Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΖΩΗΣ...

Οι Έλληνες είμαστε παράξενος λαός. Τρωγώμαστε μεταξύ μας μέχρι το σημείο καταστροφής. Αυτοκαταστροφικοί και συνάμα τρελοί.

Δυσκολοκυβέρνητοι με άλλα λόγια.

Ο καθένας την πάρτη του και το μικροσυμφέρον του, ακόμα και εις βάρος των διπλανών του. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σεβασμός προς το κοινωνικό σύνολο, ούτε προς τους συμπολίτες...

Το ξέρουν αυτό οι δανειστές και οι ντόπιοι υπηρέτες τους. Και θα κάνουν το παν για να μας συνθλίψουν μέσα από την διάσπαση.

Αλληλοεξόντωση και εξαθλίωση από τη μια και η δουλειά τους γίνεται χωρίς αντίσταση, δούλεμα και απαξίωση από την άλλη.

Η "τεχνική βοήθεια" που προσφέρει η τρόικα, οι επίτροποι, οι ομάδες εργασίας και οι αδιάφθοροι παρατηρητές των δανειστών, πρωτίστως έγκειται στην πολυδιάσπαση της κοινωνίας και την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών αλληλοφαγίας και αλληλοϋπονόμευσης.

Θα το καταλάβει μετά από λίγο, όταν θα είναι πλέον αργά, γιατί δεν έμαθε ποτέ να σκέφτεται ή καλύτερα το μόνο που σκέφτονταν ήταν η καλοπέρασή του, το εγώ του, η ψευτογκλαμουριά του, η αλαζονία του...

Τα στραβά κι ανάποδα του Ελληνικού συστήματος (πολιτικό, οικονομικό, διοικητικό και κοινωνικό) είναι πολλά και σοβαρά.

Θα πρέπει σύντομα να αναθεωρήσουμε πολλά τέτοια από την πρόσφατη οργάνωση της ζωής μας. Οι αλλαγές άλλες φορές ανώδυνες, τις περισσότερες φορές επώδυνες, είναι σκληρή διαδικασία. με κίνητρο την αλλαγή (την πραγματική, μην παρεξηγηθεί η λέξη καθ' ότι πριμοδοτημένη με πράσινο νόημα).

Το να διαπιστώνουμε είναι κάτι. Τί; Τίποτα ενεργητικό αν δεν ακολουθείται από προτάσεις, αποφάσεις, προσωπική δέσμευση και δράση.

Το μυστικό δεν είναι στην αναθεώρηση αυτή καθ' αυτή.

Το μυστικό είναι στον τρόπο επιδίωξης και υλοποίησης της.

Για να εμφανιστούν αυθόρμητα και καταλυτικά νέοι άνθρωποι, νέοι εκπρόσωποι του λαού αυτού, καινούριοι, εμπνευσμένοι, άφθαρτοι πατριώτες, με αίσθηση των δεδομένων και γνώση των συγκυριών. Και θα στήσουν το εντελώς καινούριο σκηνικό που χρειάζεται αυτή η χώρα. Και θα αναγκάσουν τους βλέποντες να ακολουθήσουν το ρεύμα, χωρίς συνθήματα, χωρίς πάσες για προβοκάτσιες και μπάχαλα και δήθεν ήρωες με το στανιό...

Είναι κομμάτι δύσκολο να μαζευτούμε, αλλά με λίγη υπομονή και αρκετή επιμονή θα τα καταφέρουμε.

Δεν ξέρω που οδεύει η κατάσταση, ούτε για την τελική έκβαση αλλά ούτε και για μετά τα τετελεσμένα. Προς παρόν κερδίζει η προπαγάνδα, περνούνε ότι "μέτρα" θέλουν όποτε θέλουν, έτσι όπως τα θέλουν. Τώρα αρχίζουμε να αισθανόμαστε τι σημαίνει κρίση και τι μας περιμένει.

Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο ποιο χαμηλό σημείο το οποίο ίσως καταφέρει να μας βοηθήσει να ωριμάσουμε και να αντιδράσουμε.

Ο δρόμος της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι ακόμα πολύ μακριά γιατί δεν τον έχουμε μάθει.

Θα ξεκινήσουμε να τον μαθαίνουμε πρώτα από την οικογενειά μας, εκεί που μας πονάει περισσότερο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: