ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΑ...

Οι πολίτες της Ελλάδας, σε ένα πρόσωπο κατά βάση αναθέτουν την τύχη τους. Στον αρχηγό του κόμματος που έρχεται πρώτο στις εκλογές κερδίζοντας έτσι την εξουσία, που την ασκεί απεριόριστα όταν γίνεται πρωθυπουργός σε λίγες μέρες εκ των εκλογών.

Μέχρι ν' αποφασίσει ο ίδιος πότε βολεύει να προκηρύξει νέες, ή ανενόχλητος να εξαντλήσει την τετραετία του.

Από εκεί και πέρα αυτός ευθύνεται για κατανομή των ρόλων και των αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στον καθένα άλλο στον κομματικό ή κρατικό μηχανισμό. Σ αυτόν ανήκει η μεγαλύτερη ευθύνη να επιτηρεί τη χρηστή διοίκηση.

Επειδή οι Πρωθυπουργοί που πέρασαν δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους έχουμε τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα...

Ως απόλυτοι άρχοντες συνήθως και στο κόμμα τους και στο κράτος, έχουν την κύρια ευθύνη για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, τον τρόπο ανάδειξης ενός πολιτικού (φίλου τους, συμπαθούντα, ή συστημένο από συμφέροντα) και τα κριτήρια επιλογής του για θέσεις διακυβέρνησης και άσκησης εξουσίας...

Ποιος ευθύνεται για τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο, τον Ρουσόπουλο, τον Βουλγαράκη, τον Σουφλιά, τον Αγγέλου;

Εντάξει, μεγάλοι άνθρωποι είναι και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και δεν μπορούμε να τις χρεώσουμε σε άλλους. Όταν όμως αυτές οι πράξεις προέρχονται εκ της θέσεώς του, δεν φέρει καμία ευθύνη αυτός που του έδωσε τη θέση;

Όταν ένας υπουργός συλλαμβάνεται διεφθαρμένος, δωροδοκούμενος, προωθώντας συγκεκριμένα συμφέροντα εις βάρος του τόπου του, δεν φέρει καμιά ευθύνη ο πρωθυπουργός που τον διόρισε;

Και τι κλάσης πρωθυπουργοί είναι διάφοροι που μας κυβέρνησαν κατά καιρούς που δεν πήραν είδηση τι συμβαίνει στην αυλή τους, ενώ ο κόσμος και τα μέσα φίλια ή αντίπαλα βοούσαν;

Σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια και σε ότι αφορά τα δυο μεγάλα κόμματα η ανέλιξη ορισμένων προσώπων από μόνη της μαρτυράει και το είδος της διακυβέρνησης που θα ασκούσαν. Με αποκλειστικό κριτήριο την κομματική ιδιότητα και κυρίως την εσωκομματική σχέση με τον αρχηγό και άλλους ισχυρούς παράγοντες του κόμματος, έπαιρνε κάποιος κατ' απονομή και όχι κατ' αξία, ένα υψηλό κομματικό αξίωμα και στη συνέχεια το χρησιμοποιούσε για να μπει στην πολιτική.

Μετά η ανέλιξη είναι γνωστή κι επαναλαμβανόμενη: Διορίζοντας αφειδώς, ξοδεύοντας τα χρήματα του φορέα που διοικούσε και ενίοτε καρπωνόμενος ένα μέρος από αυτά τα χρήματα, ή βολεύοντας αυτούς που θα τον υποστήριζαν οικονομικά στην πολιτική του διαδρομή στο μέλλον.

Υπάρχουν άνθρωποι που για δεκαετίες κυβερνούν άλλους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είχαν ισχυρή πρόσβαση στο κόμμα. Υπάρχουν πρόσωπα που έγιναν υπουργοί σε υπουργεία στα οποία δεν θα μπορούσαν προσληφθούν ούτε κλητήρες. Με άλλα λόγια η διαδικασία με την οποία μπαίνουν στην πολιτική πολλοί, είναι εξ αρχής μια φαύλη διαδικασία.

Οπότε η φαύλη συνέχεια είναι αναπόφευκτη...

Στοιχεία φαυλότητας έχουν και οι διεργασίες συγκρότησης των υπουργικών συμβουλίων, των όποιων την αρμοδιότητα έχουν αποκλειστικά κατά την κρίση τους οι πρωθυπουργοί. Οι εσωκομματικές σκοπιμότητες, οι προσωπικές σχέσεις, η ευνοιοκρατική αντίληψη, αλλά και οι εξωθεν παρεμβάσεις οδηγούν σε υπουργικούς θωκουςπροσωπα εντελώς ακατάλληλη, με ηθικά προβλήματα εξ αρχής.

Όταν γίνεται αντιληπτή η καθόλου ηθική δραστηριότητα τους, η απλώς η ανικανότητα τους, δεν είναι εύκολο να εκδιωχτούν. Γιατί εν τω μεταξύ ξέρουν πράγματα που μπορούν να εκθέσουν κυβέρνηση, το κόμμα, η τον αρχηγό, η έχουν εξαγοράσει υποστήριξη (με δημόσιο χρήμα φυσικά) στο χώρο της οικονομίας, των μέσων ενημέρωσης, ή φέρουν συστατική επιστολή από διαπλεκόμενους που ευνόησαν κι ως εκ τούτου όλα καλώς...

Το πολιτικό σύστημα σάπισε στην διαδρομή του ως σήμερα, γιατί σε ένα μεγάλο τμήμα του αποτελείται από σάπιους ανθρώπους.

Γιατί στην επιλογή των προσώπων που θα έμπαιναν στην πολιτική η θα ασκούσαν εξουσία δεν υπήρχε κανένας έλεγχος ποιότητας και καταλληλότητας. Πολύ συχνά όποιος μπαίνει στην πολιτική αισθάνεται ότι το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πλουτίσει. Το κάνει γιατί το κάνει και ο συνάδελφος του στην κυβέρνηση, στην Βουλή, ο πρώτος σε ψήφους αντίπαλος στην εκλογική περιφέρεια του, κλπ

Το κάνει γιατί δεν κινδυνεύει να τιμωρηθεί με τη συντεχνιακή αντίληψη που πολιτικοί πάλι ψήφισαν. Και το κάνει γιατί όσο πιο διεφθαρμένος είναι τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να παραμείνει στην εξουσία, να στήσει τον δικό του μηχανισμό στήριξης να τον προβάλουν τα μέσα ενημέρωσης και να κυριαρχεί στην εκλογική ότι περιφέρεια, "θάβοντας" άλλους που διαφέρουν και δεν ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι...