ΚΑΛΛΥΜΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ...

Στην πολυσυζητημένη μεταπολιτευτική περίοδο που τα πάντα υποτίθεται πως έβαιναν καλώς μέχρι να μας βάλουν στα μνημόνια, η χαρακτηριζόμενη ως "ισχυρή" δημοκρατία μας ουδέποτε υπήρξε τέτοια.

Φασιστικές πρακτικές ενσωματώθηκαν στην καθημερινότητά μας, με ένδυμα την "κομματοκρατία", τη γραφειοκρατία, τη δήθεν ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα ΑΕΙ, την δυναμική αντίκρουση κάθε αντίθετης άποψης σε συντεχνιακές/συνδικαλιστικές συνελεύσεις, την τακτική των καταλήψεων δημοσίων χώρων, την προσβολή θεσμών, την αυθαίρετη ερμηνεία άρθρων του Συντάγματος από την εξουσία, τις άδικες διώξεις των μη "δικών μας", την εύκολη χρήση των ΜΑΤ εναντίον πολιτών, την κατάργηση των κεκτημένων, την επιβολή χαρατσιών, την άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, κ.λπ..

Η καθημερινότητα του πολίτη, όταν τα μέλη της κοινωνίας μες στην οποία ζει δεν έχουν παιδαγωγηθεί σωστά από την οικογένεια και το σχολείο, ούτε έχουν διαμορφώσει μια δημοκρατική "συνείδηση του πολίτη", δεν είναι σπάνιο να εκτρέφεται από φασιστικές συμπεριφορές. Ανεπαίσθητες μεν, αλλά πραγματικές και φυσιολογικές για τους περισσότερους.

Είναι ανεπαίσθητες επιφανειακά, γιατί μεγαλύτερη προσβολή για μια σωστή δημοκρατία δεν είναι άλλη από τον εθισμό των πολιτών της στην κρυφή έμμεση ή άμεση ατιμωρησία των αντιδεοντολογικών συμπεριφορών τους.

Ώστε μια επαναλαμβανόμενη παρανομία ή συμπεριφορά εύκολα να γεννά φασιστοειδή όχι οπωσδήποτε ακροδεξιά, μα πασίγνωστα σε όλους ανθρωπάκια του τύπου:

 -Θα σε κανονίσω! ή
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρέ;

Φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα οποιοδήποτε καταδυναστευτικό, εξοντωτικό και βίαιο μέτρο...

Ένα από τα κατορθώματα του καθημερινού φασισμού είναι η δημιουργία της απάθειας ή του τρόμου...

Και φράσεις αφοπλιστικές όπως

- Καλά τους κάνανε ή
- Έτσι είναι, τι να κάνουμε;
κυριαρχούν ως σωστές και λογικοφανείς...

Οι συνειδήσεις γύρω μας σε ύπνο βαθύ, αφού εδώ και δεκαετίες μάθαμε να θεωρούμε κάθε νομιμόφρονα πολίτη γραφικό τύπο. Άρα, εξαίρεση...

Εγώ θα διορθώσω (σώσω) την Ελλάδα; λέμε.

Ας δούμε πόσες κοινές μορφές καθημερινής βίας και φασισμού βρίσκουμε μπροστά μας.  Δεν είναι φασισμός άραγε, όταν:

• Δουλεύεις 8 με 10 ώρες την ημέρα για 700 ευρώ (αν στα πληρώνουν κι αυτά); Και δεν είναι φασισμός να μη τολμάς να διαμαρτύρεσαι, γιατί σε απολύουν με άμεση πρόσληψη άλλου φθηνότερου εργάτη συνήθως ξένου στη θέση σου;
• Διαβάζεις πως η ανεργία έφτασε στο 27,7%, (59% στους νέους) και βολεύεσαι με ό,τι κάνεις, αφού σου λένε πως τουλάχιστον εσύ έχεις κι αυτή τη δουλειά;
• Δεν μπορείς να επιχειρήσεις ελεύθερα (ιδίως στα ΜΜΕ) αν δεν είσαι μέλος μιας από τις οικογένειες της διαπλοκής, ούτε δανοείσαι να πολιτευτείς με ελπίδες να εκλεγείς αν δεν είσαι γόνος πολιτικών τζακιών ή ευνοούμενος των παραπάνω...
• Σου κλείνουν ραντεβού στον ΕΟΠΠΥ (αφού πληρώσεις εσύ τα επανειλημένα τηλεφωνήματα) για μετά από μήνες κι όταν πηγαίνεις εκεί, ο γιατρός απουσιάζει απροειδοποίητα και ατιμώρητα;
• Αγωνίζεσαι γι' αυτά που κέρδισες μια ζωή με τον ιδρώτα και το αίμα σου και έρχονται τα ΜΑΤ και σε διαλύουν;
• Σε πετούν στο δρόμο στα σαράντα σου και δεν σε προσλαμβάνει πια κανείς, γιατί είσαι πάνω από σαράντα;
• Φασισμός κάποιων δεν είναι να σου κλείνουν τους δρόμους κάποιοι για ιδιοτελή αιτήματα τους ή να μην σε αφήνουν να χρησιμοποιείς όποτε θέλεις τα ΜΜΜ που χρυσοπλήρωσες για να υπάρχουν;
• Είσαι άνεργος, για μήνες, έχεις εξαντλήσει επιδόματα και βοηθήματα και μη έχοντας πού αλλού να εκτονωθείς, ξεσπάς στα μέλη της οικογένειάς σου;
• Διορίζεσαι με ΑΣΕΠ, μεταπτυχιακό και όνειρα ως νέος εκπαιδευτικός στα ξερονήσια του Αιγαίου και σε κρατάει η κομματοκρατία εκεί καθηλωμένο για 9 χρόνια; Ή, σε αναγκάζει να κομματιάζεσαι σε 3-4 σχολεία ενώ άλλοι συνάδελφοί σου παραμένουν αμετακίνητοι σε θέσεις ζηλευτές στο κέντρο τηςε πόλης, επειδή είναι "ημέτεροι";
• Παρκάρεις οπουδήποτε χωρίς καμιά επίπτωση; Δεν είναι φασισμός απέναντι στους πεζούς (Αμεα, γυναίκα με παιδί ή ηλικιωμένο) που αναγκάζονται έτσι να περπατούν στο δρόμο με κίνδυνο της ζωής τους; Κι αν σου κάνει κάποιος παρατήρηση, γι' αυτή σου την παρανομία, να του πετάς κατάμουτρα: - και σένα τι σε κόφτει, ρε;
• Είσαι 18 χρονών, έχεις μεταρρυθμιστεί δεόντως με όσους υπουργούς Παιδείας γνώρισες, έχεις κοπιάσει για να μπεις σε μια σχολή και βρίσκεις κλειστές τις πόρτες, γιατί αυτό επιτάσσουν Πρυτάνεις ή περιττοί διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, εκβιάζοντας την κοινωνία;
• Παρακολουθείς στα ΜΜΕ τα απανωτά επαχθή μέτρα, ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα κομμάτων και ημετέρων κουκουλώνονται;
• Δεν μπαίνουν στη φυλακή, δεν κατάσχονται οι περιουσίες καταδικασθέντων για διαφθορά και όπως πάντα ο "ελλειμματικός" λογαριασμός του κράτους έρχεται σε σένα, τον απλό πολίτη;

Κι όμως αυτή η κοινωνία συνεχίζει βοηθούμενη κι απ' το σαθρό πολιτικό σύστημα να συντηρεί την διαφθορά, την ανισότητα μπροστά στους νόμους, την ατιμώρητη φοροκλοπή, τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Αυτή η κοινωνία δεν επέτρεψε άραγε να απονεκρωθεί το μόνο αντίδοτο στον καθημερινό φασισμό και τη βία, που είναι η Παιδεία; Μια τέτοια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται πια θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη, η Εκκλησία, η Αστυνομία, η πολιτική και γενικά κανένα, γιατί να μην είναι φυτώριο φασιστικών νοοτροπιών;

Μια τέτοια "άρρωστη σε όλα" κοινωνία, γιατί να μη θεωρείται, άραγε, ως η πρώτη γενεσιουργός αιτία της κρίσης αξιών που περνάμε; Δεν είναι αυτή που ψήφιζε τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς που μας έφεραν μέχρι εδώ, γιγαντώνοντας παράλληλα τη Χ.Α;

Όταν κάποτε απο-φασιστοποιηθεί η κοινωνία μας, τότε πιθανόν να υπάρξει κι η ελπίδα για μια δημοκρατική πολιτεία "ισότιμων πολιτών" ...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ...

Υπόθεση Ζαχόπουλου:
Μια ροζ, κίτρινη και μαύρη ιστορία, την οποία προσπαθεί το πρωθυπουργικό περιβάλλον να την κουκουλώσει με πολύπλευρους αποπροσανατολισμούς, που εκθέτουν πολιτικά στο εξωτερικό και στο εσωτερικό την Ελλάδα ως χώρα σκανδάλων και αθλιοτήτων.

Μια ακόμη κοινωνική συσκότιση σε όλο της το μεγαλείο.
Στην χώρα όπου τα πάντα εξαγοράζονται και διακινούνται με γνώμονα το κέρδος, εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει κανένα πολιτικό σκάνδαλο με την επίμονη ενασχόλησή του στην «ροζ» πλευρά...

Όχι ότι δεν ενδιαφέρει και αυτή, ιδίως τα καρακατσουλιά με τις κουτσομπολίστικες ανάγκες, αλλά τι πρέπει να παρακινεί πρώτα τους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν, το ίδιο το σκάνδαλο με τις προεκτάσεις του ή μόνο η «καυτή πλευρά του;

Πάντως οι πολίτες και δη αρκετοί από αυτούς που στις πρόσφατες εκλογές ψήφισαν ΝΔ δεν πέφτουν στην «ροζ» παγίδα και θεωρούν την υπόθεση Ζαχόπουλου «περισσότερο πολιτική» απ ό,τι «προσωπική».

Είναι ελπιδοφόρο μήνυμα γιατί δίνει την δυνατότητα στους δημοσιογράφους που ερευνούν την υπόθεση να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά και όχι τέσσερα πίσω, προκειμένου να αποτραπεί για μια άλλη μια φορά η κοινωνική συσκότιση.

Παρόμοιες υποθέσεις όπως η τελευταία που εμπεριέχει το τραγικό στοιχείο της απόπειρας αυτοκτονίας δυο προσώπων, οφείλουν και πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος.
Πρωτίστως για να αποκαλυφθούν οι ηθικοί αυτουργοί ή οι εκβιαστές που σπρώχνουν κάποιον να πέσει από το μπαλκόνι. Όχι, η ιστορία δεν πρέπει και δεν μπορεί να απομυθοποιηθεί και να εξελιχθεί απλά σε μια κρεβατο-ιστορία.

Δεν πρέπει να επικρατήσει αυτή η κίτρινη δημοσιογραφία που ξεφτιλίζει την προσωπικότητα ή επιεικώς αποπροσανατολίζει! Και ειδικά τώρα.
Η ιστορία πρέπει και επιβάλλεται να προχωρήσει σε βάθος.
Ο κιτρινισμός να μπει στην άκρη. Και η κοινωνική συσκότιση την ύστατη στιγμή να αποτραπεί.

Εξάλλου η πτώση ενός ανθρώπου στο κενό κι αλλουνού σε ρόδες, κάποια αφόρητη πίεση κρύβει ή μια βόμβα που από τις έρευνες μπορεί από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί.
Άγνωστο πόσους και ποιους θα διαπομπεύσει.
Η μεν κυβέρνηση κάνει λόγο για «κυνήγι μαγισσών», το δε ΠΑΣΟΚ για συγκάλυψη της όλης υπόθεσης. Αναμενόμενες οι τοποθετήσεις των μεγαλύτερων κομμάτων.
Και ο κόσμος αναμένει με αγωνία το περιβόητο DVD, και το επίπεδο χαμηλώνει ολοένα και περισσότερο, μετατρέποντας μια σοβαρή υπόθεση σε αποκλειστική «ροζ» ιστορία.

Έτσι, με σχετική ευκολία θα αποκρύπτονται πολλά στοιχεία και η έρευνα δεν προχωρά σε βάθος.

Στην κοινωνική συσκότιση που λαμβάνει χώρα, παράλληλα με την εξέλιξη της υπόθεσης Ζαχόπουλου, παίρνουν μέρος ΜΜΕ, επώνυμοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί αλλά και οι ίδιοι οι απλοί πολίτες που φαίνεται που να μην αξιώνουν την διαλεύκανση της σοβαρής αυτής υπόθεσης, αλλά να εξαντλούνται απλά και μόνο στις σκηνές απείρου κάλλους του περίφημου DVD σε ευρείας κυκλοφορίας πρωτοσέλιδα.
Ή στον περιβόητο κομιστή του.
«Εδώ παπάς - εκεί παπάς», ποιος έδωσε τελικά το DVD;
Και ξεκινούν οι αγωγές και οι αλληλομηνύσεις δημοσιογράφων για προσβολή της προσωπικότητας.
Και το παιχνίδι χοντραίνει αποκλειστικά και μόνο γύρω από ένα «ροζ» DVD.

Αλήθεια, ποιος πιστεύει πλέον πως η υπόθεση θα διερευνηθεί εις βάθος;
Ποιος δεν έχει πειστεί πως τελικά πολλούς από τους εμπλεκόμενους τους συμφέρει απλά και μόνο η παρουσίαση των «ροζ» σκηνών και τίποτα περισσότερο;