ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ...

Πώς γίνεται κανείς υπάκουο παιδί, χωρίς να σηκώνει κεφάλι;

Υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος. Η μέθοδος της ανασφάλειας.

Τον αναγκάζεις να περιέλθει σε ανασφαλή ή ακόμη και σε φοβική θέση και τον λαλείς όπως θέλεις.
Πώς θα το πετύχεις; Ας δούμε την πορεία του Ελληνα τα τελευταία χρόνια για να το διαπιστώσουμε.
Ο Ελληνας είχε χρήματα στην άκρη για την κακή στιγμή. Του αφαιρέθηκαν όμως, με το τέχνασμα του Χρηματιστηρίου. Εξανεμίστηκε το κομπόδεμα της ώρας ανάγκης. Εχασε το ένα στήριγμα.

Ταυτόχρονα ήρθαν τα χαμηλά δάνεια και το πλαστικό χρήμα των καρτών και μπήκε ένα φέσι σε όλα τα νοικοκυριά σχεδόν. Ολα τα νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα. Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε την αγορά αυτοκινήτου με αιώνιες δόσεις, καθώς και την αγορά ηλεκτρικών και άλλων συσκευών που τα έπαιρνες σήμερα και τα πλήρωνες την άλλη δεκαετία...

Ηρθαν και τα μνημόνια, τα "κουρέματα", οι έξτρα φόροι, για να πάρουν ότι απόμεινε. Με μόνο ελάχιστα χρήματα για όπως - όπως επιβίωση, πώς να πληρώσει κανείς τα χρέη στις τράπεζες, πώς να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους;

Ήρθε και το γερό χτύπημα στο τελευταίο θεμέλιο που είναι το σπίτι. Χωρίς δουλειά, με χρέη να σε κυνηγάνε σε τράπεζες και Εφορίες, και με τον κίνδυνο να χαθεί και η στέγη, φτάνεις στο στάδιο του πανικού, της απελπισίας.

Θα μας οδηγήσουν να εγκαταλείψουμε την ιδέα του "δικού μας σπιτιού". Ισως κάποιος απορεί για τους Γερμανούς παράδειγμα που οι 8 στους 10 δεν έχουν δικό τους σπίτι, αλλά νοικιάζουν. Ωραία, και ποιός κατέχει τα σπίτια; Ποιά εταιρεία είναι πίσω από αυτά; Και αυτή δεν έχει ιδιοκτήτες; Αυτούς γιατί τους συμφέρει να έχουν σπίτια προς ενοικίαση κι όχι τον Γερμανό πολίτη;

Αν χάσουμε και το τελευταίο προπύργιο της ασφάλειάς μας, τότε δεν θα έχουμε στον ήλιο μοίρα. Μπήκαμε σε μονόδρομο και εκεί μας ελέγχουν εύκολα.

Χάσαμε την δυνατότητα επιστροφής; Οδηγούμαστε στο τέρμα του δρόμου χωρίς την δυνατότητα αντίδρασης;

Η ανασφάλεια λοιπόν είναι ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις τον οποιονδήποτε. Ακόμη και οι ειδήσεις, συνειδητά ή ασυνείδητα παίζουν αυτό το παιχνίδι. Δημιουργούν ανασφάλειες. Καταπνίγουν και τις τελευταίες σκέψεις επιθυμίας και αντίδρασης δημιουργώντας μια και μόνη σκέψη: όλα είναι πια μονόδρομος που πρέπει να διαβούμε...

Ο μονόδρομος έγινε τούνελ και μέσα στο τούνελ πάψαμε να επιθυμούμε. Ελπίζουμε μόνο, που σημαίνει ότι περιμένουμε μόνον ένα θαύμα. Πάψαμε να πιστεύουμε στην δύναμή μας. Πάψαμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Δεν πιστεύουμε πουθενά.

Ποιος ωφελείται από την ανασφάλεια μας;

ΣΑΛΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ...

Άλλη μια φορά έχουμε αντιδράσεις κατόπιν εορτής, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, τούτη τη φορά με αφορμή τον θάνατο του 18χρονου που έχασε την ζωή του πηδώντας από τρόλεϊ το βράδυ της Τετάρτης κατά την διάρκεια ελέγχου εισιτηρίων.

Ο πιτσιρικάς δεν πληρώνει εισιτήριο στο τρόλεϊ κυρίως όχι γιατι δεν έχει λεφτά αλλά γιατί ειναι μάγκας και γράφει στα αποτέτοια του όλους όσους πληρώνουνε κανονικά.

Με έμαθαν να πηγαίνω με τα πόδια κάπου αν δεν εχω λεφτά για εισιτήριο και όχι να ζω παρασιτικά σε βάρος των άλλων.

Δεν ήταν κανά δεκάχρονο αλλα ενήλικας υπεύθυνος των πράξεων του και οταν πηδά ξαφνικά από κινούμενο όχημα στο δρόμο αυτήν την ευθύνη γιατι πρεπει να την πληρώσει ο οδηγός ή ο ελεγκτής; Αν τον έσπρωξε ο ελεγκτής λόγω του ότι δεν είχε εισιτήριο, είναι εγκληματική ενέργεια (η παράβαση αυτή τιμωρείται με πρόστιμο, όχι με την ίδια τη ζωή). Αν έπεσε μόνος του για να γλυτώσει το πρόστιμο, τότε ήταν δική του απερισκεψία που την πλήρωσε πολύ ακριβά...

Οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Κανείς δεν καταδικάζει αυτη την απίστευτη παραβατική συμπεριφορά που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο οχι μόνο την δικιά του ζωή αλλα και κάποιου αλλού συνεπιβάτη ή ποδηλάτη, πεζού και οδηγού.

Τα μέσα μαζικής εξημερωσης συνεπικουρούμενα πρόθυμα από την αντιπολίτευση όπως συνηθίζουν θα τον κάνουν ήρωα - μάρτυρα του συστήματος που τον οδήγησε στο να μην εχει λεφτά να κόψει εισιτήριο, θα φταίει όπως πάντα το απρόσωπο σύστημα, οι ξένοι, η Μερκελ και ο Σόιμπλε και οχι ο ίδιος που αποφάσισε να μπει στο τρόλεϊ εκείνη την μερα και να κάνει μια φαινομενικά τσάμπα βόλτα που την πλήρωσε όμως με το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα, την ιδια του την ζωή...

Και τέλος, αν πλήρωναν όλοι οι τζαμπατζήδες εισιτήρια, ακόμη και οι "νόμιμοι" (γιατί αλήθεια ένας πχ παλαβός με χαρτί γιατρού να ταξιδεύει τζάμπα, που πάει κάθε μέρα;), τα εισιτήρια θα ήταν φτηνότερα για όλους. Και σε λεωφορεία και σε πλοία κιόπου αλλού ισχύει τα καθερωμένο τζάμπα για κάποιες κατηγορίες "αναξιοπαθούντων"...

ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ...

Καθημερινά βλέπουμε να περικόπτονται αμοιβές, μισθοί και συντάξεις, με λογικό επακόλουθο να μεγαλώνει η ύφεση και στο ζήτημα της φοροδιαφυγής να μην έχουμε σοβαρά αποτελέσματα.

Το να οδηγούνται κάποιοι άνθρωποι στη φυλακή για χρέη προς το δημόσιο δεν είναι λύση, απλά μεγαλώνουν το δράμα των οικογενειών τους.

Θεμιτή η φορολόγηση και η πάταξη της φοροδιαφυγής για τους ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά, όταν επιχειρείται τόσο βιαστικά και με μοναδικό σκοπό και στόχο  το πώς θα αυξηθούν τα κρατικά κέρδη, εν τέλει μήπως φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα;

Το ερώτημα είναι εάν έχουν ή όχι περιουσιακά στοιχεία ώστε να καλύψουν αν όχι όλο, τουλάχιστον ένα μέρος από τα χρέη τους.

Αυτή είναι η μία κατηγορία. Η άλλη αυτών που έχουν υπέρογκες καταθέσεις χωρίς να μπορούν να τις δικαιολογήσουν.

Εδώ θα έπρεπε ένα σοβαρό κράτος να τις δεσμεύει προς όφελος μιας κοινωνίας που υποφέρει από αυτούς που εκμεταλλευόμενοι την ανοχή ή και τη συνενοχή του κράτους αισχροκερδούσαν.

Ας ελέγξουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία αυτών που εργάζονταν στις αμαρτωλές δημόσιες υπηρεσίες και στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου γινόταν κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και η διαφθορά ήταν καθημερινό φαινόμενο και θα δείτε πόσα εκατομμύρια θα βρεθούν για τα δημόσια ταμεία...

Ομοίως το έχειν και κατέχειν των γνωστών οικογενειών της διαπλοκής...

Λοιπόν; Τι έγινε μια ακόμα απλή διαπίστωση;

Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που δεν επιτρέπουν τη γρήγορη απονομή δικαιοσύνης;

Εάν η νομοθεσία δεν το επιτρέπει ας την αλλάξουν γιατί η σημερινή κατάσταση έχει φέρει σε απόγνωση έναν ολόκληρο λαό.

Δεν μπορεί να συνεχισθεί αυτή η ατιμωρησία και η κοροϊδία όσον αφορά τις διαπιστώσεις των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν στη σημερινή τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε υπάρχουν πολιτικοί με στοιχειώδη λογική και φαντασία για να μας βγάλουν από το  τούνελ της μιζέριας και της απελπισίας...

ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 2011...

Όπως καταγράφηκαν σε κουβέντα με εργαζόμενο σε γνωστό κέντρο κοινωνικών συνεστιάσεων γεμάτο κάθε σαββατοκύριακο από αφελείς που δεν γνωρίζουν.

Ο έχων τη θέση "προιστάμενου" έχει μια σφυρίχτρα και απευθύνεται στο προσωπικό ως νεοσύλλεκτους στρατιώτες ή καλύτερα κατάδικους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, με το να στέκουν σε ορισμένη θέση στον χώρο προσοχή εν είδη προσκλητηρίου, στο άκουσμα ορισμένου ήχου, ή εκτελώντας αυτόματα εντολές στο άκουσμα άλλων...

Προσωπικό που αποτελείται κυρίως από Αιγύπτιους λαθρομετανάστες που τους μαζεύει κάθε πρωί από τον Ταυρωνίτη και τους έχει με ολιγόωρη απασχόληση (μέχρι 4 ώρες καθημερινά).

Που δουλεύουν χωρίς να έχουν σχέση με την συγκεκριμένη δουλειά μαζικής εστίασης - κουζίνας, ακολουθώντας τις υποδείξεις του "προιστάμενου", υπό τον φόβο ξερής βοϊδόπετσας που κουνά στον αέρα τακτικά...

Το προσωπικό συνολικά 17 άτομα συμπληρώνεται από Αλβανό ψευτομάγειρα, Βούλγαρους βοηθούς και ελάχιστους Έλληνες που κακές συγκυρίες κι ανεργία έσπρωξαν σε τέτοια απασχόληση.

Εξαιρείται ο αδελφός του "προιστάμενου" ως ο μόνος που απολαμβάνει προνόμια όπως εικονική πολύωρη εργασία μέσω της κάρτας που χτυπάνε υποχρεωτικά όλοι, μα μόνο αυτουνού υπερβαίνει τις 4 ώρες καθημερινά, άγνωστο που φτάνει και τι άλλα κόλπα κάνουν τα αδέρφια κι αν είναι εν γνώση του πραγματικού ιδιοκτήτη του χώρου...

- "Εδώ είμαι εγώ το αφεντικό, όποιον θέλω παίρνω κι όποιον θέλω διώχνω, θα κάνετε ότι σας λέω, αλλιώς σπίτια σας" το μόνιμο μότο του...

Όποιο λάθος ή μικροζημιά τιμωρείται με πρόστιμο 10 - 20 ευρώ, που παρακρατείται από τον μισθό των υπαλλήλων, όποτε κι αν πληρωθούν, αφού άνθρωπος που δουλεύει 2,5 μήνες δεν πήρε ακόμη δεκάρα από ότι δικαιούται για την όχι πάνω από 4ωρη εργασία που είπαμε...

Πελάτες του κέντρου όντας παραγωγοί οι ίδιοι, φέρνουν εκλεκτά κρέατα, τυριά, μέλι για να σερβιριστεί στους καλεσμένους στο τραπέζι στη χαρά του παιδιού τους, μες στη ζούλα της βραδιάς δεν αντιλαμβάνονται πως με διάφορα κόλπα στην κουζίνα είτε σερβίρονται σε μειωμένες ποσότητες, είτε παρακρατούνται τελείως από τον "προιστάμενο", είτε παίρνουν τη θέση τους άλλα παλαιότερα από την κατάψυξη όπου ξέμειναν για καιρό από προηγούμενες εκδηλώσεις.

Όσο για τα αποφάγια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αποτελούν τη γέμιση των κρεατο-εδεσμάτων που εμείς όλοι οι Χανιώτες γευόμασταν σε μπουφέδες όπου πηγαίναμε σε διάφορες εκδηλώσεις, αγορασμένα σε τιμή ευκαιρίας από άλλους τοπικούς και πασίγνωστους "επιχειρηματίες" του είδους, έτσι καλά που εξαφανίστηκαν φέτος οι μπουφέδες λόγω έλλειψης παράδων από παντού...

Σε συνθήκες τέτοιες ένας εργαζόμενος στον χώρο, πρώην μάγειρας με πολύχρονη εμπειρία και νυν βοηθητικός κατά την κρίση του "προισταμένου", πήγε στο τοπικό ΙΚΑ να καταγγείλει τις συνθήκες μαύρης εργασίας.

Δεν εισακούστηκε όμως λόγω του ότι η επιχείρηση λειτουργεί κυρίως σαββατοκύριακα βράδυ, ώρες που δεν υπάρχουνε διαθέσιμοι υπάλληλοι για ελέγχους και οι υπόχρεοι για αυτό δυσανασχετούν λόγω δικών τους κοινωνικών υποχρεώσεων τις ίδιες ώρες...

Υπάλληλοι που νοιάζονται μόνο για το ωράριο και τα δικαιώματα τους, κατεβαίνοντας σε απεργίες συχνά, μα αδιαφορώντας σε επώνυμες καταγγελίες που πρέπει να ελέγξουν, για καλό και του οργανισμού που δουλεύουν και των εργατών του τόπου.

Εκτός αν πρέπει να το πάρουνε προσωπικά οι εργάτες και βρεθεί ο Αντώνης από την Έδεσσα που μας κουβαλήθηκε εδώ να παίζει τον "προιστάμενο" - επιστάτη σκλάβων, στα μέρη που γεννήθηκε.

Όταν τον περιλάβουνε με μια χοντρή αλυσίδα και τον κάνουνε 800 οκάδες, να δείτε πόσο ωραία θα επιπλέει και θα τον παίρνουν τα κύματα. Στα τέτοια τους δε, αν φτάσει ζωντανός ή ψοφίμι. Τι να περιμένουνε δηλαδή;