ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Σήμερα οι Πανελλαδικές εξετάσεις θα τελειώσουν.

Το τέλος της εφηβείας της Ελληνικής νεολαίας στύβεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σε αυτό που ονομάζουμε Πανελλαδικές εξετάσεις, να διαβάζει εντατικά τα ίδια και τα ίδια αποξηραμένα βιβλία, μην τυχόν και ξεφύγει το "SOS" θέμα και διαψεύσει τις στατιστικές του κάθε φροντιστηρίου, να πάνε χαμένα τα λεφτά που σκάει ο πατέρας/μάνα μηνιαίως στη παραπαιδεία, που μόνο στην χώρα μας ανθεί...

Θα ακολουθήσουν και πάλι χαρές για την "επιτυχία" και λύπες για την 'αποτυχία" των φετινών εξεταζόμενων.

Όμως η πραγματικότητα είναι εξίσου σκληρή για νικητές και ηττημένους αυτών των εξετάσεων. Δεν έχει πια σημασία τι σπουδάζει κάποιος/α, ή τι δεν σπουδάζει. Σημασία έχει η εξεύρεση μιας δουλειάς που να του προσπορίζει τα προς το ζην.

Κι αν του αρέσει κιόλας και την κάνει με κέφι, ακόμη καλύτερα...

Δυστυχώς για αρκετές δεκαετίες τώρα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα πριμοδοτούσε την είσοδο σε μια τριτοβάθμια σχολή ενώ ουσιαστικά θεωρούσε αποπαίδι της παιδείας την Τεχνική Εκπ/ση. Αντίθετα στις βόρειες χώρες η εξισορρόπηση των δυο τάσεων (τεχνική - θεωρητική) εκπ/σης αποβαίνει σωτήρια σε περιόδους κρίσης. Και όχι μόνο.

Μεταπολεμικά όνειρο του κάθε Έλληνα γονιού ήταν το όποιο πτυχίο: μάλιστα με προτίμηση ένα "χαρτί" που να οδηγεί στο δημόσιο, στις υπηρεσίες. Κάτι βέβαια που συνετέλεσε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και στην περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας.Το όνειρο του πτυχίου επισφράγισε τη νοοτροπία που περιφρόνησε τις χειρωνακτικές δουλειές σε αυτόν τον τόπο.

Η οικονομική κρίση που περνάμε δεν είναι άσχετη με αυτό το μοντέλο παραγωγής.

Στην Ελλάδα για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία στην κάλυψη θέσεων "Επαγγελματιών Πωλητών", με δεύτερη σε δυσκολία κάλυψης ειδικότητα αυτή των "Υψηλόβαθμων Στελεχών", η οποία ανέβηκε δύο θέσεις στην κατάταξη από πέρυσι. Την τρίτη θέση εφέτος κατέχουν οι "Τεχνικοί", οι οποίοι πέρυσι είχαν καταλάβει τη δεύτερη θέση.

Περισσότεροι από ένας στους δύο (54%) Έλληνες εργοδότες εκτιμούν ότι οι θέσεις απασχόλησης, που παραμένουν κενές, λόγω δυσκολίας εύρεσης κατάλληλων εργαζομένων, έχουν από μέτρια έως υψηλή επίπτωση στην ικανότητα της επιχείρησης να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πελατών της...
Οι κυριότεροι τομείς, που επηρεάζονται αρνητικά από την "έλλειψη ταλέντου", σύμφωνα με τους Έλληνες εργοδότες, είναι η ικανότητα εξυπηρέτησης πελατών (48%), η ανταγωνιστικότητα/παραγωγικότητα (42%) και η ικανότητα για δημιουργικότητα και καινοτομία (30%). Διδάσκονται πουθενά αυτά;

Στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης με τις θέσεις, που οι εργοδότες δυσκολεύονται περισσότερο να καλύψουν, βλέπουμε φέτος τις ίδιες ακριβώς ειδικότητες με το 2012: Τους εξειδικευμένους τεχνίτες, τους μηχανικούς και τους επαγγελματίες πωλητές. Δεν υπάρχει κανένα παράδοξο: απλώς πιστοποιείται ο παλαιός αφορισμός της "αποσύνδεσης της εκπαίδευσης από την αγορά εργασίας"...
Γεμίσαμε πτυχιούχους, πολλούς κι αριστούχους σε θεωρίες, αλλά ανίκανους να μιλήσουν ή να πουλήσουν κάτι σε άλλους, να φτιάξουν μια απλή πρίζα, να σφίξουν με μια πένσα, να λιμάρουν/κόψουν ίσια ένα κομμάτι ξύλο ή μέταλλο, ή να χειριστούν μια απλή εργαλειομηχανή με ασφάλεια, κ.ά. απλά χειρονακτικά, χώρια οι γεωπόνοι που δεν έχουν πάει ποτέ σε χωράφι και οι διορισμένοι καθηγητές που φοβούνται να μπούνε σε μια τάξη με παιδιά γυμνασίου/λυκείου!

Είναι που έμαθαν πράγματα θεωρητικά κάτι που μάλλον δεν χρειάζεται η κοινωνία μας, αν κρίνουμε από την επαγγελαμτική τους πορεία μετά τις σπουδές. Πόσα υπάρχοντα σήμερα τμήματα ή σχολές ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας; Πόσες σχολές ή τμήματα ιδρύθηκαν αποκλειστικά και μόνο με κομματικά κριτήρια;

Υπάρχουν βέβαια και ένα σωρό ταχύρρυθμα σεμινάρια και οι διάφορες μετεκπαιδεύσεις σε άλλα πιο προσγειωμένα αντικείμενα, αλλά πόσοι έχουν τη διάθεση να πάνε σ' αυτά; Συνήθως αναγκαστικά μετά από παρατεταμένη ανεργία...

Δεν είναι άραγε το κράτος (και τα κόμματα που βάζουν στις θέσεις αυτούς που το διευθύνουν) ο πρώτος και μεγαλύτερος, παραγωγός νοοτροπιών και αξιών;

Δεν είναι αυτό που ρυθμίζει το περιεχόμενο της παιδείας μας; Τι περιμένει ν' αλλάξει πορεία;

Μπά. Ξέρω από τώρα πως το κείμενο θα είναι επίκαιρο και θα το ψάχνουν τέτοια εποχή για πολλά χρόνια ακόμη. Θα ξεχαστεί όπως τα παραπάνω μέχρι τον επόμενο Μάιο και τις επόμενες πανελλαδικές εξετάσεις, όπου πάλι μια από τα ίδια...

ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

Το περιβάλλον των ανθρώπων που σε περιστοιχίζει συμβάλλει θετικά ή αρνητικά στην επίτευξη ή απόκλιση από τους επαγγελματικούς στόχους που βάζεις.

Αν το περιβάλλον σου σε κατακρίνει για τις επιλογές σου, αν σε "ρίχνουν" ψυχολογικά λέγοντάς σου ότι ασχολείσαι με πράγματα που δεν αξίζει τον κόπο...

Αν σε ειρωνεύονται ή αντιδρούν με τις αποφάσεις σου να συμμετέχεις σε νέες, διαφορετικές, καινοτόμες εμπειρίες ή προσπάθειες...

Αν αμφισβητούν την πίστη σου στις ικανότητές σου να κάνεις την υπέρβαση, την αλλαγή, τότε αργά ή γρήγορα ένα από τα δυο πράγματα θα συμβούν:

- Είτε θα συμφωνήσεις μαζί τους και σταδιακά θα αρχίσεις να ελαττώνεις τις προσπάθειες που καταβάλεις
- Είτε θα πρέπει να ξεκόψεις μαζί τους και να τους αφήσεις πίσω σου και έξω σου. Πίσω σου σε σχέση με την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία που θα αποκτήσεις και έξω από την καρδιά σου.

Αν όμως αρχίσεις να ελαττώνεις τις προσπάθειες που καταβάλλεις, αν όλα αρχίσουν να σου φταίνε εκτός από τον εαυτό σου, τότε μάλλον τα κατάφεραν οι άλλοι κι εσύ έχεις γίνει σαν κι αυτούς....

Τα καβούρια δεν επιτρέπουν σε κανένα άλλο καβούρι να αναρριχηθεί και να απελευθερωθεί από τον κουβά του ψαρά που τα έχει μαζέψει.

Να προσέχεις τα ανθρώπινα "καβούρια", γιατί αν και κάποιες φορές τα κίνητρά τους είναι αγαθά, καταλήγουν να είναι σε βάρος των δικών σου ελπίδων και επιδιώξεων για ένα καλύτερο μέλλον...

ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΟY 1453...

Ο ιστορικός Γ. Παναγιωτάκης σε παλαιότερο άρθρο του αναφέρει για την συμβολή των Κρητών στην προσπάθεια σωτηρίας της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους κατά την τελευταία πολιορκία της το 1453, που αποδεικνύουν άλλη μια φορά τον ασίγαστο διαχρονικό έρωτα των Κρητών για την ελευθερία.

Οι ορδές των Οθωμανών ετοιμάζουν την πολιορκία της Πόλης, ο Κωνσταντίνος απελπισμένος ζητά βοήθεια από τη Δύση, τον αδελφό του Δεσπότη του Μυστρά και τηνΚρήτη που ανταποκρίνεται πρόθυμα.

Η βοήθεια του αδελφού του δεν φτάνει ποτέ, γιατί την προλαβαίνουν οι Τούρκοι στην Κόρινθο και πέφτει στα χέρια τους. Ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής θέλει με κάθε τρόπο και μ' οποιαδήποτε θυσία να καταλάβει την πόλη. Τη ζοφερή ατμόσφαιρα που επικρατεί τότε, μας την μεταφέρει ο Φραντζής και γράφει: "... Στενάζων εκ καρδίας, καπνός εκ του στόματος αυτού εξέβαινε. Και ελογίζετο τι έδει ποιήσας, ίνα την πόλιν πλείον θλίψη και στενοχωρήση και δια θαλάσσης και ξηράς την πολιορκίαν δώση..."

Αλλά και ο ποιητής Ι. Κόντος με ποιητικό τρόπο μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής όταν γράφει: "Οι Τούρκοι μοιάζουν μυρμηγκιά! Ολο και νέα φουσάτα στέλνει ο Σουλτάνος να σφαγούν φτάνει να πέσ' η πόλη". Το θλιβερό μαντάτο της επικείμενης πολιορκίας της πόλης, φτάνει στην Κρήτη. Αποδέκτης ο Σφακιανός Μανούσος Καλλικράτης. Χίλια παλικάρια απ' όλη την Κρήτη με 5 πλοία αναχωρούν από τη Σούδα στις 15 Μαρτίου 1453, αποφασισμένα να πολεμήσουν και να σκοτωθούν. Θάνατος ή νίκη είναι γι' αυτά ζήτημα τιμής. Τα καράβια ξεκινούν χωρίς να συναντήσουν σοβαρά εμπόδια μέχρι τον Μαρμαρά (αρχαία Προποντίδα) όπου συναντούν τουρκικά καράβια. Σε μια ναυμαχία βυθίζουν μεγάλο αριθμό απ' αυτά αλλά χάνουν και οι Κρητικοί δυο πλοία.

Η άφιξή τους στην Κωνσταντινούπολη γίνεται δεκτή με ασυγκράτητο ενθουσιασμό και ξεχωριστή ικανοποίηση. Υπολογίζεται ότι εκείνοι που δεν έχουν λαβωθεί και μπορούν να πολεμήσουν υπολογίζονται σε 600. Οι Κρητικοί αυτοί υπερασπιστές τοποθετούνται στους πύργους Αλεξίου, Λέοντος και Βασιλείου.

Κι ενώ την αποφράδα εκείνη μέρα της 29ης Μαΐου 1453 η Πόλη πέφτει στα χέρια των Τούρκων, οι τρεις πύργοι εξακολουθούν και αντιστέκονται. Το πείσμα των Κρητικών στέκεται ανυποχώρητο μπροστά στην τουρκική μανία. Τη σκηνή αυτή περιγράφει ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος και λέει σχετικά: "... Οι άνδρες ούτοι ηδύναντο να φύγουν... αλλ' όμως και περιβλέποντες ότι πάσα η πόλις εδουλώθη, ούτε να φύγωσιν ηθέλησαν, ούτε να παραδοθώσιν επείθοντο, αλλ' επέμειναν εκθύμως, ανταγωνιζόμενοι δια την αετοφόρον σημαίαν, ήτις εξηκολούθει εκεί μόνον πτερυγίζουσα. Το πράγμα ανηγγέλθη εις τονΣουλτάνον, ο δε, θαυμάσας την γενναιότητα των ανδρών, διέταξε να παύση η προσβολή και να είπωσιν αυτοίς ότι δύνανται να εξέλθωσιν μετά των τιμών του πολέμου ως λέγεται σήμερον, ελεύθεροι αυτοί τε και η ναυς αυτών και πάσα η αποσκευή, ην είχον ως λέγει ο Φραντζής προσεπιφέρων ότι και ούτω γενομένων, πάλι μόλις εκ του πύργου τούτου έπεισαν απελθείν..."

Στους πύργους τελικά βρίσκονται 170 όρθιοι ή λαβωμένοι, οι οποίοι επιβιβάζονται στα καράβια που τους περιμένουν για την επιστροφή τους στην Κρήτη. Είναι οι πρώτοι που μεταδίδουν την είδηση στα νησιά που περνούν, ότι "εάλω" η Πόλη.

Ο καπετάν όμως Πέτρος Κάρχας ή "Γραμματικός" από την Κυδωνία είναι λαβωμένος βαριά και παρακαλεί τον καπετάν Χαρκούτση να τον αφήση στο Άγιο Όρος, γιατί κινδυνεύει να πεθάνει στο τόσο μακρινό για την Κρήτη ταξίδι. Ο ίδιος από ενδιαφέρον φροντίζει και καταγράφει σε χειρόγραφο την ιστορική αυτή συμβολή που ανακαλύπτεται το 1919 στη ΜονήΒατοπεδίου, όπου και φυλάσσεται σήμερα. Το σύντομο αλλά πολύτιμο αυτό χειρόγραφο διασώζεται με τον ακόλουθο τρόπο, όπως ο ίδιος γράφει: "... Οταν εμείς εβγήκαμεν από τα Δαρδενέλλια και εγώ είδα, πως δεν ήταν δυνατόν ν' ανθέξω ως που να φθάσωμεν εις Κρήτην, διότι ίσως θα εκάναμεν και οχτώ και δέκα μέρες ακόμη, δια να φθάσωμεν, επειδή ο Βορριάς είχεν αρχίσει ως τόσο να γυρίζη στο Λεβάντε, εζήτησα από τον καπετάν Χαλκούτση να βάλη πλώρη στο Αγιον Ορος και να με αφήσει εμένα εκεί στο Μοναστήρι του Βατοπεδίου, όπου ήξερα ότι υπήρχε πάντα γιατρός δια να περιποιηθή τση πληγές μου. Και αυτό έγινε.

Ένα άλλο σημαντικό επίσης ιστορικό χειρόγραφο που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου και προέρχεται από την ιστορική μονή της Αγκαράθου γραμμένο από κάποιο μοναχό προφανώς ως "ενθύμιο" αναφέρει σχετικά με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης τα ακόλουθα:

"Eις αυνγ (1453) Ιουνίου κθ' (29) καθ' ημέρα Σαββάτου, ήλθαν από την Κωνσταντινούπολιν καράβια τρια Κρητικά, του Σγούρου Υαληνά (Διαλυνά) και του Φιλομάτου, λέγοντας ότι εις την κθ' του Μαΐου μηνός της Αγίας Θεοδοσίας ημέρα Τρίτη ώρα Γ' της ημέρας εισέβησαν οι Αγαρηνοί εις την Κωνσταντινούπολιν το φωσάτον του Τούρκου Τζελεπή Μεεμέτη και είπον ότι απέκτειναν τον κυρ Κωνσταντίνον τον δραγάσιν και Παλαιολόγον. Και εγένετο ουν θλίψις και πολύς κλαυθμός εις την Κρήτην δια το θλιβερόν μήνυμα όπερ ήλθεν. Ό,τι χείρον τούτο ου γέγονεν ού τε γενήσεται. Και Κύριος ο Θεός ελεήσας ημάς και λυτρώσεται ημάς, της φοβεράς αυτού απειλής.

Κρήτη αιώνια μάνα της λευτεριάς, της πρεπιάς, της αξιοσύνης και της ανδρείας... 

Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ...

Σ' ένα εστιατόριο στην είσοδο, βάλανε μια ταμπέλα που έλεγε:

"Φάτε ότι θέλετε τώρα και τον λογαριασμό αφήστε τον, θα τον πληρώσουν τα εγγόνια σας"

Μια παρέα φίλων βλέπουν την ταμπέλα, μπαίνουν και τρώνε ότι μπορούνε μονοκοπανιά.

Αφού βοσκηθήκανε καλά, το γκαρσόνι έρχεται με ένα χαρτί που τους το δίνει.

- Τι είναι αυτό; ρωτά ο ένας, έξω λέει πως ο λογαριασμός θα πληρωθεί πολύ αργότερα, από τα εγγόνια μας...

- Το ξέρω κύριε, απαντά το γκαρσόνι, αυτός που σας έφερα τώρα είναι ο λογαριασμός του παππού σας!

ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΧΩΡΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Σέρβικη ταινία του Srdjan Dragojevic από το 1996.

Ο παραλογισμός του πολέμου στη Βοσνία μέσα από την ιστορία δύο φίλων, ενός Σέρβου και ενός Μουσουλμάνου, που βρίσκονται ξαφνικά σε αντίπαλα στρατόπεδα...

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ...

Όλοι οι σώφρωνες πολίτες γνωρίζουμε ότι ο συνδυασμός της ανέχειας, της πείνας, της ανεργίας, της έλλειψης στοιχειωδών αγαθών μαζί με το εκρηκτικό φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης, προκαλούν μια βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί...

Έχει βαφτιστεί από τις απανταχού αριστεράντζες ο κάθε λαθραίος κατσαπλιάς σαν "μετανάστης", λες και έχει λάβει αντίστοιχη πρόσκληση, βίζα και έχει παρουσιάσει νόμιμο και θεωρημένο διαβατήριο από την πρεσβεία της χώρας που θέλει να πάει. Οι λαθραίοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους νόμιμους μετανάστες.

Ήδη τα πρώτα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας στα όριά της τα βλέπουμε. Η ακροδεξιά ανεβαίνει συνεχώς, οι ανεξέλεγκτοι λαθρομετανάστες στοιβάζονται σε όλη την χώρα χωρίς τα στοιχειώδη και είναι θέμα χρόνου να εκραγούν. Ολόκληρες περιοχές της πρωτεύουσας, αλλά και στην Πάτρα, την Ηγουμενίτσα, τη Θεσσαλονίκη κ.λπ. έχουν μετατραπεί σε γκέτο που το βράδυ κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει. Μια σπίθα μπορεί να προκαλέσει τέτοια φωτιά που δε θα έχει περάσει ποτέ η χώρα.

Κι όμως. Ενώ το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρώπης ακόμη και από την οικονομία, είναι η εκρηκτική αύξηση της λαθρομετανάστευσης από Ασία κι Αφρική που καμιά σχέση δεν έχουν με τα Ευρωπαικά δεδομένα, οι Ευρωπαίοι ανεπαρκείς ηγέτες συζητούν για τη φοροδιαφυγή. Ενώ βλέπουν ότι μια κοινωνική έκρηξη μπορεί να διαλύσει την Ευρώπη ολόκληρη, στις Βρυξέλλες οι γραφειοκράτες χαρτογιακάδες περί άλλα τυρβάζουν.

Έχουν αφήσει την πύλη για λαθρομετανάστες, την Ελλάδα, να παλεύει μόνη της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά αυτό έρχεται σιγά - σιγά και στην πόρτα τους. Κι αντί είτε να λάβουν μέτρα για να ανακοπεί το κύμα είτε να προχωρήσουν σε γενναίες πολιτικές ενσωμάτωσης, κάνουν ότι δε βλέπουν το πρόβλημα.

Στην Σουηδία συνεχίζονται τα επεισόδια μεταξύ Αφρικανών και αστυνομικών, με τους Αφρικανούς να καίνε αυτοκίνητα και κτίρια, να λεηλατούν μαγαζιά, γενικά να ρημάζουν, γιατί λέει η ανεργία η δικιά τους είναι μεγαλύτερη από αυτή των λευκών Σουηδών. Και στην Ιταλία πριν λίγες μέρες ένας Αφρικανός έσφαξε τρεις λευκούς Ιταλούς και τραυμάτισε άλλους πέντε έξι γιατί, λέει, άκουγε φωνές. Και μεις τα έχουμε ζήσει αυτά, μια με την Μυρτώ, μια με τον Λαζανά στην Πάτρα, μία με τον Καντάρη στην Αθήνα...

Άλλα γεγονότα, όπως αυτό στο Λονδίνο όπου μαύροι μουσουλμάνοι αποκεφάλισαν έναν στρατιώτη δημόσια φωνάζοντας ο "Αλλάχ είναι μεγάλος", θα βλέπουμε όλο και συχνότερα.

Θα πει κανείς: Πόσους να αντέξει η Ελλάδα, πόσους να δεχθεί η Ευρώπη; Αυτό ακριβώς πρέπει να κάτσουν σοβαρά οι Ευρωπαίοι και να συζητήσουν. Αλλιώς είναι θέμα χρόνου οι εκρήξεις σε όλη την Ευρώπη.

Κάντε κάτι λοιπόν χαρτογιακάδες για το κύμα της τριτοκοσμικής ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης κι αφήστε την οικονομική πίεση στους λαούς σας (νομίζοντας ότι με τους συνεχείς φόρους και τις περικοπές θα κάνουν μια χώρα ανταγωνιστική και θα εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά), προτού η γηραιά Ευρώπη αφανιστεί...

Όλα τα σοβαρά κράτη προστατεύουν το κράτος τους και την εθνική και κοινωνική τους συνοχή.
Χρέος της Ευρώπης είναι να σταματήσει αυτά τα κύματα προσφύγων, ακόμα κι αν γίνει "σκληρή" για κάποιους. Γιατί στο τέλος θα ζούμε όλοι σε καθεστώς ομηρίας στις ίδιες μας τις χώρες.

Κάθε χώρα που αρνείται να αυτοπροστατευθεί δυναμικά έναντι του απρόσκλητου και θρασύ εισβολέα, θα πεθάνει ...

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ...

Γιατί τόση πρεμούρα να φορέσουμε καπέλο ένα νόμο με περίεργους όρους περί «εχθροπάθειας» και πρόκλησης «μίσους»; Όροι υποκειμενικοί, με ερμηνεία λάστιχο, που θα δημιουργήσουν εγκλήματα από απλή έκφραση γνώμης γνώμης.

Δεν χρειαζόμαστε τέτοιες ολοκληρωτικές διατάξεις, όσο κι αν αρέσουν στο τυχαία τοποθετημένο σημερινό υπουργό δικαιοσύνης  και κάποιους άλλους του είδους του.

Ο συγκεκριμένος νόμος είναι ασαφής και καταργεί την ελευθερία του λόγου. Το να σταματήσουμε να μιλάμε για το πρόβλημα δεν σημαίνει ότι αυτό θα σταματήσει να υπάρχει...
 
Υπάρχει ήδη σχετικός νόμος και ισχύει. Διώκει αυτεπάγγελτα πράξεις ή ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά ομάδων ή ατόμων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή θρησκεύματος. Αυτό σε συνδυασμό με τον ποινικό κώδικα συνθέτει ένα ποινικό πλαίσιο που είναι υπεραρκετό. Δεν χρειάζεται νόμος προληπτικής αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής (γιατί περί αυτού πρόκειται το Ρουπακιώτειο πόνημα) μπορεί και να την ενδυναμώσει ανάμεσα στον πραγματικό λαό αντί να την καταστείλει.

Αν ο στόχος κάποιων είναι να εξουδετερώσουν την άνοδο της Χ Α με τέτοια κατασταλτικά μέτρα που θα διώκουν πεποιθήσεις και γνώμες, γιατί τα αληθινά ρατσιστικά εγκλήματα ήδη διώκονται. Ελληνικός "φασισμός" και ανεξέλεγκτη μετανάστευση πάνε μαζί, είναι κοινωνική αντίδραση το πρώτο έναντι του δεύτερου. Αν δεν θέλετε να πολλαπλασιάζονται καθημερινά οι "φασίστες", εφαρμόστε αυστηρό μεταναστευτικό μοντέλο και απελάστε άμεσα όλους τους λαθρομετανάστες.

Η πιο αποτελεσματική αντιρατσιστική πολιτική είναι η συντριβή της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και της μαύρης και παράνομης εργασίας που βολεύει κάποια συμφέροντα, η άμεση κι οριστική απέλαση των παρανόμων και η γρήγορη απόδοση πολιτικού ασύλου, στους ελάχιστους ξένους που το δικαιούνται πραγματικά, με παράλληλη άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων κι εντάσεων.

Ο Ελληνικός λαός μαστίζεται από την οικονομική κρίση, παλεύει καθημερινά για την επιβίωση, εξοργίζεται από τους πολιτικούς, σιχτιρίζει τη λαθρομετανάστευση, μα βαθιά μέσα του αποδοκιμάζει τους νεοναζιστές - υμνητές του Χίτλερ. Κι αν ένα μέρος της Ελληνικής κοινωνίας έχει ταυτιστεί με τη Χρυσή Αυγή προσωρινά για τους δικούς του λόγους, είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψει στον δημοκρατικό χώρο, όταν τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, κι όταν αυτή η κυβέρνηση δώσει το όραμα για μια νέα κοινωνία.

Αυτό ακριβώς είναι και το στοίχημα όλων όσων είναι σοβαροί στη χώρα αυτή. Να δώσει ένα διαφορετικό όραμα στους Έλληνες ώστε να απαγκιστρωθούν από τις συνθήκες ανωμαλίας που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι Χρυσαυγίτες αντάμα με τους ακροαριστερούς - αναρχικούς κλπ βαρεμένους.

Η Χ.Α θα αποτελούσε μιά γραφική πολιτική ατραξιόν, αν υπήρχαν αποτελεσματικές πολιτικές προτάσεις-λύσεις στα προβλήματα της ανεξέλεγκτης λαθροεισβολής, της ξενόφερτης εγκληματικότητας και της μαζικής φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού (του 30% + ανεργίας).

Το άθλιο αυτό κατασκεύασμα που υποχρεωτικά μας επιβάλλεται έξωθεν και οι ντόπιοι αισχροί πολιτικάντηδες - λακέδες με υπερβάλλοντα ζήλο σπεύδουν δουλικά να προωθήσουν, αποτελεί ακόμη ένα μέτρο πίεσης του λαού μας.

Η απάντηση πρέπει να είναι ασφαλή σύνορα, ασφαλείς δημόσιοι χώροι, ασφαλή σπίτια και προπαντός αισιόδοξη προοπτική για το αύριο, για τους κατοίκους αυτού του τόπου.

Το κράτος δικαίου και η πατριωτική πολιτική, που έχουν ξεχαστεί...

21 ΜΑΙΟΥ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ & ΓΙΟΡΤΗ...

Δικά μου φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα και τα γιορτάζω μαζί σας με μερικές μαντινάδες:

Χρόνια πολλά, χαρούμενος κι ευτυχισμένος νάμαι...
και πάντα με καλή καρδιά, να πέφτω να κοιμάμαι!

Μου εύχομαι από καρδιάς πλούτη, χαρά και υγεία
και κάθε λύπη μου, με μιας να γίνει ευτυχία!

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα
χρόνια να ζήσω, για να δώ τα όμορφα ένα-ένα!

Κι από ένα φίλο μια, που μόλις έλαβα:

Όταν τα χρόνια που περνούν, τους ώμους σου βαραίνουν,
ο νους σου και η λογική, στην κεφαλή να μπαίνουν!

Έτσι νάναι, σε πείσμα των καιρών και πολλών ανθρώπων...

ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΚΡΗΤΗ...

Στις 20 Μαίου του 1941 αρχίζει η μάχη της Κρήτης, η οποία διήρκεσε μέχρι την 1η Ιουνίου. 

 

Με την επιχείρηση αυτή οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν το νησί από τις αγγλοελληνικές συμμαχικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή τους η επιτυχία κόστισε τόσο πολύ ώστε να μην επιχειρήσουν ξανά άλλη αεροπορική έφοδο της ίδιας κλίμακας κατά την διάρκεια του πόλεμου.

Η Μάχη της Κρήτης και η αντίσταση του κρητικού λαού ήταν ένα μικρό δείγμα, ένας πυρήνας για τα μετέπειτα αντιστασιακά κινήματα στην Ευρώπη (οι αντάρτες στην Ελλάδα, οι παρτιζάνοι στη Γιουγκοσλαβία, οι Μακί στη Γαλλία κ. α).

Η αντίσταση του απλού λαού που χωρίς όπλα και με ότι μέσον είχε πολεμούσε τον κατακτητή, δεν κίνησε τότε την περιέργεια των Γερμανών. Να τους κάνει να είναι επιφυλακτικοί. Θεώρησαν το φαινόμενο μεμονωμένο. Έκαναν λάθος όμως... Και αυτό τους στοίχισε.

Τους στοίχισε σε όσες χώρες είχαν κατακτήσει αλλά περισσότερο στη Σοβιετική Ένωση και στο Στάλινγκραντ. Εκεί που σε ένα χειμώνα έχασαν ενάμισι εκατομμύριο στρατιώτες και ανυπολόγιστο όγκο πολεμικού υλικού. Εκεί που πολεμούσαν έναν αόρατο εχθρό που έβγαινε από τα σκοτάδια τους εξολόθρευε και εξαφανιζόταν...

 

Τι είπαν όμως μετά τη μάχη της Κρήτης οι πρωταγωνιστές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο των συμμάχων όσο και του Άξονα;

-Ουίστον Τσόρτσιλ: «Οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί, οι Ουαλοί και οι Αγγλοι, μαζί με τους αφάνταστα ηρωϊκούς και πεισματάριδες Κρητικούς, που επολέμησαν στον αποκαρδιωτικόν μάταιο αυτόν αγώνα, μπορούν, δίκαια νομίζω, να αισθάνονται ότι έπαιξαν αποτελεσματικό ρόλο, σε μια μάχη που μας ανακούφισε σοβαρά.

Η απώλεια των πιο καλών Γερμανών πολεμιστών απεμάκρυνε το τρομερό όπλο των αλεξιπτωτιστών από κάθε περαιτέρω συμμετοχή στα γεγονότα που διεδραματίσθησαν στη Μέση Ανατολή. Ο Γκαίριγκ κέρδισε μόνο μια ΠΥΡΡΕΙΑ ΝΙΚΗ στη Κρήτη. Η αντίσταση στην Κρήτη προκάλεσε την καταστροφή επίλεκτων γερμανικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να παίξουν κεφαλαιώδη ρόλο στα μεταγενέστερα γεγονότα της Μέσης Ανατολής ... Στην Κρήτη ο Goering με τις δυνάμεις που σπατάλησε εκεί θα μπορούσε εύκολα να κατακτήσει την Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ και ίσως ακόμη και την Περσία... Διέπραξε την ανοησία να αφήσει να του ξεφύγουν αυτές οι μεγάλες ευκαιρίες, με το να θυσιάσει τις αναντικατάστατες αυτές δυνάμεις σε έναν θανάσιμο αγώνα που διεξαγόταν συχνά σώμα με σώμα..."

-Αδόλφος Χίτλερ: " Η Κρήτη απέδειξε ότι οι μεγάλες μέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν."

 

-Στρατηγός Φράιμπεργκ (διοικητής συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη): "Ολίγα έθνη έχουν τα ευγενικά προτερήματα των Κρητικών".

 

-Πτέραρχος Φον Στούντεντ: "Δι εμέ ως διοικητής των Γερμανικών μονάδων αλεξιπτωτιστών που κατέλαβαν την Κρήτη, το όνομα της νήσου αυτής συνδέεται με πικρές αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επλανήθηκα στους υπολογισμούς μου όταν συνεβούλευσα αυτήν την επίθεση.  Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να χάσω πολύτιμους αλεξιπτωτιστές, τους οποίους θεωρούσα παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει ο ίδιος".

 

-Στρατάρχης Ουέιβελ: "Οι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτη έσωσαν τη γενική κατάσταση στη Μεσόγειο, διότι καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των αεραγημάτων του εχθρού και μέγας αριθμός αεροπλάνων. Προθύμως αναγνωρίζομεν ότι οι Έλληνες σύμμαχοί μας είναι οι πρώτοι που τας υπερόχους νίκας των εις την Βόρειον Ήπειρον άνοιξαν τον δρόμον και κατάφερον πλήγματα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Αι επιτυχίαι δεν είχαν μόνον τοπικήν σημασίαν, αλλά επηρέασαν την όλην εξέλιξιν του πολέμου. Η άμυνα της Κρήτης έσωσε την Κύπρον, την Συρίαν, το Ιράκ και ίσως το Τομπρούκ. "

 

-Ο εκ των ηγετικών στελεχών του Γ Ράιχ, και υπουργός προπαγάνδας του καθεστώτος, ο Τζόζεφ Γκέμπελς έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο: "Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα. Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές.Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα πτώματα. Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς ελληνικής καταγωγής σ' αυτούς."

 

.

-Ο Πάτρικ Φέρμορ Άγγλος ταγματάρχης που συμμετείχε στην απαγωγή του Κράιπε και που λάτρεψε την Κρήτη (οι Κρητικοί μάλιστα του έδωσαν και το παρατσούκλι "Φιλεντέμ") είπε: "Κατά τη Μάχη της Κρήτης, η ανδρεία και το πνεύμα των Κρητών γέμισαν τις σελίδες του παγκόσμιου τύπου. Η μάχη αυτή έγινε θρύλος και στα μάτια ολόκληρου του κόσμου η λέξη "Κρητικός" έγινε συνώνυμη με τις λέξεις "Πολεμιστής" και "Ήρως" 

-Άλαν Κλάρκ (Βρετανός ιστορικός): «Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο ρους της ιστορίας, αν ένα χρόνο πριν οι κάτοικοι της Δύσης είχαν δείξει το ίδιο θάρρος με τους Κρητικούς κατά την εισβολή των Γερμανών στα χωριά τους».

 

-Ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας: "Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε."

-Οι TIMES του Λονδίνου τόνιζαν: "Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε το συναρπαστικότερο γεγονός του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. και η αποθέωση του ανθρώπινου ηρωισμού"

 

-Ακόμη και οι σύμμαχοι των Γερμανών, οι Ιάπωνες οι οποίοι έβαζαν τον κώδικα τιμής πάνω και από τη ζωή τους, είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα από τον ηρωισμό των κρητικών. Η εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ του Τόκιο έγραψε: "Προτείνουμε ως ζήτημα υπέρτατου καθήκοντος τιμής, όπως δημιουργηθεί έκτακτο "Τάγμα των Ιπποτών της Κρήτης", για να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης, κάθε στρατιώτης και κάθε αξιωματικός που έλαβε μέρος στην ενδοξότερη μάχη της ιστορίας, τη Μάχη της Κρήτης!

Από το onalert.gr

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ...

Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν γίνει εκατοντάδες παράνομες προσλήψεις υπαλλήλων, συγγενών εν ενεργεία και συνταξιούχων υπαλλήλων. Τους προσέλαβαν με παράνομα δικαιολογητικά, με ψεύτικες προϋπηρεσίες, με παράνομες προϋπηρεσίες, με παράνομα πτυχία, ώστε να γίνουν αορίστου χρόνου.

Υπέγραφαν κάποιοι υψηλά ιστάμενοι ψεύτικες προϋπηρεσίες για να προσληφθούν ως υπάλληλοι αορίστου χρόνου. Υπήρξε παράνομος πλουτισμός των αρμοδίων που έκαναν τις παράνομες προσλήψεις. Τους έστελναν στα κομματικά γραφεία πριν από την πρόσληψή τους για να πάρουν έγκριση από αυτά και έτσι έχουν πλήρη κομματική προστασία.

Η οικογενειοκρατία  που έχει κατακλύσει τα πάντα και οι παράνομες προσλήψεις αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία. Προβαίνει σε καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, σε κάθε είδους παρανομία, χρηματοδοτούν τους ευεργέτες τους, προϊσταμένους, διοικήσεις και κόμματα, συνθλίβουν όποιον δεν ενδίδει ή αντιστέκεται στις παρανομίες τους.

Η οικογενειοκρατία και οι παράνομοι προσληφθέντες που αποτελούν τη πλειοψηφία, με την ψήφο τους εξέλεγαν διοικήσεις, με την  ψήφο τους εκλέγουν μέλη υπηρεσιακών συμβουλίων, με την ψήφο τους εκλέγουν τα ΔΣ των συλλόγων προσωπικού κλπ, (όλο σχεδόν το ΔΣ διοικητικού προσωπικού υπηρετεί στην Δ/νση Διοικητικού!) κλπ. Οι κλίκες αυτές αποτελούν στην κυριολεξία συμμορία, μαφία, υπόκοσμο που λυμαίνεται τα πάντα, εις βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος.

Στην οικογενειοκρατία παράνομα μοιράζουν πολλαπλούς μισθούς για ψεύτικες υπερωρίες, από κρυφούς  λογαριασμούς κλπ. Χωρίς αυτήν την οικογενειοκρατία δεν θα μπορούσε να υπάρχει η τεράστια διαφθορά και η καταλήστευση του Δημοσίου χρήματος πέρα από κάθε όριο, που λαμβάνει χώρα, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια και πτώχευσαν την Χώρα μας. Οι εισαγγελείς θα πρέπει να προβούν στην ποινική δίωξη αυτών που έκαναν τις παράνομες προσλήψεις τα τελευταία 15 χρόνια, να γίνει αυστηρός έλεγχος του πόθεν έσχες.

Πρέπει να διαλυθεί η οικογενειοκρατία για να παταχθεί η διαφθορά, διότι αυτά τα δύο συνδέονται.

Πρέπει να γίνει επιτόπιος αιφνίδιος έλεγχος από επιθεωρητές κλπ για τις παράνομες προσλήψεις. Το να καλούνται να δώσου στοιχεία τα ίδια τα μέλη της οικογενειοκρατίας και αυτοί που  προέβηκαν στις παράνομες προσλήψεις, με σκοπό τον παράνομο πλουτισμό, ποτέ δεν πρόκειται να πουν την αλήθεια. Γι' αυτό, θα πρέπει να διωχθεί η οικογενειοκρατία, για να σταματήσει το φαγοπότι που εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Το θέμα αυτό δεν είναι εύκολο. Οι κομματικές παρεμβάσεις πάντοτε ήταν έντονες για την κάλυψη του κομματικού στρατού, της οικογενειοκρατίας, των ομάδων για την καταλήστευση του Δημοσίου Χρήματος. Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης πρέπει να απολύσει τους επίορκους, τα μέλη της οικογενειοκρατίας, τους υπεύθυνους για τις παράνομες προσλήψεις, τους επαγγελματίες κλέφτες. Να μην περιορίζεται μόνον σε γενικόλογες ανακοινώσεις του τύπου «θα ελεγχθούν τα παράνομα πτυχία», αλλά να πει και για δίωξη της οικογενειοκρατίας, τις παράνομες προϋπηρεσίες, βάσει των οποίων προσλήφθηκαν υπάλληλοι, τους επίορκους που έκαναν αυτές τις προσλήψεις. Είναι θλιβερό και περίεργο να μην τολμούν να θίξουν καν το τεράστιο θέμα της οικογενειοκρατίας. Είναι τουλάχιστον στρουθοκαμηλισμός να ζητά το Υπουργείο, από τέτοιου είδους υπηρεσίες, τα σχετικά στοιχεία, δηλαδή από τα μέλη της οικογενειοκρατίας, τους ίδιους τους υπεύθυνους γι' αυτή την κατάσταση, διότι εξυπακούεται ότι δεν λένε την αλήθεια και τα συγκαλύπτουν. Να στείλουν επιτόπου επιθεωρητές κλπ, να τα ελέγξουν, αν πραγματικά θέλουν να μάθουν την αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα, καθώς και οι κομματικές καλύψεις. Ίσως γι' αυτό έχουν μπλοκάρει και προσπαθούν να βρουν άλλους για απόλυση ή διαθεσιμότητα, όπως δήθεν ακατάλληλους (αλήθεια, ποιος θα τους κρίνει; Η ίδια η οικογενειοκρατία; Οι κλίκες; Οι κομματικοί μηχανισμοί που τους διόρισαν;) Ο σκοπός τους είναι να τα μαγειρέψουν, ώστε να σωθούν τα μέλη της οικογενειοκρατίας, που αποτελούν κομματικούς στρατούς και προφανώς αλληλοκαλύπτονται. Έτσι θα γλυτώσουν οι πραγματικοί επίορκοι που έκαναν τις παράνομες προσλήψεις, διότι θίγονται τα κακουργήματα υψηλά ιστάμενων προσώπων.

Θα την πληρώσουν οι έντιμοι πτυχιούχοι μόνιμο υπάλληλοι που είναι έξω από αυτά, βαπτίζοντάς τους δήθεν ακατάλληλους και τα μέλη της οικογενειοκρατίας που έβαλαν από το παράθυρο, αορίστου χρόνο υπάλληλοι, και χωρίς διαγωνισμό δήθεν κατάλληλους! Τα μέλη της οικογενειοκρατίας έχουν στελεχώσει αναξιοκρατικά υπηρεσίες.  Πολλοί υπάλληλοι εξ αυτών έχουν προσληφθεί με πτυχία που καμιά σχέση δεν έχουν με το αντικείμενό τους και τις δραστηριότητες αυτής της υπηρεσίας!  Άραγε, τι λέει γι' αυτό το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης;

Σήμερα, ενώ νόμος επέβαλλε την απομάκρυνση, υπαλλήλων που έληξαν οι συμβάσεις τους ορισμένου χρόνου ή έργου, τώρα , με την Ελλάδα και τον λαό να υποφέρουν, με αθλιότητες και τεχνάσματα τους επαναπροσλαμβάνουν, μέσω του ΕΣΠΑ (χωρίς να τους απασχολούν στο ΕΣΠΑ) ή τους πληρώνουν με τεχνάσματα από αλλού! Αυτοί, εξυπακούεται ότι είναι συγγενείς υπηρετούντων.
Επομένως, για την προστασία του Δημοσίου συμφέροντος θα πρέπει άμεσα:

Να απολυθούν αυτοί που μπήκαν από το παράθυρο, υπάλληλοι αορίστου χρόνου χωρίς διαγωνισμό, αυτοί που  παράνομα τους προσέλαβαν τα μέλη της οικογενειοκρατίας, που αποτελούν κλίκες, συμμορίες και τις εστίες διαφθοράς, που είναι και οι αληθινοί επίορκοι. Καμιά νομιμοποίηση τέτοιων παράνομων καταστάσεων.

Να μην πληρώσουν οι έντιμοι μόνιμοι υπάλληλοι, που οι επίορκοι, υψηλά ιστάμενοι προσπαθούν με τεχνάσματα και μεθοδεύσεις να τους βαπτίσουν δήθεν ακατάλληλους, ενώ είναι πτυχιούχο και διορίσθηκαν μετά από συμμετοχή τους σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό

Αρκετά ανέχθηκε ο Ελληνικός λαός τον κομματισμό και την οικογενειοκρατία, που δεινοπαθεί εξαιτίας τέτοιων εγκλημάτων.

Να σταματήσει επιτέλους να μηχανορραφεί το κομματικό κράτος και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, για να προστατεύσουν τον δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κομματικό στρατό. Να γίνει εξυγίανση του Δημοσίου για το Δημόσιο συμφέρον, για την Χώρα μας που έχει γονατίσει από τέτοιου είδους εγκλήματα. Η δικαιοσύνη θα πρέπει να πράξει το καθήκον της ανεξάρτητα από τις πιο πάνω αντιξοότητες και τις μεθοδεύσεις του κομματισμού.

ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Νίκου Νικολαΐδη από το 1987.

Μια γυναίκα περπατάει μόνη σε μια έρημη πόλη. Πλησιάζει την απαγορευμένη ζώνη και προσπαθεί να περάσει. Από παντού την παρακολουθεί η Πρωινή Περίπολος. Η ίδια η πόλη είναι ζωντανή αλλά ανεξέλεγκτη. Φωνές υπολογιστών προειδοποιούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη.  Οι φυγάδες ωστόσω συναντούν μεγάλους κινδύνους...

ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Πόσο δημοκρατική είναι η σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Αν εξετάσουμε προσεκτικά το θέμα θα διαπιστώσουμε ότι, ενώ το Σύνταγμα δίδει την ευκαιρία σε όλους αδιακρίτως τους πολίτες να εκλέγουν και να εκλέγονται, δηλαδή να μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα σε εκλογές, παρά ταύτα καθολικό στην ουσία είναι μόνον το " εκλέγειν", που ακυρώνεται από τη  πάντα παρούσα μεγάλη αποχή!

Διότι διά το 'εκλέγεσθαι" θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος  και τα απαιτούμενα κεφάλαια για την προβολή του. Όποιος δε έχει τα περισσότερα (κεφάλαια), μπορεί να χαριεντίζεται νυχθημερόν στα παράθυρα με την  δήθεν ανεξάρτητη δημοσιογραφία των γνωστών γλυφτών πλούσιων αφεντικών και συνεπώς να κατακάθεται στο μυαλό του κάθε ψηφορόρου εν είδη γκεμπελικης προπαγάνδας, ενώς όποιος δεν έχει καθίσταται από χέρι καμμένος, έστω και αν είναι καλύτερος του επικεγμένου παραθυράκια...

Αυτός συνεπώς που δεν έχει, θα προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να βρεί τα κεφάλαια, συνήθως πλησιάζοντας τον κάθε νομιζόμενο "μεγαλο-επιχειρηματία" από τον οποίο ασφαλώς και θα εξαρτάται δι όλην την υπόλοιπη πολιτική του ζωή αν υποκύψει στα θελήματα του..

Επομένως έτσι όπως λειτουργεί η σημερινή κεφαλαιοκρατική στην ουσία δημοκρατία, σε υποχρεώνει να ψηφίζεις - εκλέγεις κάποιον από μία πολύ περιορισμένη γκάμα αδιαφανών - κομματικών ή άλλων επιλογών, θα έλεγα από μία ελάχιστη μερίδα μελών της κοινωνίας που δείχνει πρόθυμη να συμμετάσχει σε τέτοιο στημένο παιχνίδι...

Ποσο δημοκρατικό είναι αυτό; Γιατί να έχει επιβληθεί αυτή η συγκεκριμένη δημοκρατία, η δημοκρατία του χρήματος, σε όλες τις πεπολιτισμένες χώρες;

Όμως η δημοκρατία δεν είναι κατά βάθος αυτό το πράμα!

Το πολιτικό σύστημα που είχαμε μεταπολιτευτικά, από τι ποιότητας ανθρώπους - κόμματα απαρτιζόταν, πόση ήταν η διαπλοκή του με τα ντόπια μεγαλοσυμφέροντα, εν τέλει με πόση υπευθυνότητα ασκούσε την εξουσία που του έδινε ο λαός;

Πού βρίσκονται κρυμμένοι σήμερα όλοι οι υπεύθυνοι πολιτικοί που διέπραξαν τα τεράσταια λάθη και οδηγηθήκαμε εδώ;

Ποιά ήταν και παραμένει δυστυχώς ακόμη, η κουλτούρα της κοινωνίας; Με ποια κριτήρια ανέβαζε και κατέβαζε από την εξουσία κόμματα και ανθρώπους; Λειτούργησε ή όχι ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός, η αλλοτρίωση συνειδήσεων από πάνω προς τα κάτω που δεν διαχύθηκε σ΄όλη την κοινωνική βάση, τα ολέθρια αποτελέσματα των οποίων δεχόμαστε τώρα;

Και πως σήμερα έχει αλλάξει αυτή η κουλτούρα προς το καλύτερο; Η σταθερή άνοδος του φασισμού ως προτιμότερη εναλλακτική λύση, απαντά τρανταχτά στο πως σκέφτεται και επιλέγει η Ελλάδα της κρίσης.

Συμπερασματικά, ανάξιοι πολιτικοί επιβιώνουν φωνασκώντας και κοροϊδεύοντας τον κόσμο, σε ένα σύστημα που παρασύρει και αλλοτριώνει τις δημοκρατικές πεποιθήσεις

Που όμως δεν θα μπορέσει για πολύ ακόμη να συνάδει με τα συμφέροντα κάποιων σκοτεινών ολίγων, που βρίσκονται πίσω από κάθε ελεύθερη δήθεν επιλογή των πολιτών όσων τουλάχιστον κάνουν τον κόπο να πηγαίνουν να ψηφίζουν την συγκεκριμένη μέρα που τους επιτρέπουν...

Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ...

Το παραμύθι με τους τάχα σκληρούς συνδικαλιστές του Δημοσίου που τρομοκρατούν τις κυβερνήσεις με απεργίες και έντρομοι οι υπουργοί ανοίγουν τα ταμεία και μοιράζουν λεφτά και διευκολύνσεις έφτασε στο τέλος....

Μια κοροιδία ήταν μόνο για ψηφαλάκια και τους ψηφοφόρους τους...

Ουσιαστικά διοικούσαν και αποφάσιζαν οι ηγεσίες των συνδικαλιστών στα αντίστοιχα υπουργεία απο κοινού με το πολιτικό προσωπικό. Δεν κατάλαβαν ότι άλλαξαν οι συνθηκες, έπαιξαν το συνηθισμενο παιχνίδι ακόμη εν όψει των εκλογών στις οργανώσεις τους...

Οτι και αν συνέβη, γελοιοποίησαν κάθε έννοια απεργίας, αγώνα κλπ ειδικά με το τελευταίο της απεργίας συμπαράστασης απο την ΑΔΕΔΥ για συμπαράσταση στην άλλη παράλογη απεργία της ΟΛΜΕ στην οποία όμως δεν θα συμμετάσχουν οι ίδιοι που την ζήτησαν επειδή δεν τους αρέσει η ημέρα...

Ηταν μια βλακώδης και προδιαγεγραμμένη κοινωνική και ηθική κατακραυγή η απόφαση για απεργία στις εξετάσεις. Δεν κρεμάς τα παιδιά που υποτίθεται ότι ενδιαφέρεσαι για το μέλλον τους έτσι απότομα. Οταν κιόλας πολλοί καθηγητάδες προετοιμάζουν μήνες τώρα με ιδιαίτερα τους μαθητές για τις εξετάσεις που θέλουν να ακυρώσουν...

Αυτοί που στέκονται απέναντι στην κοινωνία παύουν να "επιτελούν λειτούργημα" και μετατρέπονται σε συντεχνία. Η Ελληνική κοινωνία έχει φτάσει να μετατραπεί σε ένα σύνολο συντεχνιών, που ασκούν προσοδο-θηρεία με κάθε τρόπο που τους βολεύει ενάντια σε όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της χώρας..

Επί χρόνια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες για ψύλλου πήδημα και κυρίως για οικονομικά ή άλλα προνόμια και τέτοια στενά μη θεσμικά ζητήματα δοκίμαζαν τις αντοχές της κοινωνίας.

Σήμερα που τα κάνανε όπως έιναι τα πράματα και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν κίνδυνο για την ίδια τους την ύπαρξη, κανείς δεν τους ακολουθεί γιατί οι πολίτες νιώθουν πως τους έχουν κοροιδέψει πολλές φορές στο παρελθόν...

Όποιος αρνείται να αποδεχτεί την σκληρή αυτή πραγματικότητα απλά θα αργήσει να συνειδητοποιήσει ότι το παραμύθι που τρόμαζε τις κυβερνήσεις δεν είχε αληθινό δράκο. Ενας χάρτινος ήταν...

Όσοι ακόμη νομίζουν ότι ο πάλαι ποτέ χάρτινος δράκος θα νικήσει μέ τέτοιου είδους "αγώνες" χάνουν τον καιρό τους...

ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΚΑΙ ΑΚΑΙΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ...

Η απεργία αποτελεί ένα μέσο εκβιασμού από τους εργαζομένους κάποιας επιχείρησης ή μίας υπηρεσίας εναντίον της εργοδοσίας για την κατάκτηση κάποιου δικαιώματος ή την υλοποίηση κάποιου αιτήματος, αυτό είναι γνωστό.

Ανήθικη καθίσταται η απεργία όταν οι εργαζόμενοι δεν προτάσσουν το δίκαιο των αιτημάτων τους για να πετύχουν τον σκοπό τους αλλά προτάσσουν την ανάγκη τρίτων ατόμων που δεν έχουν σχέση με τις διεκδικήσεις τους.

Το θέμα της απεργίας της ΟΛΜΕ είναι ακόμα μια κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα της παρακμής στην οποία την οδήγησαν οι συντεχνίες και τα μικροκομματικά συμφέροντα. Μόνο που το πρόβλημα εμφανίζεται πολύ πιο έντονο γιατί αφορά το μέλλον χιλιάδων παιδιών.

Η απειλούμενη απεργία των εκπαιδευτικών ΜΕ στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν καθίσταται ανήθικη μόνο από τον εκβιασμό που ασκείται στους φετινούς υποψηφίους (που βρίσκονται αντιμέτωποι με την παράταση της κόλασης των πανελλαδικών) αλλά και από το είδος του αιτήματος, που προτάσσεται ως άλλοθι, που είναι η αύξηση κατά δύο ώρες την εβδομάδα των ωρών διδασκαλίας.

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τους συνδικαλιστές-καθηγητές που θεωρούν άξιο επιχείρημα για μια απεργία με τέτοιο κόστος, την αύξηση του ωραρίου κατά δύο ώρες την εβδομάδα. Που γίνεται ακόμα πιο ανάξιο αν συγκρίνουμε τις ώρες εργασίας των Ελλήνων εκπαιδευτικών με αυτές Ευρωπαίων συναδέλφων τους.

Ας ελπίσουμε οτι αποτελεί η όλη εξαγγελία της απεργίας ένα συνδικαλιστικό πυροτέχνημα, που προσπαθεί με τον φόβο χιλιάδων νέων να εκβιάσει την κυβέρνηση για την ικανοποίηση αυτού του πραγματικά γελοίου αιτήματος.

Δυστυχώς όμως και αυτή η εξαγγελία αποτελεί απο μόνη της ένα βαρύ ηθικό παράπτωμα, απαράδεκτο και κοινωνικά κατακριτέο...

Αυτού του τύπου οι συνδικαλιστικές συμπεριφορές καιρός είναι να τελειώσουν δια παντός, για τον απλούστατο λόγο ότι η κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει. Είναι ο νόμος της φύσης αυτός. Όταν θα υπάρξουν πραγματικές ανάγκες τότε θα υπάρξει ξανά υγιής συνδικαλισμός που θα πείσει για την αναγκαιότητα ουσιαστικών διεκδικήσεων κι όχι στενά συντεχνιακών μικρoσυμφερόντων, ώστε να γίνει αποδεκτός από όλο το κοινωνικό σύνολο...

ΜΑΝΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ...

Δεύτερη Κυριακή του Μάη, η Γιορτή της Μητέρας, αύριο...

Μην ξεχαστούμε. Οι μανάδες μας όπου κι αν είναι περιμένουν μια μας χειρονομία, μια ευχή, ένα λουλούδι εκ μέρους μας...

Η πιο Μεγάλη και Ιερή Καπετανιά για τη Γυναίκα, ήταν και παραμένει πάντα η καπετανιά της Μάνας.
Η Μάνα, που γεννά το Μέγα Καπετάνιο του κόσμου:Τον άνθρωπο.
(Από το βιβλίο του μητροπολίτη Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη "Γυναίκες της Κρήτης").

ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΟΙ ΧΑΝΤΡΕΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική μουσική κωμωδία του 1967 της Φίνος Φιλμς σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.

Η Μαίρη μια πλούσια κοπέλα προκαλεί προβλήματα σε μια παραδοσιακή, λαϊκή γετονιά της Αθήνας ανοίγοντας ένα μαγαζί όπου παίζει μοντέρνα τραγούδια.

Στο απέναντι μαγαζί, ο Φώτης ο γόης της γειτονιάς που παίζει μπουζούκι, την ερωτεύεται και κάνει θυσίες για εκείνη...

ΦΙΛΟΙ ΚΙ ΕΧΘΡΟΙ...

Τελικά είναι "καλό πράγμα" να έχει κανείς εχθρούς!

Έτσι ισχυρίζεται ο Πλούταρχος στο υπέροχο δοκίμιό του «Περί ωφελιμότητας των εχθρών μας» . (Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος).

Οι εχθροί μας είναι οι άμισθοι σύμβουλοί μας, γιατί με τις πράξεις, τα λόγια και τη συμπεριφορά τους μας κάνουν να δούμε ξεκάθαρα που υστερούμε και να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Οι φίλοι μας μας αγαπούν, μας νοιάζονται, μας τιμούν. Δυσκολεύονται όμως να δουν ξεκάθαρα τα τρωτά και τις ευαισθησίες μας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους εχθρούς μας να γίνουν οι φάροι που μας υποδεικνύουν τις αλλαγές πλεύσης που χρειάζεται να κάνουμε ώστε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να βγούμε ακόμα πιο μπροστά τους!

Φυσικά δεν μιλώ για τους όποιους δικαιολογημένους εχθρούς μας, αλλά μιλώ για εκείνη την αφελή κατηγορία των αδικαιολόγητων εχθρών που δορυφορικά κινούνται γύρω μας. Εκείνων που τους στραγγαλίζει η ανασφάλεια και η ζήλια και που κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η αχαριστία και η φτήνια των συναισθημάτων.

Άλλωστε όσοι δεν έχουν, δεν ξέρουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι με τον εαυτό τους, μας χρειάζονται για το κάνουν σ΄εμάς.

Ας τους ευχαριστήσουμε λοιπόν για την ευκαιρία που μας δίνει η άγνοια τους, ώστε να γίνουμε δυνατότεροι, αποτελεσματικότεροι και καλύτεροι...

ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ...

Ερωτηματικά ενός σκεπτόμενου πολίτη για τον ρόλο και τους σκοπούς των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Είναι αυτοί που καθημερινά μέσα από μία κατευθυνόμενη καταστροφολογία προκαλούν κατάθλιψη στον Ελληνικό λαό, περισσότερη και από τους όρους του μνημονίου.

Προβάλλονται κάποιες υπαρκτές μεν αλλά στην πραγματικότητα μειοψηφικές ή παραλλαγμένες συμπεριφορές.

Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ κυρίως είναι αυτοί που χαράσσουν την πολιτική των ιδιοκτησιών τους και οι δημοσιογράφοι - υπάλληλοι τους είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις εντολές εάν δεν θέλουν να βρεθούν στο ταμείο ανεργίας...

Πιο λάβροι απ' όλους οι πουλημένοι - προβεβλημένοι υπάλληλοι των καναλιών των μπετατζήδων - εργολάβων - προμηθευτών. Όσο τα αφεντικά τους μασουλούσανε τους προϋπολογισμούς του κράτους, ουδέποτε τους τσίμπησε η μύγα της κατασστροφολογίας.

Τα ΜΜΕ πάντα θα προβάλλουν το κακό, θα δείξουν το σάπιο δέντρο κι όχι το δάσος. Θα κρεμάσουν στα μανταλάκια τον επίορκο αστυνομικό, τον «φακελάκια» γιατρό, τον παιδεραστή προπονητή. Κουβέντα για τις χιλιάδες αστυνομικούς που καθημερινά συμπλέκονται για να πιάσουν ληστές, κλεφτρόνια ή βαρεμένους τρομοκράτες. Κουβέντα για τις χιλιάδες γιατρούς, νοσηλευτές, εκπαιδευτικούς, στρατιωτικούς κλπ εργαζόμενους που καθημερινά, με κολοβούς μισθούς και πενιχρά μέσα υπερβάλλουν εαυτόν σε συνθήκες αντίξοες, για το κοινό καλό.

Δυστυχώς η δύναμη που ασκούν στο πολιτικό σύστημα είναι πολύ μεγάλη αναγκάζοντας το πολλές φορές να υποκύπτει στον επικίνδυνο λαϊκισμό τους, με τραγικές συνέπειες για την οικονομία μας.
 Πχ όπως παρουσίασαν τα γεγονότα στη Μανωλάδα, παρουσιάστηκε όλη η περιοχή από τα ΜΜΕ σαν άντρο τσιφλικάδων του μεσαίωνα και οι δακρύβρεχτοι τίτλοι όπως "Πυροβόλησαν μπράβοι για να σκοτώσουν 200 δυστυχισμένους λαθρομετανάστες που διεκδικούσαν τα χρήματα που επί έξι μήνες τους χρωστούσε ο τσιφλικάς" και να δείχνουν φωτογραφίες εξαθλιωμένων ανθρώπων που βρίσκονταν στο έδαφος αφήνοντας να εννοηθεί πως υπήρξαν δεκάδες νεκροί. Ο τρόπος παρουσίασης της είδησης αναμεταδόθηκε σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ με αποτέλεσμα πολλά κράτη να ακυρώνουν τις παραγγελίες τους, προτιμώντας την αγορά της Τουρκίας όπου δεν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις (ή δεν γίνονται γνωστές με τέτοιο τρόπο).

Ή τα σενάρια για κατάρρευση των τραπεζών και χάσιμο των καταθέσεων, η φημολογούμενη καθημερινώς "λαίλαπα" που θα σαρώσει το δημόσιο κι εντέλει θα αφορά λίγους επίορκους και μερικούς αχρείαστους υπαλλήλους, κ.ά.

Η ζημιά για το σύνολο της Ελληνικής οικονομίας τεράστια αλλά ποιος ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο εάν η είδηση παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη;

Διακόσιοι άνθρωποι πήγαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους (που συμφωνούμε όλοι με ανήθικο τρόπο ο εργοδότης δεν τους τα έδινε), όμως πώς συμβαίνει τρεις οπλισμένοι με καραμπίνες υπάλληλοι του τσιφλικά να τους πυροβολούν με ανθρωποκτόνο πρόθεση και όλοι τους αφού τους δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο της περιοχής να πάρουν εξιτήριο; H πιο λογική εξήγηση είναι πως πυροβόλησαν στον αέρα για εκφοβισμό και από τα σκάγια που έπεσαν τραυματίστηκαν μερικοί και μόνο επιφανειακά όπως και αποδείχθηκε. Γιατί αυτή η εκδοχή ποτέ δεν παρουσιάστηκε;

Είναι η πολιτική που ακολουθούν οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης και εκεί εντάσσεται η καθημερινή κατευθυνόμενη καταστροφολογία και δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα. Στο παιχνίδι αυτό συμμετέχουν πρόθυμα συγκεκριμένοι δημοσιαγράφοι, καθώς και συγκεκριμένα πρόσωπα με την κάλυψη πανεπιστημιακών - διδακτορικών τίτλων τάχα ειδικότητας και παντογνωσίας, με ροπή στην αρνητική καταστροφολογία και τα αμέτρητα δεινά που θα επέλθουν στην χώρα, αν...

Οι συκοφαντικές υπερβολές των ΜΜΕ των διαπλεκόμενων κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών" διαστρέφουν την αλήθεια και δεν βοηθούν την επίλυση των προβλημάτων.

Όλα αυτά τα θεωρείτε τυχαία;

Εγώ πάντως όχι και ας αναρωτηθούμε ποιους εξυπηρετεί ο τρόπος προβολής ειδήσεων και απόψεων των συγκεκριμένων πασίγνωστων ανθρώπων με συχνότατη τηλεοπτική παρουσία.

ΛΕΥΚΗ ΣΦΑΓΗ...

Τον όρο "λευκές σφαγές", που είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε στην εποχή μας, λόγω της πολιτικής της οικονομικής καταστροφής ατόμων και χωρών που εφαρμόζεται από τους ισχυρούς, χρησιμοποιούσε ο Ειρηναίος στα βιβλία του.

Πρόκειται κυριολεκτικά για περιπτώσεις έμμεσων φόνων στις οποίες, βέβαια δεν χύνεται το αίμα, αλλά σκοτώνεται το πνεύμα, η ψυχή των άλλων. Κι αυτό γίνεται σήμερα σε πολλά σημεία του πλανήτη καθώς και στην Ε.Ε.

Την "λευκή σφαγή" ζούμε πάνω από 3 χρόνια στη χώρα μας: με την ανεργία στο 27,2%, με τους ανενεργούς νέους στο 59%, με τις απειράριθμες αυτοκτονίες, με την εξάπλωση της φτώχειας και της δυστυχίας σε περισσότερα κοινωνικά στρώματα, με τους αφρόντιστους αρρώστους, με τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους σε αντίθεση με τις τιμές που κρατιούνται στο ύψος τους, με τα θύματα της λευκής τρομοκρατίας κ.λπ.

Για πρώτη φορά εδώ και πολλές γενιές, πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα μελλοντικά πρότυπα διαβίωσης των παιδιών τους θα είναι χαμηλότερα από τα δικά τους. Η αίσθηση της αδυναμίας είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι εντός ή εκτός της κυβέρνησης, τα κεντροαριστερά ευρωπαϊκά κόμματα, η τρομερή κάποτε πολιτική φωνή των οργανωμένων εργατικών τάξεων, δεν φαίνονται πλέον σε θέση να εκπληρώσουν την ιστορική αποστολή τους ως προστάτες των θέσεων εργασίας, της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.

Στις "λευκές σφαγές" είναι άγνωστοι οι θύτες. Οι σφαγείς είναι κρυμμένοι πίσω από χρηματιστηριακές εταιρείες, δανειστές τύπου Σάιλοκ, κράτη ρουφήχτρες, καρτέλ απληστίας.
Τα θύματα μη έχοντας φανερό αντίπαλο τα βάζουν με τον εαυτό τους, μεταξύ τους, με το Θεό, με τη μοίρα τους.

Αυτο-ενοχοποιούνται, ενώ αντίθετα κυριαρχεί η μοχθηρία του ισχυρού και η λεηλασία του πλεονέκτη.
Ιστορικά δεν πρέπει να έχει προ-υπάρξει ποτέ πριν με τρόπο τόσο άκαρδο, σκληρό και δογματικό, τόσο απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών εις βάρος της κοινωνίας.

Γιατί ουσιαστικά αυτό είνα...

«Μπορείτε να ξεγελάσετε όλους τους ανθρώπους μερικές φορές και μερικούς ανθρώπους όλη την ώρα, όμως δεν μπορείτε να ξεγελάτε όλους τους ανθρώπους για πάντα.» Αιώνες μπροστά ο Αβραάμ Λίνκολν, 16ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το απόφθεγμα του, λες και ειπώθηκε μόλις σήμερα για τους άπληστους και άφιλους που αφήσαμε να κουμαντάρουν τη μοίρα του πλανήτη...

ΑΓΡΥΠΝΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία Νίκου Γραμματικού από το 2005. Με δύο κρατικά βραβεία ποιότητας στις αποσκευές της (Α' Ανδρικού Ρόλου και Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας).

Δύο αδέρφια, δύο διαφορετικές ζωές.

Ο Ανδρέας είναι άνθρωπος της νύχτας, διεφθαρμένος αστυνομικός, μπλεγμένος από χρόνια με τον υπόκοσμο. Ο Νίκος ο μικρότερος από τους δύο, εγκατέλειψε την οικογένειά του και τις σπουδές ιατρικής για να γίνει παπάς.

Δέκα χρόνια μετά την τελευταία τους συνάντηση, ο Ανδρέας και ο Νίκος θα βρεθούν και πάλι μαζί και θα περάσουν την πιο κρίσιμη νύχτα της ζωής τους. Η γυναίκα του Ανδρέα βρίσκεται στην εντατική, τραυματισμένη όπως όλοι λένε από το όπλο του άντρα της. Τώρα ο Νίκος πρέπει να επιλέξει αν θα βοηθήσει τον αδερφό του να φύγει από την Ελλάδα ή αν θα τον παραδώσει στις αρχές. Τη βραδιά της Ανάστασης οι δύο άντρες θα ξαγρυπνήσουν και θα προσπαθήσουν να καλύψουν τον χαμένο χρόνο.

Αρκεί όμως ένα βράδυ για να λύσουν τις διαφορές του παρελθόντος; Κι αν ναι, πόσο εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από τον λαβύρινθο αυτής της πόλης;

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΠΑΙΤΕΙΑ...

Το μικρό ξενόφερτο μαυριδερό παιδί που κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνει σχολείο στον τόπο του, που δεν έχει καμμιά δουλειά στον δικό μας, ακολουθεί τη μητέρα ή μήπως τον εργοδότη του (;) που συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο, σε ίδια άθλια κατάσταση με το παιδί.

Το μεροκάματο από το ξημέρωμα παραπλεύρως από την είσοδο γνωστού ξενοδοχείου του κέντρου των Χανιών, σήμερα απέδωσε καλά και τώρα που σηκώθηκε, μάλλον τέλειωσε.

Οι εισπράξεις κατατέθηκαν στην τσέπη της "μητέρας", το ακορντεόν τακτοποιήθηκε προσεκτικά στην πλαστική σακούλα και δρόμο για άλλη περιοχή ή για το σπίτι. Το απόγευμα στο παλαιό λιμάνι, αύριο σε καμμιά λαική, ή εκκλησία, ή σε όποιο πολυσύχναστο σημείο υποδείξει ο προστάτης...

Όταν η επαιτεία δεν είναι ζητιανιά από ανάγκη, αλλά ένα κανονικό οργανωμένο επάγγελμα με ορδές που μας έρχονται από άλλες χώρες. Ενα επάγγελμα που βασίζεται στον οίκτο των συμπολιτών μας.
 Που πληρώνουν πρόθυμα και νομίζουν ότι ελεούν ανήμπορους και φτωχούς. Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα μικρά παιδιά που μαθαίνουν από την οικογένεια και την μέρα της γέννησης τους ως επάγγελμα τη ζητιανιά μη πηγαίνοντας καθόλου σε κάποιο σχολείο, όταν ενηλικιωθούν τι θα κάνουν άραγε;

Νομίζω πως υπάρχει σχετική νομοθεσία που απαγορεύει την κατ' επάγγελμα επαιτεία, που εδώ έφτασε να γίνεται όλο το 24ωρο κάτω από τα βλέμματα των μπάτσων που πίνουν καφέ δίπλα, αδιάφορα παρακολουθώντας άλλους αργόσχολους να "διαδηλώνουν" καθ' έξιν με κάθε αιτία κι αφορμή.

Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός για κάτι τέτοιο εδώ, ή θα πήξουμε και φέτος σε ξενόφερτους δήθεν "αναξιοπαθούντες" ζήτουλες που ενόψι πάσχα και καλοκαιριού πολλαπλασιάζονται μέχρι αηδίας;

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ...

Εκοιμήθη χθες Μ. Τρίτη στις 7.30 το πρωί ο γέροντας πρώην Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης.

Ο Ειρηναίος εκδήμησε πλήρης ημερών σε ηλικία 102 έτων. Η σορός του θα τεθεί σε προσκύνημα στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καστελλίου Κισάμου.
Η ζωή του:

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης γεννήθηκε στο Νεροχώρι Αποκορώνου το 1911 από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και τη Σοφία, και έλαβε το όνομα Μιχαήλ.

Παρακολούθησε το Δημοτικό Σχολείο στη γενέτειρά του, φοίτησε στο Ιεροδιδασκαλείο της Αγίας Τριάδας Ακρωτηρίου Χανίων και κατόπιν στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Διορίζεται στη συνέχεια καθηγητής σε διάφορα γυμνάσια του Νομού Χανίων, ενώ συγχρόνως αναπτύσσει αξιόλογη θρησκευτική και κοινωνική δράση στην τότε επισκοπή Κυδωνίας και Αποκορώνου.

Το 1940 λαμβάνει υποτροφία για τη Γερμανία, την οποία όμως δεν αποδέχεται λόγω του εν τω μεταξύ εκραγέντος ελληνοϊταλικού πολέμου. Το 1943 εξ αφορμής επαναστατικού κηρύγματός του στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Χανίων συλλαμβάνεται από τις γερμανικές αρχές κατοχής και οδηγείται στις φυλακές της Αγιάς.

Διασώζεται από εκτέλεση χάρη στη δυναμική επέμβαση του Επισκόπου Κυδωνίας και Αποκορώνου Αγαθαγγέλου Ξηρουχάκη, αλλά και εξαιτίας πολλών αντιδράσεων θρησκευτικών και φιλανθρωπικών σωματείων των Χανίων.

Το 1946 χειροτονείται Διάκονος και λαμβάνει το όνομα Ειρηναίος, ενώ πολύ σύντομα γίνεται πρεσβύτερος και τοποθετείται στην υποδιεύθυνση της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης, όπου διδάσκει θεολογικά μαθήματα έως το 1957. Ενδιάμεσα, κατά τα έτη 1950 έως 1952, λαμβάνει υποτροφία από το Πανεπιστήμιο της Λίλλης των Παρισίων, όπου πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Πρακτικής Θεολογίας.

Μετά την επιστροφή του συνεχίζει τη διακονία του ως διδάσκαλος στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης μέχρι και το 1957, οπότε εκλέγεται Επίσκοπος Κισάμου και Σελίνου και εγκαθίσταται στην έδρα της Επισκοπής του στο Καστέλλι.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε να ανυψώσει την Επισκοπή του, ιδρύοντας κοινωφελή και πνευματικά ιδρύματα, που μπορούσαν να καλύψουν όλες τις κοινωνικές ανάγκες της εποχής.
Με την παρουσία του συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση και λειτουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης.

Γνωστή είναι η συμβολή του στην ίδρυση της ναυτιλιακής εταιρείας ΑΝΕΚ αλλά και άλλων πολλών εταιρειών λαϊκής βάσης, οι οποίες έδωσαν πραγματικά ζωή σε πολλές οικογένειες, ενώ διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο για την οικονομία και την πρόοδο της Κρήτης αλλά και της Ελλάδος ολόκληρης. Παράλληλα από το 1960 ιδρύει τη μηνιαία περιοδική έκδοση Χριστός και Κόσμος, η οποία διανέμεται σε όλα τα σπίτια των πιστών της Μητροπόλεώς του καθώς και στους απόδημους Κισαμίτες και Σελινιώτες ανά την οικουμένη.

 Ενδεικτική αναφορά κάποιων έργων του Σεβασμιωτάτου: Οικοτροφείο Θηλέων Κισάμου, Οικοτροφείο Αρρένων Κισάμου, Οικοτροφεία: Βουκολιών, Καντάνου, Παλαιοχώρας, Κολυμπαρίου, Στέγη απόρων φοιτητών των επαρχιών Κισάμου και Σελίνου (Αθήνα), Οικοκυρική Σχολή Ι.Μ.Κ.Σ., Ιδιωτική Τεχνική Σχολή Μηχανο/Ηλεκτροτεχνιτών, πού αργότερα έγινε Δημόσια Τεχνική Σχολή Κισάμου, Κέντρο Αγροτικής Ανάπτυξης, Σχολή Αγγειοπλαστικής, Σχολή Ξυλογλυπτικής, Σχολή Βυζ. Μουσικής καί Αγιογραφίας, Σχολείο Κωφαλάλων, Αννουσάκειο Θεραπευτήριο - Γηροκομείο, Γυναικείο Πνευματικό καί Κοινωνικό Κίνημα Ι.Μ.Κ.Σ., Ιδρυμα Αγ. Σοφίας Αποκορώνου, Ιδρυμα Κισαμικών Μελετών, Εθνικόν "Ιδρυμα Ερευνών καί Μελετών Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος", Μεγάλες Εταιρείες Λαϊκής Βάσης (με καθοριστική συμβολή): ΑΝΕΚ, ΕΤΑΝΑΠ, ΕΓΡΩΚΡΕΤΑ, ΣΕΛΙΝΟ κ.ά., Φυσικο-λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Όμαλού.
Υψίστης σημασίας και προσφοράς: η Όρθόδοξος Ακαδημία Κρήτης στο Κολυμπάρι Χανίων κ.ά.π., ώστε ή Ακαδημία Αθηνών, κατά τήν πανηγυρική της συνεδρία τής 28ης Δεκεμβρίου 2000, βράβευσε το Μητροπολίτη Κισάμου καί Σελίνου Είρηναίο Γ. Γαλανάκη, διότι «επί μακρόν θεοφιλώς τε και αόκνως δρών, εύκλεα και φιλάνθρωπα έργα εν τη Ιερά Αυτού Μητροπόλει εποίησεν».

Το 1972 η δυναμική αρχιερατεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου διακόπτεται με την αναπάντεχη εκλογή του από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε Μητροπολίτη Γερμανίας. Αποχαιρετά κατασυγκινημένος την επαρχία του και φτάνει στη Βόννη της Γερμανίας, όπου πραγματοποιεί αξιόλογη εκκλησιαστική, κοινωνική και αντιστασιακή δράση για τα δεδομένα της εποχής.

Διπλασιάζει τις ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας. Ενεργεί και επιτυγχάνει ασφάλιση και μισθοδοσία του κλήρου. Δημιουργεί ενοριακά κέντρα. Εγκαινιάζει το Ιερό Μητροπολιτικό Κέντρο της Βόννης. Ομιλεί κάθε Σάββατο από το γερμανικό ραδιόφωνο στους ομογενείς.

Εκδίδει μηνιαίο περιοδικό με τον τίτλο Ορθόδοξος Μετανάστης. Επιτυγχάνει να διδάσκεται η Ορθόδοξη Θεολογία σε Γερμανικά πανεπιστήμια. Καταφέρνει να αναγνωριστεί επίσημα η Ι. Μ. Γερμανίας ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.

Οργανώνει τους Έλληνες μετανάστες σε συλλόγους και ομοσπονδίες και προωθεί την ίδρυση εταιρειών λαϊκής βάσης για την αξιοποίηση των εσόδων των μεταναστών. Υπερασπίζεται δυναμικά τον Έλληνα εργάτη και αγωνίζεται για την διατήρηση της ανόθευτης ταυτότητάς του, ενώ προωθεί πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών. Για τη σημαντική του προσφορά στην ομογένεια τιμάται με το ανώτατο παράσημο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Η επιστροφή του Σεβασμιωτάτου Ειρηναίου στη Μητρόπολή του ύστερα από πρωτοφανέρωτους αγώνες του ποιμνίου του πραγματοποιήθηκε το 1981, οπότε επανερχόμενος αρχίζει τη δεύτερη περίοδο της αρχιερατείας του, η οποία αποτέλεσε φυσική συνέχεια της πρώτης.

Το 2005 σε ηλικία 94 ετών υποβάλλει την παραίτησή του λόγω του προκεχωρημένου της ηλικίας του. Στις 23 Αυγούστου 2005 ημέρα των ονομαστηρίων του, αποχαιρετά κατασυγκινημένος τον κλήρο και το λαό της αγαπημένης του Μητρόπολης και μέσα σε συγκλονιστικές εκδηλώσεις αγάπης και βαθυτάτου σεβασμού του ποιμνίου του αποσύρεται για περισυλλογή και μελέτη κοντά στη θαλπωρή των οικείων του.

Για πολλούς ήταν ο "παπούλης", έτσι αποκαλούσαν τον αγαπημένο τους ποιμένα κλείνοντας σε μια λέξη τρυφερά συναισθήματα αγάπης για ένα άνθρωπο του οποίου η ζωή αποτέλεσε παράδειγμα και οδηγό.

Είχε συγγράψει δεκάδες βιβλία ενώ στην περιοχή της Κισσάμου έχει ιδρυθεί και λειτουργεί το μουσείο Ειρηναίος Γαλανάκης στο οποίο εκτίθενται τα προσωπικά του αντικείμενα.

ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΒΑΡΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ...ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ...ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ....

Συνέντευξη που δόθηκε από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίο στον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο το 1989.