ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ, ΕΝΟΧΕΣ ΚΙ ΕΛΠΙΔΕΣ...

Παρακολουθούμε όλοι οι σώφρονες πολίτες καθημερινά τον ευτελισμό της πολιτικής μας ζωής και αισθανόμαστε θλίψη και κάποιοι κι ενοχές. ­
Ενοχές η γενιά που κάποτε είχε οράματα, πίστευε σε πολιτικές που θα έκαναν τον κόσμο καλύτερο και είχε έντονες αντιπαραθέσεις με άλλους ιδεολόγους σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα.

Τι καταφέρανε, όμως, πολύ απλά να δημιουργήσουνε ένα καθεστώς όπου βασιλεύει το ρουσφέτι, οι κουμπάροι, οι μιζαδόροι, οι επιβήτορες και η αναξιοκρατία. Κι εναλλάσσονται τα χρώματα και οι υπηρετούντες τα στους κρίσιμους ρόλους.
Η δική τους ευθύνη είναι στο γεγονός ότι επιτρέψανε να συμβεί αυτό.

Αποτυχημένους πολιτικούς, συνδικαλιστές, εργατοπατέρες και κάθε μορφή παράσιτου που βρισκόταν στην εξουσία αυτοί το αποδεχότανε, το χειροκροτούσανε αρκεί να ήταν από τους «δικούς τους». Πόσες φορές δεν άκουσα να συζητούν γνωστοί μου από όλα τα κόμματα για αποτυχημένους βουλευτές ή υπουργούς που τους απογοήτευσαν, τους πούλησαν κι όμως για λόγους κομματικής πειθαρχίας τους επιδοκίμαζαν και τους ψήφιζαν κιόλας.

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τότε στα '80 ότι η μπόχα κάποτε θα μας έπνιγε όλους.
Σήμερα όλες οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν πάρει τη μεγαλύτερη κατηφόρα που μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί.

Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή πολιτικής και ιδεολογικής φτώχειας.

Από την μια το κόμμα εξουσίας, η ΝΔ, όπου καθημερινά βλέπουμε να υπάρχει μια ατελείωτη σειρά οικονομικών και ηθικών σκανδάλων (τώρα καταντάει σαχλό ανέκδοτο αυτά που έλεγαν περί νταβατζήδων προεκλογικά), ενώ στα δημόσια οικονομικά κατά γενική ομολογία μας έχει βάλει σε ένα αδιέξοδο από όπου δεν ξέρει κανείς πώς θα βγούμε, ενώ οι πάμπολλοι επιτήδειοι ανεξέλεγκτα αισχροκερδούν εις βάρος μας με περίσσιο θράσος.
Όμως ακούγοντας τον πρωθυπουργό μας και κορυφαίους υπουργούς του, νομίζεις πως βρίσκονται αλλού, αφού μόνο αυτοί τα βλέπουν όλα καλά, υπό έλεγχο και ομαλά εξελισσόμενα.

Και στην αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, ενώ καθημερινά ο κόσμος απογοητεύεται από τον Γιώργο Παπανδρέου, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αυτός να δηλώνει ότι θα κριθεί στις βουλευτικές εκλογές. Γιατί όχι στις συντομότερες ευρωεκλογές που έρχονται και που πιθανολογεί την αποτυχία του;
Κι οργανώνει ελεγχόμενο συνέδριο με μοναδικό στόχο να στριμώξει περισσότερο τον χοντρό που τόλμησε δειλά να τον αμφισβητήσει, μα δεν τολμά να ξεκόψει τελείως.

Συμβάν τραγικό ο ευτελισμός των πολιτικών για ένα μεγάλο μέρος του πόπολου που τους ακολουθεί, αλλά συγχρόνως και αδιάφορο στον υπόλοιπο κόσμο που έχει την δική του ζωή να φροντίσει και γυρίζει την πλάτη στους αγκιστρωμένους στην εξουσία, είτε λέγονται Παπανδρέου, είτε Καραμανλής, είτε.... (προσθέστε οποιονδήποτε θέλετε από τους υπάρχοντες δελφίνους, μια από τα ίδια όλοι τους).

Η εποχή των δύο μεγάλων κομμάτων έχει τελειώσει και πιστεύω ότι κάτι καινούργιο επιτέλους θα ανατείλει, μα οι περισσότεροι εκλεγμένοι της σημερινής Βουλής δεν έχουν τη φαντασία να το καταλάβουν.
Είναι ενθουσιασμένοι που έκαναν τα 6.500 ευρώ τους 10.500 και δεν ακούν το

Καθόλου εάν δεν οράς, είσαι τυφλός στα φώτα,
καθόλου εάν δεν ακούς, είσαι τυφλός στα ώτα.
Καθόλου αν δεν συμπονάς απάνθρωπος λογάσαι,
καθόλου αν δεν ντρέπεσαι, γουρούνι πάντα θα 'σαι.

που οι ίδιοι εμπνεύσανε με τον βίο τους και τους περιγράφει επαρκώς η λαϊκή μούσα.

Ο κόσμος είναι πολύ πιο μπροστά από αυτούς, η μιζέρια και η μούχλα που αποπνέουν δεν αντέχεται και οι μεγάλοι χαμένοι είναι τα νέα παιδιά που σίγουρα δεν εμπνέονται ούτε από τον Γιωργάκη, ούτε από τον Κωστάκη, ούτε από την μουμιοποιημένη Αλέκα, ή τον προικοθήρα κι ανεπάγγελτο Αλέκο που περιστασιακά βρέθηκε στα πάνω του και πήρε αέρα.

Μα οι αληθινά ενεργοί πολίτες μπορούν να στηρίζουν τις ελπίδες τους για το μέλλον στον άλλο Αλέξη τον νεώτερο;
Αυτόν που μοναδική του παρακαταθήκη είναι οι ταραχές στα λύκεια και τα πεζοδρόμια με τις σκατομάζες που ακολουθούν άβουλα όποιον τις ξεσηκώνει με κενά συνθήματα που ηχούν ωραία σε αυτιά αποτυχημένων και ξοφλημένων που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλύτερο.

Άλλο η ανέξοδη κι ανεύθυνη επαναστατική του γυμναστική σαν 18άρης έφηβος κάποτε κι αυτός κι άλλο να μου κάνει εμένα τον ηγέτη ένας άεργος 30άρης αφισοκολλητής που μπήκε στη βουλή πριν βγει στην πιάτσα και πετύχει οτιδήποτε.

Για να μην έχω αύριο έναν ακόμη προικοθήρα που (χορτάτος αυτός) θα μου τα πρήζει εμένα με σοσιαλιστικές μαλακίες, ας κάνει κάτι στην ζωή του πρώτα χωρίς κομματική βοήθεια και μετά βλέπουμε τον «ηγετικό» του ρόλο κι αυτουνού, έχει χρόνια μπροστά του να δουλεύει αυτούς που τον σιγοντάρουν και τον ψηφίζουν.

Επειδή δεν είμαι ακόμη μέσα στους χώρους που γίνονται οι σχεδιασμοί για το πολιτικό μέλλον και λαμβάνονται οι αποφάσεις, δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό που θα προκύψει, δεν με ρώτησαν ποτέ, για αυτό θα αναμένω τι θα μου σερβίρουν και θα στηρίξω ΜΟΝΟ ότι εξυπηρετεί ΕΜΕΝΑ καλύτερα.

Τώρα έχω κι εγώ συμφέροντα, δεν θα αφήσω άλλους να καθορίζουν την ζωή μου.