Δυο μεγάλα κοπέλια (17άρηδες) μαλώσανε μεταξύ τους για ασήμαντη διαφορά, το είπανε στους πατεράδες τους, εκείνοι μονομάχησαν για την τιμή της οικογένειας και κατέληξαν ο ένας νεκρός κι ο άλλος φυλακισμένος. Πραγματικό περιστατικό από το αστυνομικό δελτίο.
Υπερβολική υπερπροστασία από ηλίθιους πατεράδες προς καλομαθημένα κωλόπαιδα, σε σημείο να μην τα αφήνουν ποτέ μόνα τους να κάνουνε οτιδήποτε.
Το πιο φυσικό ήταν να κλείσουν ραντεβού σε ασφαλή τοποθεσία να τα βρούνε μεταξύ τους παλεύοντας και ξεχνώντας το μετά, χωρίς να το μάθει ποτέ κανείς. Μερικές γροθιές και κλωτσιές ξεμπέρδευαν καταστάσεις και παρεξηγήσεις ανέκαθεν...
Ε, δεν γίνεται σήμερα από τα φοβισμένα και πανηλίθια μούλικα. Που θέλουν γονική προστασία για να κάνουν την παραμικρή κίνηση. Η οποία τους παρέχεται αφειδώς από ίδιας πάστας γονείς...
Που είναι τα χρόνια που ο Μπάμπης και ο Λεωνίδας κλείνανε ραντεβού μετά το σχόλασμα στην πίσω αυλή του δημοτικού σχολείου για ν' αποδείξουν μεταξύ τους ποιός είναι ο δυνατότερος κι αφού αρχίζανε με άρση μεγάλων, όλο και μεγαλύτερων πετρών κι επιτόπια άλματα σε ύψος και μήκος, φτάνανε να παλεύουνε μέχρις τελικής πτώσης κυριολεκτικά, ώσπου να μείνει όρθιος ο δυνατότερος κι ανθεκτικότερος.
Αρκετές μέρες το επαναλαμβάνανε, μέχρι που έπεσε στην αντίληψη του δασκάλου και το είπε στους πατεράδες τους, που κατέφθασαν την κατάλληλη στιγμή να τους πιάσουν στα πράσα.
- Κοπέλια είναι, κατέληξαν και τους πήραν τραβώντας τους στο σπίτι να τους καταστέσουν ιδιαιτέρως, χωρίς ποτέ να διανοηθούν να συνεχίσουν οι ίδιοι την μονομαχία των τέκνων τους...
Περιοδικά τολμηρά για την εποχή κλέβανε κάποιοι από περίπτερα, αν τα κατάφερναν τα παίρνανε και φεύγανε, αν όχι τους τσάκωνε ο περιπτεράς και καθάριζε με μερικά αστραφτερά παλαμίδια και το ακαταμάχητο "θα το πω στον πατέρα σου", δεν πήγε κανείς πατέρας ποτέ να του ζητήσει τον λόγο ή να τον σκοτώσει για το τίποτα, ούτε αυτός έκανε τον ρουφιάνο να καλεί τους μπάτσους για το παραμικρό κι ασήμαντο όπως σήμερα γίνεται, σύμφωνα με το αστυνομικό δελτίο γεμάτο ασήμαντες και γελοίες υποθέσεις που δεν έπρεπε ν' απασχολούν κανέναν πάνω από λίγα λεπτά κι όμως φτάνουν μέχρι τα δικαστήρια...
Εκδρομή πηγαίνανε τα σχολεία σε απόμερη ανοιχτή χωράφα στις παρυφές τότε της πόλης και ο Στράτος που έμενε στην περιοχή και ήταν ο τελευταίος μαθητής στο σχολείο της, έβγαινε και προκαλούσε ανοιχτά σε καυγά κάποιους από τα άλλα σχολεία, πρόκληση που γινόταν αποδεκτή ευχαρίστως από τον Μπάμπη, τον Λεωνίδα και τον Γιώργη, που πλακώνονταν με πάθος για την υποτιθέμενη τιμή του σχολείου στην αθέατη από τους δασκάλους πλευρά του λόφου και γύριζαν σπίτι τους γδαρμένοι και ματωμένοι άπαντες, χωρίς να τρέχει τίποτα, σε λίγες μέρες ήταν εντάξει...
Τι να πει δηλαδή ο Στράτος που έκλεβε λεφτά από το πορτοφόλι του γέρου του και πήγαινε στις πουτάνες από τα 12 και κάπνιζε, θα παραδεχότανε "μπαμπά δεν τα κατάφερα, άμε να καθαρίσεις εσύ";
Και ο μπαμπάς που πουλούσε στη λαϊκή τόσο μαλάκας ήταν να ανακατευτεί πρόθυμα σε καυγάδες κοπελιών για το τίποτα, ή θα του γύριζε το παλαμίδι να τον αφήσει ξερό;
Και όλοι αντρώθηκαν σώοι κια αρτιμελείς, χωρίς περιττή γονική προστασία. Έτσι μεγάλωναν τότε τα παιδιά. Δεν ασχολούνταν με τέτοια φυσιολογικά μικροπράγματα οι γονείς.
Αντίθετα επέμβαιναν εκεί όπου χρειαζότανε πραγματικά, όπως όταν κάποιοι αληταράδες που δεν γούσταραν τον γυμνασιάρχη αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη το '80 στο γυμνάσιο που πήγαινε ο Γιώργης και οι πατεράδες - επιστήμονες περίμεναν απέξω να δουν τι θα γίνει, ο μπογιατζής - έμπορας πατέρας του Γιώργη με μια κλωτσιά έριξε κάτω την πόρτα και το λουκέτο που της είχανε βάλει, ρίχνει ένα παλαμίδι μπροστά σε όλους στον γιό του και τον πήρε στο σπίτι και να βοηθά στο μαγαζί τις χαμένες μέρες. Άφωνοι οι επαναστάτες - αλητράδες, είχε μια χέρα ο γέρος γερή και πετσωμένη από τη δουλειά, που δε θέλανε να τη δοκιμάσουνε οι χέστες.
[Το μαγαζί που σήμερα έχει κληρονομήσει κι επεκτείνει ο Γιώργης που έγινε νοικοκύρης άνθρωπος με γυναίκα και παιδιά, έχοντας σίγουρη δουλειά κάθε μέρα, χωρίς να πάει σε πανεπιστήμια να μαζεύει άχρηστα χαρτιά].
Το ίδιο ξεθαρέψανε και κάνανε και οι επιστήμονες πατεράδες στα δικά τους παιδιά και η κατάληψη έληξε άδοξα πριν συμπληρώσει δίωρο.
Αυτά προτού μπούνε οι κομματικές "νεολαίες" στα σχολεία και τα διαλύσουν με ιδεολογίες και λοιπές μαλακίες, καπάκι και οι διάφοροι "παιδοψυχολόγοι" που κάνανε τα κοπέλια άβουλα και μουνουχισμένα, να ζητούνε τα πάντα έτοιμα...
Σε εποχές που οι πατεράδες μπορούσαν να ξεχωρίσουν το αληθινά σημαντικό από το ασήμαντο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου