Κάποιος που είχε χάρισμα να φτιάχνει αυτοσχέδιες μαντινάδες με περιστατικά της στιγμής, πήγε μια φορά σε ένα εστιατόριο να φάει.
Γνωστός του ο εστιάτορας και για πλάκα του λέει ο μαντιναδολόγος, ονομαζόμενος Μανώλης:
- Δέχεσαι να φάω ότι θέλω και μετά να σου πω μερικές μαντινάδες; Αν σου αρέσουν θα με κεράσεις το γεύμα, αλλιώς θα σε πληρώσω κανονικά...
- Ας το κάνουμε έτσι Μανώλη συμφωνεί ο εστιάτορας, σκεπτόμενος πονηρά πως θάλεγε πως δεν του άρεσε καμιά μαντινάδα μετά, μα θα διασκέδαζε με τις φιλότιμες προσπάθειες του μαντιναδολόγου να φτιάξει κάποιες καλές κι έξυπνες, πράγμα που κατάφερνε πολλές φορές...
Τρώει λοιπόν ο Μανώλης ότι του σέρβιρε ο εστιάτορας, που έβαλε μπροστά του τα καλύτερα κι ακριβότερα πιάτα του μαγαζιού, λογαριάζοντας στο τέλος να εισπράξει ένα καλό λογαριασμό.
Αφού βοσκήθηκε και χόρτασε μέχρι σκασμού ο Μανώλης, λέει του άλλου:
- Έλα εδά να κάτσεις μαζί μου να σου πω τις μαντινάδες που σκέφτηκα όση ώρα έτρωγα...
Σιμώνει την καρέκλα του ο εστιάτορας στο τραπέζι κι αρχίζει ο Μανώλης τις μαντινάδες του. Λέει την πρώτη, την δεύτερη, την τρίτη, δεν αρέσει καμιά στον μαγαζάτορα όπως έλεγε στο τέλος αφού την άκουε.
- Βάλε το δυνατά σου Μανώλη, σήμερα δεν μπορείς να σκεφτείς καμιά καλή, θαρρώ πως θα με πληρώσεις στο τέλος...
Προσπαθεί ο Μανώλης μια - δυο - τρεις - τέσσερις φορές ταίριαξε λέξεις σε στίχους, μα δεν συγκινούνταν ο εστιάτορας.
Στο τέλος τα παρατά απελπισμένος λέγοντας στον εαυτό του πιο πολύ παρά στον άλλο:
Έφαγες κι ήπιες Μανωλιό
γέμισες την κοιλιά σου
βγάλε και πλέρωσε εδά
τον εστιάτορα σου.
- Τώρα μάλιστα, αναφωνεί ο εστιάτορας και τείνει τη χέρα του να πάρει τα λεφτά που έβγανε ήδη ο άλλος να του δώσει από την τσέπη του...
- Πως σου φάνηκε αυτή η τελευταία μαντινάδα; ρωτά ο Μανωλιός που είδε τα μάτια του εστιάτορα να φέγγουν από χαρά που θα εισέπραττε παράδες για το φαί που έδωσε...
- Καλά τα είπες εδά Μανώλη...
- Έ, τότε αφού σου άρεσε, ευχαριστώ για το δωρεάν φαγητό. Και σηκώνεται και φεύγει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου