ΕΛΑΙΟΜΑΖΩΜΑΤΑ...

Έφτασε και φέτος η ώρα της συλλογής του ελαιοκάρπου από την ευλογημένη ελιά. Για να βγει το ελαιόλαδο.

Για τη σωστή διατροφή απαραίτητο και χρήσιμο ως και για το ιερό καντήλι, βασικό προϊόν της Ελλάδας και της Κρήτης, που οι αγρότες μας με πολύ μόχθο, θυσίες και ιδρώτα το μαζεύουν.

Και σήμερα με την σύγχρονη τεχνολογία που εφαρμόζεται και στο χωράφι με ηλεκτρομηχανικά μέσα και παλαιότερα με τα απαραίτητα εργατικά χέρια που έβρισκαν δουλειά την εποχή της σοδειάς του ελαιόκαρπου, από τα χωράφια ως τα ελαιοτριβεία.

Τότε κατά την εποχή του μαζώματος των ελιών, γυναίκες και άνδρες κινούνται διαρκώς από το ένα χωριό στο άλλο, από τη μια επαρχία στην άλλη και από άλλο νομό της Κρήτης σε άλλο προς αναζήτηση σχετικής εργασίας.

Αλλά και από την Ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη μεταφέρονταν κατά το πλείστον γυναίκες και παιδιά μα και άνδρες ακόμη για το μάζεμα του χρυσοφόρου ελαιοκάρπου του τόπου μας.

Προσλαμβάνονταν από τον "νοικοκύρη", τον ιδιοκτήτη των ελαιόδεντρων, ο οποίος αναλόγως πολλές φορές έβαζε με διατροφή και διαμονή σε δικό του μέρος, τρεις ή πέντε ή οκτώ και δέκα μαζώχτρες (όπως συνήθως τις λένενε) για τη συλλογή του ελαιοκάρπου του...

Οι γυναίκες από το έδαφος και οι άντρες πάνω στα ελαιόδεντρα και στις μεταφορές του σακκιασμένου καρπού από το χωράφι.

Τότε που οι κατέχοντες (νοικοκυραίοι) μετρούσαν σε χιλιάδες τις ρίζες τα μουρέλα και σε τόνους το λάδι που έβγαζαν.

Μέρες και βδομάδες έπαιρνε να μαζευτούν οι ελιές από όλα τα μουρέλα χειρονακτικά. Γι αυτό και η ανάγκη της μαζώχτρας!

Σήμερα υπάρχουν στη θέση τους οι αλλοδαποί εργάτες, γιατί οι δικοί μας νέοι σε μεγάλο ποσοστό είναι θαμώνες της καφετέριας. Και η τιμή του λαδιού στις αγορές δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα για την παραγωγή του..

Το ελαιομαζωχτό ήταν ένας τρόπος μεταφοράς τοπικών εθίμων αλλά και συγγένειας διαφόρων περιοχών της Κρήτης αφού πολλοί γάμοι έγιναν με αφορμή από αυτό...

Χαρακτηριστικά το ελαιομάζωμα και τα παραλοιπόμενα του περιγράφει ο αείμνηστος Κώστας Μουντάκης: