ΕΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΥΘΥΝΗ...

Ζητάτε ποτέ επιχειρηματικές συμβουλές πλουτισμού από ανθρώπους που είναι μπατίρηδες; Όχι βέβαια, κανείς δεν θέλει να ξέρει έναν ξοφλημένο μπατίρη, πόσο μάλλον να τον ακούει...

Όμως το ίδιο ακριβώς λάθος κάνουμε σαν λαός με τους πολιτικούς.

Εμπιστευόμαστε να μας διοικήσουν και ν' αποφασίζουν για μας άνθρωποι που στις μεταξύ μας συζητήσεις κατηγορούμε και σιχτιρίζουμε.

Εμπιστευόμαστε το εργασιακό μας μέλλον σε ανθρώπους που ποτέ στη ζωή τους δεν έχουν δουλέψει.

Εμπιστευόμαστε την ασφάλεια της χώρας μας σε ανθρώπους που δεν έχουν υπηρετήσει αλλά έχουν αποδεσμευτεί από τη στρατιωτική τους θητεία είτε λόγω τρέλλας ή λόγω ανικανότητας.

Επειδή μόνο και μόνο μπήκανε σε κάποιο κόμμα κι εφτασαν άγνωστο πως, να καταλάβουν θέσεις, τίτλους, αξιώματα με την κομματική ταυτότητα.

Τα κόμματα όμως είναι οι οπαδοί τους!

Κανείς δημοκρατικά εκλεγμένος δεν μπορεί να κυβερνήσει κόντρα στην θέληση των οπαδών του. Μην περιμένετε αλλαγή μοντέλου διακυβέρνησης αν δεν αλλάξουμε ως κοινωνία. Όταν εξακολουθούμε να "συχνάζουμε" σε υπουργικά, βουλευτικά και κομματικά γραφεία τίποτε δεν θα αλλάξει.

Παρακολουθώντας τους λόγους των πολιτικών μας ή διαβάζοντας τις συνεντεύξεις τους στον Τύπο, έχει κανείς την αίσθηση ότι όλοι τους βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Αυτό που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο τους, είναι μάλλον κάτι ουτοπίες, κόσμοι δηλαδή που τους φαντάζονται μόνον αυτοί.

Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο απλός πολίτης, δεν έχει θέση στους κόσμους τους...

Αν συμφωνούσαν σε δυο τρία πράγματα τουλάχιστον, για να βγούμε από την κρίση; Τίποτε!

Ας συνέλθουμε λοιπόν, γιατί όταν εξακολουθούμε να ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις και να συμβιβαζόμαστε και λειτουργούμε με τους παραπάνω τρόπους τελικά, δεν είμαστε χωρίς ευθύνη!

ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ...

"Άγνωστος" χτύπησε πριν λίγες μέρες το κουδούνι του διαμερίσματος πρώην ποδοσφαιριστή και όταν κείνος από μέσα ρώτησε ποιος είναι δεν πήρε καμία απάντηση...

Ο πρώην ποδοσφαιριστής αποφάσισε να κατέβει στην είσοδο και να ελέγξει την κατάσταση. Αρχικά δεν παρατήρησε κάποια ύποπτη κίνηση, όμως αποφάσισε να κατέβει και στο λεβητοστάσιο και εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν άγνωστο Γεωργιανό ρέμαλο. (Την κατώτερη κακομούτσουνη ράτσα που είναι γεννημένοι εγκληματίες, πάντα μεθυσμένοι κι έτοιμοι για κάθε κακό).

Όταν τον ρώτησε ποιός είναι, αντί για απάντηση εκείνος έβγαλε ένα μαχαίρι και αδίστακτα τον τραυμάτισε στο πρόσωπο. Ωστόσο ο πρώην ποδοσφαιριστής τον αφόπλισε, τον χτύπησε και στη συνέχεια τον ανέβασε στο ισόγειο και κάλεσε την αστυνομία.

Η υπόθεση πήρε το δρόμο της "δικαιοσύνη"ς με τον πρώην ποδοσφαιριστή να καταθέτει μήνυση για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αλλά και τον αλλοδαπό δράστη να καταθέτει μήνυση κατά του πρώην ποδοσφαιριστή για επίθεση.

Ήθελα νάξερα ποιός νόμος και ποιά πολιτεία επιτρέπει στον παρολίγο δράστη ληστείας να καταθέτει μήνυση για επίθεση κατά του υποψήφιου θύματος, αν τυχαία εκείνο είναι σε καλή φυσική κατάσταση και αποτρέψει τη ληστεία του, κάνοντας 800 οκάδες τον ληστή, που επιτίθεται πρώτος πάντα με ότι κρατά στα χέρια του...

Και τι με περιμένει από κάποιον μαλάκα ανακριτή ή δικαστή που θα τύχει να εξετάσει την υπόθεση, αν τσακώσω μέσα στο σπίτι μου κάποιο τέτοιο ξενόφερτο τσογλάνι κι αφού το τσακίσω εύκολα σαν αθλητής δύναμης κι όχι κλωσταδόρος της μπάλας, τον παραδώσω έτοιμο κι αβλαβή στις "αρχές" που θα φτάσουν καθυστερημένα αν κι όποτε φτάσουν και θα μου ζητήσουν και τα ρέστα, εξ ονόματος του ληστή και των δήθεν δικαιωμάτων του, λες κι αυτός δεν έχει ευθύνη για τίποτα που βρέθηκε στο ξένο σπίτι...

Μωρέ καλύτερα στο τσουβάλι και στους αρκάλους αν μπορείς κι άσε τους μπάτσους να...

ΛΗΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΙ ΕΥΘΥΝΗ...

Τα προϊόντα όλα έχουν υποχρεωτικά ημερομηνία λήξης, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Μετά την ημερομηνία αυτή είτε αποσύρονταν για άλλη χρήση όπως ζωοτροφές, είτε πετάγονταν στους κάδους απορριμμάτων.

Όλα τα προϊόντα μετά την ημερομηνία λήξης τους έφευγαν από τα ράφια, δεν πουλιούνταν, τουλάχιστον στους ανθρώπους.

Σήμερα μας λένε ότι αντί να πετιούνται στον κάδο απορριμμάτων επειδή πλέον είναι επικίνδυνα, θα μπαίνουν σε άλλο ράφι και θα πουλιούνται σε χαμηλότερη τιμή.

Δηλαδή αυτό που ήταν άχρηστο για την επιχείρηση, από αύριο θα έχει αξία. Αυτό που κάποιοι το έβρισκαν τζάμπα έστω και στα σκουπίδια, από αύριο θα το πληρώνουν...

Και άντε τα φασόλια, οι φακές, κάποια ζυμαρικά, να κρατάνε λίγο ακόμη πέρα από την ημερομηνία λήξης τους χωρίς εμφανή βλάβη. Αλλά τυριά, αλλαντικά, γάλατα, κονσέρβες πόσο κρατάνε;

Και άντε το κατάστημα τα κρατά κάποιο χρονικό διάστημα μετά τη λήξη τους και τα πουλά σ' ένα κατάστημα εστίασης, ταβέρνα, εστιατόριο, φαστφουντάδικο κι έρχεται ο έλεγχος της Υγειονομικής Υπηρεσίας. Θα τον γράψει για ληγμένα και ίσως επικίνδυνα προϊόντα; Αν όχι, θα καταργηθεί και ο Υγειονομικός έλεγχος των προϊόντων που καταναλώνουμε;

Μήπως όσοι κατεβάζουν τέτοιες ιδέες και τις εφαρμόζουν θέλουν να βοηθήσουν κατ' αρχήν τους κατόχους αλυσίδων σούπερ μάρκετ και μεγαλοεισαγωγείς να πλουτίσουν κι άλλο και κατά δεύτερο και κυριότερο λόγο να ξεκάνουν τον αθώο πολίτη κι έτσι να γλυτώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από συντάξεις και ιατρικά έξοδα; Μια σκέψη είναι αλλά ο νους πάει μόνος του παντού, έτσι όπως μας συνήθισαν με διάφορες πρόχειρες αποφάσεις.

Με απλή λογική σκεπτόμενοι, ποιος θα αγοράζει τα ληγμένα; Μα, αυτός που δεν αρκούν τα λεφτά του να αγοράσει το μη ληγμένο, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο άνεργος, ο απένταρος. Γενικά ο φτωχός. Λέτε να θέλουν οι ειδήμονες κυβερνώντες να επαληθεύσουν το "όπου φτωχός και η μοίρα του;"

Και αφού το σούπερ μάρκετ θα πουλά το ληγμένο νόμιμα, βάσει της ισονομίας θα δικαιούται να το πουλά και το όποιο κυλικείο; Ποιος θα αφήσει το παιδί του να ψωνίσει από κυλικείο σάντουιτς με ληγμένα πριν "κάποτε" αλλαντικά;

Αν λοιπόν μια οικογένεια κακομοίρηδων πάρει λουκάνικα ληγμένα λόγω φτήνιας, πάθει γαστρεντερίτιδα, την ευθύνη ποιός θα την έχει; Στην χώρα αυτή φυσικά επίσημος κανένας γιατί όλοι είναι ανεύθυνοι, τουλάχιστον όσοι βγάζουν τέτοιες αποφάσεις μεταξύ καφέ και γόνατου.

Δεν θα ήταν προτιμότερο κύριοι των τέτοιων μεγάλων αποφάσεων, να πουλιούνται αυτά τα προϊόντα φθηνότερα μεν αλλά μερικές ημέρες πριν την λήξη τους, εν γνώσει του πελάτη; Ετσι και η ημερομηνία θα ισχύει για όλους και θα υπάρχει υπεύθυνος.

Διαφορετικά, ποιός είναι υπεύθυνος; Οχι φυσικά ο εισαγωγέας, ούτε το σούπερ μάρκετ, ούτε ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας. Τότε ποιος;

Μα σίγουρα ο τελευταίος τροχός, ο φτωχός καταναλωτής θα είναι υπεύθυνος για πάρτη του κι εδώ. Και μάλιστα ό,τι κι αν πάθει δεν θα μπορεί να ζητήσει ευθύνες από πουθενά, ούτε επίσημα ούτε ανεπίσημα.

Τελικά ποια η σκοπιμότητα αυτής της απόφασης; Ποιος ωφελείται;

Ληγμένα προϊόντα στο ράφι πλέον, γιατί; Για να επιταχύνουν κι αυτά συν τα άλλα επινοήματα (φάρμακα, πετρέλαιο, επιδόματα - παροχές, ανεξέλεγκτη από το νόμο βία) του φτωχού την ανθρώπινη ημερομηνία λήξης;

ΠΟΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑ ΠΟΥ Η ΕΥΘΥΝΗ;

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη, αποκαλύφτηκε ξεκάθαρα η δυσκολία στην πολιτική επικοινωνία και συναίνεση μεταξύ των αρχηγών κομμάτων, δεδομένου ότι όλοι τους είχαν εκ των προτέρων στο μυαλό τους τις επόμενες εκλογές, αφού το αποτέλεσμα δεν ικανοποιούσε κανέναν τους.

Αρχής γενομένης από τον Σαμαρά (Ν.Δ.), αλλά και τον Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ) που το ποσοστό του 17% τον μέθυσε. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο ειλικρινές και συνεπές κόμμα στις απόψεις και την τακτική του. Απέσχε από κάθε διαδικασία, μη έχοντας σχέση με την εποχή και την πραγματικότητα. Αλλά και η ΔΗΜ.ΑΡ. όπως και το κόμμα των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" δεν είχαν καμιά πρόθεση να συμβάλλουν στη λύση του αδιεξόδου. Είτε φοβούμενα τον αφανισμό τους λόγω των ευθυνών και της φθοράς που θα επωμίζονταν, είτε επειδή πιστεύουν ότι ο λαός θα τους ενισχύσει περαιτέρω.

Γευθήκαμε για τα καλά τις συγκεχυμένες προοπτικές -  προγραμματισμούς του κάθε κόμματος, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα μέλλον. Κανείς δεν μας λέει ξεκάθαρα τι ακριβώς σκέφτεται σχετικά με την Ευρώπη, το ευρώ και ο μνημόνιο. Και τι θα πράξετε αν οι Ευρωπαίοι δεν αποδεχθούν την αλλαγή των όρων του μνημονίου που θα προτείνετε;

Να μιλήσουν για την επόμενη μέρα, για τα νέα χαράτσια που έρχονται, για την όποια άμεση αλλαγή έστω και μικρή, στη σκληρή καθημερινότητα των πολιτών, για την αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη και πάνω απ' όλα για την ανεργία και την ξενόφερτη εγκληματικότητα. Απαντήσεις συγκεκριμένες χρειάζονται στα προβλήματα που θ'αντιμετωπίσει ο κόσμος τους επόμενους 2- 4- 6 μήνες, διότι είναι πολλοί πια εκείνοι που δεν έχουν ούτε αυτόν τον χρονικό ορίζοντα...

Κανείς δεν προτείνει μια εφικτή λύση. Αυτοσχεδιάζουν με μεγαλόσχημα λόγια και άπειρες ανεφάρμοστες προτάσεις από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα με την αλαζονεία προμετωπίδα της Ν.Δ. και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», με τον δήθεν ταπεινό μα αμετανόητο λόγο του κ. Βενιζέλου (ΠΑΣΟΚ), με την απόλυτη αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖΑ, με το ήξεις, αφήξεις του  Κουβέλη (ΔΗΜ.ΑΡ.) και το όχι σε όλα και όλους του ΚΚΕ, τι το καινούργιο να περιμένει κανείς με τις επαναληπτικές εκλογές; Μάλλον μία από τα ίδια, πιθανόν με ελάχιστες παραλλαγές ως προς τα ποσοατά που θα πάρουν τώρα...

Και πάλι το μπαλάκι είναι στους ψηφοφόρους που αυτή τη φορά ζυγίζοντας και τους καιροσκοπισμούς των κομμάτων, ελπίζουμε να ψηφίσουν πιο ώριμα, με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Οι ψηφοφόροι δεν είναι κουκιά για να μεταφέρονται και να μεταβιβάζονται τόσο απλά, όπως ελπίζουν να γίνει οι ηγεσίες των κομμάτων. Μα πως θα δείξουν ποια πρόσωπα θέλουν με τις αρχηγικές λίστες υποψηφίων, χωρίς την δυνατότητα σταυρού προτίμησης;

Τα κόμματα άλλη μια φορά δεν αφουγκράστηκαν την αγωνία της κοινωνίας. Αγνόησαν την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που εκφράζει δημοσκοπικά (μετεκλογικά) την επιθυμία του (κατά 72%) για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.

Με οποιοδήποτε μάλιστα κόστος γι' αυτά. Ούτε φυσικά και το γεγονός ότι το 78% των ερωτηθέντων θέλει την παραμονή μας στο ευρώ. Αποδείχθηκε για μια άλλη φορά ότι το μικροκομματικό συμφέρον προέχει του εθνικού κι ότι ο πολιτικαντισμός ζει και βασιλεύει στη χώρα μας.

Με τόσο ρευστή κατάσταση, με μια τέτοια αβεβαιότητα να κυριαρχεί στην Ευρώπη και τον κόσμο, με την αλλαγή συσχετισμών και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, με την προσοχή όλου του δυτικού κόσμου και της οικονομίας στραμμένες στην Ελλάδα, τι περισσότερο να περιμένει κανείς από αδρανή και αυτιστικά κόμματα;

Θα προκάνουμε να ελέγξουμε τις εξελίξεις προς όφελος μας, ή θα μας υπερφαλαγγίσει η επερχόμενη κατάρρευση της χώρας;

ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ...

Αν υπήρχε υπεύθυνος αρχηγός του Ελληνικού κράτους με βούληση και κύρος, κάτι  που δεν φαίνεται διαθέτει το σημερινό αρρωστάρικο ανθρωπάκι που καταλαμβάνει τη θέση, ίσως να επέμενε στη συνεύρεση των ανεπαρκών όπως αποδεικνύονται "αρχηγών" που δεν μπορούν να βάλουν την Ελλάδα πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον, γύρω από ένα τραπέζι.

Θα ρωτούσε ποιοι είναι οι εθκικοί στόχοι μας ως Ελλάδα. 1 Να μείνουμε ως χώρα στο ευρώ, 2 Να φύγουμε σταδιακά από το μνημόνιο 3...4.... 5...κλπ κλπ θα πίεζε να καταλήγανε σε μία κοινή απόφαση πάνω σε 5-10 άξονες.

Την επόμενη μέρα θα φώναζε με δική του πρωτοβουλία τους τεχνοκράτες, τους συμβούλους και τα ανεκμετάλευτα μυαλά αυτής της χώρας που κάθε μέρα καταθέτουν λύσεις σε έγκυρες οικονομικές εφημερίδες κι ακόμη από τους άλλους, από κείνους που διαπρέπουν σε κάθε τομέα στο εξωτερικό αλλά εδώ δεν τους δινει κανείς καμία σημασία.

Θα μάζευε 20 άτομα και θα τους έδινε τις αποφάσεις - οδηγίες των "αρχηγών" που υποτίθεται εκπροσωπούν τον λαό που τους ψήφισε) και θα τους έκλεινε μέσα στο  ίδιο γραφείο συσκέψεων για 3 μέρες να βρούν τις εφικτές κι άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις για μια κυβέρνηση με χρονικό περιθώριο τα 2 χρόνια.

Θα επέλεγε έναν Έλληνα πρόθυμο και ικανό να υλοποιήσει το πρόγραμμα να του αναθέσει την πρωθυπουργία.

Μετά θα όρκιζε την κυβέρνηση με πρόσωπα που θα διάλεγε αυτός ο πρωθυπουργός μόνος κι ανενόχλητος. Οχι μικροκομματισμοι, πολιτικά παιχνίδια, αλισβερίσια, απίθανοι "όροι και προυποθέσεις" συμφεροντολογικοί υπολογισμοί, κομματικές ισσοροπίες και σκοπιμότητες.

Όπως κάνανε τώρα όλοι οι πολιτικοί που θα ξαναπάμε στην κάλπη για απανωτές εκλογές κι αυτοί θα ψάχνουν μέχρι τότε ποιός φταίει λέει περισσότερο...

Μα με τους ίδιους αρχηγούς, τα ίδια κόμματα, τις ίδιες νοοτροπίες και φοβίες και προπαντός τους ίδιους ψηφοφόρους όπως πριν ένα μήνα, τι περιμένουν ν' αλλάξει τώρα, ριζικές ανατροπές δεν γίνονται σε ένα μήνα πέρα από μια μικρή μεταβολή πάνω - κάτω στα ποσοστά τους και ίσως αντί 7 να έχουμε 8, 9 κόμματα εντός της επόμενης βουλής;

Γιατί εγώ βλέπω να αλλάζει άλλη μια ημερομηνία αναβολής του προβλήματος της χώρας, με τις μεθεπόμενες εκλογές του Ιουλίου, μετά και τις νέες αδιέξοδες κόντρες ΚΑΙ στη νέα βουλή...

ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Ο κόσμος αναζητά δικαιωσύνη στη καθημερινότητά του. Όσο οι πολιτικοί παραμένουν αναποφάσιστοι και αβέβαιοι τόσο θα νικούν οι μειοψηφίες της αντίδρασης και του χάους.

Και όσοι όσοι σχολιάζουν έτσι απερίσκεπτα αν ήταν στην θέση αυτών των υπουργών τι διαφορετικά μέτρα θα έπαιρναν και πως θα εξηγούσαν μετά την αποτυχία τους.

Με το να γαυγίζουμε σαν τα σκυλιά την πανσέληνο δεν καταφέρνουμε τίποτα. Και με το να σπάμε τα πάντα στις πορείες επιβαρύνουμε τις τσέπες μας. Όταν όμως τα προηγούμενα χρόνια γλιτώναμε κατ' εξακολούθηση τον ΦΠΑ ήταν θεάρεστη πράξη.

Ακόμη, μια μερίδα "αγωνιστών" θέλει προφανώς να καταδικαστούν σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες όσοι υπήρξαν πολιτικοί τα τελευταία 30 χρόνια. Όλοι όμως! Άσχετα με το πόσο ευθύνονται για το χάλι μας...

Άντε να ρίξουμε στην πυρά όλους τους πολιτικούς, να ικανοποιηθείτε.

Και μετά; Ποιοι θα διαχειριστούν την κατάσταση;

Μη πολιτικοί; Μήπως με χακί στολές είναι καλύτερα; Ή να εγκατασταθούν στην Αθήνα ξένοι επίτροποι να επιβλέπουν κατεθευθείαν τα υπουργεία;

Να τα φαιδρά περί υποκλοπής της λαϊκής ψήφου από την κυβέρνηση: ο δήθεν αθώος λαός που ψήφισε το "λεφτά υπάρχουν" για ατομικές παροχές και από τότε υφίσταται ό,τι ξέρουμε, τώρα δίνει την πρωτοπορία πάλι στο Σαμαρά που λέει περίπου το ίδιο: θα μειώσει τα ελλείμματα δίνοντας σε όλους περισσότερα.

Άρα κανείς δε μας κλέβει την ψήφο.

Επί 30 χρόνια επιλέγουμε το πιο χοντροκομμένο ψέμα προεκλογικά και έπειτα ζητάμε το λόγο γιατί μας είπαν ψέματα.

Ποιός σε καταράστηκε

Ελλάδα κακομοίρα

να έχεις τόσους πιολιτικούς

νερόβραστους και φύρα!

Όλοι όσοι τους στείλανε εκπρωσώπους τους στην Βουλή, με την ψήφο τους...

Ας πάψουμε να κοροϊδευόμαστε σε αυτόν τον τόπο!

ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ...

Αλί σ' όσους φτωχαίνουνε
και δανεικά γυρεύουν,
αυτοί που τους τα δίνουνε
το τι τους μαγειρεύουν...

Ελλάδα ποιοί σε φέρανε
σε τούτονε το χάλι,
τους ξέρεις κι όμως άφησες
να τη γλιτώσουν πάλι...

Δυστυχώς η ιστορία θα το γράψει σαν γεγονός, όμως εγώ και εσύ είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε τα αποτελέσματα της φτώχιας της ανέχειας και της χρεωκοπίας, την ώρα που οι κύριοι υπαίτιοι της κατάστασης θα συνεχίζουν να απολαμβάνουν ότι στερούν από εμάς.

Εκτός κι αν τους το βγάλουμε ξινό...

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΑ...

Οι πολίτες της Ελλάδας, σε ένα πρόσωπο κατά βάση αναθέτουν την τύχη τους. Στον αρχηγό του κόμματος που έρχεται πρώτο στις εκλογές κερδίζοντας έτσι την εξουσία, που την ασκεί απεριόριστα όταν γίνεται πρωθυπουργός σε λίγες μέρες εκ των εκλογών.

Μέχρι ν' αποφασίσει ο ίδιος πότε βολεύει να προκηρύξει νέες, ή ανενόχλητος να εξαντλήσει την τετραετία του.

Από εκεί και πέρα αυτός ευθύνεται για κατανομή των ρόλων και των αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στον καθένα άλλο στον κομματικό ή κρατικό μηχανισμό. Σ αυτόν ανήκει η μεγαλύτερη ευθύνη να επιτηρεί τη χρηστή διοίκηση.

Επειδή οι Πρωθυπουργοί που πέρασαν δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους έχουμε τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα...

Ως απόλυτοι άρχοντες συνήθως και στο κόμμα τους και στο κράτος, έχουν την κύρια ευθύνη για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, τον τρόπο ανάδειξης ενός πολιτικού (φίλου τους, συμπαθούντα, ή συστημένο από συμφέροντα) και τα κριτήρια επιλογής του για θέσεις διακυβέρνησης και άσκησης εξουσίας...

Ποιος ευθύνεται για τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο, τον Ρουσόπουλο, τον Βουλγαράκη, τον Σουφλιά, τον Αγγέλου;

Εντάξει, μεγάλοι άνθρωποι είναι και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και δεν μπορούμε να τις χρεώσουμε σε άλλους. Όταν όμως αυτές οι πράξεις προέρχονται εκ της θέσεώς του, δεν φέρει καμία ευθύνη αυτός που του έδωσε τη θέση;

Όταν ένας υπουργός συλλαμβάνεται διεφθαρμένος, δωροδοκούμενος, προωθώντας συγκεκριμένα συμφέροντα εις βάρος του τόπου του, δεν φέρει καμιά ευθύνη ο πρωθυπουργός που τον διόρισε;

Και τι κλάσης πρωθυπουργοί είναι διάφοροι που μας κυβέρνησαν κατά καιρούς που δεν πήραν είδηση τι συμβαίνει στην αυλή τους, ενώ ο κόσμος και τα μέσα φίλια ή αντίπαλα βοούσαν;

Σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια και σε ότι αφορά τα δυο μεγάλα κόμματα η ανέλιξη ορισμένων προσώπων από μόνη της μαρτυράει και το είδος της διακυβέρνησης που θα ασκούσαν. Με αποκλειστικό κριτήριο την κομματική ιδιότητα και κυρίως την εσωκομματική σχέση με τον αρχηγό και άλλους ισχυρούς παράγοντες του κόμματος, έπαιρνε κάποιος κατ' απονομή και όχι κατ' αξία, ένα υψηλό κομματικό αξίωμα και στη συνέχεια το χρησιμοποιούσε για να μπει στην πολιτική.

Μετά η ανέλιξη είναι γνωστή κι επαναλαμβανόμενη: Διορίζοντας αφειδώς, ξοδεύοντας τα χρήματα του φορέα που διοικούσε και ενίοτε καρπωνόμενος ένα μέρος από αυτά τα χρήματα, ή βολεύοντας αυτούς που θα τον υποστήριζαν οικονομικά στην πολιτική του διαδρομή στο μέλλον.

Υπάρχουν άνθρωποι που για δεκαετίες κυβερνούν άλλους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είχαν ισχυρή πρόσβαση στο κόμμα. Υπάρχουν πρόσωπα που έγιναν υπουργοί σε υπουργεία στα οποία δεν θα μπορούσαν προσληφθούν ούτε κλητήρες. Με άλλα λόγια η διαδικασία με την οποία μπαίνουν στην πολιτική πολλοί, είναι εξ αρχής μια φαύλη διαδικασία.

Οπότε η φαύλη συνέχεια είναι αναπόφευκτη...

Στοιχεία φαυλότητας έχουν και οι διεργασίες συγκρότησης των υπουργικών συμβουλίων, των όποιων την αρμοδιότητα έχουν αποκλειστικά κατά την κρίση τους οι πρωθυπουργοί. Οι εσωκομματικές σκοπιμότητες, οι προσωπικές σχέσεις, η ευνοιοκρατική αντίληψη, αλλά και οι εξωθεν παρεμβάσεις οδηγούν σε υπουργικούς θωκουςπροσωπα εντελώς ακατάλληλη, με ηθικά προβλήματα εξ αρχής.

Όταν γίνεται αντιληπτή η καθόλου ηθική δραστηριότητα τους, η απλώς η ανικανότητα τους, δεν είναι εύκολο να εκδιωχτούν. Γιατί εν τω μεταξύ ξέρουν πράγματα που μπορούν να εκθέσουν κυβέρνηση, το κόμμα, η τον αρχηγό, η έχουν εξαγοράσει υποστήριξη (με δημόσιο χρήμα φυσικά) στο χώρο της οικονομίας, των μέσων ενημέρωσης, ή φέρουν συστατική επιστολή από διαπλεκόμενους που ευνόησαν κι ως εκ τούτου όλα καλώς...

Το πολιτικό σύστημα σάπισε στην διαδρομή του ως σήμερα, γιατί σε ένα μεγάλο τμήμα του αποτελείται από σάπιους ανθρώπους.

Γιατί στην επιλογή των προσώπων που θα έμπαιναν στην πολιτική η θα ασκούσαν εξουσία δεν υπήρχε κανένας έλεγχος ποιότητας και καταλληλότητας. Πολύ συχνά όποιος μπαίνει στην πολιτική αισθάνεται ότι το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πλουτίσει. Το κάνει γιατί το κάνει και ο συνάδελφος του στην κυβέρνηση, στην Βουλή, ο πρώτος σε ψήφους αντίπαλος στην εκλογική περιφέρεια του, κλπ

Το κάνει γιατί δεν κινδυνεύει να τιμωρηθεί με τη συντεχνιακή αντίληψη που πολιτικοί πάλι ψήφισαν. Και το κάνει γιατί όσο πιο διεφθαρμένος είναι τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να παραμείνει στην εξουσία, να στήσει τον δικό του μηχανισμό στήριξης να τον προβάλουν τα μέσα ενημέρωσης και να κυριαρχεί στην εκλογική ότι περιφέρεια, "θάβοντας" άλλους που διαφέρουν και δεν ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι...

ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΙ ΕΥΘΥΝΕΣ...

Ακούστηκαν χθες στην συζήτηση στη Βουλή:

Η σύγχρονη διακυβέρνηση απαιτεί αποκέντρωση εξουσιών και συγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε όλη την κλίμακα της διοίκησης. Ενώ σήμερα έχουμε ακριβώς το αντίθετο: συγκέντρωση των εξουσιών στην κορυφή και πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων στη βάση...

Στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα μοντέλο που διατηρεί όλες τις εξουσίες συγκεντρωμένες στην κορυφή, αλλά διανέμει αρμοδιότητες συνεχώς προς τα κάτω χωρίς αντίστοιχους πόρους. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψει μια σοβαρή αναντιστοιχία ανάμεσα στις εξουσίες και τις αρμοδιότητες στην κορυφή, αλλά και ανάμεσα στις αρμοδιότητες και τους απαραίτητους πόρους στη βάση του οικοδομήματος.

Έτσι προέκυψε ένα διοικητικό-πολιτικό μοντέλο, όπου στην κορυφή του υπάρχουν εξουσίες χωρίς αρμοδιότητες, ενώ στη βάση του υπάρχουν αρμοδιότητες χωρίς πόρους. Κι ανάμεσα αναπτύχθηκε μια τεράστια γραφειοκρατία. Που αυτό-αναπαράγεται και μπλοκάρει τα πάντα.

Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει όπως θέλει, διότι οι πρωτοβουλίες της διασπώνται σε πολλαπλές "υπογραφές", που κατακερματίζουν την ευθύνη, ενώ το διοικητικό σύστημα είναι μονίμως μπλοκαρισμένο προς τα κάτω.

Και το γραφειοκρατικό μπλοκάρισμα κινητροδοτεί μόνο μηχανισμούς λαδώματος και γρηγορόσημου. Όπου όσοι έχουν το πόστο και την ευχέρεια ζητάνε "μεσιτικά" για να εξυπηρετήσουν σε λογικούς χρόνους νόμιμα αιτήματα των πολιτών...

Aυτό είναι πια καθημερινό γεγονός .Δυστυχώς όμως έφτασε να θεωρείται λαϊκό κεκτημένο, και ο οποιοσδήποτε τολμηρός επιχειρήσει να βάλει μια κάποια τάξη στα πράγματα, θα χαρακτηρισθει "αυταρχικος", "στενοκεφαλος", "ηθικολογος", θα λοιδωρηθεί από τα ίδια ΜΜΕ, θα καταψηφιστεί κατ' υπόδειξη, θα περιθωριοποιηθεί και άλλα που σκοπό θα έχουν τη συνέχιση της ανομίας.

Η διαφθορά δημιουργείται όταν υπάρχουν ξένα λεφτά, λεφτά τρίτων, λεφτά φορολογουμένων, χρεωστούμενα φορολογουμένων, μελλοντικοί λογαριασμοί φορολογουμένων, και μηχανισμός βίας, εξαναγκασμού, κοροϊδίας από λίγους, για να τα πάρουν από τους πολλούς...

- Πληρώνεις ή εκβιάζεις τον πολιτικό για να σου κάνει το δικό σου σε βάρος του συνόλου.

- Πληρώνεις το φιλικό σου ΜΜΕ για να πείσει ή να εκβιάσει τον πολιτικό να σου κάνει το δικό σου σε βάρος του συνόλου.

- Λες ψέματα στο σύνολο που συνήθως κοιμάται μακάριο ή αδιαφορεί, σε συνεργασία με τον πολιτικό και το ΜΜΕ για να πάρεις κάτι που δεν σου ανήκει.

- Χρησιμοποιείς ως ευνοημένος - διαπλεκόμενος λεφτά του συνόλου, για να κάνεις όλα τα παραπάνω, για να κάνεις κι άλλα πράγματα σε βάρος του συνόλου.

- Κλέβεις, υφαρπάζεις και εκβιάζεις για πράγματα που δεν σου ανήκουν, για ίδιον όφελος.

- Όταν όλα τελειώσουν, φτάνεις να ξεπουλάς και το Έθνος σου το ίδιο, αν έτσι σε βολεύει για να συνεχίσεις τα σχέδια σου...

Από το ένα δωράκι στον ευατό του που έγινε τρόπος ζωής κάποτε με πρωθυπουργική ρήση, φτάσαμε να διοργανώσουμε την ακριβότερη Ολυμπιάδα, να πληρώνεται η καθαρίστρια των τελωνείων, της ΔΟΥ και της Βουλής καλύτερα από επιτρόπους της ΕΕ να τιμούμε κομιστές dvd κάνοντας τους εκδότες και μιζαδόρους εργολάβους με χαριστικά δημόσια έργα.

Οι πολιτικοί μας να συνευρίσκονται τακτικά να συζητούν για τα αποτελέσματα της διαχείρισης τους...

Και εμείς ν' απορούμε ακόμη με το μέγεθος και την ατιμωρησία της διαφθοράς, της θεσμικής κλοπής του δημόσιου χρήματος και της αναξιοπιστίας των πάντων. Όμως για την διαφθορά των κρατών τους ευθύνονται οπωσδήποτε και οι πολίτες τους, αφού ψηφίζουν (και ξαναψηφίζουν), όχι μόνον ανίκανες κυβερνήσεις, αλλά και τους ίδιους διεφθαρμένους πολιτικούς επί χρόνια και χρόνια...

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ...

Το παιχνίδι της εξουσίας θα παιχεί πάλι από τα 2 μεγάλα κόμματα και από αυτά προσδοκούμε λύσεις.

Δεν αξίζει ν' ασχολούμαστε υπερβολικά με τα 3 - 4 μικρά κόμματα που περιχαρακωμένα στον εαυτό τους, καιροσκοπικά και δημαγωγικά τα ευμετάβλητα ποσοστά τους, αδιάφορα κι ασήμαντα για μας τα προβλήματα ιδεολογίας τους, μπορούν να διακηρύσσουν και να πιστεύουν ότι θέλουν, συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία όπως η δημοκρατία προστάζει και λοιπόν;

Η πραγματική πολιτική τους εμβέλεια φτάνει μόνο ως τις πιέσεις που προκαλούν στα 2 μεγάλα κόμματα, όταν με ανευθυνότητα και αχαλίνωτο λαϊκισμό απειλούν να τους αφαιρέσουν 2- 3 μονάδες δημοσκοπήσεων.

Στα μεγάλα κόμματα θα στραφεί ο κύριος όγκος ψηφοφόρων και ψήφων, από δαύτα περιμένουμε κι απαιτούμε.

Και τα 2 έχουν θητεύσει και στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και γνωρίζουν την τακτική να μεταπηδούν από τη μια θέση στην άλλη. Και τα 2 έχουν γνωρίσει τον θρίαμβο της νίκης και την πίκρα της ήττας στο παρελθόν και θα υπέθετε κανείς πως είναι ώριμα πια να αποδέχονται την πιλιτική εναλλαγή ως τη ουσία της δημοκρατίας.

Οι νοήμονες πολίτες που τ' ανεβοκατεβάζουν, κινούνται την ώρα των εκλογών από τον θυμό που τους προκαλεί η ανεπάρκεια των πολιτικών και η αδιαφορία τους για τα "μικρά καθημερινά", η μεταξύ τους συγκάλυψη και η αδιαφάνεια στις πράξεις όσων μας σκανδαλίζουν, η διαφθορά, η διαπλοκή, η εξαπάτηση...

Οι κομματικοί ηγέτες έντρομοι μπροστά στο οποιοδήποτε πολιτικό κόστος, φαίνεται πως προτιμούν να συγκεντρώνουν γύρω τους φανατικούς οπαδούς κι όχι υπεύθυνους πολίτες. Στους χαχόλους αυτούς είναι αφιερωμένες οι προεκλογικές φιέστες κι "εμφανίσεις" τους.

Με πολλά "θα" και υποσχέσεις, φτηνή ρητορεία, συνθήματα κενά, χαρακτηρισμοί και κραυγές κατά του αντιπάλου, των αφισοκολλήσεων, της χρυσοπληρωμένης από το λαό κομματικής προπαγάνδας...

Είναι γεγονός, ότι στην Ελλάδα οι εκλογές δεν κερδίζονται χωρίς λαϊκισμό. Μια μερίδα ψηφοφόρων μπαλαντζάρει κάθε φορά ανάλογα και κατά που φυσά ο άνεμος συνήθως με ιδιοτελή προσωπικά συμφέροντα - το καταραμένο ρουσφέτι - αντίδωρο του σταυρού προτίμησης σε κάποιον βουλευτή. Δώρο για λίγους όμως ευνοημένους, από τους πολιτικούς μας στις ανάγκες του πελατειακού τους συστήματος, ευτυχώς για μας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τους πάντες!

Δεν περιμένουμε τίποτα καλύτερο και σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, όπως μας έχουν συνηθίσει...

Το εκλογικό αποτέλεσμα όμως δεν το καθορίζουν τα κομματόσκυλα που με κλειστά μάτια ψηφίζουν κατά τας υποδείξεις των κομματικών τους οργάνων, μα οι ανεξάρτητοι ψηφοφόροι που κάποιος τους κατέταξε άδικα στον μεσαίο χώρο.

Αυτοί είναι που συμβάλλουν στις 2 - 3 κρίσιμες μονάδες που κρίνουν την αυτοδυναμία ή όχι, το βράδυ της εκλογικής αναμέτρησης.

Περιμένοντας με τη σειρά τους φρέσκες ιδέες, πειστικές και πρακτικές λύσεις, ηγέτη αποφασισμένο να συγκρουστεί με το κατεστημένο, με πνεύμα και θάρρος μεταρρυθμιστή και ικανότητα σκληρής δουλειάς με απτά αποτελέσματα.

Θέση μοναχική, με ευθύνες, δυσκολίες και πολλές διαπλεκόμενες πιέσεις η θέση του πρωθυπουργού. Που ανταμείβει και δοξάζει πολύ μετά κι εκ του συνολικού αποτελέσματος...

Κι εμείς οι Έλληνες έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν που το κατάλαβε αργά αφού απέτυχε και σε έναν που δεν είναι βέβαιο ακόμη πως έχει αντιληφθεί τη κρισιμότητα των περιστάσεων που μπορεί να κληθεί ν' αναλάβει σε 4 βδομάδες...

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ...

Υπευθυνότητα για έναν πολιτικό είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού...

Υπευθυνότητα για έναν πολιτικό είναι να διακονεί τις αρχές της ισονομίας, της αξιοκρατίας, της κοινωνικής ισότητας, της διαφάνειας...

Υπευθυνότητα είναι να επιλέγει το βουλευτικό αξίωμα όχι για τα προνόμια που του εξασφαλίζει αυτό, αλλά γιατί νοιώθει την ανάγκη να αγωνιστεί και να βρει λύσεις για τα προβλήματα των πολιτών...

Υπευθυνότητα είναι να διαχειρίζεται με σύνεση κάθε λεπτό του ευρώ των εθνικών πόρων...

Υπευθυνότητα είναι όταν υποτάσσει το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό, όταν ανάγει τις ατομικές επιδιώξεις στις συλλογικές...

Υπευθυνότητα είναι όταν δε θεσπίζει νόμους με ασφαλιστικές δικλίδες, για να βρίσκεται στο απυροβόλητο...

Υπευθυνότητα είναι όταν εκδηλώνει έμπρακτα τις οικολογικές του ανησυχίες επιλέγοντας ένα υβριδικό ΤΟΥΟΤΑ prius 27.000 ευρώ και όχι μια υβριδική λιμουζίνα LEXUS των 72.000 ευρώ...

Υπευθυνότητα είναι όταν δε βλέπει τους πολίτες σαν ψηφοφόρους μπαλαντέρ ή σαν απλά νούμερα καταμετρημένων ψηφοδελτίων...

Υπευθυνότητα είναι όταν επωμίζεται τις συνέπειες των επιλογών του και δέχεται με αξιοπρέπεια την ήττα του...

Υπευθυνότητα είναι όταν δεν επιδίδεται σε τακτικές επίθεσης, αιφνιδιασμού, αντιπερισπασμού του "αντιπάλου" του, μετατρέποντας μία χώρα σε πεδίο μάχης με άμαχο πληθυσμό όλο τον λαό...

Υπευθυνότητα δεν είναι ποιος θα κάνει πρώτος κίνηση σαχ, ρουά ή ματ στην πολιτική σκακιέρα με "πιόνια" τους απλούς πολίτες...

Υπευθυνότητα είναι να παλεύει για τη βιωσιμότητα της πολιτικής ηθικής, η οποία εξασφαλίζει έναν υγιή δημοκρατικό βίο σε άρχοντες και αρχομένους...

Εν τέλει η υπευθυνότητα που επιδεικνύει ένας πολιτικός είναι ένα αλάνθαστο κριτήριο για τον (σώφρονα) πολίτη, ο οποίος, καλείται να ψηφίσει σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο...

Μήπως όμως ψηφίζοντας με βάση ένα τέτοιο κριτήριο αυτούς που μας προτείνουν τα πολιτικά κόμματα, βρεθούμε στο τέλος ακυβέρνητοι, λόγω έλλειψης κατάλληλων προσώπων;

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ...

Πιστεύω πως το Internet δημιουργεί μια νέα πολιτιστική - επικοινωνιακή πραγματικότητα, ξεπερνώντας τους καταναγκασμούς των παραδοσιακών εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, για όσους το χρησιμοποιούμε.

Τo Internet και τα εκατομμύρια blogs μπορεί να προσφέρουν δημιουργική επικοινωνία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά οι καταστρατηγήσεις των άγραφων κανόνων κοινωνικής ευθύνης με δόλιους σκοπούς αποτελούν μια αποδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας μας να εκφράζουμε την άποψη μας.

Όμως, όσο κι αν θέλουμε να παραγνωρίσουμε τις μεγάλες και πολλές κακοποιήσεις αυτής της ηλεκτρονικής ελευθερίας (για τις οποίες πρέπει να υπάρξει μια ευθύνη και παραμερισμός αυτών που αμαυρώνουν το τοπίο), τότε θα κινδυνεύουμε να αποδυναμώσουμε αυτή την πραγματική και δημιουργική ελευθερία, με δόλιες καταχρήσεις της.
Γι' αυτό ένας κανόνας θα πρέπει να ισχύει: τα blogs θα πρέπει να είναι επώνυμα και να φέρει ο δημιουργός τους την ευθύνη για το περιεχόμενο τους.
Γιατί το κάνω εγώ κι όχι άλλοι;
Αν δεν τολμούν κι εδώ, τότε no blogging (γι' αυτούς και μόνο, να μην την πληρώσουμε οι υπόλοιποι).
Αυτό ήταν αυτονόητο από την αρχή.