Κατά τους περισσότερους αναλυτές ξένων και εντόπιων Μ.Μ.Ε. η χώρα βαδίζει δρομαίως προς το "αναπόφευκτο" πιστωτικό γεγονός, μια ελεγχόμενη χρεωκοπία δηλαδή.
Αν και είναι κοινή η διαπίστωση ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται είναι τόσο σοβαρές και οι συγκρούσεις που θα προκαλέσουν θα είναι τόσο σκληρές που θα είναι αδύνατο να τις τολμήσει μια μονοκομματική κυβέρνηση, βλέπουμε τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης να γυρίζουν αδιάφορα δημαγωγόντας όπου τους παίρνει και ερίζοντας για το ποιος φταίει για την πορεία που ακολουθούν όλοι μαζί.
Αφού για χρόνια έδειξαν την αγάπη τους προς τον κυρίαρχο λαό, που στην πρεμούρα τους να μην χάσει το καθ' ένα τους δικούς του, άρχισαν να τον αλυσοδένουν. Κατάφεραν να ασκήσουν καταλυτική επίδραση πάνω στους πολίτες, ώστε να τους απορροφούν τα ατομικά τους προβλήματα, να ενδιαφέρονται πώς θα παραφουσκώσουν το πορτοφόλι τους και πώς θα εξασφαλίσουν την καλοπέρασή τους. Και όταν βλέπουν ότι υπάρχει μια κακή κυβέρνηση, να μην μπορούν οι άξιοι να πάρουν μέρος σ' αυτήν, οπότε οι άλλοι ν' αδυνατούν να διακρίνουν τι ακριβώς γίνεται.
Και ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή είναι η άμεση επαπειλούμενη πραγματικότητα, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου βεβαιώνεσαι ότι όλοι λειτουργούμε ως και να βιαζόμαστε να επιταχύνουμε τις εξελίξεις προς το χειρότερο.
Η προστασία της ιδιοκτησίας, η ισότητα, η ασφάλεια και η ειρήνη έχουν απαλλοτριωθεί. Εχει γίνει όνειρο απατηλό κι άφταστο στην πράξη το ιδεώδες μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες, σχολεία και πανεπιστήμια, δρόμοι και πλατείες, τελούν υπό κατάληψη και δεν λειτουργούν, υπό τη θέληση του οποιουδήποτε μπορεί να συγκεντρώσει μια δεκάδα υποστηριχτές. Οι συντεχνίες υπονομεύουν την κυβερνητική πολιτική με στόχο την προάσπιση των ιδιοτελών συμφερόντων τους.
Αλλά ποιος τους καθιστά συνομιλητές και συνδιαμορφωτές στη χάραξη της επίσημης πολιτικής; Προφανώς ο ομφάλιος λώρος της κυβέρνησης μαζί τους...
Οι μεγάλες πόλεις χωρίς συγκοινωνίες βασανίζουν τους ατυχείς κατοίκους των και σκουπίδια βουνά απειλούν τη δημόσια υγεία, προσβάλλουν την αισθητική και εξευτελίζουν τους θεσμούς και τα αξιώματα.
Πολίτες εναντίον πολιτών και συνδικαλιστές εναντίον των εκλεγμένων βουλευτών με καθολική ψηφοφορία απειλούν ότι θα λειώσουν έναν υπουργό, ότι θα πιουν το αίμα άλλου, ότι θα δείρουν, θα κάψουν, θα σφάξουν και ουδείς συγκινείται να εφαρμοστεί εναντίον τους ο νόμος. Κι ούτε θυμίζει δημοκρατία η φρούρηση των δημόσιων ανδρών για την προσέλευσή τους στο Κοινοβούλιο, πολλές φορές κάτω από γιαούρτια, αυγά και "αγανακτισμένες" κραυγές.
Βέβαια για αυτούς νόμος είναι το δίκιο του εργάτη που ποτέ δεν θα δει προκοπή με δαύτους, ενώ το δίκιο όλων των άλλων πολιτών πετιέται στους κάδους μαζί με τα σκουπίδια που πλημμυρίζουν τις πόλεις.
Τα νέα κλέη της ένδοξης φυλής μας, λοιδορίες εναντίον μας στο εξωτερικό και ανυπακοή εναντίον των θεσμών, αντιδικίες, διαφωνίες, ασυνεννοησία μεταξύ μας στο εσωτερικό, χωρίς τεκμηρίωση και χωρίς προοπτική διεξόδου από το αδιέξοδο.
Σήμερα κανένας δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ακόμα και να στερηθεί για τη σωτηρία της πατρίδας μας. Το προσωπικό συμφέρον κυριαρχεί παντού...
Ανάκατα όλα λοιπόν, αρκεί τα δικά μου να είναι χώρια και προνομιούχα.
Καθένας για τα συμφέροντα και τα κεκτημένα του, όλοι εναντίον όλων και γαία πυρί μειχθήτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου