Η ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ...

Το ένα σκάνδαλο θα παλιώνει και θα ξεφτίζει και πριν συνέλθει ο κόσμος άλλο θα εμφανίζεται.

Εν αρχή αυτό με τα ομόλογα, από τα ομόλογα στα σιχαμένα Ζαχοπουλικά, από αυτά στα ενδο - δημοσιογραφικά αλληλοκαρφώματα και τώρα πάνε να μας γυρίσουν πίσω στην εποχή της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων με τις "μίζες της Siemens".
Όλο και προοδεύει το τηλεοπτικό τοπίο που τροφοδοτείται συνεχώς από το πολιτικό.

Κοίτα την τηλεόραση, μου έλεγε χθες ένας σοβαρός άνθρωπος και δες ποιοι είναι σήμερα εκείνοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην Ελλάδα.
Εννοούσε φυσικά αυτές τις φάτσες που βλέπετε να δίνουν διάφορα κακόγουστα ρεσιτάλ υποκρισίας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα.
- Φταίω εγώ για αυτό; του λέω, που δε βλέπω καν τηλεόραση πέρα από ταινίες ή ντοκυμαντέρ όταν βρέχει και δεν πάω πουθενά;
- Όλοι φταίμε, αφού εμείς τους δίνουμε δύναμη να μας καβαλικεύουν, επέμενε αυτό;. Εμείς τους θρέφουμε με τις σάρκες μας, το μυαλό μας και τα λεφτά μας.

Εδώ που τα λέμε, αν μετρήσουμε το ειδικό βάρος κάποιων από αυτούς, θα διαπιστώσουμε την απίστευτη ελαφρότητα των λεγομένων και των περιγραφών τους. Γιατί όμως, πριν ακούστε τον οποιονδήποτε από αυτούς, πριν τον βάλετε στο σαλόνι του σπιτιού σας, φιλοδωρώντας τον με υψηλή θεαματικότητα να μη μετράτε πρώτα το ειδικό του βάρος;
Πόσο άραγε αξίζει η γνώμη του, να την λάβω υπόψη μου;

Όχι που φτάσατε στο εξευτελιστικό σημείο, αυτό τον καιρό, να κρέμεστε από τα χείλη ακόμη και «δημοσιογράφων» που σιτίζονται από διάφορες πορνοφυλλάδες της πρωτεύουσας, για να μας διδάξουν τάχα ήθος και αντικειμενικότητα...

Οι περισσότεροι καθημερινή βιοπάλη και φτώχια, χρέη να τρέχουν, αγώνας για επιβίωση. Και ακούτε με κουτσομπολίστικη περιέργεια και ενδιαφέρον όλα αυτά για τα εκατομμύρια του ενός και του άλλου καλοπερασάκια λουλούκου, μένοντας καθηλωμένοι στις οθόνες σας.

Και σίγουρα πολλοί σώφρονες κι όχι γκαγκάδες τηλεθεατές θα καταλαβαίνουν οτι είναι τα κορόϊδα, που εξακολουθούν να είναι τίμιοι και φτωχοί σ' αυτόν τον διαφθαρμένο κι απαράδεκτο κόσμο, ενώ αρχίζει και το μυαλό τους να παίρνει κάποιες ανάποδες στροφές.
Γιατί αυτός κι όχι κι εγώ, πιο καπάτσος είναι;

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ...

Την Κυριακή το πρωί με ηλιόλουστο χειμωνιάτικο καιρό, έκανα την πρωϊνή μου βόλτα σε μιά σχεδόν έρημη πόλη. Το μοναδικό σημείο που υπήρχε κίνηση και συγκέντρωση κόσμου ήταν το πρακτορείο που φέρνει τις εφημερίδες.

Κάποιες δεκάδες νοικοκυραίοι - προβατάκια σταματούσαν, κοιτούσαν κι αγόραζαν πολυσέλιδες κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων.
Κι όχι μόνο μιά, μα αρκετοί αγόραζαν δυό και τρείς ανταγωνιστικές μαζί. Δικά τους είναι τα λεφτά (κάμποσα ευρώ συνολικά), ας τα ξοδέψουν όπως νομίζουν.

Έκανα την συνηθισμένη μου κίνηση: Πήγα 20 περίπου βήματα παρακάτω και μάζεψα 2 ολόφρεσκες εφημερίδες που ήταν στον κάδο σκουπιδιών που βρίσκεται εκεί.
Η προχθεσινή μου σοδειά ήταν ένα "Θέμα" κι ένα "Βήμα". Είχαν και τις σακούλες τους ακόμη, έλλειπαν μόνο τα DVD που δίνουν κάθε Κυριακή.

Ξεκαθάρισα τη σαβούρα, τα περιοδικά, τις διαφημήσεις και τα φυλλάδια με προσφορές που υπήρχαν κι έφυγα για το σπίτι μου με τις εφημερίδες της μέρας και κέρδος 8,25 ευρώ, όπως είδα τις τιμές τους. Έτσι συνήθισα να κάνω τα κυριακάτικα πρωϊνά, χρόνια τώρα.

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού επιστρέφω από την θάλασσα στο σπίτι περπατώντας κι όταν φτάνω κρατώ 2- 3- 4 εφημερίδες και περιοδικά, ανάλογα πόσο τυχερός στάθηκα να προηγηθούν στο πέρασμα μου από συγκεκριμένα σημεία βιαστικοί αναγνώστες που ξεφορτώνονται τις διάφορες φυλλάδες που ακριβοπλήρωσαν πριν από λίγο.

Ποτέ δεν με απασχόλησαν οι αυξήσεις στον Τύπο, γιατί ποτέ δεν αγόρασα εφημερίδα. Η μόνη αβαρία που κάνω είναι τα "Νέα" της Δευτέρας που περιέχουν ένθετο το "Ανοιχτό MBA" για τέταρτο χρόνο τώρα, το μόνο έντυπο που διαβάζω και κρατώ στην βιβλιοθήκη μου. Την υπόλοιπη εφημερίδα την περνώ μια ανάγνωση για 10΄ και καταλήγει για περιτύλιγμα.

Δεν χρειάζομαι παραπάνω χρόνο, βλέπω το όνομα του ανθρώπου και ξέρω τι θα γράψει, δεν έχω πέσει έξω όσο καιρό την παίρνω. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες που μαζεύω πεταμένες, τις διαβάζω σχεδόν όλες τακτικά, μα δεν πλήρωσα ποτέ καμιά.

Αυτό δεν βλέπω να προβληματίζει τους εκδότες κι εθνικούς μας νταβατζήδες κατά την κοινή γνώμη. Όλοι τους είναι πλούσιοι, με μεγάλες περιουσίες και χλιδάτη ζωή. Δεν μ' έχουν ανάγκη για λίγα ευρώ παραπάνω που θα κέρδιζαν, ούτε κι εγώ τους χρειάζομαι για την ενημέρωση μου, από πολλές πηγές, τα δικά τους χαρτιά είναι για να περνώ την ώρα τα απογεύματα, μέχρι να βραδιάσει να πορίσω έξω, σπάζοντας πλάκα με το τι βάζουν τις γραφίδες τους να γράφουν για να πάρουν μισθό.

Αν και πληρώνω 50 ευρώ τον χρόνο τον ΔΟΛ για τα επιχειρηματικά μαθήματα που μου προσφέρει κάθε Δευτέρα και που ποτέ δεν θα πλήρωνα πολύ - πολύ ακριβότερα σε ένα μεταπτυχιακό τμήμα πανεπιστημίου ή κολλεγίου, δεν συμβάλλω και πολύ στον πλουτισμό τους, ή την επιρροή τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Μαζί με τους υπόλοιπους "νταβατζήδες" (δουλειά του νταβατζή είναι να εκδίδει, με πολλές ερμηνείες)...

Εκατοντάδες χιλιάδες προβατάκια θα συνεχίσουν να καταθέτουν τα ψιλά τους, κάθε κυριακάτικο πρωϊνό κι όχι μόνο, για να διαβάζουν με περιέργεια τι σέρνει ο ένας στον άλλο σε αρκετές σελίδες τους, όπως ακριβώς είδα να γίνεται μεταξύ των δυό που βρήκα προχθές.

Η ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ...

Πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος χθές και ο Κυριοζάκης με τον Ιγκνοτάκη σχολιάζουν όσα διαδραματίζονται γύρω από το σκήνωμα του:

- Είχε ισχυρή και πολύπλευρη προσωπικότητα ο Χριστόδουλος, έτσι δεν είναι;
- Σ' αυτό θα συμφωνήσω, στα 10 χρόνια που ήταν επικεφαλής της Ελλαδικής Εκκλησίας, έβαλε την σφραγίδα του. Πήρε πρωτοβουλίες και παρουσίασε θέσεις που δεν συνηθίζονταν από παπάδες...

- Κόντεψε να γίνει κι αρχηγός της αντιπολίτευσης επί Σημίτη, με τις ταυτότητες τότε, θυμάσαι; Ήθελε ακόμη και να χαράζει αυτός την εξωτερική πολιτική της χώρας, αν μπορούσε...
- Άκου λέει αν θυμάμαι, είχε υποσκελίσει όλη τη συντηρητική παράταξη κι είχε βγεί αυτός μπροστά...

- Τι θα απογίνει τώρα ο Καραμανλής που έχασε και τον Χριστόδουλο και τον Ζαχόπουλο μαζί - μαζί;
- Ποιός θα τον σπρώχνει μπροστά από δω και πέρα, ε; Καιρός ν' αναπτύξει προσωπικότητα, να ηγηθεί αυτός, όχι να τον κουμαντέρνουν άλλοι...

- Θα πάμε κι εμείς να προσκυνήσουμε τον νεκρό; Τρείς μέρες λέει θα τον έχουν στη Μητρόπολη των Αθηνών, να πηγαίνει όποιος θέλει...
- Τι δουλειά έχομε εμείς, γνωστικοί ανθρώποι εκεί; Του οφείλουμε άραγε τίποτα του παπά;
- Έκανε λένε τόσους αγώνες, για την εκκλησία.
- Και προκάλεσε σύγχιση σχετικά με τον ρόλο της. Την έκανε ν' ακροβατεί μεταξύ ενός κοσμικού χαρακτήρα και της πνευματικής της αποστολής, που είναι και ο ρόλος της στην σύγχρονη κοινωνία.

- Τι κοινό έχουν οι νεαροί με τα σκουλαρίκια και οι γριές με τα τσεμπέρια που βλέπομε να περιμένουν σε μεγάλες ουρές απέξω από την εκκλησία να τον δούν για τελευταία φορά;
- Πράμα μεταξύ τους δεν έχουνε, κακομοίρηδες κι απελπισμένοι είναι, δεν περιμένουν τίποτα καλύτερο να συμβεί στη ζωή τους κι αποθέτουν τις ελπίδες τους σε έναν υπερκόσμιο "Θεό" να τους κοιτάξει κι αυτούς λίγο όποτε θελήσει η χάρη του, αφού κανείς άλλος δεν το κάνει και βέβαια ακούνε τον επίγειο εκπρόσωπο του, όπως νόμιζουν τον παπά ή τον δεσπότη.
Εύκολα παρασύρονται από όποιον περάσει μπροστά να μπεί ηγέτης τους και γίνονται όχλος όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, όπως με τις ταυτότητες, κάποια βιβλία και ταινίες που δεν άρεσαν στους ρασοφόρους, ή τώρα που συνωστίζονται πάλι χωρίς ιδαίτερο λόγο για αυτούς και την ζωή τους.

- Νιώθουν ίσως μιά ψυχική ανάγκη να εκφράσουν την λύπη τους για τον θάνατο ενός που τους γλύκανε τη μιζέρια με το κήρυγμα του.
- Καλά τώρα,πάντα άβουλη μάζα θάναι, για όποια αφορμή βρίσκουν για να συγκεντρώνονται. Όμως και τα κεριά καλά κρατούν...Θα χάνανε ευκαιρία να τους πάρουνε τον οβολό τους, που πρόθυμα καταθέτουν σε κάτι τέτοια;

- Τους συνέπαιρνε με του λόγους του ο Χριστόδουλος, ήξερε να μιλήσει στο πόπολο...
- Τους μαγνήτιζε βέβαια, τους έλεγε αυτά που ήθελε, με τον δικό του τρόπο, μα είχε τον σκοπό του, τα δικά του σχέδια και στόχους, δεν ενδιαφερόταν και τόσο για το πλήθος των πιστών που τους είχε δεδομένους...Προωθούσε τον εαυτό του, έφτιαχνε ένα image ηγέτη θεοκρατικού κράτους όπως οι μουλάδες της Ασίας.
Διαπραγματευόταν την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία κι αποκόμιζε σημαντικά οφέλη από τους πολιτικάντηδες, που φαινόταν να τον φοβούνται κάποιες φορές.

- Εμ βέβαια, δεν υπάρχουν κενά ούτε στη ύλη ούτε στην εξουσία, αν δεν μπορούσαν ή δεν τολμούσαν αυτοί, τό 'κανε αυτός πάραυτα.
Δεν τούλειπε και η πολυτέλεια εξάλλου. Άνετα και πλούσια πέρασε τα χρόνια της ζωής του, από νωρίς δεσπότης.
- Άφησε και κάποιο σημαντικό έργο εκεί στο Βόλο που έκατσε πολλά χρόνια...
- Με την ευγενή χορηγεία του κράτους πάντα, που χρηματοδοτούσε γεναιόδωρα τις ιδέες και τις οργανώσεις του, όπως συνεχίζει και με αυτές αρκετών άλλων παπάδων...

- Κλαίνε οι μπαρακεντέδες του περιβάλλοντος του απαραρηγόρητοι, δείχνει η τηλεόραση.
- Οι ρασοφόροι επειδή δεν πρόλαβε να τους κάνει επισκόπους κι αυτούς και οι "λαικοί" που θα χάσουν τις θέσεις και την εξουσία που έχουν τώρα, όταν αναλάβει άλλος προκαθήμενος.

- Και οι πολιτικοί τον πενθούν, όλοι κάνανε δηλώσεις...
- Κι ακούσαμε πάλι τις συνήθεις μπούρδες για την σπουδαιότητα του εκλιπόντος, ακόμη και από κάποιους που συγκρούστηκαν μαζί του εν ζωή...

- Ευκαιρία για τους καιροσκόπους, να φανούν σεμνοί, θρησκευόμενοι, πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Μα άλλοι χάσανε ένα σύμμαχο κι άλλοι έναν αντίπαλο στο πολιτικό τους παιχνίδι και θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν καταστάσεις τώρα.
- Που θα έχουμε διαδοχή στον θρόνο, ε; Και υποβολή υποψηφιοτήτων.

- Θα πήξουνε τα κανάλια και τα τηλεπαράθυρα στα μαύρα ράσα και τους φερετζέδες, λυσσαλέες μάχες θα δοθούν από τους "άγιους" πατέρες των αφελών. Μπορεί να φανούνε πάλι και νέα DVD με τα πουσταριλίκια τους, πιο διεστραμμένα από κείνο του Ζαχόπουλου που ξέρουν πιά όλοι το περιεχόμενο του.

- Αφού οι ιεράρχες γνωρίζονται μεταξύ τους κι αρκετοί έχουν προσβάσεις στα κανάλια, θα κάνουν ότι μπορούν για να είναι εκείνοι ξεχωριστά ο καθείς, ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας, σπουδαία δημόσια θέση.

- Και ισόβια, για πρωθυπουργό ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια, για δεσπότη μιά φορά μόνο.
-Εμείς τι έχομε να περιμένομε από όλα αυτά;

- Μόνο να ελπίζουμε πως ο διάδοχος του θα περιοριστεί στα την εκκλησίας και θα την εκσυγχρονήσει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας σήμερα και δεν θα ανακατεύεται στις πολιτικές υποθέσεις, που δεν έχει κι ευθύνη έναντι των πολιτών.

- Αφού ψηφίζεται μόνο από τους άλλους ιεράρχες κι όχι από όλο τον λαό, γιατί αυτό;

- Έλα ντέ......

Ο ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΑΤΙΘΑΣΟΣ...

1.
Ο Μπάμπης ο ατίθασος
μυαλό δεν λέει να βάλει
μα τώρα το παράκανε
κι έχασε οριστικά
το άδειο του κεφάλι.

2.
Έχασε ένα στοίχημα
που είχε βάλει πέρσυ
με μιά γυναίκα πονηρή
αν θα την έκανε ποτέ
στα χέρια του να πέσει.

3.
Εκείνη του ξηγήθηκε
πως όσο προσπαθούσε
σαν άντρας δεν της άρεσε
κι ενώ ο χρόνος πέρασε
δεν θα την κατακτούσε.

4.
Ο Μπάμπης ο ατίθασος
σκνίπα απ' το μεθύσι
κι αφού δεν την απόκτησε
μπροστά της αυτοκτόνησε
σαν τελευταία λύση!

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΩΣ ΕΙΔΗΣΗ...

Δουλειά των δημοσιογράφων του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου είναι να συλλέγουν και να αξιολογούν ως προς την σπουδαιότητα και προτεραιότητα τις ειδήσεις και να τις μεταδίδουν αυτούσιες, με τρόπο αμερόληπτο για να συμβάλλουν στην ειλικρινή και διαφανή ενημέρωση των πολιτών, ασκώντας ταυτόχρονα τον οφειλόμενο έλεγχο στην εξουσία, κυρίως την πολιτική.

Απαραίτητη προϋπόθεση αμεροληψίας, είναι η μη συμμετοχή των δημοσιογράφων στη διαμόρφωση της είδησης και η αποφυγή σχολιασμού της, με τρόπο στον οποίο να υπεισέρχεται το προσωπικό στοιχείο τους (κοινωνικό, πολιτικό ή οικονομικό) ώστε τελικά να μην αλλοιώνεται η είδηση και να παραπλανάται ο αποδέκτης της.

Βέβαια αν και όλοι δεχόμαστε την ειδική οπτική με την οποία αντιμετωπίζονται οι πολιτικές ειδήσεις, κανένας (πλην εξαιρέσεων που ισχυροποιούν τον κανόνα) δεν αποδέχεται τη χρήση της είδησης και του δημοσιογραφικού μέσου (εφημερίδας, περιοδικού, αδιόφωνου ή τηλεοπτικού σταθμού) για παραπλάνηση της κοινής γνώμης (καμιά φορά και σκόπιμα, ως μέσου εκβιασμού) προκειμένου να αποκομιστεί προσωπικό οικονομικό όφελος.

Συνήθως οι περισσότερες επαρχιακές εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν σ' αυτές, λειτουργούν με προσήλωση στη δημοσιογραφική δεοντολογία και κάνουν με κοινωνική ευσυνειδησία τη δουλειά τους στην περιοχή τους, κάποια ΜΜΕ του κέντρου και οι ακριβοπληρωμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι της σημερινής τηλεοπτικής δημοκρατίας, κατά παραβίαση κάθε δεοντολογικού κώδικα, έγιναν οι ίδιοι «ειδήσεις» και «θέμα» και κατάντησαν τελικά θέ(α)μα και έκ-θεμα!

Μήπως απαιτούν κιόλας ν' αγοράζουμε τις εφημερίδες τους, ή να παρακολουθούμε «άφωνοι» τις εκπομπές τους να διασύρουν αλλήλους, με φόντο τα εκατομμύρια που διακινούνται για χάρη τους;

Μας ενδιαφέρουν αλήθεια οι σκυλομαχίες τους για τα συμφέροντα τους και τα παιχνίδια τους, που μας τα κρατούν άγνωστα μέχρι να εκδηλωθούν στην πράξη;

Θα τους δώσουμε πάλι υψηλές τηλεοπτικές θεαματικότητες και κυκλοφορίες φύλλων, να μας τα αναμασούν σε συνέχειες, με ενδιάμεσες διακοπές για διαφημίσεις (να παίρνουν κι από εκεί), βάζοντας στην άκρη όλα τα υπόλοιπα σημαντικά θέματα της χώρας;

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΕΣ...ΙΙΙ

Σε μια γνωστή εταιρία (με δραστηριότητες στον χώρο της μόδας και της ομορφιάς), έχουν εφαρμόσει ένα άτιμο κόλπο για να αυξάνουν τις πωλήσεις, που δεν συναντάται σε άλλες εταιρίες του είδους.

Είδαμε πως τελικά κατάφερε κάποια από το marketing να σε κάνει να πάρεις κάποιο από τις "δημιουργίες" τους για να επωφεληθείς από τις δελεαστκές προσφορές της τράπεζας που ήθελες κυρίως.

Μιά από όλες κατέφερε και πούλησε, ήταν πιο έξυπνη; στάθηκε τυχερή; πέτυχε συνεννοήσιμο πελάτη; δεν έχει σημασία, κατάφερε το σκοπό της.

Οι άλλες όμως; Αυτές που δεν τα κατάφεραν το ίδιο καλά; Αυτές δεν πούλησαν προϊόντα, δεν κινηθηκε καθόλου χρήμα από τις όποιες προσπάθειες τους και δεν θα πάρουν αμοιβή από την εταιρία. Ας στέκονταν το ίδιο τυχερές με την πρώτη, θα πείτε όσοι δεν ασχοληθήκατε ποτέ με πωλήσεις με προμήθεια.

Μα δεν θα κάτσουν να σκάσουν: Έχουν ήδη έναν πελάτη που ολοκλήρωσε επιτυχώς μιά συναλλαγή με την κάρτα του. Έχουν τα στοιχεία του στην διάθεση τους. Έχουν την υπογραφή του να εγκρίνει την συγκεκριμένη αγορά.

Τον επόμενο μήνα ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ. Ότι τάχα πούλησαν κι αυτές κάτι στον ίδιο πελάτη.

Όχι μαζεμένες βέβαια. Του φορτώνουν κάτι κάθε ενάμισυ μήνα, αμέσως μόλις βγεί ο λογαριασμός της κάρτας του προηγούμενου μήνα. Να μην προλάβει να αντιδράσει, να φανεί οτι αποδέχεται κι αυτή την συναλλαγή.

Μετά του τηλεφωνούν σε ανύποτπο χρόνο να πάει να παραλάβει τα προϊόντα που του φόρτωσαν, αφού έτσι κι αλλιώς χρεώθηκαν στην κάρτα του, φαίνονται σαν μέρος της προηγούμενης αγοράς του και θα τα πληρώσει θέλει δεν θέλει.

Ξέρει πως δεν μπορεί να αντιδράσει άμεσα, εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να παραλάβει τον λογαριασμό της κάρτας στο τέλος του μήνα, να δεί τι θα κάνει τότε.

Στην τράπεζα που πάει του λένε τα υπαλληλάκια "Εδώ φαίνεται πως υπογράψατε κι αποδεχτήκατε την αγορά, έχετε πληρώσει κιόλας την προηγούμενη δόση της, αφήστε τα αυτά και φύγετε αμέσως, έχω κι άλλες δουλειές, με σας θα φάω την μέρα μου;"

Τι να τα νοιάξει τα άβουλα ανθρωπάκια, λεφτά θα πάρει η τράπεζα, να παρουσιάσει κερδοφορία, μπορεί να διεκδικήσουν κι αύξηση ή bonus, θα κάτσουν να ασχοληθούν με ένα προσωπικό πρόβλημα κάποιου πελάτη που βρέθηκε ύπουλα χρεωμένος, ίσως και με παρότρυνση της τράπεζας όταν συμφωνούσε συνεργασία με την συγκεκριμένη εταιρία.

Το θράσος τους δεν έχει όριο, μετά ενάμισυ μήνα επαναλαμβάνουν το ίδιο κόλπο, με τρίτη πωλήτρια που χρεώνει ακριβά κάποιο ευτελές προϊόν για να παρουσιάσει κι αυτή έργο στην δουλειά της.

Ξαναφορτώνεται η κάρτα του θυματος τους με νέες χρεώσεις, μέρος κι αυτές της πρώτης εκείνης αγοράς που είχε την ατυχία να εγκρίνει. Έχει δοκιμάσει την αδιαφορία της τράπεζας για την υπόθεση του, τώρα προσπαθεί να επικοινωνήσει με την ίδια την εταιρία.

Μετά από απανωτά τηλέφωνα και e-mails, κάποια "προϊσταμένη" επικοινωνεί μαζί του, μόνο για να τον επικρίνει πως δεν κατάλαβε καλά τους όρους της πρώτης συναλλαγής. Τον υποτιμά αλλαζονικά και την βρίζει αντρίκια. όπως εκείνος μόνο ξέρει.

Προσφέρεται να κάνει μια αλλαγή στα προϊόντα, "ίσως οι κοπέλες έκαναν λάθος" απολογείται. Αλλαγή δεν γίνεται ποτέ, όσο κι αν περιμένει. Δεν διαθέτουν κι άλλου είδους προϊόντα αξίας να δικαιολογείται το ποσόν που έχει συνολικά χρεωθεί κι είναι αντίστοιχο αξίας μικρού αυτοκινήτου.

Δεν ξαναβγαίνουν στα τηλέφωνα, ούτε απαντούν στα επόμενα e-mails που άδικα στέλνει ζητώντας να διευθετηθεί το θέμα. Ψάχνουν για το επόμενο θύμα όπως νομίζουν πως έπεσε ο τωρινός.

Στο μεταξύ η τράπεζα ουδέποτε αυξάνει το όριο της πολύπαθης κάρτας, ούτε εγκρίνει τις άλλες που αρχικά υποσχόταν για αντάλλαγμα της αγοράς.
Ζητά όμως κάθε μήνα να πληρώνονται κανονικά οι απανωτές δόσεις που με άτιμο τρόπο φορτώθηκε ο πελάτης.

Και αυτός ολομόναχος να προσπαθεί να βρεί λύση.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΠΛΟΚΕΣ...

Ο Κυριοζάκης και ο Ιγκνοτάκης προχθές με την λιακάδα, βγήκαν μια βόλτα σε μέρη που συνηθίζουν κι αφού περπάτησαν αρκετά να κυκλοφορήσει το αίμα τους, θέλησαν να πιούν καφέ σε πολυσύχναστο στέκι, κυρίως από νεανικές παρέες.

Σε λίγα λεπτά αφότου κάθισαν, με έκπληξη διαπίστωσαν πως οι κουβέντες των θαμώνων περιστρέφονταν γύρω από χθεσινή συμπλοκή ομάδας περίπου 100 ανήλικων με άλλους συνομήλικους τους, που έγινε εκεί μπροστά στη καφετέρια και στην γύρω περιοχή.

Προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα αίτια της συμπλοκής, που σημειωτέον ήταν η πρώτη τέτοιου μεγέθους κι αριθμού συμμετεχόντων. Ακούγονταν γνώμες πολλές και τράβηξαν το ενδιαφέρον των 2 φίλων, που δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο:

- Άκου μωρέ τι λένε, μιά εκατοστή παιδιά ανήλικα ήρθανε με ξύλα και πέτρες και πλακωθήκανε με άλλα που καθότανε εκεί παραπέρα, χωρίς εμφανή λόγο...

- Δεν μπορούνε να καταλάβουνε λέει γιατί το κάνανε τα παιδιά, άλλοι λένε πως για την μπάλα έγινε, μεταξύ Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών, που χάσανε προχθές.

-Αυτά γινότανε πάντα μετά από αγώνες των "αιωνίων", μα το άλλο που λένε δεν τόχω ξανακούσει, ξέρεις εσύ για τους "emo" τους "trendy" και τους άλλους που κοπανίζουνε εκείνοι στο πλάϊ;

-Ναί, κοπελίστικες μαλακίες, οι πρώτοι ακούνε μιά ορισμένη μουσική, οι άλλοι μιά αλλιώτικη, δεν γουστάρει ο ένας τον άλλο κι άμα τύχει να συναντηθούνε πολλοί μαζί, τσακώνονται όπως κάνουνε και οι σκύλοι.

- Και πως ξεχωρίζουνε μεταξύ τους;

-Να, ντύνονται διαφορετικά, αφήνουνε τα μαλλιά έτσι οι μεν αλλιώς οι δε, φορούνε σκουλαρίκια και χαλκάδες στη μύτη κι ότι άλλο σκαρφιστούνε, να ξεχωρίζουνε τάχα, ένα πράμα κι αρσενικά και θηλυκά...

-Για αυτό είδα και τον γιό μου πέρυσι να αφήνει μαλλιά κια να θέλει να τρυπήσει τα αυτιά του λέει γιατί έτσι κάνουν όλοι στο σχολείο του. Μα εγώ δεν ανήκω στους ξεφτιλισμένους...

-Και τι έκανες;

-Τούκατσα δυό πάσπαλους αντρίκιους στα μούτρα να συνέλθει πρώτα και μετά μιλήσαμε.
Τι διάολο τα θές τα σκουλαρίκια και την μαλλιαδούρα μέχρι τα μάτια που σε δείχνει θηλυπρεπή; Που θα δεχτείς μωρέ μαλάκα να να καθορίζουνε την ζωή σου οι gay μοδίστρες και κομμώτριες που κάνουνε τα δικά τους απωθημένα μόδα κι ο κάθε εις πρεζάκιας DJ που παίζει όποια μουσική του πούνε να πουλήσει;
Μα αυτά γίνονται επειδή δεν κάνεις πράμα, μόνο σκυλοβαριέστε στις καφετέριες αφού δεν λειτουργεί το σχολείο, όλοι μιά μάζα και σκαρφίζεστε ηλίθιους τρόπους να ξεχωρίζετε μεταξύ σας, με γελοία ντυσίματα και φερσίματα.

Μα από αύριο θα με ακολουθείς στο χωράφι να με βοηθάς τώρα που τέλειωσα με τις ελιές και καίω τα κλαδιά, να ασχολιέσαι με κάτι, να μαθαίνεις κιόλας, μετά θα σκάψουμε το αμπέλι μαζί, δεν θα σε νοιάζουνε οι μουσικές και τα ξεφτιλίκια της μόδας.

-Και το δέχτηκε εύκολα;

-Ας έκανε κι αλλιώς, να τον έχω να με κάνει ρεζίλι, να μην μπορώ να πορίσω ούτε στο καφενείο, να γελούνε μαζί μου οι γνωστοί και φίλοι, πως δεν κάνω καλά το κοπέλι μου.

- Οι άλλοι πατεράδες τάχουνε αφήσει αμολητά...

-Κυνηγούνε τα κέρδη ή τις δικές τους διασκεδάσεις όλη μέρα, δεν τους μένει δήθεν χρόνος να ασχοληθούνε με τα παιδιά που κάνανε, να ξέρουν τι ανάγκες έχουν, να φροντίσουν...

-Ένας τρελλογιατρός λέει πως φταίει η κοινωνία που φτιάξαμε εμείς οι μεγάλοι, πως η βία των ανηλίκων αντανακλά κι αναπαράγει τη δική μας, πως η κοινωνική βαρβαρότητα είναι δικό μας δημιούργημα, τα παιδιά μας δεν βρίσκουν διέξοδο και τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται μαζικά σε όλο τον κόσμο κι ήρθανε κι εδώ. Μας δείχουν πως μεγάλωσαν και βγάζουν έτσι το άγχος και την καταπίεση που τους προκαλούμε, θεωρώντας τους άχρηστους κι αδιάφορους...

-Ο τρελλογιατρός θα πει τις θεωρίες του να μας δημιουργεί ενοχές ολωνών, να δικαιολογεί την θέση του, μπορεί να βρεί και πελατεία...Ας κοιτάξει πρώτα την οικογένεια του κι εγώ φροντίζω την δική μου, μιλώ ανοιχτά με τα παιδιά μου και δεν τα καταπιέζω να πετύχουν όπου δεν μπόρεσα εγώ..
Ας το κάνουν όλοι και δεν χρειαζόμαστε συμβουλές ή θεραπείες.

- Μερικοί γονείς φοβούνται μην τα βάζουν τα παιδιά ακροδεξιές οργανώσεις με φασιστικά πρότυπα, τέτοιου είδους συμπλοκές λένε δεν έχουν περιεχόμενο αμφισβήτισης ή απελευθέρωσης από κάτι ,όπως έγινε παλιότερα με άλλου είδους "νεανικές επαναστάσεις", μα θεωρούν πως υποκρύπτουν ιδέες που στρέφονται ενάντια σε οτιδήποτε διαφορετικό...

-Πάλι δικές τους φοβίες διασκεδάζουν, κάποιοι πρώην αριστεροί και νυν κονομημένοι, από το δημόσιο φυσικά που βολεύτηκαν επι ΠΑΣΟΚ και το λεηλάτησαν. Υπάρχουν τόσες εκφράσεις της αριστεράς με κομματάκια κι οργανώσεις περιθωριακές που δεν προτείνουν και τίποτα πέρα από μια αόριστη επανάσταση του προλεταριάτου των ξοφλημένων ενάντια στους πετυχημένους που απολαμβάνουν τώρα την ζωή που έφτιαξαν.
Αυτές οι περιθωριακές κραυγές δεν τους ενοχλούν τους προοδευτικάριους γονείς, ή οι αναρχικοί αλήτες που μηδενίζουν και καταστρέφουν τα πάντα τακτικά κι όποτε πέσει καμιά σφαλιάρα παραπονιούνται για "κρατική βία".
Αν γίνουν και μερικές ακροξεξιές παρέες σαν αντίβαρο στους άλλους περιθωριακούς θα μας πειράξει τώρα; Ας συγκρούονται μεταξύ τους, να τρώνε τα κομμάτια τους μεταξύ τους, να αφήσουν την υπόλοιπη κοινωνία να πάει μπροστά, μακριά από αγκυλώσεις και φοβίες του παρελθόντος που συνέχεια αναμασούν όσοι βολεύτηκαν έτσι και δεν θέλουν να αλλάξει το κατεστημένο που τους εξυπηρετεί.

Προτιμώ να αγωνίζεται το παιδί μου με κάποια ιδανικά που λένε ακροξεξιά τα παραπάνω σκουλήκια για να σταματήσει τον πολιτικό κατήφορο που έχει πάρει η χώρα, παρά να παλεύει στους δρόμους και να σκοτώνεται άσκοπα για τις ομάδες του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη ή τη χαζο - μουσική που γράφει ένας μαστουρωμένος "καλλιτέχνης" που αύριο θα τρελλαθεί απο τα ίδια του τα δημιουργήματα κι ακούσματα.

-Έχει να υπερασπιστεί την τιμή και την περιουσία της οικογένειας του αν χρειαστεί, όχι τα συμφέροντα άλλων, έ;

-Αμέ τι, για άμισθο υπηρέτη τους τον μεγαλώνω εγώ τόσα χρόνια;

-Κάποιοι άλλοι λένε πως οι παραπάνω εξηγήσεις είναι μπούρδες, τα παιδιά απλώς ενέργησαν έτσι αυθόρμητα για να σπάσουν πλάκα με τις αντιδρασεις των μεγάλων, όπως κι εσύ είδες, καθένας δίνει τις εξηγήσεις που τον συμφέρουν, ή δικαιολογούν τις δικές του φοβίες και μόνο...

-Αυτό δεν θα το μάθουμε, εκτός αν η αστυνομία δράσει αποτελεσματικά επιτέλους και μαντρώσει τους πρωταίτιους. Γιατί δεν δρούνε όλοι έτσι απο το πουθενά κι αυθόρμητα, κάποιος έριξε την αρχική ιδέα να συμπλακούν κι ενθουσιασμένοι ακολούθησαν και οι άλλοι το κοπάδι. Αυτός μόνο ξέρει γιατί ακριβώς το έκανε και θα το μάθουν και οι μπάτσοι ρίχνοντας του καμπόσες γερές με το στελιάρι αν κάνει τον δύσκολο να μιλήσει...

-Στα χέρια των μπάτσων τα παιδιά μας;

-Όποιος δημιουργεί ταραχές, να είναι έτοιμος να υποστεί και τις συνέπειες, σε μιά οργανωμένη κοινωνία κανείς δεν δρά ανεξέλεγκτος κι ανεύθυνα, πληρώνει το κόστος που έχουν οι πράξεις του, αν έχει χαρακτήρα το αποδέχεται, αν κλαψουρίζει σαν κοτοπουλάκι μετά, στα αρχίδια μας οι άναρθρες κραυγές του..
Άμα δεν αντέχει ας κάτσει στα αυγά του, ο επαναστάτης του κώλου και χωρίς αιτία.

-Εσύ βλέπω τα λες αβέρτα, θα σε βγάλουν και στην τηλεόραση σε λίγο μου φαίνεται, κάποιοι άλλοι από τις ενώσεις γονέων πιστεύουν πως τα media χωρίσανε τη νεολαία σε "φυλές" γιατί ψάχνανε λένε οι νέοι μας πρότυπα.
Καθένας μόνος του μπορεί να είναι ηθικός, συγκρατημένος, σεμνός, μα σε μιά μεγάλη παρέα αλλάζει κυριολεκτικά, μεταμορφώνεται στην προσπάθεια του να δείξει τι μπορεί να καταφέρει. Συχνά καταφεύγει στην ευκολότερη λύση που είναι να καταστρέψει, το δύσκολο είναι να δημιουργήσει κάτι.

Εσένα μάλλον θα σε κατακρίνουν και θα σε κοροϊδεύουν, που δεν αφήνεις τα παιδιά να εκφράσουν ελεύθερα το πως νοιώθουν...

-Ναι θα με μαλώσουνε ο Ψιψινάκης και ο Λαζόπουλος, οι δήθεν απελευθερωμένες πουστάρες που κανακεύουν την παραξενιά του καθεμιανού νέου που θα τους κάτσει στις διαστροφές τους.

-Αυτοί είναι εξασφαλισμένοι, όσο και να τους γαμήσουν δεν θα γαστρωθούν ποτέ, να κάνουν παιδιά, να τα μεγαλώσουν, να δουν πως είναι...

-Για αυτό βαλθήκανε να καταστρέψουν τα παιδιά των άλλων...

-Αρκετά είπαμε, η κατάσταση πρέπει να ανησυχεί όλους όσους έχουνε παιδιά, ιδίως στην εφηβεία, μα δεν μπορεί μόνο ένας να φροντίζει για όλους,
Ας ασχοληθεί καθένας με τα δικά του παιδιά ξεχωριστά, να καταλάβει και να προλάβει τις ανάγκες τους, να βρίσκει το καθένα τρυφερότητα και ζεστασιά στην οικογένεια του και μόνο, να εκφράσει ελεύθερα τις ανησυχίες του στους δικούς του ανθρώπους.
Δεν θα έχει τότε ανάγκη να καταφεύγει σε εξωτερικές ομαδοποιήσεις κι αντιπαλότητες που μπορούν να εξελιχτούν σε επικίνδυνο φαινόμενο αν αφεθεί σε πλήρη έξαρση...
Πέρασε η ώρα μας όμως, τα ξαναλέμε φίλε μου..

-Χαιρετώ κι εγώ.

Ο ΘΕΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ...Μέρος 3o

Δεν ήρθε βέβαια με το στρατιωτικό ελικόπτερο, μα κατέφτασε αξημέρωτα, πολύ πριν ξυπνήσουν τα παιδιά, με το «ΚΥΔΩΝ» το καινούριο πλοίο της γραμμής τότε.
Μετά συζύγου, σκαραβαίου και δώρων για όλους. Και δυο ολόκληρες εβδομάδες στην διάθεση τους, να χορτάσουν αλλήλους.

Τα παιδιά άκουσαν ομιλίες από πάνω όπου ήταν το δωμάτιο τους και σηκώθηκαν νωρίτερα.
Κάτω ο θρυλικός πια στη μνήμη τους θείος Γιώργης έπινε τον καφέ του.
Η μάνα τους και μια γυναίκα άγνωστη σ' αυτά συνομιλούσαν πίνοντας τους δικούς τους καφέδες. Έτρεξαν, αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν πολλές φορές.

Μαζί με το γάλα τους σε λίγο, άνοιξαν οι τέσσερις βαλίτσες που είχε φέρει ο θείος, βγήκαν τα δώρα: 2 ταριχευμένα κροκοδειλάκια και μπισκότα για τα παιδιά, υφάσματα για την μάνα, μια κολώνια για τον πατέρα που σπάνια έβαζε από μόνος του κι από κάτι για τους άλλους στο χωριό αργότερα.

Και μια φωτογραφική μηχανή, την πρώτη που έβλεπε η οικογένεια μέχρι τότε, μα για τον θείο αυτή, να έχει κάποιες φωτογραφίες κι αναμνήσεις από τους δικούς του ανθρώπους. Αυτός μόνο ήξερε να την χειρίζεται άλλωστε, κάτι μαγικό για τα μάτια των μελών της οικογένειας.

Είχε και καλά νέα από τη δουλειά του, είχε γίνει υπαρχιφύλακας μετά είκοσι χρόνια υπηρεσίας, χάρηκε η μάνα που δεν ήξερε πως είχε μηδαμινή διαφορά από πριν.

Οι προσδοκίες παιδιών και μεγάλων επαληθεύτηκαν, με τον θείο Γιώργη να πραγματοποιεί όσα φαντάστηκαν σε βόλτες, ταξίδια, τραπέζια σε ταβέρνες σε παραλίες και χωριά, επισκέψεις σε δικούς και σε ξεχασμένους φίλους από παλιά.

Λες και ήξερε από πριν τι περίμεναν από αυτόν ή μάντευε επιτόπου με μια διαολεμένη ικανότητα που τους ξάφνιαζε ευχάριστα. Μέχρι και στο μακρινό χωριό του πατέρα πήγε, κουβαλώντας με το αμάξι κάτι πράγματα που ο γέρος δεν είχε άλλο τρόπο να μεταφέρει δωρεάν.

Να γνωρίσει και η γυναίκα του συνολικά τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο εκλεκτός της, που τον κρατούσε δέσμιο στον δικό της από ζήλια, «μην της τον πάρουν» οι ντόπιες, όπως χαιρέκακα διέδιναν οι δικοί του όταν ερωτώνταν γιατί δεν ερχόταν συχνότερα ο ξενιτεμένος και τους ξεχάσει τελείως στο τέλος.

Οι δυο αναζωογονητικές για όλους βδομάδες πέρασαν γρήγορα, όπως περνά καθετί που συναρπάζει, την τελευταία μέρα έγινε κι ένα αποχαιρετιστήριο τραπέζι προς τιμή του θείου Γιώργη που θα μας «ξεχάσει πάλι για πολύ καιρό» όπως του παραπονιόταν η αδελφή του στην κουζίνα, όταν η γυναίκα του επάνω έκλεινε τις βαλίτσες τους, ξεχειλισμένες από αγορές δώρων κι ενθυμίων για χάρη της.

Με μια τελευταία έκπληξη για όλους, θα τους έπαιρνε μέχρι το λιμάνι να δουν το πλοίο που θα τον έπαιρνε μακριά τους στον τόπο της ισόβιας οικειοθελούς εξορίας του, τον τόπο καταγωγής της συζύγου κι ύπαρξης της λιγοστής περιουσίας που πήρε προίκα και καλλιεργούσε ολοχρονίς, για μερικά χρόνια ακόμη, μέχρι την επόμενη συνάντηση του με τους δικούς του συγγενείς, όταν θα ήταν πάλι αλλαγμένος, ακόμη πιο μεγάλος και γερασμένος.

Στα παιδιά υποσχέθηκε να συντομεύσει την επόμενη επίσκεψη του να τα δει, επιβιβαζόμενος αυτήν την φορά κρυφά στο ελικόπτερο το γνωστό, αφού τον είχε ενημερώσει σχετικά η μάνα στην διάρκεια της εδώ παραμονής του.

Μα όταν το υποσχόταν, σίγουρα θα είχε σταυρώσει τα δάχτυλα πίσω του, κάτω από το βλοσυρό σε τέτοιες ελπίδες επιστροφής βλέμμα του προσωπικού του κέρβερου που είχε πάνω στον καφά του να τον επιτηρεί.

Όταν αξιώθηκε να επισκεφτεί πάλι τους δικούς του, το μεγαλύτερο παιδί που τότε ήταν στο δημοτικό, έλλειπε από το σπίτι.
Μόλις πριν λίγες μέρες, το είχαν καλέσει στρατιώτη.
20 χρονών πια το σγόρι κι ο θείος Γιώργης συνταξιούχος, με άσπρα λιγοστά μαλλιά.

ΚΥΡΙΟΖΑΚΗΣ ΚΑΙ ΙΓΚΝΟΤΑΚΗΣ...

Το παρών Blog περήφανα ανακοινώνει την αρχή της συνεργασίας του με τους Κυριοζάκη και Ιγκνοτάκη.

Είναι δυό φίλοι μυστήριοι, δεν γνωρίζει κανείς το ποιόν τους, τι ηλικία έχουν, ποιά η οικογενειακή τους κατάσταση, σε ποιά περιοχή κατοικούν, με τι ασχολούνται όταν δεν συχνάζουν εδώ, ποιό κόμμα ψηφίζουν.
Δεν γνωρίζει τι ποσά έχουν στους λογαριασμούς τους, ούτε τι λογαριασμούς έχουν με την κοινωνία.

Όποιος όμως θα τους παρακολουθεί τακτικά από αυτό το Blog, θα μαθαίνει τις απόψεις τους για πολλά πράγματα και καταστάσεις, που θα τους τροφοδοτεί συχνά η επικαιρότητα.

Γιατί έχουν άποψη, γνώμη, απορίες, για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους, είτε τους αφορά άμεσα είτε όχι.

Είναι μέλη της κοινωνίας, σκεπτόμενοι πολίτες και δεν ανέχονται να τους επιβάλλουν αναγκαστικούς κανόνες ή να καθοδηγούν άλλοι τις ενέργειες τους.

Κρίνουν, εγκρίνουν, απορρίπτουν, συμφωνούν ή γιουχάρουν, ανάλογα με την διάθεση τους και τα συμφέροντα τους. Δεν ανήκαν ποτέ εξάλλου στα προβατάκια...

Όλα τα παραπάνω εκφράζονται με διαλόγους κι αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, όποτε συναντηθούν κι έχουν όρεξη και χρόνο να τα πούνε.

Και εμπιστευτικά, οι συναντήσεις τους γίνονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΔΩ, προς το παρόν.

ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ...

1.
Άνεμοι μακριά σου μ' είχαν πάρει
χιόνια με κρατούσαν στα βουνά
όμως κάποιο βράδυ του Γενάρη
γύρισα και σμίξαμε ξανά.

2.
Νύχτες του χειμώνα με φεγγάρι
μες την παγωνιά να καίς εσύ
νύχτες που κοντά μου σ' έχω πάλι
να τις περπατήσουμε μαζί.

3.
Άδειες νύχτες κρύες του χειμώνα
βρέχει και η ώρα δεν περνά
στην βουβή σκοπιά μες στον στρατώνα
η θύμιση σου πάλι με πονά.

4.
Νύχτες του χειμώνα με φεγγάρι
μές την παγωνιά λείπεις εσύ
νύχτες που η σκέψη μου πετάει
και θαρρώ πως είμαστε μαζί.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΟ «ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ» ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΦΙΑΣΚΟ...

Οι πολιτικοί μας, θα πρέπει πια να αντιληφθούν πως και για τον Ελληνικό λαό η περίοδος του κουτόχορτου έχει προ πολλού τελειώσει.

Όσο νωρίτερα το αντιληφθούνε τόσο το καλύτερο και για τους ίδιους και για τις επερχόμενες γενιές, που θα φιλοδοξήσουν στο μέλλον να ασχοληθούν με την πολιτική, αλλά και για το πολιτικό μας σύστημα γενικότερα.

Όσοι από τους πολιτικούς δεν έχουν αποκοπεί, ακόμη από το λαό, θα έχουν διαπιστώσει πως σε κάθε κουβέντα, σε κάθε πολιτική συζήτηση, η λέξη που επικρατεί είναι πως οι πολιτικοί όλοι τους είναι κλέφτες.

Αυτό το φαινόμενο, και επικίνδυνο είναι, αλλά και ταπεινωτικό για τους λίγους έντιμους που το ακούνε. Και λέω λίγους γιατί έτσι είναι στην πραγματικότητα, όπως την βλέπουμε όλοι μας. Λίγοι είναι οι πολιτικοί μας , που να μην μπαίνουν φτωχοί στο στίβο και να μη βγαίνουν πλούσιοι και πολλές φορές πάμπλουτοι, ανάλογα με τις ευκαιρίες που τους δοθήκανε.

Κάποιοι κάποτε, θελήσανε να περάσουν στην πολιτική μας ζωή, το πόθεν έσχες, τι έχεις δηλαδή, και που το βρήκες, μα όπως αποδείχθηκε σύντομα η κίνηση αυτή έγινε για να δείξουν τη διαφορά , και όχι την ουσία. Όχι για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της ρεμούλας.

Ολόκληρος ο (νοήμων βέβαια, όχι οι κομματικοί χαχόλοι) ελληνικός λαός, γίνεται καθημερινά μάρτυρας, βλέποντας και παρακολουθώντας το βίο και την πολιτεία πολιτικών μας, να διαβιούν και να διάγουν ζωή αδικαιολόγητη.

Βλέπει πολιτικούς, ιδιοκτήτες κατόχους τεράστιων περιουσιών, τεράστιων ακινήτων ξενοδοχειακών μονάδων, και ότι βάλει ο νους του ανθρώπου που δεν δικαιολογούνται με το παρελθόν του πολιτικού, αφού ο κόσμος μας, είναι τόσο μικρός και γνωριζόμαστε όλοι μας.

Κοινό μυστικό είναι, πως αν ένας πολιτικός, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, αποκτήσει παράνομα πλούτη, αυτά δεν τα αποκτά άμεσα, αλλά με την τοποθέτηση έμπιστων προσώπων σε καίριες θέσεις.

Γιατί για παράδειγμα όταν ανοίγονται λογαριασμοί ιδιαίτερων , γενικών , κλπ, δεν ανοίγονται και λογαριασμοί προϊσταμένων, υπουργών, και πρωθυπουργών;

Γιατί ανοίγονται λογαριασμοί κουμπάρων, φίλων, και έμπιστων, και δεν ανοίγονται και οι λογαριασμοί των πάσης φύσεως, υψηλών ιστάμενων, που τους επέλεξαν σ' αυτές τις θέσεις σ' αυτά τα αξιώματα;

Κάποτε και η δικαιοσύνη μας δεν θα πρέπει αυτεπάγγελτα να αναλάβει αυτό το δικαίωμα, να το κάνει πράξη, για να πάψει επιτέλους να λέγεται στα καφενεία, πως δεν το αποτολμά;

Μήπως με τον τρόπο αυτό προστατέψουν και το ηθικό μέρος των αξιωματούχων, για όσους χρίζουν τέτοιας προστασίας;

Ένας υπουργός ή ένας Πρωθυπουργός, μπορεί να είναι υπεράνω πάσης υποψίας, δεν θα πρέπει όμως κάθε στιγμή, αυτό να αποδεικνύεται και με βούλα;

Και το πόθεν έσχες, δεν θα πρέπει κάποτε να πάψει να αποτελεί εμπαιγμό για τον ελληνικό λαό;

Στο χέρι σας είναι αν θέλετε να πάψει ο κόσμος να σας αποκαλεί όλους κλέφτες και να ανακτήσετε την παλιά αίγλη του σεβάσμιου πολιτικού. Δεν θα πρέπει και η ελληνική δικαιοσύνη, το ηθικό κομμάτι της έστω, να αναλάβει κάποτε προς όλες τις κατευθύνσεις την επιχείρηση καθαρά χέρια;

Άραγε δεν το αξίζει ο ελληνικός λαός αυτό το δώρο;

Παντού ο «μυημένος» κόσμος σε όλους τους τομείς πλουτίζει παράνομα.

Εφοριακοί, τράπεζες, μεσάζοντες, καύσιμα, δικαστές, πολιτικοί, γιατροί, εκκλησιαστικοί, αστυνομικοί, παντού υπάρχουν παράνομοι, παντού υπάρχουν επίορκοι, που πλουτίζουν παράνομα, που στη συνείδηση του λαοί όλοι αυτοί, έχουν υψηλούς προστάτες, που πλουτίζουν κι αυτοί με τη σειρά τους.

Και ο λαός διερωτάται: «Εμένα ποιος θα με προστατέψει από όλα αυτά τα αρπακτικά;».

Κάποτε στο υγιές κομμάτι της δικαιοσύνης μας όσο μικρό κι αν είναι, θα αφυπνιστούν συνειδήσεις.
Γιατί αλλιώς αλλοίμονο.

ΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ;

1.
Σε είδα μόνο μια στιγμή
τα μάτια να σηκώνεις
κι όπως περνούσες δίπλα μου
γλυκά να με καρφώνεις.

2.
Πως σου αρέσω μούδωσες
μεμιάς να καταλάβω
τον δρόμο σου συνέχισες
προτού να σε προλάβω.

3.
Ποιός θα μου κλείσει ραντεβού
για να σε συναντήσω;
Δεν έχω τρόπο μάτια μου
αλλιώς να σε γνωρίσω.

4.
Αν δεν βρεθούμε μόνοι μας
οι δυό μας να τα πούμε
που τώρα είμαστε άγνωστοι
πώς θες να γνωριστούμε;

5.
Ξέρω πως έχουμε κι οι δυό
πάρα πολλά να πούμε
τον τρόπο μόνο να'χαμε
για λίγο να βρεθούμε.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΕΣ...ΙΙ

Υπάρχουν κάμποσες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην διανομή πιστωτικών καρτών μέσω τηλεφώνου, μα μια συγκεκριμένη το έχει παρακάνει σε πλειοδοσία υποσχέσεων:

- Αν πάρεις την προσφορά μας, η τράπεζα που συνεργαζόμαστε θα αυξήσει το όριο της κάρτας που ήδη κατέχεις κατα 3.000 ευρώ παραπάνω από ότι είναι σήμερα. Θα γίνει μέσα στους επόμενους 3 μήνες εγγυημένα. Και μέχρι τότε εμείς θα φροντίσουμε ν' αποκτήσεις 2 κάρτες επιπλέον από την ίδια τράπεζα, χωρίς συνδρομή για πάντα, με μεγάλο όριο κι αυτές, να τις κάνεις ότι θέλεις...

Εδώ σταματάς να σκεφτείς: Βλέπεις πως ανοίγεσαι, μα από την άλλη σου προσφέρουν στο πιάτο ένα ποσόν που φτάνει τα 9.000 ευρώ, εύκολα και χωρίς γραφειοκρατία, να σε κοροϊδεύουν στην ανάγκη σου για χρήματα κάποια υπαλληλάκια της τράπεζας με 2.000 ευρώ μισθό, πληρωμένα έξοδα και προνομιακή ασφάλιση από τον εργοδότη τους.

Εσένα που έχεις πολλαπλάσια εξυπνάδα και γνώσεις από δαύτα, μα δεν είχες την καλή τύχη να φορτώσεις την ζωή σου σε κάποιο πλούσιο αφεντικό, να παίρνεις σταθερό και σίγουρο μισθό.
Για πολλούς λόγους δικούς σου, ή απλά δεν σε ήθελαν αυτοί κοντά τους!

Που είσαι στην ελεύθερη αγορά και κερδίζεις αμοιβές μόνο αν όλα πάνε καλά, αν καταφέρεις να τα πάρεις από υποψήφιους πελάτες. Δεν μετράνε οι προσπάθειες σου, μόνο τα τελικό αποτέλεσμα, αν κλείσεις την συμφωνία παίρνεις αμοιβή, αλλιώς πάπαλα.

Κι έχεις ένα σωρό ανάγκες να φροντίσεις. Τον χώρο που θα είσαι, τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείς, τις μετακινήσεις σου, το γραφείο και την καρέκλα που θα κάτσεις, το κέρασμα του πελάτη, τα τηλεφωνήματα και την πρόσβαση σου στο Internet.
Κι ακόμη την υγειονομική σου περίθαλψη, την μελλοντική σου σύνταξη, την εξ-ασφάλιση σου έναντι όποιας αναποδιάς σε βρεί αύριο και θα έχεις την ευθύνη, το σπίτι σου, το αυτοκίνητο σου, την οικογένεια σου, πολλά έξοδα και πρέπει να μεριμνήσεις ΜΟΝΟ ΕΣΥ.

Παίρνεις το φιλέτο που σου προσφέρεται. Να έχεις να κινείσαι, να ανταπεξέρχεσαι στις πληρωμές σου, να κερδίσεις λίγο χρόνο με την ελπίδα για ένα κερδοφόρο αύριο.

Μα οι υποσχέσεις της εν λόγω εταιρίας δεν έχουν καθόλου αντίκρυσμα.

Αγοράζεις το προϊόν τους με την δική σου ήδη υπάρχουσα κάρτα. Στο χρεώνουν άμεσα και περιμένεις την αύξηση του πιστωτικού σου ορίου να το καλύψεις.
Μετά το υποσχεθέν διάστημα των 3 μηνών, δεν γίνεται τίποτα απολύτως. Έχεις παρασυρθεί σε μιά συναλλαγή που τότε δεν μπορείς να υπαναχωρήσεις, γιατί την έχεις αποδεχτεί κι έχεις πληρώσει 3 δόσεις κιόλας. Φορτώνοντας αναίτια την δική σου κάρτα με ένα ακριβοπληρωμένο προϊόν, αμφιβόλου αξίας και ποιότητας.

Όσο για τις άλλες extra κάρτες της "προσφοράς", δεν εγκρίνονται ποτέ από την τράπεζα, αφού ήδη είσαι πελάτης τους. Η δουλειά τους όμως έγινε...

Η εταιρία "Kalliga Touch" κατάφερε να πουλήσει ακόμη ένα πακέτο από τα αζήτητα που είχε στην αποθήκη και εσένα σου έμειναν μόνο οι κούφιες τους υποσχέσεις για άμεσο χρήμα.

Είναι απορίας άξιο πως μιά καταξιωμένη δημιουργός "οικιακής μόδας" η Κατερίνα Καλλιγά, συνέδεσε το όνομα της με τέτοιες μεθόδους προώθησης των προϊόντων της, μέσω κάποιων άλλων που κάνουν τα παραπάνω.

Δεν βρίσκει πιά εύπορες κότες στο Κολωνάκι, την Κηφισιά ή όπου αλλού κακαρίζουν, να τους φορτώσει πανάκριβα τις "δημιουργίες" της, ή θέλει να επεκτείνει τους πελάτες της και στην πλέμπα, όπως θεωρεί πως ανήκεις;

Γιατί μπορεί να βρήκε εύκολα το όνομα και το τηλέφωνο σου, άγνωστο πως κι από πού για να σε προσεγγίσουν οι δικές της, μα δεν φρόντισε να μάθει και κάτι παραπάνω για σένα. Αυτό που σε διαφοροποιεί από την σκατομάζα των καρακατσουλιών, που σιχαίνεσαι κι απεχθάνεσαι, μα κάποιοι σε κατάταξαν όταν της παρέδιναν τον κατάλογο που περιείχε και τα δικά σου στοιχεία, μαζί με τις επαρχιώτισσες νοικοκυρές που ήταν ο αρχικός στόχος της.

Και δεν σταματά εδώ η ιστορία, σε μιά πρώτη αγορά λόγω εξαπάτησης.
Το πραγματικά απατεωνίστικο κόλπο τους φαίνεται αργότερα, καθώς περνά ο καιρός...

Μα θα κάνεις μερικές μέρες υπομονή πάλι, θα ξετυλιχτεί μεγαλοπρεπώς

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ, ΕΝΟΧΕΣ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ...

Παρακολουθούμε όλοι οι σώφρονες πολίτες καθημερινά τον ευτελισμό της πολιτικής μας ζωής και αισθανόμαστε θλίψη και κάποιοι κι ενοχές. ­
Ενοχές η γενιά που κάποτε είχε οράματα, πίστευε σε πολιτικές που θα έκαναν τον κόσμο καλύτερο και είχε έντονες αντιπαραθέσεις με άλλους ιδεολόγους σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα.

Τι καταφέρανε, όμως, πολύ απλά να δημιουργήσουνε ένα καθεστώς όπου βασιλεύει το ρουσφέτι, οι κουμπάροι, οι μιζαδόροι, οι επιβήτορες και η αναξιοκρατία. Κι εναλλάσσονται τα χρώματα και οι υπηρετούντες τα στους κρίσιμους ρόλους.
Η δική τους ευθύνη είναι στο γεγονός ότι επιτρέψανε να συμβεί αυτό.

Αποτυχημένους πολιτικούς, συνδικαλιστές, εργατοπατέρες και κάθε μορφή παράσιτου που βρισκόταν στην εξουσία αυτοί το αποδεχότανε, το χειροκροτούσανε αρκεί να ήταν από τους «δικούς τους». Πόσες φορές δεν άκουσα να συζητούν γνωστοί μου από όλα τα κόμματα για αποτυχημένους βουλευτές ή υπουργούς που τους απογοήτευσαν, τους πούλησαν κι όμως για λόγους κομματικής πειθαρχίας τους επιδοκίμαζαν και τους ψήφιζαν κιόλας.

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τότε στα '80 ότι η μπόχα κάποτε θα μας έπνιγε όλους.
Σήμερα όλες οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν πάρει τη μεγαλύτερη κατηφόρα που μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί.

Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή πολιτικής και ιδεολογικής φτώχειας.

Από την μια το κόμμα εξουσίας, η ΝΔ, όπου καθημερινά βλέπουμε να υπάρχει μια ατελείωτη σειρά οικονομικών και ηθικών σκανδάλων (τώρα καταντάει σαχλό ανέκδοτο αυτά που έλεγαν περί νταβατζήδων προεκλογικά), ενώ στα δημόσια οικονομικά κατά γενική ομολογία μας έχει βάλει σε ένα αδιέξοδο από όπου δεν ξέρει κανείς πώς θα βγούμε, ενώ οι πάμπολλοι επιτήδειοι ανεξέλεγκτα αισχροκερδούν εις βάρος μας με περίσσιο θράσος.
Όμως ακούγοντας τον πρωθυπουργό μας και κορυφαίους υπουργούς του, νομίζεις πως βρίσκονται αλλού, αφού μόνο αυτοί τα βλέπουν όλα καλά, υπό έλεγχο και ομαλά εξελισσόμενα.

Και στην αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, ενώ καθημερινά ο κόσμος απογοητεύεται από τον Γιώργο Παπανδρέου, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αυτός να δηλώνει ότι θα κριθεί στις βουλευτικές εκλογές. Γιατί όχι στις συντομότερες ευρωεκλογές που έρχονται και που πιθανολογεί την αποτυχία του;
Κι οργανώνει ελεγχόμενο συνέδριο με μοναδικό στόχο να στριμώξει περισσότερο τον χοντρό που τόλμησε δειλά να τον αμφισβητήσει, μα δεν τολμά να ξεκόψει τελείως.

Συμβάν τραγικό ο ευτελισμός των πολιτικών για ένα μεγάλο μέρος του πόπολου που τους ακολουθεί, αλλά συγχρόνως και αδιάφορο στον υπόλοιπο κόσμο που έχει την δική του ζωή να φροντίσει και γυρίζει την πλάτη στους αγκιστρωμένους στην εξουσία, είτε λέγονται Παπανδρέου, είτε Καραμανλής, είτε.... (προσθέστε οποιονδήποτε θέλετε από τους υπάρχοντες δελφίνους, μια από τα ίδια όλοι τους).

Η εποχή των δύο μεγάλων κομμάτων έχει τελειώσει και πιστεύω ότι κάτι καινούργιο επιτέλους θα ανατείλει, μα οι περισσότεροι εκλεγμένοι της σημερινής Βουλής δεν έχουν τη φαντασία να το καταλάβουν.
Είναι ενθουσιασμένοι που έκαναν τα 6.500 ευρώ τους 10.500 και δεν ακούν το

Καθόλου εάν δεν οράς, είσαι τυφλός στα φώτα,
καθόλου εάν δεν ακούς, είσαι τυφλός στα ώτα.
Καθόλου αν δεν συμπονάς απάνθρωπος λογάσαι,
καθόλου αν δεν ντρέπεσαι, γουρούνι πάντα θα 'σαι.

που οι ίδιοι εμπνεύσανε με τον βίο τους και τους περιγράφει επαρκώς η λαϊκή μούσα.

Ο κόσμος είναι πολύ πιο μπροστά από αυτούς, η μιζέρια και η μούχλα που αποπνέουν δεν αντέχεται και οι μεγάλοι χαμένοι είναι τα νέα παιδιά που σίγουρα δεν εμπνέονται ούτε από τον Γιωργάκη, ούτε από τον Κωστάκη, ούτε από την μουμιοποιημένη Αλέκα, ή τον προικοθήρα κι ανεπάγγελτο Αλέκο που περιστασιακά βρέθηκε στα πάνω του και πήρε αέρα.

Μα οι αληθινά ενεργοί πολίτες μπορούν να στηρίζουν τις ελπίδες τους για το μέλλον στον άλλο Αλέξη τον νεώτερο;
Αυτόν που μοναδική του παρακαταθήκη είναι οι ταραχές στα λύκεια και τα πεζοδρόμια με τις σκατομάζες που ακολουθούν άβουλα όποιον τις ξεσηκώνει με κενά συνθήματα που ηχούν ωραία σε αυτιά αποτυχημένων και ξοφλημένων που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλύτερο.

Άλλο η ανέξοδη κι ανεύθυνη επαναστατική του γυμναστική σαν 18άρης έφηβος κάποτε κι αυτός κι άλλο να μου κάνει εμένα τον ηγέτη ένας άεργος 30άρης αφισοκολλητής που μπήκε στη βουλή πριν βγει στην πιάτσα και πετύχει οτιδήποτε.

Για να μην έχω αύριο έναν ακόμη προικοθήρα που (χορτάτος αυτός) θα μου τα πρήζει εμένα με σοσιαλιστικές μαλακίες, ας κάνει κάτι στην ζωή του πρώτα χωρίς κομματική βοήθεια και μετά βλέπουμε τον «ηγετικό» του ρόλο κι αυτουνού, έχει χρόνια μπροστά του να δουλεύει αυτούς που τον σιγοντάρουν και τον ψηφίζουν.

Επειδή δεν είμαι ακόμη μέσα στους χώρους που γίνονται οι σχεδιασμοί για το πολιτικό μέλλον και λαμβάνονται οι αποφάσεις, δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό που θα προκύψει, δεν με ρώτησαν ποτέ, για αυτό θα αναμένω τι θα μου σερβίρουν και θα στηρίξω ΜΟΝΟ ότι εξυπηρετεί ΕΜΕΝΑ καλύτερα.

Τώρα έχω κι εγώ συμφέροντα, δεν θα αφήσω άλλους να καθορίζουν την ζωή μου.

Ο ΘΕΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ...Μέρος 2o

Κατέβαινε για λίγες μέρες κάθε μερικά χρόνια, πάντοτε φυσικά με την συνοδεία κι επιτήρηση της συμβίας, μέρες που ανάλωνε σε βόλτες στην πόλη που όλο και μεγάλωνε κι άλλαζε κι αν πήγαινε να δει την γριά μάνα του στο χωριό, λίγο πριν φύγει, ήταν επίσκεψη αστραπή.

Και κάθε που ερχόταν ήταν αλλαγμένος, φαίνονταν μεγαλύτερος, γεροντότερος, κουρασμένος, είχε διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά.

Ήταν πράγματι σπάνιες οι φορές που ερχόταν ο θείος Γιώργης, που μια επικείμενη επίσκεψη του έπαιρνε μυθικές διαστάσεις για όλους σχεδόν, μικρούς και μεγάλους.
Στις επανειλημμένες ερωτήσεις των παιδιών για τον χρόνο και τρόπο του ερχομού του, η μάνα απαντούσε πως θα έρθει μ' ένα ελικόπτερο, από τον ουρανό να φτάσει γρήγορα να τους δει.

Κάθε που τα παιδιά άκουγαν τον γνώριμο ήχο του παλιού ελικοπτέρου που έφερνε στρατιωτικούς στο στρατόπεδο που υπήρχε τότε στην πόλη σε κεντρικό σημείο, τα παιδιά σήκωναν τα κεφάλια κοιτάζοντας τον ουρανό, προσπαθώντας να διακρίνουν το ελικόπτερο, να μαντέψουν την πορεία του κι ακόμη περισσότερο να αναγνωρίσουν το πρόσωπο του θείου Γιώργη ανάμεσα στους επιβάτες που φαίνονταν σχεδόν καθαρά από τα παράθυρα της γκρίζας και κίτρινης πετομηχανής, καθώς χαμήλωνε αρκετά πάνω από τις στέγες των σπιτιών της γειτονιάς, για να προσγειωθεί τελικά σε απόσταση τριών τετραγώνων που απείχε από το σπίτι τους το στρατόπεδο.

- Θα έρθει τώρα ο θείος Γιώργης, ρωτούσαν με αγωνία την μάνα τους.
- Τώρα θα κάτσει το ελικόπτερο στην Ρεγγίνα, που έχει χώρο, σε λίγο θα είναι εδώ, θα τον δείτε, απαντούσε εκείνη, διασκεδάζοντας περισσότερο την δική της προσμονή να τον δει μπροστά της και να σφίξει στην αγκαλιά της τον μικρό της αδελφό, την αδυναμία της γιαγιάς, το καμάρι του χωριού που τόσο έλλειπε σε όλους τους.

Όσο αργούσε να φανεί ο θείος, μια απογοήτευση απλωνόταν σταδιακά στην αυλή, από τα παιδιά μέχρι και τους μεγάλους, που τελικά έπεφταν θύματα και οι ίδιοι των ψευδαισθήσεων που δημιουργούσαν στα παιδιά με το ελικόπτερο.
Κι ανανέωναν τις ελπίδες τους για τη επόμενη φορά που θ' άκουγαν τον ήχο του να έρχεται προς το μέρος τους, μια άλλη μέρα, μια άλλη φορά.

Τα παιδιά της αδελφής του τον περίμεναν στα σίγουρα όποτε άκουγαν από τους μεγάλους του σπιτιού πως πρόκειται να έρθει να μείνει μερικές μέρες και τους έβλεπαν μάλιστα να προμηθεύονται καλαμπόκια, που άρεσαν πολύ στον θείο Γιώργη να τα τρώει βραστά.

Η επίσκεψη του αντιπροσώπευε για όλους κάποια δώρα, έξοδο με παγωτό στο Σαντριβάνι τη Ναυτική Εβδομάδα, πάστες και λουκουμάδες από τον «Κρόνο», ζαχαροπλαστείο - φετίχ του θείου από την εφηβεία του, περιηγήσεις στην ενδοχώρα με τον σκαραβαίο VW που είχε αγοράσει κι οδηγούσε ο θείος Γιώργης, ανέβασμα κι ίσως βόλτα στην μηχανή Norton με τις θήκες στα πλάγια, κατάλοιπο της υπηρεσίας που είχε φέρει μια φορά «κάτω», μπάνια στην θάλασσα που έδειχναν του θείου πως θα πάνε και τι μπορούν να κάνουν, γκαζόζα στον δημοτικό κήπο ξεναγώντας τον θείο πάλι, ψάξιμο για χέλια στο ποτάμι του χωριού, ακόμη ένας μεζές - αδυναμία του θείου από τα δικά του παιδικά χρόνια κι άλλες δραστηριότητες που δεν έκαναν εύκολα καθημερινά, λόγω απροθυμίας των γονέων.

Μια από τις πολλές φορές ήρθε τελικά ο θείος Γιώργης, του έκανε την χάρη η συμβία να περάσουν 15 μέρες με τους συγγενείς του...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ...

Υπόθεση Ζαχόπουλου:
Μια ροζ, κίτρινη και μαύρη ιστορία, την οποία προσπαθεί το πρωθυπουργικό περιβάλλον να την κουκουλώσει με πολύπλευρους αποπροσανατολισμούς, που εκθέτουν πολιτικά στο εξωτερικό και στο εσωτερικό την Ελλάδα ως χώρα σκανδάλων και αθλιοτήτων.

Μια ακόμη κοινωνική συσκότιση σε όλο της το μεγαλείο.
Στην χώρα όπου τα πάντα εξαγοράζονται και διακινούνται με γνώμονα το κέρδος, εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει κανένα πολιτικό σκάνδαλο με την επίμονη ενασχόλησή του στην «ροζ» πλευρά...

Όχι ότι δεν ενδιαφέρει και αυτή, ιδίως τα καρακατσουλιά με τις κουτσομπολίστικες ανάγκες, αλλά τι πρέπει να παρακινεί πρώτα τους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν, το ίδιο το σκάνδαλο με τις προεκτάσεις του ή μόνο η «καυτή πλευρά του;

Πάντως οι πολίτες και δη αρκετοί από αυτούς που στις πρόσφατες εκλογές ψήφισαν ΝΔ δεν πέφτουν στην «ροζ» παγίδα και θεωρούν την υπόθεση Ζαχόπουλου «περισσότερο πολιτική» απ ό,τι «προσωπική».

Είναι ελπιδοφόρο μήνυμα γιατί δίνει την δυνατότητα στους δημοσιογράφους που ερευνούν την υπόθεση να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά και όχι τέσσερα πίσω, προκειμένου να αποτραπεί για μια άλλη μια φορά η κοινωνική συσκότιση.

Παρόμοιες υποθέσεις όπως η τελευταία που εμπεριέχει το τραγικό στοιχείο της απόπειρας αυτοκτονίας δυο προσώπων, οφείλουν και πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος.
Πρωτίστως για να αποκαλυφθούν οι ηθικοί αυτουργοί ή οι εκβιαστές που σπρώχνουν κάποιον να πέσει από το μπαλκόνι. Όχι, η ιστορία δεν πρέπει και δεν μπορεί να απομυθοποιηθεί και να εξελιχθεί απλά σε μια κρεβατο-ιστορία.

Δεν πρέπει να επικρατήσει αυτή η κίτρινη δημοσιογραφία που ξεφτιλίζει την προσωπικότητα ή επιεικώς αποπροσανατολίζει! Και ειδικά τώρα.
Η ιστορία πρέπει και επιβάλλεται να προχωρήσει σε βάθος.
Ο κιτρινισμός να μπει στην άκρη. Και η κοινωνική συσκότιση την ύστατη στιγμή να αποτραπεί.

Εξάλλου η πτώση ενός ανθρώπου στο κενό κι αλλουνού σε ρόδες, κάποια αφόρητη πίεση κρύβει ή μια βόμβα που από τις έρευνες μπορεί από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί.
Άγνωστο πόσους και ποιους θα διαπομπεύσει.
Η μεν κυβέρνηση κάνει λόγο για «κυνήγι μαγισσών», το δε ΠΑΣΟΚ για συγκάλυψη της όλης υπόθεσης. Αναμενόμενες οι τοποθετήσεις των μεγαλύτερων κομμάτων.
Και ο κόσμος αναμένει με αγωνία το περιβόητο DVD, και το επίπεδο χαμηλώνει ολοένα και περισσότερο, μετατρέποντας μια σοβαρή υπόθεση σε αποκλειστική «ροζ» ιστορία.

Έτσι, με σχετική ευκολία θα αποκρύπτονται πολλά στοιχεία και η έρευνα δεν προχωρά σε βάθος.

Στην κοινωνική συσκότιση που λαμβάνει χώρα, παράλληλα με την εξέλιξη της υπόθεσης Ζαχόπουλου, παίρνουν μέρος ΜΜΕ, επώνυμοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί αλλά και οι ίδιοι οι απλοί πολίτες που φαίνεται που να μην αξιώνουν την διαλεύκανση της σοβαρής αυτής υπόθεσης, αλλά να εξαντλούνται απλά και μόνο στις σκηνές απείρου κάλλους του περίφημου DVD σε ευρείας κυκλοφορίας πρωτοσέλιδα.
Ή στον περιβόητο κομιστή του.
«Εδώ παπάς - εκεί παπάς», ποιος έδωσε τελικά το DVD;
Και ξεκινούν οι αγωγές και οι αλληλομηνύσεις δημοσιογράφων για προσβολή της προσωπικότητας.
Και το παιχνίδι χοντραίνει αποκλειστικά και μόνο γύρω από ένα «ροζ» DVD.

Αλήθεια, ποιος πιστεύει πλέον πως η υπόθεση θα διερευνηθεί εις βάθος;
Ποιος δεν έχει πειστεί πως τελικά πολλούς από τους εμπλεκόμενους τους συμφέρει απλά και μόνο η παρουσίαση των «ροζ» σκηνών και τίποτα περισσότερο;

ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΕΤΡΙΒΗΣΑΝ...

Κάποτε πριν πολλά χρόνια ο τότε υπουργός της Δικαιοσύνης αποφάσισε να κάνη αθρόες μεταθέσεις Ειρηνοδικών από τα χωριά, με το αιτιολογικό «ότι προσετρίβησαν εις τας έδρας των, λόγω της μακροχρονίου εκεί παραμονής των».
Ίσως ο υπουργός να μην είχε άδικο σκεπτόμενος όπως σκέφθηκε.

Το να μένει ένας Ειρηνοδίκης χρόνια στο ίδιο μέρος, επόμενο είναι να εξοικειωθεί με τους κατοίκους, ν' αποκτήσει φιλίες ή έχθρες και κατόπιν να είναι ελαστικός ή αμείλικτος στην εκτέλεση του καθήκοντός του.
Δίκαιη, λοιπόν, η απόφαση του υπουργού, με μόνη τη διαφορά ότι δεν έπρεπε να ανακατευθεί στην υπόθεση η λέξη «προσετρίβησαν».

Τι την ήθελε ο γραμματιζούμενος; Χάθηκαν οι λέξεις; «Προσετρίβησαν»!
Φανταστείτε σε τι παρεξηγήσεις μπορεί να οδηγήσει αυτή η λέξη.
Στα χωριά ιδίως.
Σ' ένα ορεινό χωριό του Μυλοπόταμου που ήξερα από παλιές κουβέντες, έξαφνα μόλις μαθεύτηκε ότι πρόκειται να μετατεθεί ο Ειρηνοδίκης, άρχισαν οι συζητήσεις:
- Το μάθατε; Μεταθέτουν τον κυρ-Μενέλαο, τον Ειρηνοδίκη.
- Αλήθεια; Και γιατί;
- Δεν ξέρω ακριβώς, μα φαίνεται, ότι κάτι πολύ κακό έκανε.
- Τι;
- Θα σας πω, αλλά λέξη σε κανένα! Να, ο παπάς μου είπε, ότι τον μεταθέτουν, γιατί «προσετρίβη»!
- Προσετρίβη; Τι θα πει αυτό;
- Δεν ξέρω, αλλά είναι κακό.
- Να ρωτήσουμε τον δάσκαλο. Και όλοι γρήγορα τρέχουν στα φώτα του δασκάλου.
- Πες μας, κυρ-δάσκαλε, τι θα πει «προσετρίβη»;
- Προσετρίβη; Είναι λέξις σύνθετη, γίνεται από την πρόθεση «προς» και το ρήμα «τρίβομαι».
- Και τι πάει να πει ετουτονά;
- Θα πει, ότι ένα πράγμα τρίβεται με κάτι άλλο. Έρχεται δηλαδή σε προστριβή.
- Ώστε ο δάσκαλος προστρίφτηκε;
- Βέβαια!
- Και με ποιον;
- Με ποιον ρωτάτε; Μα με σας, τους κατοίκους, εδώ μένει άλλωστε.
Οι χωρικοί αγριεύουν.
- Ιντα λες, μωρέ δάσκαλε, μήπως με σένα έκαμε καμιά τέτοια δουλειά και τώρα ζητάς να τα ρίξεις σε μας;

Ένας άλλος όμως, ψυχραιμότερος επεμβαίνει.
- Να σας πω εγώ τι συμβαίνει. Ένα βράδυ που γύριζα σπίτι μου είδα τον Ειρηνοδίκη στη γωνιά του δρόμου μαζί με την δασκάλα την Αγλαΐα, να κάνει αυτό ακριβώς που λέει ο δάσκαλος. Φαίνεται ότι το είδε ο αστυνόμος τότε και θα τον ανέφερε στο Υπουργείο.
- Έτσι θάναι τότε! επικροτούν οι υπόλοιποι ανακουφισμένοι.
Φανταστείτε τώρα τι θα γίνονταν σ' όλα τα χωριά ώσπου να βρουν οι χωριάτες με ποιον «προσετρίβη» ο Ειρηνοδίκης τους και τον μεταθέτουν.
Γλέντι αληθινό...

ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΑΣ...

Λένε πως η ζωή δεν είναι δίκαιη και όντως, σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο να δεχτούμε αυτή την άποψη. Ωστόσω υπάρχει ένας τομέας, στον οποίο η ζωή είναι απολύτως δίκαιη και καθένας μας λαμβάνει ίσο μερίδιο.

Είναι το εύρος του χρόνου που μας δίνεται κάθε μέρα. Καθημερινά όλοι έχουμε στην διάθεση μας 24 ώρες ή 1.400 λεπτά ή 86.400 δευτερόλεπτα για να επιτύχουμε, να προδεύσουμε και να εξελιχτούμε, ή αντίστροφα να κατασπαταλήσουμε και να σκορπίσουμε το μερίδιο του χρόνου μας.

Παρά τις διαφορές μας, όλοι έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε πως θα αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας.

Δεν θα έπρεπε συνεπώς, να αξιοποιούμε με σοφία και πάθος τον χρόνο μας, να δεσμευόμαστε να κάνομε το σωστό και να χτίζουμε μιά ζωή γεμάτη ευκαιρίες;

Ο νικητής είναι αυτός που ξεπερνά τα εμπόδια, προχωρά μπροστά κι ανταμείβεται...
Νάμαστε λοιπόν ακόμη στο κατώφλι του 2008. Έχουμε ακόμη 11μισι μήνες για να το κάνουμε μια επιτυχημένη χρονιά. Η επιτυχία είναι προσωπική υπόθεση κι επιδίωξη.

Όμως υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές που θα επισημάνω:

Η πρώτη είναι η ευγνωμοσύνη. Ένα απλό "ευχαριστώ" κρύβει μεγάλη δύναμη. Μην αμελείτε λοιπόν να ευχαριστείτε και να δείχνετε την εκτίμηση σας στους ανθρώπους που σας συντροφεύουν στο ταξίδι σας προς την επιτυχία.

Η δεύτερη αρχή είναι η έξυπνη και σκληρή - αποτελεσματική δουλειά. Δεν υπάρχουν σύντομα μονοπάτια προς την επιτυχία. Χρειάζεται να χαράξουμε εμείς το δικό μας και να το ακολουθούμε με προσήλωση, προς τον στόχο που εμείς πάλι έχουμε ορίσει κι επιπλέον να ξεπερνούμε τα όποια εμπόδια παρουσιαστούν ή μας βάλουν.

Η τρίτη είναι η ειλικρίνεια. Κι αυτή έχει μεγάλη δύναμη στην ζωή μας. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι έχουν μια τάση προς την ειλικρίνεια. Αυτοί που είναι πρόθυμοι να επικοινωνήσουν, που είναι ειλικρινείς στην σχέση με τον εαυτό τους και με τους άλλους, δεν θα διαψευτούν στις προσδοκίες τους για επιτυχία.

Τέλος η διασκέδαση. Χαρείτε αυτό που κάνετε. Το συναίσθημα που πρέπει να κυριαρχεί μετά από κάθε επιτυχημένη πράξη είναι η χαρά. Γιατί προσφέρατε στους ανθρώπους ελπίδα με κάποιο τρόπο. Αν δεν διασκεδάζετε με την δουλειά σας, τότε δεν την κάνετε με τον σωστό τρόπο.

Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνομε λάθη κι υπάρχουν φορές που δεν φαινόμαστε αντάξιοι των προσδοκιών μας. Όμως ένας καινούριος χρόνος είναι η ευκαιρία μας να προσπαθήσουμε ξανά, να μετατρέψουμε τις αδυναμίες μας σε δυνατά σημεία και να γίνουμε καλύτεροι.

Έτσι λοιπόν, μπροστά μας βρίσκεται ο άδειος καμβάς του καινούριου χρόνου, μετά τις υπερβολές ή τα παραστρατήματα των γιορτών. Προσκαλούμαστε να διαλέξουμε τα χρώματα, τα πινέλα, να εμπνευστούμε με σοφία και να μεγαλουργήσουμε, ώστε στο τέλος του 2008 να μπορούμε να ονομάσουμε την ατομική μας δημιουργία επιτυχία.

I VOTE HILLARY...

Όχι βέβαια την σαπιμένη σαβούρα την Κλίντον. Δεν μ' ενδιαφέρουν οι φιλοδοξίες της, μιας και δεν είμαι πετρελαιάς, διεθνής τραπεζίτης, ούτε έμπορος όπλων, να την προωθήσω, να με υπηρετεί αργότερα...

Προτιμώ την γλυκειά Hillary Scott.

Δεν έχει σημασία αν είναι ξανθιά ή όπως αλλιώς θέλει.
Άλλα πράγματα μετράνε...

Να είναι ευγενική, πρόθυμη, υπάκουη. με διάθεση να ικανοποιεί τις απεριόριστες φαντασιώσεις που μου εξάπτει.
Θα τα κατάφερνε καλύτερα η άλλη του Μπίλ;

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΙΕΣ...Ι

Η σκηνή μπορεί να σου είναι γνωστή:

Έχεις μόλις γυρίσει στο σπίτι σου, έχεις φάει και θέλεις να καταλαγιάσεις το μεσημέρι λιγάκι. Τότε είναι η ώρα που συνήθως επιλέγουν να χτυπήσουν.

Χτυπά την χειρότερη στιγμή το τηλέφωνο κι από την άλλη άκρη της γραμμής μιά γλυκειά γυναικεία φωνούλα (πάντα!), ζητά "συγνώμη για την ενόχληση που σου προκάλεσε" μα πήρε να σ' ενημερώσει για μια προσφορά που έχει να κάνει η εταιρία της σε συνεργασία με την τράπεζα...

Δεν έχουν σημασία τα ονόματα της εταιρίας και της τράπεζας, μπορούν να είναι με οποιονδήποτε συνδιασμό μεταξύ τους, συνεργάζονται αρμονικά σ' όλες τις περιπτώσεις.

Η προσφορά της δελεαστική: Τώρα μπορείς ν' αποκτήσεις πιστωτική κάρτα με μεγάλο όριο, εύκολα και σύντομα, χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες, χωρίς τελευταίο εκκαθαριστικό της εφορίας, ούτε αναμονή σε ουρές και λεπτομερή ανάκριση από την τράπεζα για να την εγκρίνουν.

Αρκεί ν' αγοράσεις κάτι από την εταιρεία της, σε πολλές μικρές δόσεις. Να είσαι ενήλικο άτομο και να διαθέτεις ταυτότητα. Αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι, για πολλούς δικούς σου λόγους.

Είτε παίρνεις μισθό και δεν σε φτάνει, είτε αυτοαπασχολείσαι και δεν κερδίζεις αρκετά ακόμη, είτε έχεις άμεση ανάγκη από λεφτά να πληρώνεις λογαριασμούς, είτε δοκίμασες πρωτύτερα να αποκτήσεις κάρτα και σε απέρριψε η τράπεζα γιατί δεν της άρεσε τότε το εκκαθαριστικό σου, είτε θές να έχεις μιά καβάτζα μετρητών όποτε χρειαστείς στο μέλλον, είτε ότι άλλο λόγο προσθέσεις εσύ, για σένα...

Ακολουθείς την διαδικασία που σου λένε, ν' αποκτήσεις κάποιο από τα "επώνυμα" προϊόντα τους. Συνήθως είδη σπιτιού, κουρτίνες, υφάσματα, ή ηλεκτρικές μικροσυσκευές για νοικοκυρές. Αντιλαμβάνεσαι πως θα τα πληρώσεις ακριβότερα από ότι αξίζουν πραγματικά, μα η ανάγκη σου για άμεσο χρήμα είναι ισχυρή, κάνεις το κορόϊδο ηθελημένα.

Παραλαμβάνεις τα πράγματα που παράγγειλες σε μερικές μέρες, αμέσως διαπιστώνεις πως η ποιότητα τους δεν είναι η αναμενόμενη για την τιμή τους, ούτε είναι κι επώνυμα έστω, να καμαρώνεις για το γούστο σου σε όσους τα βλέπουν αργότερα. Στο διάολο κι αυτό, θέλεις την κάρτα με το μεγάλο πιστωτικό όριο, έχεις τον σκοπό σου.

Την αποκτάς σε 20 μέρες περίπου κι αυτήν, όλα πήγαν καλά αυτήν τη φορά. Την έχεις στα χέρια σου και την κάνεις ότι θέλεις. αρκεί να πληρώνεις την δόση της κάθε μήνα φυσικά...

Έως εδώ ήταν μιά ενδιαφέρουσα συναλλαγή. Ήθελες κάτι και το απόκτησες, με αντάλλαγμα κάτι άλλο, χρήσιμο για το σπίτι. Εκμεταλλεύτηκες μιά προσφορά που σου έγινε, ελεύθερα σαν ενήλικο άτομο, τίποτα το μεμπτό, σύμφωνοι!

Το παραπάνω είναι η πιο απλή μορφή συναλλαγής σου με την τράπεζα, μέσω κάποιας συνεργαζόμενης εταιρείας.

Υπάρχει μιά μπαγαπόντικη παραλλαγή της παραπάνω διαδικασίας, που εφαρμόζει μια συγκεκριμένη εταιρία, που είναι πονηρή.
Θα την μάθεις αναλυτικά, μα θα κάνεις λίγες μέρες υπομονή, αρκούν για σήμερα αυτά μόνο, θα μάθεις τι ακριβώς τακτική ακολουθεί

ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

Ο ΘΕΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ...Μέρος 1o

Περιμένανε τα παιδιά, ο Ντίνος, ο Πετρής και το νήπιο ο Γιάννος ακόμη, με λαχτάρα να έρθει κάποτε ο θείος Γιώργης, να φέρει και δώρα, όπως τους έτασσε η μάνα τους.
Η αλήθεια ήταν πως όλη η οικογένεια κι ιδιαίτερα η Μαρία η μάνα, περίμενε να φανεί ο θείος Γιώργης, που ήταν ο μικρότερος αδελφός της κι είχε πολλά χρόνια να τον δει από κοντά.

Δεν ήταν στο εξωτερικό ο θείος Γιώργης, δεν πήγε ούτε στην Αμερική να προκόψει και να πλουτίσει, ούτε στην Αυστραλία να δουλέψει σαν ζωντόβολο σε φάρμες αλλονών αφεντικών, μπορούσε να κάνει το ίδιο και στο χωριό του, με καλύτερες συνθήκες.
Ούτε καν στην Γερμανία είχε πάει, που ήταν του συρμού τότε στην εποχή του, να δουλεύει βάρδιες σε φάμπρικα και να γυρίσει στα γεράματα σακατεμένος, με δέκα αρρώστιες να τον τρώνε και μια παλιά «Μερσεντές» που βρήκε σε τιμή ευκαιρίας σε κάποια μάντρα στη Στουτγκάρδη, όταν ήταν να φύγει, όπως καλή ώρα ο χωριανός του ο Αντώνης, που οδηγούσε περήφανος το σκουριασμένο σαράβαλο στους στενούς δρόμους του χωριού, διαδρομή σπίτι - καφενείο τρεις φορές τη μέρα.

Ο θείος Γιώργης πέρασε τα χρόνια του σαν Χωροφύλακας, σε ένα νησί του βόρειου Αιγαίου, με λίγους κατοίκους και σχετικά ήσυχη ζωή.
Καμάρι του χωριού του στα νιάτα του, με το ζηλευτό ύψος των 2,02 μέτρων, τον επέλεξαν στα 24 του χρόνια στην Χωροφυλακή, μετά κι από παρέμβαση του Πολυχρόνη Πολυχρονίδη, σεβαστού πολιτικού της εποχής, άγνωστο πως ενδιαφέρθηκε για κείνον, λόγω του αρρενωπότατου παραστήματος του κι όχι τόσο για την εξυπνάδα του ή την μόρφωση που είχε σαν απόφοιτος διθέσιου δημοτικού.

Αυτό τον έσωσε από τα χωράφια και τα πρόβατα του χωριού του, που ήταν η προοπτική δουλειάς του μετά την στρατιωτική του θητεία, μα τον καταδίκασε σε ισόβια εξορία σε Ρόδο για εκπαίδευση, Χίο, Σάμο, κλπ για υπηρεσία, κανείς ανώτερος δεν τον ήθελε σε μεγάλη πόλη σαν τροχονόμο που ξετέλεψε μετά τη σχολή.

Όποτε «ερχόταν κάτω» στα πάτρια εδάφη, προτιμούσε για διαμονή το σπίτι της μεγαλύτερης αδελφής του, που είχε παντρευτεί στην πόλη ωστόσο, που διέθετε χώρο να κοιμηθεί άνετα και να κάνει και μερικές βόλτες σε μέρη που γνώρισε σαν νέος.

Ο λόγος που σπάνια επισκεπτόταν την γενέτειρα του ήταν πεζός κι ανάξιος του, δικαιολογία μόνο για καρακατσουλιά και κατίνες:
Στα μέρη που υπηρετούσε είχε γνωρίσει μια γυναίκα της κακής ώρας, αρκετά χρόνια μεγαλύτερη του, μα ικανή να τον τυλίξει και να τον κάνει να την παντρευτεί, απογοητεύοντας τους δικούς του που είχαν άλλα σχέδια αποκατάστασης για τον πανύψηλο λεβέντη τους.
«Τον έβαλε στη βράκα της» η σαβούρα, και «τον έχει του χεριού της, ότι θέλει τον κάνει» λέγανε οι συγγενείς του μεταξύ τους, το άκουσε κάποτε εκείνη κι έκτοτε του απαγόρευσε να τους βλέπει συχνά.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ Ο ΛΥΚΟΣ...

1.
Εγώ δεν ήμουνα ποτέ
ασήμαντο ανθρωπάκι
εύρισκα πάντα αφορμή
και σήκωνα πολύ συχνά
δικό μου μπαϊράκι.

2.
Εγώ πάντοτε φρόντιζα
να φαίνομαι στο πλήθος
σε κάθε φάση της ζωής
άλλοι ήταν τα πρόβατα
κι εγώ ήμουν ο λύκος.

3.
Ποτέ καμιάς εξάρτησης
δεν με κινούσε νήμα
πάντα ήμουν αλώβητος
κι όταν κανόνι έσκαγε
άλλος ήταν το θύμα.

4.
Να υπακούσω προσταγή
ποτέ δεν θα μπορέσω
να είμαι ανεξάρτητος
θα προσπαθώ πεισματικά
και σ' όποιονε αρέσω.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΠΙΣΤΙΕΣ...

Μετά από 50 χρόνια γάμου ένα ηλικιωμένο πια ζευγάρι γιορτάζει την πολλοστή του επέτειο κι αποφασίζει να μιλήσει ειλικρινά ο ένας με τον άλλον.

Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις σχέσεις τους:
- Πες μου Αρίσταρχε, πόσες φορές με απάτησες ως τώρα τα χρόνια που γνωριζόμαστε;
- Τρεις φορές μόνο μπορώ να θυμηθώ, Ερασμία μου.
- Έστω αυτές. Πότε ήταν και με ποιες, θυμάσαι καθόλου;
- Η πρώτη ήταν με την αδερφή της κουμπάρας μας της Αθηνάς την Ζηνοβία, τότε που έκανες εγχείρηση στο στομάχι σου και έμεινες 10 μέρες στο νοσοκομείο το 1973.
- Η δεύτερη;
- Ήταν με την κόρη της γειτόνισσάς μας την 19χρονη Έφη, όταν έλειπες στην αδερφή σου στην Γερμανία για δυο εβδομάδες το 1985.
- Και η τρίτη;
- Όταν αρρώστησε η μητέρα σου και πήγες στο χωριό για ένα μήνα, είχα γνωρίσει καλύτερα αυτήν που καθάριζε το σπίτι μας και περάσαμε μερικές ερωτικές βραδιές.
Μα τώρα είναι σειρά σου γυναίκα να μου πεις.
- Κι εγώ Αρίσταρχε μου τρεις φορές μόνο σε απάτησα.
- Η πρώτη ήταν όταν ήσουν στο Πανεπιστήμιο το 1966 και είχες έναν καθηγητή που σ' έκοβε στο ίδιο μάθημα συνεχώς για δυο χρόνια.
- Λοιπόν, τι έγινε τότε;
- Πως νομίζεις ότι πέρασες το μάθημα;
- Δεν πειράζει αφού ήταν για καλό.
Η δεύτερη;- Όταν ήσουν φαντάρος το 1969 και είχες έναν λοχαγό που σε τάραζε στην φυλακή και στην αγγαρεία, κι είμασταν αρραβωνιασμένοι θυμάσαι;
- Ναι.
- Πως νομίζεις άραγε ότι απολύθηκες κανονικά;
- Και η τρίτη φορά πότε ήταν Ερασμία μου ;
- Όταν έβαλες υποψηφιότητα το 1989 για Δήμαρχος, μα ήσουν δεύτερος και μας έλειπαν 500 ψήφοι από τον πρώτο;
- Ε, και λοιπόν;
- Πως νομίζεις ότι εκλέχτηκες θριαμβευτικά την επόμενη Κυριακή;

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΕΣ...

Ο Ιανουάριος, ο πρώτος μήνας της νέας ημερολογιακής χρονιάς, έχει τα τελευταία χρόνια, αποκτήσει μια ξεχωριστή σημασία για όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι ο μήνας των χειμωνιάτικων μετεγγραφών.

Οι διοικούντες τις ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως όλοι ξέρουμε, κατόπιν «υποδείξεων» των προπονητών ή κάποτε και αυτοβούλως, προχωρούν σε διορθωτικές κινήσεις. Έτσι, προβαίνουν σε αποδεσμεύσεις (έτσι έχει επικρατήσει να λέγεται το «ξεσκαρτάρισμα») όσων παιχτών δεν προσέφεραν τ' αναμενόμενα και «παρασιτούν» σε βάρος του ταμείου της ομάδας.

Ταυτόχρονα, όμως, και για να μη φωνάζουν οι φίλαθλοι και οι οπαδοί του σωματείου για «αποδυνάμωση», η διοίκηση βάζει το χέρι στην τσέπη, άλλοτε βαθύτερα κι άλλοτε στα «ρηχά», για να ενισχύσει την ομάδα με παίχτες, που νομίζει ότι θα δώσουν λύσεις σε θέσεις στις οποίες «πονούσε» μέχρι τώρα κατά τη διάρκεια των αγώνων του πρωταθλήματος ή του κυπέλλου.
Στην προσπάθειά τους, όμως, αυτή, οι διοικούντες συναντούν στο δρόμο τους κάποιους μάνατζερς, οι οποίοι, μπασμένοι για τα καλά και από χρόνια στα «κόλπα» της αγοράς, προσπαθούν να λανσάρουν, να προωθήσουν, να «μοσκοπουλήσουν» στους εύπορους συνήθως πελάτες τους, τον τάδε και τον δείνα ποδοσφαιριστή.

«Περάστε, κόσμε, και ψωνίστε από εμάς: Έχουμε ταλαντούχο 20χρονο γκολτζή από τη Βόρεια Ελλάδα και με την ευκαιρία, δείτε και έναν Λατινοαμερικάνο πιτσιρικά, που βγάζει μάτια με τον τρόπο που μοιράζει παιχνίδι και οργανώνει τη μεσαία γραμμή!» και άλλα τέτοια συναφή γράφονται στα φαξ, που στέλνουν οι μάνατζερς στα γραφεία των προέδρων, που ψάχνουν ένα μετεγγραφικό «λαβράκι», για να σώσουν, αφενός, την ομάδα και, αφετέρου, τη θέση τους.

Μπορεί ο 20χρονος γκολτζής να δώσει λύσεις στο επιθετικό πρόβλημα της ομάδας μας όπως άλλοτε ο Φαν Μπάστεν. Ίσως και ο Λατινοαμερικάνος χαφ ν' αποδειχτεί, για το χατίρι μας, νέος Μαραντόνα ή Ροναλντίνιο. Συνήθως, όμως, επειδή στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες πρόεδροι μοιάζουν μακρινοί «συγγενείς» του Σκρουτζ ή επειδή, αντί να τους ιδούν ιδίοις όμμασι, ψάχνουν παίχτες σε κασέτες και dvd, γίνονται ευάλωτα θύματα τυχάρπαστων μάνατζερς, που ετοιμάζονται να τους πουλήσουν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»!

Έτσι, παρατηρούνται δύο φαινόμενα, τα οποία, όμως, δεν έχουν συνετίσει κανέναν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον!

Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, έρχονται, στην Ελλάδα, από ασήμαντες ομάδες γνωστών χωρών του εξωτερικού και υπερτιμολογημένοι (με μεγάλη χρηματική αξία χωρίς αντίστοιχο αγωνιστικό αντίκρισμα) άγνωστοι παντελώς παίχτες, που αποδεικνύεται, δυστυχώς για τις ελληνικές ομάδες, σύντομα ότι το μόνο που τους έφερε στη χώρα μας ήταν η προσοδοφόρα για τον μάνατζερ «μεσιτεία» και ο θαλπερός ήλιος στη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας ή τα «δέλεαρ» του μαγικού κόσμου της νύχτας, ενώ η ποδοσφαιρική τους αξία είναι μηδαμινή...

Κάποιες φορές, όμως, τις πιο λίγες, καταφτάνουν πάλι άσημοι ποδοσφαιριστές, αλλά με πολύ χαμηλό κόστος για τις ελληνικές ομάδες και στη συνέχεια αναφαίνονται «ασχημόπαπα, που έγιναν κύκνοι» και δίνουν, με τη σημαντική ποδοσφαιρική τους αξία, την ευκαιρία στην ομάδα, εάν τους αφήσουν τα αρπακτικά μάνατζερς, να τους μεταπουλήσει μελλοντικά και ν' αποκομίσει σημαντικά κέρδη!

Τα παραπάνω, λίγο έως πολύ, τα ξέρουμε όλοι. Ακόμη κι εγώ που δεν ενδιαφέρομαι περί τα της μπάλας. Τα διαβάζουμε ή τ' ακούμε καθημερινά σε αρκετές σελίδες σε όλες τις εφημερίδες.

Στο κείμενο μου αυτό θέλω να στηλιτεύσω το ρόλο των τυχάρπαστων μάνατζερς. Με τον τρόπο που, παγκοσμίως, «παζαρεύουν» τους εγνωσμένης ποδοσφαιρικής αξίας «πελάτες» τους στις διάφορες μικρομέγαλες ομάδες, βγάζοντάς τους, δηλαδή, σε «δημοπρασία», μπορεί να ανεβοκατεβάζουν την αξία τους σε χρήμα, αλλά έτσι συντελούν, εν γνώσει τους, ν' «απανθρωποιείται» ο άνθρωπος - παίχτης.

Μ' άλλα λόγια, ωθούν τον νεαρό ποδοσφαιριστή, από τα πρώτα βήματα της νιότης και της καριέρας του, να αποδίδει σημασία στην επαγγελματική του καριέρα και πώς να σωρεύει εφήμερα παινέματα και χρήμα μονάχα και ν' αδιαφορεί παντελώς για το «ευ αγωνίζεσθαι» και την ευγενή άμιλλα εντός αγωνιστικών χώρων και για την ψυχοπνευματική καλλιέργεια και τις ανθρώπινες σχέσεις του με τους άλλους γύρω του έξω από τα γήπεδα.

Κι όμως, ο κόσμος του ποδοσφαίρου (χωρίς φανατισμένους οπαδούς, παραδόπιστους διοικούντες, προκατειλημμένους διαιτητές και συμφεροντολόγους μάνατζερς, θα μπορούσε, έχοντας και ποδοσφαιριστές που θα αποφάσιζαν με αυτογνωσία και επίγνωση των πράξεών τους σε κάθε μετεγγραφική περίοδο) θα ήταν πολύ καλύτερος, θα 'χε μεγαλύτερη αξία απ' το σημερινό.

Εσείς, αλήθεια, ποδοσφαιρόφιλοι τι πιστεύετε;

ΜΕΤΑΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΚΟΝΤΡΕΣ...

Χτύπησε πάλι ο Εγκέλαδος, αρχές του χρόνου, με 6,5 ρίχτερ.
Αμέσως άρχισαν οι συνήθεις κόντρες μεταξύ των συνήθων σεισμολόγων, όπως συνηθήσαμε να παρακολουθούμε πολλά χρόνια τώρα.

Για μερικά δευτερόλεπτα σεισμού, θα παρακολουθήσουμε ένα αδιάφορο για μας σήριαλ κάμποσων ημερών πάλι, κόντρες μεταξύ των σεισμολόγων, για τριτεύοντα θέματα της δουλειάς τους.

Το νέο τους σήριαλ ξεκίνησε χθές με αφορμή την ώρα ανακοίνωσης του σεισμού και απώτερο σκοπό την πλήρωση της θέσης του διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, με ομιλούντες κεφαλές, παιδαριώδη επιχειρήματα, κραυγές εκατέρωθεν, χωρίς νόημα για τους θεατές που θα το ανεχτούν κι αυτό.

Δέχομαι στοιχήματα για το πόσες μέρες ή βδομάδες θα κρατήσει το νέο τους πανηγυράκι,που έτυχε σε μέρες που μπορεί να επισκιάσει την υπόθεση Ζαχόπουλου και σίγουρα θα σιγονταριστεί απο τα φιλικά (του Μαξίμου) media.

Μάταια θα περιμένουν να ακούσουν κάτι ενδιαφέρον για αυτούς οι κάτοικοι και των τωρινών "σεισμόπληκτων" περιοχών, ο καυγάς και πάλι θα περιοριστεί στο προσωπικό βόλεμα κάποιων "επιστημόνων" που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βρούν δουλειά αλλού λόγω ειδικότητας, βολεί τους να χτυπιούνται.

Εγώ που ευτυχώς δεν είχα ζημιές κι από αυτόν τον σεισμό, θα γελώ αν κατά λάθος μου δώ (για μερικά δευτερόλεπτα κι εγώ μόνο), κάποια από τα επεισόδια των αλληλοκατηγορίων τους.

Και σίγουρα μαζί με μένα θα γελά φωναχτά αυτός, ο Εγκέλαδος, προετοιμάζοντας το επόμενο χτύπημα του, σε τόπο και χρόνο που αυτός θα διαλέξει, μιάς και κανείς δεν τον παρακολουθεί στα σοβαρά, να προλάβει τις...κυριολεκτικές κινήσεις του.

ΤΟ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΣΟΥ ΜΙΝΙ...

1.
Μαύρες μπότες, μαύρο μίνι
και κατάμαυρα μαλλιά
κόκκινα γλυκά χειλάκια
και δυό μάτια πονηρά.

2.
Όμορφη πολύ δεν είσαι
ούτε μοιάζεις με κυρία
μα είσαι χαριτωμένη
πειραχτήρι και μαφία.

3.
Αν σηκώσεις λίγο ακόμη
το δερμάτινο σου μίνι
καθώς προχωράς στον δρόμο
στάχτη ο ντουνιάς θα γίνει.

4.
Με τους άντρες είσαι μάνα
μα έχεις κι έναν καημό
εσύ καίγεσαι για μένα
κι εγώ τάχα αδιαφορώ.

5.
Τα ναζάκια σου μ' αρέσουν
αλλά μοναχά για μένα
δεν μ' αρέσει να σε βλέπω
να γυρνάς με τον καθένα.

6.
Αν σηκώσεις λίγο ακόμη
το δερμάτινο σου μίνι
ο κορτάκιας που στην πέφτει
κεραυνόπληκτος θα μείνει.

7.
Πονηρό μου πειραχτήρι
εγώ είμαι πολύ ζηλιάρης
θα σου κάνω το χατήρι
αν απόφαση το πάρεις.

8.
Τα κολπάκια λοιπόν κόψε
και μαζί μου έλα να δείς
θα στο αποδείξω απόψε
δεν συγκρίνεται κανείς.

9.
Και για μένα όταν σηκώνεις
το δερμάτινο σου μίνι
δεν γουστάρω άλλος άντρας
κολλητός σου νάχει γίνει.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ...

Έχετε προσέξει με πόση χαιρεκακία κι ειρωνεία ανακοινώνουν το παραπάνω οι αηδιαστικά βαρετοί τηλε - star:
Να διακόψουν για «λίγα λεπτά» (που ξεπερνούν το τέταρτο), να εισρεύσουν τα άλλα λεφτά, να κονομήσει το κανάλι κι αυτοί από τους διαφημιστές.

Κι εσείς, το αποχαυνωμένο κοινό τους, να παρακολουθείτε μια συνεχή καταιγίδα από μηνύματα για τα καινούρια κινητά, τους δωρεάν χρόνους ομιλίας που τα συνοδεύουν, δάνεια που ποτέ δεν θα σας δώσουν γιατί δεν τους αρέσει η φορολογική σας δήλωση, ποτά, τρόφιμα, αρώματα, στρώματα, κρέμες που ομορφαίνουν και τις σαβουρόγριες ακόμη, εργαλεία που τα κάνουν όλα εύκολα.

Πολύ χρήμα πέφτει και ταΐζει κανάλια και παρουσιαστές, με στόχο και θύματα εσάς.
Που κάθεστε αρκετές ώρες καθημερινά να παρακολουθείτε αδιαμαρτύρητα το κενό περιεχόμενο των προγραμμάτων που σας σερβίρουν.
Να ανεβαίνει η θεαματικότητα τους με μηδαμινό αντάλλαγμα.

Να βλέπετε τις ίδιες συγκεκριμένες φάτσες να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι.
Σας νοιάζει τόσο πολύ πώς πέρασε χθες το βράδυ το επώνυμο ξούρλο (ξανθό βούρλο) ή ο κάθε επώνυμος πούστης (gay σήμερα) και οι χαζοπουτάνες που τον συνοδεύουν;
Είσασταν κι εσείς εκεί; Γιατί τους παρακολουθείτε κάθε μεσημέρι;

Σας ενδιαφέρουν από την άλλη οι σιχαμένες ιστορίες που αποτελούν την ζωή κάποιων κακομούτσουνων καρακατσουλιών που τρώτε στη μάπα;
Με τόσα προβλήματα που κάνουν πως έχουν, καλύτερα να μην έσωναν να γεννιούνταν ποτέ, να γλιτώνανε κι αυτοί κι εσείς από την ατελείωτη μιζέρια τους.
Τι θέλετε και την αναπαράγετε; Είναι και η δική σας ζωή έτσι;

Μαθαίνετε αλήθεια τίποτα από την ψευτοενημέρωση που σας γίνεται από τα ξημερώματα, μια ατέρμονη δημαγωγία και δάκρυα υπέρ χαμηλοσυνταξιούχων, αναξιοπαθούντων ακαμάτηδων και λοιπών απόβλητων που συναντούν στις λαϊκές κάποιοι φωστήρες, που μετά πολιτεύονται με την «ανάλγητη δεξιά» που καταγγέλλουν; Τους εμπιστεύεστε τις υποθέσεις σας;

Μαθαίνετε τίποτα καινούριο από τις «ενημερωτικές» εκπομπές υπηρετών πλούσιων αφεντικών που παριστάνουν τους αγωνιστές δημοσιογράφους χαριεντιζόμενοι με άβουλους πολιτικούς, τους φέροντες στημένες αποδείξεις, τους ομιλώντες μ' εξωγήινους, τους βρίσκοντες χαμένους ή τους ταρζάδες (με τις ζούγκλες του φτηνού εντυπωσιασμού και των ακριβών Porche Cayenne και όμορφων συνοδών ως εκ τούτου, μεγάλο αφροδισιακό ο επώνυμος γέρος για τα τσουλάκια).

Δίνετε εκπληκτικές θεαματικότητες σε σήριαλ γραμμένα από και για ηλίθιους, στους ρουφιάνους της ασφάλειας που αναλύουν με αηδιαστικές λεπτομέρειες κάθε έγκλημα αδιάφορο για σας, στους μακάκες και στους φούστηδες, (λες κι ήταν πριν μυστικά τα καμώματα τους) και τώρα αποκαλύπτονται «αποκλειστικά» σε «εμβρόντητο κοινό» που «παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα» και καυλώνει ανάποδα.

Διασκεδάζετε αλήθεια με στημένα party που μαζεύονται διάφοροι και λένε τα δικά τους, αναμασώντας κάτι χιλιοτραγουδισμένα άσματα που ξέρουν πως σας άρεσαν κάποτε για να πουλήσουν πολλές διαφημίσεις ανέξοδα για αυτούς;
Θα σας καλούσαν ποτέ κοντά τους να γελάτε παρέα ή την βρίσκετε μαζοχιστικά, εσείς στην απομόνωση στο σπίτι κι αυτοί στην καλή χαρά μιας κι είχαν την τύχη να ήταν κάποτε «επώνυμοι» και σήμερα σαβούρες που τους ανάστησαν από τα αζήτητα;

ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΤΕ;

Εγώ μόνο κινηματογραφικές ταινίες κια κάποια ντοκιμαντέρ βλέπω, επαναστατεί ο εγκέφαλος μου με τα παραπάνω και δεν σκοπεύω να τον χάσω για αυτούς τους γελοίους τηλε - star που ανέφερα.

Το προϊόν τους ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ...

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΛΙΑΚΑΔΑ...

Μετά την βροχερή πρωτοχρονιά, μια χειμωνιάτικη λιακάδα την επόμενη μέρα μούδωσε την ευκαιρία για μεσημεριανή βόλτα - ξεμούδιασμα ως στο απόμερο λιμανάκι και μιά αναπάντεχη παρέα για καλοσώρισμα...

Τα τελευταία σύννεφα της πρωτοχρονιάτικης κακοκαιρίας φεύγουν.

Το απόμερο μικρό λιμανάκι της Αγ. Κυριακής.

Το θαλασσοπούλι επιθεωρεί αφ' υψηλού τον χώρο του.

Μοναχά οι δυο μας εκεί, μα δεν μπορούσες να αποθανατίσεις την στιγμή κι εσύ.

Τελευταία στάση πριν πετάξει μακριά, να χαρεί την λιακάδα κάπου αλλού.

ΜΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

Ο Ντορής πήγε στρατιώτης στα 20 του κι όπως ήταν φυσιολογικό, βρέθηκε για λίγο σε στρατόπεδο κοντά στα σύνορα, εκεί που είναι αυξημένες οι ανάγκες της πατρίδας για φύλαξη.
Αυτό δεν άρεσε καθόλου στη μαμά, που με συνεχή γκρίνια στον μπαμπά, τον έπεισε να φροντίσουν «να κατέβει το παιδί, κάπου κοντά» να το βλέπουν αν είναι δυνατό και καθημερινά.
Προς τούτου φορτώθηκαν και στον βουλευτή που ψήφισαν τις τελευταίες εκλογές, να κάνει κάτι, γιατί «το δικό μας παιδί δεν έφυγε ποτέ από το σπίτι για τόσο καιρό», επικαλούμενοι μάλιστα την πολυετή τους στήριξη του από το σόι τους.
Κι εκείνος για να τους ξεφορτωθεί προσωρινά, τους υποσχέθηκε να το φροντίσει διακριτικά, μην πάρουν χαμπάρι κι άλλοι με παιδιά στο χακί.

Να σώσει το παιδί που πήγε απροετοίμαστο (στα 20 χρόνια του) από κανένα Λιάκο από την Λακωνία, ή κανένα Μήτρο από τα Τρίκαλα που θα το φάνε ζωντανό.
Γιατί αυτοί δεν έτυχαν της φροντίδας υπερπροστατευτικής μαμάς κι έχουν μια μαγκιά να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις.
Εύκολο θύμα ο άβγαλτος μαμάκιας για τα αλάνια.

Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παιδιά δε μεγαλώνουν πια στο δρόμο.
Κλεισμένα στα διαμερίσματα και «προστατευμένα» από γονείς-κλώσες, δεν επιτρέπεται να κάνουν ούτε βήμα χωρίς την έγκριση της μητρικής ανώτατης αρχής.
Η παιδική ζωή τους ένα συνεχή «ΜΗ».

Μη σε δαγκάσει ο σκύλος, μην πλησιάζεις τη κατσίκα και σε κουτουλήσει, όχι το μηχανάκι γιατί θα πέσεις, μακριά απ' το βουνό που είναι ψηλό, όχι στις καταδύσεις γιατί είναι βαθιά, πιες το γαλατάκι σου να μεγαλώσεις γρήγορα, άστο αυτό βρωμάει και τα παιδιά (των «καλών» οικογενειών) μεγαλώνουν σε γυάλες.
Για να γίνουν αύριο καλά προβατάκια, με την δουλίτσα τους, («επιστήμονες» μετά από πληρωμένες σπουδές) τον πλούσιο γαμπρό, την νύφη από καλή οικογένεια με προξενιό, την «θέση στην κοινωνία», μερίμνης των γονιών νοικοκύρηδες.

Να πάρουν από κληρονομιά την περιουσία του μπαμπά, να συνεχίσουν να αναπαράγουν το ίδιο πρότυπο στα δικά τους παιδιά, να καμαρώνουν οι παππούδες, μικρομεσαίες φοβίες και μαλακίες.

Τα άλλα παιδιά, από γονείς μικρομικρούς βιοπαλαιστές μέχρι ξοφλημένους ανεπρόκοπους εργάτες, ακολουθούν δύο δρόμους.

Κάποια λίγα τα καταφέρνουν (ακριβώς επειδή μεγαλώνουν δύσκολα κι αυτοσχεδιάζουν) να κάνουν αυτό που επιθυμούν στην ζωή, τα άλλα αλητοχαμούρια του δρόμου καταστρέφονται (κλοπές, διαρρήξεις, χρήση κι εμπόριο ναρκωτικών, bar-men και bar women, face control και λοιπά «επαγγέλματα» στα νιάτα τους, κατόπιν περιθωριακοί στα γεράματα, μέχρι να τους πάρει ο διάολος να τους λυτρώσει, πριν γίνουν δείγματα «έτσι θα καταντήσεις» στα μάτια των καθώς πρέπει παιδιών, να συνεχίσουν να ανέχονται τα όλο και περισσότερα «ΜΗ».

Οι καλύτεροι θα ασκήσουν μια τεχνική ειδικότητα, να «βγάζουν το ψωμί τους» βοηθητικοί στις ανάγκες των άλλων, που ποτέ δεν θα τους καλέσουν στα party τους.
Με όνειρο τους και κατάρα να τους κυνηγά, και τα δικά τους παιδιά επίσης να μεγαλώσουν δήθεν ασφαλή μέσα από τα «ΜΗ» που ακούν τους άλλους να προτάσσουν σε κάθε φυσιολογική πρωτοβουλία του παιδιού να μάθει, όχι να του δείξουν έτοιμο.

Έτσι ανακαλύπτει και κατανοεί τον κόσμο που το έφεραν να ζήσει.
Να γνωρίσει, να κάνει, να λερωθεί, να πέσει, να σηκωθεί, να ξέρει αργότερα...

ΝΑ ΛΥΠΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΛΕΕΙ...

1.
Ένα βράδυ με φεγγάρι
κάποιο νέο παλλικάρι
επειδή ήταν μόνο του

2.
Πήρε μιά παλιά κιθάρα
και στα άστρα με λαχτάρα
τραγουδά τον πόνο του.

*************************************
Μα το άκουσαν οι αγγέλοι
κι ο αρχάγγελος του λέει:
Μή σε πιάνει απελπισία,

Νάχεις λίγη φαντασία
όσο θα είμαστε νέοι
να λυπόμαστε δεν λέει!
**************************************

3.
Όλη νύχτα τραγουδούσε
και η πούλια που περνούσε
άκουσε τον πόνο του.

4.
Στέλνει κάτω ένα αστέρι
μήνυμα χαράς να φέρει
να μην είναι μόνο του.

Ξανά [ Μα το άκουσαν οι αγγέλοι
κι ο αρχάγγελος του λέει....]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"