ΜΑΓΚΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ...

Μαγκιά είναι...
Να ζεις τη ζωή που εσύ έχεις επιλέξει...
Να ακολουθείς το δρόμο που εσύ χάραξες...
Να ορίζεις εσύ τις αποφάσεις σου...
Να υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου και να 'σαι έτοιμος να πληρώσεις αν χρειαστεί...
Να ξέρεις τι θέλεις...
Να μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων...
Να ζητάς συγνώμη και να την εννοείς...
Να μπορείς να κλαίς αληθινά...
Να μπορείς να λες "σ΄αγαπάω" και να το πιστεύεις...
Να λες "δεν γουστάρω" κι έτσι να 'ναι...
Να μπορείς να λες "αντίο" κοιτώντας τον άλλον στα μάτια...
Να μην χρησιμοποιείς ανθρώπους...
Να κρατάς την ψυχή σου καθαρη και να μην την ξεπουλάς...
Αλλιώς τσάμπα μάγκας φίλε μου!

ΚΑΡΠΕΡΟΣ...

Περι ου ο λόγος ένας 34χρονος άνεργος Σκοτσέζος, ο οποίος έχει ήδη 16 παιδιά με 14 διαφορετικές γυναίκες, ενώ το 17ο ετοιμάζεται τώτα, ανίκανος να παράγει οτιδήποτε άλλο πέρα από το να γαστρώνει.

Ο Τζέιμι Κάμινγκ (όνομα και πράγμα), ο οποίος θεωρείται ο πιο καρπερός άντρας στη Μεγάλη Βρετανία, τον Ιανουάριο θα γνωρίσει τον 17ο απόγονό του, αλλά δεν βγάζει ούτε λίρα τσακιστή για να συντηρήσει τα παιδιά του.

Το ίδιο και οι περισσότερες από τις μητέρες των παιδιών του, που τα βγάζουν πέρα μόνο με τη βοήθεια κρατικών επιδομάτων...

Γιατί όποιος έχει την ξεροκεφαλιά να μην βάζει προφυλακτικό όταν πρέπει, θα πρέπει να επιβαρυνθεί να του μεγαλώνει το κράτος τα μούλικα που σπέρνει, θα απαιτεί μια ζωή τα πάντα δωρεάν ενώ δεν πληρώνει τίποτα από φόρους μέχρι εισιτήριο αστικού λεωφορείου;

ΤΕΤΟΙΟΙ "ΦΙΛΟΙ"...

Το βράδυ του Σαββάτου δύο φίλοι ενός 45χρονου, νεαροί 20 ετών έκαστος, τον κάλεσαν να βγουν για διασκέδαση σε κέντρο που βρίσκεται δίπλα από το σπίτι του.

Ενώ τα "πίνανε" οι δύο νεαροί έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο τους. Προφασίστηκαν ότι πάνε λίγο έξω, αφήνοντας το θύμα του ανυποψίαστο να συνεχίσει να πίνει νομίζοντας πως διασκεδάζει, πήγαν στο σπίτι του που είναι πλησίον του κέντρου, που το άνοιξαν και το λήστεψαν κανονικά.

Βρήκαν και πήραν δύο φορητούς υπολογιστές αξίας 1500 ευρώ περίπου, καθώς και το χρηματικό ποσό των μόλις 70 ευρώ και εξαφανίστηκαν.

Ο 45χρονος άρχισε να υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει καθώς αργούσαν οι δύο νεαροί "φίλοι" του. Όταν πήγε σπίτι του κατάλαβε τί έχει συμβεί και έτρεξε αμέσως στην αστυνομία να τους καρφώσει.

Αμέσως άρχισε έρευνα για να εντοπιστούν οι ευφάνταστοι δράστες, οι οποίοι και εντοπίστηκαν εύκολα αφού βρεθήκανε σε άλλο μπαρ να γλεντάνε με τα χρήματα του φίλου - θύματός τους.

Όλα για λίγο ποτό και ξενύχτι παραπάνω;

ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Νοσταλγική ηθογραφία εποχής, βασισμένη στο θεατρικό έργο του Δημήτρη Γιαννουκάκη, η οποία αναφέρεται στην παλιά Αθήνα...

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ...

Η πολιτική είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι με πολλαπλούς ελιγμούς από όσους ασχολούνται μαζί της.

Το βασικό κλειδί για την επιτυχία τους είναι είναι να περνάνε τις ήττες τους στον λαό ως νίκες. ιδίως σε αυτούς που συστεγάζονται στο "μαντρί".

Στον τομέα αυτό οι Έλληνες πολιτικοί έχουν γίνει ειδικοί με την χωρίς αιδώ εξάσκηση πάνω στην κοινή γνώμη.

Ποτέ δεν είπαν την αλήθεια για τίποτε κι ούτε πρόκειται να την πουν τώρα.

Ή συμφωνείς και υπογράφεις ή διαφωνείς και βγαίνεις και το λες ξεκάθαρα, πράμα που τώρα δεν μπορείς να κάνεις γιατί δεν έχεις αποσαφηνίσει την πολιτική που σκοπεύεις ν΄ακολουθήσεις, όποτε και αν...

Δεν είναι λίγο τη μια μέρα να πουλάς στον κόσμο ότι είσαι αγέρωχος πολιτικός που δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου και την άλλη μέρα να δείχνεις σαν να σέρνεσαι πίσω από τέτοιου είδους εκβιαστικά διλήμματα των Ευρωπαίων στα οποία όμως έχεις βρεθεί προ τετελεσμένου εξαιτίας δικών σου πολιτικών σφαλμάτων.

Που επένδυσες πολλά σε μία αντιμνημονιακή ρητορεία που επί της ουσίας ήταν σωστή, αλλά στην πράξη αποδείχθηκε άνευ ουσίας και εντέλει εξαναγκάστηκες να συνυπογράψει με το να στηρίξει μία πολιτική την οποία κατήγγειλε όλους τους προηγούμενους μήνες αλλά στην ουσία δεν έκανε τίποτα για να την αλλάξει...

Γι' αυτό και είμαστε σ' αυτό το κατώτατο σημείο αξιοπιστίας και σοβαρότητας στις χώρες, από τις ηγεσίες μέχρι τους λαούςτης Ε.Ε., αλλά και ολοκλήρου του κόσμου.

Η πολιτική, έστω κι αν ακόμη παίζεται η τύχη της πατρίδας, θεωρείται κάτι σαν ιδιοκτησία ορισμένων πολιτικάντηδων που έχουν την αίσθηση ότι και η Ελλάδα είναι ιδιοκτησία τους και κληρονομιά τους.

Γι' αυτό υπάρχει πλήρης απαξίωση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.

ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΗ...

Πρωτότυπη λέξη που ακούστηκε έτσι ακριβώς σε καθημερινή τηλεοπτική εκπομπή μακράς διαρκείας, που σπαταλά τον τηλεοπτικό χρόνο για το τίποτα, χαριεντιζόμενοι μεταξύ τους αναφερόμενοι στα προσόντα κάποιας "διασημότητας".

Καλογραμμισμένη επίσης, ή κατά άλλους...καλοσκαρωμένη, άλλη λέξη ντόπια και παλαιότερη, που δεν ήξερε ο λαλάκης της TV

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ...

Στο συνηθισμένο του παγκάκι καθόταν άπραγος όλο το πρωινό και ρωτούσε για δουλειά όποιον τύχαινε να κάτσει δίπλα του για λίγο.

Είχε 15 χρόνια στην Ελλάδα, δούλευε στις οικοδομές κυρίως και τελευταία στο μάζωμα των ελιών, μέχρι που το έχασε κι αυτό από τον ανταγωνισμό στην εύρεση δουλειάς...

Που κάθεται ελπίζοντας και περιμένει να βρεθεί κάτι άλλο...

Πάντα σαν απλός εργάτης, αφού δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο εξειδικευμένο. Να βγαίνει ένα μεροκάματο, όπως λέει.

Εργατική δύναμη, το δίκιο του εργάτη, εργατική επανάσταση και λοιπές μπούρδες που χρόνια άκουγε κι ακόμη ακούει συχνά από τους ψευδο-επαναστάτες του ΠΑΜΕ με τους κομματικούς μισθούς για να κουνούνε κόκκινες σημαίες τακτικά στο κεντρικό σημείο που συχνάζει αναζητώντας το αφεντικό της ημέρας.

Που η μοναδική συνεισφορά τους στην κακομοιριά του και την αγωνία του είναι να τον κοροϊδεύουν με τέτοιες δήθεν "επαναστατικές" μαλακίες, που ο ίδιος δεν κατανοεί.

Γιατί χωρίς ένα εφήμερο έστω αφεντικό πάπαλα η δύναμη του εργάτη είτε Έλληνας είναι είτε ξένος. Και το καθημερινό φαί του επίσης. Και εντέλει και η ίδια του η επιβίωση.

Τι να κάνει ένας 50χρονος Αλβανός μπροστά σε 20χρονους Αλγερινούς και λοιπούς Αφρικανούς που σωρρηδόν κατέκλυσαν λάθρα τον τόπο και τις δουλειές, αφού οι ντόπιοι "αλληλέγγυοι" και τα στέκια τους μόνο αυτούς φροντίζουν προκλητικά κατ' αποκλειστικότητα.

Δεν αξίζουν τίποτα τα δυο του εργατικά χέρια στην πιάτσα, αν δεν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να πληρώσει για ότι λίγο μπορούν να προσφέρουν, όχι βέβαια οι παραπάνω "αγωνιστές" που τον θέλουν μόνο να φωνάζει και ν΄ακολουθεί.

Δουλειά κι επιβίωση δεν μπορούνε να του προσφέρουν, αφού και οι ίδιοι παρασιτικά βιούν με άτοπα συνθήματα ονειρευόμενοι εξεγέρσεις του προλεταριάτου κι εαυτούς στην εξουσία.

Που δεν έχει να ελπίζει τίποτα από τέτοιους σωτήρες και το ξέρει (το έμαθε θέλοντας και μη, από τις καταστάσεις) ο άνεργος εργάτης, που τώρα δεν μπορεί τίποτα άλλο πέρα από το να τρίβει τα χέρια του να μετριάσει το κρύο και να επαναλαμβάνει τακτικά μονολογώντας:

- Δύσκολα τα πράματα...

SHE DEVIL (MOVIE)...

Ruth is a wife and mother who tries to please her husband, even though she is fat.

But when her husband falls into an affair with a certain romance novelist, Ruth goes bezerk and demands revenge.

First she embarresses her husband when his parents come over to dinner. Then when he leaves her for good, Ruth comes up with a list of everything that belongs to her husband then the revenge is to destroy all of it...

Because she's a She Devil!

ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1951.

Μια από τις πετυχημένες κωμωδίες της εποχής της αλλά και μια προσπάθεια να λανσαριστεί στον Ελληνικό κινηματογράφο ένα κωμικό ζευγάρι στα χνάρια των Χονδρός-Λιγνός με τους δικούς μας Μίμη Φωτόπουλο και Ντίνο Ηλιόπουλο.

Όμως στις αρχές του '50 το κοινό έδειχνε να προτιμά τα κοινωνικά δράματα κι έτσι το δίδυμο Μίκης-Φίκης δεν γύρισε άλλη κωμωδία...

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ...

Πως θα τελειώσει η καθιερωμένη ως φολκλορική πια πορεία του Πολυτεχνείου, με τους συνήθεις συμμετέχοντες;

Θα γίνουν επεισόδια και φέτος; Τι έκταση και τι σοβαρότητα θα έχουν; Πως θα δράσουν οι κουκουλοφόροι; Πόσο άτσαλα θα επέμβει η αστυνομία; Θα βοηθήσει η τύχη ώστε να μην υπάρξουνε και θύματα;

Η 17η Νοεμβρίου του 1973 έχει εγγραφεί στο υποσυνείδητο του νεοέλληνα ως μέρα μνήμης της θυσίας μιας γενιάς.

Από τότε έγιναν πολλές πορείες, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τη συνέχεια των αγώνων κείνης της γενιάς, πέρα από συγκεκριμένους "αγωνιστές" που βολεύτηκαν δια βίου στο δημόσιο και την πολιτική σκηνή μετά το καταλάγιασμα εκείνης της βραδιάς.

Η οποία έμεινε στη μνήμη για τρία αυτονόητα: "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία".

Που και στις μέρες μας, όχι μόνο παραμένουν ως αιτήματα, αλλά είναι εντονότερα και ουσιαστικότερα...

Καμιά οργανωμένη πολιτική οντότητα δεν αγάπησε ειλικρινά το Πολυτεχνείο. Όλες όμως το έραψαν κουστούμι που να ταιριάζει στις επιδιώξεις τους.

Ο Καραμανλής σαν δικαίωση της πορείας προς την δύση. Ο Ανδρέας το είδε να δικαιώνεται μέσω της σοσιαλιστικής του καρικατούρας. Η Αριστερά σαν αποκλειστική κληρονόμος του. Οι τρομοκράτες σαν λογότυπό τους...

Κάποτε αναρωτιόταν ο λαός πόσα Πολυτεχνεία χρειάζονται για να γυρίσει ο ήλιος, για να αλλάξει η ζωή μας.

Η ετήσια επετειακή πορεία δεν εμπνέει εδώ και χρόνια. Η πλειοψηφία του κόσμου απέχει. Οι κοινότοπες ανακοινώσεις για το "επίκαιρο νόημα" της και τα στεφάνια των κομμάτων μάλλον εκνευρίζουν. Οι πολίτες και τα ΜΜΕ συζητούν για τα αναπόφευκτα επετειακά επεισόδια. Κλείνονται στο σπίτι να δουν live τι θα επακολουθήσει μετά τις κομματικές παρελάσεις.

Το φάντασμα του Πολυτεχνείου όπως μεταμφιέζεται τα τελευταία χρόνια στις 17 Νοέμβρη φοβίζει.

Όχι τους κυρίαρχους με τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, αλλά αυτούς που προοριζόταν να ενθαρρύνει.

Το Πολυτεχνείο ζει αλλά όχι όπως θα ήθελε.

Σήμερα το θέμα του συμβολικού Πολυτεχνείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Όχι μόνο στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τις Αραβικές χώρες με τις εξεγέρσεις, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο ήλιος της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας, της πραγματικής δημοκρατίας, του ψωμιού, της μόρφωσης, παραμένουν παγκόσμια αιτήματα κι αβέβαια αν ευωδοθούν ποτέ...

ΣΠΑΝΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ...

Λίγο πριν αναχωρήσει για την Αθήνα το 1909 ο Ελ. Βενιζέλος απευθυνόμενος στους συντρόφους του, είχε διατυπώσει τις τα παρακάτω σκέψεις του σχετικά με το πώς πρέπει να είναι ένας σωστός πολιτικός:

«...Οι αρχές που ορίζουνε την πολιτεία μου είναι πως ο πολιτικός πρέπει να 'χει το δημόσιο συμφέρον κριτή για την κάθε πράξη του και πως σ' αυτό οφείλει να υποτάσσει πρόθυμα και το κομματικό και το προσωπικό του το συμφέρον.

Ο πολιτικός έχει χρέος να λέει πάντα αδείλιαστα τη γνώμη του και ποτέ να μη τηνε νοθεύει για να γίνει αρεστός στους πάνω ή στους κάτω. Την εξουσία πρέπει να τη βλέπει όχι σαν σκοπό, παρά σαν μέσο για να πετύχει άλλο ψηλότερο σκοπό και ποτέ μην τηνε ξετρέχει, ανίσως χρειάζεται για τούτο ν' απαρνηθεί καμιά από τις γνώμες του.

Οφείλει συνάμα να 'ναι έτοιμος να την αποχωριστεί την εξουσία, ανίσως, για να τη διατηρήσει, βρίσκεται στενεμένος να ψευτίσει το πρόγραμμα που ψήφισε ο λαός. Ο πολιτικός όπως τόνε θέλω είναι ο στύλος και η σκέπη της πολιτείας. Χωρίς τους καλούς πολιτικούς, το πολίτευμα, όποιο και να 'ναι, δε φτάνει για να ευτυχήσει η πολιτεία...»

Δεν ήταν πάντα η πολιτική έτσι απαξιωμένη από τον λαό. Υπήρξαν πολιτικοί με ιδανικά και οράματα.

Έστω κι αν αυτά υπηρέτησαν τελικά και τη στενά κομματική τους πολιτική. Τουλάχιστον αυτοί οι οραματιστές πολιτικοί, έθεταν το συμφέρον της πατρίδας πάνω απ' όλα.

Σπάνιοι μεν, αλλά υπήρξαν. Και μεγαλούργησαν για τις χώρες τους.

Τα σημερινά κόμματα που ιδρύθηκαν μετά το '74 παραμένουν δραματικά δέσμια μιας ιδιότυπης στενής πελατειακής μορφής.

Απώτερος στόχος τους ήταν και είναι να προσφέρουν τα μέγιστα στα μέλη πρωτίστως κι έπειτα σε κάποιους όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ψηφοφόρους τους με το μικρότερο δυνατό κόστος, και μάλλον σε βάρος των άλλων πολιτών που δεν τυχαίνει να είναι δικά τους παιδιά.

Με την αναγκαστική υπέρβαση που έγινε αυτές τις μέρες, να ελπίζουμε πως έστω και για λίγο χρονικό διάστημα ως τις επόμενες εκλογές οι πολιτικοί μας θα εργαστούν ενωμένοι και για το συμφέρον της πατρίδας; Κομμάτι δύσκολο να απαρνηθούν παλιές χρόνιες συνήθειες...

Η εμπλοκή για την πρωθυπουργία των πρόσφατων ημερών όπου σταθήκαμε μάρτυρες μιας εξοργιστικής αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αρθεί στο ύψος του. Είχες την αίσθηση ότι τα πάντα κόλλησαν στο τέλμα του παλαιοκομματισμού και των μικροκομματικών συμφερόντων, πράγμα που δείχνει πόσο αυτή η χώρα στερείται ανθρώπων ποιότητας.

Ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές του έθνους, το Ελληνικό πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να μη θέλει να αντιληφθεί ότι έχει γεράσει και ξεπεραστεί επικίνδυνα. Ότι μια σαρωτική αλλαγή είναι προ των πυλών και πως θα πρέπει να αποχωρήσει ήρεμα...

ΕΜΠΟΡΟΥ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ...

Συνελήφθη προχθές μια φτωχή 23χρονη κοπέλα γιατί έκλεψε ένα κουρελόρουχο από ένα κατάστημα.

Αν και το ρούχο (που το χρειαζόταν για τον χειμώνα, δεν ήταν πολυτελές περιττό κομμάτι) δεν άξιζε πάνω από 20 ευρώ σύμφωνα με το καρτελάκι που είχε πάνω του, ο απατεώνας έμπορος με τα 2 μεγάλα καταστήματα πλήρωσε 100 ευρώ από την τσέπη του για να της κάνει μήνυση για να τιμωρηθεί παραδειγματικά όπως φώναζε, ωρυόμενος στο τμήμα στους μπάτσους πως έχασε κέρδη από ένα κουρελόρουχο που δεν του κόστισε πάνω από 5 ευρώ το πολύ και το είχε σε προσφορά να το ξεφορτωθεί...

Η φτωχή κοπέλα αυτοκτόνησε στο κρατητήριο μην μπορώντας να αντέξει την ποινή που σίγουρα θα της επέβαλαν δικαστές που δεν έχουν καμιά επαφή με την αληθινή ζωή και κοινωνία και θα περνούσε πολλούς μήνες σε φυλακή χωρίς να έχει ούτε σαπούνι να πλυθεί ούτε ένα μπισκότο να φάει όταν το φαί ήταν κακό ή λίγο, έτσι λυτρώθηκε από τη μιζέρια της που πάντα ίδια θα ήταν όσα χρόνια και να ζούσε.

Ο έμπορας αδιάφορος ξαναγύρισε στα μαγαζιά του και στα κέρδη του, που τα κάνει κάθε βράδυ πούρα κι αλκοόλ, παριστάνοντας τον μαχαραγιά με χαρέμι τις 5 - 6 υπαλλήλους του, ίδιο φύραμα με δαύτον.

Σε λίγο ενόψει Χριστουγέννων θα βγάλει φιρμάνι (μαζί με τους υπόλοιπους του εμπορικού συλλογου) να προτιμήσουμε τα δικά του εμπορεύματα και να στηρίξουμε τάχα την τοπική οικονομία, ήτοι να αγοράσουμε ακριβά για τις γιορτές όλη την κοτσιπιδιασμένη κουρελαρία που δεν κατάφερε αυτός να πουλήσει τα τελευταία χρόνια, να σώσει άλλη μια χρονιά τα μαγαζιά του και το τομάρι του.

Για να συνεχίσει αυτός να κυκλοφορεί με δανεική από τράπεζα Πόρσε καγιέν, να έχει σπίτι και εξοχικό, να βγάζει λεφτά και να έχει όνομα στην κοινωνία, να κάνει ανέμελος ταξίδια ανά τον κόσμο όπως πρώτα, μην τον αγγίζοντας καμιά κρίση τον απατεώνα και τους δικούς του, που θα κληρονομήσουν τα μαγαζιά μεθαύριο χωρίς να ξέρει κανείς τους να πουλά, μόνο να απαιτούν από όλους και πρώτα από την κοινωνία και το κράτος...

Κι εμείς να κοιτάζουμε και να πληρώνουμε τις ζωές τους...

ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ποτέ δεν είχε δική της δουλειά ως τώρα η γυναίκα, με τα οικιακά και τα παιδιά της ασχολούνταν όλα τα χρόνια από τα νιάτα της.

Όταν τα παιδιά μεγάλωσαν κι έφυγαν από το σπίτι να σπουδάσουν, εκείνη βαριόταν να βλέπει τηλεόραση όλη μέρα, όπου χαζογελούσανε και χαριεντίζονταν μερικοί πούστηδες και ξανθοπουτάνες, κουτσoμπολεύοντας το τίποτα που δεν ενδιέφερε και κανέναν γνωστικό άνθρωπο.

Ήθελε και κάποια λεφτά παραπάνω να τους στέλνει εκεί που βρίσκονταν και συνεχώς ζητούσαν...

Άρχισε να δέχεται παραγγελίες στο σπίτι της για καλιτσούνια και ξεροτήγανα, αυγοκαλάμαρα, κλπ από άλλες γυναίκες που είχαν γάμους, βαφτίσεις, καλεσμένους και είτε δεν προλάβαιναν, είτε δεν ήξεραν, είτε δεν ήθελαν να κάτσουν ώρες στην κουζίνα να τα φτιάξουν μόνες τους.

Τις συνταγές τις ήξερε, τόσα χρόνια τα έφτιαχνε στο ίδιο σπίτι για τους δικούς της...

Γρήγορα έγινε γνωστή για αυτή της την τέχνη και κάποιοι που δοκίμαζαν τις δημιουργίες της σε κάποιο τραπέζι κάπου κάποτε και είχαν μαγαζιά, παράγγελναν κάποιες ποσότητες να τις εμπορευτούν, μέχρι και από την Αθήνα έφταναν να της ζητούν από Κρητικά μαγαζιά και εστιατόρια.

Χωρίς καμιά δική της προσπάθεια, με διαφήμιση από στόμα σε στόμα την ώρα που έτρωγαν, με τα μούτρα έπεφταν στις πιατέλες της ιδίως οι απανωμερίτες που τα πρωτόβλεπαν.

Για να τους προλαβαίνει έδινε δουλειά και σε άλλες γυναίκες που ήξεραν όσα κι εκείνη, έφτασε ν' απασχολεί 20 άλλες που είχαν τον απαραίτητο χρόνο να διαθέσουν, ο άντρας δε μιας από αυτές που είχε κλειστό φορτηγάκι ανέλαβε τις μεταφορές των προιόντων, να φτάνουν πάντα φρέσκα και στην ώρα τους για κατανάλωση.

Κατανάλωση που όταν τα γνωρίσανε στην Κηφισιά και στη Γλυφάδα οι κάτοικοι απογειώθηκε και δεν τους προλαβαίνουν, με σειρά προτεραιότητας τους εξυπηρετούν πια και είναι μόνο 2 χρόνια που δουλεύει έτσι η γυναίκα, που τώρα δεν προλαβαίνει να μετρά τα κέρδη που προέκυψαν...

Τι θα γινόταν αν η γυναίκα ήταν αρκετά χρόνια νεώτερη και καταρτισμένη ώστε να φτιάξει μια δική της επιχείρηση τέτοιων παραδοσιακών εδεσμάτων του χωριού της, που γίνονται περιζήτητα και αλλού όταν τα γνωρίσουν;

Και να έπαιρνε ειδικούς με πτυχία και διπλώματα να οργανώσουν καλύτερα την παραγωγή, την διανομή και ν΄ανοίξουν νέους ορίζοντες με διαφήμιση, προώθηση κι εξαγωγές ακόμη;

Και είδη εκτός από καλιτσούνια και ξεροτήγανα υπάρχουν πολλά, αν βάλουμε πίτες, μαρμελάδες και σπιτικά γλυκά που πάντα υπήρχαν στα σπίτια και τράταραν παιδιά κι επισκέπτες...

Έτσι φτιάχνονται οι δουλειές και ξεπερνιέται η κρίση, που όπως φαίνεται δεν ισχύει για όλο τον πληθυσμό που εξακολουθεί να καταναλώνει, όχι με ταμεία ανεργίας κι επιδόματα σε άχρηστους που τους ξερνά η αγορά εργασίας...

THREE AMIGOS (MOVIE)...

Three unemployed actors accept an invitation to a Mexican village to replay their bandit fighter roles, unaware that it is the real thing.

The three, 'Ned', 'Lucky Day' and 'Dusty Bottoms' play 'Lone Ranger' types in their movies, but must play their parts for real now...

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία σε σενάριο & σκηνοθεσία Παύλου Τάσιου, από το 1982.

Ένα ζευγάρι αποκτά το πρώτο του μωρό, αρνείται όμως να το αποδεχτεί όταν μαθαίνει ότι γεννήθηκε με το σύνδρομο Down και αποφασίζει να το αφήσει να πεθάνει, ταΐζοντάς το μόνο με νερό και τσάι...

ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...

Θα έχουμε, δεν θα έχουμε πρωθυπουργό; Θα έχουμε, δεν θα έχουμε νέα κυβέρνηση;

Μετά από πέντε μέρες παλλινωδιών που φτάνανε στα όρια φαρσοκωμωδίας προέκυψε επιτέλους πρωθυπουργός και αναμένεται να σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση εντός της ημέρας. Μια κυβέρνηση που πίσω από τα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, θα πρέπει να δούμε την ύπαρξη ή όχι αποφασιστικότητας και τόλμης.

Χρειάζεται η κατάσταση όχι κομματικούς ηγετίσκους και άβουλα στελέχη, άπαντες καταστροφικούς μέχρι τώρα για την πορεία της χώρας, αλλά μια πραγματική κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με ισχυρό πρωθυπουργό και άφθαρτα μέλη. Με ειλικρινή συμμετοχή όσο το δυνατό περισσότερων κομμάτων, ώστε να ηρεμήσει ο τόπος από απεργίες και ανώφελες αντιδράσεις στους δρόμους.

Έναν πρωθυπουργό και ένα υπουργικό επιτελείο με κύρος, διαλλακτικότητα και αποφασιστικότητα στα δύσκολα, ώστε να ξελασπώσουμε...

Που οφείλει να κάνει τα πάντα για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, άσχετα από κομματικά, συντεχνιακά, ή διαπλεκόμενα συμφέροντα. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι όχι μόνο κατώτερο των περιστάσεων, αλλά και απόλυτα καταστροφικό για το μέλλον...

Ας μπει τέρμα μια κι όξω στις μικροκομματικές ψηφοθηρικές σκοπιμότητες, αν θέλουμε να πάμε μπροστά...

Σήμερα που ποτέ άλλοτε δεν ασκήθηκε τόσο ασφυκτική πίεση για να συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις των δανειστών - εταίρων μας.

Η αναξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων που δίναμε μέχρι προ λίγου, αλλά και οι πρόσφατες πολιτικές μπλόφες στις Βρυξέλλες, κατάλοιπα της κουτοπόνηρης διάθεσής μας, (ή μήπως αποτελέσματα πολιτικάντικης ευφυΐας;) αποκαλύφθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο.

Όλα αυτά είναι να μη προκαλούν μια άνευ προηγουμένου "ανήκεστον βλάβη" στο εθνικό μας προφίλ, στην ατομική μας ύπαρξη, αλλά και στην παγκόσμια οικονομία;

Η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη απέναντι στη χώρα μας είναι ανάγκη να επανέλθουν ως βασικά στοιχεία συνεννόησης με τους εταίρους μας. Δεν μπορεί μια χώρα και οι κάτοικοί της εξαιτίας ορισμένων κακών ή άτυχων χειρισμών της πολιτικής ηγεσίας, να απαξιώνεται, να γίνεται δακτυλοδεικτούμενη, αντικείμενο ανέκδοτων ή ριάλιτυ και να τίθεται σε αόριστη καραντίνα σχέσεων.

ΕΛΑΙΟΜΑΖΩΜΑΤΑ...

Έφτασε και φέτος η ώρα της συλλογής του ελαιοκάρπου από την ευλογημένη ελιά. Για να βγει το ελαιόλαδο.

Για τη σωστή διατροφή απαραίτητο και χρήσιμο ως και για το ιερό καντήλι, βασικό προϊόν της Ελλάδας και της Κρήτης, που οι αγρότες μας με πολύ μόχθο, θυσίες και ιδρώτα το μαζεύουν.

Και σήμερα με την σύγχρονη τεχνολογία που εφαρμόζεται και στο χωράφι με ηλεκτρομηχανικά μέσα και παλαιότερα με τα απαραίτητα εργατικά χέρια που έβρισκαν δουλειά την εποχή της σοδειάς του ελαιόκαρπου, από τα χωράφια ως τα ελαιοτριβεία.

Τότε κατά την εποχή του μαζώματος των ελιών, γυναίκες και άνδρες κινούνται διαρκώς από το ένα χωριό στο άλλο, από τη μια επαρχία στην άλλη και από άλλο νομό της Κρήτης σε άλλο προς αναζήτηση σχετικής εργασίας.

Αλλά και από την Ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη μεταφέρονταν κατά το πλείστον γυναίκες και παιδιά μα και άνδρες ακόμη για το μάζεμα του χρυσοφόρου ελαιοκάρπου του τόπου μας.

Προσλαμβάνονταν από τον "νοικοκύρη", τον ιδιοκτήτη των ελαιόδεντρων, ο οποίος αναλόγως πολλές φορές έβαζε με διατροφή και διαμονή σε δικό του μέρος, τρεις ή πέντε ή οκτώ και δέκα μαζώχτρες (όπως συνήθως τις λένενε) για τη συλλογή του ελαιοκάρπου του...

Οι γυναίκες από το έδαφος και οι άντρες πάνω στα ελαιόδεντρα και στις μεταφορές του σακκιασμένου καρπού από το χωράφι.

Τότε που οι κατέχοντες (νοικοκυραίοι) μετρούσαν σε χιλιάδες τις ρίζες τα μουρέλα και σε τόνους το λάδι που έβγαζαν.

Μέρες και βδομάδες έπαιρνε να μαζευτούν οι ελιές από όλα τα μουρέλα χειρονακτικά. Γι αυτό και η ανάγκη της μαζώχτρας!

Σήμερα υπάρχουν στη θέση τους οι αλλοδαποί εργάτες, γιατί οι δικοί μας νέοι σε μεγάλο ποσοστό είναι θαμώνες της καφετέριας. Και η τιμή του λαδιού στις αγορές δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα για την παραγωγή του..

Το ελαιομαζωχτό ήταν ένας τρόπος μεταφοράς τοπικών εθίμων αλλά και συγγένειας διαφόρων περιοχών της Κρήτης αφού πολλοί γάμοι έγιναν με αφορμή από αυτό...

Χαρακτηριστικά το ελαιομάζωμα και τα παραλοιπόμενα του περιγράφει ο αείμνηστος Κώστας Μουντάκης:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ...

Οι κυβερνήτες των τελευταίων 10ετιών δεν ήταν οι καλύτεροι.

Δεν είχαν έμπνευση, όραμα, απότυχαν ή δεν θέλανε να είναι υπεράνω κάθε συμφέροντος και υποψίας, να προσδώσουν κύρος στην ολοένα υποβαθμιζόμενη Ελληνική κοινωνία.

Με τις πρακτικές τους ενθάρρυναν και νομιμοποιούσαν την ανηθικότητα και την ελεεινότητά μας και δικαίωναν την ανευθυνότητα. Και εδικαιολογούνταν με το να λένε αυτή είναι η Ελλάδα. Μας έκαναν τελικά παρίες της Ευρώπης

Φτάσαμε στο σημείο που οι καθαρές κουβέντες για να ευδοκιμήσει η δυνατότητα ενός δημοσίου διαλόγου είναι δυσδιάκριτες.

Το επιτελείο των τροϊκανών αντιλαμβανόμενο την ανυπαρξία εκούσιας συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για τη συνομολόγηση της πραγματικότητας της υπερχρεωμένης χώρας μας, επεμβαίνει στην οικονομική μας υποτίμηση, αλλά και στην ίδια την εθνική κυριαρχία...

Η ανυποληψία που έχουν οι Ευρωπαίοι για μας έχει φτάσει σε σημείο που οι Ελληνες ντρεπόμαστε γι' αυτό.

Και δεν μιλάω μόνο για τις ξένες ηγεσίες αλλά και για τον απλό κόσμο στο εξωτερικό που βομβαρδίζεται από τις αρνητικές ειδήσεις για την Ελλάδα.

Εμείς απλώς διαμαρτυρόμαστε όταν η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ανεπίτρεπτα κατά τας υποδείξεις των Ευρωπαίων δανειστών μας, ανέχεται τις προκλήσεις των, τον εξευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας και το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας.

Και εξοργιζόμαστε γιατί μας παραπληροφορεί ότι μάχεται για τη σωτηρία μας, ενώ αδυνατεί ν' αντιτάξει έστω και την παραμικρή αντίδραση και στο τέλος να σύρεται στην λύση της (πολύ δύσκολα επιτυγχανόμενης όπως φαίνεται) συναίνεσης...

Οι δανειστές μας διεκδικούν με θρασύτητα να πρωταγωνιστούν καθοριστικά στην πολιτική ζωή του τόπου, να μας υπαγορεύουν συμφωνίες, χωρίς να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω απ' τα ψιλά γράμματα και τους αστερίσκους.

Να φτιάχνουν κυβερνήσεις, να τις διατηρούν ή και να τις ρίχνουν όταν δεν πειθαρχούν στις επιταγές τους. Αγόμεθα και φερόμεθα τις τελευταίες μέρες από τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τον Ολι Ρεν...

Που βλέποντας τα όσα διαδραματίστηκαν τη νύχτα της Κυριακής, όπου συνετελέσθη η αναγκαστική δικομματική συναίνεση με χίλια ζόρια, ζητούν γραπτές εγγυήσεις για όσα προτιθέμεθα να πράξουμε.

Αν πράγματι υπάρχει η πρόθεση από τους ανύπαρκτους ηγέτες με τα μικροκομματικά πείσματα και τερτίπια, όπως η ίδια η εικόνα τους δείχνει στους πάλαι ποτέ κουτόφραγκους...

ΧΡΥΣΟΨΑΡΑ...

Πολύτεκνος ήταν ο άνθρωπος και από το πρωί ως το βράδυ έτρεχε για την οικογένεια του.

Κουβαλούσε όλα όσα ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις της συζύγου και των πολλών παιδιών του.

Μα η περίσσεια του φροντίδα ήταν προς μερικά χρυσόψαρα σε ένα μικρό ενυδρείο, που τα πρόσεσε ιδιαίτερα και στα οποία κουβαλούσε ακόμη και στα κρυφά ότι καλύτερο υπήρχε στα μαγαζιά και ήξερε πως θα τους αρέσει...

Όταν τον ρώτησαν γιατί, εκείνος απάντησε με καημό:

- Τα χρυσόψαρα που βλέπεις είναι τα μόνα πλάσματα στο σπίτι που ανοίγουν το στόμα τους χωρίς να ζητούνε κάτι!

ΠΑΛΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ - ΝΕΑ ΑΡΧΗ...

Ζούσαμε για χρόνια μια δανεική ζωή χαρισάμενη σε μια πλασματική χώρα. Που την πραγματική εικόνα της πέρα από την τεχνητή ευμάρεια, ποτέ κανείς πολιτικός δε μας αποκάλυψε...

Κανένας από τους μεταπολεμικούς πολιτικούς μας δεν επιχείρησε να ξεριζώσει μερικές τουλάχιστον αιτίες της κακοδαιμονίας μας.

Η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών απαξίωσε, ως ανόητη και αυτοκαταστροφική σε προσωπικό επίπεδο, την ηθική του καθαρού ιδεολογικού πολιτικού λόγου και των πιστεύω τους.

Η ίδια απαξίωση διαπότισε τους ψηφοφόρους τους απέναντι σε κάθε έντιμη προσπάθεια για αξιοκρατία, διαφάνεια, νομιμότητα ή καταγγελία παρανομιών...

Αλλά, το προσωπικό βόλεμα δεν υπήρξε ανέκαθεν η κυρίαρχη ιδεολογία όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων και κατ' επέκταση και των ψηφοφόρων τους;

Η παρακμή που βιώνουμε έχει τις πολλαπλές πηγές της.

Από τη διάχυση της διαφθοράς σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, που δήγησε στην απαξίωση των βασικών αρετών της φυλής: το φιλότιμο και την εθνική συσπείρωση σε καιρούς κινδύνου.

Από τον προοσωπικό εγωισμό και την περιχαράκωση σε προσωπικούς νόμους, που αντικατέστησαν τους νόμους του κράτους
Ο δε κοινός νους, ειδικά σήμερα, εξέλιπε. Έναν τέτοιο εκμαυλισμό πληρώνουμε, με τις κάθε είδους αμφισβητήσεις και ασύνταχτα κινήματα, που μηχανεύεται ο καθένας πικραμένος.

Από τη φοροκλοπή μεγάλης μερίδας "ξύπνιων" που αποτελεί κραυγαλέα αδικία κια ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε δραστικά, αν δεν υποβοηθήθηκε κιόλας.

Το πολιτικό κόστος και η διαπλοκή με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του τόπου που υπαγόρευαν την κάθε κυβερνητική πολιτική. Από λογής λογής φωτογραφικές διατάξεις, παραθυράκια, παρεμβάσεις στην εφαρμογή των νόμων, η αναξιοκρατία αποτέλεσε το μέσο ανέλιξης και αλληλοεξυπηρέτησης των εθνοπατέρων μας. Διαπλοκή και διαφθορά μπερδεύονται στην πολυνομία και χάνονται στα γρανάζια της κομματικής σκοπιμότητας.

Τα δε κλαδικά ρουσφέτια του λαού εμπέδωσαν το πελατειακό σύστημα. Ακόμη κι αν υπήρχε κάποια πρόθεση διόρθωσης των ημαρτημένων, τα συντεχνιακά συμφέροντα των βουλευτών και των συνδικαλιστών δεν το επέτρεπαν...

Από τη συνεχιζόμενη κακοδιαχείρηση των οικονομικών του κράτους, την παρασιτική οικονομία του μαύρου χρήματος, την εγκληματική απογεωργοποίηση και αποβιομηχάνιση της χώρας, τη βεβιασμένη είσοδό μας στο ευρώ, τα αλλοπρόσαλα της παιδείας, το life style και η ανεμελιά της άκρατης κατανάλωσης, την εξαχρείωση του αξιακού κώδικα, κλπ

Μέχρι το Σύνταγμα που παραμένει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εθνοπατέρων μας, με τη διαιώνιση της άμεσης και στενής εξάρτησης από την εκάστοτε κυβέρνηση των δυο άλλων εξουσιών: δικαστικής και εκτελεστικής, χωρίς έλεγχο.

Η αλόγιστη επιπολαιότητα των πολιτικών, το "άστο για αργότερα", το "δε βαριέσαι, εμείς να είμαστε καλά" που αποδεχόμασταν όλοι, κυρίως η αναξιοπιστία μας απέναντι στους εταίρους, υπήρξαν δικές μας αρετές όλα αυτά τα χρόνια.

Μόνοι μας λοιπόν δημιουργήσαμε όλες τις προϋποθέσεις για μια υπό αυστηρή πια ξένη επιτήρηση πτώχευση...

Για το χάλι της χώρας, όχι, δεν μας φταίνε οι άλλοι Ευρωπαίοι.

Τώρα το μόνο που μπορούμε είναι να πούμε τέλος εποχής κλείνοντας τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν.

Να ξαναχτίσουμε μια νέα πολιτεία στεριωμένη στα δικά της πόδια: ευνομούμενη, με συνεπείς και δίκαιους κυβερνώντες και πολίτες. Αυτό θα πρέπει να είναι το νέο όραμά μας: εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια...

Κι αν εμείς δεν τολμήσουμε τώρα να επουλώσουμε οριστικά τις παλιές πληγές που μας σιγοτρώνε, για ποιο λόγο να θέλουν να μας σώσουν οι άλλοι;

CONVOY (MOVIE)...

Action road movie from 1978 by Sam Peckinpah.

Truckers form a mile long "convoy" in support of a trucker's vendetta with an abusive sheriff...

Based on the country song of same title by C.W. McCall.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΪΔΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1964.

Σε ένα μικρό χωριό, 7 ορφανές αδελφές είναι ερωτευμένες, όμως φοβούνται το θείο τους και την ανύπανδρη θεία τους και κρύβουν τους αγαπημένους τους...

ΡΑΤΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...

Ο έντιμος πολιτικός λέει αλήθειες και τις υποστηρίζει μέχρι τέλους. Ανύπαρκτο είδος ως τώρα.

Ανέντιμος πολιτικός είναι εκείνος που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να την προσαρμόσει μετά βίας στη δική του μονομερή αλήθεια.

Ο πατριώτης πολιτικός θέτει τις προτεραιότητες με κριτήριο το εθνικό και μόνο συμφέρον.

Μειοδότης πολιτικός είναι εκείνος που ανταλλάσσει το συμφέρον της χώρας με το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον.

Ο ειλικρινής πολιτικός παραδέχεται τα λάθη του και όπου αυτό είναι δυνατόν προσπαθεί να τα διορθώσει.

Υποκριτής πολιτικός είναι εκείνος που ενώ βλέπει ότι τα λάθη του κοστίζουν στη χώρα, παρ' όλα αυτά επιχειρεί να τα επιβάλλει για λόγους εγωισμού στους πολίτες, αγνοώντας για το όποιο κόστος στις πλάτες τους.

Οραματιστής πολιτικός είναι εκείνος που καθημερινά ονειρεύεται κάτι καλύτερο για τη χώρα του και μπροστά στον στυγνό ρεαλισμό προτάσσει την ικανότητα ενός λαού στη δημιουργία.

Ο παρωχημένος πολιτικός συντάσσεται με τις παγιωμένες νόρμες ενός συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο ενώ παραδέχεται ότι έχει φθάσει στα όριά του, εντούτοις το τροφοδοτεί και το διαιωνίζει.

Ο συνεπής πολιτικός δίνει υποσχέσεις, τις κρατάει και όταν δε συμβαίνει αυτό παραιτείται.

Ψεύτης πολιτικός είναι εκείνος δίνει αφειδώς πλαστές υποσχέσεις με μοναδικό σκοπό την άνοδο στην εξουσία από την οποία γαντζώνεται χωρίς αιδώ.

Ο δημοκρατικά ευαίσθητος πολιτικός αποχωρεί οικειοθελώς όταν νιώσει ότι ο λαός που τον εξέλεξε τον απαξιώνει και του γυρίζει την πλάτη.

Κατ' επίφαση δημοκράτης πολιτικός είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τους θεσμούς όπως τον βολεύει, διαστρεβλώνει την πολιτική βούληση, και χρησιμοποιεί εκβιαστικά διλήμματα στο όνομα της Δημοκρατίας...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ...

Πάει ένας παππούς για εξομολόγηση σε έναν παπά:

- Πάτερ είμαι 75 χρονών, παντρεμένος 50 χρόνια. Πάντα ήμουν πιστός στην γυναίκα μου, μέχρι χτες που πήγα με μια 18χρονη ξανθιά.

- Πότε εξομολογηθήκατε τελευταία φορά; ρωτάει ο παπάς.

- Ποτέ δεν ξαναεξομολογήθηκα στην ζωή μου...

- Και τότε τι ήρθες να κάνεις σε μένα;

- Το λέω σε όλους!

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΓΚΥΛΩΣΗ...

Εξακολουθούμε να ζούμε σ' ένα κράτος κυριολρκτικά μπάχαλο. Που είναι κράτος εν κράτει, ιδιοκτησία της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ενα κράτος δηλαδή ουσιαστικά αποξενωμένο από τον ή κομματικό "αντιφρονούντα" πολίτη. Κάθε κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών απέβλεπε στο να κατακτήσει το κράτος έσωθεν, με το να διορίζει συνεχώς και μόνο τα δικά της τα παιδιά.

Όλοι οι κυβερνώντες βλέπανε τη διόγκωσή του δημόσιου τομέα, κανείς όμως δεν αναλάμβανε το πολιτικό κόστος να τον ελαττώσει. Ώσπου φτάσαμε σήμερα στο απροχώρητο να έχουμε έναν απ' τα πιο διογκωμένα δημόσια σε όλη την Ε.Ε.

Έρχονται τώρα οι ξένοι παρατηρητές και η τρόϊκα που εξετάζοντας εξονυχιστικά τις δομές ενός τέτοιου κράτους προτείνουν ριζικές αλλαγές.

Πρώτ' απ' όλα διαπιστώνουν μια πληθωρική κυβέρνηση, έπειτα άπειρα νομικά πρόσωπα, δεκάδες ανεξάρτητες αρχές, μια παράλογη πολυνομία, μια πανσπερμία δομών που αρκετές δεν εξυπηρετούν τίποτα, αλλά και παντελή έλλειψη συντονισμού του κράτους. Επιπρόσθετα υπάρχει μια απίστευτη αγκυλωτική γραφειοκρατία, ως επιστέγασμα των πάντων.

Αυτή η γραφειοκρατία αποτελεί και τον κυριότερο ανασταλτικό παράγοντα για οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του δημοσίου, της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, μιας οποιασδήποτε τέλος πάντων προόδου...

Το συμπέρασμα των ξένων ειδικών είναι απογοητευτικό. Λένε πως τα προβλήματα με το Ελληνικό κράτος είναι τόσο σοβαρά όσο και το χρέος της χώρας και είναι αυτά που απειλούν με διάλυση το κράτος.

Ο ΟΟΣΑ, είναι μεγάλος γνώστης της δομής του Ελληνικού κράτους, αφού σχεδόν κάθε χρόνο συντάσσει εκθέσεις σχετικά με τους δείκτες της οικονομίας μας. Σύμφωνα πάντα με τους εμπειρογνώμονές του, θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν ετησίως 15 δισ. ευρώ, μόνο με μια απλούστευση των διαδικασιών στο 20% της γραφειοκρατίας...

Πληγή της γραφειοκρατίας είναι κυρίως το μη ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων των διαφόρων προϊσταμένων, με συνέπεια ο απλός πολίτης να στέλνεται από γραφείο σε γραφείο αναρμόδιων, για μια και μόνο υπογραφή. Με όλες τις γνωστές ταλαιπωρίες, το χάσιμο πολύτιμου χρόνου και εργατοωρών, το σπάσιμο νεύρων και την αναστολή των πάντων, αφού ποτέ δεν εξυπηρετείται άμεσα...

Το ίδιο παθαίνει και όποιος επενδυτής τολμήσει να δοκιμάσει την Ελληνική γραφειοκρατία και τις διαδικασίες της, με αποτέλεσμα να καταλήγει με τα κεφάλαια του σε γειτονικές χώρες.

Ένα αγκυλωτικό σύστημα που καιρός είναι να αλλάξει εκ θεμελίων πριν από κάθε αλλαγή του δημόσιου τομέα. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτό, δεν έχουμε καμία ελπίδα για προόδο...

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ...

Η απόφαση του πρωθυπουργού να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας για τη μερική χρεωκοπία της χώρας, έφερε τα πολιτικά πράγματα τούμπα.

Ίσως είναι λυτρωτική, ίσως όμως αποδειχθεί και καταστροφική.

Ουρλιάζανε μέχρι χθές πολλοί ότι η κυβέρνηση πολιτεύεται κόντρα στο λαϊκό αίσθημα, αλλά ξαφνικά δεν θέλουνε να εκφραστεί αυτό με δημοψήφισμα.

Δημοσιογράφοι και αντιπολίτευση προσπαθούν να πείσουν τους κατ' αυτούς αδαείς ψηφοφόρους για το ότι ο "ανεύθυνος πρωθυπουργός" μας στέλνει στο γκρεμό, χρησιμοποιώντας σαν επιχειρήματα αυτά που λίγη ώρα πριν έλεγαν για να μας πείσουν για το αντίθετο. Φωνές στα όρια της υστερίας θ΄ακούμε όλο το διάστημα μέχρι να γίνει το πρώτο αυτό δημοψήφισμα.

Για χρόνια στα μεγάλα θέματα της χώρας κυριαρχούσε η απαίτηση για λαϊκή ετυμηγορία μέσω δημοψηφίσματος, κάτι που ποτέ δεν γινόταν από τις κυβερνήσεις για πολλούς δικούς τους λόγους.

Και τώρα που η "κοινή γνώμη" θα έχει την ευκαιρία να εκφράσει επιτέλους τη γνώμη της όποια κι αν είναι αυτή, όλοι εμφανίζονται να είναι αντίθετοι.

Στο κάτω κάτω ο λαός υποφέρει, αυτός θ' αποφασίσει για το μέλλον του, παίρνοντας ακέραια την ευθύνη της απόφασής του.

Η πράξη που θα πρέπει να κάνουν όλοι οι πολίτες είναι ένα απλό ΝΑΙ η ΌΧΙ για το οποίο θα πρέπει να είναι και υπεύθυνοι για το όποιο αποτέλεσμα θα ακολουθήσει...

Αντί για συνεχείς διαδηλώσεις, πορείες κι έκτροπα, χωρίς ουσιαστικό λόγο και ευθύνη.

Όσοι φοβούνται το δημοψήφισμα, στην ουσία φοβούνται την ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης και των σημερινών αρχηγών. Όμως όσο και αν διαμαρτύρεται, στο τέλος πρέπει να δώσει μία άρνηση ή μια κατάφαση.

Ας μην "την λένε" λοιπόν στον πρωθυπουργό (γιατί αυτός για την υπερψήφιση θα πασχίσει) αλλά στους ανευθυνο-υπεύθυνους ιδίως της αριστερής αντιπολίτευσης. Γιατί τα λόγια μέχρι τώρα ήταν πολύ φθηνά...

Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι "ηγέτες" είναι δυσαρεστημένοι με την απόφαση του δημοψηφίσματος, δείχνει κάτι μάλλον καλό. Μέχρι τώρα έσπρωχναν το πρόβλημα σαν σκόνη κάτω από το χαλί αποφεύγοντας τελεσίδικες αποφάσεις και κάθε τρεις και λίγο και αφού ματώναμε με κάθε νέο μέτρο, έβγαιναν και έλεγαν ότι πρέπει να ληφθούν και νέα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα.

Αφού ο Παπανδρέου πήρε αυτό που ήθελε από τη σύνοδο (καθυστερημένα λόγω κακών δικών του χειρισμών) πιέζει μέσα στη χώρα για ενότητα και έξω από αυτήν για σοβαρότητα και οριστική λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, αλλιώς θα τους πάρουμε όλους στο λαιμό μας.

Ακόμη και αν υπάρχει απόλυτη αβεβαιότηταγια το αποτέλεσμα με δεδομένη την στραβοκέφαλη ανωριμότητα του λαού και των βολεμένων εργατοπατέρων που μιλούν διαρκώς και ακατάπαυστα εξ' ονόματος του, θα είναι ευκαιρία για ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα. Είτε έτσι είτε αλλιώς.

Κάποια στιγμή πρέπει οι λαοί να μάθουν να είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους όπως και για την ψήφο τους. Αλλιώς δεν θα ωριμάσουν ποτέ. Για σημαντικές αποφάσεις θα πρέπει να γίνονται δημοψηφίσματα και αν οδηγήσουν σε καταστροφή, τότε θα ξέρει ο λαός ποιο στραβό κεφάλι έφταιγε και ας το κόψει. Η υπευθυνότητα με τα λάθη μαθαίνεται. Όμως για να κάνεις λάθη, πρέπει να μπορείς και να τολμάς να πάρεις αποφάσεις.

Όλοι οι Έλληνες θα πρέπει απλά και ξεκάθαρα να δηλώσουν αν υποστηρίζουν η όχι την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη (γιατί περί αυτού πρόκειται) αλλά επίσης και το πώς θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις την επομένη μέρα του πιθανού ΟΧΙ.

Και μια απορία. Γιατί για την πρόωρη προσφυγή σε εκλογές οι πολίτες είναι ώριμοι, ενώ για δημοψήφισμα είναι ανίκανοι να καταλάβουν τη σημασία της ψήφου;

Μήπως γιατί έτσι θα μπορούσαν κάποιοι να επωφεληθούν από τη γενικευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου χωρίς να χρειάζεται να προτείνουν κάτι το συγκεκριμένο;

Οι εκλογές θα μας έδιναν την δυνατότητα να δούμε τα γνωστά "ματς μπουρδολογίας" του παρελθόντος από ανώριμους πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων που σκέφτονται μόνο το εγώ τους.

Ας μιλήσει και μια φορά ο λαός χωρίς αυτούς...

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ...

Η φετινή επέτειος του ΟΧΙ γιορτάσθηκε με κάποια παρατράγουδα που είχαν να κάνουν με τα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία παρίσταντο ως επίσημοι στις παρελάσεις ανά την Ελλάδα.

Το γεγονός ότι παντού σχεδόν αποδοκιμάστηκαν από τον λαό, φαίνεται να προκάλεσε έκπληξη και οργή στα παραπάνω πρόσωπα, που δεν παρέλειψαν να την εκφράσουν με δηλώσεις τους στα μέσα ενημέρωσης.

Οι δηλώσεις αυτές επικεντρώνονταν αποκλειστικά στον ευτελισμό των θεσμών, της δημοκρατίας και της Ελλάδας και όχι σε αυτόν των ίδιων των προσώπων.

Εύλογη απορία για τους απλούς πολίτες προκύπτει όταν οι εντεταλμένοι από τον λαό να προασπίζουν τα συμφέροντα, τη ζωή και την εικόνα του, ενώ οι ίδιοι με τις πράξεις ή την απραξία, τα ψέματα, την ατιμωρησία, την αναλγησία και την ασυνέπειά των, ακόμα και όταν τα πράγματα έχουν φθάσει ή και υπερβεί τα λογικά αναμενόμενα όρια της ανθρώπινης υπόστασης, απαιτούν από τον λαό να τιμά και να προασπίζεται θεσμούς που οι ίδιοι συνολικά και με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν τσαλαπατήσει και καταρρακώσει επί δεκαετίες.

Ισχυρίζονται ότι ο λαός είναι αυτός που ευτελίζει τη δημοκρατία και τις στοιχειώδεις αρχές της, όπως η ισονομία, ο σεβασμός των αδυνάτων, η ποιοτική παιδεία, η υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ισχυρίζονται ότι ο λαός προβάλλει την κακή εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω, τη στιγμή που οι ίδιοι αποτελούν και εκπροσωπούν την πιο προβαλλόμενη εικόνα της Ελλάδας.

Ισχυρίζονται ότι αυτοί θα σώσουν τη χώρα από την οικονομική κρίση, που δεν είναι τόσο οικονομική όσο κρίση θεσμών και αξιών, χωρίς να διευκρινίζουν ότι κατά πως φαίνεται εννοούν την Ελλάδα των τραπεζών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων και γιατί όχι και των τριακοσίων της Βουλής.

Η κοινωνία μας καταρρέι. Αυτό θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει και να μας ανησυχεί όλους, των πολιτικών πρωτίστως.

Αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η σωτηρία ης κοινωνίας και η ανόρθωση της χώρας, πέρα απο την σκοπιά της διατήρησης των δικών τους προνομίων.

Για αυτό και οι δηλώσεις τους δεν πείθουν εντέλει κανέναν...