NEW YEAR 2012...

Στην εποχή των αγορών, του ληστρικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, των ομολόγων, του πλαστικού χρήματος.

Στην εποχή της κακής ευδαιμονίας, της απερισκεψίας, της χλιδής για τους ελάχιστους και της φτώχειας για τους πολλούς.

Στην εποχή μας που οι μειοψηφίες εξοστρακίζονται στο περιθώριο και παράγονται "περιττά" στόματα για τροφή.

Στην εποχή όπου το κοινωνικό κράτος αποδομείται και οι πολίτες αλλοτριώνονται και παθητικοποιούνται.

Στην εποχή της αύξησης της εγκληματικότητας και των εξαρτήσεων.

Στην εποχή της συρρίκνωσης κάθε έννοιας δικαιώματος, τι τύχη μας περιμένει και τι μπορούμε να κάνουμε;

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, είναι μια πρώτη απάντηση.

Τι τύχη μπορεί να έχει κανείς, τι ελπίδα να αλλάξει τα πράγματα, τι περιθώρια αντίστασης...

Ομως δεν είναι έτσι.

Ο άνθρωπος δημιουργεί την ιστορία του. Η κοινωνία αυτοοργανώνεται και παίρνει τον δρόμο της κατά τις ανάγκες της, τίποτα δεν προέρχεται από έξω.

Εμείς επομένως είμαστε υπεύθυνοι για τη μοίρα μας και την κατάστασή μας.

Να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να επινοήσουμε την πολιτική λύση έξω από τους τωρινούς πολιτικούς, στην ανίχνευση ενός νέου συλλογικού πολιτικού υποκειμένου.

Η κοινωνία έχει αποθέματα, θεραπευτικά, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά. Δεν μένει παρά να τα ανακαλύψουμε.

Να μετατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση αδυναμίας σε μια στρατηγική της δύναμης.

Για μια νέα και πιο ελπιδοφόρα παραγωγή νοήματος για τον άνθρωπο και τον κόσμο, μέσα από την ανάπτυξη αλληλεγγύης, συλλογικότητας και μέριμνας για όλους τους ανθρώπους.

Θα κάνω μόνο μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο

να είναι πλούσιος στις χαρές και πάμφτωχος στον πόνο.

Καλώς να 'ρθεί τ0 '12

καλώς να μας ορίσει

και ότι λείπει καθενός

αυτό να του χαρίσει...

Εγώ θα πλάθω όνειρα κι αλήθεια ας μην γίνουν
φτάνει που επροσπάθησα όνειρα να να μην μείνουν...

ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ 2012...

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

ταλαίπωρη Ελλάδα

που όλοι σε αρμέγουνε

σα νάσουνα γελάδα...

Κι αν στέρεψε το γάλα σου

και βγάζεις μόνο αίμα,

εκείνοι με το αίμα σου

κάνουνε πλούσιο γεύμα!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ...

Γιατί το ημερολόγιό μας αλλάζει την 1η Ιανουαρίου;

Ποιος και γιατί το εφάρμοσε μ' αυτό τον τρόπο, θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του από πάρα πολλούς άλλους λαούς αλλά και από την ίδια την Ορθόδοξη Θρησκεία;

Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου με λίγες δηλαδή μέρες διαφορά από το Εβραϊκό, που αρχίζει και αυτό τον Σεπτέμβριο αλλά όχι την 1η του μήνα.

Οι Κινέζοι και πολλοί άλλοι γιορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους τον Μάρτιο, συνήθως κατά την εαρινή ισημερία, όπως περίπου ήταν και στην αρχαία Ελλάδα.

Τώρα ας έλθουμε στο αν βρισκόμαστε στο 2012. Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1 αλλά 4 ή 6 χρόνια αργότερα, και το αποδεικνύουν με στοιχεία. Αν έχουν δίκιο, τότε βρισκόμαστε στο 2012 ή στο 2008 ή μήπως στο 2006;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσμετρά τη χρονολογία από κτίσεως κόσμου. Δηλαδή βρισκόμαστε στο (2012+5508=) 7220.

Στην Κίνα αντί για 2012 θα έχουν 4710, ενώ οι Εβραίοι θα έχουν 5772 διότι η χρονολογία κτίσεως κόσμου γι' αυτούς είναι διαφορετική.

Οι μουσουλμάνοι έχουν 1432 και στην Ιαπωνία 2692, δηλαδή αυτοί πάνε για την τρίτη χιλιετία και όχι για την δεύτερη...

Αν τώρα καμία από τις παραπάνω χρονολογίες δεν σας εξυπηρετεί, μπορείτε να ακολουθήσετε τη χρονολογία των περισσοτέρων φυλών της Αφρικής, που απλά δεν έχουν χρονολόγηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουμε 2003 ή 1500 ή 5454. Μήπως έχουν δίκιο και όλοι εμείς οι πολιτισμένοι παίζουμε με τους αριθμούς και τις μετρήσεις;

Διαλέξτε και αποφασίστε ό,τι σας αρέσει. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι των αριθμών...

Αλήθεια, πια θα ήταν η διαφορά αν θα είχαμε 3580 και όχι 2012.

Τι θα άλλαζε στη ζωή μας; Μήπως θα είχαμε πάλι ένα τίποτα και θα ψάχναμε μόνο για γιορτές;

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ...

Εδώ και 20 χρόνια το "ταχυδρομείο του Αϊ Βασίλη" που δημιούργησαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, συγκεντρώνει στο ειδικό κόκκινο κουτί τα όνειρα των μικρών παιδιών από όλη την Ελλάδα, και τα παραδίδει με ασφάλεια στον παππούλη με την άσπρη γενειάδα.

Έτσι θα γίνει και με τα γράμματα εκατοντάδων παιδιών και φέτος, όπως ενός παιδιού που αντί για λίστα με δώρα, έστειλε στον Αϊ Βασίλη λίστα με ψώνια από το σούπερ μάρκετ.

"Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Φέτος θέλω να μου φέρεις 2 μωρo-παμπερς, γάλα, πιπίλες, κρεβατάκι και μια βούρτσα μωβ. Αυτά"

Όσα γράμματα και αν έχει διαβάσει ο Αϊ Βασίλης και οι υπάλληλοι των ΕΛΤΑ, μπροστά σε αυτό το σύντομο γράμμα που έχει μετατρέψει το όνειρο σε ανάγκη, τα μάτια βουρκώνουν.

Όπως και με τη ζωγραφιά ενός μικρού αγοριού, που έστειλε μια ζωγραφιά στο αγαπημένο του Άγιο, ζητώντας του καινούρια ρούχα.

ή με την ανησυχία της μικρής Μαρίας

"Είμαι η Μαρία και θέλω να σου πω ότι σε αγαπώ πολύ. Για φέτος θέλω να φέρεις ειρήνη και αγάπη σε όλο τον κόσμο. Ξέρω ότι έχεις πολύ δουλειά για αυτό αν θέλεις πέρασε πρώτα από τα σπίτια των παιδιών που έχουν περισσότερη ανάγκη. Θέλω να βρεις μια δουλειά στην αδελφή μου που τόσο καιρό προσπαθεί να βρει από τότε που πήρε το πτυχίο της"

Στον αντίποδα υπάρχουν και γράμματα που προκαλούν γέλιο, όπως για παράδειγμα το αίτημα ενός 8χρονου για ένα iPhone 4S, ή ενός μικρού κοριτσιού για ένα μωράκι...

Μέχρι τέλος Ιανουαρίου θα έχουν διαβαστεί όλα τα γράμματα από το "ταχυδρομείο του Αϊ Βασίλη", ενώ μετά το τέλος των γιορτών κάθε παιδί θα λάβει ένα γράμμα και ένα συμβολικό δώρο από τον άγιο.

Ήδη από πέρυσι, με πρωτοβουλία των ΕΛΤΑ και την "έγκριση του Αϊ Βασίλη", κυκλοφόρησε ένα πολυτελές λεύκωμα 150 σελίδων, μέσα στο οποίο υπάρχουν αυτούσια τα γράμματα που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια.

Στις σελίδες του θα δουν αποτυπωμένα τα όνειρα μικρών και μεγάλων που συντηρούν, έστω και μέσα σε δύσκολες εποχές, το πνεύμα των Χριστουγέννων.

ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ...

Τα πολιτικά κόμματα στη χώρα έλαβαν για το 2011 συνολικά 54 εκατομμύρια ευρώ από το κράτος, 6 εκατ. περισσότερα σε σχέση με πέρυσι. Στην Ελλάδα των μνημονίων με τις στρατιές ανέργων που δεν έχουν εισόδημα και των εργαζομένων με συνεχείς μειώσεις και βεβαρημένους με φόρους κι έξοδα.

Ενώ συγχρόνως αυτοί που τα νέμονται, είναι οι ίδιοι που νομοθετούν τα σκληρά και αντικοινωνικά μέτρα για τον Ελληνικό λαό.

Ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. Είναι φοβισμένος, αηδιασμένος, παρατημένος, αγωνίζεται πολύ δύσκολα για να φέρει βόλτα.

Ώρες-ώρες έχω την εντύπωση ότι παρακολουθούμε χωρίς πραγματικά να ακούμε, έναν δημόσιο λόγο αδιάφορο και ξένο, που φαινομενικά δείχνει ν' απλώνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα...

Αν είμαστε συντηρητικοί έχουμε την ΝΔ, τον ΛΑΟΣ και την Χρυσή Αυγή.

Αν είμαστε νεοφιλελεύθεροι έχουμε την ΔΗΣΥ και τον Μάνο.

Αν είμαστε κομμουνιστές έχουμε το ΚΚΕ.

Αν είμαστε "λοιποί αριστεροί" έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΔΗΜΑΡ, το (παλαιό) ΠΑΣΟΚ, το ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, την Ενωτική Κίνηση και ότι άλλο προκύψει από το σημερινό ΠΑΣΟΚ.

Και τέλος αν είμαστε οικολόγοι έχουμε τους Πράσινους.

Προς τι λοιπόν οι ανησυχίες των γνωστικών πολιτών για το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας;

Μα στο τι τους θέλουμε και τι να τους κάνουμε όλους αυτούς, αφού δεν κάνουν τίποτα για μας και κείνοι!

ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ...

Χρονιάρες μέρες έρχονται και φεύγουν, όπως κάθε χρόνο.

Αλλοτε ευτυχισμένες κι άλλοτε με την πίκρα μέσα μας. Όπως φέτος, που η δυστυχία πολλών ανθρώπων δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να υπερνικηθεί με στολίδια και γιορταστικές εκδηλώσεις.

Όταν έχεις μια προ πολλού υποθηκευμένη ζωή σε δανειστές, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., ποια ικμάδα ενθουσιασμού να σου μείνει για να χαρείς τις γιορτές; Αλλά και τι αισιοδοξία να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές;

Το χειρότερο είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί, οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αντί να ομονοήσουν και να εργαστούν από κοινού για να βγούμε από το τέλμα της χρεωκοπίας, εξακολουθούν εξοργιστικά να ασχολούνται με τις καρέκλες τους και τις εκλογές. λες και είναι αυτά πρώτη προτεραιότητα για τους πολίτες.

Έτσι η φετινή μελαγχολία τις μέρες των εορτών που μας κυριεύει, δεν είναι μόνον εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.

Είναι και λόγω του ότι δεν βλέπουμε κανένα φως πουθενά. Διότι όσα μέτρα παίρνονται γυρίζουν ως μπούμερανγκ αποτυχίας πίσω σ' εμάς. Οι πολίτες καλούνται και πάλι να πληρώσουν όχι μόνο τις άστοχες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά και τους εκ πιέσεως αυτοσχεδιασμούς κάθε μαθητευόμενου μάγου υπουργού Οικονομικών...

Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ισχνά εδώ και πολλές δεκαετίες, για τους περισσότερούς Έλληνες.

Και εδώ που τα λέμε, στην Ελλάδα ποτέ αυτές οι μέρες του δωδεκαημέρου δεν ήταν φανταχτερές, όπως συμβαίνει στη Δύση. Η χλιδή και ο διάκοσμος μεταφέρθηκαν από την Δύση.

Εμείς πάντα ήμασταν ολιγαρκείς γιορτάζοντας πολύ οικογενειακά τόσο τη Θεία Γέννηση, όσο και την Πρωτοχρονιά.

Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε τις μέρες αυτές παραδοσιακά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τις παλιές καλές Ελληνικές παραδόσεις, τις παλιές καλές νόστιμες χριστουγεννιάτικες συνταγές και το λίγο έστω, αλλά ειλικρινές χαμόγελο.

Με την μικρή, την κρυφή πάντα ελπίδα στο βλέμμα...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

Πολυάριθμα είναι τα έθιμα που κάθε τόπος έχει συνδέσει με τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Πώς όμως γεννήθηκαν οι συνήθειες, που σήμερα ονομάζουμε παραδόσεις;

Τα Χριστούγεννα ήταν αρχικά μια κινητική γιορτή που εορταζόταν σε διάφορες ημερομηνίες στη διάρκεια του έτους. Η επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου έγινε από τον Πάπα Ιούλιο Α τον 4ο αιώνα, επειδή εκείνη η ημερομηνία συνέπιπτε με τα ειδωλολατρικά τελετουργικά για το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Η πρόθεση του Πάπα ήταν να αντικατασταθεί ο αρχαίος εορτασμός με τον χριστιανικό. Ωστόσο, υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στη Ρώμη στις 25 Δεκεμβρίου από το 336. Και η ίδια αυτή μέρα ήταν η Πρωτοχρονιά.

Πολλά από τα έθιμα που συνδέονται με τα Χριστούγεννα, όπως η ανταλλαγή δώρων, τα κάλαντα, ο στολισμός του δέντρου έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.

Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι Χριστουγεννιάτικες δοξασίες και παραδόσεις αποτελούν ένα μείγμα από κατάλοιπα της λατρείας του Σατούρνου, μιας θεότητας που ταυτίζεται με τον Κρόνο και άλλων δοξασιών που αναμείχθηκαν με τις χριστιανικές, για να ξεχαστεί στο πέρασμα των αιώνων η αρχική τους προέλευση.

Έθιμα από όλο τον κόσμο:

Στη Σικελία οι χωρικοί συνηθίζουν να βγάζουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων νερό από τα πηγάδια και με αυτό ραντίζουν τα ζώα τους. Πιστεύουν ότι το νερό αυτό είναι αγιασμένο, επειδή την ίδια ώρα γεννιέται και ο Σωτήρας του κόσμου.

Στη Σαρδηνία πιστεύουν ότι όποιος γεννηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων, και μάλιστα τα μεσάνυχτα, φέρει την ευλογία του Θεού όχι μόνο στους δικούς του, αλλά και στους γείτονες των εφτά σπιτιών που βρίσκονται πιο κοντά στο δικό του.

Σε περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας οι νοικοκυρές ραντίζουν τα τραπεζομάντηλά τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους, εάν λερώσουν κάποιο.

Στη Ρωσία συνήθιζαν τη νύχτα των Χριστουγέννων να ντύνουν στα άσπρα μια κοπέλλα του σπιτιού, η οποία παρίστανε την Παναγία.

Σε μερικές Βρετανικές περιοχές, το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια άφηναν γλυκά, για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίζουν καλή σοδειά.

Στη Σουηδία την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η «Λουτσία» σύμβολο του φωτός, συνήθως το μεγαλύτερο κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά κάλαντα.
Οι θρύλοι της Λουτσία γεννήθηκαν στις Συρακούσες περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. Σε μερικές επαρχίες της Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.

Στην Αυστρία εκτός από τον Αγ.Βασίλη υπάρχει και ο Krampus. Πρόκειται για ένα φρικτό, κακάσχημο πλάσμα, το οποίο σύμφωνα με την παράδοση επισκέπτεται τα παιδιά την παραμονή του Αγίου Νικολάου και σπάει στο ξύλο όσα δεν ήταν φρόνιμα. Ανήμερα του Αγίου Νικολάου λοιπόν, οι άντρες ντύνονται με στολές δαιμόνων όσο πιο τρομακτικές, τόσο το καλύτερο και τρομοκρατούν τους περαστικούς με ραβδιά, υπενθυμίζοντας έτσι τον μύθο του Krampus στα άτακτα παιδάκια.

Ένα περίεργο έθιμο λαμβάνει χώρα την παραμονή των Χριστουγέννων στην Τσεχία. Οι ελεύθερες γυναίκες συμμετέχουν σε ένα «παιχνίδι», η έκβαση του οποίου σύμφωνα με την παράδοση τις βοηθά να προβλέψουν την μέλλουσα οικογενειακή τους κατάσταση. Η διαδικασία είναι η εξής: Αφού σταθούν με την πλάτη σε μια ανοικτή πόρτα, παίρνουν ένα παπούτσι και το ρίχνουν πίσω τους, πάνω από τον ώμο τους. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με το μπροστινό του μέρος προς την πόρτα, η κοπέλα θα παντρευτεί μέσα στον επόμενο χρόνο. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με το τακούνι στραμμένο προς την πόρτα, τότε η κοπέλα θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον για έναν ακόμα χρόνο.

Δημοφιλές και στις ΗΠΑ, το εν λόγω έθιμο αφορά στην παράδοση που είχαν οι Γερμανικές οικογένειες να κρεμούν ως τελευταίο στολίδι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ένα τουρσί φτιαγμένο από φυσητό γυαλί, το οποίο συνήθως αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο. Το στολίδι αυτό σύμφωνα με το έθιμο, κρύβεται από τους γονείς μέσα στα κλαδιά, ενώ το παιδί που θα το ανακαλύψει πρώτο ανήμερα των Χριστουγέννων, εκτός από το πολυπόθητο δώρο θα έχει καλοτυχία για την επόμενη χρονιά.

Στην Ουκρανία τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίζονται με τα «κλασικά» στολίδια (μπάλες, αστέρια, λαμπάκια) αλλά και με ένα όχι και τόσο συνηθισμένο. Πρόκειται για μια ψεύτικη αράχνη πάνω σε έναν (εξίσου ψεύτικο) ιστό, η οποία κρύβεται μέσα στα κλαδιά του δέντρου προσφέροντας - τι άλλο;- καλοτυχία στο παιδί που θα την ανακαλύψει πρώτο. Το έθιμο έχει τις ρίζες του σε έναν Ουκρανικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο μια φτωχή και χήρα μητέρα η οποία δεν είχε χρήματα για να στολίσει το δέντρο της, ξύπνησε το πρωί των Χριστουγέννων και με έκπληξη είδε μια αράχνη πάνω σε αυτό, να το «στολίζει» με τον ιστό της.

Κάθε βράδυ παραμονής Χριστουγέννων στην Νορβηγία οι σκούπες εξαφανίζονται. Γιατί; Σύμφωνα με έθιμο, το οποίο έχει τις ρίζες του σε παγανιστική παράδοση, εκείνη την νύχτα γριές μάγισσες και ένα σωρό κακά πνεύματα καβαλάνε όποια σκούπα βρουν εύκαιρη και γυρνοβολάνε στις γειτονιές. Επειδή όμως πάντα όλο και κάποιος Νορβηγός θα ξεχάσει μια σκούπα εκτεθειμένη, είθισται ο πιο γενναίος άνδρας της οικογένειας να βγαίνει έξω και να πυροβολεί στον αέρα φοβίζοντας τις κακές μάγισσες και τους γείτονες.

Εδώ και μερικά χρόνια, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη στην Μαραθοκεφάλα Κισάμου Χανίων, καθιερώθηκε να γίνεται η παραδοσιακή αναπαράσταση της γεννήσεως του Χριστού. Ετσι, ακόμα και σήμερα γίνεται μια υπέροχη αναπαράσταση με αρκετά ζώα δηλαδή πρόβατα, γαϊδουράκια, κατσίκες, άγρια περιστέρια και άλλα ζώα όπως τη νύχτα της γεννήσεως του Χριστού. Εκείνη την νύκτα, επίσης, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, μαζεύονται πολλοί Χριστιανοί προκειμένου να γιορτάσουν με πολλή αγάπη και πίστη την γέννηση του Χριστού εκείνη την Αγια Νύκτα των Χριστουγέννων. Στο σπήλαιο επίσης, την νύκτα των Χριστουγέννων, καταφτάνουν πολλοί Ιερείς όπου μαζί με τον Μητροπολίτη τελούν τη Θεία Λειτουργία.

Την προπαραμονή των Χριστουγέννων την Ημέρα των Αγίων Δέκα στα χωριά της Ανατολικής Κρήτης έσφαζαν τους χοίρους που είχαν ανατραφεί κυρίως με βελανίδια, χουμά και αποφάγια. Από το σφάξιμο του χοίρου δεν πετούσαν τίποτα. Τη γλίνα (το λίπος) το χρησιμοποιούσαν ως ..βούτυρο ενώ έφτιαχναν και ένα γλύκισμα από τον χοίρο την λεγόμενη ξυγκόπιττα.

Τα παραδοσιακά κάλαντα την παραμονή των Χριστουγέννων φέρνουν στους δρόμους πόρτα - πόρτα τους πιτσιρικάδες, που πριν από χρόνια μπορεί να έπαιρναν από το χέρι του νοικοκύρη και της νοικοκυράς ένα κουραμπιέ ή ένα μελομακάρονο, σήμερα βγαίνουν στους δρόμους να τα πουν για να το χαρτζιλίκι τους. Ομάδες παιδιών κρατώντας το παραδοσιακό τρίγωνο, την Κρητική λύρα, ή άλλα μουσικά όργανα χτυπούν τις πόρτες από νωρίς το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ.

Στις κουζίνες των σπιτιών τα σύγκλινα το χοιρινό τα εντόσθια στο τηγάνι το ζυμωτό ψωμί το βραστό το Κρητικό πιλάφι, "κυριαρχούν" της γαλοπούλας. Στο τραπέζι τα πατροπαράδοτα μελομακάρονα και κουραμπιέδες που ακόμα και σήμερα πολλές νοικοκυρές εξακολουθούν να παρασκευάζουν στο σπίτι. Επίσης σε πολλά σπίτια συναντά κανείς τα αυγοκαλάμαρα. Το "ακοίμητο" τζάκι με τα μεγάλα κούτσουρα εξακολουθεί και τις ημέρες μας να δίνει τον τόνο μιας γιορτής οικογενειακής που όλοι αναζητούν την ευτυχία της γέννησης του νέου χρόνου που έρχεται..

ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία με έντονη πολιτική χροιά, από το 1985 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη.

Ο Μπάμπης και η Ελένη, αριστερών δρονημάτων και οι δυο, γνωρίζονται το 1954 στη Θεσσαλία όπου παράνομα μοιράζουν προκηρύξεις.

Ο Μπάμπης συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ενώ η Ελένη καταφεύγει στην Αθήνα όπου κρύβεται μέχρι το 1966 σε διάφορα σπίτια ομοϊδεατών. Η Ελένη γνωρίζει τον Μπάμπη ελάχιστα, όμως ο έρωτας τους δυναμώνει μέσα από τις κακουχίες και ολοκληρώνεται
όταν ο Μπάμπης αποφυλακίζεται.

Η δικτατορία θα εμποδίσει τα όνειρά τους και η διεκδίκηση της ελευθερίας θα τους οδηγήσει ξανά στη φυλακή...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011 ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ...

Χριστέ μου και την φάτνη σου

θα σου φορολογούσαν

εδώ αν θα γεννιόσουνα

κι ούτε θα σε ρωτούσαν!

Η τρόικα τα κάλαντα

φέτος θα μας σε ψάλλει

μην περιμένετε ευχές

μέτρα θα θέλει πάλι!

Με τόσους φόρους και δεινά

που ήρθαν μαζεμένα

ο νέος χρόνος θα μας βρεί

με ρούχα μπαλωμένα!

ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ...

Μεγάλη Νύχτα: Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και τα Χριστούγεννα

Για φέτος η νύχτα της 22ας Δεκεμβρίου είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών. Την ημέρα εκείνη ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα.

Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών, της επαναλαμβανόμενης παρέλασης της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινόπωρου και του Χειμώνα...

Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

Η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 365,25 ημέρες, εμείς όμως δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή, αν και την βλέπουμε να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρ' όλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της. Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κι έτσι μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα.

Κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική. Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση του γήινου ισημερινού πάνω στην ουράνια σφαίρα), θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23,5 περίπου μοίρες, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται «λόξωση της εκλειπτικής», και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται «ισημερινά σημεία».

Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «εαρινό ισημερινό σημείο», κι από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «φθινοπωρινό ισημερινό σημείο», και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο. Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός.

Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 20-21 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό. Το σημείο αυτό, στις 20-21 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 22-23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα: ισημερία. Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται μέχρις ότου στις 21-22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.

Φυσικά σήμερα εμείς γνωρίζουμε ότι αιτία των εποχών του έτους είναι η κλίση των 23,5 μοιρών που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Πράγμα που αντικαθρεφτίζεται όπως είπαμε στον ουράνιο θόλο, με αποτέλεσμα η εκλειπτική να τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με την ίδια γωνία των περίπου 23,5 μοιρών.

Έτσι στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα. Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή.

Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή και Όσιρη ακόμη. Οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βαάλ, Μαρδούκ και Νεργκάλ. Οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού. Και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή και ο Φοίβος Απόλλων. Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.

Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής. Γι' αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα. Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός ενέδιδε.

Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, «άλλαζε» απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti Solis", δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου». Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.

Επειδή λοιπόν οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν λοιπόν τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ' αυτόν τον τρόπο ήλπιζαν να μην ανακαλυφτούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους.

Θα αναρωτιέστε, όμως, γιατί το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει σήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου; Το πρόβλημα αρχίζει με το Ιουλιανό Ημερολόγιο που εισήγαγε ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. που είχε όμως κι αυτό τις δικές του ατέλειες γιατί έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το Ιουλιανό λοιπόν ημερολόγιο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά με την πάροδο των ετών το προστιθέμενο μικρό λάθος είχε μεταθέσει την πραγματική ημερομηνία της χειμερινής τροπής.

Ετσι λοιπόν το 325 μ.Χ. το έτος που έγινε η Σύνοδος της Νίκαιας, το χειμερινό ηλιοστάσιο είχε μετατεθεί και συνέβαινε στις 22 Δεκεμβρίου. Η μετάθεση όμως του Χειμερινού Ηλιοστασίου συνεχίστηκε χωρίς να διορθωθεί μέχρι και το έτος 1582, οπότε η χειμερινή τροπή συνέβαινε στις 12 Δεκεμβρίου. Τότε ο Πάπας Γρηγόριος 13ος εισήγαγε μία νέα μεταρρύθμιση, γι' αυτό και το νέο ημερολόγιο, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, ονομάζεται Γρηγοριανό, και χάνει μία μόνον ημέρα στα 4.000 χρόνια. Για να γίνει μιά καινούρια αρχή, η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση έτρεψε τη θέση του ημερολογίου προς τα εμπρός με βάση το έτος της Συνόδου της Νικαίας κι όχι το έτος εισαγωγής του Ιουλιανού ημερολογίου, το 44 π.Χ.

Γι' αυτό και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συμβαίνει σήμερα στις 22 Δεκεμβρίου, και ο πρωταρχικός λόγος για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έχει πιά χαθεί..

Διονύσης Π. Σιμόπουλος

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ. ACCORDING TO PENIS SIZE...

Ένας χάρτης της Ευρώπης που απεικονίζει ποιας χώρας οι κάτοικοι είναι οι πιό προικισμένοι κάνει τον γύρο του Διαδικτύου.

Ο «χάρτης του πέους» είναι σχετικά κολακευτικός για τους Έλληνες αφού τους εμφανίζει να είναι πιο προικισμένοι από τους Τούρκους, τους Σκοπιανούς και σχεδόν το σύνολο των Βαλκάνιων λαών.

Ενδεικτικά στην πρώτη θέση συναντάμε τους Ούγγρους με μέσο όρο μήκους πέους τα 16, 51 εκατοστά, ενώ έπονται οι Γάλλοι, οι Τσέχοι και οι Ολλανδοί.

Ο χάρτης δημοσιεύεται από το MAPPING STEREOTYPES PROJECT, που χαρτογραφεί τον πλανήτη μέσα από τα στερεότυπα.

Αξίζει πάντως να αναφερθεί ότι στον αντίστοιχο παγκόσμιο χάρτη στις πρώτες θέσεις συναντάμε χώρες όπως ο Νίγηρας, η Νιγηρία και η Νικαράγουα.

Αν σας ανέβηκε η...περιέργεια, περισσότερα θα βρείτε στα:

http://www.zazzle.com/europe_according_to_penis_size_poster-228983430805413429

http://www.buzzfeed.com/daves4/interactive-world-penis-size-map

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

Ένα από τα θετικά στοιχεία που αναδύεται από αυτήν την κρίση είναι η φιλαλληλία και αλληλεγγύη που φαίνεται να δημιουργείται ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.


Εκεί όπου υποχωρεί το καταρρέον κράτος έρχεται η ανθρώπινη, η ατομική ή ομαδική πρωτοβουλία να αναλάβει δράση.


Η αλληλεγγύη είναι πρωτόγνωρη ανάμεσα στους πολίτες, όπως είναι και πρωτόγνωρη η υποβάθμιση της ζωής μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Η μιζέρια, η φτώχεια, η ανημποριά που επιβάλλει το μνημόνιο και τα απανωτά χαράτσια της κυβέρνησης, δημιούργησε μια κατάσταση απερίγραπτη.


Το κίνημα αλληλεγγύης ξεκινά από τα σχολεία, διαχέεται στην κοινωνία από μη κυβερνητικές οργανώσεις και αναπτύσσεται δυναμικά από μικρές ομάδες ατόμων που παίρνουν πρωτοβουλία. Αν και λόγω ενθουσιασμού φτάνουν να το παρακάνουν, με το να υποθάλπουν τον κάθε ένα ανεξαιρέτως κατάστασης, ανάγκης κι εθνικότητας, πράγμα που αυτουπονομεύει τη διάρκεια και το μέλλον της ίδιας της πρωτοβουλίας, τα διαθέσιμα λεφτά δεν φτάνουν για όλους και για πάντα...


Αλληλεγγύη δεν είναι μόνον ένα πιάτο φαγητό. Είναι και η βοήθεια σε ανήμπορα ηλικιωμένα άτομα, είναι η δωρεάν διδασκαλία σε μαθητές που δεν μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια. Είναι η προσφορά φαρμάκων, η παροχή ρουχισμού ή άλλων ειδών. Είναι η οικονομική ή ψυχολογική στήριξη άστεγων, απελπισμένων ή αρρώστων.



Υπάρχουν και οι "αλληλέγγυες" προθέσεις της κυβέρνησης με εξαγγελίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα που δύσκολα υλοποιούνται και φτάνουν στους αποδέκτες.


Πρώτα σε εξαθλιώνω, σε αφήνω χωρίς δουλειά κι ύστερα έρχομαι ως φιλάνθρωπος να σου πετάξω ένα κομμάτι ψωμί ως φιλοδώρημα.


Αυτό που χρειάζονται όμως οι άνθρωποι είναι δουλειά κι αξιοπρέπεια κι όχι να εξαρτώνται από τη "φιλανθρωπία" μιας κυβέρνησης που τους οδηγεί στην ανεργία, τη φτώχεια και την απόγνωση.

Πραγματική λύση θα είναι να σταματήσουν τα χαράτσια, να ξεκαθαρίσουν οι κόπροι από το δημόσιο, να δοθεί δουλειά ή ευκαιρία να επιχειρήσουν σε όλους τους ικανούς πολίτες...

Η κρίση θα μας οδηγήσει τελικά να κάνουμε επιλογές ουσίας. Έφτασε ο καιρός να αλλάξουμε τρόπο ζωής.

Και ν' αγωνιστούμε για μια κοινωνία που θα δημιουργεί δουλειές πρώτα για όλους τους πολίτες της και μετά τους ξένους, που δε θα πληρώνουν οι φτωχοί χαράτσια για να σώζονται οι τράπεζες.

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΑ BAZAAR...

Για τις διαλυμένες κοινωνικές δομές, για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, που κοιμούνται στο δρόμο, που βρίσκονται στα όρια της ζωής. Που πολλοί τους θυμούνται τέτοια εποχή.

Είναι μια εικόνα που για όλα τα μέσα ενημέρωσης πουλάει αυτές τις γιορτινές μέρες. Κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, αρέσκεται ο κόσμος να κάνει φιλανθρωπίες, έτσι για να σώσει την ψυχή του για όλη την υπόλοιπη χρονιά...

Όμως αν κάτσει και το σκεφτεί κανείς όλο αυτό το σκηνικό, θα βάλει τα γέλια.

Συνιθισμένη η σκηνή με τις χοντρές καλοταϊσμένες δήθεν φιλάνθρωπες κυράτσες, που βγαίνουν στα κανάλια και τις εφημερίδες στολισμένες με χρυσά και διαμάντια και ζητούν από τον κόσμο να δώσει τον οβολό του για να σωθούν κάποιοι συνάνθρωποι μας.

Η πιο προσφιλή τους μέθοδος να οργανώνουν πολλά μα πολλά bazaar και να καλούν τον κόσμο να αγοράσει πανάκριβα μερικά τυλιγμένα χαρτιά, κολλημένα ξυλάκια ή χρωματισμένες πέτρες, που τα έσοδα θα πάνε σε φτωχούς που έχουν ανάγκη δήθεν, χωρίς ποτέ κανείς να μαθαίνει ποιοί είναι πράγματι οι αναξιοπαθούντες και ιδίως τι εθνικότητα έχουν.

Άλλο να ταίζεις για λίγο έναν απολυμένο ή μια γριά ανήμπορη που δεν μπόρεσε να πάρει σύνταξη γιατί ο κύρης της την κρατούσε στο σπίτι χωρίς να την αφήνει να δουλέψει, που μένουν στη γειτονιά σου και τους ξέρεις κι άλλο να ταίζεις τζερεμέ έναν άχρηστο ναρκωμανή ή έναν ξεπεσμένο γερο-μεθύστακα ή τον κάθε τυχαίο αλήτη αλλοδαπό νεαρό που θα φάει το απόγευμα και το βράδυ θα σε ληστέψει ή θα σε σκοτώσει για λίγα ευρώ ή ένα κινητό και θα εξαφανιστεί σε άλλη πόλη με άλλο όνομα χωρίς χαρτιά...

Πρώτα ξεβρωμέζεις τον τόπο σου από τα άχρηστα στόματα και χέρια (δήθεν "εργατικά" που ποτέ δεν δουλεύουν) και μετά φροντίζεις τους δικούς σου πραγματικά έχοντες ανάγκη, πρώτα με τα προσωπικά σου μέσα και μετά κάνοντας εράνους και λοιπά...

Όταν μαζεύονται πολλοί τέτοιοι, οι πόροι δεν φτάνουν για όλους

Όσο για τις φιλάνθρωπες/ους, το κομμάτι τους κάνουν και συνήθως δε βάζουν ποτέ το χέρι στην τσέπη αυτοί...

Από άλλους ζητούνε πάντα να πληρώσουν και με ιδιαίτερη επιμονή που δεν εξηγείται.

Τα κροκοδείλια δάκρυα από μακριά είναι και συγκινητικά και εύκολα, μπροστά στις κάμερες.

Όταν βγάζουν όμως την ουρά τους έξω οι εμπλεκόμενοι, τουλάχιστον να μην το παίζουν και τεθλιμμένοι συγγενείς "αναξιοπαθούντων" ανωνύμως κι αορίστως, στον δρόμο κυκλοφορούμε και ξέρουμε ποιοί πεινούνε και ποιοί επωφελούνται...

ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ...

Η μια πλευρά λέει ότι ο λαός δεν αντέχει να πάει σε εκλογές, ενώ αντέχει τη λιτότητα που όλο βαθαίνει, αντέχει τη λεηλασία, τη διαφθορά και τις ταπεινώσεις, τις υποδείξεις περί απολύσεων και τις άλλες επιθυμίες των Γερμανών, την υποκρισία των δικών μας, που αγωνιωδώς ζήτησαν τη βοήθεια των δυτικών για να κερδίσουν τι; Τη μη κατάρρευση του συστήματος και τη διατήρηση της εξουσίας.

Η άλλη πλευρά σηκώνει "αγωνιστικό" μπαϊράκι κάνοντας όνειρα για άνετη εκλογική νίκη κι εξουσία με τους δικούς της αυλικούς, μη βλέποντας, ότι η χώρα οδηγείται στο βάραθρο, μην προτείνοντας τίποτα εφικτό κι εφαρμόσιμο ως άμεση λύση.


Κανείς πλέον δεν μπορεί να παραπλανεί τις στρατιές των ανέργων ότι η αδικία θα απαλειφθεί, ο νεοπλουτισμός θα σταματήσει, η κοροϊδία και η ηθική πόρωση θα πάψουν να υπάρχουν, οι εθνικές ταπεινώσεις θα γίνουν παρελθόν, θα μπει φραγμός στην εύνοια των γυπαετών των προμηθειών, η εξευτελισμένη παιδεία θα μπει στον σωστό δρόμο και η δουλικότητα προς τους οικονομικούς κεκράκτες δεν θα μπορεί να διαστρεβλώνεται στα κανάλια της μεθοδευμένης εκτόνωσης.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνά την ύστατη δοκιμασία.

Βρίσκεται στο στάδιο της περιπλάνησης με πρωθυπουργό διορισμένο σε μια κυβέρνηση στην οποία αντί οι υπουργοί της να κάτσουν όσον καιρό χρειασθεί, για να γκρεμίσουν ό,τι σαθρό έφτιαξαν οι προηγούμενοι και να θεσπίσουν νέους κανόνες επανίδρυσης του κράτους, οδηγούνται πάνω σε μια ετοιμόρροπη σχεδία σε βαλτωμένο τόπο, συγκρουόμενοι μεταξύ τους για μικρά κι ασήμαντα, ενώ γύρω τους καραδοκούν οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εχθροί του Ελληνισμού.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά ξεσπαθώνει ο εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. Πόουλ Τόμσεν, που εκ των υστέρων διαπιστώσει «εμφανή σημάδια της αποτυχίας του προγράμματος» και προτείνει τον τερματισμό οριζόντιων περικοπών και συντάξεων. Διείδε ότι δεν αντέχει άλλο η Ελληνική κοινωνία για νέους φόρους επειδή το φορολογικό φορτίο επιρρίπτεται στους ώμους μικρής μερίδας φορολογουμένων.

Ομολόγησε ότι το μνημόνιο όταν το έφτιαχναν δεν φανταζόντουσαν την αδυναμία και την ανικανότητα του κράτους να το εφαρμόσει σωστά.

Είπε τη μισή αλήθεια. Είδε τη μια όψη του νομίσματος.

Τον εύκολο δρόμο στις επώδυνες λύσεις, που καλείται κυρίως ο λαός να πληρώσει...

Την άλλη όψη, την ανάπτυξη, συνταγή που δεν δόθηκε ή εφαρμόστηκε άσχημα, δεν είπε τίποτα. Τη συνέδεσε αόριστα με τις μεταρρυθμίσεις προτείνοντας διοχέτευση πιστώσεων σε δυναμικές επιχειρήσεις.

Είδε ότι με τα μέτρα δεν πραγματοποιήθηκαν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δεν έπραξε σωστά το κράτος. Υπήρξαν λιγότερα έσοδα και η ύφεση βάθαινε. Αρα τα μέτρα δεν ήσαν σωστά...

Να πάψουν τα ψέματα και να κλείσουν όσες επιχειρήσεις δεν παράγουν έργο για το οποίο ιδρύθηκαν. Να μικρύνει το κράτος και οι δαπάνες του, να γίνουν απολύσεις και να σταματήσουν οι σπατάλες. Να επιταχυνθούν οι συγχωνεύσεις όπου απαιτείται, χωρίς προσκόμματα και κομματικά συμφέροντα.

Πρώτα από όλα να ελαχιστοποιηθεί επιτέλους η γραφειοκρατία με τις ατέρμονες κι ατελέσφορες διαδικασίες της που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πχ για να υψώσει ένας πλοιοκτήτης την Ελληνική σημαία στο πλοίο του απαιτούνται τρεις μήνες και 32 υπογραφές, όταν στη Μάλτα το αντίστοιχο χρονικό διάστημα είναι μόλις 48 ώρες και οι υπογραφές δύο ενώ στην Κύπρο η διαδικασία ολοκληρώνεται σε 24 ώρες με μία μόνο υπογραφή! Χώρια τα άλλα στην στεριά, που δείχνουν πως το Ελληνικό κράτος εμποδίζει την επιχειρηματικότητα.


Αν συνεχίσουν να επιμένουν σε λανθασμένες συνταγές δικοί μς και ξένοι, ανεξάρτητα αν έχουν δίκιο για τα κουσούρια και τη δομή του κράτους, που δεν μπορεί ν' αλλάξει απ' τη μια μέρα στην άλλη, τότε θα έχουμε μεγαλύτερη ύφεση και θα ακυρώσουν οι ίδιοι τους δημοσιονομικούς στόχους που μας βάζουν να πετύχουμε.

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

http://kmas01.pblogs.gr/2011/12/o-thanashs-sthn-hwra-ths-sfaliaras-h-tainia.html

Ελληνική ταινία Ντίνου Κατσουρίδη και Πάνου Γλυκοφρύδη, με τον Θανάση Βέγγο.

Η ταινία είναι ένα δίπτυχο πάνω στο θέμα δικτατορία:

α΄ ΜΕ ΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ δικτατορία Μεταξά (1936-40) και

β΄ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΨΟΣ δικτατορία των συνταγματαρχών (1967-74).

Στο πρώτο μέρος, η μεταξική δικτατορία αποδίδεται με ένα τσίρκο, όπου ο κλόουν Θανάσης προσπαθεί να συγκαλύψει τη δράση ενός νεαρού συναδέλφου του που δρα εναντίον του καθεστώτος.


Στο δεύτερο μέρος βλέπουμε τον Θανάση να καταταλαιπωρείται εξαιτίας της αγνότητάς του και ο παραλογισμός της εξουσίας καθίσταται ανάγλυφος.

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΕΥΡΩ...

Οι άνθρωποι έχουν αποθρασυνθεί ελλείψει χρήματος και διάφοροι αετονύχηδες εφαρμόζουν ευφάνταστες "ταχυδακτυλουργικές" μεθόδους προκειμένου να ξαφρίζουν σε χρόνο μηδέν εισπράξεις καταστημάτων.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση απατεώνα (αληθινό περιστατικό), τον οποίο έχουν καταγράψει οι κάμερες κεντρικού καταστήματος.

Ενας άντρας μεσήλικας, καθωσπρέπει και καλοντυμένος, μπαίνει μέσα σε ώρα που υπάρχει πλήθος πελατών και λέει στην ταμία:

- Έχω 30 χαρτονομίσματα των 20 ευρώ, να σας τα δώσω να μου δώσετε το αντίστοιχο ποσό σε χαρτονομίσματα των 50 ευρώ;

Δίνει λοιπόν στην κοπέλα 31 χαρτονομίσματα των 20 ευρώ και η κοπέλα που τα μετρά και είναι ευσυνείδητη του λέει ότι είναι 31 και όχι 30. Αυτός τα παίρνει στα χέρια του, βγάζει το ένα και της τα ξαναδίνει.

Ο πονηρός όμως, κατά την κίνηση αυτή να τα πάρει και να βγάλει το ένα, με ταχυδακτυλουργικό τρόπο έχει κρύψει τα μισά στη χούφτα του...

Η κοπέλα που τα έχει μετρήσει λίγα δευτερόλεπτα πριν, όπως είναι φυσικό δεν τα ξαναμετρά. Του δίνει τα χαρτονομίσματα των 50 ευρώ και αυτός φεύγει ατάραχος έχοντας κερδίσει ένα σημαντικό ποσό!

ΥΠΟΜΟΝΗ...

Μια επίσκεψη σε ένα ιατρείο αρκεί για να σας πείσει για το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτήν τη χώρα.

Ανθρωποι της δουλειάς, μεσόκοποι, αλλά και της τρίτης ηλικίας, αναγκάζονται τώρα πια να πληρώνουν τις επισκέψεις τους στον γιατρό, τη συμμετοχή τους στα φάρμακα, τον αέρα που αναπνέουν...

Και οι συζητήσεις που γίνονται στον προθάλαμο του ιατρείου, αποτυπώνουν τη νεοελληνική αφασία της ψυχολογικής συντριβής της οικονομικής κρίσης, των επαχθών μέτρων, της γερμανοποίησης της ζωής μας...

Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού και επαίνου πώς αυτοί οι άνθρωποι του μόχθου και οι απόμαχοι της ζωής δέχονται με όση υπομονή τους έχει απομείνει τη λεηλάτηση των εισοδημάτων τους και της ζωής τους.

Οι περισσότεροι με ένα γλυκόπικρο χιούμορ αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, ενώ οι λέξεις γίνονται πικρές και αποπνικτικές όταν μιλούν για τον πολιτικό κόσμο.

Θρύψαλα και κομμάτια μιας ζωής, συνθέτουν ένα ιδιόμορφο παζλ της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία αντέχει πια οριακά, φοβάται το μέλλον, αγανακτεί με το παρόν...

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι εμπνευστές της τραγωδίας, δίχως ένα ίχνος αυτοκριτικής ετοιμάζονται για νέα επικοινωνιακά και ξινά τερτίπια, αγνοώντας τη χαρμολύπη αυτών των ανθρώπων. Και των υπόλοιπων που απαρτίζουν τον πληθυσμό της χώρας.

Και αδιαφορούν λες για την τιμωρία της Ιστορίας...

Ετσι η ζωή τραβά την ανηφόρα, από πολίτες που δεν γοητεύονται πια από φαφλατάδες πολιτικούς, που με πέτσινα λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους οδήγησαν στον ενταφιασμό των ονείρων τους...

ΤΑ ΡΕΣΤΑ...

Ο λόγος και η αηδία για τους 117 πρώην κοινοβουλευτικούς που κατέθεσαν αγωγές απαιτώντας την καταβολή αναδρομικών και αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης.

Όπως ισχυρίζονται πρόκειται για αποδοχές που παρανόμως δεν καταβλήθηκαν στους λογαριασμούς τους, αφού βάσει νόμου (που οι ίδιοι ψήφισαν) έπρεπε να ακολουθήσουν τις μισθολογικές αυξήσεις των δικαστικών.

Ανάμεσα τους βρίσκονται και άνθρωποι που όχι απλώς δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα, αλλά θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι δημιούργησαν το πρόβλημα που έχουμε τώρα εμείς.

Στον ίδιο κατάλογο υπάρχουν πρώην βουλευτές που πέρασαν απαρατήρητοι από την βουλή, άλλοι χειρίστηκαν υποθέσεις που μας στέλνουν τώρα τον λογαριασμό.

Όλοι τους βέβαια συναίνεσαν στο άρμεγμα του εθνικού μας κουμπαρά.

Είχαν βιβλία με ρουσφέτια και έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις σε αφελείς και πονηρούς ψηφοφόρους, ανέχθηκαν μικρές ή μεγάλες απάτες.

Όσοι παραιτήθηκαν των αξιώσεών τους έπραξαν απλώς τα αυτονόητα.

Δεν χρειάζεται να δώσουμε συγχαρητήρια στους ανθρώπους που κατέστρεψαν την Ελλάδα είτε με τις πράξεις τους είτε με την απραξία τους.

Επίσης κανείς δεν μιλάει για τα εκατομμύρια ευρώ αναδρομικά που πήραν οι δικαστικοί αλλά μιλάνε μόνο γι αυτά που διεκδικούν οι πρώην βουλευτές, καιρός έιναι πρέπει να σταματήσει και αυτή η ιδιορυθμία με τις εξισώσεις των μισθών δικαστικών, πολιτικών, κλπ. Κάτι που ισχύει μόνο στην Ελλάδα, αλλά δεν βλέπω να ενοχλεί τους πολιτικούς μας, ή την τρόικα που μας έχει ζαλίσει (δικαίως μερικές φορές) για τα κλειστά επαγγέλματα, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Τι να πεί κανείς;

Δεν φταίνε μόνο οι ίδιοι αλλά και τα κόμματα (κυρίως ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) που δεν βρήκαν νομικό τρόπο να ψηφίσουν νόμο ώστε να μην μπορούν να τα διεκδικήσουν. Από την άλλη στα δύο κόμματα κάποιοι είναι ακόμη στελέχη, κάποιοι ή τα παιδιά τους θα πολιτευτούν στις επόμενες εκλογές.

Ποιά η επίσημη θέση των κομμάτων;

Προκαλεί τόσο μεγάλη οργή η κίνηση τους να ζητούν τόσα χρήματα αναδρομικά όλοι αυτοί που συνέβαλλαν στο να φτάσουμε εδώ!

Να καθίσει κάποιος και να καταγράψει το κοινοβουλευτικό έργο του καθενός, αν πρόσφεραν τίποτα όσο ήταν εν ενεργεία.

Και μετά να βγάλει τον λογαριασμό πόσο κόστισε στον Ελληνικό λαό η κάθε ερώτησή τους, η κάθε ψήφος τους, η κάθε επιτροπή στην οποία συμμετείχαν κλπ.

Κάτι μου λέει ότι η μεγαλύτερη προσφορά τους προς τον τόπο θα ήταν η παραίτηση από αυτό το δικαίωμα που τους εκχώρησε η δημοκρατία, την οποία και εκμεταλλεύτηκαν βάναυσα.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ...

Υπάρχουν 4 τύποι πολιτικών που κυριαρχούν σήμερα στην πολιτική σκηνή.

Αυτοί που κληρονομούν την "οικογενειακή" έδρα, οι κηπουροί ή δοτοί που παίρνουν την έδρα ελέω αρχηγού, όσοι την αγοράζουν ξοδεύοντας πολλά χρήματα από αδιαφανείς πηγές με ό,τι σημαίνει αυτό για τις πολιτικές αποφάσεις που θα κληθούν να λάβουν και οι προερχόμενοι απο κομματικούς σωλήνες με κλίκες, παραγκωνισμούς, ιδεοληψίες.

Με δυό λέξεις πολιτικοί που δεν προέρχονται από την κοινωνία και συνεπώς αδυνατούν να την εκφράσουν.

Κουραστήκαμε και βαρεθήκαμενα βλέπουμε ένα πολιτικό κόμμα να γίνεται εργαλείο, επάγγελμα, ευκαιρία για φτηνά και ακριβά λαμόγια και για χατήρι τους να προκρίνει άσχετους, άτολμους, αγράμματους και άχρηστους ιδιοτελείς σε θέσεις κλειδιά μέσα και έξω από το κόμμα και όποτε μπορεί με κάθε ευκαιρία, στο κράτος.

Για να πάει μπροστά η χώρα θα πρέπει κάποιος ηγέτης να προτάξει αξιόπιστο πολιτικό λόγο που θεωρώ ότι κοντεύει να εκλείψει παντελώς, αλλά και να πείσει τον κόσμο ότι οι προγραμματικές του δεσμεύσεις θα υλοποιηθούν για μια φορά απαρέγκλιτα.

Μην ξεχνάτε πόσες φορές όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αναγκάστηκαν να βάλουν νερό στο κρασί τους αμέσως μετά τις εκλογές που κέρδισαν υποσχόμενες τα πάντα σε όλους κατά την προεκλογική περίοδο.

Αυτό κάνει τον κόσμο να λέει ότι όλοι είναι ίδιοι.

Όμως στην σημερινή στγκυρία δεν ενδιαφέρει πλέον ποιός θα κυβερνήσει, ούτε με ποιά πρόσωπα θα κυβερνήσει, αλλά το τι θα κάνει για να μειώσει τη συνολική δυστυχία μας...

Υψηλό ποσοστό σε επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα πάρει ο ηγέτης εκείνος που θα εκφράσει την ανάγκη μιας σύγχρονης δημοκρατικής πατριωτικής ανασύνθεσης, θα υπερβεί τις πλαστές και ξεπερασμένες αντιθέσεις του μετεμφυλιακού και μεταπολιτευτικού κύκλου, θα συνενώσει γύρω από ένα εθνικό σκοπό όλους τους Έλληνες πατριώτες δημοκράτες πρώην δεξιούς και αριστερούς και θα συγκρουστεί με τιςκαταστημένες αναχρονιστικές συντηρητικές αντιλήψεις μέσα και έξω από το κόμμα του.

Τα ιδεολογικά στεγανά κατέρρευσαν. Παντού στον πλανήτη.

Με νοσταλγούς του αποτυχημένου παρελθόντος, με προσηλωμένους σε δόγματα "ανήκομεν και υπακούομεν", με νεοφιλελεύθερους βαρβάρους και νευρωτικούς διεθνιστές, με κληρονόμους ψήφων, απογόνους πολιτικών τζακιών, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και διαπλεκόμενους άρπαγες.

Η ανάδειξη αυτού του σύγχρονου προοδευτικού πατριωτικού ρεύματος ή παράταξης προϋποθέτει την υπέρβαση των υπαρκτών πολιτικών σχηματισμών και την ανασύνθεσή τους.

Η Ελληνική κοινωνία αναζητά αγωνιωδώς τον ηγέτη της, αυτόν που θα τολμήσει να τα βάλει μα τα παραπάνω. Όσο η κοινωνία δεν τον βλέπει να ξεπροβάλει καθαρά θα κρατάει τις αποστάσεις της από ότι σήμερα της προσφέρεται πολιτικά, όπως δείχνει στις δημοσκοπήσεις.

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΟΥΑ - ΟΥΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ )...

Η ταινία ήταν θεατρική παράσταση και κατείχε το ρεκόρ μακροβιότητας (7 χρόνια).

Κινηματογραφική μεταφορά μιας πολύ μεγάλης θεατρικής επιτυχίας των ηθοποιών Κώστα Ρηγόπουλου και Κάκιας Αναλυτή, βασισμένη στην κωμωδία του Φρανσουά Καμπό "Chιrie Noir".

Ένας συγγραφέας περνά μια σοβαρή κρίση, καθώς τα οικονομικά του δεν πάνε καλά, όπως και η σχέση με τη γυναίκα του.

Το ταλέντο του μοιάζει να τον εγκαταλείπει και οι πάντες απομακρύνονται από κοντά του. Η μόνη που στέκεται στο πλευρό του είναι μια κοπέλα από κάποια αφρικανική χώρα, που έχει έρθει στην Ελλάδα για σπουδές και προκειμένου να τα βγάλει πέρα εργάζεται ως οικιακή βοηθός στο σπίτι του.

Αυτή με την αφέλεια που τη χαρακτηρίζει και την καλοσυνάτη συμπεριφορά της, κατορθώνει να ανατρέψει το κλίμα που επικρατεί και ξαναφέρνει στο σπίτι τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ...

Πες το μου πρώτα εμένα

Μαλάκα!

Τώρα κοίτα στον καθρέφτη

Μαλάκα!

Κοίτα γύρω σου το πλήθος

όλοι κάτι θάχουν κάνει

που δικαιολογεί τη λέξη

Μαλάκα!

Στον χοντρό πολιτικό

Μαλάκα!

Στον ψηλό τον φαφλατά

Μαλάκα!

Στον κοντό τον πονηρό

Μαλάκα!

Στο χαϊβάνι της TV

Μαλάκα!

Στον γλοιώδη πωλητή

Μαλάκα!

Όποιον είναι ερωτευμένος

ενώ απόκριση δεν παίρνει

Μαλάκα!

Όποιον όσο - όσο δίνει

για αγάπη πληρωμένη

Μαλάκα!

Όποιον είναι χρεωμένος

και στο life style εμμένει

Μαλάκα!

Όποιον κατά συρροή ψηφίζει

κείνον που τον κοροϊδεύει

Μαλάκα!

Στον άεργο "αγωνιστή"

για ιδέες ξοφλημένες

Μαλάκα!

Όποιον για να βολευτεί φιλά

ποδιές κατουρημένες

Μαλάκα!

Όποιον δεν τολμά ν' αλλάξει

την ζωή του τη χαμένη

Μαλάκα!

Όποιον δεν κατάλαβε

ακόμη τι συμβαίνει...

Μαλάκα!

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ".

Ζητείται καλλιτέχνης να το κάνουμε διαχρονική επιτυχία, αφού εγώ μουσική δεν ξέρω να γράφω...

ΑΝΤΙ ΦΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει η Ελλάδα να πετύχει τον προϋπολογισμό που ψηφίσανε ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ και ΝΔ.

Και ποιο λόγο κόπτονται οι Ευρωπαίοι να υπογράψουμε στην βουλή τα 3 κόμματα τον προϋπολογισμό που δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί.

Διαπιστώσεις χωρίς λύσεις ακόμη κι απο τον πρωθυπουργό στην συζήτηση στη βουλή. Το ίδιο έκανε και σε ότι αφορά την περιβόητη ανάπτυξη. Δεν ακούστηκε τίποτε παρά μόνο ευχολόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Δεν φαίνεται πως θα βγάλει κάπου ούτε αυτή η "μεταβατική" κυβέρνηση, ούτε καμία άλλη επόμενη κυβέρνηση σε τέτοιες συνθήκες...

Για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι οι βουλευτές των κομμάτων που υποτίθεται πως την στηρίζουν άλλα σκέφτονται, άλλα λένε μεταξύ τους, άλλα λένε σε μας και άλλα στην Ευρώπη...

Αυτό που βγαίνει από όλη αυτή την πολύμηνη κινδυνολογία είναι ότι όλοι θέλουν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω για να επανεκλεγούν φυσικά και το χειρότερο ότι δεν δίνουν στους πολίτες ένα οριστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και ένα μέλλον για να ελπίζουν και για να σχεδιάσουν την ζωή τους σε αυτήν την χώρα.

Το πιο εύκολο είναι να φορολογούν μισθωτούς κι επαγγελματίες, να κόβουν συντάξεις όμως μέχρι πότε; Ποια είναι η κόκκινη γραμμή;

Πως θα σωθεί η χώρα; Μόνο με το να πληρώνουν απανωτά όσοι αντέχουν ακόμη, αφού οι τζαμπατζήδες και συνεχώς ζητούντες πάντα έχουν παραθυράκια να τη σκαπουλάρουν ως "ευπαθείς ομάδες" ;

Αντί να βάζουν συνεχώς νέους απίθανους φόρους που πάνε σε πηγάδι δίχως πάτο, να φτιάξουν πολιτικές ανάπτυξης...

Μάλλον δεν γνωρίζουν ότι η φορομπηχτική πολιτική δεν είναι το μοναδικό εργαλείο μιας κυβέρνησης...

Αυτή όμως είναι η δουλειά τους.. Αν δεν γνωρίζουν πως να το κάνουν ας κάνουν στην άκρη, ας κλείσουν το στόμα τους και ας μην μας εκθέτουν άλλο όπου πάνε.

Όποιος είναι άσχετος με μια τέτοια αισίοδοξη πολιτική να φύγει.

Όλη αυτή η αβεβαιότητα που προκαλούν στην κοινωνία με τα λόγια και την ατολμία τους, θα τους γυρίσει μπουμερανγκ ως τον Φλεβάρη...

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ...

Η Ν.Δ. εξακολουθεί να ζει και να ονειρεύεται την εποχή του Κ. Καραμανλή του πρώτου κάπου στο '74 της απόλυτης αυτοδυναμίας, το ΠΑΣΟΚ νοσταλγεί την εποχή του Α. Παπανδρέου το '81 της πρώτης του παντοκρατορίας, το ΚΚΕ στην εποχή του Στάλιν το '36 κι ο ΣΥΡΙΖΑ τα βλέπει όλα ως συμφωνίες τύπου Βάρκιζας του '45 που πρέπει να ανατραπούν, με αέναους αγώνες, φυσικά του λαού κι όχι των στελεχών του που στρογγυλοκάθονται στη βουλή...

Δηλαδή κανένα κόμμα δε ζει το παρόν, την τραγική οικονομική πραγματικότητα που ζει ο λαός στο πετσί του.

Κι ας κόπτονται όλα ότι δήθεν αγωνίζονται για το λαό.

Για την πάρτη τους γίνεται ο αγώνας.

Απόδειξη; Οι καθημερινοί εσωτερικοί καβγάδες τους που δεν ενδιαφέρουν κανένα μας.

Το τι θα γίνει στο μέλλον στη χώρα και τους πολίτες της, τους απασχολεί όλους τους κομματισμένους πολύ λιγότερο από το παρόν τους και τις εφήμερες επιδιώξεις τους.

Φρούδες ελπίδες τάζουν ακόμη, απέλπιδα όνειρα μας αβάνταραν να κάνουμε, μίζερο παρόν ζούμε με κείνους πρωτίστως υπαίτιους...

Εδώ μας έφερε η κατάληξη της μεταπολιτευτικής πολιτικής όλων των υπαρχόντων κομμάτων...

ΘΩΡΗΚΤΟ "Γ. ΑΒΕΡΩΦ" 1911-2011...

Η γενιά που έζησε την εθνική ταπείνωση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 είδε πάλι την αναγέννηση της εθνικής έξαρσης μετά το κίνημα στο Γουδή το 1909, στις εξαγγελίες για ριζική αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού.

Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε τότε μόλις τρία γαλλικά θωρηκτά που είχαν κατασκευαστεί το 1889 και λίγα ακόμη απαρχαιωμένα τορπιλοβόλα. Τα σκάφη αυτά υπηρετούσαν σε έναν στόλο που η ανάγκη να ενισχυθεί και να εκσυγχρονιστεί ήταν φανερή σε όλους.

Πρώτος στόχος του στρατιωτικού συνδέσμου που κατατέθηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση Μαυρομιχάλη ήταν η απόκτηση ενός νέου θωρηκτού τουλάχιστον 10.000 τόνων και 8 τορπιλοβόλων των 150 τόνων.

Αυτές τις προδιαγραφές κάλυπτε το υπό κατασκευή στα ναυπηγεία του Λιβόρνο θωρηκτό, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να κλείσει, προλαβαίνοντας και την αντιπροσφορά της Τουρκίας.

Η κυβέρνηση Μαυρομιχάλη εκμεταλλευόμενη το γεγονός, αλλά και τη δυνατότητα που της έδινε η ευεργεσία του Γ. Αβέρωφ να καταβάλει ως προκαταβολή το 1/3 της αξίας του πλοίου, προχώρησε στην απόκτηση του θωρηκτού, για την αποπληρωμή του οποίου συνέβαλε το Ταμείο Εθνικού Στόλου αλλά και δάνειο που πήρε για τον σκοπό αυτό η Ελλάδα.

Με την αγορά αυτή και με μερικά ακόμη μέτρα εκσυγχρονισμού, η Ελλάδα θα αποκτούσε σχετική υπεροπλία απέναντι στον Τουρκικό Στόλο, που υπερτερούσε αριθμητικά σε μεγάλα σκάφη.

Το πλοίο αποτελεί ένα τεχνολογικό θαύμα της εποχής, με ισχύ πυρός από τα αγγλικά πυροβόλα των 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG και κινητήρες ιταλικής κατασκευής των 19.000 ίππων, με δύο συγκροτήματα τετρακύλινδρων παλινδρομικών μηχανών, γερμανικές γεννήτριες και γαλλικούς, 22 τον αριθμό, υδραυλωτούς λέβητες τύπου Belleville.

Η μέγιστη ταχύτητα του 10.200 τόνων θωρηκτού έφθανε τους 23 κόμβους και με βάση τις τελευταίες εγγραφές η μέγιστη ακτίνα δράσης άγγιζε τα 2.480 ναυτικά μίλια.

Τελικά το πλοίο που καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου του 1910, κατέπλευσε περίπου ενάμιση χρόνο αργότερα στο Φάληρο, όπου το πλήθος το υποδέχθηκε ως καμάρι του στόλου στις 11 Σεπτεμβρίου του 1911.

Το επιβλητικό πλοίο με τα 140 μέτρα μήκος και τα 21 πλάτος, που εδύνατο να μεταφέρει 1.200 άτομα πλήρωμα σε καιρό πολέμου (670 σε καιρό ειρήνης), έγινε το μοναδικό θέμα συζήτησης, ενώ το ερώτημα για τις δυνατότητές του στη μάχη έμελλε να απαντηθεί με τον καλύτερο τρόπο στις ναυμαχίες του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Ο «Αβέρωφ» ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Aνατολική Μεσόγειο. Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου.

Το «Αβέρωφ» συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), έφτασε νικηφόρα στο Άγιον Όρος και συνέχισε νικηφόρα στις ναυμαχίες των νησιών του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Άγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος).

Ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο το θωρηκτό αξιοποίησε την ανώτερη ταχύτητά του και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο Ελληνικό Στόλο και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον.

Με την έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» τέθηκε και πάλι επικεφαλής, ως ναυαρχίδα του Ελληνικού Πολεμικού Στόλου. Μετά ωστόσο τη κατάρρευση του μετώπου, τον Απρίλιο του 1941, το Υπουργείο Ναυτικών διέταξε την αυτοβύθιση του θωρηκτού, προκειμένου να μην περιέλθει στα χέρια του εχθρού.

Το τέλος όμως του πλοίου δεν θα γραφτεί με μελανές σελίδες.

Στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο το θωρηκτό αποδημεί στην Αλεξάνδρεια μαζί με τον υπόλοιπο Στόλο και από εκεί στη Βομβάη, όπου και περιπολεί στον Ινδικό Ωκεανό, με αποστολή την προστασία νηοπομπών, που κατευθύνονταν από τη Βομβάη στο Άντεν. Το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» θα επιστρέψει στην Ελλάδα στις 17 Οκτωβρίου του 1944.

Το θωρηκτό όμως είχε πλέον αρχίσει να γερνάει. Έτσι το 1952 παροπλίζεται και από το 1956 έως το 1983 βρίσκεται στον Πόρο.

Το ιστορικό πλοίο θα ρυμουλκηθεί ένα χρόνο αργότερα το 1984 στο Φάληρο, κοντά στο σημείο όπου έγραψε ιστορικές σελίδες και θα δέσει για πάντα, όπου ύστερα από αρκετές περιπέτειες, το Πολεμικό Ναυτικό ανέλαβε τη γενναία απόφαση να το επισκευάσει και να ανακηρύξει το θωρηκτό εθνικό κειμήλιο, παρακαταθήκη ιστορικής μνήμης και διδαχής.

Ο έρανος που προκήρυξε το Πολεμικό Ναυτικό, προκειμένου να συμβάλει στα έξοδα αποκατάστασης του πλοίου, είχε εξαιρετικά αποτελέσματα, απόδειξη του ισχυρού συμβολισμού που το θωρηκτό είχε εδραιώσει για δεκαετίες στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων.

Το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» στέκεται σήμερα αγέρωχο, φωτεινό σύμβολο της Ελληνικής ναυτοσύνης και του πολεμικού ηρωισμού.

ΧΑΡΑΤΣΙ ΑΚΙΝΗΤΩΝ...

Έχουν γίνει πολύ της μόδας τώρα τελευταία τα ψηφίσματα Δήμων, φορέων, ομάδων ενάντια στο χαράτσι για τα ακίνητα.

Που ήρθε για να μείνει, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, έτσι κάθε διαμαρτυρία είναι απλώς για τους τύπους και για μικροκομματικά συμφέροντα ενόψι εκλογών.

Αν θέλουν ειδικά οι πολλοί Δήμοι που εκδίδουν ψηφίσματα για το χαράτσι να είναι πραγματικά χρήσιμοι για τους δημότες τους, οφείλουν να ασχοληθούν σοβαρά κι οργανωμένα με τα απίστευτα λάθη και τις παραλείψεις που υπάρχουν στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το ήδη υψηλό χαράτσι, όπως τους λανθασμένους υπολογισμούς των τιμών ζώνης, τα σφάλματα υπολογισμού του εμβαδού του ακινήτου, τα πλασματικά εμβαδά (μεγαλύτερα του πραγματικού) που επηρεάζουν τη χρέωση του Τ.Α.Π. κ.λπ.

Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Είναι χιλιάδες οι πολίτες που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους και να βγάλουν άκρη με τις χρεώσεις που τους έχουν επιβληθεί, αλλά μπλέκουν στις συμπληγάδες μεταξύ Δήμων, Δ.Ε.Η. και Δ.Ο.Υ.

Ας κάνουν, λοιπόν, οι Δήμοι καλά τη δουλειά που τους αναλογεί, ας ελαφρύνουν στην πράξη τα βάρη που έχουν πέσει πάνω στους πολίτες κι ας αφήσουν κατά μέρος τις ανούσιες πολιτικολογίες.

Μια τέτοια προσπάθεια θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από τους δημότες αντί να εκφράζει ένα Δημοτικό Συμβούλιο τη γενική του αντίθεση με το χαράτσι στα ακίνητα, που είναι άλλωστε καθολική μεταξύ των πολιτών.

Κανονικά ωστόσω θα πληρωθεί η πρώτη δόση με το χαράτσι των ακινήτων ακόμη και αν υπάρχουν λάθη στον υπολογισμό, ενώ εξαιρούνται του νέου φόρου άνεργοι, πολύτεκνοι, άτομα με ειδικές ανάγκες - αχρηστευμένοι πάνω από 80%, άτομα με προφανή οικονομική αδυναμία, κτλ.

Οι όποιες διορθώσεις θα γίνουν πολύ αργότερα, κατόπιν αιτήσεων και ταλαιπωρίας και όποια διαφορά προκύψει θα υπολογίζεται στο χαράτσι του επόμενου έτους, αφού είπαμε γίνεται μόνιμο...

Μπορεί να ζητήσει κάποιος εξαίρεση από το τέλος ακινήτων επικαλούμενος τον νευρικό κλονισμό που έπαθε όταν είδε τον λογαριασμό;

Πως έχω σπίτι μού 'βαλαν

χαράτσι να πληρώσω

και μου θυμίζουν την Τουρκιά

πως να τους καμαρώσω;

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία από το 1954.

Το Ποντικάκι είναι μια φτωχή ανθοπώλισσα που ερωτεύεται ένα νεαρό μικροκακοποιό και τον βοηθά να μπει στον ίσιο δρόμο...

ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ;

Κάποτε λέγαμε Ευρώπη και φανταζόμασταν έναν κόσμο ευγενικό, πολιτισμένο, εκφραστή των ιδεωδών του αρχαίου Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού...

Την πραγματική Ευρώπη των σημερινών ανεπαρκών ηγετών της ζούμε εδώ και δύο χρόνια κάθε μέρα, μια Ευρώπη δολοφόνο που καταβροχθίζει τα κράτη-μέλη που την αποτελούν. Αλλά στο τέλος θα φάει και τον εαυτό της, μη έχοντας τι άλλο να φάει.

Είμαστε θύματα μιας Ευρώπης ανήμπορης να αντιδράσει στις επιθέσεις ενός απρόσωπου τέρατος που συνηθίζουν να το αποκαλούν "αγορές", ενώ πρόκειται για τραπεζικό σύστημα. Το οποίο κινείται με ταχύτητες ηλεκτρονικές, με άυλες εντολές ή ακαριαίες υποβαθμίσεις.

Ποτέ οι τραπεζικές αυτές υποβαθμίσεις δεν στοίχισαν στον πλανήτη τόση φτώχεια, τόσο σκληρά μέτρα, τόσες αυτοκτονίες, τόσες πτωχεύσεις. Και ποτέ τόσα κράτη δεν βρέθηκαν έρμαια στα χέρια μερικών επιτηδείων και κατευθυνόμενων "οίκων αξιολόγησης" και πάμπλουτων οικονομικών τραστ ή ατόμων.

Για ποια Ευρώπη να μιλήσει κανείς σήμερα;

Την Ευρώπη που ξέχασε οτιδήποτε άλλο τη συνιστούσε και αποφάσισε πως το μεγαλύτερο της όραμα είναι η δημοσιονομική πειθαρχία στρατιωτικού τύπου Μπίσμαρκ και η υπέρτατη αξία της οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί;

Για ποια Ευρώπη να μιλήσει; Μήπως γι αυτήν που επιβάλλει, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, εκλεκτούς των στοών και των "οργανώσεων" τραπεζίτες ως πρωθυπουργούς, όπως έγινε μέσα σε λίγες μέρες ταυτόχρονα σε Ιταλία κι Ελλάδα;

Αλίμονό μας, αν επιμένουμε να είμαστε σε μια τέτοια Ευρώπη όπως φαντάζει σήμερα, όχι των λαών αλλά μόνο των λογιστών, των τραπεζών, των αριθμών, της ανεργίας και των φόρων...

ΑΝΕΡΓΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟ...

Ο άνεργος δεν είναι αυτός που δεν έχει εργασία ή χρήματα έτσι απλά. Ο άνεργος είναι αυτός που δεν έχει ρόλο στο κοινωνικό σύνολο.

Ο άνεργος είναι αυτός που φίλοι και γνωστοί αρχίζουν μέρα με τη μέρα να τον αποφεύγουν.

Οι απλοί γνωστοί γιατί δεν τον έχουν πια ανάγκη. Οι εργαζόμενοι φίλοι αρχικά τον αποφεύγουν από το φόβο πως μπορεί ίσως να ζητήσει βοήθεια που δεν μπορούν να του προσφέρουν. Κι αργότερα τον αποφεύγουν γιατί νιώθουν πως δεν έχουν να πουν πια τίποτα μαζί του. Και οι επίσης άνεργοι φίλοι τον αποφεύγουν όπως τους αποφεύγει και αυτός, για να μην βλέπει ο ένας την εικόνα του εαυτού του στα μάτια του άλλου.

Και κάπως έτσι το τηλέφωνο σταματάει να χτυπά από φίλους και συγγενείς μόνο. Γιατί οι τράπεζες που είχε το δάνειο του και τις πιστωτικές του κάρτες, τον θμούνται ακόμη, όταν περιμένουν μάταια να εισπράξουν τα χρωστούμενα λόγω ειλικρινούς αδυναμίας.

Και οι λοιποί λογαριασμοί θα συνεχίσουν να έρχονται κανονικά, το μόνο πράγμα που θα του μείνει απο την πρώην ζωή του.

Κι αν στην αρχή έψαχνε για άλλη εργασία και είχε ιδέες για δημιουργία και διάθεση να δουλέψει, όσο περνά ο καιρός πείθεται και ο ίδιος για την ανικανότητα του. Η απαξία των άλλων γίνεται και δική του προς τον εαυτό του και δεν έχει πια ούτε την πίστη ούτε την τόλμη.

Φυσικά και μισεί τον εαυτό του. Κι όσο χάνει αγαπημένους και φίλους τόσο περισσότερο μισεί τον εαυτό του.

Αυτός φταίει που απέτυχε στην ζωή του. Να την φτιάξει όπως ήθελε, ή να την φορτώσει σε κάποιο αφεντικό.

Αυτός φταίει που έφτασε να μην έχει δουλειά. Αυτός φταίει που οι άλλοι τον εγκατέλειψαν. Και έχουν δίκιο, τόσο μίζερος και ανίκανος και θλιβερός που είναι.

Κι όσο συνεχίζεται το καθεστώς της ανεργίας, τόσο ο άνεργος απομονώνεται. Τον απομονώνουν αλλά απομονώνει κι ο ίδιος τον εαυτό του.

Κι όταν περπατά στο δρόμο έτσι από συνήθεια, δεν ακούει ούτε βλέπει καλά. Στην αρχή δεν ακούει καλά γιατί ο λόγος του άλλου και η βουή της πόλης δεν του λέει τίποτα πια...

Κι έπειτα όσο οι κραυγές αυτών των φαφλατάδων που μιλάνε δήθεν στο όνομά του στις συγκεντρώσεις τους και τις πορείες που νοιώθει πως δεν τον αφορούν κορυφώνονται, τόσο η ακοή του μειώνεται.

Κι η όραση του επίσης, μην αντέχοντας την θέα όσων δουλεύουν ακόμη, τις κοροιδίες ενδόμυχα προς το άτομο του, την περιφρόνηση που επιδεικνύουν στο πέρασμα του. Από όλους/ες που μπορούν να ξοδεύουν ακόμη...

Κι έτσι μένει μόνος να τριγυρνά σε μια πόλη που δεν γνωρίζεις πια, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν θυμάσαι πια, ένας ζωντανός νεκρός.

Με μοναδική σκέψη στον νου την ξαφνική αποκάλυψη πως τελικά η ζωή συνεχίζεται και η γη γυρίζει όπως πρώτα και χωρίς τη συμμετοχή του και χωρίς πια να τον αφορά...