανέστειλαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα (λόγω της κατάργησης του επαγγελματικού ασυμβίβαστου). Ε και τι έγινε, αφού με τα υπόλοιπα καλύπτονται πολλαπλώς!
Καλό αντάλλαγμα, για να κολαντρίζει κανείς κάθε 4 χρόνια μερικές χιλιάδες βούγια.
Ο τόπος βέβαια δεν είδε τίποτα καλό από τη μακροχρόνια ενασχόληση του εν λόγω βουλευτή και υπουργού με τα κοινά. Μόνο η "οικογένεια του" νετσούλωσε και γιγαντώθηκε από τα αμέτρητα ρουσφέτια που πάντα ικανοποιούνταν πάραυτα επί τη απαιτήσει τους, φέρνοντας τους σε υπέρτερη θέση είτε στις προσωπικές τους δουλειές, είτε σε συγκρούσεις συμφερόντων με άλλους εθνικούς νταβατζήδες που έχουν άλλους βουλευτές στην λίστα τους με τα έξοδα...
Τόσο που άρχισαν να έχουν κι αποσχιστικές τάσεις, να δούμε κι αυτοκράτειρες τις σαβουρόγριες τους ή τις ερωμένες τους...
Αν και δεν μου προτείνανε να με αγοράσουνε ακόμη να τους στηρίξω, τα βούγια τους που κληρονομούνται σύσσωμα από γενιά σε γενιά, είναι διαθέσιμα για τα σχέδια τους, χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα για τα ίδια (κάποια μπορεί να προαχθούν σε μαντρόσκυλα), γιατί "βούγια είναι κι ετσά μάθανε"...
Στο καφενείο του χωριού του καθότανε ένας γέρος Κρητικός. Φορούσε την παραδοσιακή Κρητική στολή που είχε από τα νιάτα του, για να τον βλέπουνε οι τουρίστες σαν αξιοθέατο του χωριού και να κάνει χάζι ο γέρος, να περνά την ώρα του... Μια μέρα τράβηξε την προσοχή μιας ομάδας από νεαρές κοπέλες, τελευταία τάξη του λυκείου θάτανε, που είχανε έρθει εκδρομή στο χωριό του.
Πλησιάσανε 5 - 6 κοπέλες τον γέρο, τον περιεργάζονταν χαχανίζοντας και σε μια στιγμή αποφάσισαν να βγάλουν μερικές φωτογραφίες μαζί του.
Μια - μια ή δυο - δυο μαζί σιμώνανε του γέρου, τον αγκαλιάζανε σε διάφορες στάσεις, οι πιο τολμηρές καθίζανε στα πόδια του, τρίβοντας πάνω του ότι έχουν τα κορίτσια: μπουτάκια, βρακάκια, μπαλάκια και μαλλάκια, τραβώντας όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορούσαν και τόσο πιο sexy όσο παραγνωρίζονταν μαζί του...
Ο γέρος ανελώθηκε (η ψυχή του έστω) για μια στιγμή και κοιτώντας την παντέρμη του που παρόλα αυτά παράμενε...ανενεργή, είπε μια μαντινάδα που εξέφραζε το παράπονο του για τη κατάσταση, που θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς:
Παντέρμη μου απού έκανες τσαντίρι το σεντόνι εδά που σε χρειάζομαι σε πήρανε οι Δαιμόνοι...
Μερικά έθιμα και δεισιδαιμονίες από της Κρήτης την παράδοση όπως αυτή καταγράφτηκε, για την Κυριακή την Τυρινή δηλαδή την τελευταία αποκριά, καθώς και την επόμενη της μέρα, την Καθαρή Δευτέρα:
Αν φταρνιστεί κανείς στ' αποκριάτικο τραπέζι, το θεωρούν για κακό (ξενιτειά ή θάνατος, λέει η γρια και στενοχωριέται).
Τα ψίχουλα του ψωμιού του τραπεζιού της τελευταίας αποκριάς, τα φυλάγουν τα κορίτσια για να τα βάλουν το βράδυ στο μαξιλάρι τους, κι ίσως ονειρευτούν ποιον θα πάρουν!
Στ' αποκριάτικα τραπέζια της τελευταίας ιδίως Κυριακής, τα φαγητά δεν σηκώνονται όλη μέρα κι ως τα μεσάνυχτα το τραπέζι δεν ξεστρώνεται. Στ' αποκριάτικα τραπέζια δεν τρώνε μόνοι τους οι άνθρωποι του σπιτιού. Φέρνουν κι άλλοι συγγενείς και φίλοι τα φαγητά τους κι έτσι γίνεται μια συντροφιά μεγάλη όπου εύκολα δημιουργείται κέφι και γλέντι που κρατά ως το ξημέρωμα. Απόψε, ιδιαίτερα της Τυρινής το βράδυ, θα παιχτούν παιχνίδια, θα γίνουν αστεία, θα χορευτούν χοροί μέχρι κι "αράπικος" και θα τραγουδησουν μαντινάδες και τραγούδια αστεία και κάπου - κάπου ελευθερόστομα:
Με τη θεια μου τη Θοδώρα, επηγαίναμε στη Χώρα...
Τα Σάββατα των τριών τελευταίων βδομάδων: "τση Κρέτινης, τση Τυρινής, τση Πρώτης εβδομάδας (των Νηστειών)", οι γυναίκες δεν λούζονται και δεν καλλωπίζονται, γιατί κατά που λέει η πατρογονική κατάρα (καλύτερα οι φοβίες με τις οποίες το παπαδαριό κρατά υποταγμένο το πόπολο), όσες δεν υπακούουν είναι αφορισμένες...
Την επόμενη μέρα την Καθαρά Δευτέρα πρωί - πρωί καθαρίζονται τα πιάτα, τα μαγειρικά σκεύη και λοιπά κουζινικά με βραστό νερό και πολύ σαπούνι για να φύγει κάθε απομεινάρι φαγητού που "λερώνει", είναι δηλαδή πασχαλινό...
Κι ακόμη "γιατί ο Χριστιανός καθαρίζει κι από πλευράς διατροφής, γιατί σταματά κάθε κρεάτινο φαγητό κι αρχίζει τα νηστίσιμα. Βγαίνει στο ύπαιθρο, ακριβώς για να τονίσει την έννοια του καθαρμού και της αλλαγής. Ως και το ψωμί της μέρας ζυμώνεται νηστίσιμο, σαν τ' άζυμα της Παλαιάς Διαθήκης, η λαγάνα". Τα απομεινάρια δε της προηγούμενης μέρας τα θάβανε και τα κλαίγανε με μοιρολόγια, όπως:
Ο Κρέως εξεψύχησε κι ο Τύρος αποθαίνει, και ο καημένος ο Κουκάς, εις το τραπέζι μπαίνει!
Το πρωί της Καθαρής Δευτέρας κατά το έθιμο, ήθελε ν' αλείψουνε τσι παλάμες τους με λάδι και να τσι περάσουνε μια δυο φορές χαϊδευτικά γύρω - γύρω απού το τσικάλι γή το τηγάνι τους. Κι ύστερα, τα χέρια τους σφιχτή γροθιά, δεν επροδούδανε το μυστικό τους, ώσπου ν' απαντήξουνε τον τυχερό που θα τ' ακούσει.
Καλώς το και καλώς μου το, πώς το παχύνανε τα φαητά των Αποκράδω Εφούσκωσες μάγουλα, εκατέβασες προγουλάκια, εγυάλισε το κούτελό σου.
Ο ήλιος ωστόσο, από τα Χριστούγεννα έχει ψηλώσει ως δυο μπόγια στον ουρανό κι η ώρα σιμώνει καθώς φτάνουν τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, για να πάνε σ' εξοχικό κοντινό μέρος παραθαλάσσιο ή βουνήσιο, ν' ανοίξουνε τη Σαρακοστή...
Το κέφι θαρρείς κι από χτες βράδυ συνεχίζει αμείωτο και σ' όλην την διαδρομή, ώσπου να φτάσουν Ένα μεγάλο υφαντό πεσκήρι, απλώνεται κάτω στην πρασινισμένη ήδη γης, κι απάνω του στρώνουνται, πλούσια τα ελέη του Θεού...
Λουμπίνοι γλυκαμένοι παστές ελιές και ταραμάς, χαλβάς και παξιμάδι, ψαρές και μαρούλια, φρέσκα κρεμμύδια και σκόρδα, ραπάνια και καλαμάρια, λαγάνα, κρασί και πορτοκάλια πολλά, συμπληρώνουν το εξοχικό νηστίσιμο τραπέζι. Αρχίζουν από φλούδα πορτοκαλιού, για να πάρουνε το ρόδινο χρώμα του. Κι ύστερα, ορεκτικά και κρασί... Τούτο το τραπέζι θαρρείς κι αποζητά το πιοτό συνέχεια, για να ποτίζει ότι τρώνε στο στομάχι τους, γιατί πίνουνε, ξαναπίνουνε κι ευχολογούνε...
Από καιρό σε καιρό, φέρνουν και κάποιο που κατηγορείται ότι προσπάθησε να εγκαταλείψει την εύθυμη παρέα του, ή ότι διέπραξε κάποια άλλη αξιόποινη πράξη. Ο καδής (παλιός δικαστής) του επιβάλλει μιαν αστεία τιμωρία, που σκορπά γέλιο και κέφι σ' όλους, π.χ. τον καταδικαζει να μιμηθεί τη φωνή γαϊδάρου, πετεινού κ.λπ.)
Μια από τις μαντικές ενέργειες είναι η γνωστή αρμυρόπιτα. Η πίτα δηλαδή που ζυμώνεται από μια κοπέλα της γειτονιάς, με αλεύρι που δεν είναι από το σπίτι της και με πολύ πολύ αλάτι. Ψήνεται το απόγεμα της Καθαρής Δευτέρας στα κάρβουνα. Τρώγεται κρυφά, το βράδυ της ίδιας μέρας από τα κορίτσια, για να διψάσουν τη νύχτα και να ονειρευτούν πώς κάποιος τους δίνει νερό. Αυτός πιστεύουν πως θα ειναι και ο μελλοντικός σύζυγός των. Ωσπου να τις πάρει ο ύπνος ψιθυρίζουν και μελετούν: - Αυτός που θα στεφανωθώ, να μου δώσει το νερό!
Μαζί της κι αυτή η Αποκριά πήρε μιαν περίοδο φαγοποτιού, σπατάλης, διασκέδασης και ευθυμίας. Μια περίοδο που μας χάρισε πλουσιοπάροχα ευχάριστες ώρες ξενοιασιάς και κεφιού, που τις ζήσαμε και τις χαρήκαμε.
Η εμφάνιση της μάσκας ανάγεται σε αρχαίες μυστηριακές θρησκευτικές τελετές: Για κάλυψη προσώπων ιερέων ή για δημιουργία υποβολής και επιβολής ενός θεϊκού μυστηρίου. Τα πιο παλιά προσωπεία βρέθηκαν στο βασιλικό νεκροταφείο της Ουρ στη Μεσοποταμία και αποτελούσαν στοιχεία τέτοιων θρησκευτικών τελετών. Δεν υπάρχει λαός που για τους δικούς του λόγους να μην είχε το έθιμο της μασκαράτας (Κίνα, ασιατικές, αφρικανικές χώρες, κ.λπ.). Οι ειδικοί μιλούν για εμφάνιση της μάσκας κατά την εποχή που πάτησε το πόδι του στη γη ο πρώτος άνθρωπος. Τη θεωρούν ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης κι ως ένα πνευματικό προϊόν ενός ανώτερου εξελικτικά όντος, όπως είναι ο άνθρωπος.
Η μάσκα ως προσωπείο χρησιμοποιήθηκε στο αρχαίο Ελληνικό θέατρο σε ποικίλους δηκτικούς, σατιρικούς, αλλά και τραγικούς ρόλους.
Η μάσκα φαίνεται πως είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη ζωή μας, τόσο ως στοιχείο πρόκλησης ευθυμίας και χαράς (Απόκριες), όσο και ως στοιχείο κάλυψης της βαρβαρότητας (Πολιτική - Διπλωματία). Τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν και θα συνεχίσουν να γίνονται κάτω από "μάσκες" φραστικών ή εικονικών επιχειρημάτων ("εκδημοκρατισμός, ειρηνευτικές επεμβάσεις, ανεξαρτητοποιήσεις" κ.λπ.).
Η μάσκα έχει συνδεθεί με το πολιτικό ψεύδος, γι αυτό και θα θέλαμε να πούμε στους πολιτικούς όλων των κομμάτων, ιδεολογιών και αποχρώσεων: "κάτω οι μάσκες"!
Οι Απόκριες είναι σήμερα η μοναδική περίπτωση που μας παρέχεται η ευκαιρία να εξωτερικεύσουμε αυτά που έχουμε καλά κρυμμένα στο υποσυνείδητό μας. Να εκφραστούμε χωρίς δεσμεύσεις κι αναστολές, χωρίς κατά συνθήκην ψεύδη και συμβατικότητες.
Το καρναβάλι είναι η πιο ανέμελη γιορτή του χρόνου. Προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να ντυθούν, να μασκαρευτούν, να ξεχαστούν, να ξεσκάσουν. Με παρελάσεις καρναβαλιστών με σώματα καλυμμένα ή ακάλυπτα και προκλητικά (όπως στη Βραζιλία), όπου δεν χωράνε οι καθημερινές απαγορεύσεις. Τώρα γίνονται αυτοσχέδιοι χοροί με υπαινικτικούς συμβολισμούς και "σεξιστικά" σχόλια: με φαλλοφορία, βωμολοχίες, χειρονομίες κι άλλες εκφράσεις ελευθεριότητας
Τα εξ αμάξης και τα ξανάστροφα, με ταυτόχρονη παρωδία γάμου και θανάτου, με τρελούς χορούς και σκωπτικά τραγούδια, με εικονικές βιαιοπραγίες και άφθονο φαγοπότι, με μέθη και τρέλα, με αντιμετάθεση των κοινωνικών ρόλων να δίνουν και παίρνουν. Προσπαθούμε έστω και φευγαλέα για λίγες μέρες, να εξορκίσουμε την ίδια την αβίωτη ζωή μας και να ξεγελάσουμε το θάνατο...
Σκεφθείτε μόνο πόσοι επισκέπτες ταξιδεύουν σε Πάτρα, Ξάνθη, Νάουσα, Ρέθυμνο κλπ προορισμούς - τόπους καρναβαλιών για να γλεντήσουν, ή έστω να δουν τους άλλους να γλεντούν!
Και επειδή η υπέρβαση που με την ασφάλεια της μάσκας κάνουμε πρόκειται να δείξει τον πραγματικό μας εαυτό, ας φροντίσουμε τον τύπο της μάσκας που θα φορέσουμε: να ανταποκρίνεται στην ψυχοσύνθεσή μας...
Η γενναιοδωρία είναι μια στάση ζωής και όχι μια επιπόλαιη συμπεριφορά. Αρκεί να ξέρει κάποιος άνθρωπος τη διαφορά ανάμεσα στη γενναιοδωρία συναισθημάτων ή πράξεων, και στην ασέβεια προς το χρήμα.
Άλλο πράγμα είναι να μη σέβεται κάποιος το χρήμα κι άλλο να είναι ανθρώπινα γενναιόδωρος. Γενναιόδωρος σε συναισθήματα, καλά λόγια για τους άλλους, καλές σκέψεις και συμπεριφορές στην πράξη.
Η γενναιοδωρία συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα συναισθήματα ή αρετές που σε πολλούς σπανίζουν, αλλά σε κάποιους άλλους έχουν δοθεί ή κατακτηθεί γενναιόδωρα.
Στις περιπτώσεις αυτές, αν τύχει κανείς και συναντήσει ή γνωρίσει έναν άνθρωπο με το προσόν της γενναιοδωρίας, όχι μόνο θα βρεθεί στη θέση να δεχθεί κάποια δείγματα αυτής της αρετής, αλλά θα δοκιμάσει και την ευτυχία ή τη χαρά, την εμπειρία της μετατροπής του εαυτού του σε κάτι ανάλογο ή παρόμοιο έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα και βαθμίδα. Γιατί η αρετή της γενναιοδωρίας είναι πανίσχυρη και μεταδοτική. Λαμβάνεις πολλά από τον παροχέα της, επιστρέφεις ελάχιστα σε εκείνον και τούτο σε γεμίζει χαρά και αγαλλίαση.
Ο γενναιόδωρος άνθρωπος είναι ανεξάντλητος. Είναι γεννήτορας ιδεών και καλοσύνης. Η έμπνευση τον συνοδεύει. Ακόμα και όταν κάποιοι εκμεταλλευθούν τη γενναιοδωρία του, ο γενναιόδωρος ποτέ δεν "στεγνώνει" εντελώς. Η φώτιση ποτέ δεν τον εγκαταλείπει.
Ο σπάταλος είναι μια άλλη περίπτωση. Είναι εκείνος που δεν έχει σεβασμό σ΄ αυτό που αλόγιστα ξοδεύει. Γι΄ αυτό αργά ή γρήγορα, αυτό που ξοδεύει θα τον εγκαταλείψει. Τότε αυτός θα "στεγνώσει". Η έμπνευση θα στειρέψει. Ο πλούτος θα εξαφανιστεί.
Ποτέ δεν θα σε τιμήσει αυτό που επιπόλαια καταναλώνεις, στη δίνη των συνηθειών του καιρού. Αντίθετα θα σε πληγώσει, με πολλούς τρόπους. Είτε με την ποσότητά του, ή με την έλλειψή του.
Το ποτήρι του γενναιόδωρου ανθρώπου είναι πάντα γεμάτο. Γιατί κάθε φορά που δίνεις, πάντα μένει χώρος στο ποτήρι για να ξαναγεμίσει. Διατηρώντας το στην ίδια στάθμη με εμμονή, δεν υπάρχει άλλος χώρος στο ποτήρι για φρέσκο υλικό. Φρέσκο νερό, ιδέες, συναισθήματα και έμπνευση...
Ξέροντας όλα αυτά, ποιος σκεπτόμενος μπορεί να αρνηθεί μια γουλιά από το δροσερό νερό του σε κάποιον που διψά;
Πρέπει πρώτα να μπορείς να δίνεις, πριν είσαι σε θέση να παίρνεις - Στέρχενς...
Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που τα χρόνια ήταν δύσκολα και τα χρήματα λίγα ακόμη και στην Αμερική, κάπου σε μια πολιτεία ζούσε ένα αγοράκι που ήθελε να φάει παγωτό...
Πήγε σ' ένα ζαχαροπλαστείο και κάθισε σ΄ ένα τραπέζι. Μόλις ήρθε ο σερβιτόρος για να πάρει παραγγελία, το παιδάκι τον ρώτησε: - Πόσο κάνει ένα σπέσιαλ παγωτό με μπισκότο και κομμάτια φρούτων;
- Πενήντα σεντς, απάντησε ο σερβιτόρος...
Το παιδάκι έβγαλε το χέρι απ' την τσέπη του και άρχισε να μετράει τα λιγοστά κέρματα που κρατούσε.
- Πόσο κάνει ένα απλό παγωτό; ρώτησε.
Υπήρχαν τώρα μερικοί πελάτες που περίμεναν για τραπέζι και ο σερβιτόρος ήταν λίγο ανυπόμονος.
- Τριάντα πέντε σεντς, του απάντησε βιαστικά.
Το αγόρι μέτρησε πάλι τα κέρματά του.
- Θα πάρω ένα απλό παγωτό, είπε τελικά.
Ο σερβιτόρος έφερε το φτηνό παγωτό που παράγγειλε το παιδί, άφησε το λογαριασμό στο τραπέζι και έφυγε για να εξυπηρετήσει τους υπόλοιπους πελάτες του.
Το αγόρι τέλειωσε το παγωτό του, πλήρωσε στο ταμείο και αναχώρησε. Όταν επέστρεψε ο σερβιτόρος, άρχισε να μαζεύει και να σκουπίζει το τραπέζι, αλλά αυτό που είδε τον έκανε να σαστίσει...
Εκεί στο τραπέζι τοποθετημένα με τάξη δίπλα από το άδειο μπολ του παγωτού, ήταν αφημένα δεκαπέντε σεντς, το φιλοδώρημά του....
Ο Άκης Αγγελάκης είναι από τους πρωτοπόρους επιστήμονες δασκάλους προσωπικής και επαγγελματικής επιτυχίας στην Ελλάδα. Με περισσότερες από δύο δεκαετίες εμπειρίας στη διδασκαλία βιωματικών σεμιναρίων για την ανάπτυξη προσωπικών ικανοτήτων και την επίτευξη επαγγελματικής επιτυχίας κι ευημερίας.
Έχει συνεργαστεί ως εξειδικευμένος σύμβουλος με μεγάλες επιχειρήσεις και κρατικούς οργανισμούς σε θέματα Παρακίνησης Ανθρώπινου δυναμικού, Ανάπτυξης Πωλήσεων, Επικοινωνίας, Επίτευξης Στόχων, Ομαδικότητας, Διοικητικών Ικανοτήτων και Ψυχολογίας της Επίτευξης.
Το βασικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας είναι η κατάρρευση της συνοχής της. Βρισκόμαστε ως λαός σε κατάσταση σύγχυσης. Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών γκρεμίσαμε όλα όσα μας στήριζαν (αρχές κι αξίες) στο όνομα του χρήματος και τώρα που μείναμε από λεφτά, δεν έχει μείνει τίποτα για να στηριχτούμε. Η μεγάλη αλλαγή που γίνεται από το 1981 έχει να κάνει κυρίως με αλλαγή αξιών. Αυτός που τα πιάνει καθιερώνεται ως "μάγκας". Τα "δωράκια", το "ζούμε με δανεικά" και "εις υγείαν των κορόιδων των Ευρωπαίων" καθιερώνονται περίπου ως κεκτημένο αυτονόητο και αναφαίρετο δικαίωμα.
Μεταβάλλοντας την μέχρι τότε υπάρχουσα κοινωνία και καθιερώνοντας το πρότυπο της "ήσσονος προσπάθειας" παντού, κάτι που έχει γίνει καθεστώς σήμερα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα...
Τα πράγματα εδώ που φτάσαμε δεν είναι απλώς δύσκολα, είναι κρίσιμα. Και κρίμα που δεν το 'χουν πάρει χαμπάρι ορισμένοι μαζί με τους υποκινητές τους, που διεκδικούν μαχητικά τα πάντα από τα άδεια ταμεία.
Σήμερα αντιμετωπίζουμε μία σκληρή πραγματικότητα και θα πρέπει οι συνδικαλιστές να το συνειδητοποιήσουν, δεν είναι δυνατόν να διεκδικούν χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τους τα οικονομικά του κράτους. Μπορεί να σηκώσει το δυναμικό της Ελληνικής κοινωνίας το βάρος της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της διαχείρισης του τεράστιου δημόσιου χρέους και μιας νέας, πιο ποιοτικής, οικονομικής ανάπτυξης;
Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας έχουμε τα "ρετιρέ" του Δημοσίου, τα οποία δεν θέλουν να βάλουν νερό στο κρασί των προνομίων τους και κανείς δεν διανοείται να θίξει, για προφανείς κομματικούς και συνδικαλιστικούς λόγους. Που όλο εξαγγέλλουν απεργιακές κινητοποιήσεις αντιδρώντας στα μέτρα που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση για να αποφύγει τη χρεοκοπία...
Η μεγάλη μάζα των δημοσίων υπαλλήλων δεν έχει βέβαια τα προνόμια των εφοριακών, τελωνειακών και των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, είναι όμως σε πολύ καλύτερη θέση συγκρινόμενοι με το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Καλύτερες αποδοχές, μικρότερη επαγγελματική πίεση, εγγυημένη απασχόληση σε περίοδο μεγάλης ανεργίας και καλύτερο ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό καθεστώς.
Όλοι οι παραπάνω στο σύνολο των απασχολούμενων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στη δημόσια διοίκηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση, παίρνουν πολύ περισσότερα από αυτά που προσφέρουν, όπως αποφαίνονται όσοι έχουν την ατυχία να συναλλάσσονται μαζί τους...
Αποτελώντας κοινωνικά βαρίδια που καταναλώνουν πόρους, στερώντας τους από την ανάπτυξη και εξαφανίζοντας την ανταγωνιστικότητα.
Σε αυτή την κατηγορία πρέπει να προσθέσουμε και τους κατά συνήθεια επιδοτούμενους αγρότες, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε χρόνιο οικονομικό και διαχειριστικό αδιέξοδο εξαιτίας της κακής αξιοποίησης των αστρονομικών ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Αντί να τις χρησιμοποιήσουν για να γίνουν ανταγωνιστικοί και ποιοτικοί, προτίμησαν να στραφούν στον καταναλωτισμό και στις πρόχειρες λύσεις χωρίς προοπτική. Σε μια περίοδο κατά την οποία είναι φανερό ότι πρέπει να περιορίσουμε τις δημόσιες δαπάνες, το βασικό τους αίτημα είναι περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις...
Η νέου τύπου ανάπτυξη που θα μας βγάλει από το οικονομικό και δημοσιονομικό αδιέξοδο πρέπει αναγκαστικά να στηριχτεί στους ελεύθερους επαγγελματίες, στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στους επιχειρηματίες. Εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε τα πιο δυναμικά οικονομικά και κοινωνικά στρώματα, που θα μπορέσουν να ανοίξουν το δρόμο προς το μέλλον.
Μια προσεκτικότερη ανάλυση της κατάστασης όμως, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πάρα πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι λειτουργούν στο πλαίσιο της παραοικονομίας και δεν έχουν καμία διάθεση να ενταχθούν στην επίσημη οικονομία ούτε είναι βέβαιο ότι μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά σε ένα Ευρωπαϊκό πλαίσιο...
Την κατάσταση περιπλέκουν η δημογραφική γήρανση της χώρας και η ανεξέλεγκτη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση. Με τον αριθμό των συνταξιούχων να αυξάνεται θεαματικά σε σχέση με τον αριθμό των εργαζομένων, γίνεται ακόμη πιο δύσκολη η προσαρμογή μας στη σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Η ανεξέλεγκτη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση ανειδίκευτων και αγράμματων κυρίως χωριατών από τριτοκοσμικές Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, ασκεί τεράστια πίεση στα βασικά οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων μη προνομιούχων και εμποδίζει μια συνεννόηση μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, όπου οι έχοντες βρίσκουν φτηνούς εργάτες και οι μη έχοντες χάνουν και τα στοιχειώδη που ως τώρα είχαν κι επιβίωναν, οδηγούμενοι στο κοινωνικό περιθώριο στον ίδιο τους τον τόπο.
Με χωρίς ελπίδα και προοπτική για το αύριο αυτών και των παιδιών τους...
Το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα είναι ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην κοινή προσπάθεια για έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατο (8 Φεβρουαρίου του 1980) του μεγάλου Κρητικού καλλιτέχνη, είπαν για αυτόν κάποιοι που τον γνώρισαν:
Ο Νίκος Ξυλούρης είναι ο Κρητικός, λυράρης και τραγουδιστής. Είναι το σύμβολο της ομορφιάς, της αντρειάς, της ηρωικής έκφρασης. Είναι το όραμα της ελευθερίας στις δύσκολες ώρες της δικτατορίας. Είναι ο Έλληνας, ο Κρητικός με τη φωνή που διαμορφώθηκε στους χρόνους του Βυζαντίου, πορεύτηκε στις στράτες του Ερωτόκριτου και έφτασε ως τις μέρες μας για να θυμίζει τη συνέχει του γένους και τη δύναμη της φυλής. Ωραίος με καθαρό βλέμμα και ψυχή σαν τον αέρα της Νίδας έφερε στην πολύβουη μεγαλούπολη την Αθήνα, μηνύματα θάρρους, σεμνότητας, ευγένειας και λεβεντιάς. Αγαπήθηκε από όλους τους Έλληνες και αφομοίωσε αυτήν την αγάπη για να την ανταποδώσει με τον τρόπο του, με τον ήχο της φωνής του. Γ. Σγουράκης Πρόεδρος Ελλήνων Παραγωγών Κιν/φου-Τηλεόρασης, Πρόεδρος «Αρχείου Κρήτης».
Ο Νίκος έδινε εικόνα, ύφος και ήθος με τον τρόπο του καθώς τραγουδούσε. Το έκανε ωραίο. Έτσι πάει, όταν πεις κάτι να έχεις έκφραση, να δώνεις την εικόνα αυτού που λες. Αυτό είναι το ταλέντο που δεν το έχει ο καθένας. Έτσι γεννιέται ο άνθρωπος, δεν μαθαίνονται αυτά. Το συναίσθημα αυτό δεν γράφεται στο χαρτί να το διαβάσουμε να το μάθουμε. Εξέπεμπε μία ελπίδα, μία χαρά, μία ανθρωπιά, μία αλληλεγγύη, μία αδερφικότητα και συντροφικότητα. Όλα αυτά τα στοιχεία σε έναν άνθρωπο που απλά χαιρόσουν να κουβεντιάζεις, να συναναστρέφεσαι και να τον ακούς. Χρήστος Λεοντής Μουσικοσυνθέτης.
Ο Νίκος ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση της ελληνικής μουσικής. Ήταν λεβέντης, Κρητικός και εμπνεόμαστε απ' αυτόν. Είναι ένα σύμβολο αγώνα και εξακολουθεί, όπως το παλιό κρασί, να ανανεώνει την αξία του μέσα στην ψυχή και το μυαλό των Ελλήνων. Τον αγαπάμε και τον τιμούμε πάντα. Μανώλης Ρασούλης Μουσικοσυνθέτης
Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο χρηματισμός, η χυδαιότητα και η απληστία, είναι κυρίαρχα σε κάθε τομέα αλλά οι άνθρωποι στην συντριπτική τους πλειονότητα δεν είναι σε θέση για διάφορους λόγους να αντιδράσουν, να διαμαρτυρηθούν, να αγαναχτήσουν και να στραφούν ενάντια όχι απλώς στους διαπλεκόμενους και τους διεφθαρμένους αλλά ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά τη διαπλοκή και τη διαφθορά.
Άλλωστε οι πολλοί απλώς υποψιάζονται και αγνοούν σε βάθος τα περισσότερα από τα κακώς έχοντα γύρω τους. Άγονται και φέρονται από τους λαοπλάνους, τους δημαγωγούς, τους υποκριτές πολιτικούς, την παντοδύναμη διαφήμιση και τα κυκλώματα.
Χρόνια παρακολουθούμε και ακούμε δημόσιους υπαλλήλους, πολιτικούς, να κάνουν "αρπαχτές" και μάλιστα χοντρές και μετά την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), όλα και όλοι βγαίνουν καθαρά...
Ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε για οικονομική απάτη είτε προς όφελός του είτε προς όφελος άλλου. Η κομπίνα έγινε, αποδείχθηκε, αλλά κανείς δεν ευθύνεται και όλα μέλι γάλα...
Κι όμως το φακελάκι κυκλοφορεί, το λάδωμα είναι για να δουλέψει η μηχανή και ενώ όλοι ξέρουν για όλα, τη στιγμή που πρέπει γυρίζουν τάχα το κεφάλι προς την άλλη πλευρά και κάνουν τους ανήξερους.
Πώς λοιπόν μια οικογένεια, μια χώρα, μια ανθρωπότητα, μπορεί να κάνει βήματα προόδου όταν λειτουργεί με τρόπους εκβιαστικούς, αρπαχτής, μη νόμιμους;
Ποιος θα σηκώσει τη ράβδο της δικαιοσύνης και θα την κινήσει εναντίον κάθε ενός που λόγω θέσεως δημιουργεί συνήθως τεράστιο προσωπικό όφελος εις βάρος όλων μας.
Όποιος μπορεί κλέβει το κράτος, τον διπλανό του, τον οποιονδήποτε και... τιμωρούνται μόνο όσοι είναι εκτός "συστήματος".
Ποιος να πιστέψει ποιον, όταν δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό μας, διότι όσο είμαστε στην απέξω, πιστεύουμε στην δικαιοσύνη, στην τιμωρία. Αν όμως μας δινόταν η ευκαιρία να βρεθούμε σε θέση κλειδί και μπορούσαμε να κάνουμε χοντρή μπαζιά, κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά ότι δεν θα το έκανε.
Αφεθήκαμε και καταντήσαμε όλοι κομπιναδόροι, άνομοι, άδικοι, κλέφτες. Ποιος θα μας σώσει λοιπόν από τους κλέφτες; Πού θα βρεθεί ο μη κλέφτης για να επιβάλει δικαιοσύνη;
Και θα τολμήσει να το κάνει με τόσους αντιπάλους γύρω του, που θα είναι έτοιμοι να τον κατασπαράξουν;
Οι "Μικρές Χαρές" του του Κωσταντίνου Πιλάβιου από το 2008, είναι μια ταινία μικρού μήκους που απέσπασε το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ ταινιών υγείας της Κω.
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα μακρινή...Ζούσε ένα αγόρι, διαφορετικό απ΄όλα τ΄άλλα. Όλα κυλούσαν ήρεμα στη ζωή του...Ώσπου κάποτε πριν πολλά πολλά χρόνια, ένα γεγονός έγινε η αιτία για να δει τη ζωή με άλλα μάτια. Τότε του αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μυστικό...
Once upon a time in a country far far away a boy lived, very different from all the others. Everything ran smoothly in his life until one day, many many years ago an incident made him see life from a different perspective. And suddenly, a big secret was revealed...
Αυτά διατεινόταν πως τα προσφέρει η μέθοδος "Silva", όπως είδε σε μια πρωτοσέλιδη καταχώρηση σε τοπική εφημερίδα που καλούσε τους ενδιαφερόμενους για την εξέλιξη του νου και την βελτίωση των νοητικών ικανοτήτων τους, να παρακολουθήσουν δωρεάν μια εισαγωγική διάλεξη που θα γινόταν σε 2 μέρες σε κεντρικό ξενοδοχείο. Πήγε ο Κάκος στην διάλεξη κείνο το χειμωνιάτικο βράδυ αρχές του Φλεβάρη. Μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, γρήγορα γέμισε περίεργο πλήθος όλων των ηλικιών η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου.
Χωρίς ν' ακούγεται άχνα από τόσο πλήθος, παρακολούθησαν μια σχεδόν δίωρη διάλεξη για την λειτουργία του εγκεφάλου, τον τρόπο να χρησιμοποιεί κάποιος μεγαλύτερο μέρος τον νου του, τη σωματοψυχική επίδραση, πως το στρες φορτίζει αρνητικά στη ζωή και πως μπορεί η μέθοδος "Silva" (που ανέπτυξε ένας αγράμματος Τεξανός κι έφτασε να διδάσκεται σε περισσότερες από 118 χώρες με πάνω από 18 εκατομμύρια απόφοιτους ως σήμερα), μπορεί να συμβάλλει στην γενική αυτοβελτίωση του ανθρώπου, ν' αλλάξει τη στάση του απέναντι στη ζωή, να ξεπερνά τις δυσκολίες και να πετύχει τους στόχους του αναπτύσσοντας την δημιουργικότητα, την διαίσθηση και την επικοινωνία του και αξιοποιώντας τις ικανότητες του για ν' ανταπεξέρχεται στις συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, που καθιστούν όλες τις δύσκολα αποκτημένες γνώσεις γρήγορα ανεπαρκείς και ξεπερασμένες...
Η διάλεξη έκλεισε με μια εκπληκτική επίδειξη μνήμης από τον ομιλητή που ενθουσίασε το κοινό του, μικρό δείγμα των αποτελεσμάτων της μεθόδου, μνήμη την οποία υποσχόταν πως θα καλλιεργούσαν κι εκείνοι που θα παρακολουθούσαν το τριήμερο σεμινάριο τον άλλο μήνα...
Όταν όμως μετά την διάλεξη τους κάλεσε να δηλώσουν συμμετοχή στο σεμινάριο προκαταβάλλοντας ένα μικρό χρηματικό ποσόν, πολλοί από τους παρεβρισκόμενους λάκισαν προς την έξοδο, προφασιζόμενοι δικαιολογίες και παριστάνοντας τους βιαστικούς, ενώ ο μόνος λόγος ήταν η έλλειψη χρήματος ή η αναποφασιστικότητα και οι δισταγμοί να το δώσουν κάπου...
Είναι θλιβερό να βλέπεις πραγματικά φτωχούς να μην είναι σε θέση να διαθέσουν ένα ποσόν για να μάθουν πως να βελτιώσουν την άθλια ζωή τους, ή άλλους δήθεν ξερόλες να διαθέτουν τέτοια ποσά σε λουλουδούδες στα σκυλάδικα, παραβλέποντας την προσωπική τους ανάπτυξη. Και οι δυο κατηγορίες τα έχουν περισσότερη ανάγκη από άλλους...
Πράγματα που δεν ίσχυαν για τον Κάκο, που αν και δεν είχε κείνη τη στιγμή ζεστό μετρητό στην τσέπη του, είχε τη δυνατότητα να κάνει μια ανάληψη από την πιστωτική του κάρτα το αρκετά τσουχτερό ποσόν που απαιτούνταν για να παρακολουθήσει το σεμινάριο "Silva". Ίσόποσο με ένα σαββατοκύριακο διακοπών κάπου sic, ή ένα καλό κοστούμι, μα τώρα το διέθετε εδώ...
Με πίστωση βέβαια, μα αν περίμενε πότε θα πλουτίσει για να ξεκινήσει, θα έμενε για πάντα στην αφετηρία και τελικά στο μηδέν. Ήταν ένα δώρο στον εαυτό του, η ανακάλυψη του δυναμικού του ίδιου του του νου!
Πέρασε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τριήμερα της ζωής του, παρασκευή απόγευμα - σαββατοκύριακο όλη μέρα στο άνετο συνεδριακό κέντρο του ΜΑΙΧ, παρακολουθώντας τη θεωρία και βιώνοντας το σεμινάριο "Silva" με τις τεχνικές του, με δάσκαλο τον μετέπειτα και φίλο του Παναγή Μεταξάτο, έναν από τους καλύτερους δασκάλους της μεθόδου διεθνώς, παρέα με αρκετό κόσμο που τελικά πλήρωσε και συμμετείχε, ώστε να βγάλει ο διοργανωτής και κάποια κέρδη, πέρα από τα έξοδα του...
Έμαθε όσα ήταν απαραίτητα να μάθει, μετά ήταν στην διάθεση του να τα εξασκήσει, να τα βελτιώσει, να τα χρησιμοποιήσει...
Δεν μετάνιωνε ποτέ που διέθετε κάποια ποσά για να κάνει πράγματα που σε άλλους φαινόταν παράξενα ή περιττά, να δοκιμάζει νέες εμπειρίες, ν' αποκτά γνώσεις και να έχει μια ολιστική αντίληψη για τα πράγματα. Έμαθε να σκέφτεται και να λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο, όταν είναι σε εκγρήγορση να σκέφτεται και να εκτελεί μα και στον χρόνο που χαλαρώνει να σχεδιάζει και να επεξεργάζεται...
Απόκτησε και μερικά βιβλία (του ιδίου εκδότη και πολυσχιδή επιχειρηματία), χρήσιμα στην μετέπειτα βελτίωση της ποιότητας ζωής του νοητικά και πνευματικά και την ανάπτυξη κρίσιμων ικανοτήτων για επιτυχία και διάκριση...
Υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης, για πολλά χρόνια βουλευτής και υπέρμαχος του ρουσφετιού, ρωτάει ψηφοφόρους του παραμονές εκλογών: - Τι θέλεις να σου κάνω όταν ξαναβγώ βουλευτής;
- Ένα σπίτι, λέει ένας.
- Γράψε ένα σπίτι, λέει στον γραμματέα του που παρακολουθούσε την συζήτηση...
- Εσύ; Ρωτάει έναν άλλο ψηφοφόρο...
- Ένα αυτοκίνητο...
- Γράψε ένα αυτοκίνητο, λέει ξανά στον γραμματέα του...
- Εσύ τι θάθελες; ρωτάει ένα παιδάκι που έστεκε παραπέρα...
- Εγώ θέλω να μου πάρεις ένα ζευγάρι παπούτσια νούμερο 44...
- Γιατί 44 νούμερο; αφού είσαι ακόμη πολύ μικρός, ρωτάει με απορία ο βουλευτής...
- Ε ! Μέχρι να μου τα φέρεις τα παπούτσια, εγώ θα μεγαλώσω!
Η δημοσιοϋπαλληλική ελίτ με βάση τις νόμιμες αποδοχές και τα παράπλευρα εκ διαφθοράς εισοδήματα έχει εθισθεί στην απόλαυση ενός προσωπικού κοινωνικού και οικονομικού καθεστώτος το οποίο έφτασε σήμερα να της παρέχει ουσιαστικά την κοινωνική ηγεμονία. Και η διαφθορά σαν εμπόρευμα, υπόκειται στον νόμο Προσφοράς και Ζήτησης.
Όταν ακούγονται πολεοδομικές ρυθμίσεις ανεβαίνει η ταρίφα στις πολεοδομίες.
Όταν ακούγονται φορολογικές μεταρρυθμίσεις αυξάνει η ταρίφα στην Εφορία.
Όταν συλλαμβάνονται παραδικαστικά κυκλώματα αυξάνει η ταρίφα στα δικαστήρια.
Όταν εξαγγέλλονται περιβαλλοντικά μέτρα, εκτός της αναμενόμενης ως σίγουρης καταστροφής του Περιβάλλοντος, αυξάνει η ταρίφα της χωροθέτησης εγκαταστάσεων.
Όσο η τέλεση παράτυπης ή νόμιμα παράνομης πράξης στη Δημόσια Διοίκηση αυξάνει σε επικινδυνότητα για τον χειριστή, ανεβαίνει το καταβλητέο για την τέλεσή της ποσό.
Ποιος άλλος εκτός από τους διαφθαρμένους υπαλλήλους και τους προστάτες τους πολιτικούς απολαμβάνει ασφάλεια εργασίας, υψηλότατο εισόδημα και ωμή εξουσία; Εκτός από μερικά (διαπλεκόμενα μεταξύ τους) φυσικά πρόσωπα, που θεωρούνται οι εγχώριοι "μεγιστάνες", ποιοι άλλοι έχουν τόση δύναμη προσωπικής επιρροής;
Κάτι μικροί επιχειρηματίες κι έμποροι, που τρέχουν σαν την άδικη κατάρα, σίγουρα όχι. Κάτι ελάχιστοι καινοτόμοι επιστήμονες ούτε. Βιοπαλαιστές και απλοί εργαζόμενοι δεν συζητείται.
Συνεπώς συνυπολογιζόμενου του "παγώματος" των μισθών τους, αναμένεται να προκύψουν τα εξής αποτελέσματα:
1. Τα υψηλόμισθα στρώματα των ΔΥ θα ανεβάσουν περαιτέρω τις τιμές για «διευκόλυνση», «παράβαση καθήκοντος», «ερμηνεία νόμου» και «γρηγορόσημο», ώστε να διατηρήσουν το επίπεδο ζωής που κατ' αυτούς «δικαιωματικά» απολαμβάνουν.
2. Τα μεσαία και χαμηλόμισθα στρώματα των ΔΥ θα υποβαθμίσουν περαιτέρω την ποιότητα των όποιων υπηρεσιών παρέχουν, στα όρια της «λευκής απεργίας», με σκοπό να αποσπάσουν και αυτοί από τους συναλλασσόμενους ένα μικρό κομμάτι από την πίττα της διαφθοράς, οι δε πιο θρασείς θα ζητάνε χρήματα ακόμα και για να δώσουν αριθμό πρωτοκόλλου, συνηθέστατο και σήμερα για «κράτηση αριθμών».
Τελικό αποτέλεσμα η πλήρης αποδιάρθρωση του όποιου κρατικού μηχανισμού και η πτώση της παραγωγικότητας στα τάρταρα.
Γάγγραινα του συστήματος όμως είναι η υπάρχουσα κρατική διάρθρωση που αποτελεί λόγο ύπαρξης για μια κάστα «συστημικών» παντός καιρού και κομματικού χρώματος.
Ποιος και με ποια εσωτερική δύναμη θα ξεκινήσει επιχείρηση ή θα αναλάβει παραγωγική ή άλλη οικονομική ενέργεια που θα περιλαμβάνει απαραίτητα διαδικασία σε δημόσιο φορέα ή υπηρεσία;
Και να την αναλάβει και να την φέρει σε πέρας, θα μετακυλίσει άμεσα το κόστος αυτών που υπέστη και κατέβαλε στον τελικό χρήστη ή καταναλωτή, με άνοδο του επιπέδου τιμών, πυροδοτώντας νέο φαύλο κύκλο πτώσης του βιοτικού επιπέδου κοκ.
Ο πρωθυπουργός με τις προχθεσινές εξαγγελίες επιχείρησε να βάλει στο φιλότιμο τους Έλληνες, να τους κάνει κοινωνούς της κρίσης, λες και αυτοί φταίνε που η οικονομία είναι κατεστραμμένη.
Γενικό πάγωμα μισθών στο δημόσιο, μείωση επιδομάτων 10%, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ακριβότερα καύσιμα για όλους, φόροι στα ακίνητα και άλλα πολλά και "τσουχτερά" που θα διευκρινιστούν με το επερχόμενο φορολογικό νομοσχέδιο.
Μήπως ακούσατε αν θα πληρώσουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο γκρεμό;
Όχι, δεν τα ακούσατε διότι το σόου είχε συγκεκριμένους θεατές. Τους ξένους οίκους και τις αγορές που θέλουν να χυθεί αίμα, ζητούν θυσίες για να μας αφήσουν ήσυχους.
Ούτε το επώδυνο αλλά εν τέλει λυτρωτικό σενάριο της αναγέννησης μέσα από τις στάχτες της όποιας καταστροφής, φαίνεται εύκολο. Θα σερνόμαστε πολύ καιρό ακόμα.
Απλά μάς έβγαλαν στην "αναφορά", για αυτό δεν θα' λεγα ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Μια προσφορά στους πολυπληθείς αναγνώστες/θεατές μου, από σήμερα και τακτικά από αυτό το blog, με ιδέες - συμβουλές για προσωπική κι επαγγελματική επιτυχία.
Με τον Άκη Αγγελάκη LLM, SAC Dip. Authorized Trainer/Counselor (και καλό μου φίλο).
Ο Άκης Αγγελάκης είναι από τους πρωτοπόρους επιστήμονες δασκάλους προσωπικής και επαγγελματικής επιτυχίας στην Ελλάδα. Με περισσότερες από δύο δεκαετίες εμπειρίας στη διδασκαλία βιωματικών σεμιναρίων για την ανάπτυξη προσωπικών ικανοτήτων και την επίτευξη επαγγελματικής επιτυχίας κι ευημερίας.
Έχει συνεργαστεί ως εξειδικευμένος σύμβουλος με μεγάλες επιχειρήσεις και κρατικούς οργανισμούς σε θέματα Παρακίνησης Ανθρώπινου δυναμικού, Ανάπτυξης Πωλήσεων, Επικοινωνίας, Επίτευξης Στόχων, Ομαδικότητας, Διοικητικών Ικανοτήτων και Ψυχολογίας της Επίτευξης.
Η σύγχρονη διακυβέρνηση απαιτεί αποκέντρωση εξουσιών και συγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε όλη την κλίμακα της διοίκησης. Ενώ σήμερα έχουμε ακριβώς το αντίθετο: συγκέντρωση των εξουσιών στην κορυφή και πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων στη βάση...
Στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα μοντέλο που διατηρεί όλες τις εξουσίες συγκεντρωμένες στην κορυφή, αλλά διανέμει αρμοδιότητες συνεχώς προς τα κάτω χωρίς αντίστοιχους πόρους. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψει μια σοβαρή αναντιστοιχία ανάμεσα στις εξουσίες και τις αρμοδιότητες στην κορυφή, αλλά και ανάμεσα στις αρμοδιότητες και τους απαραίτητους πόρους στη βάση του οικοδομήματος.
Έτσι προέκυψε ένα διοικητικό-πολιτικό μοντέλο, όπου στην κορυφή του υπάρχουν εξουσίες χωρίς αρμοδιότητες, ενώ στη βάση του υπάρχουν αρμοδιότητες χωρίς πόρους. Κι ανάμεσα αναπτύχθηκε μια τεράστια γραφειοκρατία. Που αυτό-αναπαράγεται και μπλοκάρει τα πάντα.
Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει όπως θέλει, διότι οι πρωτοβουλίες της διασπώνται σε πολλαπλές "υπογραφές", που κατακερματίζουν την ευθύνη, ενώ το διοικητικό σύστημα είναι μονίμως μπλοκαρισμένο προς τα κάτω.
Και το γραφειοκρατικό μπλοκάρισμα κινητροδοτεί μόνο μηχανισμούς λαδώματος και γρηγορόσημου. Όπου όσοι έχουν το πόστο και την ευχέρεια ζητάνε "μεσιτικά" για να εξυπηρετήσουν σε λογικούς χρόνους νόμιμα αιτήματα των πολιτών...
Aυτό είναι πια καθημερινό γεγονός .Δυστυχώς όμως έφτασε να θεωρείται λαϊκό κεκτημένο, και ο οποιοσδήποτε τολμηρός επιχειρήσει να βάλει μια κάποια τάξη στα πράγματα, θα χαρακτηρισθει "αυταρχικος", "στενοκεφαλος", "ηθικολογος", θα λοιδωρηθεί από τα ίδια ΜΜΕ, θα καταψηφιστεί κατ' υπόδειξη, θα περιθωριοποιηθεί και άλλα που σκοπό θα έχουν τη συνέχιση της ανομίας.
Η διαφθορά δημιουργείται όταν υπάρχουν ξένα λεφτά, λεφτά τρίτων, λεφτά φορολογουμένων, χρεωστούμενα φορολογουμένων, μελλοντικοί λογαριασμοί φορολογουμένων, και μηχανισμός βίας, εξαναγκασμού, κοροϊδίας από λίγους, για να τα πάρουν από τους πολλούς...
- Πληρώνεις ή εκβιάζεις τον πολιτικό για να σου κάνει το δικό σου σε βάρος του συνόλου.
- Πληρώνεις το φιλικό σου ΜΜΕ για να πείσει ή να εκβιάσει τον πολιτικό να σου κάνει το δικό σου σε βάρος του συνόλου.
- Λες ψέματα στο σύνολο που συνήθως κοιμάται μακάριο ή αδιαφορεί, σε συνεργασία με τον πολιτικό και το ΜΜΕ για να πάρεις κάτι που δεν σου ανήκει.
- Χρησιμοποιείς ως ευνοημένος - διαπλεκόμενος λεφτά του συνόλου, για να κάνεις όλα τα παραπάνω, για να κάνεις κι άλλα πράγματα σε βάρος του συνόλου.
- Κλέβεις, υφαρπάζεις και εκβιάζεις για πράγματα που δεν σου ανήκουν, για ίδιον όφελος.
- Όταν όλα τελειώσουν, φτάνεις να ξεπουλάς και το Έθνος σου το ίδιο, αν έτσι σε βολεύει για να συνεχίσεις τα σχέδια σου...
Από το ένα δωράκι στον ευατό του που έγινε τρόπος ζωής κάποτε με πρωθυπουργική ρήση, φτάσαμε να διοργανώσουμε την ακριβότερη Ολυμπιάδα, να πληρώνεται η καθαρίστρια των τελωνείων, της ΔΟΥ και της Βουλής καλύτερα από επιτρόπους της ΕΕ να τιμούμε κομιστές dvd κάνοντας τους εκδότες και μιζαδόρους εργολάβους με χαριστικά δημόσια έργα.
Οι πολιτικοί μας να συνευρίσκονται τακτικά να συζητούν για τα αποτελέσματα της διαχείρισης τους...
Και εμείς ν' απορούμε ακόμη με το μέγεθος και την ατιμωρησία της διαφθοράς, της θεσμικής κλοπής του δημόσιου χρήματος και της αναξιοπιστίας των πάντων. Όμως για την διαφθορά των κρατών τους ευθύνονται οπωσδήποτε και οι πολίτες τους, αφού ψηφίζουν (και ξαναψηφίζουν), όχι μόνον ανίκανες κυβερνήσεις, αλλά και τους ίδιους διεφθαρμένους πολιτικούς επί χρόνια και χρόνια...
Με λαχτάρα περίμενε ο Νεκτάριος το Σάββατο. Είχε συμπληρώσει τη πρώτη του βδομάδα εργασίας και θα έπαιρνε τον πρώτο του μισθό, 200 δραχμές την εβδομάδα. Καλά λεφτά για ένα 13χρονο αγόρι που μόλις το είχε βάλει ο γέρος του βοηθό σ' ένα ξυλουργείο, να μάθει την τέχνη σιγά - σιγά με τα χρόνια, αφού δεν έπαιρνε τα γράμματα και με το ζόρι ξετέλεψε πέρυσι το δημοτικό σχολείο... Μαζί με τους υπόλοιπους μπαρακεντέδες του ξυλουργείου, στάθηκαν αργά το μεσημέρι μπροστά στον αφεντικό τους και με τη σειρά παρέλαβαν από ένα φάκελο που περιείχε τα λεφτά του καθενός, ανάλογα με τον καιρό που ήταν στο μαγαζί και το έργο που πρόσφερε στη λειτουργία του...
Ο Νεκτάριος ασχολούνταν μόνο με τη ράσπα και το λούστρο σαν αρχάριος, μέχρι να μάθει να χειρίζεται τα μηχανήματα, να μπορεί να φτιάξει μια ντολάπα ή ένα τραπέζι και να πληρωθεί καλύτερα από τον πελάτη που τα παράγγειλε...
Μα κάπου ήταν ίσος με τα υπόλοιπα παιδιά: Είχανε συμφωνήσει το απόγευμα να πάνε στις πουτάνες, πρώτη φορά για τον Νεκτάριο μα νιοστή για τ' άλλα μεγαλύτερα και ξετσανωμένα παιδιά, που λόγω φτώχειας ήταν από νωρίς στη βιοπάλη...
Μια έντονη επιθυμία που είχανε, στις αρχές της εφηβείας τους όλοι τότε, φαί είχανε στο σπίτι τους, για τα ρούχα τους δε τους ένοιαζε και τόσο, μα θέλανε ν' ανακαλύψουνε τον έρωτα, κάτι που απασχολούσε σοβαρά το μυαλό και τις συζητήσεις τους.
Επί πληρωμή βεβαίως γιατί τότε κορίτσια δεν συναντούσε κανείς εύκολα πουθενά κι αν κατάφερνε και ξεμονάχιαζε καμιά και γίνονταν αντιληπτοί, ακολουθούσε την άλλη Κυριακή ο αρραβώνας και την αποπάνω ο γάμος. Ενώ με τις πουτάνες κανένα πρόβλημα, πήγαιναν, έκαναν ότι έκαναν γρήγορα κι έφευγαν...
Τα εργαζόμενα εκείνα παιδιά είχανε λεφτά, κουραζόμενα όλη μέρα εβδομαδιαίως στο ξυλουργείο, στο μηχανουργείο, σε φούρνο άλλο, σε σιδεράδικο, τζαμάδικο, υδραυλικά, οικοδομές, χωράφια όσοι είχανε...
Μα το Σάββατο το απόγευμα και η Κυριακή όλη μέρα ήταν δικά τους, στη διάθεση τους να πάνε όπου θέλουν, να κάνουν ότι θέλουν ξοδεύοντας ένα μέρος του μισθού τους, το υπόλοιπο πήγαινε στην οικογένεια με τις ανάγκες τις και σε κάποιες αποταμιεύσεις για αργότερα...
Βράζανε νερό στον τέτζερη, απλώνανε τον μουσαμά στη σκάφη στο πλυσταριό ή στην κουζίνα, μπαίνανε μέσα ορθοί και κάνανε μπάνιο, ρίχνοντας ζεστό νερό με τον μαστραπά όπου κι όταν χρειαζότανε. Πλυνόταν με πράσινο σαπούνι της ΑΒΕΑ, τριβότανε καλά σε όλο το σώμα να φύγει η βρώμα, το ροκανίδι και η μουτζούρα ολόκληρης της εβδομάδας, ξενερίζονταν και σκουπιζόταν, αφήνανε μετά τα σώβρακα και τις φανέλες τους στη μάνα τους που ήξερε καλύτερα, ξυριζόταν όσοι είχαν αρχίσει να βγάζουν εφηβική κανούπα με την μεταλλική μηχανή του γέρου και τα astor ξυραφάκια που θέλανε προσοχή γιατί κόβανε στο παραμικρό λάθος, φτιαχνότανε κι ετοιμάζονταν για την έξοδο τους...
Μιλάμε για τη εποχή 1 - 2 χρόνια πριν παιχτεί στις μεγάλες οθόνες το "Saturday Night Fever - Greeze" με τον Τραβόλτα, να ξεσηκώσει τους μουτζουρωμένους μπαρακεντέδες ανά τον κόσμο ( κι εκείνος σε συνεργείο δούλευε και χόρευε μόνο Σαββατόβραδο), να κάνουν χρυσές δουλειές οι μπριγιαντίνες και τα μαγαζιά "νεωτερισμών" με τα στενά παντελόνια και τα μυτερά παπούτσια με τακούνια και ν' ανοίξουνε οι πρώτες ντίσκο...
Τα παιδιά που από νωρίς είχανε βγει στη δουλειά είχανε κάποια λεφτά και μπορούσανε να πάνε στις πουτάνες τακτικά, τα άλλα που πηγαίνανε στο γυμνάσιο μαζεύανε τα τάληρα από τον γέρο τους ένα - ένα να φτάσουνε το ποσόν, ή αρκούνταν στο σινεμά όπου στη σκοτεινή αίθουσα την παίζανε ομαδικώς και συντονισμένα, με νικητή όποιον τελείωνε πρώτος κι έδειχνε τη χέρα του στους άλλους να βεβαιωθούν...
Μα ο Νεκτάριος αν και μικρός διέθετε λεφτά και θα πήγαινε επιτέλους στις πουτάνες όπως και οι μεγαλύτεροι του. Συναντηθήκανε το απόγευμα και πήγανε όλοι μαζί στο μπουρδέλλο. Κάθισαν στην αίθουσα αναμονής και περιμένανε. Μια ξερακιανή γριά ρύθμιζε την κυκλοφορία, με βάση τη σειρά που έφταναν οι πελάτες, σε τρία ξεχωριστά δωμάτια με κλειστές πόρτες οι πουτάνες δούλευαν, όταν τελείωναν (μερικά λεπτά υπόθεση ήταν όλο κι όλο, ξέρανε αυτές), άνοιγε η πόρτα, έφευγε ο προηγούμενος και περνούσε ο επόμενος με την συγκατάθεση της γριάς, που ταυτόχρονα εισέπραττε και το αντίτιμο, μόνο μετρητά και πάντα πριν την είσοδο...
Όχι τίποτα γυναικάρες εντυπωσιακές όπως υπάρχουνε κάποιες σούπερ-μοντέλες σήμερα που έρχονται κατ' οίκον, συνηθισμένες ήταν οι περισσότερες και σαβουρόγριες κάποιες, αν υπήρχε μια νέα και καλή πραγματικά, ήταν για ειδικές περιπτώσεις και χουβαρδάδες εκλεκτούς πελάτες, όχι για παιδιά, εργάτες και στρατιώτες...Με ειδική αμοιβή αυτή, αυξημένη, οι άλλες οι κοινές θέλανε 50 δραχμές τότε μα έπεφταν και στις 40, αν έβλεπαν κανένα νεαρό να μετρά τα τάληρα του και να μην του βγαίνουν ακριβώς...
Μια τέτοια χοντρή πήρε από τη χέρα και τράβηξε μέσα στο δωμάτιο της τον Νεκτάριο και αφού τον έγδυσε μόνη της τον μύησε στο γαμήσι. Μηχανικά και γρήγορα, τα έκανε όλα αυτή κι εκείνος ξάνοιγε να μαθαίνει την πρώτη του φορά...
Πήγαινε τακτικά από τότε, δεν τον ένοιαζε η ανύπαρκτη ομορφιά της και η περασμένη ηλικία της, αρκεί που γαμούσε κι είχε να λέει στους άλλους στο ξυλουργείο και στους φίλους του που σαν σχολιαρόπαιδα δεν είχανε δικά τους λεφτά, φοβότανε μη τους δούνε οι καθηγητές από πάνω και ακούγανε μόνο τις ιστορίες του με κάποιο θαυμασμό...
Είχανε και τα κριτήρια τους για να τις αξιολογούν, βασιζόμενοι σε αυτά που οι γυναίκες τους άφηναν να βλέπουν πριν επιλέξουν, έτσι μεταξύ τους τραγουδούσαν πάνω στη δουλειά:
Της Μαριάννας μοιάζουνε με αγίνωτα λεμόνια, μα της Κλειώς της κρέμονται σαν τα ώριμα πεπόνια...
Εκεί κάπου ανάμεσα διαβαθμίζονταν τα προσόντα της Σούλας, της Ελεάνας, της Ελευθερίας, της Στέλλας και των άλλων εργαζόμενων γυναικών που συναντούσαν στα "σπίτια" με το κόκκινο φως απέξω που πήγαιναν, ευκαιρίας δοθείσης. Το άλλο δε, αυτό που κυρίως πλήρωναν, ήταν σε όλες ίδιο ανεξαρτήτως...συνοδευτικών και περιτυλίγματος, γιαυτό δεν έδιναν και πολλή προσοχή ποια τους τύχαινε κάθε φορά διαθέσιμη...
Το έκανε γνωστό και στον γέρο του πάνω σε μια κουβέντα που είχανε μια φορά, πως κάθε Σάββατο απόγευμα που ήταν κλειστά τα μαγαζιά πήγαινε στις πουτάνες και ξόδευε ένα μέρος του μισθού του, δεν τον πείραζε τον πατέρα, ήθελε να έχει τέτοιου είδους εμπειρίες ο γιος του πριν τον παντρέψει αργότερα όπως σχεδίαζε, να νοικοκυρευτεί, να γίνει οικογενειάρχης άνθρωπος. Τον ρώτησε μόνο ποια ώρα συνήθιζε να πηγαίνει, πράγμα που παραξένεψε τον Νεκτάριο...
Είχε την ευκαιρία να λύσει την απορία του πολύ καιρό αργότερα, όταν ένα Σαββατόβραδο καθυστέρησε στο καφενείο όπου κάποιος φίλος που είχε τη γιορτή του κερνούσε κρασί και μεζέδες. Πήγε καθυστερημένα στο μπουρδέλλο ο Νεκτάριος, πολύ πέρα από την ώρα που συνήθιζε, μα πάνω στο τσακ να δει τι εννοούσε ο πατέρας τότε:
Είδε τον γέρο του να εξέρχεται από την πόρτα ικανοποιημένος και ξαλαφρωμένος, ενώ ξοπίσω του η νεαρότερη κι ομορφότερη πουτάνα τον ξεπροβόδιζε λέγοντας του:
- Στο καλό ασίκη μου, ευχαριστώ για το ακριβό σου δώρο και σε περιμένω πάλι το άλλο Σάββατο βράδυ να έρθεις να παίξεις με την μικρή σου τζουτζούκα!
