21 του Μάη ημέρα Σάββατο πριν πολλά χρόνια πια...
Η μέρα που ήρθα στην ζωή, εκεί γύρω στις 10.00πμ.
Στο σπίτι με φυσικό τοκετό, όχι σε κλινική ή νοσοκομείο. Από τότε δεν είχα καλές σχέσεις μαζί τους κι ευτυχώς λόγω καλής υγείας τις διατηρώ ακόμη!
Είδα το φως και τον κόσμο ανήμερα τη γιορτή του Αγ. Κωνσταντίνου, που οφείλω και τ' όνομα ύστερα από παράκληση του αείμνηστου πια παπά - Νικόλα προς τη μάνα μου.
Τα πρώτα μου χρόνια ήταν αργία κάθε τέτοια μέρα, δεν μου έλεγαν γιατί και νόμιζα για μένα.
Δώρα για τις δυο ταυτόχρονες γιορτές μου δεν θυμάμαι να έπαιρνα ποτέ, πέρα από μια σπιτική πίτα που πάντα έφτιαχνε η μάνα και μοιραζόμουν με δικούς και γνωστούς που έλεγαν κατόπιν και τις μαντινάδες:
Ένα μόνο σου εύχομαι
απόψε που γιορτάζεις
όλες του κόσμου τις χαρές
στα μάτια να κοιτάζεις.
********************
Χρόνια πολλά σου εύχομαι
φίλε μου για να ζήσεις
κι ότι ποθείς μες τη ζωή
σύντομα ν' αποκτήσεις.
******************
Χρόνια πολλά σου ευχόμαστε
Κωστή για την γιορτή σου
πραγματικότητα να δεις
την κάθε μια ευχή σου.
Έννοια σας και κάνω πολλά για αυτό...
Δεκτές σήμερα όλη μέρα και οι δικές σας (ειλικρινείς) ευχές! Τις θέλω πραγματικά γιατί:
Όσες ευχές απλόχερα
οι φίλοι θα μου δίνουν
εγώ θα εύχομαι κρυφά
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου