ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΖΩΗΣ...

Οι Έλληνες είμαστε παράξενος λαός. Τρωγώμαστε μεταξύ μας μέχρι το σημείο καταστροφής. Αυτοκαταστροφικοί και συνάμα τρελοί.

Δυσκολοκυβέρνητοι με άλλα λόγια.

Ο καθένας την πάρτη του και το μικροσυμφέρον του, ακόμα και εις βάρος των διπλανών του. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σεβασμός προς το κοινωνικό σύνολο, ούτε προς τους συμπολίτες...

Το ξέρουν αυτό οι δανειστές και οι ντόπιοι υπηρέτες τους. Και θα κάνουν το παν για να μας συνθλίψουν μέσα από την διάσπαση.

Αλληλοεξόντωση και εξαθλίωση από τη μια και η δουλειά τους γίνεται χωρίς αντίσταση, δούλεμα και απαξίωση από την άλλη.

Η "τεχνική βοήθεια" που προσφέρει η τρόικα, οι επίτροποι, οι ομάδες εργασίας και οι αδιάφθοροι παρατηρητές των δανειστών, πρωτίστως έγκειται στην πολυδιάσπαση της κοινωνίας και την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών αλληλοφαγίας και αλληλοϋπονόμευσης.

Θα το καταλάβει μετά από λίγο, όταν θα είναι πλέον αργά, γιατί δεν έμαθε ποτέ να σκέφτεται ή καλύτερα το μόνο που σκέφτονταν ήταν η καλοπέρασή του, το εγώ του, η ψευτογκλαμουριά του, η αλαζονία του...

Τα στραβά κι ανάποδα του Ελληνικού συστήματος (πολιτικό, οικονομικό, διοικητικό και κοινωνικό) είναι πολλά και σοβαρά.

Θα πρέπει σύντομα να αναθεωρήσουμε πολλά τέτοια από την πρόσφατη οργάνωση της ζωής μας. Οι αλλαγές άλλες φορές ανώδυνες, τις περισσότερες φορές επώδυνες, είναι σκληρή διαδικασία. με κίνητρο την αλλαγή (την πραγματική, μην παρεξηγηθεί η λέξη καθ' ότι πριμοδοτημένη με πράσινο νόημα).

Το να διαπιστώνουμε είναι κάτι. Τί; Τίποτα ενεργητικό αν δεν ακολουθείται από προτάσεις, αποφάσεις, προσωπική δέσμευση και δράση.

Το μυστικό δεν είναι στην αναθεώρηση αυτή καθ' αυτή.

Το μυστικό είναι στον τρόπο επιδίωξης και υλοποίησης της.

Για να εμφανιστούν αυθόρμητα και καταλυτικά νέοι άνθρωποι, νέοι εκπρόσωποι του λαού αυτού, καινούριοι, εμπνευσμένοι, άφθαρτοι πατριώτες, με αίσθηση των δεδομένων και γνώση των συγκυριών. Και θα στήσουν το εντελώς καινούριο σκηνικό που χρειάζεται αυτή η χώρα. Και θα αναγκάσουν τους βλέποντες να ακολουθήσουν το ρεύμα, χωρίς συνθήματα, χωρίς πάσες για προβοκάτσιες και μπάχαλα και δήθεν ήρωες με το στανιό...

Είναι κομμάτι δύσκολο να μαζευτούμε, αλλά με λίγη υπομονή και αρκετή επιμονή θα τα καταφέρουμε.

Δεν ξέρω που οδεύει η κατάσταση, ούτε για την τελική έκβαση αλλά ούτε και για μετά τα τετελεσμένα. Προς παρόν κερδίζει η προπαγάνδα, περνούνε ότι "μέτρα" θέλουν όποτε θέλουν, έτσι όπως τα θέλουν. Τώρα αρχίζουμε να αισθανόμαστε τι σημαίνει κρίση και τι μας περιμένει.

Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο ποιο χαμηλό σημείο το οποίο ίσως καταφέρει να μας βοηθήσει να ωριμάσουμε και να αντιδράσουμε.

Ο δρόμος της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι ακόμα πολύ μακριά γιατί δεν τον έχουμε μάθει.

Θα ξεκινήσουμε να τον μαθαίνουμε πρώτα από την οικογενειά μας, εκεί που μας πονάει περισσότερο.

PIRATES OF THE CARIBBEAN:CURSE OF THE BLACK PEARL (MOVIE)...

As Governor Weatherby Swann and his twelve-year-old daughter, Elizabeth, sail to Port Royal Jamaica their vessel, HMS Dauntless encounters a shipwreck with a sole survivor, the young Will Turner, floating among the wreckage. Elizabeth finds and hides a gold medallion she found around the unconscious Will's neck, fearing he would be accused of piracy. She then glimpses a ghostly pirate ship (the Black Pearl), disappearing into the mist.

Eight years later Captain James Norrington of the British Royal Navy is promoted to Commodore. At his ceremony, he proposes to Elizabeth. Before she is able to answer, her over-tightened corset causes her to faint and fall off the rampart, tumbling into the bay. The medallion she is wearing emits a mysterious pulse through the water.

Meanwhile, pirate Captain Jack Sparrow has arrived in Port Royal to commandeer a ship. Seeing Elizabeth fall, he rescues her, but Norrington recognizes him as the notorious pirate and he is arrested...

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Οι "Επικίνδυνες Μαγειρικές" του Αντρέα Στάϊκου, από το 1998 που κυκλοφόρησαν έχουν κάνει με επιτυχία το γύρο του κόσμου, αφού έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες, ενώ έχουν διακριθεί και ως θεατρικό έργο στην Αθήνα, στο Παρίσι από την "Comedie Francaise", καθώς και στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Τώρα μεταφέρονται και στη μεγάλη οθόνη από τον Βασίλη Τσελεμέγκο, σε μια παραγωγή του 2010...

Δύο άντρες διαφορετικοί μεταξύ τους, μοιράζονται την πιο "συναρπαστική" για αυτούς γυναίκα του κόσμου, ενώ οι γεύσεις και οι μυρωδιές λειτουργούν ως το απόλυτο αφροδισιακό στις δύο παράλληλες σχέσεις.

Όμηροι του έρωτά τους οι δύο άντρες ανταγωνίζονται σε δύο πεδία μάχης: του έρωτα και της μαγειρικής...

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...

Ίσως είναι η ειρωνεία της τύχης που στα τέλη του Οκτώβρη συζητήθηκε το θέμα της διευθέτησης του "Ελληνικού προβλήματος" στην Ευρωζώνη. Λίγο πριν την εθνική μας επέτειο.

Εκεί που θα κορυφωθούν όπως κάθε χρόνο οι εορτασμοί για την επέτειο του ΟΧΙ. Με διαφορετικά αισθήματα όμως για το τότες και το σήμερα...

Τότε που η εθνική περηφάνια του δικτάτορα κυβερνήτη της χώρας Μεταξά που πιστώθηκε με το ιστορικό «ΟΧΙ», δεν δέχθηκε την υποτέλεια και την υποδούλωση στις κυρίαρχες δυνάμεις του Μουσολίνι που εξουσιαζόταν απ' τον Χίτλερ. Δεν παραιτήθηκε εκ των έννομων δικαιωμάτων, που είχε η χώρα βάσει του διεθνούς δικαίου και του Συντάγματος, ώστε να θέσει τη χώρα σε κατάσταση δουλείας, που χάνουν κάθε δικαίωμα οι πολίτες έναντι των κατακτητών.

Ο Ελληνικός λαός πρόθυμα στήριξε την άρνηση του Μεταξά αν και τον αντιμάχονταν πολιτικά, ο οποίος ήταν προσηλωμένος στα Ελληνικά ιδεώδη και αποφασισμένος ν' αντισταθεί προς πάσαν κατεύθυνσιν, λέγοντας ότι «προτιμούμε την τελείαν καταστροφήν της χώρας παρά την ατίμωσιν».

Ηταν προετοιμασμένος ν' αποκρούσει κάθε επίθεση με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, εξευτελίζοντας την πολιτική μηχανή των Ιταλών. Δεν αιφνιδιάστηκε από την ιταμή απαίτηση του Γκράτσι και την απέκρουσε αμέσως, πράγμα που θεωρήθηκε ανεπιφύλακτα πατριωτική πράξη, ακόμη και από αριστερούς, που βρισκόντουσαν στις φυλακές, οι οποίοι έπραξαν και εκείνοι το καθήκον τους.

Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι στο τελεσίγραφο που έδωσε στον Μεταξά ζήτησε «όπως η Ελλάς παραδώσει εις την Ιταλίαν, εφόσον θα διαρκούν οι εν Ευρώπη πολεμικές επιχειρήσεις, ορισμένα τμήματα του ελληνικού εδάφους».

Ο Μεταξάς απήντησε αμέσως ότι «η κυβέρνηση έχουσα παρά το πλευρό της ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν δεν είναι δυνατόν... να παραδώσει έστω και σπιθαμήν ελληνικού εδάφους εις οιονδήποτε ξένον» (Ελεύθερον Βήμα, 28 Οκτωβρίου 1940).

Ο δικτάτορας έθεσε σε επιστράτευση τις μονάδες του στρατού ξηράς και κάλεσε υπό τα όπλα εφέδρους αξιωματικούς και οπλίτες. Σύσσωμο, λοιπόν, το έθνος κλήθηκε να εκτελέσει το καθήκον του μέχρι τέλους, για να φανεί ο λαός του αντάξιος της ιστορίας του.

Ο Μεταξάς του είπε «ΟΧΙ» και ο λαός επολέμησε...

Σήμερα ποιος μπορεί να βγει στον απλό πολίτη και να του εξηγήσει τι σημαίνει περηφάνια;

Οτι αυτό το εθνικό ιδεώδες είναι ανύπαρκτο, όταν απεμπολούνται εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα οποία υπεστήριξε ο δικτάτορας Μεταξάς και έδειξαν ότι θα τα σεβόντουσαν οι κατακτητές;

Σύμφωνα με τη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» του Μνημονίου της 8ης Μαΐου 2010, το άρθρο 14 αναγράφεται: παρ. 1 «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο», παραγρ. 5: «Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία, που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά στοιχεία από νόμιμες διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση».

Σε αυτή τη Δανειακή Σύμβαση η κυβέρνηση οδηγήθηκε δέσμια λαθών προγενέστερων κυβερνήσεων και δικών της.

Σήμερα όλοι μας παραμονές αυτής της υπέροχης επετείου της 28ης Οκτωβρίου με τις παρελάσεις (απουσία υπουργών και λοιπών κυβερνητικών για πρώτη φορά), μεμφόμεθα για την οικονομική μας κατάρρευση και την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων...

ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ;

Δυο μόλις μέρες πριν να εκφωνηθούν οι επετειακοί δεκάρικοι στα μνημεία των πεσόντων, θα αναγκαστούμε να σκύψουμε την κεφαλή μπροστά στην κα Μέρκελ, η οποία μαζί με τα τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ. θα αποτελούν στο εξής τα πραγματικά αφεντικά όλων ημών των υπηκόων τους που θα ζούμε πλέον σε καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας.

Όταν δηλαδή αποδεχόμασταν την Κοινή Αγροτική Πολιτική που μας έλεγε τι και πού θα φυτέψουμε, πόσα στρέμματα, δεν είχαμε καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας;

Κι όταν τα διάφορα ευρωπαϊκά ταμεία μας έλεγαν πού θα επενδύσουμε, με ποιους όρους και με ποιες διαδικασίες, οι οποίες έπρεπε να εγκριθούν κι αυτές από αρμόδια κοινοτικά όργανα, δεν είχαμε καθεστώς μειωμένης εθνικής κυριαρχίας;

Άραγε η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συνιστά απεμπόληση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας ή όταν εισπράτταμε επιδοτήσεις από κοινοτικά κονδύλια όλα ήταν καλά και εμείς είμαστε ο κυρίαρχος λαός και τουμπεκί ψιλοκομμένο;

Τι θα πάθουμε που δεν το έχουμε πάθει ακόμη;

Το κύριο που θα πάθουμε είναι πως θα πάψουμε να είμαστε πολίτες της χώρας μας και θα μετατραπούμε σε υπηκόους, καθώς η χώρα μας θα μετατραπεί σε αποικία που δεν θα την λυμαίνονται πλέον μόνο οι γνωστοί "εθνικοι νταβατζηδες" αλλα και οι διεθνεις γνωστοί μα απρόσωποι ληστοσυμμοριτες μέσω των υπαλλήλων τους.

Όταν υπήρχε χρόνος εδώ και μήνες για ηγέτες και "ηγετικές πρωτοβουλίες" προτού θα ήταν αργά, δεν άκουγε δυστυχώς κανείς ή δεν μπορούσε δυστυχώς κανένας πολιτικός να ανταποκριθεί. Δύσκολα πλέον τα πράγματα για αποφάσεις κι ενέργειες.

Κοινοτικά τάνκς και στρατεύματα πάντως δεν θα μπουν στη χώρα ακόμη κι αν δεν πληρώσουμε τα χρέη μας...

Κανείς πολιτικός παράγοντας, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή στον κόσμο, δεν ξέρει τί θα γίνει.

Όλοι μιλούν για σχέδια αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει...

Μένει μόνο μια ατέρμονη σειρά συνεδριάσεων με αναποτελεσματικούς Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι, όπως θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς, το μόνο που φαίνεται από το ρεπορτάζ των καναλιών ότι μπορούν να κάνουν είναι να χαριεντίζονται μεταξύ τους...

Αν ήμουν Goldman Sachs ή Morgan Stanley θα γλένταγα με τα Ευρωπαϊκά ανθρωπάκια που θέλουν να λέγονται ηγέτες της Ευρώπης. Μια τρύπα πάνε να κλείσουν, δέκα ανοίγουν.

Το σύστημα θέλει παγκόσμιο reset αλλά αυτό θέλει guts. Τα οποία οι πολιτικοί αυτοί παράγοντες που εν πολλοίς είναι αχυράνθρωποι που χρηματοδοτούνται από τις αγορές, δεν διαθέτουν...

ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ...

Δυο μεγάλα κοπέλια (17άρηδες) μαλώσανε μεταξύ τους για ασήμαντη διαφορά, το είπανε στους πατεράδες τους, εκείνοι μονομάχησαν για την τιμή της οικογένειας και κατέληξαν ο ένας νεκρός κι ο άλλος φυλακισμένος. Πραγματικό περιστατικό από το αστυνομικό δελτίο.

Υπερβολική υπερπροστασία από ηλίθιους πατεράδες προς καλομαθημένα κωλόπαιδα, σε σημείο να μην τα αφήνουν ποτέ μόνα τους να κάνουνε οτιδήποτε.

Το πιο φυσικό ήταν να κλείσουν ραντεβού σε ασφαλή τοποθεσία να τα βρούνε μεταξύ τους παλεύοντας και ξεχνώντας το μετά, χωρίς να το μάθει ποτέ κανείς. Μερικές γροθιές και κλωτσιές ξεμπέρδευαν καταστάσεις και παρεξηγήσεις ανέκαθεν...

Ε, δεν γίνεται σήμερα από τα φοβισμένα και πανηλίθια μούλικα. Που θέλουν γονική προστασία για να κάνουν την παραμικρή κίνηση. Η οποία τους παρέχεται αφειδώς από ίδιας πάστας γονείς...

Που είναι τα χρόνια που ο Μπάμπης και ο Λεωνίδας κλείνανε ραντεβού μετά το σχόλασμα στην πίσω αυλή του δημοτικού σχολείου για ν' αποδείξουν μεταξύ τους ποιός είναι ο δυνατότερος κι αφού αρχίζανε με άρση μεγάλων, όλο και μεγαλύτερων πετρών κι επιτόπια άλματα σε ύψος και μήκος, φτάνανε να παλεύουνε μέχρις τελικής πτώσης κυριολεκτικά, ώσπου να μείνει όρθιος ο δυνατότερος κι ανθεκτικότερος.

Αρκετές μέρες το επαναλαμβάνανε, μέχρι που έπεσε στην αντίληψη του δασκάλου και το είπε στους πατεράδες τους, που κατέφθασαν την κατάλληλη στιγμή να τους πιάσουν στα πράσα.

- Κοπέλια είναι, κατέληξαν και τους πήραν τραβώντας τους στο σπίτι να τους καταστέσουν ιδιαιτέρως, χωρίς ποτέ να διανοηθούν να συνεχίσουν οι ίδιοι την μονομαχία των τέκνων τους...

Περιοδικά τολμηρά για την εποχή κλέβανε κάποιοι από περίπτερα, αν τα κατάφερναν τα παίρνανε και φεύγανε, αν όχι τους τσάκωνε ο περιπτεράς και καθάριζε με μερικά αστραφτερά παλαμίδια και το ακαταμάχητο "θα το πω στον πατέρα σου", δεν πήγε κανείς πατέρας ποτέ να του ζητήσει τον λόγο ή να τον σκοτώσει για το τίποτα, ούτε αυτός έκανε τον ρουφιάνο να καλεί τους μπάτσους για το παραμικρό κι ασήμαντο όπως σήμερα γίνεται, σύμφωνα με το αστυνομικό δελτίο γεμάτο ασήμαντες και γελοίες υποθέσεις που δεν έπρεπε ν' απασχολούν κανέναν πάνω από λίγα λεπτά κι όμως φτάνουν μέχρι τα δικαστήρια...

Εκδρομή πηγαίνανε τα σχολεία σε απόμερη ανοιχτή χωράφα στις παρυφές τότε της πόλης και ο Στράτος που έμενε στην περιοχή και ήταν ο τελευταίος μαθητής στο σχολείο της, έβγαινε και προκαλούσε ανοιχτά σε καυγά κάποιους από τα άλλα σχολεία, πρόκληση που γινόταν αποδεκτή ευχαρίστως από τον Μπάμπη, τον Λεωνίδα και τον Γιώργη, που πλακώνονταν με πάθος για την υποτιθέμενη τιμή του σχολείου στην αθέατη από τους δασκάλους πλευρά του λόφου και γύριζαν σπίτι τους γδαρμένοι και ματωμένοι άπαντες, χωρίς να τρέχει τίποτα, σε λίγες μέρες ήταν εντάξει...

Τι να πει δηλαδή ο Στράτος που έκλεβε λεφτά από το πορτοφόλι του γέρου του και πήγαινε στις πουτάνες από τα 12 και κάπνιζε, θα παραδεχότανε "μπαμπά δεν τα κατάφερα, άμε να καθαρίσεις εσύ";

Και ο μπαμπάς που πουλούσε στη λαϊκή τόσο μαλάκας ήταν να ανακατευτεί πρόθυμα σε καυγάδες κοπελιών για το τίποτα, ή θα του γύριζε το παλαμίδι να τον αφήσει ξερό;

Και όλοι αντρώθηκαν σώοι κια αρτιμελείς, χωρίς περιττή γονική προστασία. Έτσι μεγάλωναν τότε τα παιδιά. Δεν ασχολούνταν με τέτοια φυσιολογικά μικροπράγματα οι γονείς.

Αντίθετα επέμβαιναν εκεί όπου χρειαζότανε πραγματικά, όπως όταν κάποιοι αληταράδες που δεν γούσταραν τον γυμνασιάρχη αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη το '80 στο γυμνάσιο που πήγαινε ο Γιώργης και οι πατεράδες - επιστήμονες περίμεναν απέξω να δουν τι θα γίνει, ο μπογιατζής - έμπορας πατέρας του Γιώργη με μια κλωτσιά έριξε κάτω την πόρτα και το λουκέτο που της είχανε βάλει, ρίχνει ένα παλαμίδι μπροστά σε όλους στον γιό του και τον πήρε στο σπίτι και να βοηθά στο μαγαζί τις χαμένες μέρες. Άφωνοι οι επαναστάτες - αλητράδες, είχε μια χέρα ο γέρος γερή και πετσωμένη από τη δουλειά, που δε θέλανε να τη δοκιμάσουνε οι χέστες.

[Το μαγαζί που σήμερα έχει κληρονομήσει κι επεκτείνει ο Γιώργης που έγινε νοικοκύρης άνθρωπος με γυναίκα και παιδιά, έχοντας σίγουρη δουλειά κάθε μέρα, χωρίς να πάει σε πανεπιστήμια να μαζεύει άχρηστα χαρτιά].

Το ίδιο ξεθαρέψανε και κάνανε και οι επιστήμονες πατεράδες στα δικά τους παιδιά και η κατάληψη έληξε άδοξα πριν συμπληρώσει δίωρο.

Αυτά προτού μπούνε οι κομματικές "νεολαίες" στα σχολεία και τα διαλύσουν με ιδεολογίες και λοιπές μαλακίες, καπάκι και οι διάφοροι "παιδοψυχολόγοι" που κάνανε τα κοπέλια άβουλα και μουνουχισμένα, να ζητούνε τα πάντα έτοιμα...

Σε εποχές που οι πατεράδες μπορούσαν να ξεχωρίσουν το αληθινά σημαντικό από το ασήμαντο...

ΑΝΑΚΑΤΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΑ...

Κατά τους περισσότερους αναλυτές ξένων και εντόπιων Μ.Μ.Ε. η χώρα βαδίζει δρομαίως προς το "αναπόφευκτο" πιστωτικό γεγονός, μια ελεγχόμενη χρεωκοπία δηλαδή.

Αν και είναι κοινή η διαπίστωση ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται είναι τόσο σοβαρές και οι συγκρούσεις που θα προκαλέσουν θα είναι τόσο σκληρές που θα είναι αδύνατο να τις τολμήσει μια μονοκομματική κυβέρνηση, βλέπουμε τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης να γυρίζουν αδιάφορα δημαγωγόντας όπου τους παίρνει και ερίζοντας για το ποιος φταίει για την πορεία που ακολουθούν όλοι μαζί.

Αφού για χρόνια έδειξαν την αγάπη τους προς τον κυρίαρχο λαό, που στην πρεμούρα τους να μην χάσει το καθ' ένα τους δικούς του, άρχισαν να τον αλυσοδένουν. Κατάφεραν να ασκήσουν καταλυτική επίδραση πάνω στους πολίτες, ώστε να τους απορροφούν τα ατομικά τους προβλήματα, να ενδιαφέρονται πώς θα παραφουσκώσουν το πορτοφόλι τους και πώς θα εξασφαλίσουν την καλοπέρασή τους. Και όταν βλέπουν ότι υπάρχει μια κακή κυβέρνηση, να μην μπορούν οι άξιοι να πάρουν μέρος σ' αυτήν, οπότε οι άλλοι ν' αδυνατούν να διακρίνουν τι ακριβώς γίνεται.

Και ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή είναι η άμεση επαπειλούμενη πραγματικότητα, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου βεβαιώνεσαι ότι όλοι λειτουργούμε ως και να βιαζόμαστε να επιταχύνουμε τις εξελίξεις προς το χειρότερο.

Η προστασία της ιδιοκτησίας, η ισότητα, η ασφάλεια και η ειρήνη έχουν απαλλοτριωθεί. Εχει γίνει όνειρο απατηλό κι άφταστο στην πράξη το ιδεώδες μιας ευνομούμενης πολιτείας.

Υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες, σχολεία και πανεπιστήμια, δρόμοι και πλατείες, τελούν υπό κατάληψη και δεν λειτουργούν, υπό τη θέληση του οποιουδήποτε μπορεί να συγκεντρώσει μια δεκάδα υποστηριχτές. Οι συντεχνίες υπονομεύουν την κυβερνητική πολιτική με στόχο την προάσπιση των ιδιοτελών συμφερόντων τους.

Αλλά ποιος τους καθιστά συνομιλητές και συνδιαμορφωτές στη χάραξη της επίσημης πολιτικής; Προφανώς ο ομφάλιος λώρος της κυβέρνησης μαζί τους...

Οι μεγάλες πόλεις χωρίς συγκοινωνίες βασανίζουν τους ατυχείς κατοίκους των και σκουπίδια βουνά απειλούν τη δημόσια υγεία, προσβάλλουν την αισθητική και εξευτελίζουν τους θεσμούς και τα αξιώματα.

Πολίτες εναντίον πολιτών και συνδικαλιστές εναντίον των εκλεγμένων βουλευτών με καθολική ψηφοφορία απειλούν ότι θα λειώσουν έναν υπουργό, ότι θα πιουν το αίμα άλλου, ότι θα δείρουν, θα κάψουν, θα σφάξουν και ουδείς συγκινείται να εφαρμοστεί εναντίον τους ο νόμος. Κι ούτε θυμίζει δημοκρατία η φρούρηση των δημόσιων ανδρών για την προσέλευσή τους στο Κοινοβούλιο, πολλές φορές κάτω από γιαούρτια, αυγά και "αγανακτισμένες" κραυγές.

Βέβαια για αυτούς νόμος είναι το δίκιο του εργάτη που ποτέ δεν θα δει προκοπή με δαύτους, ενώ το δίκιο όλων των άλλων πολιτών πετιέται στους κάδους μαζί με τα σκουπίδια που πλημμυρίζουν τις πόλεις.

Τα νέα κλέη της ένδοξης φυλής μας, λοιδορίες εναντίον μας στο εξωτερικό και ανυπακοή εναντίον των θεσμών, αντιδικίες, διαφωνίες, ασυνεννοησία μεταξύ μας στο εσωτερικό, χωρίς τεκμηρίωση και χωρίς προοπτική διεξόδου από το αδιέξοδο.

Σήμερα κανένας δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ακόμα και να στερηθεί για τη σωτηρία της πατρίδας μας. Το προσωπικό συμφέρον κυριαρχεί παντού...

Ανάκατα όλα λοιπόν, αρκεί τα δικά μου να είναι χώρια και προνομιούχα.

Καθένας για τα συμφέροντα και τα κεκτημένα του, όλοι εναντίον όλων και γαία πυρί μειχθήτω.

THE DOGS OF WAR (MOVIE)...

War movie from 1980 based on the novel of Frederick Forsyth.

Shannon arrives in Zangaro's capital of Clarencetown and meets a British documentary filmmaker named North who tells him Zangaro's history and scouts out the defences of the military garrison.

However his activities arouse the suspicions of Zangaro's police and he is arrested, severely beaten and thrown in jail. His multiple wounds are treated by Dr. Okoye a physician who was formerly a moderate political leader and the only local politician of whom North approved but who was imprisoned by General Kimba four years ago...

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κοινωνική ταινία του Παντελή Βούλγαρη, από το 1972.

Ένα φτωχό κορίτσι από χωριό εργάζεται εδώ και δέκα χρόνια σαν εσωτερική υπηρέτρια σε μια μεσοαστική αθηναϊκή οικογένεια.

'Oταν η οικογένεια διαπιστώσει ότι έφτασε σε ηλικία γάμου, διαλέγουν για λογαριασμό της ένα νέο και τον καλούν στο σπίτι μια Kυριακή.

Tο ίδιο βράδυ της επιτρέπουν να βγει έξω μόνη με τον υποψήφιο γαμπρό. Στη σύντομη αυτή έξοδο θα νιώσει για πρώτη φορά στη ζωή της συναισθήματα που ως τότε τα έπνιγε βαθιά μέσα της.

'Oταν όμως επιστρέψει στο σπίτι, θα ανακαλύψει ότι οι διαθέσεις της οικογένειας έχουν αλλάξει...

ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ...

Με μια φωνή, με μια γροθιά

οι Έλληνες στους δρόμους,

για να μπλοκάρουν σύσσωμοι

τους φόρους και τους νόμους...

Ηλιόλουστη η προχθεσινή μέρα με τη πανελλαδική απεργία. Μπλακ άουτ παντού. Κλειστά τα πάντα. Κατεβασμένα ρολά μαγαζιών (όσα δεν έκλεισαν οριστικά ακόμη, κατειλημμένοι δημόσιοι χώροι - γραφεία, πιέσεις απ' τον λαό, διαδηλώσεις, επεισόδια.

Για αλλαγή πολιτικής και σταμάτημα του κατήφορου. Οργή και Απελπισία...

Παράλληλα και οι καφετέριες που δεν τις πιάνει ποτέ καμιά απεργία, συμβάλλοντος του καλού καιρού έβγαλαν πάλι τα (πολυάριθμα) τραπεζάκια και είδαν τα κέρδη τους ν' απογειώνονται εν ώρα αγώνων, γεμάτες αδιάφορους νεαρούς/ες με πρώτη προτεραιότητα στη ζωή τους τον φραπέ και τη σαχλοκουβέντα.

Για αυτός πέρα βρέχει αφού ο μπαμπάς εξακολουθεί να πληρώνει, που χρόνος για επαναστάσεις, ας το κάνει κάποιος άλλος...

TECHNOLOGICAL EFFECTS...

DID WE CHANGE THE TECHNOLOGY OR IT CHANGED US;

INTRA - FAMILY EFFECTS!

ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Ο κόσμος αναζητά δικαιωσύνη στη καθημερινότητά του. Όσο οι πολιτικοί παραμένουν αναποφάσιστοι και αβέβαιοι τόσο θα νικούν οι μειοψηφίες της αντίδρασης και του χάους.

Και όσοι όσοι σχολιάζουν έτσι απερίσκεπτα αν ήταν στην θέση αυτών των υπουργών τι διαφορετικά μέτρα θα έπαιρναν και πως θα εξηγούσαν μετά την αποτυχία τους.

Με το να γαυγίζουμε σαν τα σκυλιά την πανσέληνο δεν καταφέρνουμε τίποτα. Και με το να σπάμε τα πάντα στις πορείες επιβαρύνουμε τις τσέπες μας. Όταν όμως τα προηγούμενα χρόνια γλιτώναμε κατ' εξακολούθηση τον ΦΠΑ ήταν θεάρεστη πράξη.

Ακόμη, μια μερίδα "αγωνιστών" θέλει προφανώς να καταδικαστούν σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες όσοι υπήρξαν πολιτικοί τα τελευταία 30 χρόνια. Όλοι όμως! Άσχετα με το πόσο ευθύνονται για το χάλι μας...

Άντε να ρίξουμε στην πυρά όλους τους πολιτικούς, να ικανοποιηθείτε.

Και μετά; Ποιοι θα διαχειριστούν την κατάσταση;

Μη πολιτικοί; Μήπως με χακί στολές είναι καλύτερα; Ή να εγκατασταθούν στην Αθήνα ξένοι επίτροποι να επιβλέπουν κατεθευθείαν τα υπουργεία;

Να τα φαιδρά περί υποκλοπής της λαϊκής ψήφου από την κυβέρνηση: ο δήθεν αθώος λαός που ψήφισε το "λεφτά υπάρχουν" για ατομικές παροχές και από τότε υφίσταται ό,τι ξέρουμε, τώρα δίνει την πρωτοπορία πάλι στο Σαμαρά που λέει περίπου το ίδιο: θα μειώσει τα ελλείμματα δίνοντας σε όλους περισσότερα.

Άρα κανείς δε μας κλέβει την ψήφο.

Επί 30 χρόνια επιλέγουμε το πιο χοντροκομμένο ψέμα προεκλογικά και έπειτα ζητάμε το λόγο γιατί μας είπαν ψέματα.

Ποιός σε καταράστηκε

Ελλάδα κακομοίρα

να έχεις τόσους πιολιτικούς

νερόβραστους και φύρα!

Όλοι όσοι τους στείλανε εκπρωσώπους τους στην Βουλή, με την ψήφο τους...

Ας πάψουμε να κοροϊδευόμαστε σε αυτόν τον τόπο!

17 ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ...

Από τον τρέχοντα μήνα και μέχρι το τέλος του 2012, οι Έλληνες φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν έως και 17 χαράτσια - φωτιά.

Εισφορές αλληλεγγύης, τέλη επιτηδεύματος, τέλος ακινήτων, έκτακτες εισφορές και άλλοι φόροι αναμένεται να αφαιρέσουν από τα Ελληνικά νοικοκυριά πάνω από 13 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2012...

Τα ποσά που θα κληθούν να πληρώσουν οι περισσότεροι φορολογούμενοι είναι υπέρογκα και υπερβαίνουν κατά πολύ τις οικονομικές τους δυνατότητες. Πάτος στο βαρέλι δεν υφίσταται, αφού με όλη την χώρα στα τέσσερα, οι "μαύρες τρύπες" μεγαλώνουν.

Έτσι εκτιμάται ότι θα είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο για την κυβέρνηση να εισπράξει τα ποσά που προσδοκά...

Και ως πραγματικά σαΐνια που αυθαίρετα λογίζονται οι οικονομικοί εγκέφαλοι, κάθε φορά που θα φορτώσουν στα υποζύγια νέο χαράτσι, βγάζουν για να τα υπνωτίσουν και καμιά λίστα των εχόντων και μεγαλοοφειλετών προς το δημόσιο. Βέβαια στην πράξη κανένας απ' αυτούς δεν πληρώνει τις οφειλές του, αφού έχει τις άκρες του στο πολιτικό σύστημα που νομοθετεί υπερ του.

Από μια αυθαίρετη επινόηση ενός πανικοβλημένου οικονομικού επιτελείου, που λειτουργεί άδικα, χωρίς μελέτη, χωρίς κανένα σχέδιο και χωρίς καμία ευαισθησία απέναντι σε εκατομμύρια πολιτών...

Με αποτέλεσμα να σημειωθούν νέες σημαντικές υστερήσεις στα έσοδα του κράτους.

Και μετά τί, καινούριας έμπνευσης χαράτσια προς τους ίδιους αποδέκτες πάλι;

Η ΧΑΡΑ ΕΧΑΘΗ...

Η κρίση έχει αλλάξει τη συμπεριφορά, αν όχι και τον χαρακτήρα των πολιτών. Ο φόβος έκανε τη δουλειά του. Τα μέτρα πέρασαν.

Στο 85% αυξήθηκε η απαισιοδοξία των πολιτών σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με το Οικονομικό Βαρόμετρο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2011.

Η κοινωνία βρίσκεται στα κάγκελα, δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής για αξιοπρεπή διαβίωση, μισθούς, συντάξεις, υγειονομική περίθαλψη. Αναστολή των κλαδικών συμβάσεων μέχρι τη λήξη του μεσοπρόθεσμου, σχολεία, πανεπιστήμια, υπηρεσίες υπό κατάληψη, εξαγριωμένος κόσμος στους δρόμους, όχι όμως ενωμένος αλλά διάσπαρτος συντεχνιακά.

Μια βόλτα στους δρόμους οδηγεί στη διαπίστωση ότι οι άνθρωποι δεν συζητούν, δεν γελούν, δεν έχουν χαρούμενη όψη.

Περπατούν βιαστικοί, σκυθρωποί, με το κεφάλι σκυμμένο, αποφεύγουν ο ένας τον άλλο, γινήκαν ξένοι. O ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Βασίλης Κρεμμύδας, περιγράφοντας την κοινωνική πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί από την κρίση, διαπιστώνει ότι η χαρά έχει εξαφανιστεί.

Και ενώ τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολλές ομιλίες, συγκεντρώσεις και αναλύσεις για τον "δημόσιο χώρο" και για την ανάγκη να τον κρατάμε ανοιχτό, η παρατήρηση δείχνει ότι στην πραγματικότητα ο δημόσιος χώρος έχει συρρικνωθεί και οι άνθρωποι κλείστηκαν στο σπίτι τους.

Πηγαίνεις στα καφενεία και στις ταβέρνες και δεν ακούς από πουθενά συζητήσεις για την κρίση. Ποιος ξέρει πόση πίκρα έχουν καταπιεί οι άνθρωποι και δεν μπορούν ούτε να ακούνε πλέον τη λέξη κρίση; Δεν μας φαίνεται καθόλου μελό και όλοι μας έχουμε πια στο περιβάλλον μας παρόμοια περιστατικά...

Ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, καθηγητών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης, ανέλαβε να υποδαυλίσει το φόβο, να προβάλλει τη δοθείσα λύση ως τη μόνη ρεαλιστική, να λοιδορεί και ν απαξιώνει οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης, οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση. Κεκτημένα κι επιτεύγματα δεκαετιών, έπρεπε να θυσιαστούν μπροστά στο φόβο της χρεοκοπίας.

Ο φόβος ξυπνά τα αγελαία ένστικτα και η αγέλη αντιδρά με αγριότητα όταν η επιβίωσή της απειλείται από κάποια άλλη αγέλη. Έτσι είδαμε οι έμποροι να στρέφονται κατά των μεταφορέων, οι ιδιωτικοί κατά των δημοσίων υπάλληλων, κάθε ομάδα και κάθε συντεχνία που επιμένει σε άτοπα κεκτημένα να στοχοποιείται και να εξωθείται σε μάχη επιβίωσης.

Επιβιώνω εδώ σημαίνει κυριολεκτικώς βιώνω επί κάποιου πράγματος εις βάρος κάποιου άλλου.

Ζω, αντίθετα, συνεπάγεται ένα επίπεδο ψυχολογικής ωριμότητας που μάς επιτρέπει να στηριχτούμε αποκλειστικά στον εαυτό μας (Αλντο Καροτενούτο).

Η ελπίδα παραμένει στις καρδιές, αλλά όταν ο πόνος και η αδικία φωλιάσει στη ψυχή του ανθρώπου που τη βιώνει, τότε έχει χαθεί το χαμόγελο του αθώου.

Κι ενώ η πλειοψηφία της κοινωνίας ζει το βάσανό της δεν λείπουν κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν με υστερικό και αντικοινωνικό τρόπο και διαχωρίζουν τη θέση τους από την υπόλοιπη κοινωνία, σαν να την περιφρονούν Το δίκιο μου. Τι με νοιάζει για το δικό σου;.

Αυτό είναι για την κοινωνία ένα κατάντημα.

Σωστά λένε πολλοί ότι όταν τελειώσει η κρίση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κοινωνία που σε τίποτα δεν θα μοιάζει με αυτήν που ξέραμε πριν από την κρίση...

CHINO (MOVIE)...

Western movie from 1976.

Chino Valdez is a loner horse breeder living in the old west.

Partly a loner by choice, and partly because, being a "half-breed", he finds himself unwelcome almost everywhere he goes.

One day a young runaway named Jimmy shows up at his door looking for work and a roof over his head. Reluctantly, Chino agrees to take him in and teach him the art of raising, breaking and breeding horses, until the pair finally begin to accept each other...

ΜΕ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία του Π. Γλυκοφρύδη, με 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου το 1966.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι κατακτητές σκοπεύουν να εκτελέσουν τριάντα άντρες για αντίποινα στο φόνο ενός στρατιώτη από τους αντάρτες. Ανάμεσα στους μελλοθάνατους βρίσκονται και τρία αδέλφια.

Οι χωριανοί ζητούν από τον Γερμανό αξιωματικό να χαρίσει τη ζωή σε ένα από τα τρία αδέλφια και εκείνος δέχεται, εφόσον ο πατέρας τους επιλέξει αυτόν που θα επιζήσει...

ΗΛΙΘΙΕ ΨΗΦΟΦΟΡΕ...

Για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει δε μπορεί να ρίξει κανείς το φταίξιμο σε έναν.

Η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, η αποβλάκωση, η εξολόθρευση των αντιδρούντων, η φτώχεια, η έλλειψη αξιοπρεπούς διαβίωσης, είναι γεγονότα τα οποία μεθοδικά συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες και οφείλονται σε όλες τις κυβερνήσεις, τους συμμετέχοντες σ' αυτές, τους βολεμένους παρατρεχάμενους τους, τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, και φυσικά όποιο κομμάτι του λαού είτε τους πριμοδότησε μέσω συμπεριφορών και ψήφου, είτε μεσω αδιαφορίας - αποχής.

Πρώτα από όλους λοιπόν πρέπει να παραιτηθεί ο λαός από τη θέση του ηλίθιου ψηφοφόρου κι έπειτα να δει ο ίδιος τι θα κάνει με όλον αυτόν το συρφετό που έχει κάτσει πάνω του.

Κι αν τυχόν υπάρχει κάποιος δύσπιστος που αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να περιμένει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, όποτε διενεργηθούν, κατά τις προσδοκίες και τις αλχημείες των πολιτικών βαρόνων.

Γιατί φυσικά μόνον αφελείς θα ήταν δυνατόν ν' αναμένουν μια ορμητική αφύπνιση του εμπαιζόμενου λαού, που να οδηγήσει σε ριζική ανατροπή και να πειθαναγκάσει τους κηφήνες σε απολογισμό, σε φανέρωση και απόδοση του άνομου πλούτου τους.

Είναι δα κοινός τόπος πως δεν υπάρχει άλλος σβέρκος προσφορότερος σε καρπαζιές από το σβέρκο του κακομοίρη Ελληνα ψηφοφόρου, που πάντα ελπίζει και πάντα εκ των υστέρων βλαστημάει τους πολιτικούς που ανάδειξε, πρόθυμος να ξανακάνει τα ίδια σε κάθε νέα εκλογική βαβούρα.

Όποιος έχει τσίπα που λέμε και ενδιαφέρεται πραγματικά για την κοινωνία, παραιτείται για παράδειγμα από μόνος του, δεν περιμένει κάποιον εξοργισμένο να του το επισημάνει. Και μη ξεχνάμε ότι και η αρνητική προβολή δεν παύει να είναι προβολή και να σε έχει στην επικαιρότητα.

Γι' αυτό τους αγνοούμε, έτσι απλά και στις επόμενες εκλογές τους μαυρίζουμε και τους ξεφορτωνόμαστε για τα καλά. Αν όμως στις επόμενες εκλογές τους τιμήσουμε με την ψήφο μας, ε τότε τα θέλουμε κι εμείς και δεν θα έχουμε το δικαίωμα να γκρινιάζουμε.

Στο χέρι μας είναι αν θα επιλέξουμε καλύτερους πολιτικούς, καλύτερα κόμματα και αν θα γίνουμε καλύτεροι πολίτες.

Ας αλλάξουμε πρώτα εμείς...

ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ...

Εγώ κι εσύ πληρώνουμε

των άλλων τα σπασμένα

κι από όσους κλέβαν ως εδά

δεν πιάσανε κανένα...

ΒΑΛΤΟΣ...

Στην Ελλάδα της τελευταίας 40ετίας καμία κυβέρνηση ποτέ δεν λειτούργησε θεωρώντας ότι έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και καθήκοντα έναντι των πολιτών, όπως οι κυβερνήσεις των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Ούτε ένας Προϋπολογισμός δεν υλοποιήθηκε στην Ελλάδα όπως σχεδιάστηκε και ψηφίστηκε. Ούτε ένας δεν συντάχθηκε για να εφαρμοστεί όπως υπολογίστηκε και ψηφίστηκε.

Κάθε συντεχνία που έκλεινε ένα δρόμο, κέρδιζε κι από ένα επίδομα. Υπήρχαν δεν υπήρχαν λεφτά στο ταμείο. Κάθε φορά που πλησίαζαν εκλογές, οι κυβερνήσεις ανακάλυπταν χρήμα στον πάτο ενός σεντούκιού. Το άνοιγαν και μοίραζαν. Μετά τις εκλογές, ξεκινούσε το πρόγραμμα λιτότητας για να ξεπληρώσουμε τα προηγούμενα και όταν πλησιάζαμε πάλι στις κάλπες, τότε ξαναβρίσκαμε κάτι ξεχασμένο βαθιά στο σεντούκι για νέες παροχές έναντι ψήφων...

Ακόμη αυτοί που κυβέρνησαν την χώρα διαφώνησαν μια στιγμή για το αν μπήκαμε με αληθινά ή ψεύτικα στοιχεία στην ευρωζώνη, για το πραγματικό ύψος του ελλείμματος, ενώ ουδείς είναι σε θέση να πει πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, να τους αξιολογήσει και να πει αν πρέπει όσοι περισσεύουν να απολυθούν.

Το απίστευτο είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο ακόμη και τώρα. Μπορούμε να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε;

Συνήθως οι δανειστές θέτουν τους κανόνες, όχι οι δανειολήπτες. Όπως και να έχει πάντως δεν ευθύνονται αυτοί για τη φοροδιαφυγή, τη διοικητική ανεπάρκεια και την πολιτική δολιότητα που επιδεικνύεται.

Από την ώρα που ζήτησε η τρόικα να πιάσει η Αθήνα συγκεκριμένους στόχους, στην κυβέρνηση άρχισαν τις εκπτώσεις και τα παζάρια. Μας ζητούσαν πέντε πράγματα, στην κυβέρνηση έλεγαν μεταξύ τους καλά είναι αν κάνουμε τα τέσσερα και στο τέλος ο αρμόδιος υπουργός κατέληγε να κάνει τρία με το ζόρι και βαρυγκομώντας κι έχοντας τις αντιδράσεις των θιγόμενων κάθε φορά.

Το κάναμε αρκετές φορές και μετά οι τροϊκανοί το πιάσανε το υπονοούμενο. Αρχισαν να διαβάζουν Ελληνικές εφημερίδες, να ρωτάνε δεξιά κι αριστερά και, πλέον, επιστρέφουν κάθε φορά πίσω τους λογαριασμούς στο υπουργείο Οικονομικών και μας επαναφέρουν στην τάξη, υπενθυμίζοντας ότι ο στόχος που συμφωνήσαμε ήταν εξαρχής το πέντε. Με τους λογαριασμούς να πηγαινοέρχονται και τον λογαριασμό να μη βγαίνει, άρχισε το άλλο τροπάρι με τα νέα μέτρα να ανακοινώνονται κάθε εβδομάδα και τον κόσμο να πανικοβάλεται.

Το ίδιο και οι επιχειρήσεις, που αδυνατούν να προγραμματίσουν ή να προβλέψουν, καθώς το φορολογικό περιβάλλον εξελίσσεται σε βάλτο.

Όσο για τη στάση επενδύσεων και την μεγάλη ύφεση φταίει η άμετρη και άγρια φορολογία και το γεγονός οτι οι επενδυτές δε βλέπουν προοπτική στην εξυπηρέτηση του χρέους. Βλέπουν πτώχευση στον ορίζοντα και μεγάλη έλλειψη ζήτησης στην αγορά λόγω περικοπών στους μισθούς και στις δημόσιες επενδύσεις, λοιπόν για πιο λόγο να επενδύσουν;

Η πολιτική που μας έχουν επιβάλλει έχει ξεπεράσει τους θεμιτούς σκοπούς του νοικοκυρέματος του κράτους και έχει γίνει θηλιά ασφυξίας για την οικονομία, οι επενδυτές θα έρθουν μετά το κούρεμα του χρέους όταν θα υπάρχει βεβαιότητα ότι υπάρχει προοπτική...

Όσο για τους κάθε λογής "αντιστασιακούς" που ξεφυτρώνουν όταν το καράβι πέσει σε τρικυμία και έχει μάλιστα αρχίσει να μπάζει νερά, όσοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να οργανώσουν ανταρσία, αντί να βάλουν ένα χέρι βοηθείας, έστω και μόνο για να διορθώσουν τις ανεπάρκειες του καπετάνιου, για να σωθούν όλοι και μετά να ζητήσουν ευθύνες για όσα έφταιξαν, είναι χειρότεροι και από τον κακό καπετάνιο, είναι αυτοί που προτιμούν να βουλιάξει το καράβι για να αποδείξουν πως είχαν δίκιο που στασίασαν, ελπίζοντας στην δική τους ανάδειξη μετά το ναυάγιο...

Για όλους αυτούς τους "αγανακτισμένους" που ουρλιάζουν για κρεμάλες και Γουδή: κι αν τους εξαφανίσουμε και τους 300 και τους προστάτες τους, μετά τί;

Αν είναι να μας κυβερνά εκ περιτροπής μια βδομάδα ο Καζάκης και μετά οι υπόλοιποι "φωστήρες" που προέκυψαν σαν έτοιμοι από καιρό, τότε είναι που τη γαμήσαμε την Καλλιρόη πραγματικά...

Βρείτε έναν εφικτό κι εφαρμόσιμο άμεσα τρόπο να λυθούν τα προβλήματα κι εγώ μαζί σας...

ΓΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ...

Απόσπασμα από διευκρινιστική εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών:

«Αν αγοράσετε γλυκό από ζαχαροπλαστείο και το δαγκώσετε μέσα στο κατάστημα, ενδέχεται εν αγνοία σας να καταστήσετε τον καταστηματάρχη υπόλογο για φορολογική παράβαση.

Σύμφωνα με τις νέες διευκρινίσεις του υπουργείου Οικονομικών, τα γλυκά και τα παγωτά που καταναλώνονται εκτός καταστήματος (ακόμα και εάν τα πήρε κάποιος στο χέρι) φορολογούνται με ΦΠΑ 13%, εάν όμως καταναλωθούν εντός του καταστήματος πρέπει να μπει ΦΠΑ 23%! Xαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της γλυκιάς και της αλμυρής μπουγάτσας οι οποίες θα φορολογούνται με διαφορετικό συντελεστή ΦΠΑ. Οι τυρόπιτες, κασερόπιτες, μπουγάτσες και όλα τα σφολιατοειδή γενικότερα, θα έχουν ΦΠΑ 23%.

Σε περίπτωση όμως που τα προϊόντα περιέχουν γλυκαντικές ύλες, υποστηρίζει η εγκύκλιος, όπως για παράδειγμα η μπουγάτσα με κρέμα, αυτά θεωρούνται γλυκά και υπάγονται στο 13%. Όταν βέβαια δεν καταναλώνονται στο κατάστημα και τα παίρνετε για το σπίτι. Το τυποποιημένο σάντουιτς που αγοράζετε από το μαγαζί υπάγεται στον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 13%. Εάν κάνετε το λάθος και ζητήσετε να σας το ζεστάνουν στο μαγαζί, ή το καταναλώσετε μπροστά στον ιδιοκτήτη, τον επιβαρύνετε με άλλο 10% καθώς σε αυτήν την περίπτωση ο συντελεστής ΦΠΑ που σύμφωνα με το υπουργείο, πρέπει να εφαρμοστεί είναι το 23%.

Στις περιπτώσεις των εταιρειών catering που παρέχουν προϊόντα προς κατανάλωση, το κάθε ένα θα φορολογείται με τον συντελεστή που προβλέπει ο νόμος. Για παράδειγμα γλυκά, φυσικό μεταλλικό νερό και ψωμί με 13%. Εάν όμως η εταιρεία παρέχει έναν υπάλληλο της για υπηρεσίες σερβιρίσματος, τα παραπάνω αγαθά θα φορολογηθούν με 23%...».

Το ερώτημα είναι αν αυτοί που συντάσσουν τις εγκυκλίους ήταν εκ γεννετής βλαμένοι ή έγιναν κατά την πορεία του εργασιακού τους βίου...

Κι εάν ένας προτιμά την αλμυρή μπουγάτσα με τυρί να τη φάει με αρκετή ζάχαρη από πάνω, τι συντελεστή ΦΠΑ θ' αποκτήσει αυτή μέχρι να φτάσει στο στόμα του;

Δεν ξέρω πόσο ανίκανη και τυχάρπαστη είναι η παρούσα Κυβέρνηση. Κωμική πάντως είναι πέραν πάσης αμφιβολίας...

ΦΑΤΑΟΥΛΑΣ...

Ήταν κάπου κάποτε ένας τσιγκούνης και φαταούλας που βούλιαζε σε ένα βάλτο.

Εκεί μαζεύτηκαν πολλοί άνθρωποι και του πρόσφεραν χείρα βοηθείας για να τον σώσουν και φώναζαν:

- Δώσε μας το χέρι σου να σε βγάλουμε.

Αλλά ο φαταούλας με τίποτα δεν το άπλωνε...

Μέχρι που κάποιος περαστικός που τον ήξερε καλά, τους είπε ν' αλλάξουν τρόπο προσέγγισης και να του πουν:

- Πάρε το χέρι μου!

Κι ως εκ θαύματος τότε μόνο ο άπληστος φαταούλας άπλωσε το χέρι να τον τραβήξουν και σώθηκε...

Τώρα γιατί κάνανε τόσο κόπο για χάρη του, αν τους δείτε ρωτήστε τους.

RED SUN (MOVIE)...

Western movie from 1972 with Charles Bronson, Ursula Andress, Toshiro Mifune and Alain Delon.

The Japanese ambassador is traveling through the Wild West by train, when gangsters hold up the train to rob a gold shipment.

They also carry an ancient Japanese sword the ambassador was carrying as a present for the US president.

The ambassador's bodyguard will go after them, with the aid of one of the gang's leaders betrayed by his pals...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Νίκου Ζαπατίνα από το 2011.

Ένας 50άρης άνθρωπος της νύχτας, κοινώς λαμόγιο, σταματά με το αυτοκίνητο του κάπου στο πουθενά, έτσι γνωρίζει ένα συμπαθή νοικοκύρη που έχει δεθεί στις γραμμές του τρένου για να βάλει τέλος στη ζωή του.

Ο άνθρωπος που ταξιδεύει με σκοπό να βρει τη μητέρα του μωρού που του έχει φορτώσει κάποια από τις πρώην του, θα τον ελευθερώσει και θα τον πάρει μαζί του θέλει δε θέλει, σε μια πορεία όπου συμβαίνουν μπερδέματα, ανατροπές αλλά και εξελίξεις που φέρνουν τα πάνω κάτω...

ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΡΙΑ...

Αφού γονάτισαν τη χώρα βυθίζοντάς την στην ύφεση, ζητούν τώρα την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, προκειμένου να ξεπεραστούν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Οι τύποι που έχει εξουσιοδοτήσει η Τρόικα να μας ελέγχουν και να συντάξουν γνωμάτευση προόδου, χωρίς την οποία δεν θα πάρουμε την έκτη δόση του δανείου κινδυνεύοντας να ξωμείνουμε από ρευστό, πρέπει να βάλουν ένα όριο στις απαιτήσεις τους σε ζητήματα με τόσο καθοριστικά αρνητική επίπτωση στους πολίτες όπως πχ είναι η δυνατότητα εργασίας και τα λεφτά με τα οποία καλούνται να ζήσουν κι απορρέουν από αυτήν

Όσο περνά ο καιρός τόσο και περισσότερο γίνεται σαφές ότι οι οικονομικές συνταγές που μας υποχρέωσαν να ακολουθήσουμε για θεραπεία δεν οδηγούσαν στη λύση, αλλά επέτειναν το πρόβλημα με ύφεση, στασιμότητα και καθίζηση.

Και το κακό είναι ότι δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι οποιαδήποτε μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα πέρα από τους υπεράριθμους κόπρους του δημοσίου που επιβάλλεται να φύγουν, θα έχει επικίνδυνες επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά, αφού όπως είναι προφανές θα καταρρεύσουν ακόμη περισσότερο οι ασφαλιστικές εισφορές και η ιδιωτική κατανάλωση.

Ολα τα πράγματα έχουν τα όριά τους. Και η ταχύτητα των αλλαγών και των μέτρων που εξαγγέλονται κατά ριπάς και το βάθος των τομών και το βάρος που θα αναγκαστούν να σηκώσουν οι πολίτες στη μεταρρυθμιστική διαδικασία που έχει ξεκινήσει για τη σωτηρία της χώρας.

Μετά από τόσες αποτυχίες στις προβλέψεις, κάποιος από την κυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να τους πει ότι πέρα και πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι των οποίων οι αντοχές και οι ανοχές σε θυσίες έχουν εξαντληθεί, χωρίς να έχουν να ελπίζουν και σε τίποτα καλύτερο σύντομα...

ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

Σύμφωνα με μια (οποιαδήποτε) γυναίκα:

Αν δεν βοηθάς με τις δουλειές του σπιτιού, τότε είσαι ένας σωβινιστής...
- Αν κάνεις εσύ τις δουλειές του σπιτιού, τότε είσαι φλούφλης...
- Αν δουλεύεις πολύ σκληρά, τότε παραπονιέται ότι δεν της αφιερώνεις πολύ χρόνο...
- Αν δουλεύεις λίγο, τότε είσαι ένας άχρηστος τεμπέλης...
- Αν η δουλειά της είναι βαρετή και μονότονη με χαμηλό μισθό, τότε είναι εκμετάλλευση...
- Αν η δική σου δουλειά είναι βαρετή και μονότονη με χαμηλό μισθό, τότε πρέπει να σηκωθείς και να ψάξεις να βρεις κάτι καλύτερο...
- Αν πάρεις προαγωγή νωρίτερα από αυτήν, τότε σε ευνόησε η τύχη ή είχες μέσο...
- Αν πάρει αυτή νωρίτερα προαγωγή από εσένα, απλά η εταιρία προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους...
- Αν της πεις πόσο όμορφη είναι, αυτό είναι σεξουαλική παρενόχληση...
- Αν δεν της πεις τίποτα, αυτό είναι ανδρική αδιαφορία...
- Αν είσαι αισθηματίας και δακρύζεις σε ρομαντικές ταινίες, τότε είσαι κλαψιάρης...
- Αν δεν σε επηρεάζουν οι αισθηματικές ταινίες και δεν δακρύζεις, τότε είσαι ένας αδιάφορος και αναίσθητος...
- Αν πάρεις μια απόφαση χωρίς να την ρωτήσεις, τότε είσαι ένας σκληρός σωβινιστής...
- Αν πάρει αυτή μια απόφαση χωρίς να σε ρωτήσει, τότε είναι μια απελευθερωμένη γυναίκα...
- Αν της ζητήσεις να κάνει κάτι που δεν της αρέσει, τότε αυτό είναι ανδρική κυριαρχία...
- Αν σου ζητήσει εσένα να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει, τότε αυτό είναι απλά μία χάρη...
- Αν ερεθίζεσαι με τις γυναικείες καμπύλες και τα εσώρουχα, τότε είσαι ανώμαλος...
- Αν όχι, μάλλον είσαι gay...
- Αν θέλεις η γυναίκα να ξυρίζει τα πόδια της και να κρατάει την γραμμή της, τότε είσαι ένας σεξιστής...
- Αν δεν σε νοιάζουν αυτά τα πράγματα, τότε δεν είσαι ρομαντικός και αδιαφορείς για την γυναίκα σου...
- Αν προσπαθείς εσύ να γυμνάζεσαι και κρατιέσαι σε φόρμα, είσαι ματαιόδοξος...
- Αν όχι, τότε είσαι ένας τεμπελχανάς πλαδαρός...
- Αν της πάρεις λουλούδια, σίγουρα κάτι θέλεις και το κρύβεις...
- Αν όχι, τότε δεν την σκέφτεσαι καθόλου και δεν την αγαπάς πια...
- Αν θέλεις να το κάνεις πολύ συχνά, είσαι υπέρ σεξουαλικός...
- Αν όχι, τότε μάλλον πρέπει να υπάρχει μια άλλη...

ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ; ΠΩΣ;

Αφού η ΝΔ συνήργησε να περάσουν στη Βουλή τα περισσότερα μέτρα της κυβέρνησης, συμφωνώντας με τις γενικές γραμμές της ασκούμενης πολιτικής χωρίς να διαφοροποιείται, αλλά να διατυπώνει αδαπάνως ασαφείς λύσεις εξόδου της χώρας απ' την ομηρεία της φοροληστείας της έξωθεν επιβληθείσης, τώρα ζητά εκλογές.

Με σύνθημα την αποτυχία εφαρμογής του Μνημονίου και την εκτίμησή της ότι ο λαός θα την φέρει στην εξουσία με σκοπό να επαναδιαπραγματευθεί με την τρόικα.

Ο Σαμαράς, ο οποίος πρόσφατα υπέστη εκδήλωση δυσπιστίας και δυσαρέσκειας απ' τους συναδέλφους του των συγγενών ευρωπαϊκών κομμάτων, αλλά κέρδισε μια μικρή άνοδο στις δημοσκοπήσεις, πορεύεται με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση.

Οταν ακούν αυτή τη λέξη τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της ΕΕ παθαίνουν ντελίριο και τους πιάνει παραλήρημα, γιατί ούτε γι' αστείο δεν θα το δεχθούν, επειδή θα επιβεβαιωθεί η αποτυχία της πολιτικής τους. Και διότι δεν καταδέχονται καν να κάνουν αυτοκριτική για την καταστροφική πολιτική τους έναντι της Ελλάδας. Θα αρνηθούν λοιπόν με τον αντίλογο ότι η ψήφιση των νόμων έχει και τη δική τους ανοχή. Πώς τώρα υπαναχωρεί;

Ας πούμε ότι έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση πάμε σε εκλογές κι έρθει πρώτο κόμμα η ΝΔ. Αν και είναι εκ των πραγμάτων απίθανο να πάρει αυτοδυναμία, τότε αποκλείεται η συνύπαρξη. Πώς ο Σαμαράς θα συγκυβερνήσει με αντιπάλους για τους οποίους όπως έχει ανακοινωθεί θα κάνει Εξεταστική Επιτροπή για να διερευνηθούν οι πολιτικές ευθύνες και πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο;

Κι αν ακόμη έρθουν ευνοϊκά γι' αυτόν, πώς θα πάει να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο; Τι όπλα θ' αντιπαραθέσει στο τραπέζι των συζητήσεων; Η τρόικα έχει δείξει τη συμπεριφορά της. Το πολύ να της υποδείξει ένα μαντρωμένο γήπεδο, μέσα στο οποίο θα είναι υποχρεωμένη να κινείται η Ελλάδα η εξαρτημένη απ' τα δάνεια, με τον κίνδυνο της στάσης πληρωμών να την απειλεί κάθε φορά που θα πρέπει να παίρνει μια δόση. Θα τα πάει καλύτερα με τους ανθρώπους της ΝΔ;

Το ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Ποιος θα τις προκαλέσει; Οι τροϊκανοί; Μα δεν θα θεωρηθούν ότι επεμβαίνουν εκτός από τα οικονομικά και στα εσωτερικά της χώρας; Είναι που είναι η στάση ανάρμοστη απέναντί μας..

Ο τρόπος που φέρθηκε η Λαγκάρντ στον Βενιζέλο προχθές είναι ίδιος μ' αυτόν του επιτρόπου προς τον υφιστάμενό του. Ζήτησε ένα χαρτί από την Ελλάδα, μια υπεύθυνη δήλωση του πρωθυπουργού, ένα προσύμφωνο ότι θα τηρηθούν επακριβώς όσα μέτρα υπεσχέθησαν οι Ελληνες για να ξανασταλούν οι τρεις υπάλληλοι επιθεωρητές να μας ξαναελέγξουν. Πράγματα απαράδεκτα, ευτέλεια δίχως ίχνος συστολής, γιατί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός αντιπροσωπεύουν έναν περήφανο λαό που δεν δέχεται να του καταρρακώνουν την υπερηφάνειά του επειδή έφτασε το χρεός εκεί που πήγε..

Οταν λοιπόν βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τώρα παρακαλάμε επαιτώντας την 6η δόση γιατί τον Οκτώβριο δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε ληξιπρόθεσμα δάνεια, τοκοχρεολύσια και μισθούς - συντάξεις, θα ζητήσουνε οι της ΝΔ να κάνουνε επαναδιαπραγμάτευση;

Βλέπουμε ότι οι τροϊκανοί αμφιβάλλουν αν η κυβέρνηση (που τολμά και ανακοινώνει αποφάσεις) μπορεί να πετύχει με τα μέτρα. Γιατί να πιστέψει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα η ΝΔ, που ποτέ δεν είχε τον λαό με το μέρος της σε προηγούμενες κυβερνήσεις; Ποιες είναι οι ισχυρές αντιπροτάσεις της ΝΔ για να πεισθούν οι τροϊκανοί ότι θα μεταβάλλουν την κατάσταση από εκεί που έχει φθάσει; Εδώ δεν θέλει την απόλυση κάποιων δεκάδων υπαλλήλων να μειωθεί λίγο το δημόσιο κι εμφανίζεται στο πλευρό των ταξιτζήδων, στα δύσκολα κυβερνητικά καθήκοντα τι θα κάνει με τις λοιπές συντεχνίες (πχ ΔΕΗ);

Εάν ποτέ τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα δεχθούν να συζητήσουν σοβαρά ένα είδος επαναδιαπραγμάτευσης αυτό θα συνέβαινε μετά από κάποια μαζική έκρηξη του κόσμου λόγω της ατελέσφορης πολιτικής, που ασκήθηκε μέχρι τώρα απ' τους εμπνευστές της σοσιαλιστικής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής, κι όχι από λεονταρισμούς της αντιπολίτευσης...

MY NAME IS TRINITY (WESTERN MOVIE)...

Spaghetti western from 1971 with Terence Hill, and Bud Spencer.

A drifter comes to town where his brother is sheriff. His brother is actually a robber who broke the real sheriff's leg and left him for dead, and became sheriff in order to hide out.

They team up against the local land baron who is trying to get rid of the Mormon settlers in a valley he wishes to own...

ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΛΑΒΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική βιντεοταινία με τις τρελές περιπέτειες δύο απίθανων μαστόρων, οι οποίοι καταστρέφουν με απίστευτο τρόπο τις συσκευές που αναλαμβάνουν να επισκευάσουν, επιδεικνύοντας παράλληλα θρασύτατη συμπεριφορά στους πελάτες...