ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ...

Οι πανελλήνιεςς εξετάσεις είναι κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής μας κουλτούρας.

Στόχος ζωής για τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, τρόποι διδασκαλίας και τρόπος εξέτασης που εστιάζει στην αποστήθιση και "βιομηχανία προετοιμασίας" που απομυζά οικονομικά τους γονείς και δίνει δουλειά (ή έξτρα δουλειά) σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς...

Ακόμα και ολοκληρωμένα σχέδια να προκύψουν, αν δεν αλλάξει η κουλτούρα όλης της Ελληνικής κοινωνίας, τίποτα δε θα έχει αποτέλεσμα.

Η πλειοψηφία των γονιών των σημερινών μαθητών έχουν περάσει από την λαίλαπα των πανελληνιών εξετάσεων αλλά μάλλον έχουν ξεχάσει την εμπειρία. Και πιέζουν τα παιδιά τους να περάσουν τα ίδια, ως το απαραίτητο πρώτο βήμα για την μελλοντική κοινωνική καταξίωση.Τα παίζουν όλα σε μια ζαριά και μοιραία φορτώνονται με άγχος. Ως κοινωνία έχουμε συμπυκνώσει την αξιολόγηση των παιδιών σε 10 μέρες, αντί να την απλώσουμε σε μερικά χρόνια.

Τα παίζουν όλα σε μια ζαριά και μοιραία φορτώνονται με άγχος.

Ένα παιδί 18 χρονών δεν άντεξε την πίεση των Πανελληνίων εξετάσεων και πριν καν δώσει το πρώτο μάθημα πήδηξε από τον 4ο όροφο και βρήκε τραγικό θάνατο. Ας είναι τουλάχιστον το μόνο για φέτος.

Πως να δεχτούμε ότι η επαγγελματική αξία κάποιου δεν αποτιμάτε με τους αριθμούς των πτυχίων και των masters που συγκεντρώνει.

Πως να δεχτούμε ότι κάποιος που πήρε ένα proficency στα 17 του δε σημαίνει ότι θα μιλάει τέλεια αγγλικά στα 30 του (μπορεί να μιλάει άπταιστα αλλά μπορεί και να τα έχει ξεχάσει)...

Πως να αλλάξουμε τη νοοτροπία των εκπαιδευτικών που η πλειοψηφία θεωρεί τη διδασκαλία στο σχολείο "κάτι που απλά πρέπει να γίνει με το λιγότερο δυνατό κόπο" και εστιάζουν την προσοχή τους στην "ενισχυτική διδασκαλία" επ'αμοιβή.

Κ φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μια επιφανειακή υποκειμενική προσέγγιση.

Οι Πανελλήνιες εξετάσεις έχουν καταλήξει να είναι σαν τον Μινώταυρο που του έχουμε αναθέσει να φυλάει το χαμένο κύρος της παιδείας μας, ίσως και της δικής μας ματαιοδοξίας.

Και αυτός ο Μινώταυρος θρέφεται με τα χαμένα όνειρα χιλιάδων παιδιών. Κι ενίοτε δεν αρκείται μόνο στα όνειρα, θέλει και ζωές...

Αν δε συνειδητοποιήσουμε ότι η παιδεία είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει ριζικά, όχι με "επαναστατικά τσιτάτα της στιγμής" στη χώρα μας,  ώστε μετά από κάποιες γενιές να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα, πάλι του χρόνου τέτοια εποχή την ίδια κουβέντα θα κάνουμε...

ΜΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ, ΧΟΡΕΥΕ...

Τα περιστατικά ανθρώπων που επιλέγουν το τέλος με την αυτοκτονία παρά την προσπάθεια μιας καινούριας αρχής, είναι συνεχή στην Κρήτη.

Η Κρήτη είναι η περιφέρεια με τον υψηλότερο δείκτη αυτοκτονιών στη χώρα σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Συγκεκριμένα το 2011 στην Κρήτη καταγράφηκαν 37 αυτοκτονίες, το 2012 49 αυτοκτονίες και το 2013 μέχρι τέλη Αυγούστου 34 αυτοκτονίες.

Όμως η λύση βρίσκεται στη ζωή με τις χαρές και τις λύπες της, ακόμα και όταν τα προβλήματα πνίγουν, η επόμενη ανάσα είναι αυτή που θα βγάλει το ναυαγό στη στεριά.

Για το λόγο αυτό ο παραδοσιακός χορευτικός σύλλογος "Βιγλάτορες" έστειλε με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ένα μήνυμα χαράς για τη ζωή.
.
Εξω από τη σχολή τους στον Αλικιανό, έσυραν χορό. Με έναν αλλοιώτικο Μαλεβιζιώτη έδειξαν ότι ακόμα και αν λυγίσεις, ο διπλανός σου θα είναι αυτός που θα σε κρατήσει όρθιο στον χορό της ζωής.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ (ΚΑΙ) ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ...

Αυξάνονται ττα νούμερα των αυτοκτονιών στα Χανιά τα τρία τελευταία χρόνια και οι αριθμοί για μια ακόμη φορά είναι αμείλικτοι, καταδεικνύοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο τις συνέπειες τις οικονομικής κρίσης στον τομέα της ψυχικής υγείας των πολιτών που πλήττονται από αυτήν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου δικαιοσύνης, οι αυτοκτονίες από το 2011 κι έπειτα αυξάνονται και στα Χανιά αλματωδώς. Συγκεκριμένα το 2010 αρχή της κρίσης σημειώθηκαν στα Χανιά πέντε αυτοκτονίες, ενώ τα δύο επόμενα χρόνια, τα νούμερα διπλασιάστηκαν..

Oι περισσότεροι είναι άνδρες κάτι που φαίνεται πως έχει σχέση με την οικονομική κρίση, καθώς ο άνδρας είναι στην αιχμή του δόρατος, είναι δηλαδή στην παραγωγή. Επίσης άνθρωποι μέσης ηλικίας, το οποίο σημαίνει ότι σε αυτές τις ηλικίες η απειλή ζωής - επιβίωσης είναι πιο έντονη από ότι είναι στις μικρότερες ηλικίες, όπου υπάρχει ακόμα η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

H αύξηση των κρουσμάτων αυτοχειρίας που παρατηρείται έχει να κάνει με τις επιπτώσεις της κρίσης στην ψυχική υγεία των πολιτών που είναι σωρευτικές καθώς άλλη συσχέτιση και σκέψη έκανε ο άνθρωπος το 2011 και άλλη τα χρόνια που ακολούθησαν.

H θεραπεία θα έλθει όταν οι άνθρωποι θα αλλάξουν βλέμμα με το οποίο συναντούν τον κόσμο, δηλαδή αλλάξουν αξιακό σύστημα, και μπουν σε ένα πλαίσιο παραγωγής νοήματος για τη ζωή τους...

ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ...

Απόπειρα αυτοκτονίας διά απαγχονισμού επιχείρησε χθές, μέσα στο Αστυνομικό Μέγαρο ένας 23χρονος αλλοδαπός κρατούμενος υπήκοος Αλγερίας, ο οποίος είχε συλληφθεί για σωρεία διαρρήξεων.

Ο νεαρός προσπάθησε να θέσει τέλος στη ζωή του μέσα στο κελί των κρατηρίων, φτιάχνοντας ένα βρόγχο με σεντόνι, τον οποίο κρέμασε από το κάγκελο του παραθύρου του κελιού.

Την απόπειρα απέτρεψαν οι αστυνομικοί που αντελήφθησαν έγκαιρα το περιστατικό. Κάτι που έχει γίνει κι άλλες ουκ ολίγες φορές...

Και για ποιο λόγο τον αποτρέψανε να τελειώνει μόνος με τη μιζέρια του;

Θα είναι ευτυχισμένος αν κάνει μερικά χρόνια φυλακή μόνος, απένταρος και ανυπεράσπιστος, ή όταν βγει κάποτε και θα περιφέρεται στους δρόμους άστεγος χωρίς σκοπό και προορισμό;

Είπα πολλές φορές, φτωχός καλύτερα να μην γεννιέται κανείς καθόλου, επιβεβαιώνεται κάθε μέρα που περνά.

Ότι δικαιολογίες για τα καλά της ζωής χωρίς ελπίδα κι αν γράψουν στα σχόλια κάποιοι αυτόκλητοι "ευαισθητοποιημένοι και αλληλέγυοι", που τίποτα ουσιαστικό δεν μπορούν να κάνουν για να αλλάξουν τη μοίρα του παραπάνω φτωχοδιαβόλου και των όμοιων του, παρά να τους εκμεταλλεύονται για τους δικούς τους λόγους και σκοπούς...