Πως θα τελειώσει η καθιερωμένη ως φολκλορική πια πορεία του Πολυτεχνείου, με τους συνήθεις συμμετέχοντες;
Θα γίνουν επεισόδια και φέτος; Τι έκταση και τι σοβαρότητα θα έχουν; Πως θα δράσουν οι κουκουλοφόροι; Πόσο άτσαλα θα επέμβει η αστυνομία; Θα βοηθήσει η τύχη ώστε να μην υπάρξουνε και θύματα;
Η 17η Νοεμβρίου του 1973 έχει εγγραφεί στο υποσυνείδητο του νεοέλληνα ως μέρα μνήμης της θυσίας μιας γενιάς.
Από τότε έγιναν πολλές πορείες, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τη συνέχεια των αγώνων κείνης της γενιάς, πέρα από συγκεκριμένους "αγωνιστές" που βολεύτηκαν δια βίου στο δημόσιο και την πολιτική σκηνή μετά το καταλάγιασμα εκείνης της βραδιάς.
Η οποία έμεινε στη μνήμη για τρία αυτονόητα: "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία".
Που και στις μέρες μας, όχι μόνο παραμένουν ως αιτήματα, αλλά είναι εντονότερα και ουσιαστικότερα...
Καμιά οργανωμένη πολιτική οντότητα δεν αγάπησε ειλικρινά το Πολυτεχνείο. Όλες όμως το έραψαν κουστούμι που να ταιριάζει στις επιδιώξεις τους.
Ο Καραμανλής σαν δικαίωση της πορείας προς την δύση. Ο Ανδρέας το είδε να δικαιώνεται μέσω της σοσιαλιστικής του καρικατούρας. Η Αριστερά σαν αποκλειστική κληρονόμος του. Οι τρομοκράτες σαν λογότυπό τους...
Κάποτε αναρωτιόταν ο λαός πόσα Πολυτεχνεία χρειάζονται για να γυρίσει ο ήλιος, για να αλλάξει η ζωή μας.
Η ετήσια επετειακή πορεία δεν εμπνέει εδώ και χρόνια. Η πλειοψηφία του κόσμου απέχει. Οι κοινότοπες ανακοινώσεις για το "επίκαιρο νόημα" της και τα στεφάνια των κομμάτων μάλλον εκνευρίζουν. Οι πολίτες και τα ΜΜΕ συζητούν για τα αναπόφευκτα επετειακά επεισόδια. Κλείνονται στο σπίτι να δουν live τι θα επακολουθήσει μετά τις κομματικές παρελάσεις.
Το φάντασμα του Πολυτεχνείου όπως μεταμφιέζεται τα τελευταία χρόνια στις 17 Νοέμβρη φοβίζει.
Όχι τους κυρίαρχους με τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, αλλά αυτούς που προοριζόταν να ενθαρρύνει.
Το Πολυτεχνείο ζει αλλά όχι όπως θα ήθελε.
Σήμερα το θέμα του συμβολικού Πολυτεχνείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Όχι μόνο στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τις Αραβικές χώρες με τις εξεγέρσεις, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο ήλιος της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας, της πραγματικής δημοκρατίας, του ψωμιού, της μόρφωσης, παραμένουν παγκόσμια αιτήματα κι αβέβαια αν ευωδοθούν ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου