ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΠΑΙΤΕΙΑ...

Το μικρό ξενόφερτο μαυριδερό παιδί που κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνει σχολείο στον τόπο του, που δεν έχει καμμιά δουλειά στον δικό μας, ακολουθεί τη μητέρα ή μήπως τον εργοδότη του (;) που συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο, σε ίδια άθλια κατάσταση με το παιδί.

Το μεροκάματο από το ξημέρωμα παραπλεύρως από την είσοδο γνωστού ξενοδοχείου του κέντρου των Χανιών, σήμερα απέδωσε καλά και τώρα που σηκώθηκε, μάλλον τέλειωσε.

Οι εισπράξεις κατατέθηκαν στην τσέπη της "μητέρας", το ακορντεόν τακτοποιήθηκε προσεκτικά στην πλαστική σακούλα και δρόμο για άλλη περιοχή ή για το σπίτι. Το απόγευμα στο παλαιό λιμάνι, αύριο σε καμμιά λαική, ή εκκλησία, ή σε όποιο πολυσύχναστο σημείο υποδείξει ο προστάτης...

Όταν η επαιτεία δεν είναι ζητιανιά από ανάγκη, αλλά ένα κανονικό οργανωμένο επάγγελμα με ορδές που μας έρχονται από άλλες χώρες. Ενα επάγγελμα που βασίζεται στον οίκτο των συμπολιτών μας.
 Που πληρώνουν πρόθυμα και νομίζουν ότι ελεούν ανήμπορους και φτωχούς. Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα μικρά παιδιά που μαθαίνουν από την οικογένεια και την μέρα της γέννησης τους ως επάγγελμα τη ζητιανιά μη πηγαίνοντας καθόλου σε κάποιο σχολείο, όταν ενηλικιωθούν τι θα κάνουν άραγε;

Νομίζω πως υπάρχει σχετική νομοθεσία που απαγορεύει την κατ' επάγγελμα επαιτεία, που εδώ έφτασε να γίνεται όλο το 24ωρο κάτω από τα βλέμματα των μπάτσων που πίνουν καφέ δίπλα, αδιάφορα παρακολουθώντας άλλους αργόσχολους να "διαδηλώνουν" καθ' έξιν με κάθε αιτία κι αφορμή.

Υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός για κάτι τέτοιο εδώ, ή θα πήξουμε και φέτος σε ξενόφερτους δήθεν "αναξιοπαθούντες" ζήτουλες που ενόψι πάσχα και καλοκαιριού πολλαπλασιάζονται μέχρι αηδίας;