ΒΑΛΤΟΣ...

Στην Ελλάδα της τελευταίας 40ετίας καμία κυβέρνηση ποτέ δεν λειτούργησε θεωρώντας ότι έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και καθήκοντα έναντι των πολιτών, όπως οι κυβερνήσεις των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Ούτε ένας Προϋπολογισμός δεν υλοποιήθηκε στην Ελλάδα όπως σχεδιάστηκε και ψηφίστηκε. Ούτε ένας δεν συντάχθηκε για να εφαρμοστεί όπως υπολογίστηκε και ψηφίστηκε.

Κάθε συντεχνία που έκλεινε ένα δρόμο, κέρδιζε κι από ένα επίδομα. Υπήρχαν δεν υπήρχαν λεφτά στο ταμείο. Κάθε φορά που πλησίαζαν εκλογές, οι κυβερνήσεις ανακάλυπταν χρήμα στον πάτο ενός σεντούκιού. Το άνοιγαν και μοίραζαν. Μετά τις εκλογές, ξεκινούσε το πρόγραμμα λιτότητας για να ξεπληρώσουμε τα προηγούμενα και όταν πλησιάζαμε πάλι στις κάλπες, τότε ξαναβρίσκαμε κάτι ξεχασμένο βαθιά στο σεντούκι για νέες παροχές έναντι ψήφων...

Ακόμη αυτοί που κυβέρνησαν την χώρα διαφώνησαν μια στιγμή για το αν μπήκαμε με αληθινά ή ψεύτικα στοιχεία στην ευρωζώνη, για το πραγματικό ύψος του ελλείμματος, ενώ ουδείς είναι σε θέση να πει πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, να τους αξιολογήσει και να πει αν πρέπει όσοι περισσεύουν να απολυθούν.

Το απίστευτο είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο ακόμη και τώρα. Μπορούμε να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε;

Συνήθως οι δανειστές θέτουν τους κανόνες, όχι οι δανειολήπτες. Όπως και να έχει πάντως δεν ευθύνονται αυτοί για τη φοροδιαφυγή, τη διοικητική ανεπάρκεια και την πολιτική δολιότητα που επιδεικνύεται.

Από την ώρα που ζήτησε η τρόικα να πιάσει η Αθήνα συγκεκριμένους στόχους, στην κυβέρνηση άρχισαν τις εκπτώσεις και τα παζάρια. Μας ζητούσαν πέντε πράγματα, στην κυβέρνηση έλεγαν μεταξύ τους καλά είναι αν κάνουμε τα τέσσερα και στο τέλος ο αρμόδιος υπουργός κατέληγε να κάνει τρία με το ζόρι και βαρυγκομώντας κι έχοντας τις αντιδράσεις των θιγόμενων κάθε φορά.

Το κάναμε αρκετές φορές και μετά οι τροϊκανοί το πιάσανε το υπονοούμενο. Αρχισαν να διαβάζουν Ελληνικές εφημερίδες, να ρωτάνε δεξιά κι αριστερά και, πλέον, επιστρέφουν κάθε φορά πίσω τους λογαριασμούς στο υπουργείο Οικονομικών και μας επαναφέρουν στην τάξη, υπενθυμίζοντας ότι ο στόχος που συμφωνήσαμε ήταν εξαρχής το πέντε. Με τους λογαριασμούς να πηγαινοέρχονται και τον λογαριασμό να μη βγαίνει, άρχισε το άλλο τροπάρι με τα νέα μέτρα να ανακοινώνονται κάθε εβδομάδα και τον κόσμο να πανικοβάλεται.

Το ίδιο και οι επιχειρήσεις, που αδυνατούν να προγραμματίσουν ή να προβλέψουν, καθώς το φορολογικό περιβάλλον εξελίσσεται σε βάλτο.

Όσο για τη στάση επενδύσεων και την μεγάλη ύφεση φταίει η άμετρη και άγρια φορολογία και το γεγονός οτι οι επενδυτές δε βλέπουν προοπτική στην εξυπηρέτηση του χρέους. Βλέπουν πτώχευση στον ορίζοντα και μεγάλη έλλειψη ζήτησης στην αγορά λόγω περικοπών στους μισθούς και στις δημόσιες επενδύσεις, λοιπόν για πιο λόγο να επενδύσουν;

Η πολιτική που μας έχουν επιβάλλει έχει ξεπεράσει τους θεμιτούς σκοπούς του νοικοκυρέματος του κράτους και έχει γίνει θηλιά ασφυξίας για την οικονομία, οι επενδυτές θα έρθουν μετά το κούρεμα του χρέους όταν θα υπάρχει βεβαιότητα ότι υπάρχει προοπτική...

Όσο για τους κάθε λογής "αντιστασιακούς" που ξεφυτρώνουν όταν το καράβι πέσει σε τρικυμία και έχει μάλιστα αρχίσει να μπάζει νερά, όσοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να οργανώσουν ανταρσία, αντί να βάλουν ένα χέρι βοηθείας, έστω και μόνο για να διορθώσουν τις ανεπάρκειες του καπετάνιου, για να σωθούν όλοι και μετά να ζητήσουν ευθύνες για όσα έφταιξαν, είναι χειρότεροι και από τον κακό καπετάνιο, είναι αυτοί που προτιμούν να βουλιάξει το καράβι για να αποδείξουν πως είχαν δίκιο που στασίασαν, ελπίζοντας στην δική τους ανάδειξη μετά το ναυάγιο...

Για όλους αυτούς τους "αγανακτισμένους" που ουρλιάζουν για κρεμάλες και Γουδή: κι αν τους εξαφανίσουμε και τους 300 και τους προστάτες τους, μετά τί;

Αν είναι να μας κυβερνά εκ περιτροπής μια βδομάδα ο Καζάκης και μετά οι υπόλοιποι "φωστήρες" που προέκυψαν σαν έτοιμοι από καιρό, τότε είναι που τη γαμήσαμε την Καλλιρόη πραγματικά...

Βρείτε έναν εφικτό κι εφαρμόσιμο άμεσα τρόπο να λυθούν τα προβλήματα κι εγώ μαζί σας...