ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Οι "αγανακτισμένοι" απέδειξαν πως μπορούν οι πολίτες να συναντιούνται και να συμπορεύονται, πέρα και πάνω από κόμματα και παρατάξεις.

Το βέβαιο είναι ότι κάτι άρχισε να κινείται.

Το σίγουρο επίσης είναι ότι πολύς κόσμος αποφάσισε να κατέβει στο δρόμο. Έκανε μια αρχή.

Έσμιξε με άλλους πολίτες. Διαμαρτυρήθηκε μαζί τους και δεν βρίζει μόνος του απέναντι στην TV...

Φώναξε με άλλους κοινά συνθήματα. Θέλει να ψάξει και να ψαχτεί μαζί τους για το τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει...

Δεν ξυπνήσανε τώρα μονομιάς Κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις υπήρξαν κλιμακωτά, ποικίλες και αυξανόμενες τον τελευταίο χρόνο, χρωματισμένες ή όχι, μαζικές ή μη, σε κέντρο και περιφέρεια, αρεστές ή γραφικές. Από τις μαζικές πορείες με τα πολύ μεγαλύτερα πλήθη και την ανύπαρκτη δημοσιογραφική κάλυψη, μέχρι τον πόλεμο στην Κερατέα και την ήττα εκεί των εργολάβων, από το κίνημα "Δεν Πληρώνω" μέχρι τις Σπίθες του Μίκη, από τη δυναμική αντίδραση των κατοίκων του κέντρου λόγω της δολοφονίας του οικογενειάρχη από αλητομετανάστες προθχές...

Κι αν κάποιοι τρόμαξαν από τη δυναμική αυτή, ας εμπεδώσουν πλέον πως δεν είναι οι μοναδικοί που κατέχουν την τεχνογνωσία και την αποκλειστικότητα στο κάλεσμα τέτοιων συγκεντρώσεων. Από την αμηχανία των αριστερών ομάδων, καταλαβαίνει κανείς ότι για τους "αγανακτισμένους" νιώθουν σα να τους πήραν την μπουκιά από το στόμα...

Όμως ο σημερινός Μάης για τα φρέσκα νεανικά μυαλά, ο τότε Οκτώβρης για τους αποστεωμένους "επαναστάτες" που κόλλησαν στο παρελθόν...

Ζήλια, επειδή κανένα κομματικό καβούκι δεν θα κατάφερνε να κινητοποιήσει σήμερα κάτω από τη στέγη του συγκεντρώσεις αυτού του όγκου και μάλιστα κάθε μέρα. Ανησυχία, επειδή ο κόσμος που γεμίζει τις πλατείες δεν υπευθυνοποιεί συγκεκριμένα κόμματα αλλά τα απορρίπτει συλλήβδην, πριονίζοντας με την επίμονη παρουσία του παραδοσιακούς θώκους αδιακρίτως.

Πολιτικοί και συνδικαλιστές που έμαθαν τόσα χρόνια να παίζουν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι και ξαφνικά οι πλατείες φέρνουν στους κανόνες που ήξεραν το πάνω - κάτω.

Δυστυχώς ο κόσμος βρίσκεται σε συμπληγάδες. Πιέζεται θέλει να αντιδράσει και δεν γνωρίζει πως. Δεν εμπιστεύεται κανέναν.

Μουντζώνει την Βουλή (τους βουλευτές προφανώς) που είναι ο εαυτός του γιατί αυτος τους επέλεξε πριν ενάμισυ χρόνο. Η εύκολη λύση. Όλο αυτό το φαινόμενο θα γεννήσει κάτι νέο; Δεν είναι σίγουρο ακόμη!

Η απάντηση μπορεί να προκύψει ανα πάσα στιγμή, άλλα ωστόσο κανείς δεν μπορεί ΤΩΡΑ να την προβλέψει.

Το καλο θα ήταν η μετάβαση σε μια κατάσταση οπου τα πάντα θα πρέπει να δικαιολογήσουν την αξία της παρουσίας τους από την αρχή. Σε μια νέα φάση του νεώτερου Ελληνικού βίου στην οποία το παλιό δεν θα έχει θέση, όσο και αν μεταμορφωθεί.

Για να υπάρξουν νέα κόμματα, νέα συνδικάτα, νέα μέσα ενημέρωσης, νέοι πολιτικοί, νέοι κανόνες, νέος τρόπος ζωής. Αυτή η αλλαγή όμως δεν πρόκειται να γίνει σε μια νύχτα. Θα πάρει χρόνο. Και θα χρειαστούν αναμετρήσεις με όλους και με όλα...

Από την άλλη τα καθεστωτικά ΜΜΕ ξαφνικά διαλαλούν και προωθούν το γεγονός της αγανακτησης του κόσμου με εκτενή ρεπορταζ από το Σύνταγμα. Κάνουν και συνέχεια λόγο για πανευρωπαϊκό κίνημα, που μάλλον στη φαντασία τους είναι. Γιατί αυτοί οι εργολάβοι της εξουσίας που περιφρόνησαν ή και πολέμησαν τις προηγούμενες αντιδράσεις αλλάζουν τώρα τροπάρι; Το βλέπουν ακίνδυνο και αφορμή να ξαναγίνουν αρεστά; Πάνε να καλλιεργήσουν το σκηνικό αναταραχής που θα διευκολύνει την κυβέρνηση ή τα αφεντικά της να σκηνοθετήσουν μια εικονική αλλαγή στρατηγικής;

Πολλά μπορούμε να λέμε, ξέροντας πως και το καθεστώς ξέρει από κόλπα.Δεν αντιλαμβάνονται ότι η σωτηρία που έχουμε ανάγκη είναι η σωτηρία από αυτούς κυρίως.

Σωστό ή όχι, καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί...