ΚΑΛΛΥΜΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ...

Στην πολυσυζητημένη μεταπολιτευτική περίοδο που τα πάντα υποτίθεται πως έβαιναν καλώς μέχρι να μας βάλουν στα μνημόνια, η χαρακτηριζόμενη ως "ισχυρή" δημοκρατία μας ουδέποτε υπήρξε τέτοια.

Φασιστικές πρακτικές ενσωματώθηκαν στην καθημερινότητά μας, με ένδυμα την "κομματοκρατία", τη γραφειοκρατία, τη δήθεν ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα ΑΕΙ, την δυναμική αντίκρουση κάθε αντίθετης άποψης σε συντεχνιακές/συνδικαλιστικές συνελεύσεις, την τακτική των καταλήψεων δημοσίων χώρων, την προσβολή θεσμών, την αυθαίρετη ερμηνεία άρθρων του Συντάγματος από την εξουσία, τις άδικες διώξεις των μη "δικών μας", την εύκολη χρήση των ΜΑΤ εναντίον πολιτών, την κατάργηση των κεκτημένων, την επιβολή χαρατσιών, την άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, κ.λπ..

Η καθημερινότητα του πολίτη, όταν τα μέλη της κοινωνίας μες στην οποία ζει δεν έχουν παιδαγωγηθεί σωστά από την οικογένεια και το σχολείο, ούτε έχουν διαμορφώσει μια δημοκρατική "συνείδηση του πολίτη", δεν είναι σπάνιο να εκτρέφεται από φασιστικές συμπεριφορές. Ανεπαίσθητες μεν, αλλά πραγματικές και φυσιολογικές για τους περισσότερους.

Είναι ανεπαίσθητες επιφανειακά, γιατί μεγαλύτερη προσβολή για μια σωστή δημοκρατία δεν είναι άλλη από τον εθισμό των πολιτών της στην κρυφή έμμεση ή άμεση ατιμωρησία των αντιδεοντολογικών συμπεριφορών τους.

Ώστε μια επαναλαμβανόμενη παρανομία ή συμπεριφορά εύκολα να γεννά φασιστοειδή όχι οπωσδήποτε ακροδεξιά, μα πασίγνωστα σε όλους ανθρωπάκια του τύπου:

 -Θα σε κανονίσω! ή
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρέ;

Φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα οποιοδήποτε καταδυναστευτικό, εξοντωτικό και βίαιο μέτρο...

Ένα από τα κατορθώματα του καθημερινού φασισμού είναι η δημιουργία της απάθειας ή του τρόμου...

Και φράσεις αφοπλιστικές όπως

- Καλά τους κάνανε ή
- Έτσι είναι, τι να κάνουμε;
κυριαρχούν ως σωστές και λογικοφανείς...

Οι συνειδήσεις γύρω μας σε ύπνο βαθύ, αφού εδώ και δεκαετίες μάθαμε να θεωρούμε κάθε νομιμόφρονα πολίτη γραφικό τύπο. Άρα, εξαίρεση...

Εγώ θα διορθώσω (σώσω) την Ελλάδα; λέμε.

Ας δούμε πόσες κοινές μορφές καθημερινής βίας και φασισμού βρίσκουμε μπροστά μας.  Δεν είναι φασισμός άραγε, όταν:

• Δουλεύεις 8 με 10 ώρες την ημέρα για 700 ευρώ (αν στα πληρώνουν κι αυτά); Και δεν είναι φασισμός να μη τολμάς να διαμαρτύρεσαι, γιατί σε απολύουν με άμεση πρόσληψη άλλου φθηνότερου εργάτη συνήθως ξένου στη θέση σου;
• Διαβάζεις πως η ανεργία έφτασε στο 27,7%, (59% στους νέους) και βολεύεσαι με ό,τι κάνεις, αφού σου λένε πως τουλάχιστον εσύ έχεις κι αυτή τη δουλειά;
• Δεν μπορείς να επιχειρήσεις ελεύθερα (ιδίως στα ΜΜΕ) αν δεν είσαι μέλος μιας από τις οικογένειες της διαπλοκής, ούτε δανοείσαι να πολιτευτείς με ελπίδες να εκλεγείς αν δεν είσαι γόνος πολιτικών τζακιών ή ευνοούμενος των παραπάνω...
• Σου κλείνουν ραντεβού στον ΕΟΠΠΥ (αφού πληρώσεις εσύ τα επανειλημένα τηλεφωνήματα) για μετά από μήνες κι όταν πηγαίνεις εκεί, ο γιατρός απουσιάζει απροειδοποίητα και ατιμώρητα;
• Αγωνίζεσαι γι' αυτά που κέρδισες μια ζωή με τον ιδρώτα και το αίμα σου και έρχονται τα ΜΑΤ και σε διαλύουν;
• Σε πετούν στο δρόμο στα σαράντα σου και δεν σε προσλαμβάνει πια κανείς, γιατί είσαι πάνω από σαράντα;
• Φασισμός κάποιων δεν είναι να σου κλείνουν τους δρόμους κάποιοι για ιδιοτελή αιτήματα τους ή να μην σε αφήνουν να χρησιμοποιείς όποτε θέλεις τα ΜΜΜ που χρυσοπλήρωσες για να υπάρχουν;
• Είσαι άνεργος, για μήνες, έχεις εξαντλήσει επιδόματα και βοηθήματα και μη έχοντας πού αλλού να εκτονωθείς, ξεσπάς στα μέλη της οικογένειάς σου;
• Διορίζεσαι με ΑΣΕΠ, μεταπτυχιακό και όνειρα ως νέος εκπαιδευτικός στα ξερονήσια του Αιγαίου και σε κρατάει η κομματοκρατία εκεί καθηλωμένο για 9 χρόνια; Ή, σε αναγκάζει να κομματιάζεσαι σε 3-4 σχολεία ενώ άλλοι συνάδελφοί σου παραμένουν αμετακίνητοι σε θέσεις ζηλευτές στο κέντρο τηςε πόλης, επειδή είναι "ημέτεροι";
• Παρκάρεις οπουδήποτε χωρίς καμιά επίπτωση; Δεν είναι φασισμός απέναντι στους πεζούς (Αμεα, γυναίκα με παιδί ή ηλικιωμένο) που αναγκάζονται έτσι να περπατούν στο δρόμο με κίνδυνο της ζωής τους; Κι αν σου κάνει κάποιος παρατήρηση, γι' αυτή σου την παρανομία, να του πετάς κατάμουτρα: - και σένα τι σε κόφτει, ρε;
• Είσαι 18 χρονών, έχεις μεταρρυθμιστεί δεόντως με όσους υπουργούς Παιδείας γνώρισες, έχεις κοπιάσει για να μπεις σε μια σχολή και βρίσκεις κλειστές τις πόρτες, γιατί αυτό επιτάσσουν Πρυτάνεις ή περιττοί διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, εκβιάζοντας την κοινωνία;
• Παρακολουθείς στα ΜΜΕ τα απανωτά επαχθή μέτρα, ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα κομμάτων και ημετέρων κουκουλώνονται;
• Δεν μπαίνουν στη φυλακή, δεν κατάσχονται οι περιουσίες καταδικασθέντων για διαφθορά και όπως πάντα ο "ελλειμματικός" λογαριασμός του κράτους έρχεται σε σένα, τον απλό πολίτη;

Κι όμως αυτή η κοινωνία συνεχίζει βοηθούμενη κι απ' το σαθρό πολιτικό σύστημα να συντηρεί την διαφθορά, την ανισότητα μπροστά στους νόμους, την ατιμώρητη φοροκλοπή, τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Αυτή η κοινωνία δεν επέτρεψε άραγε να απονεκρωθεί το μόνο αντίδοτο στον καθημερινό φασισμό και τη βία, που είναι η Παιδεία; Μια τέτοια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται πια θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη, η Εκκλησία, η Αστυνομία, η πολιτική και γενικά κανένα, γιατί να μην είναι φυτώριο φασιστικών νοοτροπιών;

Μια τέτοια "άρρωστη σε όλα" κοινωνία, γιατί να μη θεωρείται, άραγε, ως η πρώτη γενεσιουργός αιτία της κρίσης αξιών που περνάμε; Δεν είναι αυτή που ψήφιζε τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς σχηματισμούς που μας έφεραν μέχρι εδώ, γιγαντώνοντας παράλληλα τη Χ.Α;

Όταν κάποτε απο-φασιστοποιηθεί η κοινωνία μας, τότε πιθανόν να υπάρξει κι η ελπίδα για μια δημοκρατική πολιτεία "ισότιμων πολιτών" ...