Ίσως είναι η ειρωνεία της τύχης που στα τέλη του Οκτώβρη συζητήθηκε το θέμα της διευθέτησης του "Ελληνικού προβλήματος" στην Ευρωζώνη. Λίγο πριν την εθνική μας επέτειο.
Εκεί που θα κορυφωθούν όπως κάθε χρόνο οι εορτασμοί για την επέτειο του ΟΧΙ. Με διαφορετικά αισθήματα όμως για το τότες και το σήμερα...
Τότε που η εθνική περηφάνια του δικτάτορα κυβερνήτη της χώρας Μεταξά που πιστώθηκε με το ιστορικό «ΟΧΙ», δεν δέχθηκε την υποτέλεια και την υποδούλωση στις κυρίαρχες δυνάμεις του Μουσολίνι που εξουσιαζόταν απ' τον Χίτλερ. Δεν παραιτήθηκε εκ των έννομων δικαιωμάτων, που είχε η χώρα βάσει του διεθνούς δικαίου και του Συντάγματος, ώστε να θέσει τη χώρα σε κατάσταση δουλείας, που χάνουν κάθε δικαίωμα οι πολίτες έναντι των κατακτητών.
Ο Ελληνικός λαός πρόθυμα στήριξε την άρνηση του Μεταξά αν και τον αντιμάχονταν πολιτικά, ο οποίος ήταν προσηλωμένος στα Ελληνικά ιδεώδη και αποφασισμένος ν' αντισταθεί προς πάσαν κατεύθυνσιν, λέγοντας ότι «προτιμούμε την τελείαν καταστροφήν της χώρας παρά την ατίμωσιν».
Ηταν προετοιμασμένος ν' αποκρούσει κάθε επίθεση με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, εξευτελίζοντας την πολιτική μηχανή των Ιταλών. Δεν αιφνιδιάστηκε από την ιταμή απαίτηση του Γκράτσι και την απέκρουσε αμέσως, πράγμα που θεωρήθηκε ανεπιφύλακτα πατριωτική πράξη, ακόμη και από αριστερούς, που βρισκόντουσαν στις φυλακές, οι οποίοι έπραξαν και εκείνοι το καθήκον τους.
Ο Μεταξάς απήντησε αμέσως ότι «η κυβέρνηση έχουσα παρά το πλευρό της ολόκληρον τον ελληνικόν λαόν δεν είναι δυνατόν... να παραδώσει έστω και σπιθαμήν ελληνικού εδάφους εις οιονδήποτε ξένον» (Ελεύθερον Βήμα, 28 Οκτωβρίου 1940).
Ο δικτάτορας έθεσε σε επιστράτευση τις μονάδες του στρατού ξηράς και κάλεσε υπό τα όπλα εφέδρους αξιωματικούς και οπλίτες. Σύσσωμο, λοιπόν, το έθνος κλήθηκε να εκτελέσει το καθήκον του μέχρι τέλους, για να φανεί ο λαός του αντάξιος της ιστορίας του.
Ο Μεταξάς του είπε «ΟΧΙ» και ο λαός επολέμησε...
Σήμερα ποιος μπορεί να βγει στον απλό πολίτη και να του εξηγήσει τι σημαίνει περηφάνια;
Οτι αυτό το εθνικό ιδεώδες είναι ανύπαρκτο, όταν απεμπολούνται εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα οποία υπεστήριξε ο δικτάτορας Μεταξάς και έδειξαν ότι θα τα σεβόντουσαν οι κατακτητές;
Σύμφωνα με τη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» του Μνημονίου της 8ης Μαΐου 2010, το άρθρο 14 αναγράφεται: παρ. 1 «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο», παραγρ. 5: «Με την παρούσα ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία, που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά στοιχεία από νόμιμες διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση».
Σε αυτή τη Δανειακή Σύμβαση η κυβέρνηση οδηγήθηκε δέσμια λαθών προγενέστερων κυβερνήσεων και δικών της.
Σήμερα όλοι μας παραμονές αυτής της υπέροχης επετείου της 28ης Οκτωβρίου με τις παρελάσεις (απουσία υπουργών και λοιπών κυβερνητικών για πρώτη φορά), μεμφόμεθα για την οικονομική μας κατάρρευση και την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου