ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΗΛΙΚΙΑ...

Ποια είναι η διαφορά στις γυναίκες με ηλικία γύρω στα 8, στα 18, 28, 38 και 48;

• Στα 8 την πηγαίνεις στο κρεβάτι και της λες ένα παραμύθι...


• Στα 18 της λες ένα παραμύθι και την πηγαίνεις στο κρεβάτι...


• Στα 28 δεν υπάρχει λόγος να της πεις κανένα παραμύθι και την πηγαίνεις στο κρεβάτι...


• Στα 38 σου λέει ένα παραμύθι και σε πηγαίνει στο κρεβάτι...


• Στα 48 της λες ένα παραμύθι για να αποφύγεις να πας στο κρεβάτι...

ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ PC...

Γράμμα παντρεμένης γυναίκας προς περιοδικό υπολογιστών:

προς το "PC Problem Solutions"

Πέρσι, έκανα αναβάθμιση από το Αρραβωνιαστικός 5.0 στο Σύζυγος 1.0 και παρατήρησα πως το καινούριο πρόγραμμα άρχισε να κάνει αναπάντεχες αλλαγές στα λογιστικά φύλλα, περιορισμένη πρόσβαση στις εφαρμογές λουλουδιών και χρυσαφικών που παλιότερα, στην έκδοση Αρραβωνιαστικός 5.0, δούλευαν απρόσκοπτα...

Επίσης, το Σύζυγος 1.0 απεγκατέστησε πολλά άλλα πολύτιμα προγράμματα όπως το Ρομαντικός Περίπατος 9.9 και εγκατέστησε ανεπιθύμητα Popups, όπως τα Champions League 5.0 και Κυριακή στα Γήπεδα 8.0.

Το Διάλογος 1.3 δεν τρέχει πια ενώ το Καθαριότητα 2..6 προκαλεί κολλήματα και κατάρρευση του συστήματος. Προσπάθησα να τρέξω το Μουρμούρα 5.3 GOLD edition... αλλά εις μάτην.

Μια απελπισμένη γυναίκα

****************************************************************

Και η απάντηση που έλαβε:

Αγαπητή "Απελπισμένη γυναίκα": Έχε υπ' όψιν πως το Αρραβωνιαστικός 5.0 είναι ψυχαγωγικό πακέτο ενώ το Σύζυγος 1.0 είναι λειτουργικό σύστημα, με απαιτήσεις από τον χρήστη.

Προσπάθησε να δώσεις την εντολή C:Nomiza_pws_me_agapouses.exe και εγκατέστησε το Δάκρυα 6.2 σε original έκδοση. Λογικά, το Σύζυγος 1.Ο θα εκκινήσει αυτόματα τις εφαρμογές Ενοχή 3.0 και Λουλούδια 7.0 σε random λειτουργία.

ΠΡΟΣΟΧΗ *
Υπερβολική χρήση του παραπάνω προγράμματος μπορεί να προκαλέσει την κλήση των screen saver Κατσούφικη Μουγκαμάρα 2.5 και Μπύρα 6.1 (Το Μπύρα 6.1 ίσως προκαλέσει την αναπαραγωγή WAV αρχείων τύπου "Δυνατό ροχαλητό", που καταργούνται μόνο με επανεκκίνηση).

* Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εγκατάσταση του Πεθερά 1.0 και μην σκεφτείτε καν να τρέξετε τα βοηθητικά αρχεία Εραστής 2005 BETA και Γκόμενος 3.8 unregisterd (δεν είναι συμβατά με το Σύζυγος 1.0 και μπορεί να προκαλέσουν κατάρρευση του συστήματος και πλήρης καταστροφή του λειτουργικού).

Συνοψίζοντας, το Σύζυγος 1.0 είναι ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, αν και με περιορισμένη μνήμη, που χρειάζεται κάποιο διάστημα για να εμπεδώσει μερικές καινούριες εφαρμογές. Σκεφτείτε σοβαρά την απόκτηση συνοδευτικών προγραμμάτων που θα βελτιώσουν την απόδοση του σημαντικά. Συστήνουμε το Ζεστό Φαΐ 3.0 με autoupdate, Καυτά Εσώρουχα 5.3 και το Δημιουργικά Τρομερής Κορμάρας 10.1 με την επιλογή "εκτέλεση κατά την εκκίνηση".


Με εκτίμηση
Ο administrator

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΤΗΣΕΩΝ...

Μετά από κάθε πτήση κάθε αεροπορικής εταιρείας, οι πιλότοι συμπληρώνουν μια φόρμα που ονομάζουν "gripe sheet" στην οποία καταγράφονται τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν κατά την πτήση, έτσι ώστε οι μηχανικοί να τα διορθώσουν...

Οι μηχανικοί διαβάζουν αυτή την λίστα, διορθώνουν το πρόβλημα και καταγράφουν στο κάτω μισό της φόρμας ποιες ενέργειες έγιναν σχετικά με το πρόβλημα αυτό. Πριν από την επόμενη πτήση οι πιλότοι συμβουλεύονται την φόρμα για να δουν αν το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί.

Το κακό είναι ότι οι μηχανικοί εδάφους όπως φάινεται διαθέτουν πολύ χιούμορ...

Ακολουθεί μια λίστα με σφάλματα που έχουν παρατηρηθεί κατά την πτήση και έχουν καταγράφει από τους πιλότους μίας αεροπορίκης εταιρείας καθώς και η λύση που έχει δοθεί από τους μηχανικούς εδάφους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω εταιρεία είναι η μοναδική μεγάλη αεροπορική εταιρεία που δεν έχει ατυχήματα στο ενεργητικό της! (Π: Το πρόβλημα όπως καταγράφηκε από τον πιλότο. Λ: Η λύση που δόθηκε από τον μηχανικό).

Π: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν θέλει αντικατάσταση.
Λ: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν αντικαταστάθηκε.

Π: Η δοκιμαστική πτήση ήταν Ο.Κ. εκτός από το σύστημα αυτόματης προσγείωσης που ήταν κάπως απότομο.
Λ: Σύστημα αυτόματης προσγείωσης δεν έχει εγκατασταθεί σε αυτό το αεροσκάφος!

Π: Κάτι χαλαρό στο πιλοτήριο.
Λ: Κάτι σφίχτηκε στο πιλοτήριο!

Π: Ψόφια έντομα στο παρμπρίζ.
Λ: Ζωντανά έντομα στην πίσω μεριά!

Π: Ο αυτόματος πιλότος σε κατάσταση διατήρησης ύψους προκαλεί κάθοδο 200 πόδων το λεπτό.
Λ: Δεν μπορούμε να αναπαράγουμε το πρόβλημα στο έδαφος...

Π: Ενδείξεις διαρροής στο δεξιό κυρίως σύστημα προσγείωσης.
Λ: Οι ενδείξεις αφαιρέθηκαν!

Π: Τα επίπεδα θορύβου του DMA είναι απίστευτα υψηλά.
Λ: Ο θόρυβος του DMA ρυθμίστηκε σε πιο πιστευτά επίπεδα.

Π: Οι ασφάλειες τριβής προκαλούν κόλλημα του λεβιέ ισχύος.
Λ: Γι' αυτό είναι εκεί!

Π: Το IFF (αναγνώριση φίλιου - εχθρικού αεροσκάφους) δεν λειτουργεί.
Λ: Το IFF ποτέ δεν λειτουργεί σε κατάσταση OFF.

Π: Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ράγισμα στο παρμπρίζ.
Λ: Υποψιάζομαι ότι έχεις δίκιο!

Π: Η μηχανή Νο3 λείπει.
Λ: Η μηχανή βρέθηκε στο δεξί φτερό μετά από σύντομη έρευνα...

Π: Το αεροσκάφος συμπεριφέρεται κάπως αστεία.
Λ: Προειδοποιήσαμε το αεροσκάφος να σοβαρευτεί.

Π: Το ραντάρ βουίζει.
Λ: Το ραντάρ επαναπρογραμματίστηκε με μουσική!

Π: Ποντίκι στο πιλοτήριο
Λ: Εγκαταστάθηκε γάτα!

Π: Θόρυβος προερχόμενος κάτω από τον πίνακα οργάνων. Μοιάζει σαν ένας νάνος να βαράει κάτι με το σφυρί του.
Λ: Πήραμε το σφυρί από το νάνο!

Π: Η ραδιοπυξίδα αρνείται να συνεργαστεί με το GPRS.
Λ: Της έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις!

ΓΡΗΓΟΡΟΣΗΜΑ...

Στην Ελλάδα επετεύχθη γρήγορα η διασπορά της διαφθοράς σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, αναλόγως της δυνατότητας συμμετοχής του καθενός στο πάρε - δώσε.

Ωφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το μεγαλύτερο τμήμα του λαού συμμετέχουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων εκάστου, σε περιπτώσεις διαφθοράς και επι ανταλλαγμάτι χρηματισμού.

Είναι εδώ και πολλά χρόνια μέρος του εθνικού μας βίου. Ακόμη και οι ελάχιστοι που δεν έχουν υπάρξει χρηματίζοντες ή χρηματιζόμενοι ή σκανδαλωδώς διορισθέντες, δεν θα αρνούντο να συμμετέχουν σε περιπτώσεις διαφθοράς...

Όπου ο καθένας εμπλεκόμενος συμμετέχει στο ποσοστό που του αναλογεί και διεκδικεί εάν η ευκαιρία εμφανιστεί και μεγαλύτερη συμμετοχή. Είτε η διεκδίκηση του μικροσυμφέροντος είτε του μεγάλου συμβολαίου προμηθείας ανήκουν στην ίδια λογική μοιράσματος του κρατικού χρήματος...

Από τους χαριστικώς διορισμένους συμβούλους στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς, από τους δήθεν "σοφούς" πανεπιστημιακούς έως τον έσχατο υπάλληλο στην υπηρεσία δήμου, πολεοδομίας, νομαρχίας, υπουργείου, νοσοκομειακούς γιατρούς, στελέχη κάθε υπηρεσίας που συναλλάσεται με πολίτες και προμηθευτές, όλοι πιέζουν τον πολίτη και ευχαρίστως αποδέχονται από τον προμηθευτή να λαδώσει γιά να αποκτήσει είτε αυτό που δκαιούται είτε αυτό που εκτός διαδικασιών θα του χαριστεί...

Με αυτόν τον τρόπο ζούν και τα δύο μέρη της παράνομης συναλλαγής εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να μεταβληθούν οι ζωογόνες συνθήκες της διαφθοράς. Η κοινή πεποίθηση είναι: "εάν μπορώ να πιέσω τον πολίτη ή τον προμηθευτή, εάν έχω την ευκαιρία να χρηματίσω τον κάθε υπάλληλο του κράτους, να υπερβώ τις διαδικασίες, γιατί να χάσω την ευκαιρία;"

Δεν είναι τυχαίο το όνομα που δώσαμε στο λάδωμα: "γρηγορόσημο", το δίνουμε και κάνουμε την δουλειά μας, παίρνουμε το πιστοποιητικό, ξεπερνάμε την λίστα αναμονής, κερδίζουμε ένα δημόσιο έργο, ανοίγουμε το μαγαζί μας χωρίς προδιαγραφές κ.λπ...

Μια από τις βασικότερες συνέπειες εκτός της ηθικής στάσεως που θα έπρεπε να διέπει τον κοινοτικό βίο μας είναι η πτώση της συνολικής ποιότητας εμπορευμάτων και υπηρεσιών, η οποία συνδέεται με την παροχή ακριβότερων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, προκειμένου να βγεί η αξία της μίζας...

αυτήν την συνέπεια, της εξωφρενικής πτώσεως της ποιότητας κάθε δημοσίου αγαθού έχουμε αρχίσει να την διαπιστώνουμε αλλά η χαρά ανόδου του βιοτικού μας επιπέδου με εισόδημα που κερδίσαμε συμμετέχοντας στην διαδικασία διαφθοράς, μας κλείνει στον ατομικό κύκλο καταναλωτισμού εκτός των πραγματικών δυνατοτήτων μας και μας αποκοιμίζει από την αποσύνθεση που η δημόσια διαδικασία παροχής εμπορευμάτων και υπηρεσιών εμφανίζει.

Αυτή η μεγάλη διαφθορά συντηρεί και υποστηρίζει την κοινωνικοπολιτική διαπλοκή μέσα από ένα τεράστιο πλέγμα σχέσεων και εξαρτήσεων, πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής συναλλαγής και εκβιασμού, που γιγαντώθηκε τα τελευταία 25 χρόνια. Όχι μόνο σε συναλλαγές του δημοσίου τομέα, μα επίσης με επέκταση και στην σφαίρα της ιδιωτικής οικονομίας, με ανάγκη λαδώματος υψηλόβαθμων στελεχών για προμήθειες τώρα και μεταξύ ιδιωτικών εταιρειών και προμηθευτών τους..

Τελικώς ποιός βλάπτεται;

Μόνο οι λίγοι που δεν έχουν τις σχετικές ευκαιρίες, οι ηθικοί που δεν θέλουν, οι εργαζόμενοι στις εταιρείες οι οποίες με λάδωμα αποκτούν συμβόλαια κρατικής προμηθείας, γνωρίζουν ότι η εργασιακή τους συμμετοχή σε εταιρείες που πουλούν ακριβότερα και κακής ποιότητας υλικά και υπηρεσίες, δεν είναι άμοιροι ευθύνης, απλώς παθητικώς ξέρουν από ποιά βρώμικα χρήματα αμοίβονται και αυτοί, ορισμένες φορές ενεργητικώς συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι...

Ποιούς και τι πειράζει εάν το πιστοποιητικό, η υγειονομική άδεια, η συνταγή φαρμάκων, η προμήθεια υπολογιστών, η προμήθεια ιματισμού, η προμήθεια συστημάτων ασφαλείας, εξοπλισμού κ.λπ. κ.λπ. πληρώνονται + 10-20% ακριβότερα από το κρατικό και το ευρωπαϊκό χρήμα...βλάπτεται ευθέως κανείς;

Όχι βέβαια! Γι' αυτό όσοι μπορούν συμμετέχουν, αξιοποιώντας είτε την θέση τους ως "αγοραστές" είτε την δύναμη ως προμηθευτές".

Πόση προσπάθεια και κόπος χρειάζεται να καταβληθεί για ν' αλλάξει αυτή η νοοτροπία, ότι η διαφθορά δεν πειράζει να συνεχίσει, αν η ευκαιρία παρουσιάζεται σε μένα και η θέση μου και το θράσος μου επιτρέπουν να το εκμεταλλευτώ προς τα συμφέροντα μου; Θα ξαναβρώ άλλη τέτοια ευκαιρία;

Αφού έτσι κι αλλιώς το μέγεθος της μίζας έχει μόνο ονομαστική σημασία που καταβάλλεται μια φορά μόνο...

Μα αυτή η συνήθεια και η λογική ότι είναι η διαφθορά συμβατή με την οργάνωση του Ελληνικού κράτους και τους τρόπους διαχείρησης του, έτσι το βρήκαμε κι απλώς το συντηρούμε, τι την θέλουμε τη ρήξη;

Αυτό τελικά είναι το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα...

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...

Ο φόβος και η απαισιοδοξία είναι κακοί σύμβουλοι σε ότι κι αν θελήσουμε να κάνουμε.

Αποδεχτείτε το γεγονός οτι η ζωή είναι μπερδεμένη και περίπλοκη. Με την οικονομική αστάθεια, την αδικία που υπάρχει κι εκδηλώνεται σε πολλές και διαφορετικές μορφές, την πολιτική και κοινωνική διαπλοκή που αποκλείει τους "μην υποκύψαντες" και τόσα άλλα άσχημα πράγματα που καθημερινά συμβαίνουν...

Όλα σήμερα αποτελούν προκλήσεις. Ακόμα και μια απλή διαδρομή με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο.

Για ν' ανταπεξέλθετε σε οτιδήποτε τυχαία αναπάντεχο ή εσκεμμένα κακόβουλο σας τύχει, φροντίστε να γίνετε καλοί στην "τέχνη" της προνοητικότητας, γνωρίζοντας τα παρακάτω:

• Αντί να απογοητεύεστε, να προνοείτε.
• Αντί να θυμώνετε να κατανοείτε και ίσως μερικές φορές, να συμπονάτε.
• Αντί να απελπίζεστε να δημιουργείτε.
• Αντί να τα παρατάτε να εφευρίσκετε και ν' αυτοσχεδιάζετε.
• Να κλείνετε τα μάτια και τα αυτιά σας σε αρνητικές επιρροές και να οραματίζεστε ότι πετυχαίνετε όλους τους προσωπικούς και επαγγελματικούς σας στόχους.
• Μην παραμελείτε να διατηρείτε τον εαυτό σας φυσικώς και πνευματικώς σε καλή φόρμα.
• Περιορίστε την τηλεόραση κλπ media και τις αρνητικές ειδήσεις που συνέχεια σας τροφοδοτούν.

Γίνετε γνώστες ή μάλλον καλύτερα με εξάσκηση γίνετε άριστοι στην τέχνη της αντίξοης επιβίωσης στη ζωή, επαγγελματική ή προσωπική...

Κι ένα τελευταίο: Να ζείτε σαν να επρόκειτο να πεθάνετε αύριο το πρωί.. Να μαθαίνετε σαν να επρόκειτο να ζήσετε αιώνια...όπως είχε πει κάποτε ο Mahatma Gandhi...

ΟΝΕΙΡΑ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΡΑΜΕΝΑ...

1.
Πλοίο ξεχασμένο στο λιμάνι
που όλο για ταξίδι ξεκινά
σάπιο το φορτίο στο αμπάρι
μα δεν ξέρει πότε θα σαλπάρει
με προορισμό το πουθενά...

2.
Κύματα σηκώνει ο αέρας
ο βοριάς καθώς λυσσομανά
στο τελείωμα κι αυτής της μέρας
στέκομαι στον βράχο και κοιτάζω
αν μου ρίξει ο ήλιος μια ματιά...

3.
Όνειρα κι ελπίδες μαραμένα
απ' το φώς πέσαν στην σκοτεινιά
στης καρδιάς τα βάθη κλειδωμένα
για άλλη μια φορά αναρρωτιέμαι
τι έχει η μοίρα και με κυνηγά...

4.
Σκούριασαν οι άγκυρες στον κάβο
με τα ψάρια γίναν φίλοι στον βυθό
το κασκέτο έβγαλα το μαύρο
και το στήθος γύρισα στον Χάρο
τι άλλο έχω τώρα πια να φοβηθώ;

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΠΥΡΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ένας αστυφύλακας βρίσκεται σε δίλημμα όταν καλείται να συλλάβει έναν ψυχοπαθή που έχει απαγάγει παιδιά, την ίδια ώρα που πρέπει επειγόντως να μεταφέρει αίμα στην ετοιμόγεννη γυναίκα του.

Καθήκον ή προσωπική υπόθεση θα υπερισχύσει τελικά;

Μάθετε το στην ταινία αυτή του Ντίνου Δημόπουλου, από το 1967.

Καλύτερα βλέπεται σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-6794863085124269821&hl=el&fs=true

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΣΙΤΑ ΖΩΑ...

Από τα προϊστορικά χρόνια ο άνθρωπος εξημέρωσε ζώα και τα χρησιμοποιούσε για την εργασία τους, για το γάλα τους, για το μαλλί τους, για το κρέας τους και για το δέρμα τους. Κάθε ζώο είχε αναπτύξει την δική του συμπεριφορά και συνήθειες, που με τον καιρό γινόταν γνωστές στον ιδιοκτήτη...

Όπως ακριβώς τα περιγράφει ένας γέρος Σφακιανός που πέρασε την ζωή του μαζί τους:

- Δε μπορούσαμε να διατηρήσουμε ούτε τα οικόσιτα με κτηνοτροφές εσώκλειστα. Οι κότες, οι χοίροι και τα "χοντρά ζώα" μουλαρογάιδουρα και βόδια, ήτανε ελεύτερα και υποχρεωμένα να αγωνιστούνε και αυτά για την επιβίωσή τους.

Οι κότες σε ακτίνα 100 - 200 μ. από το σπίτι εψάχνανε για κανένα σποράκι, για κανένα σκουλικάκι, για καμιά ακρίδα.

Τους χοίρους τους "δρομιάζαμε" στους κάμπους και στα φαράγγια όπου τον χειμώνα τρώγανε χόρτα ενώ το καλοκαίρι ψάχνανε για χοχλιούς και σκουλήκια, μα σκάβανε και με τη μύτη τους και τρώγανε τις ρίζες των φυτών. Μάλιστα την άνοιξη που σκάβεται εύκολα το χώμα, προκαλούσανε ζημιά στον βοσκότοπο και για να μην προκαλούνε αυτή τη ζημιά τους τρυπούσανε τη μύτη και τους περνούσανε ένα σύρμα, που άμα σκάβανε τους πονούσε και ήτανε αναγκασμένοι να τρώνε τα χόρτα όπως τα πρόβατα.

Δεν είχαμε είπαμε κτηνοτροφές αγοραστές να τους δίνομε, όμως τους μαζεύαμε από το δάσος βελάνια από τους πρίνους και άγρια αχλάδια μα τους δίναμε ακόμα χαρούπια και ελαιοπυρήνα.

Στο πέρασμα των χιλιετηρίδων, περίπου με τον ίδιο τρόπο εκμεταλλεύετο τα ζώα ο άνθρωπος και περίπου με τον ίδιο τρόπο επικοινωνούσε με αυτά.

Επικοινωνούσαμε λοιπόν με ειδικές λέξεις χωριστές για κάθε είδος ζώου. Αυτές οι λέξεις δεν χρησιμοποιούνται τώρα που τα ζώα είναι εσώκλειστα και πρέπει εμείς που τις ζήσαμε να τις καταγράψομε να μη χαθούνε.

1) Στον χοίρο π.χ. όταν του πηγαίναμε τα βελάνια του ή τα άγγουρα φρούτα, που τυχόν τα έριξε ο αέρας και δεν κάνανε για μας, τους φωνάζαμε: "Τσου, τσου, έλα να. Τσου, τσου, τσου". Όταν θέλαμε να τους διώξομε τους λέγαμε: "Ούχι, ούχι, τσο". Τα νηπιάκια τους λέγανε "τσοτσο". Χαρακτηριστικό των χοίρων είναι η μεγάλη τους ικανότητα στο να προσανατολίζονται. Αν βάλομε ένα γουρουνάκι στο σακί να το πάμε σε απόσταση 20χλμ. αυτό, άμα το ελευτερώσομε θα προσανατολιστεί και θα επιστρέψει.

Οι κότες είπαμε ότι επεριφέρονταν γύρω - γύρω από το σπίτι μα είχανε και το "θράσος" να θέλουνε να μπαίνουνε και μέσα, και στα πεταχτά, αφήνανε και την "κουτσουλιά" (τα περιτώματά τους). Άμα θέλαμε να τις διώξομε τους λέγαμε: "ξιό, ξιό". Άμα τους ρίχναμε την ελαιοπυρήνα ή και, αν είχαμε "σκύβαλα" (χοντρά άχυρα, που μπορεί να ήτανε κανένα σπυρί καρπός) τους λέγαμε: "πτρούι, πτρούι, πτρούι" ή "πούλι, πούλι, πούλι". Συχνά τους βράζαμε αγριόχορτα και ειδικά τσουκνίδες που λέγανε ότι άμα τρώγανε τσουκνίδες κάνανε πολλά αυγά. Άμα έσερνε η κλώσσα τα πουλιά της, αν περνούσε κανείς από κοντά, αυτή βαρούσε συναγερμό και έδειχνε διάθεση να επιτεθεί. Τότε για να την καθησυχάσουμε της λέγαμε καλοσυνάτα: "στα καλά σου, στα καλά σου..."

3) Τον σκύλο όλοι τον ξέρουνε. Τον βλέπουνε δεμένο κάπου όπου εκεί δεμένος θα περάσει, πολλές φορές όλη την ζωή του. Ο σκύλος ήτανε ο πιο καλός φίλος μας, ο πιο καλός συνεργάτης και ο πιο πιστός υπηρέτης μας. Κάποιες φορές εξυπνούσε μέσα του το θηρίο και πήγαινε νύχτα πολύ μακριά και εσκότωνε ξένα πρόβατα. Δεν πείραζε τα κοντινά, για να μην τον υποψιαστούνε.

Ως κυνηγός ήτανε απαραίτητο εξάρτημα για τον κυνηγό αφεντικό του, μα και πολλές φορές, τότε που ήτανε πολλά κυνήγια, επήγαινε από μόνος του και, παρόλο ότι μπορούσε να είναι πεινασμένος, όταν έπιανε λαγό τον έφερνε και τον παρέδιδε στο σπίτι του αφεντικού. Ως φύλακας μπορεί να τον άφηνες να βλέπει ένα σφαμένο πρόβατο και όσο και αν πεινούσε δεν το πείραζε. Ως σκοπός είναι άγρυπνος και πιστικός ο σερνικός σκύλος συχνά εγκατέλειπε τη σκοπιά του και κυκλοφορούσε για γαμπρός, γι' αυτό τους ευνουχίζανε, τους σερνικούς σκύλους.. Ως σύντροφος, αν τσακωνότανε το αφεντικό του, συμμετείχε με τα δόντια του.

Ακόμα τότε που ήτανε η ζωοκλοπή, ήταν πάλι ο σκύλος πάρα πολύ χρήσιμος. Θα μπορούσε να κάνουνε λημέρι κρυμένοι κάπου. Αν τύχαινε να περάσει από κοντά κανείς, του έβαζε το χέρι στο σβέρκο ο αφεντικός τους και αυτός ξάπλωνε κάτω και δεν γάβγιζε. Άμα θέλανε να κλέψουνε ξένο πρόβατο το κυνηγούσε ο σκύλος, μα δεν γάβγιζε, ενώ άμα κυνηγούσε δικό τους πρόβατο να το πιάσουνε γάβγιζε παράξενα και λέγαμε πως "μπαχίζει". Ένας άντρας που είχε μεγάλες διαφορές με άλλους και κινδύνευε, ο σκύλος του είχε μπεί στο νόημα και άμα έμπαιναν στο δρόμο νύχτα προχωρούσε ο σκύλος 200 - 300 μέτρα μπροστά και άμα ανακάλυβε την ύπαρξη ανθρώπων εγύριζε πίσω και τριβότανε στα πόδια του αφεντικού του και δε γάβγιζε μα έκανε σιγανά: "Ιφ, Ιφ".

Όταν ένας βοσκός κυνηγούσε αίγες και του έπεσε το μαχαίρι από τη μέση του και δεν το κατάλαβε, το είδε όμως ο σκύλος και κάθισε και το έβλεπε και την άλλη μέρα όταν ξαναπήγε προς το μέρος εκείνο ο βοσκός τον είδε ο σκύλος από μακριά και του γάβγιζε χαρακτηριστικά και πήγε και βρήκε το μαχαίρι του. Είναι και ικανός κλέφτης ο σκύλος. Στο σπίτι του αφεντικού του δεν πειράζει τίποτα, αν όμως θα βρει την ευκαιρία να μπεί σε ξένο σπίτι, αρπά ότι μπορεί και πηγαίνει μακριά και το τρώει.

Τα πιο πολλά ζώα έχουνε απλανές βλέμμα, ο σκύλος όμως μας κοιτάζει μέσα στα μάτια για να μας ψυχολογήσει. Είναι το μόνο ζώο που εκδηλώνει τη χαρά του κινώντας την ουρά του, ενώ άμα τον μαλώνουμε ή και αν τον δέρνουμε δεν αντιδρά, μόνο κλαίει και βάζει την ουρά στα σκέλη του σαν να θέλει να ζητήσει συγγνώμη. Ακόμα είναι το μοναδικό ζώο που ζηλεύει. Όταν έχουμε δύο σκύλους, αν χαϊδέψουμε τον ένα έρχεται και ο άλλος και ζητά και αυτός να τον χαϊδέψουμε και εκείνον. Ακόμα παρατηρούμε όταν τσακώνονται δύο σκύλοι, ο αδύναμος πέφτει ανάσκελα με τα πόδια του πάνω και "παραδίνεται". Ο άλλος δεν τον πειράζει πια.

Δεν μιλά ο σκύλος, μα μας καταλαβαίνει όταν του μιλούμε. "Έλα" του λέμε για να τον ταΐσουμε. "Έξω" του λέμε και βγαίνει έξω. "Ψίτη" του λέμε για να τον διώξουμε. "Πούχιου" του λέμε για να τον βάλουμε να κυνηγήσει κανένα ζώο. "Ούστ" του λέμε για να τον μαλώσουμε. Ακόμα του λέγαμε και "ντο" για να τον μαλώσουμε, τα νηπιάκια τον λέγανε "ντοντό". Τώρα ο σκύλος ζει διαφορετικά, μέσα στα διαμερίσματα...

4) Τα φορτηγά ζώα τα λέγαμε "χτήματα". Ήτανε το γαϊδουράκι και το μουλάρι πολυτιμότατοι συνεργάτες. Ζευγαρίζαμε, αλωνεύαμε, μεταφέραμε τα πράγματά μας και ακόμα τα καβαλούσαμε αυτά τα ζώα για να μην κουραζόμαστε να περπατάμε, ή και όταν είχαμε ανημποριά. Για τα μουλάρια εσπέρναμε ταΐ και τα ταΐζαμε, μα στην κατοχή, που άμα είχαμε ταΐ την αλέθαμε και την κάναμε ψωμί, τα μουλαρογάιδουρα τρώγανε μόνο άχυρα και άμα βλέπαμε στην αρχή του χειμώνα ότι μπορεί να μην φτάσουνε τα άχυρα, βγαίναμε στο βουνό και κόβαμε μάζες και τις κάναμε μικρά κομματάκια με το σκεπάρνι και τα τρώγανε.

Τους δίναμε και χαρούπια. Τα νηπιάκια λέγανε "πρου - πρου" το γάιδαρο και το μουλάρι το λέγανε "μούλε". Στο γάιδαρο για να πηγαίνει πιο γρήγορα του λέγαμε "σε" ενώ στο μουλάρι λέγαμε "μούλε" ή και "μούλε ντε". Για να σταματήσει του λέγαμε "πσρού" και στο γάιδαρο και στο μουλάρι. Για να τα ταΐσουμε δεν χρειαζότανε να τα κράξομε αφού τα είχαμε μαζί μας όταν τους βάζαμε το φαΐ τους στη "ματζιαδούρα" στο μέρος που βάζαμε τα άχυρά τους. Πάνε να ξεγεννηθούνε από τα χωριά μας τα φορτηγά ζώα. Στη δεκαετία του 1970 π.χ. στο χωριό μου είχαμε 26 γαϊδάρους και 13 μουλάρια και τώρα δεν έχουμε κανένα.

5) Βόδια είχαμε στα μέσα του περασμένου αιώνα 30 ζευγάρια, ενώ στην εποχή πιο μεγάλων από μένα, όπως μου λέγανε, είχανε μέχρι και 60 ζευγάρια στο χωριό μου. Τώρα δεν έχουμε κανένα. Εγώ όμως τα έζησα και εζευγάριζα στα νεανικά μου χρόνια. Τα βόδια τα είχαμε αποκλειστικά για το ζευγάρι και το αλώνισμα. Τότε δεν είχαμε αλωνιστικές μηχανές και δέναμε 5-6 "βουιδογάιδουρα" κοντά - κοντά και τα γυρίζαμε γύρω - γύρω μέχρι να αλωνιστούνε τα στάχυα με τα πόδια τους.

Το μουσκαράκι το λέγαμε και "μουσκί". Το χρονιάρικο θηλυκό βόδι το λέγαμε "ματζέτα". Το συνηθισμένο στο αλέτρι το λέγαμε "καματερό βούι". Τα βόδια τα λέγαμε και "ζευτικά". Άμα θέλαμε να εμπνεύσουμε την εμπιστοσύνη τους τους λέγαμε χαϊδευτικά "μέω να να". Άμα θέλαμε να τα γυρίσουμε στο αλέτρι πίσω τους λέγαμε "έσω", "έσω" τους λέγαμε όταν τα γυρίζαμε και στο αλώνι που τα γυρίζαμε συχνά, διότι αυτά που ήτανε προς τα έξω κάνουνε μεγαλύτερους κύκλους. Άμα θέλαμε να τα διώξουμε ή και για να πηγαίνουνε πιο γρήγορα τους λέγαμε "ίω". Μάλιστα στο αλώνι, αυτός που τα λαλούσε (και που κρατούσε ένα δοχείο για να πιάνει στον αέρα τα περιττώματά τους, για να μην ανακατευτούνε με τα στάχυα) του έλεγε "ιω για σας, ιω για σας και ούλα τ' άχερα δικά σας".

Τα νηπιάκια τα λέγανε "μέο" τα βόδια. Το αρσενικό βόδι το λέγαμε και "ντανά". Όταν δένανε ένα νεαρό βόδι για πρώτη φορά στο αλέτρι μαζί με ένα παλιότερο για να συνηθίσει, λέγανε πως το καματερεύουνε" και του λέγανε: "Ως αγαπά ο διάολος του στιμαδόρου (εκτιμητή) το σπίτι, να αγαπάς το αλέτρι". Για τα βόδια σπέρναμε ρόβι, ένα ψυχανθές. Κόβαμε όμως και συκόφυλλα και τα ξεραίναμε και τους τα δίναμε το χειμώνα.

6) Η επαρχία Σφακίων, στην οποία ζω, είναι κτηνοτροφική, μα προ πάντων μέχρι πριν 50 - 60 χρόνια ήτανε κατ' εξοχήν κτηνοτροφική. Και οι πιο πολλές οικογένειες αποζούσανε από την κτηνοτροφία. Ασχολήθηκα κι εγώ, ειδικά σε "μιτάτα" (ορεινά τυροκομεία" και έχω εμπειρία. Τα κοπάδια στα Σφακιά τον πολύ καιρό ήτανε στους θερινούς βοσκότοπους που τους λέγαμε "μαδάρες". Ενώ το χειμώνα πηγαίνανε στα χειμαδιά.

Τα ζώα είχανε προσαρμοστεί στις μετακινήσεις αυτές και άμα αργούσανε να τα μετακινήσουνε, φεύγανε κάποιες φορές, από μόνα τους. Μια φορά π.χ. φύγανε 80 τράγοι από την Μεσαρά μόνοι τους, και ήρθανε στο Καλλικρατιανό δάσος, αφού αργούσανε οι βοσκοί τους να τους φέρουνε. Οι Σφακιανοί είχανε ιδιόκτητα χειμαδιά εκτός Σφακίων. Ακόμα τα δύο παξιμάδια στον κόλπο της Μεσαράς και η Γαυδοπούλα ήταν σφακιανές ιδιοκτησίες. Δεν μπορούσανε τότε να διαθέτουνε κτηνοτροφές και, ειδικά στα Σφακιά, που και λίγα χόρτα βγάζει εκεί η πεδινή παραλιακή λωρίδα, μα και τη σπέρνανε. Τα λίγα ζώα που ξεχειμωνιάζανε στα Σφακιά, τα αφήνανε στις κορφές και το χειμώνα που βγάζει περισσότερα χόρτα, και το διακινδυνεύανε και δεν ήτανε λίγες οι φορές που εσκότωσε το χιόνι δεκάδες πρόβατα ή και πάνω από 100. Οι αίγες είναι πιο πονηρό ζώο και άμα βλέπανε ότι αρχίζει να χιονίζει φεύγανε για τα χαμηλά που δεν πιάνει χιόνι.

Έχουνε προσαρμοστεί και τα ζώα στον τρόπο ζωής που τους επιβάλλει ο άνθρωπος. Τα κουδούνια π.χ. τα βάζουνε στους "μουνουχότραους" και στους "μουνουχοκριγιούς" (ευνούχους) για να καθοδηγούνε το κοπάδι και όταν τα πηγαίνανε στα χειμαδιά ή και όταν θέλανε να τους δώσουνε δρόμο γενικά, πάντα είναι μπροστά αυτοί με τα κουδούνια και ακολουθεί το κοπάδι. Τους λένε και "μπροστάρηδες". Το κουδούνι του ο τράγος το θεωρεί ιδιοκτησία του. Κάποτε ένας βοσκός έβγαλε το κουδούνι από έναν τράγο και το έβαλε σε έναν άλλο, αυτός όμως που το ήξερε δικό του εκουτουλούσε τον άλλο τράο που φορούσε το κουδούνι του και, αφού ο βοσκός σκέφτηκε ότι μπορεί και να σκοτωθούνε, ξαναγύρισε το κουδούνι στον "ιδιοκτήτη του". Στους επιβήτορες δεν βάζουνε κουδούνια γιατί τον καιρό που ερωτεύονται, αν εφορούσαν κουδούνα θα προκαλούσαν συναγερμό όταν κυνηγούνε τις "δύσκολες".

Καμιά φορά που θέλει ο προβατοβοσκός να έχει και τράγους στο κοπάδι του παίρνει ένα αρσενικό ριφάκι και το "φλουμίζει" (το βάζει και βυζαίνει προβατίνες) και άμα μεγαλώσει ακολουθεί στα πρόβατα και δεν πηγαίνει με τις αίγες. Αυτούς τους τράγους τους λέμε "προβατάρους". Άλλο χαρακτηριστικό στα γιδοπρόβατα είναι που αγαπούνε την "παγανέ" τους (το μέρος που έχουνε συνηθίσει να ζούνε και αν τα πάμε σε άλλο μέρος φεύγουνε και γυρίζουνε στον τόπο τους.

Για να τα ποτίσουμε τους φωνάζουμε "πτρούσω, έλα να πτρούσω" και στα πρόβατα και στις αίγες. Για να τα "κουρτίσουμε" (να τα βάλουμε στην μάντρα που εμείς την λέμε κούρτα) τους λέγαμε στα πρόβατα "στη σω" (στα έσω) ενώ στις αίγες λέγαμε: "λάσω" (έλα έσω). Για να διώξουμε τις κατσίκες τους λέγαμε "ξήκω".

Εμπροσδιορίσαμε το στάδιο της μέρας, τότε που δεν είχαμε ρολόγια, την ώρα που πηγαίνανε στον ίσκιο που το λέγαμε "σταλιστό" τον καιρό που κάνει ζέστες, ενώ όταν φεύγανε από τον ίσκιο το λέγαμε "ξεσταλιστό".

Είπαμε πως δεν τα ταΐζανε πιο παλιά τα κοπαδιάρικα ζώα, τώρα που άρχισαν να τα ταΐζουνε τους φωνάζουνε "έλα, να, να, να" και έρχονται στο φαΐ μα πολλά κοπάδια που πηγαίνει ο βοσκός με το αυτοκίνητο να τα ταΐσει, τους χτυπά την κόρνα του αυτοκινήτου του και πηγαίνουνε, γιατί γνωρίζουνε την κόρνα.

Αυτά που ζήσαμε εμείς, οι σημερινοί υπέργηροι, δεν θα τα ξαναζήσουνε άλλοι, ας τα καταγράφομε λοιπόν και μην τα πάρομε μαζί μας...

ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΕΠ' ΑΟΡΙΣΤΟΝ...

Επι 4 βδομάδες τώρα κάθε πρωί μια ηλικιωμένη κυρία τηλεφωνεί στο 184, το νούμερο που κλείνουν πανελλαδικά τα ραντεβού στο ΙΚΑ.

Με χρόνια πρόβλημα στο ένα μάτι, παρακολουθείται τακτικά από συγκεκριμένο γιατρό στον οποίο όμως για να πάει, πρέπει να έχει κλείσει ραντεβού προηγουμένως...

Κάθε πρωί λοιπόν στήνεται στο τηλέφωνο στις 7.30πμ, την ώρα που έχουν πει πως ξεκινούν να δέχονται κλήσεις για ραντεβού και περιμένει με το ακουστικό στο χέρι μέχρι τις 8.15πμ, κάθε μέρα μάταια...

Μάταια γιατί με χίλιες δυσκολίες καταφέρνει να πιάσει γραμμή σ' ένα νούμερο που καλούν χιλιάδες ασφαλισμένοι την ίδια ώρα, με τον ίδιο σκοπό κια παρόμοια προβλήματα υγείας κι αυτοί...

Γιατί όταν καταφέρνει να πιάνει γραμμή, γίνεται κάθε λίγες μέρες κι αυτό συνήθως μετά τις 8.00, της βάζουν πόστα επειδή λένε έπρεπε να είχε πάρει πάρει νωρίτερα...
Άλλη φορά της είπαν πως πήραν "αρκετές κλήσεις για σήμερα" και συμπληρώθηκε ο αριθμός ασθενών που δέχονται οι γιατροί στην περιοχή της και να ξαναδοκιμάσει αύριο...

Μετά 4 βδομάδες και τρία τέταρτα αναμονή και σήμερα 23 Απρίλη, μπόρεσε επιτέλους να μιλήσει με μια φωνή στην άλλη άκρη του ακουστικού, που την παρέπεμψε να ξαναδοκιμάσει να πάρει αλλά μετά τις 29 του μήνα, γιατί μέχρι τότε ο συγκεκριμένος γιατρός "θ' απουσιάζει με άδεια"...

Μπορεί μέχρι τότε, την 6η βδομάδα που προσπαθεί να κλείσει αυτό το ραντεβού, όλα να έχουν φτιάξει: οι γραμμές να λειτουργούν άψογα, ο γιατρός να έχει επιστρέψει με όρεξη για δουλειά και να έχουν λιγοστέψει οι ενδιαφερόμενοι να τον συναντήσουν, ώστε να μείνει χρόνος να προγραμματιστεί η εξέταση της κυρίας, κάπου μέσα στον Μάη...

Το μάτι της οποίας δεν έμαθε για τις προσπάθειες που κάνει τόσο καιρό τώρα για να δεί τον γιατρό του.

Συνεχίζει να έχει σοβαρό πρόβλημα και θα χρειαστεί ξανά σε λίγο καιρό άλλη τακτική εξέταση για τον ίδιο λόγο, σοτν ίδιο γιατρό και δυστυχώς με τον ίδιο τρόπο κι αν σταθεί τυχερή ως τον Σεπτέβρη, πάλι βλέπουμε....

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΕΣΗ...

Χρόνια τώρα χρησιμοποιώ τα πλοία της μοναδικής ναυτιλιακής εταιρείας που έχουμε εδώ, για τα ταξίδια μου εκτός Κρήτης. Εταιρεία που ιδρύθηκε κάτω από τραγικές συνθήκες μα κατάφερε και γιγαντώθηκε...

Συνήθως η αναχώρηση γίνεται βραδυνές ώρες και είναι απαραίτητο να έχω κλείσει καμπίνα, όπου θα κοιμηθώ τις μικρές ώρες της νύχτας κι αφού σηκωθώ το πρωί και φτιαχτώ, μπορώ να βγώ έξω γύρω στις 6.00 - 6.30πμ και φρέσκος - φρέσκος να δω την ανατολή της καινούριας μέρας την ώρα που το πλοίο φτάνει στο λιμάνι. Αυτή η καμπίνα έφτασε τώρα να κοστίζει δυο εκατοντάδες ευρώ μετ' επιστροφής, πράγμα που όπως φαίνεται μου εξασφάλιζε τον σεβασμό του πληρώματος κατά την υποδοχή μου στο πλοίο τις φορές που είχα φροντίσει να την κλείσω εγκαίρως...

Όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων έτσι ήταν, το ποσό που κατέβαλλα και μόνο αυτό μου εξασφάλιζε κάποιο σεβασμό, αφού όποτε θέλησα να εκμεταλλευτώ τα πρωινά τους δρομολόγια που η μετάβαση κι επιστροφή γίνονται μέρα και δεν χρειάζεται καμπίνα κι ακόμη μια μοναδική φορά που δεν είχα λεφτά κι έμεινα ξάγρυπνος όλη νύχτα, η συμπεριφορά των ίδιων προσώπων αλλάζει ριζικά...

Από το

- "Καλώς ήρθατε στο πλοίο, ο κύριος θα πάρει τα πράγματα σας και θα σας οδηγήσει στην καμπίνα σας και μετά μπορείτε να πάρετε τον καφέ ή το ποτό σας σε κάποιο από τα σαλόνια μας και το φαγητό σας στα εστιατόρια μας που είναι στην διάθεση σας, αν θέλετε να ψωνίσετε κάτι θα βρείτε ότι φανταστείτε στο κατάστημα κι αν θέλετε χορό ή Internet ή..."

μεταπίπτουν αυτομάτως με την επίδειξη του απλού εισιτηρίου στο:

- "Δεν έχεις καμπίνα σήμερα; τι θες τότε εδώ στη reception; πήγαινε κάτω (με τους γύφτους και τους βρωμομετανάστες) ή τουλάχιστον ανέβα στο τελευταίο κατάστρωμα και παρέμεινε εκεί, μην τριγυρίζεις στο πλοίο και μη σε δούμε να μπαίνεις στα σαλόνια που είναι για την διακεκριμένη θέση, απαγορεύεται να ξαπλώσεις στους καναπέδες μέσα, κράτα τα πράγματα σου μαζί σου όπου πας κι αν πεινάσεις μπορείς να φας κάτι μόνο στο self-service, αν κοιμηθείς στο πάτωμα φρόντισε να μην εμποδίζεις τον κόσμο που περνά..."

Έτσι λοιπόν, η συμπεριφορά του κατώτερου κυρίως πληρώματος (αφού αυτό έρχεται σε άμεση επαφή με τους επιβάτες) εξαρτάται από το αντίτιμο του ναύλου που καταβάλλει ο κάθε επιβάτης σε κάθε διαδρομή...Όσο περισσότερα πληρώνει αναλογικά, τόσο πολυτιμότερος κι αξιοσέβαστος θεωρείται. Ναύλα που για επιβάτη με οικογένεια, αντίστοιχη καμπίνα κι αυτοκίνητο σε ταξίδι μ' επιστροφή, ισοδυναμούν με ισόποσο πενθήμερης κρουαζιέρας...

Για μια και μόνο διαδρομή για έναν και μόνο επιβάτη, η διαφορά που προκύπτει από την τιμή καμπίνας lux - απλού εισιτηρίου είναι αρκετή να του εξασφαλίσει τριήμερη διαμονή μετά πρωινού σε αρκετά καλό ξενοδοχείο με όλες τις απαραίτητες ευκολίες...
Πολύ ακριβά πληρώνουμε 4 - 5 ώρες ύπνου και μια βρύση μ' έναν καθρέπτη ίσα - ίσα για πλύσιμο, ξύρισμα και χτένισμα. Επειδή θεωρούνται τάχα ναυτικοί - θαλασσοπόροι οι πολυάριθμοι μούτσοι και τα γκαρσόνια που κάνουν ψευδο-οκτάωρο στα σαλόνια και απαιτούν λέει ν' αμοίβονται όπως οι ποντοπόροι που διασχίζουν ωκεανούς με σαπιοκάραβα...Και τους πληρώνουμε εμείς...

Εισιτήρια αδίκως επιβαρυμένα ακόμη από το κράτος με φόρους για υπηρεσίες που έχουν εδώ και δεκαετίες καταργηθεί πια, (πχ ποιός βγαίνει σήμερα έξω από το πλοίο με βαρκάρη όπως το 1913-38 που δεν υπήρχανε καν προβλήτες);

Δεν λέω τίποτα για το φαγητό εν πλώ, δεν υποχρεώνει κανείς κανέναν να πληρώσει συνηθισμένα φαγητά μαζικής παραγωγής σε τιμές gourmet, μα επιμένουν να κοιτάνε σαν με οίκτο κι αηδία ανάμεικτα, όποιον φροντίζει για το φαγητό και νερό της μιας βραδιάς ταξιδιού, κρατώντας κάτι από το σπίτι.

Και δεν υπάρχει σε όλο το τόσο μεγάλο πλοίο ούτε ένας ψύκτης να πιεί ένας επιβάτης λίγο νερό χωρίς να πληρώσει ολόκληρο μπουκάλι τζερεμέ...

Κάτι που δεν περιμέναμε από την δική μας ναυτιλιακή εταιρεία που ξεκίνησε σαν "λαικής βάσης".

Αντίτιμο που αναγκαστικά καταβάλλουμε όλοι, όποτε θέλουμε να πάμε παραπέρα από το μεγάλο νησί μας αφού η θαλάσσια μεταφορά μας είναι μονοπώλιο συγκεκριμένων συμφερόντων.

Που δεν αφήνουν άλλα πλοία να πιάσουν στο εδώ λιμάνι, με όποιο τρόπο μπορούνε και τους παίρνει.

Γιατί τότε θα είχαμε επιλογές, που θα βελτίωναν τη συμπεριφορά τους ταυτόχρονα με τις υπηρεσίες και τα πλοία τους...

ΑΣΧΗΜΙΑ...

Παντρεμένος ήταν ο Κλουβιδοβασίλης, μα με μια γυναίκα τόσο άσχημη που κυριολεκτικά δεν βλεπότανε...

Έτσι απόφευγε να βγαίνει έξω και να πηγαίνουνε μαζί όπου τους καλούσανε, γιατί δεν απόφευγε την ερώτηση "πού βρήκες τουτονά το κελεπίρι και το τραβάς"; από γνωστούς του, που τον κοροιδεύανε.

Μια φορά ήρθε ένα τσίρκο στην περιοχή τους για μερικές παραστάσεις και η γυναίκα φαγώθηκε να την πάει να δούνε μια...Αρνιότανε αυτός μερικές φορές μα αυτή επέμενε και του γκρίνιαζε κάθε μέρα κι ώρα όσο τον έβλεπε στο σπίτι...

- Δε φτάνει που δεν με πας ποτέ πουθενά τόσα χρόνια...Αυτή τη φορά δεν τη γλιτώνεις, θα με πας στο τσίρκο θες δε θες...

Αφού τον έπρηξε με τη γκρίνια της για ώρα πολλή επιμένοντας να την πάει στο τσίρκο, πως δεν βλέπουνε άνθρωπο παραέξω από το σπίτι, κλπ, γυρίζει μια στιγμή και της λέει:

- Όχι γυναίκα, δεν πρόκειται εγώ να σε πάω στο τσίρκο για θα σε μπλέξουνε θέλει με τα μαιμούδια...Κι όποιος θέλει να σε βλέπει, μπορεί νάρχεται επαέ τζάμπα!!

ΚΑΛΑΜΑΚΙ...

Το καλαμάκι να 'μουνα που πίνεις κοπελιά μου,

να μπαίνω μες στο στόμα σου να χαίρεται η καρδιά μου...

ΦΡΑΠΕΔΙΕΣ...

Η Ελλάδα των αργόσχολων αναστενάζει στις καφετέριες, συντροφιά με τον απαραίτητο φραπέ.

Τώρα και χρόνια βιώνουμε τη δημοκρατία του φραπέ εδώ στη Νότιο Βαλκανική.

Η φραπεδιά αποτελεί πλέον το εγχώριο σήμα κατατεθέν μίας κοινωνίας που σπεύδει με ρυθμούς απίστευτους να απαξιώσει τη δημιουργικότητα στο όνομα της αρπαχτής, ανάγοντας την εύκολη λύση και την αβασάνιστη σκέψη σε τρόπο ζωής...

Στην Ελλάδα του "πέρα βρέχει" και του "δε βαριέσαι", ο φραπέ(ς)! φαίνεται να είναι μία διαχρονική αξία...

Πηγαίνει κοστούμι με το "ωχ ρε αδερφέ", που αποτελεί μετάλλαξη του φιλοσοφημένου εκείνου αρχαίου "Μη μου τους κύκλους τάρατε".

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ...

Περίοδος μικρής ανάπαυλας από την καθημερινότητα, οι μέρες του Πάσχα...

Ταξίδι στο ύπαιθρο, στο χωριό, στους γονείς, στους φίλους και συγγενείς.
Λησμονούμε για λίγο την ειδησεογραφία. Πρώτο θέμα το Πάθος του Κυρίου με το τελετουργικό του: υποβλητικές λειτουργίες, εξαίσιοι ύμνοι, ευαγγέλια, τα ανυπέρβλητα εγκώμια, χαρμολύπη...

Οι Μεγάλες Στιγμές με τα Πάθη, την ατιμωτική Σταύρωση και την λυτρωτική Ανάσταση ξανά μπροστά μας...

Οι εκκλησίες κεντρικές ή απόμερες κάτι τέτοιες μέρες γεμίζουν από πιστούς αλλά και μη πιστούς, από ντόπιους αλλά και ξένους. Αναζητάνε όλοι κι αυτοί κι εμείς για λίγο τη μαγεία, το δέος και το μυστήριο που μας προσφέρει πάντα κάθε τι που υπερβαίνει τα σύνορα της σκέψης μας.

Δεν υπάρχει λαός ούτε ανθρώπινη ύπαρξη που να μην έχει στο γονίδιό της την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη. Τα ανθρώπινα όντα έχουν μια φυσική κλίση προς τη θρησκευτική πίστη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν δύσκολες εποχές, όπως αυτή που τώρα περνούμε, ο εγκέφαλός μας συνθέτει αυθόρμητα έναν φανταστικό κόσμο εναρμονισμένο με αυτό το άγνωστο και υπερφυσικό Θείο...

Το ανέλπιστο, το απροσδόκητο, το απραγματοποίητο, είναι η μόνη ελπίδα του ανθρώπινου γένους να ζήσει σ' αυτό το πεδίο των απεριόριστων δυνατοτήτων που του προσφέρονται. Η πίστη σ' αυτό θα το σώσει από τους περιορισμούς των αισθήσεων και την παγίδα της λογικής που μόνο τρου έστησε και μπήκε μέσα...

Και όσο περισσότερο ανασφαλείς αισθάνεται το ανθρώπινο γένος, τόσο δυσκολότερο είναι να αντισταθεί στην έλξη του υπερφυσικού, για να κρατά ζωντανή την Ελπίδα...

Για αυτό και φέτος όπως κάθε χρόνο: ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ ΜΕΡΟΣ 2ο. El Greco part 2 (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Το δεύτερο μέρος της ταινίας - βιογραφίας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco)...

Δείτε το σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7863266227856238980&hl=el&fs=true

ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΠΙΤΑΦΕΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ...

Τα Εγκώμια, οι ύμνοι που συνοδεύουν την περιφορά των επιτάφειων και πάντα προκαλούν συγκίνηση και κατάνυξη, ακόμη και σε όσους/ες δεν είμαστε θεούσοι και δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις με την εκκλησία, μα κάθε χρόνο τέτοια βραδιά είμαστε εκεί...

Με τους Χρόνη Αηδονίδη και Νεκταρία Καραντζή:

http://www.youtube.com/watch?v=LcYXH-89Vhc&feature=player_embedded

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. The Passion Of The Christ...

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ταινία "The Passion Of The Christ" του Μελ Γκίμπσον.

http://www.youtube.com/watch?v=lOkHw12W_Zg&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=mcQgKg6t8x8&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=BeP5bSrL4yE&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=nqlaVNqCcRo&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=46Ya-7VWyG8&feature=player_embedded

ΖΥΜΩΤΕΣ ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΕΣ ΚΟΥΛΟΥΡΕΣ...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα κι όπως κάθε χρόνο απαραιτήτως από τότε που γεννήθηκα και θυμάμαι, η γριά ασχολείται από το πρωί με το ζύμωμα των παραδοσιακών (κι αρκετών να φάνε πολλοί για κάμποσες μέρες) Λαμπριάτικων κουλούρων.



Με μια συνταγή που ξέρει από μνήμης όλα αυτά τα χρόνια και ψήσιμο στον φούρνο της γειτονιάς παλαιότερα ή στην ηλεκτρική κουζίνα τώρα, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο: Αφράτες και μυρωδάτες αποτελούν πειρασμό τις τελευταίες μέρες της σαρακοστιανής νηστείας, που για κείνη είναι κανόνας απαράβατος ολόκληρο το 40ήμερο και για μένα αναγκαστικό βίωμα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ουδεμία σχέση εμφάνισης, ευωδιάς, υφής και γεύσης δεν έχουν με τις αγοραστές...

Αν θελήσετε να τις δοκιμάσετε, η συνταγή τους είναι:

• Αλεύρι αρκετό για όσες θέλετε να φτιάξετε (3 κιλά είναι αρκετό για 8 κουλούρες σε μέγεθος ψωμιού η καθεμιά)
• Μαγιά (2 κουτάκια για το παραπάνω αλεύρι) ή προζύμι ανάλογο
• 4 αυγά για τη ζύμη, + 1 - 2 ακόμη για άλειμα από πάνω πριν το ψήσιμο. Επάνω (στην μια άκρη) δεν βάζει πια αυγά βαμμένα γιατί ο μπογιάς μαγάριζε ένα κομμάτι γύρω από το αυγό που το πετούσαμε, έτσι θυσιάζει λίγο από την εμφάνιση τους για να τις τρώμε ολόκληρες...
• 1 κι 1/2 ποτήρι γάλα
• 320 γραμμάρια ζάχαρη
• 160 γραμμάρια βούτυρο
• Μερικά κομματάκια μαστίχα Χίου
• Κόλλιαντρο
• Ανθόνερο

Πριν αρχίστε το ζύμωμα, πρέπει ν' αναπιάσετε τη μαγιά να φουσκώσει από το προηγούμενο βράδυ. Σηκωθείτε το πρωί και στο πρόπλασμα που έχει δημιουργηθεί προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά και ζυμώστε τα δυνατά να γίνουν ομοιόμορφη ζύμη. Πλάστε τις κουλούρες στο μέγεθος που θέλετε (συνιστάται μέγεθος ψωμιού) κι αφήστε τις στα ζεστά να ξεκουραστούν και να φουσκώσουν...

Αλείψτε τις με αρκετό αυγό από πάνω όταν είναι έτοιμες και ψήστε τις σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς C ώσπου να ροδοκοκινήσουν και να ψηθούν όπως τις προτιμάτε. Συνήθως 40 λεπτά είναι αρκετά, μα εξαρτάται από τον φούρνο...

Αν πετύχουν (από την τέχνη σας εξαρτάται, η συνταγή είναι σωστή και η μάνα μου τις φτιάχνει για πάνω από σαράντα χρόνια τώρα), απολαύστε τις την μέρα της Λαμπρής με τα πρόσωπα που αγαπάτε!

ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ...

Άλλο ένα εν εξελίξει σκάνδαλο έρχεται να επιβεβαιώσει την ευπάθεια της πολιτικής ζωής στη χώρα μας. Η οσμή των νέων σκανδάλων πλημμυρίζει για άλλη μια φορά το πολιτειακό μας οικοδόμημα προκαλώντας ρωγμές στην αξιοπιστία του κοινοβουλευτισμού...

Η τιμή όμως και το κύρος του πολιτικού κόσμου δεν πλήττεται τόσο από αυτή καθ' εαυτήν την πράξη του πρώην Υπουργού Αιγαίου, πράξη για την οποία δεν του έχουν αποδοθεί ακόμη ευθύνες από τη δικαιοσύνη.

Η φερεγγυότητα του πολιτικού κόσμου πλήττεται, γιατί οι διαδικασίες για κάθαρση και διαφάνεια δρομολογούνται επιλεκτικά από την κυβέρνηση, μπροστά στον κίνδυνο της μομφής για συγκάλυψη άλλου ενός σκανδάλου...

Το μήνυμα που διοχετεύεται στον απλό λαό είναι ότι ένας Πρωθυπουργός δεν μπορεί να ελέγξει τους Υπουργούς του κι οι Υπουργοί του δεν μπορούν να ελέγξουν τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ανθρώπους, στους οποίους έχουν εμπιστευτεί επιτελικές θέσεις.

Την διαφθορά κι ανυποληψία ενός κυβερνητικού στελέχους ενός συγκεκριμένου κόμματος την φορτώνονται στην πλάτη τους όλοι, οι ψηφοφόροι της συγκεκριμένης κομματικής παράταξης. Αντί να απολογούνται και να λογοδοτούν οι ένοχοι, οι ηθικοί αυτουργοί και οι συνεργοί της παράνομης πράξης, φορτώνονται όλοι τις πράξεις τους...

Οταν όμως έρθει η ώρα των εκλογών, οι γνωστικοί πολίτες εκδίδουν την ετυμηγορία τους μπροστά στις κάλπες. Οι πολίτες που ενδιαφέρονται και απαιτούν να εφαρμόζονται οι νόμοι, πρωτίστως απ' αυτούς που τους θέσπισαν.

Νιώθουν σίγουροι κι ασφαλείς, όταν πληροφορούνται ότι ο ένοχος τιμωρείται και ο αθώος απαλλάσσεται. Νιώθουν ότι πατούν γερά στο έδαφος, ότι έχουν βούληση και δύναμη και δεν είναι απλώς πιόνια στις επιδιώξεις των δύο μεγάλων κομμάτων και τους απανταχού εμπλεκομένους σε σκάνδαλα, διαπλοκή και διαφθορά...

Αν δεν απαλλαγεί από τα φαινόμενα διαφθοράς και παραβατικότητας το ίδιο το πολιτικό σύστημα πια, ας μην περιμένει ότι θα αναχαιτιστούν όμοιας φύσης προβλήματα που λαμβάνουν χώρα έξω από το ελληνικό κοινοβούλιο, από απλούς πολίτες που εκμεταλλεύονται το νοσηρό κλίμα και περιβάλλλον...

Η αξιοπιστία της δημοκρατίας θα αποκατασταθεί αν εξοστρακίσουμε όλοι οι πολίτες από το πολιτικό σύστημα εκείνες τις συμπεριφορές, τις τακτικές και τις δράσεις που υποσκάπτουν τα θεμέλια του πολιτειακού μας οικοδομήματος, απλώς και μόνο για ιδιοτελή προσωπικά συμφέροντα ορισμένων.

Γιατί αν δεν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στους (έντιμους) πολιτικούς, ο Ελληνας πολίτης στο εξής θα αντικρίζει με δυσπιστία και καχυποψία κάθε πολιτικό που καταλαμβάνει έναν υπουργικό θώκο.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ...

Η οικονομική κρίση η οποία αυτή τη στιγμή πλήττει ελαφρώς το "εύρωστον" της οικονομίας μας και βαρέως το ασθενές μέρος της, δηλαδή τα μικρά και μεσαία στρώματα, είναι ακόμα στην αρχή.

Έχει και μέλλον και βάθος και μάκρος...

Και αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά έγκαιρα μεθοδικά και αποτελεσματικά, με την πάροδο όχι μακρού χρόνου, θα πάρει και άλλη διάσταση. Θα εξελιχθεί σε κοινωνική, πολιτική και εθνική κρίση.

Καθηλώνοντας τους μισθούς η κυβέρνηση, καταργεί τη δυνατότητα των καταναλωτών να ξοδέψουν για να αγοράσουν και τορπιλίζει τη ζήτηση.
Μετά μειώνει τους φόρους στα αυτοκίνητα για να πείσει τους φτωχούς να τα αγοράσουν με δανεικά λεφτά από τράπεζες που δεν δανείζουν και στη συνέχεια για να αναπληρώσει τα δημόσια έσοδα που χάνει από τους δασμούς, επιβάλλει έκτακτες εισφορές..

Η ανακοπή της κατηφορικής πορείας της οικονομίας χρειάζεται δραστικές επεμβάσεις με μέτρα τόνωσης της αγοράς και ταυτόχρονα με μέτρα περιστολής του σπάταλου και ασύδοτου κράτους με ταυτόχρονη εξισορρόπηση των οικονομικών μεγεθών μέσα από τη σμίκρυνση των ανισοτήτων.

Εθελοτυφλεί όποιος πολιτικός δεν αντιλαμβάνεται την σώρευση πλούτου σε λίγα χέρια και τη διάχυση φτώχειας σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας.

Εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει ότι η μικρή και μεσαία αστική τάξη περιθωριοποιείται και δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτή η περιθωριοριοποίηση για την κοινωνική συνοχή, για την εθνική ομοψυχία, για το μέλλον του τόπου.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ...

Αν η αναγνώριση και η προσωπική - κοινωνική - επαγγελματική επιβεβαίωση θεωρούνται από τις ευγενέστερες επιδιώξεις στη ζωή, η περιφρόνηση και κυρίως η απόρριψή του ατόμου από τον στενό ή ευρύτερο περίγυρο του, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να του συμβεί...

Μπροστά στα προβλήματα αυτά βραχυκυκλώνει συναισθηματικά, με κλείσιμο στον εαυτό και την αίσθηση του χάους, πως δεν έχει πια στον ήλιο μοίρα. Αισθάνεται ξαφνικά πως δεν έχει πια θέση στην κοινωνία, είναι περιττό, οπότε και η ζωή του παύει να έχει νόημα. Τούτο αυτομάτως μεγενθύνει τις στενοχώριες και εκμηδενίζει τις χαρές της.

H κοινωνική απόρριψη ενεργοποιεί στον εγκέφαλο σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες τις ίδιες περιοχές από τις οποίες πηγάζει κι ο φυσικός πόνος! Έτσι το θύμα αυτής της απόρριψης επιθυμεί να πονέσει τον άλλο ή τους άλλους που θεωρεί υπεύθυνους για το βίωμα του αυτό.

ΑΝ έχει τη δύναμη να ξεπεράσει μια τέτοια άσχημη κατάσταση που συνήθως οι άλλοι με την δική τους συμπεριφορά δημιουργούν, πιθανόν να επιβιώσει από τη δοκιμασία. Έστω και βαριά "τραυματισμένο" ψυχικά, γιατί η χαμηλή αυτοεκτίμηση που αποκτά υποσυνήδειτα, θα το συνοδεύει για χρόνια στη ζωή...

Αν όμως θελήσει να εκδικηθεί αυτούς που το απορρίπτουν και το περιφρονούν, κι όχι μόνο τους άμεσα υπεύθυνους που αποτελούν το στενό περιβάλλον του, αφού εντέλει θεωρεί υπαίτια όλη την κοινωνία, τότε η αντίδρασή του έχει τραγικά και ασύμμετρα αποτελέσματα σαν την θεαματική αφαίρεση της ζωής του κάποιου επιλεγμένου, για παραδειγματισμό των υπόλοιπων, ή ακόμα και σε γενικευμένο μακελλειό κατά της "φταίχτρας" κοινωνίας αδιακρίτως...

Τέτοιες πράξεις απόγνωσης γίνονται από άτομα με ιδιαίτερες ευαισθησίες, που έχουν άκρως αρνητικές συνεχόμενες εμπειρίες. Κι όταν τα άτομα αυτά δεν έχουν την απαραίτητη μόρφωση και παιδεία, στρέφονται εναντίον όποιου βρεθεί μπροστά τους, πιστεύοντας πως έτσι εκδικούνται...

Παιδιά από μειονότητες που μεγαλώνουν σ' ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον με οικονομικά προβλήματα και με δυσκολίες προσαρμογής στον σχολικό και κοινωνικό τους περίγυρο...

Ολοένα και περισσότερες γειτονιές υποβαθμισμένες, όπου η βία ενδημεί μονίμως, οι οποίες αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών...

Όπου ο καθείς απασχολημένος κι απορροφημένος μς τη δική του επιβίωση δεν ασχολείται ούτε νοιάζεται ούτε καταλαβαίνει τα προβλήματα του "άλλου" που ίσως έχει άμεση ανάγκη βοήθειας. Τη δυνατότητα να κοινοποιήσουν το πρόβλημα τους σε κοντινό τους άνθρωπο, την ανακούφιση που προσφέρει η επικοινωνία...

Νωπό ακόμη το προχθεσινό περιστατικό στη Σχολή Μαθητείας του ΟΑΕΔ του Ρέντη, με το νεαρό που πυροβόλησε εναντίον τριών συνανθρώπων του. Πρωτόγνωρη εμπειρία για τα ελληνικά δεδομένα, όπως έσπευσαν να διαλαλήσουν τα ΜΜΕ και οι πάσης φύσης ειδικοί, εστιαζόμενοι πάλι όμως μόνο στο "θεαθήναι" και παραβλέποντας ως συνήθως πως έγιναν πια τα εγκαίνια και η απαρχή νέων δεινών για την κοινωνία που διαμορφώνεται.

Δεν φταίει μόνον η οικονομική κρίση που είναι πρόσκαιρη και παρερχόμενη όπως κι άλλες πρωτύτερα.

Τα αίτια είναι βαθύτατα ανθρώπινα.Βαθιά κοινωνική κρίση που οδηγεί πολά άτομα στο περιθώριο. Η ανθρώπινη ζωή συνεχώς ευτελίζεται. Τα κανάλια έχουν αναγορεύσει τη βία σε βασικό μέσο επίλυσης διαφορών, πραγματικών ή φανταστικών. Οι σχέσεις των ανθρώπων χαρακτηρίζονται συχνά από βιαιότητα κάθε είδους, σε κάθε κοινωνική έκφραση τους και σε τέτοιο ατομιστικό περιβάλλον μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούνται οι νέοι, που έρχονται αντιμέτωποι με πολλά αδιέξοδα και διαψεύσεις λίγο πριν την ενηλικίωση τους...

Με ευθύνη πολλών παραγόντων τα αίτια αυτών, αντί να συρρικνώνονται διευρύνονται συνέχεια, όσο κι αν προσπαθούν να καθησυχάσουν το πόπολο μιλώντας για μεμονωμένο περιστατικό. Δεν ήταν η μοναδική περίπτωση απόρριψης αυτός ο συγκεκριμένος νεαρός ,ούτε το φαινόμενο είναι σημερινό, πάντα συνέβαιναν τέτοια μα σήμερα οι τεχνολογίες επικοινωνίας τους δίνουν άλλη διάσταση και δημοσιότητα...

Σ' ένα σημείωμα που άφησε πίσω του ο τελικά αυτόχειρας νεαρός έγραφε πράγματα για το πως έβλεπε και βίωνε την κοινωνία πριν αποφασίσει να ξεσπάσει, που θάπρεπε να διαβαστούν στη Βουλή, στις συνεδριάσεις των συλλόγων καθηγητών στα σχολεία, στα οικογενειακά συμβούλια, στους υπόλοιπους μαθητές όλων των σχολείων, καθώς στα συνέδρια ψυχολόγων και παιδαγωγών.

Τόσο ως μια προειδοποίηση για το μέλλον, όσο και ως φωνή απελπισίας για την απουσία νοήματος κι ελπίδας στη ζωή ενός οργισμένου νέου του σήμερα, που δυστυχώς δεν είναι ο μόνος και θα υπάρξει συνέχεια με τον ίδιο ή διαφορετικό τρόπο, λίγη σημασία έχει...

Κι όσο δεν θα αναζητούνται τα βαθύτερα αίτια, δεν προγραμματίζεται μια ριζική επίλυσή και επούλωσή των σύγχρονων προβλημάτων/πληγών της σημερινής κοινωνίας, παρόμοια γεγονότα θα βρίσκουν όλους τους υπεύθυνους ολοένα και πιο απροετοίμαστους...

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Η επιθετικότητα ως απόρροια εκδήλωσης ανθρώπινων συμπεριφορών συνιστά ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο φαίνεται να πλήττει αναμφισβήτητα το σύνολο της κοινωνίας μας.

Συμπεριφορές και ενέργειες με χρειά επιθετική ζημιώνουν ανεπανόρθωτα, όχι το άτομο - δράστη μεμονωμένα, αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Επιθετικότητα και βία υπάρχουν παντού: στην οικογένεια, στο σχολείο, στον αθλητισμό, στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο, στις διεθνείς σχέσεις, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα και την έξαρση του φαινομένου στις μικρές ηλικίες.

Ποιος είναι, όμως, ο υπεύθυνος για την εκδήλωση τέτοιων συμπεριφορών;
Γιατί τα κρούσματα βίας ολοένα και αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου;

Η απάντηση στις ερωτήσεις είναι αμφίβολη και παραμένει ανοικτό κάθε ερώτημα.
Φταίει η ελλιπής διαπαιδαγώγιση και έτσι γίνεται ακατόρθωτη η τιθάσευση σε επιθετικές συμπεριφορές;

Η οικογενειακή εστία αδυνατεί πλεόν να μεταλαμπαδεύσει στα μέλη της τις αξίες του σεβασμού, της ανεκτικότητας ή της αλληλεγγύης;

Το σχολείο κωλύεται να καλλιεργήσει το ζητούμενο υγιές δημοκρατικό κλίμα και να μεταδώσει τις ενδεδειγμένες ανθρωπιστικές ιδέες στη μαθητιώσα νεολαία;

Η αυτοκυριαρχία και η αυτοσυγκράτηση είναι λέξεις πλέον μη προσιτές για το άτομο;

Μήπως τελικά η επιθετικότητα για τον άνθρωπο είναι εγγενής αντίδραση και βρίσκεται σε λανθάνουσα μορφή, ώσπου κάποια στιγμή με τα κατάλληλα ερεθίσματα αναδύεται και εξωτερικεύεται;
Ή μήπως εξωθείται και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα ενίσχυσης και μίμησης προτύπων;

Οποιοσδήποτε εμποδίζει είναι αντίπαλος, εχθρός και πρέπει να τιμωρηθεί. Και η τιμωρία του έρχεται με τα ανεξέλεγκτα κρούσματα βίας κατά της προσωπικότητάς του και της ανθρώπινής του αξιοπρέπειας.

Εκλείπει ο σεβασμός στην υπεροχή ή την διαφορετικότητα του άλλου και η αναγνώριση της αξίας του.

Η κοινωνία βαδίζει στο μεγαλύτερο τέλμα της, η μοναδική σανίδα σωτηρίας για την επαναφορά στην τάξη είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση των ατόμων μέσα από αυστηρούς κανόνες πειθαρχίας που υποβάλλονται από την οικογένεια, το σχολείο και ευρύτερα τους φορείς της ανθρώπινης κοινότητας.

Όταν ο άνθρωπος πάψει να ζει σε διαταραγμένο, σε όλες τις εκφάνσεις του, περιβάλλον, τότε και το παιδί θα μάθει κατόπιν υγιούς καθοδήγησης να λειτουργεί, να ενεργεί και να εκδηλώνεται φυσιολογικά, με εγκράτεια, σύνεση και περίσκεψη.

Πρέπει να μεριμνήσουμε σαν κοινωνία συσπειρωμένη για την καταστολή τέτοιων ακραίων συμπεριφορών, καθώς και των εγκληματικών τάσεων και ενεργειών που θεωρούνται μάστιγα της εποχής, εφόσον όλοι θα βιώνουμε καθημερινά το σοβαρό αντίκτυπό τους.

ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ ΜΕΡΟΣ 1ο. El Greco part 1 (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Η ταινία (του Γιάννη Σμαραγδή από το 2007) - βιογραφία του μεγάλου ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco)...

Σήμερα το 1ο μέρος. Το επόμενο Σάββατο το 2ο και τελευταίο μέρος.

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-7217298262553375961&hl=el&fs=true

ΒΙΚΥ...

1.
Με τυπικό οκτάωρο
υπάλληλος η Βίκυ
που σε πολλούς ανήκει...
- Για να διπλώνω ρούχα
πάνε τα νιάτα που 'χα.

2.
Με ποιόν θα βγεί το βράδυ
δίλλημα για τη Βίκυ
που σε πολλούς ανήκει...
- Για ποιόν θα τον κουνήσω
τώρα που θέλω να γλεντήσω.

3.
Με τέτοια ποικιλία
για δες τουπέ η Βίκυ
που σε πολλούς ανήκει...
- Το φλέρτ δικέ μου κόψε
είμαι κλεισμένη απόψε.

4.
Γιατί τη λένε πόρνη
αναρρωτιέται η Βίκυ
που σε πολλούς ανήκει...
- Ρωτάω κι επιμένω
αφού λεφτά δεν παίρνω.

5.
Μα στο καφέ της γειτονιάς
θαμώνες ξέρουνε καλά
το μυστικό του αφεντικού.

Πως με δικά της χρήματα
έστησε αυτό το μαγαζί
αφού τον είχε νταβατζή...

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

***************************************
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ (ΚΙ ΟΧΙ ΠΟΙΗΜΑ) ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

ΟΜΟΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΤΟ BLOG ΑΥΤΟ.
***************************************

ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ...

Γυρίζει από τον γιατρό ένας άντρας στο σπίτι και η γυναίκα του που τον περίμενε τον ρωτά με εμφανή ανυπομονησία:

- Τι σου είπε άντρα μου ο γιατρός που σ' εξέτασε;

- Να, λέει να κόψω το τσιγάρο...

- Είδες που σου το έλεγα; Τι άλλο σου είπε;

- Να μην πίνω λέει και κρασί, ποτέ πάνω από 2 ποτηράκια τη μέρα...

- Είχα δίκιο που σου το έλεγα, λοιπόν, τι άλλο σου είπε;

- Ν' αποφεύγω το πολύ αλάτι στο φαί...

- Είδες που μου φωνάζεις πως το φαγητό είναι ανάλατο, τόξερα εγώ, τι άλλο είπε ο γιατρός;

- Είπε μου να μην κοιμάμαι μαζί σου στο ίδιο κρεββάτι και να μην το κάνουμε πάνω από 3 φορές τη βδομάδα τώρα πια, εγκράτεια λέει...

Και η κυρά που δεν της καλάρεσε τούτος ο τελευταίος περιορισμό του γιατρού:

- Ε, κι εσύ...μη νομίζεις πως τα ξέρουνε κι όλα πια οι γιατροί!

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ: ΦΙΛΙΕΣ...

• Μια γυναίκα γυρίζει στο σπίτι της το πρωί κι όταν ο άντρας της τη ρωτά, που ήταν όλη τη νύχτα, εκείνη του απαντά πως κοιμήθηκε στο σπίτι της καλύτερής της φίλης. Ο άντρας τηλεφωνά σε δέκα από τις καλές φίλες της γυναίκας του και καμία δεν του επιβεβαιώνει ότι τη προηγούμενη, η γυναίκα του κοιμήθηκε εκεί.
• Ένας άντρας, γυρίζει στο σπίτι του το πρωί κι όταν η γυναίκα του τον ρωτά, που ήταν όλη τη νύχτα, εκείνος της απαντά πως κοιμήθηκε στο σπίτι του καλύτερού του φίλου. Η γυναίκα τηλεφωνά σε δέκα από τους καλούς φίλους του άντρα της κι οι οχτώ της επιβεβαιώνουν, ότι κοιμήθηκε σπίτι τους. Οι δυο επιμένουν ότι ο άντρας της είναι ακόμα εκεί!

ΑΝΤΡΩΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ...

Άλλος τη θέλει όμορφη...

άλλος τη θέλει να 'χει...

κι άλλος κλείνει τα μάτια του

και παίρνει όποια λάχει!

Ο ΙΣΟΒΙΤΗΣ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Το γνωστό comic του Αρκά animated.

Με τις φωνές του Γιώγου Νινιού και Σοφίας Βόσσου.

Δείτε το σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=6985202817194525449&hl=el&fs=true

ΠΕΖΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ...

Η Πρωτοβουλία για τους Πεζούς διοργανώνει αύριο εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις κυκλοφοριακές συνθήκες και καλεί όλους όσοι ταλαιπωρούνται στις καθημερινές πεζές διαδρομές τους να συμμετέχουν σε αυτήν.

Μας αφορά όλους, γιατί τα παρακάτω ισχύουν σε οποιαδήποτε Ελληνική πόλη:

Καθημερινά κινούμαστε στους δρόμους της πόλης. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε τον παραλογισμό στην προσπάθειά μας να κινηθούμε με ασφάλεια για τη δουλειά, τα ψώνια ή τη βόλτα μας.

Και αναρωτιόμαστε:

Πώς γίνεται να κινούμαστε πεζοί και μηχανάκια ανενόχλητα πάνω στα πεζοδρόμια;
Και πώς είναι δυνατόν όταν ως πεζοί τολμήσουμε να διαμαρτυρηθούμε στους οδηγούς δικύκλων που παράνομα οδηγούν στο πεζοδρόμιο να δεχόμαστε ύβρεις και απαξίωση καί ν' ανταποδίδουμε τα ίσα;

Πώς γίνεται να μην υπάρχουν παρά ελάχιστες διαβάσεις πεζών και να θεωρούμε όλοι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τρέχουμε να περάσουμε από όπου μπορούμε έχοντας τα μάτια μας κυριολεκτικά δεκατέσσερα;

Πώς γίνεται να θεωρούμε φυσιολογικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει επαρκής και ασφαλής πρόσβαση για τους πεζούς σε πολλά πεζοδρόμια;

Πώς γίνεται να αγνοούν οι οδηγοί ότι όταν έχουν πορτοκαλί που αναβοσβήνει πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς και πάντα με τη δύναμη της λαμαρίνας που τους περικλείει να προσπαθούν να υπερισχύσουν;

Πώς γίνεται να προσπαθούν οι πεζοί να διασχίσουν διάβαση με πράσινο και να πρέπει πρώτα να κάνουν νόημα στα διερχόμενα αυτοκίνητα να σταματήσουν; Συμβαίνει στις πολλές διαβάσεις όπου οι πεζοί έχουν πράσινο και οι οδηγοί που στρίβουν πορτοκαλί που αναβοσβήνει...

Πώς γίνεται πεζοί να τραυματίζονται πέφτοντας σε τρύπες παγίδες που είτε κάποιοι ξέχασαν να τους φυτέψουν δέντρα ή να τις κλείσουν και κανείς αρμόδιος να μη νοιάζεται;

Πώς γίνεται ως πεζοί γονείς να δεχόμαστε την ύβρη και τον χλευασμό των εποχούμενων του τύπου: πού πας να κυκλοφορήσεις με παιδιά;

Πώς γίνεται να μην μπορούμε να μπούμε σε δημόσια κτήρια γιατί η είσοδος κλείνεται από δικά τους παρκαρισμένα οχήματα;

Πώς γίνεται όταν ζητάμε από δημοτικούς αστυνόμους να βεβαιώσουν παραβάσεις οχημάτων που παρκάρουν σε πεζοδρόμια να μας απαντούν ότι δεν έχουν τέτοιες οδηγίες;

Απλώς δε γίνεται!

Αγανακτούμε καθημερινά και προσπαθούμε να δώσουμε τις μικρές μας μάχες για να πείσουμε συμπολίτες μας να μην κλείνουν τη διέλευση των πεζών.

Τρομοκρατούμαστε από τις συνθήκες καθημερινής τρέλας που αντιμετωπίζουμε όταν κυκλοφορούμε στον δρόμο.

Τρομοκρατούμαστε όταν πρέπει να περπατήσουμε στην πόλη μαζί με μικρά παιδιά.
Καρδιοχτυπάμε μέχρι να σιγουρευτούμε ότι οι ηλικιωμένοι γονείς μας έχουν γυρίσει σώοι από τον περίπατό τους.

Στεναχωριόμαστε γιατί ζούμε σε μια τόσο όμορφη πόλη και δεν μπορούμε να απολαύσουμε το περπάτημα στους δρόμους της.

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Γιατί καμιά αρμόδια Αρχή δεν ενδιαφέρεται για την τήρηση των νόμων!

Η Δημοτική Αρχή θέλει να εισπράττει πρόστιμα από εκείνους που δεν πλήρωσαν τον απαιτούμενο χρόνο στα παρκόμετρα αλλά δε μπορεί να βεβαιώσει παραβάσεις για τα κατειλημμένα πεζοδρόμια, τους πεζοδρόμους κ.λπ., ούτε να συντηρήσει τη διαγράμμιση στις διαβάσεις και πολύ περισσότερο να κατασκευάσει διαβάσεις σε όλο τον αστικό ιστό.

Η Δημοτική Αρχή μπορεί και αξιοποιεί τα κοινοτικά κονδύλια για την ανάπλαση πεζοδρομίων αλλά καθόλου δεν ενδιαφέρεται να προστατεύσει τα «αναπλασμένα» πεζοδρόμια από τα παρκαρισμένα πάνω τους αυτοκίνητα που έχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Όλοι οι αρμόδιοι πιστεύουν ότι οι υποσχέσεις που ανασύρουν από τα συρτάρια τους μόνο κάθε προεκλογική περίοδο τούς κάνουν να φαίνονται αποτελεσματικοί και ικανοποιούν τους ψηφοφόρους τους...

Οι ομάδες πολιτών μπορούν μόνο να αναδεικνύουν τα προβλήματα. Οι αρμόδιοι φορείς διαθέτουν τα κονδύλια για να φτιάξουν υποδομές καθώς και τους μηχανισμούς για την αστυνόμευση τους αλλά και για την ενημέρωση του κοινού.

Οι πεζοί δεν είναι ευχαριστημένοι. Απλά γιατί αναγκάζονται να είναι ακροβάτες χωρίς δίχτυ στο καθημερινό κυκλοφοριακό τσίρκο..

Αποτελεσματικοί θα είναι όμως οι άρχοντες και οι υπο αυτούς αρμόδιοι, όταν λειτουργήσουν με όραμα και προσπαθήσουν για μια άλλη νοοτροπία και πολιτισμό στην κίνηση όλων μας στην πόλη.

ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ...

Δυσβάσταχτο το φορτίο που κουβαλεί ο Δημήτρης εδώ και κάμποσα χρόνια που είναι παντρεμένος...

Πιο συγκεκριμένα υπολογίζεται γύρω στα 136 κιλά, όσο το τωρινό βάρος της συμβίας του. Αυτό σε συνδιασμό με τη νοοτροπία της, τις ανασφάλειες που νιώθει λόγω όγκου, λοιπής εμφάνισης και χαρακτήρα και την μεγάλη γλώσσα της, του κάνει τη ζωή μίζερη και κακορίζικη.

Αν προσθέσουμε τα 2 παιδιά τους ίδιων προδιαγραφών με τη μαμά λόγω γονιδίων, τους γέρους (του και της) που επίσης φορτώνεται συχνά, τα οικογενειακά του βάρη αυξάνονται ακόμη περισσότερο.

Μια ελπίδα ν' αποδράσει από την αφόρητη καθημερινότητα του για μερικές μέρες είχε, όταν του πρότεινα να με συνοδεύσει σ' ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αθήνα που θα κάνω την επόμενη βδομάδα Τρίτη - Σάββατο...

Θέλει διακαώς ο Δημήτρης να μ' ακολουθήσει, ξέρει πως έχω τον τρόπο να περνώ ωραία όπου κι αν πάω, έχω φροντίσει για διαμονή σε παραθαλάσσιο μέρος μακριά από την Αθήνα μα κοντά στα ΜΜΜ για να μην κουραστεί να περπατά, έχω προγραμματίσει τις επαγγελματικές μου συναντήσεις έτσι που να μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο να κάνουμε ότι θέλουμε, ξέρω που θα βρω τι καθετί...τι περιμένει λοιπόν να πει το οριστικό ΝΑΙ;

Για φανταστείτε μια στιγμή νεοσύλλεκτο στρατιώτη να παρουσιαστεί στον διοικητή ενός σώματος στρατού και να αιτηθεί ευθαρσώς από τον στρατηγό 5ήμερη άδεια για διακοπές γιατί έτσι θέλει ΤΩΡΑ...

Έτσι ακριβώς νοιώθει κι ο Δημήτρης, για να το πει στη γυναίκα που περνούνε μαζί τη ζωή τους και να πάρει την απαραίτητη για αυτόν συζυγική άδεια...Κι ακόμη περισσότερο να συναινέσει η σύζυγος, αφού δεν θέλει με κανένα τρόπο να φύγει ο σύζυγος από κοντά της χωρίς επίβλεψη...

Στην αρχή του υπενθύμισε τις οικογενειακές του υποχρεώσεις: Που θα πας τώρα αυτή την εβδομάδα που τα παιδιά έχουν σχολείο; Ποιός θα τα βλέπει και θα τα μεταφέρει στα σχολεία (και τις αρκετές άλλες διαδρομές για φροντιστήρια, γυμναστήρια, καράτε, χορούς κι ότι άλλο άχρηστο τάχουνε φορτώσει)...Κι ο μπαμπάς (της) τι θα κάνει μόνος στο σπίτι, ποιός θα του κάνει παρέα, θα τον φάνε τα παιδιά όταν γυρίζουν σπίτι, πως θ' αντέξει γέρος άνθρωπος;

Ύστερα απευθύνθηκε στο φιλότιμο του: Πήγαινε εσύ στην Αθήνα να γυρίζεις και να διασκεδάζεις κι άσε με εμένα μόνη να πηγαίνω στη δουλειά και να παλεύω μετά και τα παιδιά, δεν πειράζει...Εσύ να είσαι καλά να ευχαριστηθείς τη βόλτα σου...

Κατόπιν του υπενθύμισε την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τη διεθνή κρίση: Είναι τώρα εποχή για ταξίδια και βόλτες χωρίς νόημα ή για πουτάνες; Τι τις θες τις περιττές απολαύσεις; Τόσα χρωστούμε, τα παιδιά έχουνε ανάγκες, πλησιάζει το Πάσχα και θα χρειαστούμε λεφτά για καινούρια ρούχα, για δώρα και φαγητά (και οι 2 βόσκουνε τον αλγέουρα σε κάθε ευκαιρία), ο μπαμπάς θα θέλει γιατρό πάλι...

Μετά του ανάφερε τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει και τις ευκαιρίες που θα χάσει τις μέρες της απουσία του: Με τη δουλειά σου τι θα γίνει, έτσι θα την αφήσεις να φύγεις; (κανένα πρόβλημα για ολιγοήμερη απουσία από τον εργοδότη του που γνωρίζονται πολλά χρόνια...). Τώρα είναι Απρίλης κι αρχίζουν νάρχονται τουρίστες, θάχει δουλειά το μαγαζί... θα πάρουνε άλλον στη θέση σου, είδες πως κοιτά τ' αφεντικό εκείνη η σουρλουλού η Άννα που πήρε φέτος... εσένα το όρθιο βόδι θα λογαριάσει;...

Τελευταία άφησε τα μεγάλα μέσα: Θες να φύγεις, έ; Πέρνα αυτή την πόρτα και τα λέμε αν τολμάς!!

Αν τολμά λέει...Αυτό είναι και το κυριότερο πρόβλημα του αγαθού Δημήτρη, πως δεν τολμά...

Ούτε αντιρρήσεις φέρνει, ούτε πρωτοβουλίες παίρνει, ούτε κεφάλι σηκώνει...όσο κι αν θέλει να κάνει κάτι...τα παραπάνω επιχειρήματα ένα - ένα ή όλα μαζί είναι αρκετά να τον κρατήσουν...

Εγώ όμως που δεν αναβάλλω ότι σχεδιάζω να κάνω ούτε έχω τίποτα να μ' αμποδίζει, την επόμενη Τρίτη το πρωί φεύγω και μόνο αν κάνει την υπέρβαση του θα προλάβει να είναι μαζί μου.

Αν και δεν είναι αυτό ακριβώς που θέλω για παρέα, με το να πληρώνει το μισό ξενοδοχείο και φαγητό, θα μου περισσέψουν αρκετά λεφτά ώστε να τον κάνω μια καλή βόλτα στα πέριξ (Αττικής, Νήσων και Πελοπονήσου) σε μέρη που αλλιώς ποτέ του δεν θα πάει από δω και μπρός...

Ας τολμήσει μόνο να αποδράσει έστω και με κοπάνα, χωρίς έγγραφη κι υπογραμμένη συζυγική άδεια.

Και να μην ανησυχεί άδικα η ανασφαλής σύζυγος με τις αβάσιμες φοβίες...

Όλα θα τον περιμένουν όπως ακριβώς τ' άφησε, το Σάββατο το βράδυ που θα επιστρέψει στη συζυγική εστία!

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ...

Ένας ηλικωμένος που έχει φτάσει αισίως 90 ετών πάει σε μια ασφαλιστική εταιρεία κι απυθύνεται σε έναν ασφαλιστικό σύμβουλο.

- Γεια σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής...

- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελλάθηκες, πόσο είσαι;

- 90 ετών, λέει ο παππούς.

Τρελαίνεται ο ασφαλιστής. Είναι γνωστό πως οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν ασφαλίζουν εύκολα άτομα άνω των 60 ετών.

- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τί να την κάνεις τώρα πια;

- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και τέτοιοι καιροί που είναι, καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.

Ο ασφαλιστής τώρα είναι που έχει τρελαθεί ολότελα...

- Με τον πατέρα σου θα ταξιδέψετε; Πόσο είναι εκείνος;

- Ε, θα μπεί στα 120 τον άλλο μήνα.

- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό οι δυο σας;

- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου.

Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.

- Τι λες ρε μπάρμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;

- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.

- Και τι θα κάνετε εκεί που θα πάτε;

- Παντρεύεται ο παππούς και πάμε στο γάμο!

Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει. Πρώτη φορά του τυχαίνει τέτοια περίπτωση μακροζωϊας που έχει ακυρώσει όλες τις στατιστικές.

- Και καλά. ψελλίζει εντέλει...πως του ήρθε να παντρευτεί σε τέτοια ηλικία;

Κι απαντά ο 90ρης παππούς:

- Οικογενειακή υπόθεση μωρέ τώρα, τον πιέζουν να αποκατασταθεί πια οι γονείς του!!!

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ: ΑΠΟΦΥΓΗ...

Πώς μπορείτε να αποστομώσετε αυτούς που θέλουν να σας παντρέψουν;



Υπόδειξη:
Οι συγγενείς μου σε όποιο γάμο κι αν πήγαινα μου λέγανε: '"Έλα, τώρα είναι η σειρά σου".

Σταμάτησαν να το κάνουν μόνο όταν κι εγώ άρχισα να τους λέω το ίδιο στις κηδείες!

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ...

• Στον πρώτο χρόνο του γάμου, ο άντρας μιλά και η γυναίκα ακούει...
• Στον δεύτερο η γυναίκα μιλά και ο άντρας ακούει...
• Στον τρίτο μιλάνε και οι 2 και οι γείτονες ακούνε!