ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ...

Οι πανελλήνιεςς εξετάσεις είναι κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής μας κουλτούρας.

Στόχος ζωής για τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, τρόποι διδασκαλίας και τρόπος εξέτασης που εστιάζει στην αποστήθιση και "βιομηχανία προετοιμασίας" που απομυζά οικονομικά τους γονείς και δίνει δουλειά (ή έξτρα δουλειά) σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς...

Ακόμα και ολοκληρωμένα σχέδια να προκύψουν, αν δεν αλλάξει η κουλτούρα όλης της Ελληνικής κοινωνίας, τίποτα δε θα έχει αποτέλεσμα.

Η πλειοψηφία των γονιών των σημερινών μαθητών έχουν περάσει από την λαίλαπα των πανελληνιών εξετάσεων αλλά μάλλον έχουν ξεχάσει την εμπειρία. Και πιέζουν τα παιδιά τους να περάσουν τα ίδια, ως το απαραίτητο πρώτο βήμα για την μελλοντική κοινωνική καταξίωση.Τα παίζουν όλα σε μια ζαριά και μοιραία φορτώνονται με άγχος. Ως κοινωνία έχουμε συμπυκνώσει την αξιολόγηση των παιδιών σε 10 μέρες, αντί να την απλώσουμε σε μερικά χρόνια.

Τα παίζουν όλα σε μια ζαριά και μοιραία φορτώνονται με άγχος.

Ένα παιδί 18 χρονών δεν άντεξε την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων και πριν καν δώσει το πρώτο μάθημα πήδηξε από τον 4ο όροφο και βρήκε τραγικό θάνατο. Ας είναι τουλάχιστον το μόνο για φέτος.

Πως να δεχτούμε ότι η επαγγελματική αξία κάποιου δεν αποτιμάτε με τους αριθμούς των πτυχίων και των masters που συγκεντρώνει.

Πως να δεχτούμε ότι κάποιος που πήρε ένα proficency στα 17 του δε σημαίνει ότι θα μιλάει τέλεια αγγλικά στα 30 του (μπορεί να μιλάει άπταιστα αλλά μπορεί και να τα έχει ξεχάσει)...

Πως να αλλάξουμε τη νοοτροπία των εκπαιδευτικών που η πλειοψηφία θεωρεί τη διδασκαλία στο σχολείο "κάτι που απλά πρέπει να γίνει με το λιγότερο δυνατό κόπο" και εστιάζουν την προσοχή τους στην "ενισχυτική διδασκαλία" επ'αμοιβή.

Κ φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μια επιφανειακή υποκειμενική προσέγγιση.

Οι Πανελλήνιες εξετάσεις έχουν καταλήξει να είναι σαν τον Μινώταυρο που του έχουμε αναθέσει να φυλάει το χαμένο κύρος της παιδείας μας, ίσως και της δικής μας ματαιοδοξίας.

Και αυτός ο Μινώταυρος θρέφεται με τα χαμένα όνειρα χιλιάδων παιδιών. Κι ενίοτε δεν αρκείται μόνο στα όνειρα, θέλει και ζωές...

Αν δε συνειδητοποιήσουμε ότι η παιδεία είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει ριζικά, όχι με "επαναστατικά τσιτάτα της στιγμής" στη χώρα μας,  ώστε μετά από κάποιες γενιές να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα, πάλι του χρόνου τέτοια εποχή την ίδια κουβέντα θα κάνουμε...

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Σήμερα οι Πανελλαδικές εξετάσεις θα τελειώσουν.

Το τέλος της εφηβείας της Ελληνικής νεολαίας στύβεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σε αυτό που ονομάζουμε Πανελλαδικές εξετάσεις, να διαβάζει εντατικά τα ίδια και τα ίδια αποξηραμένα βιβλία, μην τυχόν και ξεφύγει το "SOS" θέμα και διαψεύσει τις στατιστικές του κάθε φροντιστηρίου, να πάνε χαμένα τα λεφτά που σκάει ο πατέρας/μάνα μηνιαίως στη παραπαιδεία, που μόνο στην χώρα μας ανθεί...

Θα ακολουθήσουν και πάλι χαρές για την "επιτυχία" και λύπες για την 'αποτυχία" των φετινών εξεταζόμενων.

Όμως η πραγματικότητα είναι εξίσου σκληρή για νικητές και ηττημένους αυτών των εξετάσεων. Δεν έχει πια σημασία τι σπουδάζει κάποιος/α, ή τι δεν σπουδάζει. Σημασία έχει η εξεύρεση μιας δουλειάς που να του προσπορίζει τα προς το ζην.

Κι αν του αρέσει κιόλας και την κάνει με κέφι, ακόμη καλύτερα...

Δυστυχώς για αρκετές δεκαετίες τώρα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα πριμοδοτούσε την είσοδο σε μια τριτοβάθμια σχολή ενώ ουσιαστικά θεωρούσε αποπαίδι της παιδείας την Τεχνική Εκπ/ση. Αντίθετα στις βόρειες χώρες η εξισορρόπηση των δυο τάσεων (τεχνική - θεωρητική) εκπ/σης αποβαίνει σωτήρια σε περιόδους κρίσης. Και όχι μόνο.

Μεταπολεμικά όνειρο του κάθε Έλληνα γονιού ήταν το όποιο πτυχίο: μάλιστα με προτίμηση ένα "χαρτί" που να οδηγεί στο δημόσιο, στις υπηρεσίες. Κάτι βέβαια που συνετέλεσε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και στην περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας.Το όνειρο του πτυχίου επισφράγισε τη νοοτροπία που περιφρόνησε τις χειρωνακτικές δουλειές σε αυτόν τον τόπο.

Η οικονομική κρίση που περνάμε δεν είναι άσχετη με αυτό το μοντέλο παραγωγής.

Στην Ελλάδα για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία στην κάλυψη θέσεων "Επαγγελματιών Πωλητών", με δεύτερη σε δυσκολία κάλυψης ειδικότητα αυτή των "Υψηλόβαθμων Στελεχών", η οποία ανέβηκε δύο θέσεις στην κατάταξη από πέρυσι. Την τρίτη θέση εφέτος κατέχουν οι "Τεχνικοί", οι οποίοι πέρυσι είχαν καταλάβει τη δεύτερη θέση.

Περισσότεροι από ένας στους δύο (54%) Έλληνες εργοδότες εκτιμούν ότι οι θέσεις απασχόλησης, που παραμένουν κενές, λόγω δυσκολίας εύρεσης κατάλληλων εργαζομένων, έχουν από μέτρια έως υψηλή επίπτωση στην ικανότητα της επιχείρησης να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πελατών της...
Οι κυριότεροι τομείς, που επηρεάζονται αρνητικά από την "έλλειψη ταλέντου", σύμφωνα με τους Έλληνες εργοδότες, είναι η ικανότητα εξυπηρέτησης πελατών (48%), η ανταγωνιστικότητα/παραγωγικότητα (42%) και η ικανότητα για δημιουργικότητα και καινοτομία (30%). Διδάσκονται πουθενά αυτά;

Στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης με τις θέσεις, που οι εργοδότες δυσκολεύονται περισσότερο να καλύψουν, βλέπουμε φέτος τις ίδιες ακριβώς ειδικότητες με το 2012: Τους εξειδικευμένους τεχνίτες, τους μηχανικούς και τους επαγγελματίες πωλητές. Δεν υπάρχει κανένα παράδοξο: απλώς πιστοποιείται ο παλαιός αφορισμός της "αποσύνδεσης της εκπαίδευσης από την αγορά εργασίας"...
Γεμίσαμε πτυχιούχους, πολλούς κι αριστούχους σε θεωρίες, αλλά ανίκανους να μιλήσουν ή να πουλήσουν κάτι σε άλλους, να φτιάξουν μια απλή πρίζα, να σφίξουν με μια πένσα, να λιμάρουν/κόψουν ίσια ένα κομμάτι ξύλο ή μέταλλο, ή να χειριστούν μια απλή εργαλειομηχανή με ασφάλεια, κ.ά. απλά χειρονακτικά, χώρια οι γεωπόνοι που δεν έχουν πάει ποτέ σε χωράφι και οι διορισμένοι καθηγητές που φοβούνται να μπούνε σε μια τάξη με παιδιά γυμνασίου/λυκείου!

Είναι που έμαθαν πράγματα θεωρητικά κάτι που μάλλον δεν χρειάζεται η κοινωνία μας, αν κρίνουμε από την επαγγελαμτική τους πορεία μετά τις σπουδές. Πόσα υπάρχοντα σήμερα τμήματα ή σχολές ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας; Πόσες σχολές ή τμήματα ιδρύθηκαν αποκλειστικά και μόνο με κομματικά κριτήρια;

Υπάρχουν βέβαια και ένα σωρό ταχύρρυθμα σεμινάρια και οι διάφορες μετεκπαιδεύσεις σε άλλα πιο προσγειωμένα αντικείμενα, αλλά πόσοι έχουν τη διάθεση να πάνε σ' αυτά; Συνήθως αναγκαστικά μετά από παρατεταμένη ανεργία...

Δεν είναι άραγε το κράτος (και τα κόμματα που βάζουν στις θέσεις αυτούς που το διευθύνουν) ο πρώτος και μεγαλύτερος, παραγωγός νοοτροπιών και αξιών;

Δεν είναι αυτό που ρυθμίζει το περιεχόμενο της παιδείας μας; Τι περιμένει ν' αλλάξει πορεία;

Μπά. Ξέρω από τώρα πως το κείμενο θα είναι επίκαιρο και θα το ψάχνουν τέτοια εποχή για πολλά χρόνια ακόμη. Θα ξεχαστεί όπως τα παραπάνω μέχρι τον επόμενο Μάιο και τις επόμενες πανελλαδικές εξετάσεις, όπου πάλι μια από τα ίδια...

SMSKONAKIA...

Και τα κινητά που είναι ολημερίς κολλημένα στο αυτί του κάθε ενός νέου, μπήκαν στην υπηρεσία της αντιγραφής με sms-skonakia στις πανελλαδικές εξετάσεις...

Από τις οποίες αποπέμφθηκαν κάποιοι μαθητές επιεδή χρησιμοποίησαν τις ευκολίες που τους παρέχει η τεχνολογία...

Αντί να προωθηθούν - περάσουν ειδικά αυτοί σε σχετικές σχολές ΑΕΙ για ν' ανακαλύψουν και να εφαρμόσουν νέα πεδία στην χρήση της υψηλής τεχνολογίας, που πέρα του ασήμαντου της αντιγραφής, θα χρησιμεύσουν κι αλλού στην κοινωνική κι επαγγελματική ζωή όλων αργότερα και ίσως βρούμε και τομέα εξαγωγών αφού δεν έχουμε τίποτα άλλο πέρα από μερικές ιδέες...

Θάπρεπε όμως να ξέρουν οι νέοι πως ένα κόλπο πιάνει μόνο άν εφαρμόζεται από λίγους, από έναν αν είναι δυνατό που θα παράμενε ασύλληπτος, όταν το ξέρουν όλοι στην αίθουσα τελικά καταρρέει και αποκαλύπτεται...

Και αυτή η φτηνή δικαιολογία με τη τουαλέτα ταυτόχρονα τι την ήθελαν νέοι άνθρωποι, ακράτεια 80άρηδων είχαν;

Αν έχουν τεχνολογική ευφυία και δημιουργικότητα ας αρχίσουν βελτιώνοντας της τεχνολογία των μηνυμάτων, ώστε να φτάνουν απαρατήρητα σε όλους πέρα από τον αποδέκτη τους, για αρχή...

Για να μην φτιάχνουνε φραπέδες αύριο σε κάποιο ξενοδοχείο ή κανέναν Γρηγόρη ως μόνη επαγγελματική διέξοδο...

ΕΝΟΨΙΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ...

Ξεκινούν σήμερα Παρασκευή οι Πανελλαδικές εξετάσεις και οι (θηλυκοί) υποψήφιοι για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ίσως βρουν χρήσιμη μια πρακτική συμβουλή εν είδη μαντινάδας, που είδα γραμμένη σε τοίχο ενός Λυκείου:

Μια παλιά και δοκιμασμένη πρακτική που ίσως βοήθησε πολύ την άγνωστη μαθήτρια, που πετυχαίνοντας το σκοπό της με άριστα, την έγραψε σε εμφανές σημείο του σχολείου, να διδάσκονται οι επόμενες...

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2009...

Αν και δεν ισχύει όπως διαπιστώνουν μετά τις σπουδές οι πτυχιούχοι, μια θέση σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ εξακολουθεί να θεωρείται ως απαραίτητο εισιτήριο για μια αυριανή επιτυχημένη καριέρα στην κοινωνία.

Για τον λόγο αυτό κάθε χρόνο, αυτή η περίοδος των εξετάσεων για εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στιγματίζει με ψυχοκοινωνικό τραύμα χιλιάδες αγόρια και κορίτσια και μαζί χιλιάδες μαμάδων, μπαμπάδων και συγγενών που καίγονται κυριολεκτικά μαζί με τα δικούς τους υποψήφιους στην προσπάθεια να βρουν το κλειδί που θα ανοίξει την δήθεν "μαγική πόρτα" των ΑΕΙ και των ΤΕΙ.....

Οι πανελλαδικές εξετάσεις του 2009 ξεκινούν σήμερα Τρίτη 5 Μαϊου για τους αποφοίτους των ΤΕΕ, ΤΕΛ και Ναυτικών Λυκείων, και στο χορό μπαίνουν τα σχεδόν εκατό χιλιάδες παιδιά των Γενικών Λυκείων και των ΕΠΑΛ την Παρασκευή 15 Μαίου.

Δεν είναι δυνατόν βέβαια ν' απορροφηθούν όλοι οι υποψήφιοι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πόσο μάλλον στην σχολή της πρώτης επιλογής τους, η κατάσταση είναι τέτοια που γνωρίζουμε όλοι εκ των πρότερων ότι κάποιες χιλιάδες παιδιών θα αποτύχουν.

Πολλές φόρες βλέπουμε να εισάγονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ άτομα που ήταν καλοί αλλά όχι εξαιρετικοί μαθητές στο Λύκειό τους, στις εξετάσεις προσήλθαν μέτρια προετοιμασμένα, αλλά που διέθεταν αρκετή αίσθηση χιούμορ και είχαν μια ψυχική και σωματική χαλάρωση, την στιγμή που αποτυγχάνουν παιδιά, τα οποία ήταν πολύ καλά προετοιμασμένα, αλλά την τελευταία στιγμή έχασαν τον ψυχικό έλεγχο και υπέστησαν τις καταλυτικές συνέπειες του άγχους...

Γιατί, αναμφισβήτητα, όταν τα τυλίξει το άγχος, η απόδοσή τους θα πέσει κατακόρυφα, και μέσα στην απόγνωση του συναισθήματος του πανικού η μνήμη και η κριτική τους ικανότητα θα εκμηδενισθούν, τη στιγμή που θάπρεπε να ήταν στο μέγιστο. Φταίει και το τρακ της πρώτης μέρας/ημερών καμμιά φορά, αφού αυτή τη στιγμή εκτονώνεται η πίεση των 3 χρόνων του λυκείου...

Δεν είναι λίγα τα παιδιά, που έγραψαν χαμηλά στο πρώτο μάθημα και στη συνέχεια πήγαν πολύ καλά στα υπόλοιπα, χωρίς άγχος και ηττοπάθεια, με αποτέλεσμα να περάσουν σε κάποια από τις αρχικές τους επιλογές.

Και για όσα δεν περάσουν, δεν εξαντλείται βέβαια εκεί ο επαγγελματικός προσανατολισμός και οι επιλογές τους...

Απαιτείται τότε όμως, ιδιαίτερη προσοχή γιατί όταν ένα παιδί αποτυγχάνει έχει διπλή την αίσθηση της αποτυχίας, πρώτα γιατί απέτυχε και μειώνεται το εγώ του απέναντι σε συμμαθητές και συμμαθήτριες, και ύστερα γιατί έχει την υποκειμενική αίσθηση ότι πρόδωσε τους γονείς του, ότι δεν στάθηκε άξιο για τους κόπους και τους μόχθους, για τα έξοδα και την αγωνία τους...

Τότε χρειάζονται οι γονείς που θα σκύψουν πάνω από τα παιδιά τους με φροντίδα και τρυφερότητα και θα τους δώσουν να καταλάβουν ότι όχι μονό δεν πολεμούν μόνα τους στη ζωή (μια μάχη μόνο είναι άλλωστε και οι εξετάσεις αυτές, θ' ακολουθήσουν κι άλλες πολλών λογιών σε πολλούς τομείς), αλλά και ότι η δικιά τους αγάπη προς αυτά δεν εξαρτάται ούτε και κινδυνεύει από μια πιθανή αποτυχία τους φέτος.

Και μάλιστα να το κάνουν αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φανεί ως επιπόλαια και επιφανειακή κάλυψη μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει ότι δηλαδή είναι ψέμα...

Κουράγιο παιδιά, γονείς και λοιποί συγγενείς και...καλή επιτυχία!