ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΓΚΥΛΩΣΗ...

Εξακολουθούμε να ζούμε σ' ένα κράτος κυριολρκτικά μπάχαλο. Που είναι κράτος εν κράτει, ιδιοκτησία της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ενα κράτος δηλαδή ουσιαστικά αποξενωμένο από τον ή κομματικό "αντιφρονούντα" πολίτη. Κάθε κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών απέβλεπε στο να κατακτήσει το κράτος έσωθεν, με το να διορίζει συνεχώς και μόνο τα δικά της τα παιδιά.

Όλοι οι κυβερνώντες βλέπανε τη διόγκωσή του δημόσιου τομέα, κανείς όμως δεν αναλάμβανε το πολιτικό κόστος να τον ελαττώσει. Ώσπου φτάσαμε σήμερα στο απροχώρητο να έχουμε έναν απ' τα πιο διογκωμένα δημόσια σε όλη την Ε.Ε.

Έρχονται τώρα οι ξένοι παρατηρητές και η τρόϊκα που εξετάζοντας εξονυχιστικά τις δομές ενός τέτοιου κράτους προτείνουν ριζικές αλλαγές.

Πρώτ' απ' όλα διαπιστώνουν μια πληθωρική κυβέρνηση, έπειτα άπειρα νομικά πρόσωπα, δεκάδες ανεξάρτητες αρχές, μια παράλογη πολυνομία, μια πανσπερμία δομών που αρκετές δεν εξυπηρετούν τίποτα, αλλά και παντελή έλλειψη συντονισμού του κράτους. Επιπρόσθετα υπάρχει μια απίστευτη αγκυλωτική γραφειοκρατία, ως επιστέγασμα των πάντων.

Αυτή η γραφειοκρατία αποτελεί και τον κυριότερο ανασταλτικό παράγοντα για οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του δημοσίου, της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, μιας οποιασδήποτε τέλος πάντων προόδου...

Το συμπέρασμα των ξένων ειδικών είναι απογοητευτικό. Λένε πως τα προβλήματα με το Ελληνικό κράτος είναι τόσο σοβαρά όσο και το χρέος της χώρας και είναι αυτά που απειλούν με διάλυση το κράτος.

Ο ΟΟΣΑ, είναι μεγάλος γνώστης της δομής του Ελληνικού κράτους, αφού σχεδόν κάθε χρόνο συντάσσει εκθέσεις σχετικά με τους δείκτες της οικονομίας μας. Σύμφωνα πάντα με τους εμπειρογνώμονές του, θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν ετησίως 15 δισ. ευρώ, μόνο με μια απλούστευση των διαδικασιών στο 20% της γραφειοκρατίας...

Πληγή της γραφειοκρατίας είναι κυρίως το μη ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων των διαφόρων προϊσταμένων, με συνέπεια ο απλός πολίτης να στέλνεται από γραφείο σε γραφείο αναρμόδιων, για μια και μόνο υπογραφή. Με όλες τις γνωστές ταλαιπωρίες, το χάσιμο πολύτιμου χρόνου και εργατοωρών, το σπάσιμο νεύρων και την αναστολή των πάντων, αφού ποτέ δεν εξυπηρετείται άμεσα...

Το ίδιο παθαίνει και όποιος επενδυτής τολμήσει να δοκιμάσει την Ελληνική γραφειοκρατία και τις διαδικασίες της, με αποτέλεσμα να καταλήγει με τα κεφάλαια του σε γειτονικές χώρες.

Ένα αγκυλωτικό σύστημα που καιρός είναι να αλλάξει εκ θεμελίων πριν από κάθε αλλαγή του δημόσιου τομέα. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτό, δεν έχουμε καμία ελπίδα για προόδο...