ΣΠΑΝΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ...

Λίγο πριν αναχωρήσει για την Αθήνα το 1909 ο Ελ. Βενιζέλος απευθυνόμενος στους συντρόφους του, είχε διατυπώσει τις τα παρακάτω σκέψεις του σχετικά με το πώς πρέπει να είναι ένας σωστός πολιτικός:

«...Οι αρχές που ορίζουνε την πολιτεία μου είναι πως ο πολιτικός πρέπει να 'χει το δημόσιο συμφέρον κριτή για την κάθε πράξη του και πως σ' αυτό οφείλει να υποτάσσει πρόθυμα και το κομματικό και το προσωπικό του το συμφέρον.

Ο πολιτικός έχει χρέος να λέει πάντα αδείλιαστα τη γνώμη του και ποτέ να μη τηνε νοθεύει για να γίνει αρεστός στους πάνω ή στους κάτω. Την εξουσία πρέπει να τη βλέπει όχι σαν σκοπό, παρά σαν μέσο για να πετύχει άλλο ψηλότερο σκοπό και ποτέ μην τηνε ξετρέχει, ανίσως χρειάζεται για τούτο ν' απαρνηθεί καμιά από τις γνώμες του.

Οφείλει συνάμα να 'ναι έτοιμος να την αποχωριστεί την εξουσία, ανίσως, για να τη διατηρήσει, βρίσκεται στενεμένος να ψευτίσει το πρόγραμμα που ψήφισε ο λαός. Ο πολιτικός όπως τόνε θέλω είναι ο στύλος και η σκέπη της πολιτείας. Χωρίς τους καλούς πολιτικούς, το πολίτευμα, όποιο και να 'ναι, δε φτάνει για να ευτυχήσει η πολιτεία...»

Δεν ήταν πάντα η πολιτική έτσι απαξιωμένη από τον λαό. Υπήρξαν πολιτικοί με ιδανικά και οράματα.

Έστω κι αν αυτά υπηρέτησαν τελικά και τη στενά κομματική τους πολιτική. Τουλάχιστον αυτοί οι οραματιστές πολιτικοί, έθεταν το συμφέρον της πατρίδας πάνω απ' όλα.

Σπάνιοι μεν, αλλά υπήρξαν. Και μεγαλούργησαν για τις χώρες τους.

Τα σημερινά κόμματα που ιδρύθηκαν μετά το '74 παραμένουν δραματικά δέσμια μιας ιδιότυπης στενής πελατειακής μορφής.

Απώτερος στόχος τους ήταν και είναι να προσφέρουν τα μέγιστα στα μέλη πρωτίστως κι έπειτα σε κάποιους όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ψηφοφόρους τους με το μικρότερο δυνατό κόστος, και μάλλον σε βάρος των άλλων πολιτών που δεν τυχαίνει να είναι δικά τους παιδιά.

Με την αναγκαστική υπέρβαση που έγινε αυτές τις μέρες, να ελπίζουμε πως έστω και για λίγο χρονικό διάστημα ως τις επόμενες εκλογές οι πολιτικοί μας θα εργαστούν ενωμένοι και για το συμφέρον της πατρίδας; Κομμάτι δύσκολο να απαρνηθούν παλιές χρόνιες συνήθειες...

Η εμπλοκή για την πρωθυπουργία των πρόσφατων ημερών όπου σταθήκαμε μάρτυρες μιας εξοργιστικής αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αρθεί στο ύψος του. Είχες την αίσθηση ότι τα πάντα κόλλησαν στο τέλμα του παλαιοκομματισμού και των μικροκομματικών συμφερόντων, πράγμα που δείχνει πόσο αυτή η χώρα στερείται ανθρώπων ποιότητας.

Ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές του έθνους, το Ελληνικό πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να μη θέλει να αντιληφθεί ότι έχει γεράσει και ξεπεραστεί επικίνδυνα. Ότι μια σαρωτική αλλαγή είναι προ των πυλών και πως θα πρέπει να αποχωρήσει ήρεμα...