ΠΟΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑ ΠΟΥ Η ΕΥΘΥΝΗ;

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη, αποκαλύφτηκε ξεκάθαρα η δυσκολία στην πολιτική επικοινωνία και συναίνεση μεταξύ των αρχηγών κομμάτων, δεδομένου ότι όλοι τους είχαν εκ των προτέρων στο μυαλό τους τις επόμενες εκλογές, αφού το αποτέλεσμα δεν ικανοποιούσε κανέναν τους.

Αρχής γενομένης από τον Σαμαρά (Ν.Δ.), αλλά και τον Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ) που το ποσοστό του 17% τον μέθυσε. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο ειλικρινές και συνεπές κόμμα στις απόψεις και την τακτική του. Απέσχε από κάθε διαδικασία, μη έχοντας σχέση με την εποχή και την πραγματικότητα. Αλλά και η ΔΗΜ.ΑΡ. όπως και το κόμμα των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" δεν είχαν καμιά πρόθεση να συμβάλλουν στη λύση του αδιεξόδου. Είτε φοβούμενα τον αφανισμό τους λόγω των ευθυνών και της φθοράς που θα επωμίζονταν, είτε επειδή πιστεύουν ότι ο λαός θα τους ενισχύσει περαιτέρω.

Γευθήκαμε για τα καλά τις συγκεχυμένες προοπτικές -  προγραμματισμούς του κάθε κόμματος, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα μέλλον. Κανείς δεν μας λέει ξεκάθαρα τι ακριβώς σκέφτεται σχετικά με την Ευρώπη, το ευρώ και ο μνημόνιο. Και τι θα πράξετε αν οι Ευρωπαίοι δεν αποδεχθούν την αλλαγή των όρων του μνημονίου που θα προτείνετε;

Να μιλήσουν για την επόμενη μέρα, για τα νέα χαράτσια που έρχονται, για την όποια άμεση αλλαγή έστω και μικρή, στη σκληρή καθημερινότητα των πολιτών, για την αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη και πάνω απ' όλα για την ανεργία και την ξενόφερτη εγκληματικότητα. Απαντήσεις συγκεκριμένες χρειάζονται στα προβλήματα που θ'αντιμετωπίσει ο κόσμος τους επόμενους 2- 4- 6 μήνες, διότι είναι πολλοί πια εκείνοι που δεν έχουν ούτε αυτόν τον χρονικό ορίζοντα...

Κανείς δεν προτείνει μια εφικτή λύση. Αυτοσχεδιάζουν με μεγαλόσχημα λόγια και άπειρες ανεφάρμοστες προτάσεις από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα με την αλαζονεία προμετωπίδα της Ν.Δ. και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», με τον δήθεν ταπεινό μα αμετανόητο λόγο του κ. Βενιζέλου (ΠΑΣΟΚ), με την απόλυτη αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖΑ, με το ήξεις, αφήξεις του  Κουβέλη (ΔΗΜ.ΑΡ.) και το όχι σε όλα και όλους του ΚΚΕ, τι το καινούργιο να περιμένει κανείς με τις επαναληπτικές εκλογές; Μάλλον μία από τα ίδια, πιθανόν με ελάχιστες παραλλαγές ως προς τα ποσοατά που θα πάρουν τώρα...

Και πάλι το μπαλάκι είναι στους ψηφοφόρους που αυτή τη φορά ζυγίζοντας και τους καιροσκοπισμούς των κομμάτων, ελπίζουμε να ψηφίσουν πιο ώριμα, με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Οι ψηφοφόροι δεν είναι κουκιά για να μεταφέρονται και να μεταβιβάζονται τόσο απλά, όπως ελπίζουν να γίνει οι ηγεσίες των κομμάτων. Μα πως θα δείξουν ποια πρόσωπα θέλουν με τις αρχηγικές λίστες υποψηφίων, χωρίς την δυνατότητα σταυρού προτίμησης;

Τα κόμματα άλλη μια φορά δεν αφουγκράστηκαν την αγωνία της κοινωνίας. Αγνόησαν την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που εκφράζει δημοσκοπικά (μετεκλογικά) την επιθυμία του (κατά 72%) για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.

Με οποιοδήποτε μάλιστα κόστος γι' αυτά. Ούτε φυσικά και το γεγονός ότι το 78% των ερωτηθέντων θέλει την παραμονή μας στο ευρώ. Αποδείχθηκε για μια άλλη φορά ότι το μικροκομματικό συμφέρον προέχει του εθνικού κι ότι ο πολιτικαντισμός ζει και βασιλεύει στη χώρα μας.

Με τόσο ρευστή κατάσταση, με μια τέτοια αβεβαιότητα να κυριαρχεί στην Ευρώπη και τον κόσμο, με την αλλαγή συσχετισμών και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, με την προσοχή όλου του δυτικού κόσμου και της οικονομίας στραμμένες στην Ελλάδα, τι περισσότερο να περιμένει κανείς από αδρανή και αυτιστικά κόμματα;

Θα προκάνουμε να ελέγξουμε τις εξελίξεις προς όφελος μας, ή θα μας υπερφαλαγγίσει η επερχόμενη κατάρρευση της χώρας;