Περίοδος μικρής ανάπαυλας από την καθημερινότητα, οι μέρες του Πάσχα...
Ταξίδι στο ύπαιθρο, στο χωριό, στους γονείς, στους φίλους και συγγενείς.
Λησμονούμε για λίγο την ειδησεογραφία. Πρώτο θέμα το Πάθος του Κυρίου με το τελετουργικό του: υποβλητικές λειτουργίες, εξαίσιοι ύμνοι, ευαγγέλια, τα ανυπέρβλητα εγκώμια, χαρμολύπη...
Οι Μεγάλες Στιγμές με τα Πάθη, την ατιμωτική Σταύρωση και την λυτρωτική Ανάσταση ξανά μπροστά μας...
Οι εκκλησίες κεντρικές ή απόμερες κάτι τέτοιες μέρες γεμίζουν από πιστούς αλλά και μη πιστούς, από ντόπιους αλλά και ξένους. Αναζητάνε όλοι κι αυτοί κι εμείς για λίγο τη μαγεία, το δέος και το μυστήριο που μας προσφέρει πάντα κάθε τι που υπερβαίνει τα σύνορα της σκέψης μας.
Δεν υπάρχει λαός ούτε ανθρώπινη ύπαρξη που να μην έχει στο γονίδιό της την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη. Τα ανθρώπινα όντα έχουν μια φυσική κλίση προς τη θρησκευτική πίστη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν δύσκολες εποχές, όπως αυτή που τώρα περνούμε, ο εγκέφαλός μας συνθέτει αυθόρμητα έναν φανταστικό κόσμο εναρμονισμένο με αυτό το άγνωστο και υπερφυσικό Θείο...
Το ανέλπιστο, το απροσδόκητο, το απραγματοποίητο, είναι η μόνη ελπίδα του ανθρώπινου γένους να ζήσει σ' αυτό το πεδίο των απεριόριστων δυνατοτήτων που του προσφέρονται. Η πίστη σ' αυτό θα το σώσει από τους περιορισμούς των αισθήσεων και την παγίδα της λογικής που μόνο τρου έστησε και μπήκε μέσα...
Και όσο περισσότερο ανασφαλείς αισθάνεται το ανθρώπινο γένος, τόσο δυσκολότερο είναι να αντισταθεί στην έλξη του υπερφυσικού, για να κρατά ζωντανή την Ελπίδα...
Για αυτό και φέτος όπως κάθε χρόνο: ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου