ΑΒΟΥΛΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΦΛΕΡΤΑΡΙΣΜΑ...

Ο περιφερειακός σύμβουλος έβγαλε πάλι την μεγάλη γυαλιστερή BMW Χ πάνω στο πεζοδρόμιο της πλατείας Δικαστηρίων για να μην κάνει τα 5 βήματα που τον χωρίζουν από την καρέκλα του καφέ-ζαχαροπλαστείου με τα πόδια.

Απόγευμα και ώρα να φλερτάρει πάλι την ξανθιά γκαρσόνα με τον άκομψο τρόπο που ξέρει:

- Είμαι ο πλούσιος γόνος της οικογένειας τάδε, περιφερειακός σύμβουλος και αυριανός βουλευτής της πλουτοκρατίας, ένεκα οικογένειας...

- Είμαι η Στέλλα με τον ωραίο κώλο, που βγάζει πάνω από 1000 ευρώ τη μέρα και τόσο θα σου κοστίσει αν θες να συνεχίσεις να σαλιαρίζεις μαζί μου...

Έτσι θα μπορούσε να του απαντήσει η ευνοημένη γκαρσόνα που μερικά χρόνια τώρα αποτελεί το fetix των πρώην νομαρχιακών και νυν περιφεριεακών συμβούλων, λόγω του τόπου που δουλεύει τα απογεύματα σαν δεύτερη δουλειά. Αρκετοί τέτοιοι άβουλα γονάτιζαν μπροστά της και της φιλούσαν το χέρι και προχωρούσαν και περαιτέρω με το αζημίωτο, τώρα που άλλαξαν με τον "Καλλικράτη" έφτασε και η σειρά πλούσιου γόνου του να δοκιμάσει...

Τον έβλεπα να της προσφέρει τα σάλια του και πραγματικά μετάνοιωνα για άλλη μια φορά ακόμη που δεν την γάμησα πολλά χρόνια πριν, πρώτος από όλους όταν ήταν 10 - 11 χρονών, ξεχώριζε αισθητά παό όλες τις άλλες στο σχολείο της και περνούσε κάτω από το σπίτι μου για να με φλερτάρει, καθότιν ο μόνος ενδιαφέρον γείτονας που είχε (και έχει).

Τότε στα χρόνια της αθωότητας της, μιας και μέχρι τα 14 ήταν ήδη ξετσανωμένη πουτάνα, στα 19 της είχε ένα ολόδικο της κουκλίστικο αμαξάκι αγορασμένο από δωρεές των παραπάνω και σήμερα πριν πιάσει τα 25 είναι ακόμη περιζήτητη, αφού όταν φαλήρισε το πρώτο μαγαζί βρήκε αμέσως δουλειά στο επόμενο που άνοιξε με τη ίδια εκλεκτή πελατεία, που την ακολούθησε ομοφώνως.

Έτσι έχει καθημερινά σχεδόν τον γελοίο περιφερειακό σύμβουλο της πλουτοκρατίας να δίνει το παρών γεμίζοντας το τραπέζι του φλυτζάνια, ποτήρια και πιατάκια, ικανά να βγάλουν στο τέλος ένα τριψήφιο λογαριασμό, να της δείξει το γεμάτο πορτοφόλι του.

Μετά θα μπει στην μαύρη ΒΜW Χ, θα τη πάρει επειδεικτικά από το πεζοδρόμιο να αδειάσει ο τόπος, θα κάνει αναστροφή και αν είναι Πέμπτη θα πάρει την ανηφόρα μετά την πλατεία, όπου στο τέρμα της θα υποβάλλει τα σέβη του στην τοπική μασονία άλλη μια φορά, να τους πείσει να τον προωθήσουν για βουλευτή στις επόμενες εκλογές κάποιοι 90ρηδες γέροι που κατά φαντασία αποτελούν την ελίτ του τόπου κι ελέγχουν τα πράγματα.

Πως αλλιώς θα βγει ο λεβέντης με την οικογενειακή περιουσία; μπορεί να στηρηχτεί στον λαό;

Για να το μάθει ας περάσει κάποιο βράδυ από την πλατεία της αγοράς όπου μαζεύονται και "συνεδριάζουν" οι άλλοι πολιτικοποιημένοι της πόλης, οι άπλυτοι κουρελήδες της φτώχειας και της αριστερήςς πλέμπας, όπου στην πρώτη επαφή μαζί τους ο εκλεκτός της πλουτοκρατίας θα βγει σίγουρα ασπροπρόσωπος...

Από το γιαούρτι όμως!!!

ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ....

Σε λίγες ώρες το Μεσοπρόθεσμο πιθανότατα θα έχει ψηφιστεί στη Βουλή.

Ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ έχει διαρροές, τελικά η κυβέρνηση θα βρει την πλειοψηφία που χρειάζεται. Αλλωστε υπάρχουν και στα έδρανα της αντιπολίτευσης ορισμένοι που φαίνονται διατεθειμένοι να δώσουν ψήφους, αν δουν ότι το πράγμα παίζεται...

Και τί θα σημαίνει αυτό το "ναι" στο Μεσοπρόθεσμο; Σχεδόν τίποτα.

Η κυβέρνηση λέει ότι δεν το πιστεύει αλλά θα το ψηφίσει για να μην πάμε σε στάση πληρωμών.

Οι βουλευτές θα το ψηφίσουν με λιγότερη κι από μισή καρδιά ενώ δηλώνουν δημοσίως ότι αυτό το πλάνο δε μας βγάζει από την κρίση.

Ο υπουργός Οικονομικών το υπερασπίζεται εδώ και 48 ώρες στη Βουλή, αλλά υπόσχεται να επιχειρήσει να το διορθώσει στο άμεσο μέλλον.

Και η κοινωνία παρακολουθεί αυτή την ψηφοφορία μοιρασμένη σε χίλια κομμάτια.

Άλλοι θέλουν να μπουκάρουν στη Βουλή, άλλοι αναρωτιούνται τί θα μας συμβεί αν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και όλοι μαζί προσπαθούμε να μαντέψουμε τί άλλο θα μας συμβεί αύριο.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις λαμογιές, διαφθορά, συμφέροντα, κλέψιμο κτλ, έχει καταντήσει αηδία πια. Είμαστε στην πλειοψηφία μας οι Έλληνες ελεϊνοί, κουτοπόνηροι, βολεψάκηδες και κοιτάμε το προσωπικό μας συμφέρον μας πάνω απ' όλα.

Οι φωτογραφικοί διαγωνισμοί, τα φιλέτα του Δημοσίου, η επιστήμη των μεσαζόντων γαλούχησαν γενιές επί γενεών "αστών" κρατικοδίαιτους, εξαρτώμενους, αντιπαραγωγικούς.

Όπου πίσω από τις μεταξωτές γραβάτες και τα χρυσά μανικετόκουμπα, τους καλούς τρόπους και τις βίλες, τα εκκλησιάσματα και τις αγαθοεργίες, τα πούρα και τη προβολή στα ΜΜΕ με κάθε ευκαιρία, τις θέσεις και τις καρέκλες, κρύβεται ότι χειρότερο και απεχθέστερο υπάρχει σήμερα στην Ελληνική κοινωνία.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που για να πετύχουν τους στόχους τους, τάιζαν ολόκληρα παρασιτικά συστήματα. Στην πραγματικότητα υπερτιμολογούσαν έργα και υπηρεσίες προκειμένου να πάρουν όλοι το «μερτικό» τους, να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι και να μην μιλήσει κανείς στα ΜΜΕ. Στην πράξη επιβάρυναν τον φορολογούμενο και το χρέος με δυσθεώρητα και αναίτια ποσά. Η δομή των κρατικών προμηθειών κάθε είδους, έκρυβε από πίσω της μια θλιβερή παθογένεια. Οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας αλλά και της λογικής αντικαταστάθηκαν από τις απαιτήσεις των συμμετεχόντων στη μοιρασιά...

Επί της ουσίας η αστική τάξη αντικαταστάθηκε από μια μεσαία τάξη με μικρο-αστικά χαρακτηριστικά, ενώ η μεγαλο-αστική τάξη από τα "νέα τζάκια" των απολύτως κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που ξέρουμε τα τελευταία 30 χρόνια...

Έτσι στο "DNA" του μέσου Ελληνα εισήχθη με τον τρόπο αυτόν η πεποίθηση ότι η "αρπαχτή" είναι λαϊκή κατάκτηση, η ήσσων προσπάθεια προτέρημα και φυσικά το "μέσον" εφόδιο κοινωνικής καταξίωσης.Φοβούμαι ότι η αρρωστημένη αυτή νοοτροπία δύσκολα εκριζώνεται.

Μα το μέλλον έρχεται κάλπάζοντας. Μπροστά σ αυτόν τον κοινωνικό εκφυλλισμό και την νεοταξική επέλαση κανείς δεν έλεγε τίποτα από την υποτίθεται διανόηση των σοφών και την ξεφτυλισμένη και πουλημένη πολιτική τάξη.

Οι κοινωνικές ανακατατάξεις θα είναι πλέον τσουναμικικής έντασης.

Οι συνθήκες είναι γρήγορα μεταβαλλόμενες και τα πάντα αλλάζουν με απρόβλεπτη ταχύτητα.Τα εγχώρια και ξένα συμφέροντα επιδιώκουν να δημιουργηθεί ένα καινούριο status quo το οποίο θα εξυπηρετεί τέλεια τα σχέδιά τους, να επιβάλλει τη δικής του πολιτική ατζέντα,παρουσιάζοντας ίσως και μια ολοκληρωμένη πολιτική διακήρυξη που να δίνει στη χώρα όραμα, ελπίδα και προοπτική.

Η Νέα Μεταπολίτευση δεν πρέπει να επιβληθεί από πρόσωπα που συντονισμένα, αφανίζουν τη χώρα, απέτυχαν οικτρά σε βάθος χρόνου και δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους πολίτες, αλλά από πρόσωπα που έχουν γνήσιο, δημοκρατικό, πατριωτικό λόγο και να βαδίζουν τολμηρά με βασικούς πυλώνες την απονομή δικαιοσύνης, την αγάπη προς τη πατρίδα και τη στήριξη της κοινωνίας, που κακοποιείται βάναυσα σε κάθε επίπεδο.

Άμα υπήρχε μια πραγματική μεσαία τάξη στην Ελλάδα, που να έχει πραγματική ιδιωτική πρωτοβουλία και να κινεί τα νήματα της οικονομίας δεν θα φτάναμε ως εδώ.
Μόνο με άφθαρτα, νέα πρόσωπα, κοινωνικά και επαγγελματικά καταξιωμένα, αλλά κυρίως χωρίς την ρετσινιά του λαμόγιου και του λιγούρη, μπορεί να ατενήσει με αισιοδοξία το μέλλον της η λεηλατημένη χώρα.

ΜΑΥΡΟΙ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ...

Μαυριδεροί σατανάδες με απαίσια όψη βγήκανε από την κόλαση για να θέσουν σε πειρασμό τους Χριστιανούς...

Αυτό πραγματικά πιστεύει η φτωχή γυναίκα μεγάλης ηλικίας που έπεσε θύμα ενός από δαύτους ένα μεσημέρι σε σχετικά κεντρικό δρόμο της πόλης της.

Όταν της όρμησε ο ξενόφερτος αλήτης μπροστά σε κόσμο και την άρπαξε από τον λαιμό για να της πάρει το μόνο κόσμημα που είχε, έναν χρυσό σταυρό που προσπάθησε τραβώντας τον να τον βγάλει πάνω από το κεφάλι της. Να την εξευτελίσει και να ατιμάσει το σύμβολο της πίστης της, του χριστού της αγίας που ευαγγελίζεται την αγάπη...

Αφού δεν μπόρεσε να τον αρπάξει έτσι, τραβούσε την αλυσίδα με μανία να σπάσει, με αποτέλεσμα να τραυματίσει τη γριά στον λαιμό και τα γόνατα πριν εξαφανιστεί τρέχοντας σβέλτα στα στενά, να πάει να πουλήσει το απόκτημα του σε έναν από τους κλεπταποδόχους για 5 - 10 ευρώ...

Που γύρω από την πλατεία που μαγαρίζουν με την παρουσία τους οι μαύροι σατανάδες έχουν ανοίξει μαγαζιά διαλαλώντας "κλέβετε και φέρνετε" με πρόσχημα τη οικονομική κρίση και την τάχα βοήθεια που προσφέρουν αγοράζοντας τα (ποιά;) χρυσαφικά του κόσμου. Ένας ταλαίπωρος μιά φορά μόνο θα πάει να "σκοτώσει" το πράμα του αν έχει, όποιος μπαινοβγαίνει συχνά αλλού τα βρίσκει, ο παράδεισος των διαρρηκτών και κλεφτών...

Τι άλλο να ελπίζει η γριά; αφού ούτε οι μπάτσοι βρίσκονται ποτέ στο σωστό σημείο όταν χρειάζονται, ούτε ο θεός της επεμβαίνει ποτέ να βοηθήσει τους πιστούς του.

Ούτε κοπέλια αναντρανιστά έχει στο χωριό, να κατεβούνε να περιλάβουνε τον μαυριδερό να τον θάψουνε άκλαφτο...

Μόνη της ελπίδα να θελήσει η χρυσή αυγή να εκδικηθεί για πάρτη της και με στελιάρια και μολότωφ να καθαρίσει την γωνία όπου το ύποπτο τηλεφωνείο αποτελεί στέκι τέτοιων σατανάδων και καμιά αρχή δεν το ελέγχει.

Τι άλλο να ελπίζει η γριά; σε μια ανεκτική κοινωνία που αδιαφορεί για τη γριά και γενικώς "συμπαρίσταται" με εκδηλώσεις και "προσφορές" σε κάθε περιπλανόμενο αλήτη και δραπέτη των φυλακών του τόπου του που ήρθε ακάλεστος να λεηλατήσει τον δικό τους τόπο, ειδικά η απαθής νεολαία μέχρι νάρθει η σειρά και της δική τους μάνας, θείας, αδερφής, να τη σύρουν στο δρόμο για λίγα ευρώ.

Σημειοτέον η γριά έχει χρόνια νεαρή Φιλλιππινέζα καθολική στο σπίτι της και ποτέ δεν είχε πρόβλημα μαζί της, όπως με τους μαυριδερούς μουσουλμάνους που μπήκανε τα τελευταία χρόνια στη χώρα ανεξέλεγκτα...

TALL IN THE SADDLE (WESTERN MOVIE)...

When a stranger arrives in a western town he finds that the rancher who sent for him has been murdered. Further, most of the townsfolk seem to be at each others throats, and the newcomer has soon run contrariwise to most of them.

ΑΝΥΠΑΝΤΡΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ...

Ελληνική ταινία από το 1988. Ένας σύγχρονος διαφημιστής ζωηρούλης και χαριτωμένος, δηλώνει "ελεύθερος" και κάνει τις γυναίκες να τρέχουν ξοπίσω του.

Ώσπου μια μέρα ανοίγοντας την εξώπορτά του, βρίσκει μπροστά του ένα μωρό! Πανικοβάλλεται. Προσπαθεί μέσα από κωμικές καταστάσεις να το ξεφορτωθεί.

Όμως είναι της μοίρας του, να φορτωθεί για τα καλά το μωράκι με όλα τα προβλήματα ενός μωρού...

ΚΛΗΔΟΝΑΣ ΚΑΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ...

Ο Κλήδονας (από την αρχαία λέξη «κλήδων» με ήτα που στον Όμηρο σημαίνει μαντικό σημάδι, προφητεία) είναι ένα Ελληνικό έθιμο που τελείται στις 24 Ιουνίου, την ημέρα του γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου...

Είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Στην εποχή του Ομήρου χρησιμοποιούσαν τη μαγεία του Κλήδωνα για να μαντέψουν τα μελλούμενα. Στους βυζαντινούς χρόνους την παραμονή του Αγίου Ιωάννη, οι άνθρωποι συναθροίζονταν σε κάποιο σπίτι ή στη γειτονιά, όπου γινόταν τραπέζι σαν να επρόκειτο για γαμήλιο δείπνο. Εκεί παρευρισκόταν κάποιο νεαρό κορίτσι ντυμένο νύφη. Στο τέλος της βραδιάς, ο κάθε παριστάμενος έριχνε ένα αντικείμενο σε ειδικό αγγείο με νερό, από όπου το ανέσυρε στη συνέχεια η "νύφη" υπό μορφήν κλήρου ως απάντηση στην ερώτηση του καθένα για το τι επιφύλασσε το μέλλον.

Ανήμερα του Αϊ-Γιαννού, αλλά πριν βγει ο ήλιος ώστε να μην εξουδετερωθεί η μαγική επιρροή των άστρων, η υδροφόρος νεαρή της προηγουμένης φέρνει μέσα στο σπίτι το αγγείο. Το μεσημέρι, ή το απόγευμα, συναθροίζονται πάλι οι ανύπανδρες κοπέλες. Αυτήν τη φορά όμως στην ομήγυρη μπορούν να συμμετέχουν και παντρεμένες γυναίκες, συγγενείς και γείτονες και των δύο φύλων, καλεσμένοι για να παίξουν το ρόλο μαρτύρων της μαντικής διαδικασίας.

Καθισμένη στο κέντρο της συντροφιάς, η υδροφόρος νεαρή ανασύρει ένα-ένα από το αγγείο τα αντικείμενα, που αντιστοιχούν στο "ριζικό" κάθε κοπέλας και μια άλλη, κάποια που έχει ποιητικό ή μαντικό ταλέντο απαγγέλει ταυτόχρονα τυχαίες μαντινάδες.

Μαντινάδες που είναι επηρεασμένες απλώς και μόνο από τη θέα του ριζικαριού, αφού η μαντιναδολόγος δεν ξέρει σε ποιον ανήκει το κάθε ριζικάρι.
(Μαντινάδες κανονικά λέγονται τα δίστιχα που περικλείουν κάποιο νόημα, κάποιο μαντάτο, άρα χρησμό).

Η μαντινάδα που αντιστοιχεί στο αντικείμενο (ριζικάρι) της κάθε κοπέλας θεωρείται ότι προμηνάει το μέλλον της και σχολιάζεται από τους υπόλοιπους, που προτείνουν τη δική τους ερμηνεία σε σχέση με την ενδιαφερόμενη με μια δική τους μαντινάδα, και η γιορτή συνεχίζεται...

ΤΥΧΕΡΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ...

Το 6ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στα Χανιά με πάνω από 60 συμμετοχές θα γίνει το Σ/Κ. Συλλογικότητες, ομάδες, σύλλογοι, κοινωνικοί χώροι και κοινότητες μεταναστών από τα Χανιά και την υπόλοιπη Ελλάδα, θα ενώσουν τις φωνές τους σε αυτή τη γιορτή αντίστασης και αλληλεγγύης...

Οι μέχρι τώρα συμμετοχές είναι οι παρακάτω:

Κοινότητα Τυνησίων, Σύλλογος Φιλιππινέζων, Κοινότητα Αφγανών, Σύλλογος Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα, Σύλλογος Σύρων, Κοινότητα Αιγυπτίων, Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό Ιντιφάντα, Στέκι Αλβανών μεταναστών, Κοινότητα Ιορδανών, Κοινότητα Πακιστανών, Ξενώνας Ανωγείων, Κοινότητα Σουδανών, Εφημερίδα «Δρόμος για την Αριστερά», Περιοδικό «Πυξίδα», «Εποχή», «Θέσεις», «Κελί», Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων, Εφημερίδα «Αυγή», Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Εργατική Αλληλεγγύη, «Κίνηση ενωμένοι ενάντια στον ρατσισμό και τη φασιστική απειλή», Αναιρέσεις, «Πριν», Περιοδικό «Αλάνα», Εκδόσεις «Διεθνές Βήμα». Ομάδα βαλκανικής - αντιπολεμικής λογοτεχνίας, Διεθνής Αμνηστία, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά δικαιώματα, Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, Αντιρρησίες συνείδησης, Κίνηση «Απελάστε τον ρατσισμό», Γιατροί του Κόσμου, Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών, Επιτροπή του Στεκιού για τα συσσίτια της Σπλάντζιας, Ομάδα του Στεκιού για τους άστεγους, Συντονιστικό Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Ρεθύμνου, Πολιτιστικές Ομάδες Πανεπιστημίου Κρήτης, Κοινωνικό Ιατρείο Ρεθύμνου, Ενα καράβι για τη Γάζα, Σαλταδόροι, Κατάληψη Rosa Nera, Παγκληρική Παλλαϊκή Αγωνιστική Κίνηση, dikaioma.gr, Ταξική Πορεία, Αριστερή Ενότητα, Ενωτική Πρωτοβουλία φοιτητών, Περίπτερο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, Δράση για την Ελευθερία, Πανελλήνια Ενωση Αδιορίστων Εκπαιδευτικών (παράρτημα Χανίων), Ομάδα δασκάλων του Στεκιού ΑΤΑΞΗΑ, Μαθητική Γωνιά, Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χανίων, ΕΛΜΕ Χανίων, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, Σύλλογος γονέων παιδιών προσχολικής ηλικίας, Μονογονεϊκές οικογένειες, Αριστερό βήμα διαλόγου, Ομιλος για τη μελέτη της επαναστατικής θεωρίας, ΚΟΙΣΠΕ Χανίων - Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης, Κέντρο Ψυχικής Υγείας, ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ - Συμβουλευτική Μονάδα Χανίων, Ομάδα αυτοβοήθειας ατόμων με ψυχική εμπειρία Χανίων, Terra Verde, Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων, Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων, Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου, Πρωτοβουλία κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα, Πρωτοβουλία κατοίκων Καντάνου για τη διάσωση, ανάδειξη και προβολή του ιστορικού φαραγγιού, Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της πόλης, Δίκτυο κοινοτήτων Χανίων.

Τυχερέ μετανάστη!

Πολλοί μαζεύτηκαν να σε υποστηρίξουν και να σου κάνουν γιορτές και πανηγύρια 2 μέρες.

Από αυτούς άμε να ζητάς φαί και δουλειά, τόσοι που είναι κάτι μπορεί να βρεθεί και για σένα...

Αν τους μείνει χρόνος ανάμεσα στην μεταξύ τους μπουρδολογία για "αγώνες", "επαναστάσεις", "αλληλεγύεις" και "ταξικές" ατέρμονες πορείες...

Πες τους αράπη πως πεινάς όπως διαλαλείς συνέχεια όταν με βλέπεις, να δω ποιός μαλάκας δεν θα φάει να σου δώσει εσένα, έτσι γίνεται όταν το φαί δεν φτάνει για όλους...

Δεν θα μπορέσω να το δώ, δεν θα είμαι εκεί...

Γιατί ενώ καταλαμβάνουν δωρεάν δημόσιο χώρο στο κέντρο της πόλης, θα στήσουν μπλόκα στις εισόδους και θα μου ζητούνε λεφτά για να περάσω μέσα. Επίμονοι θρασείς νεαροί και νεαρές που το έχουνε δει "επαναστάτες" του κώλου, μέχρι αηδίας, να σηκωθώ να φύγω...

Όπως κάνανε και πέρυσι και πρόπερσι κι όλα τα χρόνια του "φεστιβάλ" τους, εκτός από τα πρώτα πρώτα που δεν υπήρχανε αυτοί και το έκανε ο δήμος.

Εσύ που θα μπεις τζάμπα ψάξε να βρείς τι θα ξετελέψει για σένα μετά το διήμερο πανηγύρι (για πάρτη τους)...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ...

Στο λεωφορείο δίπλα μου καθότανε η μικρή Μαριάννα και λόγω ηλικίας είχε άπειρες απορίες που απεύθυνε προς τα μέλη της οικογένειας της που τη συνόδευαν: την μάνα και τη γιαγιά της, σιχαμένα άσχημα καρακατσουλιά και οι δυό.

Μην παίρνοντας απάντηση από τα άσχετα παντελώς καρακατσουλιά της οικογένειας της, με το θάρρος των 5 χρόνων της ως τώρα ζωής της στράφηκε σε μένα, που απάντησα στην ερώτηση της, να ξεφύγω από μια βαρετή απογευματινή διαδρομή κολλημένος στο κάθισμα του λεωφορείου.

Καθόλου δεν μ' ενοχλούσε η μικρή Μαριάννα που μετά την ικανοποιητική για αυτήν πρώτη απάντηση που έλαβε, είχε πλήθος ακόμη ερωτήσεις και θα κάναμε μια καλή κουβέντα ώσπου να φτάναμε στον προορισμό μας, αν δεν επενέβαιναν εναλλάξ τα καρακατσουλιά να την αποτρέψουν, πότε με το

- Μην ενοχλείς τον κύριο...

και κατόπιν με το κλασσικό φοβικό:
- Δεν σου είπαμε να μην μιλάς σε αγνώστους;

Έτσι η μικρή Μαριάννα αναγκάστηκε ν' απομονωθεί σε άλλο κάθισμα και να σωπάσει χωρίς να ικανοποιήσει την περιέργεια της και να μάθει κάτι καινούριο αφού κανείς δικός της σε απαντούσε τις ερωτήσεις της λόγω άγνοιας, κι εγώ ο "άγνωστος" (πως να γνωριστούμε και πού, αφού δεν θα την ξανάβλεπα ποτέ), να συνεχίσω να βαριέμαι και κοιτώντας έξω από το παράθυρο να διασκεδάσω την ανία μου...

Έτσι τα φοβισμένα καρακατσουλιά πετύχανε αυτό που θεωρούσανε σωστό και η μικρή Μαριάννα αφού γλίτωσε από μένα τον "άγνωστο" τάχα "προστατευμένη" μεγαλώνοντας δυστυχώς θα καταλήξει καθ' εικόνα κι ομοίωση με την οικογένεια της:

Μια ακόμη αμόρφωτη χοντροκώλα που θα κλείνεται στο σπίτι και ανέμελη στη σιγουριά της θα βλέπει τα φοβικά δελτία ειδήσεων, τα τουρκοσήριαλ, την Πάτυ, την Πάνια και τον Λαζόπουλο να την κοροϊδεύουν...

Που θα παντρευτεί από νωρίς κι όπως όπως με προξενιό, για να μεταδίδει τις ίδιες φοβίες στα δικά της παιδιά. Όπως εκείνη έμαθε...

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΗ...

Συνεχόμενες απεργίες από την ΔΕΗ. Συγκεκριμένα από την συντεχνία των κομματικών συνδικαλιστών της.

Αντιστέκονται για να μην διαχιερίζεται καλύτερα η επιχείρηση και προπαντός μη χάσουν οι ίδιοι τα εκβιαστικά δοσμένα προνόμια τους που μεταξύ άλλων στραβών του δημόσιου βίου μας έφτασαν ως εδώ!

Πώς; Κόβοντας με το έτσι θέλω το ηλεκτρικό ρεύμα περιοδικά στους καταναλωτές - πελάτες τους, τις πιο απίθανες ώρες και στιγμές, με την δικαιολογία της ανεπάρκειας του δικτύου, που όλοι (εκτός από αυτούς που κι αυτό το έχουν τζάμπα) πληρώνουν τακτικά και υποχρεωτικά με κάθε λογαριασμό που τους έρχεται ανά δίμηνο...

Το ηλεκτρικό είναι αγαθό. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να το κόβει. Ο ίδιος ο πολιτισμός προόδευσε γιατί οι άνθρωποι είχαν περισσότερες ώρες φως στη διάθεση τους να σκεφτούν, να δουλέψουν, να δημιουργήσουν.

Ότι πρόβλημα έχουν με την κυβέρνηση ας το λύσουν το μαζί της. Δικά της παρακλάδια είναι, με αυτήν και ίδιου χρώματος.

Δεν μπορεί μια δράκα βολεμένων κομματόσκυλων να ανατρέπει τη ζωή και τη δουλειά όλων των υπόλοιπων Ελλήνων για να δείξουν πόσο κομπλεξικοί ψευτόμαγκες είναι, ενόψιν του ελάχιστου περιορισμού κάποιων προκλητικών "κεκτημένων", που δεν καρπώνονται όμως οι υπόλοιποι εξ ίσου.

Νοικοκυραίοι και μαγαζάτορες που έχουν υποστεί ξανά και ξανά ζημιές χιλιάδων ευρώ από τις διακοπές, για τα προνόμια του κάθε Μήτσου που έτυχε να τον βάλουν στην ΔΕΗ κάποτε...

Γιατί να μην κρατήσουμε την ΔΕΗ κρατική, αλλά όμως με το μισθολόγιο του ιδιωτικού τομέα;

Μήπως οι εργάτες και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού; Εργαζονται και πολύ σκληρά μάλιστα, χωρίς την ομπρέλλα της μονιμότητας και χωρίς τη δυνατότητα να κατεβάζουν διακόπτες για ίδιον όφελος.

Έτσι θα επιτευχθεί το τερπνόν, δηλαδή κρατική ΔΕΗ όπως θέλουν οι συνδικαλιστές της, αλλά και το ωφέλημο, καμιά δεκάρα πίσω στον κρατικό κορβανά, κόβοντας όλα τα περιττά προνόμια, όπως θέλουν όλοι οι υπόλοιποι "αγανακτισμένοι" Ελληνες.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ...

Καλοκαίρι, η εποχή που βγαίνει έξω ο πολύς κόσμος να χαρεί την φύση ή την πόλη, σε μια διαδρομή μετά πολλών εμποδίων.

Βλέπει όμως πως ο δημόσιος χώρος καταπατείται και απαξιώνεται από τον ιδιωτικό που καταβροχθίζει κάθε σπιθαμή του πρώτου με εμπορική αξία.

Αν ο δήμος κάθε περιοχής δεν υπερασπιστεί τους ελεύθερους χώρους του ώστε να υπάρχουνε προς όφελος των δημοτών, ποιός περιμένει να το κάνει;

Πρώτα να ελευθερώσουν τις παραλίες που έχουν καταληφθεί από "επιχειρηματίες" της ομπρέλας, της ξαπλώστρας, του φραπέ και της ηχορύπανσης (ρακέτες, τσιρίδες, beach bar, τζετ σκι, λαικός αμανές της ρουσφετο-παράγκας-καντίνας).

Μετά να εφαρμόσουν τον νόμο και να ελευθερώσουν τα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους των πόλεων από τα μηχανάκια, τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, την τραπεζορύπανση σε κάθε εκμεταλλευσιμο εκατοστό, και την ηχορύπανση που την ακολουθεί, έπειτα να ξηλώσουν από τα νησιά και την ηπειρωτική χώρα, τα αυθαίρετα (όσα δεν "νομιμοποίησαν" ακόμη), και προπαντός να εφαρμόσουν τον αντικαπνιστικό νόμο που ψηφίστηκε από την βουλή μα οι "επιχειρηματίες" του φραπέ των 5 ευρώ τον γράφουν στα συνεχώς αυξανόμενα στο δρόμο τραπεζοκαθίσματα.

Εδώ και δεκαετίες εμφανίζονται διάφορα καραβάνια αθιγγάνων που κατασκηνώνουν στα πέριξ των πόλεων και τις κατακλύζουν ζητιανεύοντας και κλέβοντας ότι βρούνε από τα παραπάνω μέρη συγκέντρωσης πολύ κόσμου. Αυτοί μάλλον εξαιρούνται των νόμων λόγω "πολιτισμικών" ιδιαιτεροτήτων, όπως εξαιρούνται και οι εν λόγω καφετεριάδες που έκαναν τις πλατείες και τους πεζόδρομους τσαντιρομαχαλάδες με κιτς καναπέδες, πολυθρόνες, κουρελαρία και πλαστικά, σόμπες και φωτιστικά.

Επίσης να μαζέψουν αν μπορέσουν ( οι μπάτσοι δείχνουν πως δεν μπορούνε) τους χωριάτες οπλοφόρους των αγροτικών με τα μαύρα τζάμια που έφτασαν να χαλούν ακόμη και τα γλέντια που παραβρίσκονται με το να πυροβολούν ό,τι κινείται, ακόμη και σκυλιά, αλλά και τους ίδιους τους φίλους τους εν ώρα μέθης, μέχρι και ακίνητους στόχους όπως οι πινακίδες της περιοχής.

Μετά να συμμαζέψουν όσους αγρότες υπεραντλούν και φαρμακώνουν τα χωράφια με υπερδόσεις φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών, κλπ, κλπ.

Και μετά ας ασχοληθούν και με το "ελεύθερο" κάμπινγκ, όπου ο κάθε εις κατασκηνώνει όπου τον βολεύει επικαλούμενος το δικαίωμα του σαν ανθρώπου να έρχεται σε επαφή με την φύση, αγνοώντας επειδεικτικά τους άλλους. Η ελεύθερη κατασκήνωση πάντα απαγορευόταν αλλά με ευθύνη πολλών πάντα καταστρατηγούταν, μα παρά τα προβλήματα που δημιουργεί στην περιοχή του, προκαλεί ασφαλώς λιγότερη καταστροφή, στην όση φύση έχει απομείνει, από τα παραπάνω.

Mythologikally movie toy 1960, with Steve Reeves.

Hercules drinks from a magic spring and loses his memory and his seduced by Queen Omphale of Lydia.

While young Ulysses tries to help him regain his memory, political tensions escalate in Thebes, and Hercules' new wife finds herself in mortal danger...

Η ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ερρίκου Θαλασσινού από το 1973.

Οι γυναίκες ενός χωριού κάθε χρόνο τηρούν ένα παλιό έθιμο, σύμφωνα με το οποίο αναλαμβάνουν την εξουσία από τις 12 τα μεσάνυχτα για 24 ώρες. Πρόκειται για τη λεγόμενη γυναικοκρατία.

Εκείνη την χρονιά όμως αποφασίζουν να κρατήσουν την γυναικοκρατία για πάντα, πράγμα που δεν αρέσει καθόλου στους άντρες, οι οποίοι προσπαθούν να ανατρέψουν τα σχέδιά τους.

Έτσι αποφασίζουν να δράσουν όπως η Λυσιστράτη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο...

ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ...

Κέντρο της πόλης ώρα 9.00πμ.

Μόλις έχει ξυπνήσει η γυφτο-οικογένεια που ανενόχλητα έστρωσε μια κουβέρτα και τρία μαξιλάρια στο πιο κεντρικό πέρασμα κι εγκατέστησε το θλιβερό νοικοκυριό της κάτω από το άγαλμα του Δασκαλογιάννη, υπό τα βλέμματα όλων όσων περνούν και είναι πολλοί.

Εκεί ζούνε, θέτουνε, τρώνε, πλένονται και χέζουν στα παρτέρια του δήμου, στο κέντρο της πόλης, χωρίς να νοιάζεται κανείς...

Λίγες δεκάδες μέτρα απέναντι στην κεντρική αγορά, άλλοι ξεπεσμένοι μαγαρίζουνε με τα τομάρια τους τα παγκάκια και ξερνούνε τις μπύρες εκεί που κάθονται, αηδιαστικό θέαμα για όσους τους βλέπουν, πολλοί περαστικοί κι εδώ...

Σε εκατό βήματα παραπέρα σε άλλη πλατεία που είναι και η κεντρικότερη πιάτσα ταξί της πόλης, χασικλήδες παραμιλούνε και δεκάδες αλλοδαποί την έχουν καταλάβει και μαγαρίσει χρόνια τώρα, παλεύοντας μεταξύ τους για ένα μεροκάματο ή μια μπύρα, αταίριαστοι μεταξύ τους από όλες τις τριτοκοσμικές φυλές του πλανήτη. Κι η μυρωδιά που είναι ποτισμένη και ποτέ δεν καθαρίζει, άλλο πράμα...

Να μην αναφέρω την επαιτεία και το παραεμπόριο κάθε αχρείαστου υλικού, αφού τουλάχιστον μερικές δεκάδες χέρια με κάθε τρόπο διεκδικούνε τον πενιχρό οβολό του κόσμου που θα σταθεί και θα τους δώσει σημασία...

Τα κύρια σημεία του κέντρου της πόλης είναι υπό κατάληψη καθημερινά από κάθε πατσαούρι, συν οι συγκεντρώσεις και πορείες για οποιοδήποτε θέμα με τους συνήθεις ρουφιανους ξαμολυμένους να καταγράφουν φάτσες και λεγόμενα, καθημερινό φαινόμενο αναταραχής πια κι αυτό.

Να μην μπορεί να πορίσει κανείς έξω ένα απόγευμα και να βρει ένα καθαρό κεντρικό παγκάκι να κάτσει, να δει κανένα κώλο τώρα το καλοκαίρι και να παρατηρήσει την κίνηση της πόλης και τις αντιδράσεις του πλήθους.

Χωρίς να σιχαθεί τη ζωή την ίδια...

Τα σκουπίδια ανόργανα ή οργανικά δεν τ' αφήνουνε στο κέντρο της πόλης να τα βλέπουνε όλοι, ντόπιοι και ξένοι τουρίστες.

Τα κρύβουνε κάτω από το χαλί, να μην φαίνονται τα χάλια τους, σε απόμερους τόπους να εκθέτουν αθέατα την κακομοιριά τους.

Ή τα πάνε για ανακύκλωση να ξεβρωμέσει ο τόπος μια και καλή, όπως κατά βάθος επιθυμούνε μα δεν το λένε όσοι τα τρώνε στη μάπα καθημερινά. Ιδίως οι "νοικοκυραίοι" με τα κεντρικά μαγαζιά που χάνουν κέρδη και το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι ν' ανεβάζουν τις τιμές όταν δουν πελάτη.

Και ο δήμος πέρα βρέχει, καθώς "συμπαραστέκεται" γενικώς με την απουσία του όπου ταραχή και ξεπεσμένος...

ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑΝ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...

Που δυστυχώς εμπόδιζαν για ώρες πάνω στην καλύτερη φάση της, την παρακολούθηση της χθεσινής ολικής έκλειψης σελήνης, που φάνηκε ευκρινώς μόνο στην αρχή της λίγο μετά τις 9.10μμ και πάλι καθαρά μετά τις 12.15πμ όταν καθάρισε οριστικά ο ουρανός από το σημείο που βρισκόμουν...

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ή ΔΟΛΟΣ...

Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και κυρίως από την Κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα ότι η κρίση είναι οικονομική - κοινωνική - πολιτική.

Τα πλήθη των "αγανακτισμένων" πολιτών στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων και τα διάφορα κινήματα ανυπακοής προειδοποιούν ότι πλέον βρισκόμαστε ενώπιον της χρεοκοπίας ενός πολιτικού συστήματος το οποίο βάσισε την αναπαραγωγή του στη λεηλασία του ιδιωτικού τομέα.

Ταυτόχρονα αναδεικνύεται και η ανεπάρκεια του σχεδίου σωτηρίας, καθώς η σταδιακή παραχώρηση σε ξένους παράγοντες του οικονομικού αυτεξουσίου της χώρας δεν μπορεί να αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Με την πολιτική καμένης γης που ακολουθείται εδώ και καιρό στην αγορά, κανενός είδους ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα.

Η ύφεση αναδεικνύεται πλέον ως το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η συρρίκνωση των εισοδημάτων με ταυτόχρονα επιβολή πλήθους από νέους φόρους.

Το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων. Η αυξημένη ανεργία

Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δρόμους χωρίς επιστροφή. Δεν μπορούμε να αναζητήσουμε τη λύση σε νέες δανειακές συμβάσεις, όχι για αναπτυξιακές ανάγκες αλλά για αποπληρωμή παλαιοτέρων τοκοχρεολυσίων.

Όσοι έπρεπε να επενδύσουν τόσα χρόνια δεν το έπραξαν. Τρώγανε γενναίες επιδοτήσεις και βγάζανε τα εργοστάσια στο εξωτερικό. Και μένει στους αληθινούς "πατριώτες" της μεσαίας τάξης, την μοναδική πραγματική οικονομία της χώρας, να το πράξει. Της αφαιρούν όμως και αυτή τη δυνατότητα, αφού τα κίνητρα για επενδύσεις από τους μικρούς ή μεσαίους είναι στην ουσία ανύπαρκτα.

Η πολιτική του μνημονίου που έχει ακολουθηθεί έως τώρα δίνει έμφαση στην περικοπή του ελλείμματος και όχι στην ενίσχυση της αναπτυξιακής προοπτικής. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν αποτελεί λύση στην αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος. Σε μεγάλο βαθμό κατοπτρίζει μία στρεβλή ανάγνωση της ελληνικής πραγματικότητας, όπου αποτυχημένα στο εξωτερικό μοντέλα αναβαπτίζονται στην Ελληνική κρίση χρέους και προωθούνται ως "μαγικές συνταγές".

Η κοινωνία και η αγορά δηλώνει την κόπωσή της από τις συνεχείς επικαιροποιήσεις του μνημονίου και την οργή της για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Οι πολιτικοί μας ταγοί τους οποίους όμως εμείς εκλέγουμε και αυτοί στη συνέχεια εκμεταλεύονται συνειδητά την εμπιστοσύνη μας ώστε να μας περιορίζουν σε στεγανά και κλισέ. Για να μας κουνάνε επειτα το δάχτυλο απειλητικά για το πως πρέπει να ζούμε, να κινούμαστε, ακόμα και να πεθαίνουμε στην ίδια μας την πατρίδα.

Στο χέρι μας είναι να τολμήσουμε κάποτε να τους πούμε χωρίς παροξυσμούς ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν αυτοί διαχρονικά και οτι δεν είναι μόνο ανίκανοι, αλλά ενδεχομένως και δόλιοι στην πολιτική τους...

ΟΠΛΟΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ...

Κάποιοι και μάλιστα αρκετοί εκμεταλευόμενοι την ιστορία και τα έθιμα των παλιών Κρητικών κάνουν του κόσμου τα αίσχη στο όνομα της Κρητικής παράδοσης και λεβεντιάς.

ΠΙστεύω όμως ότι δεν πρέπει να στρογγυλεύομε τα πράγματα. Γιατί συνήθως τα κατηγορητήρια για όπλα συνδυάζονται με ζωοκλοπές, ναρκωτικά και αρχαιοκαπηλεία...Δεν μπορούμε να δεχόμαστε τους οπλοφορούντες χασισοκαλιεργιτές και τους κάθε λογής κακοποιούς η και τους διάφορους φιγουρατζήδες που ξεκουμπουρώνουν στα πανηγύρια και κοινωνικές εκδηλώσεις και τρομοκρατούν τον κόσμο με τους άσκοπους πυροβολισμούς, σαν μέρος της Κρητικής παράδοσης.

Ουδεμία σχέση μεν τα κρητικά έθιμα έχουν οι άσκοποι πυροβολισμοί. Οι πυροβολισμοί στην παράδοση της Κρήτης είχαν πάντα κάποιο σκοπό.

Για παράδειγμα όταν έφευγε η νύφη από το σπίτι του πατέρα της την αποχαιρετούσαν με κάποιους πυροβολισμούς (κάποιους, όχι πόλεμο) η όταν έπιανε τον χορό η νύφη η οι κουμπάροι, αλλά πάντα είχαν συμβολικό χαρακτήρα και όχι συναγωνισμό ποιός θα ρίξει τις περισσότερες η ποιός θα δείξη ότι έχει το καλύτερο πιστόλι.

Η φανερή και επιδεικτική οπλοφορία ήταν πάντα κατακριτέα στην παλιά Κρήτη. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να βάνουμε στο ίδιο τσουβάλι όποιον έχει ένα όπλο στο σπίτι του η κρυμένο κάπου χωρίς να το επιδεικνύει και κάποια στιγμή, μόνος του η με φίλους του πηγαίνει σε κάποιο βουνό και κάνει σκοποβολή, η το χρησιμοποιήσει πέντε φορές στην ζωή του σε κοινωνικές εκδηλώσεις.

Μια φορά οι άνθρωποι είχαν τα όπλα, τα φύλαγαν καλά και τα χρησιμοποιούσαν στις επαναστάσεις. Δεν τα κουβαλούσαν όπου πήγαιναν, δε βάραγαν στο γάμο του Καραγκιόζη, δε σκότωναν τους συνανθρώπους τους για πλάκα στα γλέντια, δεν τρομοκρατούσαν τους άλλους, δε χαλούσαν τα γλέντια, δεν στήνανε ενέδρα στους "εχθρούς" τους, δεν μέθαγαν πίνοντας κρασί από κούπες του 1 λίτρου κι όποιον πάρει ο Χάρος...

Η οπλοκατοχή έπρεπε να επιτρέπεται, όμως να τιμωρείται με παραδειγματικό τρόπο η κακή χρήση των όπλων και η επιδεικτική οπλοφορία. Δεν πιστεύω ότι είναι επικίνδυνα τα όπλα αλλά ο λάθος τρόπος σκέψης του κάθε ανθρώπου και ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει επικίνδυνος με το αυτοκίνητο, με τσεκούρι, με μαχαίρι και με χιλιάδες άλλους τρόπους, αλλά και με τα κυνηγετικά όπλα που επιτρέπονται από το νόμο.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η αγάπη των Κρητικών για τα όπλα και η γνώση και εξεικοίωση τους με αυτά προκαλούσε και προκαλεί τρόμο στους εχθρούς της Κρήτης και του Ελληνισμού. Γιαυτό με κάθε τρόπο επιζητούν να την αφοπλίσουν πάλι...

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ...

Το οτι το κίνημα των "Αγανακτισμένων" αρχίζει και προκαλεί τριγμούς στο καθιερωμένο πολιτικό σύστημα, δηλώνει ότι οι απλοί άνθρωποι που κατεβαίνουν κάθε απόγευμα στις πλατείες, κάθε άλλο παρά περαστικοί είναι..

Αγωνίζονται για τα αυτονόητα, έστω κι αν ορισμένες ομάδες υπερβαίνουν τα δημοκρατικά εσκαμμένα. Καλύτερα να εκφράζεται η αγανάκτηση έξω, παρά να παραμένει σκόνη στον καναπέ...

Οι περισσότεροι είναι άνεργοι, άλλοι ανήσυχοι πολίτες, φτωχοί ηλικιωμένοι, σκεπτόμενοι πολίτες, απελπισμένοι από τα χρέη, πολλοί νέοι χωρίς μέλλον, χωρίς όνειρα, χωρίς καμιά προοπτική. Βλέπετε χειρότερη κι από την κλοπή του πλούτου μιας χώρας είναι η κλοπή των ονείρων των νέων ανθρώπων της, η κλοπή του μέλλοντός τους.

Όσο κι τα κόμματα αμφισβητούν τις προθέσεις των "αγανακτισμένων", όσο κι αν θέλουν να τους καπελώσουν και να κατευθύνουν όπως συνήθισαν ως τώρα, ήδη στη συνείδηση του κόσμου δημιουργείται ένας κοινός παρονομαστής: να φύγουν αυτοί οι πολιτικοί. H απορία για το "πού θα πάει το πράγμα", μεγαλώνει στους κομματικούς σχηματισμούς σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

Οι ίδιοι οι πολιτικοί διαπιστώνουν σήμερα, με το κίνημα κυρίως των "Αγανακτισμένων" στο κατώφλι της Βουλής, ότι το μόνο που κατάφεραν τόσα χρόνια με τη στάση τους, ήτανι να μη σταθούν στο ύψος των ευθυνών που τους έδωσε η ψήφος του λαού και να διαψεύσουν τις προσδοκίες του...

Συνεχίζουν ν' ακολουθούν την επικοινωνιακή πεπατημένη της τρομοκράτησης της κοινής γνώμης, ώστε να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα πιο οδυνηρά μέτρα.

Η κυβέρνηση κινδυνολογεί κατ' εξακολούθηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και οι συγκάτοικοί της καιροσκοπούν εκλογοθηρικά (υπεράνω όλων το κόμμα), τα αριστερά κόμματα επιμένουν σε συνωμοσίες, ενώ όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες βουλοπλέουμε μεταξύ απόλυτης χρεοκοπίας και χάους.

Είναι η πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση που τόσο μεγάλες κινητοποιήσεις δεν ελέγχονται από το κο΅΅ατικό σύστη΅α, το οποίο αντίθετα αμφισβητείται ευθέως...
Και ναι μεν, μπορεί το πλήθος που συγκεντρώνεται, κυρίως στο Σύνταγμα να είναι ανομοιογενές η ετερόκλητο, σε καμιά όμως περίπτωση δεν είναι απολιτικό. Γιατί τι άλλο χρειάζεται κανείς για να πολιτικοποιηθεί, όταν χάνει το ψωμί του ή δεν έχει ψωμί;

Έχουμε εδώ μια υπέρβαση στην κοινωνία, σπάνια για τα Ελληνικά μεταπολεμικά δεδομένα. Μακάρι μια τέτοια συσπείρωση να την είχαμε και τον καιρό που έπρεπε. Όταν δηλαδή οργίαζαν τα σκάνδαλα στα ΜΜΕ και στις συζητήσεις, μα δεν επενέβαινε καμιά δικαιοσύνη τότε και δεν είχαμε καμιά πράξη ευθιξίας κανενός θιγόμενου πολιτικού.

Αν προς στιγμή όλα φαίνονται ασύνταχτα και χωρίς συγκεκριμένους στόχους στο Σύνταγμα, είναι βέβαιο πως αργά ή γρήγορα θα μορφοποιηθεί μια ιδεολογία συγκροτημένη. Η μαζικότητα, η ειρηνική αντίδραση, η απέχθεια για τους παλαιοπολιτικούς, τι άλλο είναι, αν δεν είναι μια υγιέστατη αμφισβήτηση;

Από την αρχική αμφισβήτηση δεν αρχίζουν όλα; Και στο κάτω - κάτω οι συγκεντρωμένοι στις πλατείες κάθε πόλης, κάθε βράδυ, δεν έχουν να χάσουν τίποτε στην απελπισία τους. Εξάλλου, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ...

Κι αυτοί πιστεύουν πως δίνουν τον δικό τους τώρα...

MC LINTOCK (MOVIE)...

Cattle baron George Washington McLintock fights his wife, his daughter and political land-grabbers in this western comedy.
A loose interpretation of Shakespeare's Taming of the Shrew...

ΝΟΜΟΣ 4000 (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ο Nόμος 4000 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958 και ήταν ο νόμος που καθόριζε την αντιμετώπιση των νεαρών ταραχοποιών, που ήταν γνωστοί ως τεντιμπόις.

Με βάση το νόμο, τιμωρούταν η εξύβριση. Η αστυνομία συνελάμβανε όσους νεαρούς έριχναν γιαούρτι ή φρούτα σε ηλικιωμένους και γυναίκες και τους οδηγούσε στο κρατητήριο, όπου γινόταν σε αυτούς κούρεμα με την ψιλή και τους έσκιζαν τα ρεβέρ από τα παντελόνια τους. Ο νόμος ήταν αμφιλεγόμενος και προήγαγε τη διαπόμπευση. Επίσης όριζε ότι θα ασκούταν δίωξη και εναντίον των γονέων των ανήλικων ταραξιών.

Ο Νόμος 4000 άρχισε να εφαρμόζεται στις 3 Σεπτεμβρίου του 1958, όταν τέσσερις νεαροί που είχαν προβεί σε πράξεις εξύβρισης, διαπομπεύτηκαν στους δρόμους της Αθήνας, κουρεμένοι σύρριζα και δεμένοι με χειροπέδες...

Η ομώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη από το 1962, παρουσιάζει το νόμο και την εφαρμογή του. Ένα περιστατικό στο σχολείο αναγκάζει τον γυμνασιάρχη να αποβάλει το Γιώργο και την παρέα του...

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 2011...

Όπως καταγράφηκαν σε κουβέντα με εργαζόμενο σε γνωστό κέντρο κοινωνικών συνεστιάσεων γεμάτο κάθε σαββατοκύριακο από αφελείς που δεν γνωρίζουν.

Ο έχων τη θέση "προιστάμενου" έχει μια σφυρίχτρα και απευθύνεται στο προσωπικό ως νεοσύλλεκτους στρατιώτες ή καλύτερα κατάδικους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, με το να στέκουν σε ορισμένη θέση στον χώρο προσοχή εν είδη προσκλητηρίου, στο άκουσμα ορισμένου ήχου, ή εκτελώντας αυτόματα εντολές στο άκουσμα άλλων...

Προσωπικό που αποτελείται κυρίως από Αιγύπτιους λαθρομετανάστες που τους μαζεύει κάθε πρωί από τον Ταυρωνίτη και τους έχει με ολιγόωρη απασχόληση (μέχρι 4 ώρες καθημερινά).

Που δουλεύουν χωρίς να έχουν σχέση με την συγκεκριμένη δουλειά μαζικής εστίασης - κουζίνας, ακολουθώντας τις υποδείξεις του "προιστάμενου", υπό τον φόβο ξερής βοϊδόπετσας που κουνά στον αέρα τακτικά...

Το προσωπικό συνολικά 17 άτομα συμπληρώνεται από Αλβανό ψευτομάγειρα, Βούλγαρους βοηθούς και ελάχιστους Έλληνες που κακές συγκυρίες κι ανεργία έσπρωξαν σε τέτοια απασχόληση.

Εξαιρείται ο αδελφός του "προιστάμενου" ως ο μόνος που απολαμβάνει προνόμια όπως εικονική πολύωρη εργασία μέσω της κάρτας που χτυπάνε υποχρεωτικά όλοι, μα μόνο αυτουνού υπερβαίνει τις 4 ώρες καθημερινά, άγνωστο που φτάνει και τι άλλα κόλπα κάνουν τα αδέρφια κι αν είναι εν γνώση του πραγματικού ιδιοκτήτη του χώρου...

- "Εδώ είμαι εγώ το αφεντικό, όποιον θέλω παίρνω κι όποιον θέλω διώχνω, θα κάνετε ότι σας λέω, αλλιώς σπίτια σας" το μόνιμο μότο του...

Όποιο λάθος ή μικροζημιά τιμωρείται με πρόστιμο 10 - 20 ευρώ, που παρακρατείται από τον μισθό των υπαλλήλων, όποτε κι αν πληρωθούν, αφού άνθρωπος που δουλεύει 2,5 μήνες δεν πήρε ακόμη δεκάρα από ότι δικαιούται για την όχι πάνω από 4ωρη εργασία που είπαμε...

Πελάτες του κέντρου όντας παραγωγοί οι ίδιοι, φέρνουν εκλεκτά κρέατα, τυριά, μέλι για να σερβιριστεί στους καλεσμένους στο τραπέζι στη χαρά του παιδιού τους, μες στη ζούλα της βραδιάς δεν αντιλαμβάνονται πως με διάφορα κόλπα στην κουζίνα είτε σερβίρονται σε μειωμένες ποσότητες, είτε παρακρατούνται τελείως από τον "προιστάμενο", είτε παίρνουν τη θέση τους άλλα παλαιότερα από την κατάψυξη όπου ξέμειναν για καιρό από προηγούμενες εκδηλώσεις.

Όσο για τα αποφάγια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αποτελούν τη γέμιση των κρεατο-εδεσμάτων που εμείς όλοι οι Χανιώτες γευόμασταν σε μπουφέδες όπου πηγαίναμε σε διάφορες εκδηλώσεις, αγορασμένα σε τιμή ευκαιρίας από άλλους τοπικούς και πασίγνωστους "επιχειρηματίες" του είδους, έτσι καλά που εξαφανίστηκαν φέτος οι μπουφέδες λόγω έλλειψης παράδων από παντού...

Σε συνθήκες τέτοιες ένας εργαζόμενος στον χώρο, πρώην μάγειρας με πολύχρονη εμπειρία και νυν βοηθητικός κατά την κρίση του "προισταμένου", πήγε στο τοπικό ΙΚΑ να καταγγείλει τις συνθήκες μαύρης εργασίας.

Δεν εισακούστηκε όμως λόγω του ότι η επιχείρηση λειτουργεί κυρίως σαββατοκύριακα βράδυ, ώρες που δεν υπάρχουνε διαθέσιμοι υπάλληλοι για ελέγχους και οι υπόχρεοι για αυτό δυσανασχετούν λόγω δικών τους κοινωνικών υποχρεώσεων τις ίδιες ώρες...

Υπάλληλοι που νοιάζονται μόνο για το ωράριο και τα δικαιώματα τους, κατεβαίνοντας σε απεργίες συχνά, μα αδιαφορώντας σε επώνυμες καταγγελίες που πρέπει να ελέγξουν, για καλό και του οργανισμού που δουλεύουν και των εργατών του τόπου.

Εκτός αν πρέπει να το πάρουνε προσωπικά οι εργάτες και βρεθεί ο Αντώνης από την Έδεσσα που μας κουβαλήθηκε εδώ να παίζει τον "προιστάμενο" - επιστάτη σκλάβων, στα μέρη που γεννήθηκε.

Όταν τον περιλάβουνε με μια χοντρή αλυσίδα και τον κάνουνε 800 οκάδες, να δείτε πόσο ωραία θα επιπλέει και θα τον παίρνουν τα κύματα. Στα τέτοια τους δε, αν φτάσει ζωντανός ή ψοφίμι. Τι να περιμένουνε δηλαδή;

ΤΖΑΜΠΑ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ...

1.
Πες μου τι φύλαξες
σε μένανε να δώσεις
αφού επέλεξες
σ' άλλον να χαριστείς.

2.
Πίκρα αισθάνεσαι
αφού τον εκτονώσεις
κι όλο θα ψάχνεις
κάτι για να ζεσταθείς.

3.
Πες μου τι νόμιζες
το κέφι σου θα κάνεις
κι όταν χοτράσεις
θάρθεις να μου φορτωθείς;

4.
Λάθος κατάλαβες
μα τώρα θα πληρώσεις
για ψεύτη έρωτα
τζάμπα θα πληγωθείς!

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"...

ΕΥΡΩΠΗ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ...

Ο δείκτη Καινοτομιών που εκδίδει η Κομισιόν (πρόσφατα έδωσε στην δημοσιότητα αυτόν του 2010), μετράει την θέση κάθε χώρας της ΕΕ-27 όσον αφορά τις καινοτομίες που έχει εφαρμόσει στα πλαίσια της Συμφωνίας της Λισσαβόνας για την δημιουργία μιας δυναμικής ανταγωνιστικής Ευρώπης, βασισμένης στην κοινωνία της γνώσης.

Περιλαμβάνει 25 παραμέτρους μεταξύ των οποίων είναι ο αριθμός αποφοίτων με διδακτορικό, διεθνείς επιστημονικές δημοσιεύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες για έρευνα και τεχνολογία, διαθεσιμότητα venture capital, αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων που παράγουν καινοτομίες, αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, έσοδα από εκμετάλλευση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, ποσοστό των εξαγωγών που να βασίζεται σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, κλπ.

Η θέση της Ελλάδας στο Δείκτη Καινοτόμων για το 2010 είναι καθαρά απογοητευτική. Σύμφωνα με αυτόν μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα βρίσκεται στην θέση 19. Η βαθμολογία της είναι πολύ χαμηλότερη από τον μέσο όρο. Στις πρώτες θέσεις και άνω φυσικά του μέσου όρου βρίσκονται η Δανία, η Φινλανδία, η Γερμανία, η Σουηδία. Γύρω στο μέσο όρο βρίσκονται η Αυστρία, το Βέλγιο, η Κύπρος, η Εσθονία η Γαλλία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Σλοβενία και η Βρετανια. Κάτω από τον μέσο όρο αλλά σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα έχουμε την Πορτογαλία, την Τσεχία, την Εσθονία, την Ιταλία και την Ισπανία.

Αν λοιπόν δεχθούμε ότι η δυνατότητα μιας χώρας να παράγει καινοτομίες τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα είναι καθοριστική για το μέλλον της τότε οι προοπτικές της χώρας δεν είναι πολύ ευνοϊκές.

Ακριβώς έτσι είναι η κατάσταση, κυρίως λόγω του ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πανεπιστήμιο αλλά μηχανισμό παροχής πτυχίων, δεν έχουμε φοιτητές συνειδητοποιημένους ως προς τη γνώση, αλλά παιδιά τα οποία άθελα τους γιατί είναι εντελώς άπειρα όταν μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο, εθίζονται στην ανέξοδη διεκπεραίωση των στοιχειωδών ακαδημαϊκών υποχρεώσεων ώστε να πάρουν τα πτυχία τους (σε απροσδιόριστο χρόνο πέρα από τα έτη σπουδών, πράγμα που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία).

Δημιουργώντας έτσι μία κρίσιμη μάζα νέων 23-25 ετών, αποπροσανατολισμένων, σαστισμένων, οι οποίοι έχουν αποφιτήσει στερούμενοι βασικών γνώσεων γαι το πως σκέπτεσαι όχι για το τι κάνεις όταν είσαι γιατρός, μηχανικός κλπ.

Ακριβώς αυτή είναι και η διαφορά των αγγλοσαξονικών πανεπιστημίων, τα οποία στις θεωρητικές επιστήμες δε σου μαθαίνουν ένα επάγγελμα, αλλά έναν τρόπο να σκέπτεσαι και να αναλύεις, κι έτσι βλέπεις ανθρώπους που έχουν σπουδάσει Ιστορία να ασχολούνται με τα χρηματοοικονομικά ή τα διοικητικά κλπ. Αυτά είναι αδιανόητα εδώ, εξ ου και η έλλειψη καινοτομίας.

Έξάλλου έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα και έδειξε πως το 65% των φοιτητών προτιμά σταθερή εργασία άρα Δημόσιο, από υψηλότερες αποδοχές με εργασιακή ανασφάλεια αν δοκιμάσει να συστήσει δική του εταιρεία ή επιχείρηση.

Σίγουρα βεβαίως υπάρχουν οι εξαιρέσεις στα παραπάνω, οι οποίες συνήθως χάνονται στο εξωτερικό πολύ γρήγορα, αφού εκεί υπάρχει η προοπτική εργασίας και καριέρας και εδώ μόνο το ΑΣΕΠ για να μην πω το ρουσφέτι. Έτσι με τα καλύτερα μυαλά έξω ή σε αχρηστία εδώ, η Ελλάδα δεν φαίνεται να μετράει καθόλου ως εταίρος στην κοινωνία της γνώσης που οικοδομείται σε παγκόσμια κλίμακα.

Ενώ εδώ αποτελούν είδηση και καλύπτονται από τα ΜΜΕ καθημερινά οι πλατείες και τα καμώματα "αγανακτισμένων" ή τα γιουχαίσματα υπουργών, δεν αναφέρθηκε πουθενά οτι ομάδα Δανών φοιτητών πληροφορικής από τα πανεπιστήμια της χώρας που οι ίδιοι είχαν συστήσει εταιρείες πληροφορικής και υψηλής τεχνολογίας, θα μετέβαιναν στη Sillicon Valley της Καλιφόρνιας, προκειμένου στους επιτυχημένους και κονομημένους του χώρου που εδρεύουν εκεί, να βρουν συνεργάτες και σπόνσορες που θα προωθούσαν και θα στήριζαν τις έρευνες και τα προϊόντα τους...

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ...

Σύμφωνα με εγκύκλιο της υπουργού παιδείας:
Παρακαλούνται οι μαθητές και οι γονείς που επιθυμούν, να παραδώσουν τα σχολικά βιβλία που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς στους δασκάλους των τάξεων. Τα βιβλία που είναι σε καλή κατάσταση θα επαναχρησιμοποιηθούν και τα υπόλοιπα θα πάνε για ανακύκλωση...

Όπως επισημαίνει η υπουργός, "η δράση αποτελεί πανελλήνια προσπάθεια, με στόχο την ανάπτυξη στάσης σεβασμού για το δημόσιο αγαθό, αλλά και για την περιβαλλοντική, χρηστική και συναισθηματική αξία του βιβλίου".

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν θα υπάρχουν κυρώσεις για όποιον δεν διατηρεί τα βιβλία του σε άριστη κατάσταση. Ωστόσο το καθιερωμένο κάψιμο ή σκίσιμο και πέταμα στους δρόμους των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς, από φέτος πρέπει να θεωρείται παρελθόν.

Ε, βεβαια οι σκράπες μαθητές δεν θα χρειαστούν βιβλία είτε από το δημοτικό είτε από το γυμνάσιο, δεν υπάρχει καν λόγος να πιάνουν τζάμπα μια θέση στο θρανίο, υπάρχουνε σκαπέτια και φτυάρια να πιάσουνε στην μετέπειτα ζωή τους, χωράφια, σιδεράδικα, ξυλουργεία, τζαγκάρικα, τζαμάδικα, κουρεία, τοστάδικα, πιτσαρίες, εκτελούνται μεταφορές, κλπ μαγαζιά και τρόποι να εργαστούνε από νωρίς και να κονομήσουνε μέχρι να τους καλέσει η πατρίδα στρατιώτες, αν τους αφήσουνε οι αλλοδαποί αντίστοιχοι εργάτες που όλο και πληθαίνουν...

Οι "καλοί" μαθητές όμως που θα προχωρήσουν στα γράμματα για να κάνουνε κάποτε όταν περάσουν τα 30 τους, περήφανους τους μικροαστούς γονείς, παππούδες, γιαγιάδες με επιστημονικές πςργαμηνές, τι πρέπει να κάνουν από το δημοτικό;

Δεν πρέπει να κρατήσουνε τα βιβλία τους που τώρα τιμούν και δεν πετούν ούτε καταστρέφουν, να τους θυμίζουν την μαθησιακή πορεία τους τα επόμενα χρόνια που θα συσσωρεύονται στην βιβλιοθήκη τους επιμελώς τακτοποιημένα;

Προβλέφτηκε εξαίρεση ειδικά για τέτοιες πριπτώσεις;

ΚΙΝΗΜΑ Ή ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ...

Δεν υπάρχει προηγούμενο για τις τεράστιες συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών οι οποίες πραγματοποιήθηκαν χθες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Το ποικίλο πλήθος που μαζεύτηκε από κάθε γωνιά της Ελλάδας την Κυριακή έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο συνέχισε για δωδέκατη μέρα με αμείωτο πάθος, με λίγα επεισόδια κυρίως όταν εμποδίζονταν προσελεύσεις κι άλλων περισσότερων διαδηλωτών, ανεμίζοντας Ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα να εκφράζει την αμέριστη αγανάκτησή του για τα νέα μέτρα και τη θηλιά που σφίγγει μέρα παρά μέρα όλο και πιο πολύ το λαιμό του Ελληνικού λαού.

Η κινητοποίηση επί 12 ημέρες χωρίς σημαίες και κομματικές εξαρτήσεις δείχνει ότι ο κόσμος δεν είναι πρόβατα. Έχουν μυαλό και συνείδηση. Δείχνει ότι ο λαός παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Χωρίς κεντρικά συνθήματα, χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες.

Είναι απλοί άνθρωποι που μπούχτισαν, αγανάκτησαν με όλα όσα υφίστανται και θα είναι υποχρεωμένοι να υποστούν.

Που αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα των ξένων δανειστών και των ντόπιων πολιτικών - υποτελών τους.

Μια λαοθάλασσα από αγανακτισμένους πολίτες με σφυρίχτες, κατσαρολικά, ακόμη και βουβουζέλες στα χέρια ταυτόχρονα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη αλλά και σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις, συνέθεσαν το σκηνικό μιας ημέρας που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη των πολιτών που συμμετείχαν...

Ο κόσμος αρνείται να ταυτιστεί με τους υπηρέτες του συστήματος και τους οπαδούς της διάλυσης της κοινωνίας και του έθνους μας. Ο κόσμος θέλει να υπερασπιστεί την πατρίδα του και την ταυτότητά της, το βιός του και το ψωμί του, το αύριο το δικό του και των παιδιών του...

Αυτό είναι το μήνυμα της χθεσινής συγκέντρωσης. Ότι ο λαός είναι εδώ και δεν μπορεί κανένας να τον αγνοεί.

Ακόμα όμως δεν υπάρχουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν έχει διαμορφωθεί πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχουν φύγει ακόμα οι ψευδαισθήσεις της πλαστής ευμάρειας. Πολλά τα δεν ακόμα.

Ίσως αυτή η αντίδραση να μοιάζει με τη γκρίνια και την αντίδραση του μικρού παιδιού που του παίρνουν τα παιχνίδια του και του λένε δε θα έχεις πια δικό σου δωμάτιο, ούτε αμάξι από τα 16, ούτε το hi - tech σου κινητό και το χαρτζηλίκι θα είναι λίγα ευρώ την εβδομάδα. Αλλά και τα παιδιά κάποτε μεγαλώνουν...

Δεν αρκούν μερικές εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι πολίτες μέσα σε μια μεγάλη μάζα που άγεται και φέρεται και που πριν αναλάβουν δεόντως τη διαφήμιση των εκδηλώσεων οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καθεστώτος και της Νέας Τάξης διεθνώς, δεν είχανε καταφέρει ποτέ κάτι μαζικό.

Όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στον δρόμο πρέπει να τους δώσεις ένα κάπως καλύτερο όραμα πέρα από την απλή επιβίωση της χώρας, ένα όραμα για ένα διαφορετικό αύριο και μια μορφή διοίκησης και διαχείρησης των κοινών πέρα από ότι ξέρανε ως τώρα, μια ελπίδα ανάτασης που ν' αξίζει τον κόπο να επιμείνει κανείς να την υλοποιήσει, ένα όραμα ποθητό κι εφικτό συνάμα...

Θα πρέπει σύντομα να δημιουργηθεί κάποια μορφή ηγεσίας μέσα στους αγανακτισμένους, από ανθρώπους που μπορούν να διαμορφώσουν συγκεκριμένες προτάσεις εξουσίας κι όχι απλά δαμαρτυρίας, έτσι θα δούμε και που τελικά το πάνε.

Έτσι όταν εκ των πραγμάτων και την ασυννενοησία - αδιαλλαξία των υπαρχόντων κομμάτων οδηγηθούμε σε εκλογές, να υπάρχει μια νέα επιλογή...

Διαφορετικά θα παραμείνει μια επαναλαμβανόμενη συγκέντρωση για μαζική λαϊκή εκτόνωση χωρίς κανένα ουσιαστικό και σωτήριο αποτέλεσμα. Μια μαζική "ψυχοθεραπεία" όπως ήδη ονομάζουν το φαινόμενο κάποιοι πολιτικοί και καθεστωτικοί δημοσιογράφοι...

THE TRUE GLORY (DOCUMENTARY)...

British filmmaker Carol Reed and American playwright Garson Kanin team up to direct the war documentary The True Glory.

The movie was assembled from actual footage of the WWII allied invasion of Europe, captured by thousands of different camera operators.

Starting with D-Day, the documentary covers the major battles all the way to the fall of Berlin, along with personal vignettes. The prologue is read by General Dwight D. Eisenhower, with Robert Harris and Peter Ustinov providing narration.

The True Glory won an Academy award for Best Documentary in 1945.

ΤΟ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Το Ξυπόλητο τάγμα (του Γκρεγκ Τάλας από το 1954) είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του B' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα παιδιά μεταβάλλονται σ' ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της. Eπίσης πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.

Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.




Based on true exploits of young teenage boys who worked for the Greek Resistance during World War II, stealing from Nazis and helping the poor and guiding downed Allied soldiers to safety...

ΑΠΟΛΙΤΙΚ;

Μέρες τώρα γράφεται πως οι Αγανακτισμένοι που μαζεύονται στις πλατείες καθημερινά είναι βαθειά απολιτίκ.

Ένα κίνημα ακομμάτιστο λοιπόν αλλά όχι απολίτικο, όπως πολύ έντεχνα θέλει να το παρουσιάσει η πλειοψηφία των ΜΜΕ. Άλλωστε το να εκφράζει τη γνώμη του κάποιος είναι από μόνο του πράξη πολιτική.

Πολιτικό μεν, αλλά έως τώρα μη ενοχλητικό. Για αυτό και η τόση προβολή του από κανάλια, εφημερίδες και διαδίκτυο, από όπου και πρωτοξεκίνησε.

Δεκτοί είναι οι πάντες και μιλούν ελεύθερα, εκτός από τους φορείς τάχα ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων...

Η εντυπωσιακή συμμετοχή απλών ανθρώπων στην ανοιχτή διαδικασία της πλατείας δείχνει ξεκάθαρα την ανάγκη ενός κόσμου μέχρι χθες αποκλεισμένου από το δημόσιο λόγο και οργισμένου από τα παραμύθια για μονόδρομους κι επιβολή έξωθεν λύσεων, να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις απέναντι στη διάλυση της ζωής του...

Έχουν όμως συνεκτικότητα μεταξύ τους οι ομάδες που αποτελούν το πλήθος των αγανακτισμένων...

Δεν θέλουν το μνημόνιο. Κανείς δεν το θέλει. Τί μπορούν να προτείνουν; Ακύρωσή του, επαναδιαπραγμάτευσή του, τήρησή του, αναδιάρθρωση χρέους, κούρεμα, τί; Ξέρουν; Δεν ξέρουν. Ούτε μπορούν να προτείνουν. Μόλις βρεθούν κάποιοι να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο θα διχαστούν;

Για τη λαθρομετανάστευση και την αλλοδαπή εγληματικότητα που καίει τον απλό κόσμο έχουν γνώμη; Τί προτείνουν; Το "όλη η ανθρωπότητα είμαστε ένα" και λοιπά φαιδρά που ακούγεται χωρίς αντιδράσεις από δήθεν "ρατσιστές";

Είναι οι μούτζες στα βουλευτικά αυτοκίνητα αντίδραση που βγάζει κάπου; Είναι ο κάθε βουλευτής ένοχος; Φταίει ας πούμε ο νεοεκλεγείς βουλευτής; Φταίει όποιος εξελέγη μία ή δύο φορές στο Κοινοβούλιο και ξεσπάνε αποδοκιμάζοντάς τον; Και τα συγκροτήματα τύπου που εξέθρεψαν την διαπλοκή και στηρίζουν τους εκλεκτούς του κάθε αφεντικού πότε θα τα αποδοκιμάσουνε;

Μόνο στο Κοινοβούλιο βλέπουν ενόχους; Στον ΔΟΛ, στο ΜEGA κλπ ΜΜΕ βλέπουν αθώους; Και αν όχι γιατί δεν μαζεύονται εναλλάξ και έξω από τα κτήρια των συγκροτημάτων τύπου που με λύσσα στήριξαν το Μνημόνιο; Βρήκανε τον ένοχο στον τελευταίο βουλευτή της επαρχίας; Άλλωστε "όλοι ίδιοι είναι" όπως ακούγεται εσκεμένα...

Αν γίνουν εκλογές, θα ψηφίσουν αυτή τη φορά διαφορετικά πέρα από την συνήθεια του βολικού τοπικού βουλευτή τους ή θα κρυφτούν πίσω από την αποχή;

Αμφιβάλω αν οι αγανακτισμένοι στην πλειοψηφία τους θέλουν να αλλάξει κάτι σε όλα τα επίπεδα και αν βέβαια έχουν πρώτα μουντζώσει τον καθρέπτη τους. Περισσότερο μοιάζει μια αντιγραφή από το εξωτερικό και περισσότερο ένα καπρίτσιο προς τους Ισπανούς που πρωτοπόρησαν και μας έθιξαν την εθνική περηφάνια λέγοντας μας μια αλήθεια...

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Οι "αγανακτισμένοι" απέδειξαν πως μπορούν οι πολίτες να συναντιούνται και να συμπορεύονται, πέρα και πάνω από κόμματα και παρατάξεις.

Το βέβαιο είναι ότι κάτι άρχισε να κινείται.

Το σίγουρο επίσης είναι ότι πολύς κόσμος αποφάσισε να κατέβει στο δρόμο. Έκανε μια αρχή.

Έσμιξε με άλλους πολίτες. Διαμαρτυρήθηκε μαζί τους και δεν βρίζει μόνος του απέναντι στην TV...

Φώναξε με άλλους κοινά συνθήματα. Θέλει να ψάξει και να ψαχτεί μαζί τους για το τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει...

Δεν ξυπνήσανε τώρα μονομιάς Κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις υπήρξαν κλιμακωτά, ποικίλες και αυξανόμενες τον τελευταίο χρόνο, χρωματισμένες ή όχι, μαζικές ή μη, σε κέντρο και περιφέρεια, αρεστές ή γραφικές. Από τις μαζικές πορείες με τα πολύ μεγαλύτερα πλήθη και την ανύπαρκτη δημοσιογραφική κάλυψη, μέχρι τον πόλεμο στην Κερατέα και την ήττα εκεί των εργολάβων, από το κίνημα "Δεν Πληρώνω" μέχρι τις Σπίθες του Μίκη, από τη δυναμική αντίδραση των κατοίκων του κέντρου λόγω της δολοφονίας του οικογενειάρχη από αλητομετανάστες προθχές...

Κι αν κάποιοι τρόμαξαν από τη δυναμική αυτή, ας εμπεδώσουν πλέον πως δεν είναι οι μοναδικοί που κατέχουν την τεχνογνωσία και την αποκλειστικότητα στο κάλεσμα τέτοιων συγκεντρώσεων. Από την αμηχανία των αριστερών ομάδων, καταλαβαίνει κανείς ότι για τους "αγανακτισμένους" νιώθουν σα να τους πήραν την μπουκιά από το στόμα...

Όμως ο σημερινός Μάης για τα φρέσκα νεανικά μυαλά, ο τότε Οκτώβρης για τους αποστεωμένους "επαναστάτες" που κόλλησαν στο παρελθόν...

Ζήλια, επειδή κανένα κομματικό καβούκι δεν θα κατάφερνε να κινητοποιήσει σήμερα κάτω από τη στέγη του συγκεντρώσεις αυτού του όγκου και μάλιστα κάθε μέρα. Ανησυχία, επειδή ο κόσμος που γεμίζει τις πλατείες δεν υπευθυνοποιεί συγκεκριμένα κόμματα αλλά τα απορρίπτει συλλήβδην, πριονίζοντας με την επίμονη παρουσία του παραδοσιακούς θώκους αδιακρίτως.

Πολιτικοί και συνδικαλιστές που έμαθαν τόσα χρόνια να παίζουν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι και ξαφνικά οι πλατείες φέρνουν στους κανόνες που ήξεραν το πάνω - κάτω.

Δυστυχώς ο κόσμος βρίσκεται σε συμπληγάδες. Πιέζεται θέλει να αντιδράσει και δεν γνωρίζει πως. Δεν εμπιστεύεται κανέναν.

Μουντζώνει την Βουλή (τους βουλευτές προφανώς) που είναι ο εαυτός του γιατί αυτος τους επέλεξε πριν ενάμισυ χρόνο. Η εύκολη λύση. Όλο αυτό το φαινόμενο θα γεννήσει κάτι νέο; Δεν είναι σίγουρο ακόμη!

Η απάντηση μπορεί να προκύψει ανα πάσα στιγμή, άλλα ωστόσο κανείς δεν μπορεί ΤΩΡΑ να την προβλέψει.

Το καλο θα ήταν η μετάβαση σε μια κατάσταση οπου τα πάντα θα πρέπει να δικαιολογήσουν την αξία της παρουσίας τους από την αρχή. Σε μια νέα φάση του νεώτερου Ελληνικού βίου στην οποία το παλιό δεν θα έχει θέση, όσο και αν μεταμορφωθεί.

Για να υπάρξουν νέα κόμματα, νέα συνδικάτα, νέα μέσα ενημέρωσης, νέοι πολιτικοί, νέοι κανόνες, νέος τρόπος ζωής. Αυτή η αλλαγή όμως δεν πρόκειται να γίνει σε μια νύχτα. Θα πάρει χρόνο. Και θα χρειαστούν αναμετρήσεις με όλους και με όλα...

Από την άλλη τα καθεστωτικά ΜΜΕ ξαφνικά διαλαλούν και προωθούν το γεγονός της αγανακτησης του κόσμου με εκτενή ρεπορταζ από το Σύνταγμα. Κάνουν και συνέχεια λόγο για πανευρωπαϊκό κίνημα, που μάλλον στη φαντασία τους είναι. Γιατί αυτοί οι εργολάβοι της εξουσίας που περιφρόνησαν ή και πολέμησαν τις προηγούμενες αντιδράσεις αλλάζουν τώρα τροπάρι; Το βλέπουν ακίνδυνο και αφορμή να ξαναγίνουν αρεστά; Πάνε να καλλιεργήσουν το σκηνικό αναταραχής που θα διευκολύνει την κυβέρνηση ή τα αφεντικά της να σκηνοθετήσουν μια εικονική αλλαγή στρατηγικής;

Πολλά μπορούμε να λέμε, ξέροντας πως και το καθεστώς ξέρει από κόλπα.Δεν αντιλαμβάνονται ότι η σωτηρία που έχουμε ανάγκη είναι η σωτηρία από αυτούς κυρίως.

Σωστό ή όχι, καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί...