Ο χρόνος περνά τελικά πολύ γρήγορα. Σε λίγες ημέρες το 2013 θα δώσει τη θέση του στη νέα χρονιά.
Δύσκολο, το δυσκολότερο ίσως των τελευταίων χρόνων για τη χώρα μας, για τους περισσότερους Ελληνες. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η κρίση. Το βλέπεις διά γυμνού οφθαλμού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου το χαμόγελο είναι "είδος υπό εξαφάνισιν".
Αν έλειπε και η αλληλεγγύη, που λειτουργεί και λειτουργείται κυρίως από τους πολίτες κατόπιν εκλήσεων διαφόρων φορέων που μεσολαβούν, αλίμονο και τρις αλίμονο στην κοινωνία των πολλών.
Δεν υπάρχουν πια μικροπαίδια της γειτονιάς όπως παλιά με τα σκουφάκια και το καραβάκι να λένε τα κάλαντα για να πάρουν ρεγάλο ξηρούς καρπούς, ό,τι είχε η νοικοκυρά ούτε και κανέναν κουραμπιέ. Υστερα ανακάλυψαν τα τρίγωνα με αντάλλαγμα χρήματα για να τους αντιγράφουν οι ταχυδρόμοι, οι οδοκαθαριστές και αργότερα οι κυρίες των φιλόπτωχων.
Τώρα οι μεγάλοι έκαναν πίσω και στους πιτσιρικάδες προστέθηκαν νταβραντισμένοι νέοι και άλλοι που με κλαρίνα και ακορντεόν παίρνουν σβάρνα τις αγορές. Σ' αυτούς προστέθηκαν και παιδάκια "νοικιασμένα" να χτυπούν τα κουδούνια στα θυροτηλέφωνα των πολυκατοικιών και όποιος ανοίξει. Να μπαίνουν μέσα και να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες ρωτώντας "να τα πούμε;". Να ακούν "μας τα 'παν άλλοι" και φεύγοντας να τα περιμένει έξω ο πάτρωνας και να τα καταχεριάζει επειδή δεν έβγαλαν φιλοδώρημα!
Κατάντησαν όλοι αυτοί και μεις οι υπόλοιποι να είμαστε χωρίς όνειρο, δίχως δώρα από κανέναν Κασπάρ, Μελχιόρ και Βαλτάσαρ. Εχουμε τους τρεις μάγους Τόμσεν, Μαζούχ και Μορς, που ήρθαν να μας σώσουν από την κρίση, αλλά έφεραν λιτότητα. Μας κάνουν μοναχικούς και απελπισμένους αντί να μας δώσουν ελπίδα μαζί με τους πολιτικούς μας τους παραμυθάδες, που φλόμωσαν τους φτωχούς με το τι "έσχες". Γιατί για το "πόθεν έσχες" άστο καλύτερα!!
Οι φίλοι, οι κοντινοί συγγενείς θα μένουν μακρινοί και οι ευχές στο ακουστικό! Παροπλίστηκαν οι καρτ-ποστάλ με το στερεότυπο "Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος" εις δόξαν της κινητής τηλεφωνίας. Καταστράφηκε η νοερή δημιουργία εκείνου που διαλέγει τις κάρτες όταν σκέπτεται τι να γράψει για ευχές στον αποδέκτη, ποια γκριμάτσα θα κάνει και ποιο το χαμόγελό του, όταν διαβάζει την εξατομικευμένη και μη προτυπωμένη ευχή. Και ύστερα να κολλάει το γραμματόσημο και να ρίχνει τον φάκελο στο κουτί.
Οι γιορτές της παιδικής μας ηλικίας. Κυρίως σ' αυτά μας αρέσει να επιστρέφουμε όσο περνούν τα χρόνια. Εκεί τα πρώτα μας βήματα. Εκεί οι πρώτες μας θύμησες, οι πρώτες μας εικόνες. Εκεί η πατρίδα μας. Οχι, όμως, μόνο σ' αυτά...
Δύσκολο, το δυσκολότερο ίσως των τελευταίων χρόνων για τη χώρα μας, για τους περισσότερους Ελληνες. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η κρίση. Το βλέπεις διά γυμνού οφθαλμού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου το χαμόγελο είναι "είδος υπό εξαφάνισιν".
Αν έλειπε και η αλληλεγγύη, που λειτουργεί και λειτουργείται κυρίως από τους πολίτες κατόπιν εκλήσεων διαφόρων φορέων που μεσολαβούν, αλίμονο και τρις αλίμονο στην κοινωνία των πολλών.
Δεν υπάρχουν πια μικροπαίδια της γειτονιάς όπως παλιά με τα σκουφάκια και το καραβάκι να λένε τα κάλαντα για να πάρουν ρεγάλο ξηρούς καρπούς, ό,τι είχε η νοικοκυρά ούτε και κανέναν κουραμπιέ. Υστερα ανακάλυψαν τα τρίγωνα με αντάλλαγμα χρήματα για να τους αντιγράφουν οι ταχυδρόμοι, οι οδοκαθαριστές και αργότερα οι κυρίες των φιλόπτωχων.
Τώρα οι μεγάλοι έκαναν πίσω και στους πιτσιρικάδες προστέθηκαν νταβραντισμένοι νέοι και άλλοι που με κλαρίνα και ακορντεόν παίρνουν σβάρνα τις αγορές. Σ' αυτούς προστέθηκαν και παιδάκια "νοικιασμένα" να χτυπούν τα κουδούνια στα θυροτηλέφωνα των πολυκατοικιών και όποιος ανοίξει. Να μπαίνουν μέσα και να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες ρωτώντας "να τα πούμε;". Να ακούν "μας τα 'παν άλλοι" και φεύγοντας να τα περιμένει έξω ο πάτρωνας και να τα καταχεριάζει επειδή δεν έβγαλαν φιλοδώρημα!
Κατάντησαν όλοι αυτοί και μεις οι υπόλοιποι να είμαστε χωρίς όνειρο, δίχως δώρα από κανέναν Κασπάρ, Μελχιόρ και Βαλτάσαρ. Εχουμε τους τρεις μάγους Τόμσεν, Μαζούχ και Μορς, που ήρθαν να μας σώσουν από την κρίση, αλλά έφεραν λιτότητα. Μας κάνουν μοναχικούς και απελπισμένους αντί να μας δώσουν ελπίδα μαζί με τους πολιτικούς μας τους παραμυθάδες, που φλόμωσαν τους φτωχούς με το τι "έσχες". Γιατί για το "πόθεν έσχες" άστο καλύτερα!!
Οι φίλοι, οι κοντινοί συγγενείς θα μένουν μακρινοί και οι ευχές στο ακουστικό! Παροπλίστηκαν οι καρτ-ποστάλ με το στερεότυπο "Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος" εις δόξαν της κινητής τηλεφωνίας. Καταστράφηκε η νοερή δημιουργία εκείνου που διαλέγει τις κάρτες όταν σκέπτεται τι να γράψει για ευχές στον αποδέκτη, ποια γκριμάτσα θα κάνει και ποιο το χαμόγελό του, όταν διαβάζει την εξατομικευμένη και μη προτυπωμένη ευχή. Και ύστερα να κολλάει το γραμματόσημο και να ρίχνει τον φάκελο στο κουτί.
Οι γιορτές της παιδικής μας ηλικίας. Κυρίως σ' αυτά μας αρέσει να επιστρέφουμε όσο περνούν τα χρόνια. Εκεί τα πρώτα μας βήματα. Εκεί οι πρώτες μας θύμησες, οι πρώτες μας εικόνες. Εκεί η πατρίδα μας. Οχι, όμως, μόνο σ' αυτά...
Καινούριος χρόνος έρχεται,
μα να 'ρθει υπό όρους
χωρίς Στουρνάρα φίλοι μου,
χαράτσια κι ούτε φόρους!
Φτάνει το Δεκατέσσερα,
καλώς να μας ορίσει,
υγεία και πολλά ευρώ
σε όλους να χαρίσει!
Η τρόικα τα κάλαντα
εφέτος θα μας ψάλλει
κι οι Ελληνες της εύχονται
τον χρόνο να μην βγάλει!
Να έμοιαζε η τρόικα
στον Αγιο Βασίλη,
αγάπη και χαμόγελα
στους Ελληνες να στείλει!
Αι Βασίλη φίλε μου,
τα δώρα που θα φέρεις
θα στα φορολογήσουνε,
στο λέω να το ξέρεις!
2014 ευχές
που δεν είναι και λίγες,
για να μας γίνουνε χαρές,
όνειρα και ελπίδες!
