ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ...

Ωριμότητα- συνειδητοποίηση.

Αυτές είναι οι λέξεις πλέον που χαρακτηρίζουν τον κάθε Ελληνα μετά την σφαλιάρα της πτώχευσης.

Ο καθένας γνωρίζει πολύ καλά τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν την χώρα από πρότυπο οικονομικής και πολιτικής ευημερίας που έπρεπε να είναι σε Ευρωπαικό ζητιάνο.

Εξαιτίας της συνειδητοποίησης-ωριμότητας της κοινωνίας που πλέον έχει αντιληφθεί πολύ καλά τον ρόλο-παιχνίδι-ήθος- σκοπίμότητα των διάφορων συνδικαλάδων, τους απομόνωσε με αποτέλεσμα στο αμαξοστάσιο να ήταν τρεις και ο κούκος σστην επέμβαση των ΜΑΤ.

Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνάει η κυβέρνηση είναι ότι εκτός από κρατικοδίαιτους-βολεμένους συνδικαλιστές υπάρχει και ένα κρατικοδίαιτο πολιτικό σύστημα με προκλητικά προνόμια σε βουλευτές και συγγενείς τους που πρέπει να καταργηθούν στο όνομα του ισοκαταμερισμού των θυσιών.

Αφου δεν μπορεί να δώσει αυξήσεις ας δώσει τουλάχιστον το αίσθημα της δικαιοσύνης στον κόσμο που έχει πάρει την χώρα στις πλάτες του.

Εύχομαι και ελπίζω ότη κυβέρνηση μετά τις συντεχνίες θα ξεδοντιάσει και τα υπόλοιπα παράσιτα με τη σειρά, αρχίζοντας από κείνα των απλών προμηθειών του δημοσίου και φτάνοντας τους γνωστούς νταβατζήδες μεγαλοαπατεώνες φοροκλέφτες της μιντιακής  - επιχειρηματικής ελίτ των κρατικοδίαιτων, και τους διαπλεκόμενους με αυτήν πολιτικούς ε; Αυτούς που είναι σε λίστες καταθέσεων που ποτέ δεν ερευνήθηκαν από καμιά κυβέρνηση...

Το κράτος ζει, κινείται, αποφασίζει, συγκρούεται, επιβάλλει. Αυτό πια να δούμε...

Ένα ακόμη ένα βήμα προς το δρόμο που οδηγεί στο να γίνει η Ελλάδα μία κανονική Ευρωπαϊκή δημοκρατία, όπου ο νόμος θα ισχύει για όλους.

Και ότι μετά τη σύνταξη της γριούλας και της άγαμης θυγατέρας, θα ασχοληθεί λιγουλάκι και με τα πραγματικά μεγάλα εισοδήματα...

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ...

Όταν στην εξουσία εναλλάσσονταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η νομή του κράτους εθεωρείτο φυσιολογικό επακόλουθο μετά την κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Όπου βλέπαμε το πρώτο μέλημα του νικητή, που ήταν η άλωση του δημοσίου από τα δικά του παιδιά καθώς και η αλλαγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών από ημέτερους.

Όλα αυτά με "νόμιμες" διαδικασίες, αποδεκτές από τον δικομματισμό...

Ο υπόλοιπος λαός χαρακτήριζε πολύ σωστά αυτούς τους κομματικούς συνδικαλιστές κομματόσκυλα. Οι εργαζόμενοι άρχισαν να απαξιώνουν τους στημένους αγώνες τέτοιων συνδικαλιστών. Που θεωρούσαν τις κατακτημένες θέσεις περισσότερο ως εφαλτήριο για τα βουλευτικά έδρανα και λιγότερο για το καλό του κλάδου.

Και έτσι γινόταν...
Ας σκεφτούμε μόνο τους αγώνες που έπρεπε να γίνουν, αλλά δεν έγιναν, διότι αυτό ήθελε η εκάστοτε κυβέρνηση. Ή τους παράταιρους ανεπιτυχείς αγώνες. Δέστε τη Βουλή σήμερα, μετρήστε τους κομματικούς συνδικαλιστές - βουλευτές μετά τη μεταπολίτευση και θα καταλάβετε.

Όποια κυβέρνηση τα είχε καλά με τους συνδικαλιστές, μακροημέρευε. Οποια ακόμη ήθελε να υποστηρίξει τους συνδικαλιστές της, τους προέτρεπε να απεργήσουν για να τους δώσει "κάτι"

Έτσι δημιουργήθηκαν τα μισθολογικά ρετιρέ του δημοσίου. Ετσι το ενιαίο μισθολόγιο δεν υπήρξε ποτέ ενιαίο. Η καθαρά κομματική επιδοματική πολιτική κατέστρεψε κάθε έννοια δίκαιης αμοιβής των εργαζομένων. Οποιος πίεζε περισσότερο (τον λαό όμως κι όχι τα κόμματα και τις ηγεσίες) οικονομικά ή κοινωνικά κέρδιζε τα περισσότερα.

Αυτό γίνεται και σήμερα, έστω με πενιχρότερα αποτελέσματα (διαπραγματεύσεις για μη μειώσεις ορισμένων), αφού παραμονεύουν μνημόνιο, δανειστές, χρεοκοπία.

ΕίναιΙ φανερό πως οι οποιεσδήποτε μαξιμαλιστικές συνδικαλιστικές απαιτήσεις, την ώρα που περικόπτονται αγρίως μισθοί και συντάξεις, συνιστούν μάλλον πρόκληση για την υπόλοιπη κοινωνία...
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα και μπορεί να γίνουν ακόμη χειρότερα αν επικρατήσει κοινωνικός αναβρασμός, κλείσιμο δρόμων, τυφλές απεργίες.

Βέβαια οι οποιοιδήποτε "εργατοπατέρες" με την τεράστια δύναμη που τους έδωσαν τα φιλικά προς αυτούς κόμματα και οι κυβερνήσεις, είναι ακόμη σε θέση να επηρεάζουν καταλυτικά την κοινωνία, την πολιτική και την πορεία της χώρας.

Μα σήμερα η Ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται πως οι συντεχνίες με τα παράλογα αιτήματα τους, έχουν τελειώσει. Γι' αυτό και αντιδρά με σοβαρότητα και αυστηρότητα σε "κιτητοποιήσεις" και φαινόμενα τύπου Φωτόπουλου, Σταματόπουλου ή Μπούτα κλπ συνδικαΛΗΣΤΩΝ που ταυτίζουν τα δικά τους κρατικοδίαιτα συμφέροντα με αυτά της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού...

Το θέμα είναι, αν το ίδιο το κράτος θα έχει το σθένος και την ικανότητα να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον και να επιβάλει στοιχειώδη δικαιοσύνη.

Δεν μηδενίζονται έτσι οι αγώνες κανενός εργαζόμενου, αλλά δεν πρέπει όλοι μαζί να "καίγονται" εξυπηρετώντας μικροκοματικές σκοπιμότητες ορισμένων.

Επιθυμούμε όλοι μια κυβέρνηση που να μας βγάλει από την παρατεταμένη κρίση, με ομαλό τρόπο. Διορθώνοντας ταυτόχρονα και τις κοινωνικές αδικίες που συσσωρεύτηκαν εδώ και δεκαετίες...

ΑΜΝΗΣΙΑ...

Το τελευταίο χρονικό διάστημα βομβαρδιζόμαστε από διαφημιστικό σποτ εταιρείας εύρεσης τηλεφωνικών υπηρεσιών με πρωταγωνιστή τραγουδιστή-παρουσιαστή.

Το βασικό θέμα όλης αυτής της σειράς είναι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχνάει οποιαδήποτε πληροφορία, ακόμα και το όνομα του πατέρα του, αλλά το μόνο που θυμάται είναι ο συγκεκριμένος αριθμός, ο οποίος τον σώζει από την αμνησία από την οποία πάσχει.

Μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς μια ασθένεια (γιατί η αμνησία είναι ασθένεια), μπορεί να χρησιμοποιηθεί με έναν τόσο αποτρόπαιο τρόπο για διαφημιστικούς λόγους.

Πώς η ιδιοκτήτρια επιχείρηση, η διαφημιστική της εταιρεία, η εταιρεία παραγωγής, επέλεξαν ένα βαρύτατο νόσημα για να προωθήσουν το προϊόν τους; Μήπως φαντάστηκαν ότι οι καταναλωτές βουλιαγμένοι από την οικονομική κρίση έχασαν κάθε αντανακλαστικό πνευματικής και ηθικής διαύγειας;  Πως δεν υπάρχει καμιά αξία πλέον, μετράει μόνο το να πουλήσουμε χρησιμοποιώντας οτιδήποτε;

Πως και δεν αντιδρούν το ΕΣΡ, ο ιατρικός κόσμος, οι συγγενείς και φίλοι  πασχόντων από αμνησία;
Θα καταργήσουμε κάθε δεοντολογία μέσα στον πανικό της κρίσης;

Μήπως μέσα από μια ατελείωτη σειρά ασθενειών (καρκίνος, καρδιακές παθήσεις, νευρολογικές, ψυχιατρικές κ.ά.) μπορούμε να αντλήσουμε νέα δημιουργικά ερεθίσματα για να διαφημίζουμε υπηρεσίες και προϊόντα;

Έλεος!

"ΑΡΙΣΤΕΡΟ" ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ...

Ουσιαστικά αυτό που παίχτηκε τις τελευταίες ημέρες ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον συνδικαλιστικό τσαμπουκά.

Βεβαίως και το πολιτικό σύστημα έχει ευθύνες για το τέρας που δημιούργησε στο δημόσιο με τις προσλήψεις από το παράθυρο και τους τεράστιους μισθούς.

Υπάρχουν υπάλληλοι στο μετρό απόφοιτοι δημοτικής εκπαίδευσης, που αμοίβονται περισσότερο από ένα πανεπιστημιακό στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή, ή ακόμη και του αναπληρωτή καθηγητή. Ανθρωποι με πανεπιστημιακή μόρφωση και με μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών λαμβάνουν λιγότερα από τη νεαρή που κόβει τα εισιτήρια στο μετρό. Να μη μιλήσουμε για τους μηχανικούς του μετρό, με τις ολλαπλάσιες αμοιβές από έναν καθηγητή του πολυτεχνείου.

Γιια να είμαστε δίκαιοι, μία ανάγνωση της έκθεσης Ρακιντζή θα δείξει πόσο βλακωδώς κινήθηκαν κάποιοι υπουργοί την πενταετία 2004-2009 διορίζοντας ανθρώπους με τη μόρφωση που ανέφερα παραπάνω, οι οποίοι άνθρωποι είχαν καταθέσει βιογραφικά με εμπειρία σε "τοποθέτηση τεντών" και άλλα φαιδρά για να γίνουν οδηγοί συρμών και άλλα κουφά. Λάρισα και Κομοτηνή είχαν γίνει μεγάλες μετρομάνες...

Σύμφωνα με τα στοιχεία για το μισθολογικό κόστος ο μέσος μικτός μισθός στο μετρό είναι 3.083 ευρώ, στον ΗΣΑΠ 4.095 ευρώ και στο Τραμ 2.200 ευρώ. Πουθενά σε καμιά ιδιωτική εταιρεία δε δίνονται τόσα χρήματα. Κι όμως, όλοι παντού υφίστανται την κρίση και τις περικοπές χωρίς να πλήττεται το κοινωνικό σύνολο και να ταλαιπωρούνται εκατομμύρια πολίτες...

Εκτός από τα Ελληνικά ΜΜΜ ως τώρα, που επιτέλους η κυβέρνηση πήρε λίγο δραστικά μέτρα. Η ουσία είναι ότι σταματά η ταλαιπωρία των εκατομμυρίων κατοίκων της πρωτεύουσα αλλά και η οικονομική αιμορραγία των συγκοινωνιακών εταιρειών, με τους χιλιάδες τζαμπατζήδες όμως.
Αν δείξει την ίδια αποφασιστικότητα σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που έχει μπροστάκαι τις νέες ταραχές - απεργίες που ετοιμάζουν άλλοι γνωστοί συνδικάλες. Το θέμα του εκβιασμού του κοινωνικού συνόλου απο οργανωμένες μειοψηφίες πρέπει να αντιμετωπιστεί απαξ και δια παντός...

H κατασκευή και οι επεκτάσεις του ΜΕΤΡΟ χρηματοδοτούνται σε ποσοστό που κυμαίνεται από 43 έως και 50% από την Ευρωπαική Ένωση και την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων.
Η θέση της Ανταρσύα είναι έξοδος από την ΕΕ.

Και στο ΜΕΤΡΟ-που η ΕΕ χρηματοδοτεί κατά 50%  πρόεδρος των "εργαζομένων" είναι υποψήφιος του περιθωρικού αποκόμματος Ανταρσύα, πρώην Πασόκος...

Αυτή είναι η Αριστερά, το ήθος της και η κίβδηλη αγωνιστικότητα της.

Μια ζωή με τα λεφτά των άλλων, μια ζωή βολεμένοι ψευτοεπαναστάτες.

Είναι κορυφαίοι αυτοί οι αριστεροί σε αυτά. Κατά βάθος καταδικάζουν το καπιταλισμό, μετά όμως απαιτούν υψηλότατες αμοιβές, και το δικαίωμα να ταλαιπωρούν εκατομμύρια συνανθρώπους τους με εκ' περιτροπής απεργίες, ώστε να αμείβονται εναλλάξ...

Η επιβολή μιας μικρής μερίδας που κάποιοι τους δώσανε μια θέση ευθύνης και εξυπηρέτησης εκατομμυρίων συνανθρώπων τους, και αυτοί με το έτσι θέλω επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη θέση τους προς ίδιον όφελος ...

Πάντα βεβαίως εις βάρος του λαού, αφού ποτέ κανένα "αφεντικό" δεν ταλαιπωρήθηκε από τα καμώματα τους...

Αλλά η πλάκα τελείωσε. Όποιος θέλει ν' αναφέρεται σε κοινωνικούς αγώνες, δε δικαιούται πλέον να παρουσιάζεται ως φτηνός σφετεριστής και κακομοίρης συμφεροντολόγος.

Θα πρέπει να είναι συνεπής και διατεθειμένος για προσωπικές θυσίες, έτοιμος να υπερασπιστεί το ΣΥΝΟΛΙΚΟ δίκαιο και συμφέρον...

Ο ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΣ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Όμηρου Ευστρατιάδη, από το 1989.

Άτιμο πράγμα το χαρτί. Μια φορά να πιάσει ένας αδύνατος χαρακτήρας την τράπουλα στα χέρια του και κινδυνεύει να εξελιχθεί σε "Τζογαδόρο".

Εδώ ο πρωταγωνιστής δεν είχε παίξει ποτέ στη ζωή του χαρτιά. Όχι μόνο γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί ήταν τρομερά τσιγκούνης.

Ώσπου κάποια μέρα χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, πιάνει στα χέρια του την τράπουλα και τότε αρχίζει η περιπέτεια του...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ...

Η άλλοτε ραχοκοκαλιά της χώρας η μεσαία τάξη της, οδηγείται ταχύτατα στην εξαθλίωση και την φτώχεια, και παράλληλα, εξωθείται προς τα άκρα του πολιτικού φάσματος.

Η αύξηση των ανείσπρακτων οφειλών προς το δημόσιο κατά 1,1 δις ευρώ τον μήνα, δείχνει πως η φοροδοτική ικανότητα του κόσμου έχει χτυπήσει "ταβάνι" και οποιαδήποτε επιπλέον επιβάρυνση, όχι μονάχα δεν θα αποφέρει νέα έσοδα αλλά θα επιταχύνει την διαφαινόμενη κοινωνική έκρηξη.

Με κύριο αίτιο τις τεράστιες και βιαίως επιβαλλόμενες θυσίες εκ μέρους μόνο των φτωχών - μεσαίων στρωμάτων. Γιατί για τους πολλά έχοντες δεν τρέχει τίποτε.

Δίπλα σε αυτή την κατάσταση και αντιμέτωπος με αυτά τα αποκαλυπτικά νούμερα, στέκεται ανέγγιχτος ακόμη ο βαθύς πυρήνας του δημόσιου τομέα και οι συντεχνίες του. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, φαίνεται πως η κατακρεούργηση της μεσαίας τάξης λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο για την διατήρηση αυτού του αχόρταγου τέρατος που καταδυναστεύει την οικονομική ζωή του τόπου.

Οι συνεχιζόμενες απεργίες στα ΜΜΜ από συντεχνίες που απαιτούν ξεδιάντροπα (εκβιάζοντας τους ίδιους τους πελάτες τους) να μην υπαχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο, η διακριτική μεταχείριση των υπαλλήλων της Βουλής, η πεισματική άρνηση οποιασδήποτε απόλυσης από το δημόσιο, η ανάλγητη απαίτηση από προνομιούχες τάξεις κρατικών υπαλλήλων συνέχισης της εκπλήρωσης από το κράτος συμβατικών υποχρεώσεων (πρόωρη συνταξιοδότηση, τρελά εφάπαξ, υψηλές συντάξεις, υψηλές αντιμισθίες, κλπ), που είχαν αναληφθεί αφρόνως και χαριστικώς σε εποχές παχιών αγελάδων, οδηγούν μαθηματικά την κοινωνία στον διχασμό και την χώρα σε περιπέτειες...

Ειδικά όταν όλες αυτές οι εξόχως άδικες στην παρούσα κατάσταση παροχές, προβλέπεται πια να χρηματοδοτούνται από το υστέρημα των άλλοτε νοικοκυραίων, μέσω της αβάσταχτης έμμεσης και άμεσης φορολογίας και του άγριου χαρατσώματος του ιδιωτικού τομέα.

Δεν είναι δυνατόν το κράτος να αυξάνει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης αφήνοντας πολλές οικογένειες στο έλεος του ψύχους για να εισπράξει 0,5 ή 1 δις ευρώ επιπλέον (που δεν θα τα εισπράξει τελικά).

Όπως δεν είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να πληρώνουμε ακριβά συνταξιούχους 40 και 45 ετών δημόσιους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο εργασίας, συντάξεις αγάμων θυγατέρων, μισθούς 3.000 ευρώ στους (πενταπλάσιους από άλλες χώρες) νεροκουβαλητές της Βουλής, τα αναδρομικά των δικαστικών και των εθνοπατέρων μας (που οι ίδιοι επιδίκασαν στους εαυτούς τους), τις στρατιές των συμβούλων και παρατρεχάμενων των υπουργών και των γραμματέων ειδικών και γενικών και τεράστιες αντιμισθίες στα στελέχη και τα μέλη των ΔΣ των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών, ακόμη και αυτών που δεν έχουν πια κανένα αντικείμενο εργασίας, την ίδια ώρα που αδυνατούμε να προσφέρουμε στέγη και τροφή στους ανέστιους και πεινασμένους, ένα πιάτο καλό φαγητό στα παιδιά των σχολείων μας που υποσιτίζονται, φθηνή θέρμανση στις φτωχές οικογένειες...

Δεν είναι δυνατόν οι μέσοι μισθοί στις ΔΕΥΑ και των άλλων δημοτικών επιχειρήσεων ανά την χώρα να ανέρχονται στα 2.000 ευρώ καθαρά, την ίδια ώρα που δεν μπορούμε να δώσουμε το ελάχιστο έστω επίδομα ανεργίας σε όσους αυτοαπασχολούμενους έκλεισαν τις δουλειές τους κι έμειναν στο έλεος του Θεού, νεόφτωχοι και ανασφάλιστοι συνάμα, επειδή λέει υπάρχουν ειδικές συμβάσεις εργασίας που υπεγράφησαν χαριστικά όταν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.

Δεν γίνεται να τινάζονται στον αέρα όλες οι εργασιακές συμβάσεις και συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα και να παραμένουν σε ισχύ αδιαπραγμάτευτες και ανέγγιχτες οι περισσότερες κομματικές συμβάσεις και τα προνόμια του βαθέως κράτους των διαχρονικών πελατών και συνεταίρων του πολιτικού συστήματος.

Η συνέχιση αυτής της άδικης και απάνθρωπης κατάστασης, θα οδηγήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην κατάρρευση και την μεσαία τάξη σούμπιτη στα άκρα.

Δεν μπορεί το πολιτικό σύστημα ατιμώρητα να διαμελίζει τις σάρκες του ενός κομματιού της κοινωνίας για να θρέψει με αυτές το άλλο, το ευνοημένο της κομμάτι, χωρίς να υπάρξει κοινωνική αναταραχή και βαθύς λαϊκός διχασμός.

Ένα διχασμός που θα οδηγήσει σε κοινωνική ανυπακοή, σε στάση ιδιωτικών πληρωμών (σχεδόν έχει γίνει πράξη) και σε ανατροπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος μέσα σε μια γενικευμένη απαξία και αποστροφή του λαού εναντίον του...

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ...

Η βία πάλι στο προσκήνιο. Σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη "βία είναι η άσκηση σωματικής ή άλλης δύναμης, ή η χρησιμοποίηση απειλών με σκοπό την επιβολή της θέλησης κάποιου".

Η βία ασκείται από άλλους, αλλά και προσφεύγει κανείς σ' αυτήν όταν χρειαστεί...

Τα τελευταία κρούσματα πολιτικής βίας στη χώρα σε περίοδο μνημονίων και δυσβάστακτων φορολογικών μέτρων, προκαλούν εύλογη ανησυχία σε όλους. Αλλά ο μεγαλύτερος φόβος είναι μη τυχόν με την ανοχή της πολιτείας και της κοινωνίας, φαινόμενα που υπονομεύουν τη Δημοκρατία, καταλήξουν σε επικίνδυνη συνήθεια...

Μη τυχόν δηλαδή, κυριαρχήσει η απάθεια σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας.

Η βία στις ανθρώπινες κοινωνίες παρουσιάζεται πολυπρόσωπη. Ενυπάρχει στον άνθρωπο από την εμφάνισή του στη γη. Από το βιβλικό οφθαλμόν αντί οφθαλμού, μέχρι τη μαρξιστική "βία ως μαμή της Ιστορίας" και από το αισχύλειο η βία γεννάει τη βία, μέχρι το περονικό "η βία στα χέρια του λαού δεν είναι βία", κύλησε πολύ μελάνι και περισσότερο αίμα...

Οι πολλοί ορισμοί της βίας δηλώνουν τη δυσκολία οριοθέτησής της. Κι αυτό επειδή κάθε εποχή την αντιλαμβάνεται διαφορετικά, ενώ σε κάθε τόπο και περιβάλλον μεταφράζεται αλλιώς. Αλλιώς την προσλαμβάνουν οι θρησκείες («ιεροί» πόλεμοι, «Ιερά Εξέταση» κ.ά.), αλλιώς ορισμένες ομάδες ανθρώπων...

Την εποχή μας  περισσότερο από ποτέ, η βία εκδηλώνεται ως μορφή επιβολής ισχύος ή βίαιης κατάκτησης, ανταπόδοσης  ή τυφλής εκδίκησης. Αλλά και ως παθολογική - αρρωστημένη αντίδραση στην κοινωνία.

Διακρίνεται στη:
- Λεκτική βία: είναι οι φραστικές απειλές ή ύβρεις ενός ισχυρού απέναντι σε ασθενέστερο κοινωνικοοικονομικά άτομο (παρενόχληση), πριν εξελιχτεί σε σωματική βία (ενδοοικογενειακή,  ενδοσχολική ή ενδοεργασιακή).

- Διαπροσωπική βία: αφορά κυρίως ατομικές ή ομαδικές συμπεριφορές κυριαρχίας ενός ή περισσοτέρων ατόμων σε κάποιο άλλο ή άλλα, με τη χρήση σωματικής, ψυχολογικής ή άλλης βίας.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού, αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό του αντιπάλου, ώστε αυτό να συναινέσει στη βούληση του θύτη του. Κι αυτό επιτυγχάνεται με την πρόκληση σωματικού πόνου (βασανιστήρια), ή με τη στέρηση βασικών προσωπικών ελευθεριών. Οι συμπεριφορές αυτές που όχι σπάνια φτάνουν στο θάνατο, εφαρμόζονται ενσυνείδητα ή ασυνείδητα. Κάποτε, επιβάλλονται άνωθεν. Τέτοια βία υπάρχει στα σπίτια (κατά των γυναικών ή των παιδιών), σε μερικά σχολεία (school bulling), σε αστυνομικά κρατητήρια, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αλλού.

- Παθολογική βία: ορισμένοι άνθρωποι έχουν μέσα τους τη βία σε αυξημένο παθολογικά βαθμό. Η οργανική αυτή πάθηση  επιβεβαιώθηκε και κλινικά στις αρχές του περασμένου αιώνα. Έτσι δεν είναι διόλου περίεργο που πράξεις παράλογης βίας (υπόθεση Μπρέιβικ, πολλαπλά επαναλαμβανόμενα αμόκ σε σχολεία των ΗΠΑ, κ.λπ.) δικαιολογούνται ως παθολογικές...

- Εγκληματική βία: τη ζούμε κάθε μέρα. Περιέχει το κοινό έγκλημα, αυθόρμητο ή εκ προμελέτης. Προκαλείται από κοινωνικές, οικονομικές ή ψυχοπαθολογικές αιτίες και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

- Κρατική βία: τα κράτη εφαρμόζουν ή διεκδικούν, σύμφωνα με τον ορισμό του κοινωνιολόγου Max  Weber  το "μονοπώλιο της νόμιμης βίας", με το να εφαρμόζουν τις δικαστικές αποφάσεις ή  τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Σε περίπτωση δε πολέμου το κράτος δικαιώνει τον επονομαζόμενο δίκαιο πόλεμο, με ανάλογη βία.

- Δομική ή αόρατη βία: ενυπάρχει στις δομές μιας κοινωνίας με τη μορφή άδικων νόμων, την ευνοιοκρατία, την αναξιοκρατία,  την ασυλία κ.λπ. ΑπέναντΙ της οι απλοί πολίτες είναι ανίσχυροι. Εδώ προστίθεται και η βία εναντίον των μειονοτήτων, αλλά και αυτή εναντίον των περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων (άνεργοι, άστεγοι, νεόπτωχοι κ.λπ.).

- Πολιτική βία: περιλαμβάνει τις βίαιες ενέργειες μιας πολιτείας που γίνονται με πολιτικά κριτήρια σε βάρος των πολιτών της: όπως καταστολή επανάστασης που αποβλέπει στην ανατροπή του καθεστώτος, σύλληψη για αντίσταση κατά της αρχής κ.λπ. Αντίθετα η νόμιμη εξέγερση του λαού και η βία που θα ασκήσει εναντίον σφετεριστών της εξουσίας ή ατόμων που επιδιώκουν την κατάλυση της δημοκρατικού πολιτεύματος εμπεριέχεται ως προτροπή προς τους πολίτες στο Ελληνικό Σύνταγμα.

- Οικονομική βία: τη ζούμε κι αυτή κάθε μέρα τρία χρόνια τώρα, με την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας. Δημιουργήθηκε λόγω της αλόγιστης μεταπολιτευτικής δανεικής ζωής μας ως ατόμων και κράτους. Με τη διόγκωση των χρεών και την αδυναμία πληρωμής τους η βία, ατομική ή κρατική, βρέθηκε σε πρώτο πλάνο. Για να επιτευχθεί δε ο τελικός στόχος (η αποπληρωμή των χρεών μας), το κράτος καταστρέφει σιγά - σιγά κι ανεπανόρθωτα τον κοινωνικό ιστό, διαλύοντας για λόγους οικονομίας όλες τις βασικές συνεκτικές δομές της κοινωνίας....

- Φυσική βία: περιλαμβάνει τις καταστροφές που προκαλούν οι ανεξέλεγκτες δυνάμεις της φύσης (καταιγίδες, τρικυμίες, πλημμύρες, σεισμοί, πυρκαγιές, τσουνάμι, καύσωνες κ.λπ.) Φυσική θεωρείται και η βία των ζώων απέναντι στα άλλα, αλλά και τον άνθρωπο. Εξ ου η έκφραση κτηνώδης βία!

- Διαδικτυακή ή κυβερνο-βία (cyber-violence): φαινόμενο της τεχνολογικής προόδου του ανθρώπου. Πρόκειται για ανεξέλεγκτη βία σε λεκτική (γραπτή) ή εικονική (με βίντεο) μορφή, που αποβλέπει στην υποτίμηση ή απαξίωση, προσβολή ή γελοιοποίηση ενός ατόμου ή ομάδας στο διαδίκτυο.
Διαχωρίζεται άραγε η βία σε καλή ή κακή, υποκειμενική ή αντικειμενική, δίκαιη ή άδικη;  Είναι άραγε η βία έμφυτη ή επίκτητη;

Η "μη βία" του Γκάντι έχει αντίκρισμα στην εποχή μας; Πότε αρχίζει η βία: εκεί που σταματά ο λόγος ή μήπως όταν ο άλλος ανακαλύπτει το σημείο αδυναμίας μας; Η εκπαίδευση/παιδεία  είναι ικανές να την εξουδετερώσουν;

Πολά τα πρόσωπα της βίας, περισσότερα τα ερωτήματα γι αυτήν. Ένα είναι βέβαιο πως ποτέ η ωμή βία δεν έλυσε κι ούτε πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα...

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ...

Το βρήκα στα "Λόγια του αερα":
Η αλήθεια και το παράδοξο για τον μουσουλμάνο μετανάστη...

Φεύγουν μετανάστες απο τις χώρες τους γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι, έτσι δεν λένε;
Πού είναι ευτυχισμένοι οι λαθρομετανάστες μουσουλμάνοι όμως;
Οι περισσότεροι  μουσουλμάνοι:
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Γάζα
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Αίγυπτο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Λιβύη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Μαρόκο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράκ
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Υεμένη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Αφγανιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Πακιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Συρία
Δεν είναι ευτυχισμένοι στον Λίβανο
Που είναι λοιπόν ευτυχισμένοι;

Είναι ευτυχισμένοι στην Αυστραλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Αγγλία
Είναι ευτυχισμένοι στον Καναδά
Είναι ευτυχισμένοι στις ΗΠΑ
Είναι ευτυχισμένοι στην Γαλλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Γερμανία
Είναι ευτυχισμένοι στην Σουηδία
Είναι ευτυχισμένοι στην Νορβηγία
Είναι ευτυχισμένοι στην Δανία

Είναι ευτυχισμένοι δηλαδή σε κάθε χώρα που δεν είναι μουσουλμανική...
Και ποιόν κατηγορούν;
Όχι το Ισλάμ!
Όχι τους ηγέτες τους!
Όχι τους εαυτούς τους!

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ...

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΕΙΣ!!

ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΩΣ ΔΥΝΑΤΟ...

Ποιό μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε για την Ελλάδα;

Το πρόβλημά μας δεν είναι τι ανάπτυξη θέλουμε (κανείς δεν μας ρωτάει άλλωστε) αλλά πως και σε πόσα χρόνια θα πείσουν οι πολιτικοί πλιατσικολόγοι μας τους Έλληνες, πως αυτή τη φορά δεν θα τους ξαναφάνε τους υπέρογκους φόρους που πληρώνουν, αλλα θα τους κάμουν έργο για την πατρίδα.

Θέλουμε ανάπτυξη όχι στα χαρτιά και στα λόγια. Θέλουμε πρόγραμμα εκκίνησης της οικονομίας πάνω σε σχέδιο από το εσωτερικό, που δεν θα ευχολογεί επί ματαίω αναμένοντας ξένες επενδύσεις εξ΄ουρανού.

Αν το κράτος θέλει να την κατευθύνει, ας δώσει τα χρήματα στους τομείς που εκείνο θεωρεί σημαντικούς. Δεν υπάρχει καλή ή κακή ανάπτυξη, υπάρχει μόνο ανάπτυξη και μη ανάπτυξη.

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουμε σταθερά επιλέξει το δεύτερο και εμείς και οι πιστωτές μας. Έτσι παρατηρείται πως υπάρχει μια διαφορά φάσης ως προς αυτό που πράγματι θέλουμε:

Θα αναπτυχθεί η βιομηχανία, αλλά δεν θα κερδίζουν οι βιομήχανοι.

Θα αυξηθούν τα πλοία με Ελληνική σημαία, αλλά θα φορολογήσουμε επιπλέον τους εφοπλιστές.

Θα πολλαπλασιαστούν τα έσοδα από τον τουρισμό, αλλά δεν θα δίνουμε άδειες για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.

Θα εκμεταλλευτούμε την δημόσια περιουσία, χωρίς κανείς ιδιώτης να κερδίσει από αυτό.

Θα εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό μας πλούτο, αλλά δεν θα υπάρξει καμία επίπτωση για το περιβάλλον.

Θα κάνουμε πιο ανταγωνιστική την αγροτική μας παραγωγή, αλλά δεν θα κοπούν οι επιδοτήσεις που επιδοτούν την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.

Θα απελευθερωθούν τα επαγγέλματα, αλλά δεν θα χάσει καμιά από τις συντεχνίες τα "κεκτημένα" προνόμια της.

Θα μειωθεί το κράτος, αλλά χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των υπαλλήλων του...

Επειδή λοιπόν θέλουμε τα αδύνατα ψηφίζαμε αυτούς που μας πλάσαραν το αδύνατο ως δυνατό, τις περισσότερες φορές πουλώντας μας μια απλή φράση που δεν σημαίνει τίποτα.

Μας λένε αποκρατικοποίηση αντί για ιδιωτικοποίηση, διεύρυνση της φορολογικής βάσης αντί για αύξηση της φορολογίας, εκμετάλλευση αντί για πώληση, εφεδρεία αντί για απόλυση, περιουσιολόγιο αντί για φακέλωμα...

Άλλες φορές παίζουν καθυστερήσεις για να μην καταλάβουμε ότι εμείς ζητήσαμε και αυτοί δεσμεύτηκαν να μας προσφέρουν το αδύνατο. Οι καθυστερήσεις και αυτές βαφτίζονται κάπως για να μην καταλάβουμε ότι είναι απλά καθυστερήσεις, κοινωνικός διάλογος , διαβούλευση, αναζήτηση ευρύτερων συγκλίσεων και πάει λέγοντας...

Όσο καθυστερούμε την εξυγίανση, την ανάπτυξη και την δημιουργία αληθινού πλούτου, τόσο θα χρειαζόμαστε να κόβουμε μισθούς και συντάξεις και να περιορίζουμε κι άλλο το  κοινωνικό κράτος μας.

Αν δεν πάρουν μπροστά τα μεγάλα έργα με διαγωνισμούς εξπρές (κι αυστηρή επιτήρηση να μην υλοποιηθούν με εργασία μόνο λαθρομεταναστών), δεν απλοποιήσουμε το φορολογικό, δεν τσακίσουμε την γραφειοκρατία και την διαφθορά, αν δεν φτιάξουμε ένα υγιές κι ελκυστικό περιβάλλον για τις επενδύσεις, ένα μικρότερο αλλά σοβαρότερο κι ισχυρότερο κράτος, τότε θα κατεβαίνουμε κάθε λίγο κι ένα σκαλί στου κακού τη σκάλα..

ΤΕΡΙΡΕΜ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Απόστολου Δοξιάδη, από το 1987.

Ένας νέος καραγκιοζοπαίχτης περιπλανιέται στην Ελληνική επαρχία μαζί με την άρρωστη από καρκίνο γυναίκα του.

Δύο μοναχοί και ένα θαύμα θα σώσουν τη γυναίκα και το γάμο τους...

ΑΠΟΤΥΧΙΑ;

Το ότι απέτυχα δε σημαίνει ότι είμαι αποτυχία.
Απλώς σημαίνει ότι δεν πέτυχα ακόμη.

Αποτυχία δε σημαίνει ότι δεν ολοκλήρωσα κάτι.
Σημαίνει ότι έμαθα κάτι.

Αποτυχία δε σημαίνει ότι ντροπιάστηκα.
Σημαίνει ότι τόλμησα να δοκιμάσω.

Αποτυχία δε σημαίνει ότι σπατάλησα τη ζωή μου.
Σημαίνει όμως ότι έχω ένα καλό λόγο για να ξαναρχίσω.

Αποτυχία δε σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παρατήσω.
Σημαίνει ότι πρέπει να κάνω ακόμα σκληρότερη προσπάθεια.

Αποτυχία δε σημαίνει ότι δε θα τα καταφέρω ποτέ μου.
Σημαίνει ότι χρειάζομαι περισσότερη υπομονή.

ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ, ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ...

Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών επιβεβαιώνουν την αδυναμία αποπληρωμής των οφειλών των ιδιωτών προς το δημόσιο.

Ολόκληρο το 2012 οι Έλληνες «φέσωσαν» με περισσότερα από 13 δισ. ευρώ το κράτος, σύμφωνα με τα στοιχεία για τα ληξιπρόθεσμα χρέη.

Αν αυτό δεν είναι σημάδι ότι οι Έλληνες έχουν φτάσει στα όριά τους, τα έτοιμα στέρεψαν και πλέον δεν έχουν να πληρώσουν φόρους και άλλα χαράτσια, τότε τι άλλο θα περιμένουμε;

Συνολικά οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μέχρι το τέλος του 2011 μαζί με τα νέα χρέη του 2012 (που κι αυτά θα λογιστούν ως ληξιπρόθεσμα) έφτασαν τα 56,7 δισ. ευρώ, σχεδόν το 1/3 του ελληνικού ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση ανησυχεί ιδιαίτερα καθώς οι εισπράξεις εσόδων δεν πηγαίνουν καθόλου καλά.

Τι θα πει όμως πως οι Έλληνες φέσωσαν το κράτος;

Αφού το κράτος ζητάει φόρους εξωπραγματικούς;

Αφού θέτει τεκμήρια με τα οποία καλούνται να πληρώσουν ακόμη και οι άνεργοι;

Αφού ακόμη και το ότι είναι κάποιος ζωντανός θα φτάσει ν' αποτελεί τεκμήριο τι περιμένουμε;

Και αυτοι ακόμα μιλάνε για διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Τι διεύρυνση να γίνει με 1,35 εκατομμύρια ανέργους; Και με τους συνήθεις φοροφυγάδες σοτ απυρόβλητο όπου ήταν πάντα;

Πρώτα τους αφήνεις άνεργους και άστεγους και μετά κλαψουρίζεις που τα έσοδά σου πέφτουν;

Που οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν εκμηδενστεί γιατί δεν υπάρχουν καλώς έχει "εργαζόμενοι" υπάλληλοι ή αυτοαπασχολούμενοι;

Σε πληθυσμό 12 εκατομμυρίων έχουμε 3,5 εκ. εργαζομένους μόνο αλλα αυτοί ονειρεύονται παντού φοροφυγάδες.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η τρόικα βάζει απαγορευτικό για νέα ρύθμιση οφειλών ενώ απαιτεί για μικρο-οφειλέτες τη δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών για χρέη έως 3.000 ευρώ ο καθένας.

Αυτό να κάνουν, αν βρούνε ικανά ποσά αποταμιευμένα μέσα ή έξω από τη χώρα να τα κατάσχουν, να πληρωθούνε χρέη κι ωφειλές των κατόχων, σε όσους δεν βρούνε καν καταθέσεις τι θα κάνουν;

Προφανώς πιστεύουν ότι ΌΛΟΙ οι Έλληνες έχουν ακόμη λίπος να κάψουν, ότι κρύβουν τα λεφτά και δεν τα δίνουν για να εξοφλήσουν τα χρέη τους.

Η πραγματικότητα θέτει όρια όμως...

ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ...

Πραγματικό σημερινό περιστατικό:
 
Πρωί - πρωί χαλασε ένας server, που συνέδεε τους υπολογιστές μιας Δημόσιας υπηρεσίας της πόλης.
 
Τρέχει άμεσα μετά από ειδοποίηση ο τεχνικός της επιχείρησης που έχει το service και τι βλεπει;
 
Έβγαλαν από την πρίζα το καλώδιο του server και στην θέση του έβαλαν μια καινούρια καφετιέρα!
 
Μπροστά στην απόλαυση ενός ξένοιαστου δημοσιο-υπαλληλικού γαλλικού καφέ, ας γίνουν μαντάρα όλα τα data της υπηρεσίας, χώρια ο ελεύθερος χρόνος μέχρι να φτάσει και να διαπιστώσει ο τεχνικός το "πρόβλημα".

Μη ρωτάτε ποιά υπηρεσία ήταν.
Δεν καρφώνει καλούς πελάτες ο επιχειρηματίας, στο facebook όμως το έβγαλε  όπου και το είδα...

ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΒΙΑΣ;

Επικίνδυνες διαστάσεις παίρνουν πλέον τα κρούσματα της βίας στη χώρα μας, μετά και το προχθεσινό  τρομοκρατικό χτύπημα στα γραφεία της Ν Δ στη Συγγρού.

Προηγήθηκαν λίγες μέρες νωρίτερα τα χτυπήματα σε σπίτια πέντε δημοσιογράφων και στο σπίτι του αδερφού του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Τα ερωτηματικά για το τι κρύβεται πίσω από αυτές τις επιθέσεις πολλά. Ο προβληματισμός για το πού βαδίζουμε μεγάλος. Όποιοι και να είναι οι δράστες, η ευκολία με την οποία πραγματοποιήθηκε το εξωφρενικό αυτό εγχείρημά τους αλλά και η απάθεια με την οποία το υποδέχθηκε η ίδια η κοινωνία ως συμβάν (ασχέτως από τις "καταδίκες" και τις "φιλοσοφικες" συζητήσεις περί της προέλευσης και των στόχων των αυτουργών του), θα έπρεπε να μας κάνει ιδιαίτερα σκεπτικούς και ανήσυχους ως πολίτες αυτής της χώρας.

Και η κόντρα μεταξύ κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ να δυναμιτίζεται όλο και περισσότερο, σε μία περίοδο κρίσιμη για την Ελλάδα..

Ετσι βρίσκουν 'τροφή' τα ξένα Μ.Μ.Ε. να κάνουν λόγο για ενίσχυση της πολιτικής αβεβαιότητας.
Για παράδειγμα υπάρχουν δημοσιεύματα για δυσαρέσκεια των Αμερικανών για την ενίσχυση της γερμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Όπως επίσης και για το ενδεχόμενο ανατροπής του ενεργειακού χάρτη στην περιοχή με ενίσχυση της Ρωσικής παρουσίας.

Ακόμη το δημοσίευμα της Νιου Γιορκ Τάιμς  στο οποίο σημειώνεται ότι «οι πυροβολισμοί στα γραφεία της ΝΔ δεν προκάλεσαν τραυματισμούς, αλλά εντείνουν την πολιτική αντιπαράθεση»...
Ο ένας (Γλέζος) λέει ότι είναι παρακρατικοί που είναι συγγενείς της Νέας Δημοκρατίας. Βολεύει άλλωστε η κακιά Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε επίσης ότι δεν υπήρξε επίσημη τρομοκρατία και παρακράτος από την επίσημη Αριστερά. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή. H 17Ν και ο ΕΛΑ ήταν ακροδεξιές οργανώσεις; Η τρομοκρατια στην Ελλαδα ηταν και ειναι κομμουνιστικη...

Από την άλλη η Χρυσή Αυγή μιλά για αποπροσανατολισμό, η ΝΔ βάλλει κατά του ΣΥΡΙΖΑ και γενικά ένας αχταρμάς. Η ουσία της υπόθεσης όμως είναι ότι έχουμε ένα σοβαρό γεγονός που έχει πολλές ερμηνείες. Και πρέπει να αφήσουμε κατά μέρους τους πολιτικούς διαγκωνισμούς και να σκεφτούμε που πάει αυτή η χώρα.

Κάποιοι τη θέλουν αιχμάλωτη; Μήπως επιχειρούν να σταματήσουν την όποια προσπάθεια γίνεται για έξοδο της χώρας από την κρίση; Μήπως άραγε στήνεται ένα σκηνικό εκφοβισμού του πολιτικού προσωπικού για να επιτευχθεί αυτό που δεν έγινε; Δηλαδή η πολιτική και οικονομική χρεοκοπία που θα βολέψει όσους θέλουν να αγοράσουν την Ελλάδα κοψοχρονιά;

Μεσούσης μία περιόδου με μεγάλα εσωτερικά ζητήματα να παραμένουν ανοικτά, όπως π.χ. αυτό της λίστας Λαγκάρντ και την Ευρώπη να παρακολουθεί στενά τα τεκταινόμενα και συνεχώς να υπενθυμίζει ότι  πρέπει να εφαρμόζονται τα συμφωνηθέντα για τις εκταμιεύσεις των δόσεων, ζητώντας ή καλύτερα απαιτώντας εγγυήσεις για πολιτική σταθερότητα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων ημερών κάθε άλλο παρά τη σταθερότητα αυτή αποδεικνύουν.

Και πέρα από αυτά, αυξάνουν τους φόβους  και τις ανησυχίες του Ελληνικού λαού γύρω από θέματα που αφορούν την ασφάλεια του, αλλά και το ενδεχόμενο επαναφοράς της γνωστής  καραμέλας με μεγάλη πέραση στο εξωτερικό,  ότι «η Ελλάδα κάθε άλλο παρά ασφαλής χώρα είναι», ενόψιν της νέας τουριστικής περιόδου.

Οι απαράδεκτες συμπεριφορές των ηλιθίων και λαϊκιστών πολιτικών, επηρεάζουν και οπλίζουν τα βλήματα αυτά...

ΤΟ ΞΥΓΚΙ ΤΗΣ ΜΥΓΑΣ...

Tο νέο φορολογικό μπορεί να αλλάζει πολλά, όμως παρά τα μεγαλόστομα του υπουργού δεν φέρνει και κάτι αποτελεσματικό για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Ας ανεβοκατεβαίνουν οι συντελεστές και ας ανοιγοκλείνουν πόρτες και παράθυρα. Μη μου πείτε για τις ποινές, ούτε για τη φορολογική μου συνείδηση, ξέρουμε ότι αυτά είναι για τη Βουλή κι όχι για τη ζωή.

Τα οριζόντια κριτήρια και μέτρα ειναι πάντα λάθος, εξισώνουν τα άνισα, και έχουν περισσότερα μειονεκτήματα απο πλεονεκτήματα.

Επίσης δεν στέκει ως επιχείρημα η ισχύς του μέτρου των αποδείξεων. Όταν πρακτικά είναι αδύνατο να κάνει το κράτος έλεγχο στις αποδείξεις που έχει μαζέψει ο κάθε φορολογούμενος, τότε στις φορολογικές δηλώσεις θα βλέπει συμπληρωμένο τα μεγαλύτερο δυνατό ποσό. Ας φωνάξει μετά τον κάθε φορολογούμενο ξεχωριστά με τη σακούλα του για να μετρήσουν μαζί τις αποδείξεις, είναι γελοίο!

Ενας χαμηλοσυνταξιούχος που τα βγάζει πέρα πολύ δύσκολα, που το μεγαλύτερο κομμάτι του εισοδήματος του φεύγει σε Δ.Ε.Η., τηλέφωνο, νερό κ.λπ. και δεν του μένουν χρήματα να ψωνίσει κάτι, τι θα κάνει για να αποφύγει το "πέναλτι" των μηδενικών αποδείξεων της Εφορίας;

Μήπως να πάρει δάνειο κι από πού, για να 'χει τη δυνατότητα να ξοδέψει και να μαζέψει αποδείξεις;
Έσοδα μείον έξοδα, φόρος επί του υπολοίπου.

Τόσο απλά.Τόσο ξεκάθαρα.Τόσο τίμια.

Όπως γίνεται σε όλες τις λιγότερο γελοίες χώρες. Και να δείτε μετά για πότε οι πάντες θα κυνηγούν τους πάντες για να πάρουν απόδειξη ή τιμολόγιο...

Το εισόδημα από ατομικές επιχειρήσεις ή ελευθέρια επαγγέλματα θα φορολογείται με 26% για τα πρώτα 50.000 ευρώ και με 33% για τυχόν επιπλέον ποσό πέραν των 50.000 ευρώ.

Πως θα ζήσει ένας ελεύθερος επαγγελματίας που δεν βγάζει τόσα, μα πχ με10000 καθαρό εισόδημα και αν το βγάλει άμα του πάρει η εφορία 2600 και η ασφάλιση του 4500 χιλιάδες και 650 το τέλος επιτηδεύματος(:)  και αφήνω έξω και την προκαταβολή του επόμενου έτους. Και να έχει να θρέψει και οικογένεια...

Τόση επιμονή πια στο "ξίγκι της μύγας" από τους φωστήρες - φορομπήχτες;

Η ΝΟΝΑ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κωμική ταινία από το 1981.

Ο Ντάβι Ντε Ρεντίκολο αναθέτει στον ιδιωτικό ντέντεκτιβ Πέτρο την παρακολούθηση και την αποκάλυψη της δράσης ενός ζευγαριού απατεώνων.

Πράγματι με τη βοήθεια του Χα και της Μιράντας, αρχίζει την παρακολούθηση χωρίς να γνωρίζει ότι πίσω από το ζευγάρι των παρανόμων κρύβεται η Νονά...

ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...

Μια εταιρία μέσω μιας αγγελίας, ζητάει έναν έξυπνο και ικανό συνεργάτη.

Στους τρεις νέους που παρουσιάζονται γι' αυτή τη δουλειά, κάνουν την εξής ερώτηση:

- Τι αισιόδοξο μήνυμα, θα ήθελες να πουν για σένα, στην κηδεία σου;

Ο πρώτος, αφού σκέφθηκε λίγο τους είπε:
-Θα ήθελα να πουν ότι ήμουν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ένας υπέροχος οικογενειάρχης...

Ο δέυτερος, χωρίς πολύ σκέψη τους είπε:
- Εγώ θα ήθελα να πουν, ότι ήμουν καλός οικογενειάρχης, εργατικός άνθρωπος και ότι έζησα με ήθος και αξιοπρέπεια...

Ο τρίτος όμως ήταν αυτός που τους εξέπληξε:
- Εγώ θα ήθελα να πουν: Ρε σεις για δείτε τον καλύτερα, αυτός κουνιέται ακόμα ...

Αυτό θα πει αισιοδοξία!

ΑΥΞΗΣΗ ΟΠΛΟΚΑΤΟΧΗΣ ΚΙ ΟΠΛΟΦΟΡΙΑΣ...

Αύξηση μεγαλύτερη από 48% σημείωσαν τα αιτήματα ιδιωτών για άδεια οπλοφορίας και νόμιμη οπλοκατοχή για την ατομική τους ασφάλεια το 2012 σε σχέση με κείνα του 2008, σύμφωνα με στοιχεία από το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ.

Οι εν λόγω άδειες αφορούν οπλοφορία με πιστόλια ή περίστροφα, χώρια τα παράνομα και τα κυνηγετικά όπλα που υπάρχουνε εν αφθονία στη χώρα...

Γίναμε ξαφνικά όλοι πιστολάδες στην Ελλάδα;

Γιατί οι Έλληνες ζητούν όπλα;

Η δραματική αύξηση της εγκληματικότητας έχει προκαλέσει σοκ στην ελληνική κοινωνία η οποία δρα σπασμωδικά κι εδώ. Αν δεν έχει από κάπου να πιαστεί, αν κάποιος δεν της προσφέρει ασφάλεια, δεν καταπολεμά το έγκλημα, τότε θα στραφεί στην οπλοκατοχή.

Και τα αποτελέσματα τα έχουμε δει στην Αμερική. Δε λέμε ότι ξαφνικά θα αρχίσουν να σκοτώνονται παιδιά στα σχολεία. Όμως, η αύξηση της οπλοκατοχής σίγουρα θα έχει και τέτοια κάποτε...

Όταν ο κόσμος αισθάνεται ανασφαλής δυστυχώς θα πάρει τα όπλα κι όποιον πάρει ο χάρος.
Αν δε θέλει λοιπόν η πολιτεία να δει τη χώρα να μετατρέπεται σε παλαιό Σικάγο, τότε θα πρέπει να εντείνει την προσπάθεια της για μείωση της εγκληματικότητας. Για έλεγχο της λαθρο-μετανάστευσης, περιορισμό του χάους στο κέντρο της Αθήνας και των λοιπών πόλεων, αλλά και αυξημένη προστασία στα χωριά και την ύπαιθρο χώρα, εκεί που μετακομίζουν οι ληστές όταν δε μπορούν να κλέψουν αλλού...

Μέχρι τότε όμως που θα υπάρξει αυτή η αποτελεσματική αστυνόμευση και θα εξασφαλιστεί και η προστασία μου, εγώ οφείλω για να μη θεωρηθώ πιστολέρο αν τύχει και δεχτώ επίθεση,

α)Να προσευχηθώ απλά σε κάποιον Θεό για τη σωτηρία της ψυχής μου;

β)Να προσευχηθώ για τη συγχώρεση της ψυχής του εγκληματία που θα μου επιτεθεί;

γ) Να καθαρίσω όπως ξέρω από πολύ μικρό παιδί τον απρόσκλητο εγκληματία, αστραπιαία και αποτελεσματικά και μετά στο τσουβάλι και στους αρκάλους και δεν τρέχει τίποτα!

Γιατί σε αυτό το ερώτημα όσο κι αν ψάχνω, δεν έχω άλλη απάντηση από αυτήν που ήδη επέλεξα να κάνω αν μου συμβεί....

ΧΡΥΣΟ DEAL ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑ...

Εικοσιπέντε χρόνια πριν, ο Διονύσης Παφήτης ξεκίνησε να παρασκευάζει και να διαθέτει τα προϊόντα «Aesop».

Ήταν εκείνος που ασχολήθηκε με την ανάπτυξη των βοτανικών συστατικών για χρήση στο δέρμα και τα μαλλιά. Για 20 χρόνια συνεργαζόταν με τους μεγαλύτερους χημικούς, μικροβιολόγους και επιστήμονες του κόσμου, στην παρασκευή των καλλυντικών προϊόντων.

Τα προϊόντα του στηρίζονται στην επιστήμη και τη βοτανική, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα συστατικά της φύσης.

Ο κ. Παφίτης τις παραμονές της φετινής Πρωτοχρονιάς πούλησε το 65% των μετοχών της εταιρείας του, στη βραζιλιάνικη εταιρεία Natura Cosmeticos έναντι 68 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο ίδιος διατηρεί το 25% των μετοχών, ενώ ένα άλλο 10% διαθέτουν άλλοι μέτοχοι.


Έτσι εξασφάλισε ένα χρυσό deal ο αυτοδημιούργητος ομογενής επιχειρηματίας, με 68 εκ. δολλάρια στην τσέπη και με το 1/4 της εταιρίας ακόμη δικό του, για παραπέρα εκμετάλλευση...

Μοναχογιός Ελληνικής οικογένειας της Μελβούρνη, οι γονείς του ανέμεναν από εκείνον να γίνει γιατρός ή δικηγόρος ή και τα δύο αν γινόταν. Ο πατέρας του είχε κουρείο, όπου εργάστηκε και ο ίδιος εκεί για κάποιο διάστημα.

Έπειτα όμως τα σχέδιά του άλλαξαν και εντέλλει βρέθηκε επιτυχημένος στο επιχειρείν στα καλλυντικά, μια βιομηχανία τζίρου πολλών δις ετησίως.

Ευτυχώς για το μέλλον του, δεν πήρε στα σοβαρά τις μικροαστικές εμμονές των γέρων του!

ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΑΡΑΕΜΠΟΡΙΟΥ...

Ένα ακόμα χτύπημα στο παραεμπόριο χαιρόταν πως επέφερε η Δημοτική Αστυνομία των Χανίων κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όπου προχώρησε το προηγούμενο διάστημα, σε κατασχέσεις περισσοτέρων από 400 τεμαχίων παραεμπορίου από πλανόδιους μικροπωλητές, σε διάφορα κεντρικά σημεία της πόλης των Χανίων...

Τα χάλασε ο καιρός το τελευταίο δεκάλεπτο στην χθεσινή τελετή αγιασμού των Φώτων, μα έδειξε ξεκάθαρα πόσο αποτελεσματικό ήταν το προχθεσινό "καίριο χτύπημα στο παραεμπόριο"...

Μόνο από το σημείο που στάθηκα στο ενετικό λιμάνι ώσπου να λιγοστέψει η καταρρακτώδης βροχή μέτρησα 8 μαυριδερούς λαθραίους, έτοιμους με αρκετές ομπρέλλες προς πώληση, πρώτα 5 ευρώ και μετά 6 η μια. Χρυσές δουλειές κάνανε σε λίγα λεπτά, καθότι οι μακάκες αγοραστές αρκετοί...

Και γιατί όχι, αυτό δεν είναι μια απλή εφαρμογή του μοτο "εκμετάλλευση της ευκαιρίας", που αποτελεί το μυστικό πολλών αυτοδημιούργητων εκατομμυριούχων ανά τον πλανήτη;

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ...

Πόσα είναι τα ληξιπρόθεσμα στο σύνολό τους; 55 δις ευρώ. Τόσα χρωστούν δηλαδή οι πολίτες στο κράτος, που αν είχε εισπράξει τα 10 δις από αυτά σήμερα δε θα βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να μιλάμε για Μνημόνια.

Φυσικά μέσα στους οφειλέτες είναι και επιχειρήσεις, αλλά οι περισσότεροι είναι ιδιώτες ή ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουν ούτε για τα βασικά, πόσο μάλλον για φόρους.

Και τι κάνει το κράτος για να εισπράξει ό,τι μπορεί; Το γνωστό και δοκιμασμένο κόλπο. Δεκάδες δόσεις κι όποιος μπορεί έρχεται να πληρώσει. Απελπισμένοι είναι στο υπουργείο Οικονομικών, όσα και να εισπράξουν καλά θα είναι.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.

Το κράτος δεν πρόκειται να εισπράξει απο ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν. Και μην ακούω σαν δικαιολογία ότι κάποιοι έχουν να πληρώσουν αλλά δεν το κάνουν γιατί αυτό μου θυμίζει τον στρατό που μας έλεγαν ότι καταργήθηκε το ατομικό καψώνι και για τα αμαρτήματα ενός έτρεχε όλος ο λόχος πάνω κάτω.

Πόσο λογικό φαίνεται το Ελληνικό Κράτος να ζητάει από τον ελεύθερο επαγγελματία μισά-μισά τα κέρδη, που μόνος του δύσκολα αποκομίζει από μια "ελεύθερη" μα διαπλεκόμενη αγορά;

Πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλάβουν τα σαίνια του υπουργείου Oικονομικών ότι αν ζητουσαν λογικά ποσά φόρων σίγουρα ο κόσμος θα πλήρωνε αλλά όταν ζητάνε εξωφρενικά πράγματα που κάποιους μήνες είναι περισσότερα και απο τα εισοδήματα που βγάζουμε τότε και τον καλύτερο μηχανισμό εισπράξεων να έχουν λεφτά δεν πρόκειται να πάρουν .

Εκτός αν κατά βάθος έχουν δίκιο κάποιοι "συνομοσιολόγοι" που λένε ότι το σχέδιο είναι να μας δημεύσουν τις περιουσίες.

ΦΩΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Περνούν οι πρώτες μέρες του καινούργιου χρόνου 2013 κι οι γιορτές του Δωδεκαημέρου πάνε προς το τέλος τους, αφού αύριο έχουμε τη γιορτή των Θεοφανίων, τη γιορτή του Μεγάλου Αγιασμού, όπως τη λέει κι ο λαός μας.

Στα χωριά της Κρήτης πολλοί πιστεύουν ότι την παραμονή των Θεοφανείων ανοίγουν οι ουρανοί και ό,τι ζητήσει κανείς με πίστη μπορεί να πραγματοποιηθεί. Πιστεύουν ακόμα ότι γίνονται σημαντικές αλλαγές στους ανθρώπους και στη φύση. Μερι­κοί μάλιστα πιστεύουν πως τα νερά της θάλασσας γίνονται γλυκά και πόσιμα.

Για τη μέρα αυτή λέμε: Σήμερα είναι τω Φωτώ, του Μεγάλου Αγιασμού, τ' Αγιασμού κ.λπ. Από την παραμονή, 5 Ιανουαρίου, που τη λέμε του μικρού Αγιασμού, έχουμε κάνει τις ανάλογες ετοιμασίες. Η καθαριότητα, δική μας και του σπιτιού, η νηστεία κι η αναμονή ώσπου να περάσει ο ιερέας με τον αγιασμό στο συγκλάκι του και να "μας φωτίσει" κι εμάς και το σπίτι μας και το μαγατζέ μας και το στάβλο με τα ζωντανά.

Σε πολλά χωριά της Κρήτης, οι γεωργοί αφήνουν χάμω στη στράτα απ' όπου θα περάσει ο παπάς με τον αγιασμό, κλήματα αμπελιού για να τα δρασκελίσει. Πιστεύουν πως τ' αμπέλι των θα 'χει την ευλογία του Θεού και η προκοπή και η καρποφορία του θα είναι πλούσια.

Σ' άλλα χωριά βράζουν τα φωτοπάπουδα, δηλαδή διάφορα όσπρια και τα τρώνε έτσι χωρίς λάδι, γιατί νηστεύουν από σήμερα το πρωί μέχρι αύριο για να πιούνε αγιασμό. Από τα φωτοπάπουδα βάζουν και στο παχνί των βοδιών. Κι εκείνα ευχαριστημένα αφού αξιωθήκανε να φάνε από τον κόπο τους, ακούμε να συνομιλούν το βράδυ και να ευχαριστούν τον Θεό. Ρίχνουν σ' άλλα χωριά φωτοπάπουδα στα δώματα, στις σκεπές δηλ. τις χωμάτινες των σπιτιών για τα πετεινά του Ουρανού καθώς λένε...

Το βράδυ της παραμονής του Μεγάλου Αγιασμού αδειάζουν τα λαγήνια του σπιτιού γιατί πρέπει να βάλουν αύριο νέο αγιασμένο νερό από τη βρύση του χωριού. Επεριμένανε ώρες τον παπά να 'ρθει (γιατί έπαιρνε με τη σειρά τσι γειτονιές και τα σπίθια) για να φιλήσουνε το σταυρό. Στο συγκλάκι του αγιασμου που κρατούσε εβάνανε ό,τι είχανε, δεκάρικο, εικοσιάρικο. Εσερνε και σακκουλιέρηδες: Ο σακκουλιέρης του λαδιού, του σταριού, των οπωρικώ. Και των εδούδανε ένα κάρτο λάδι, μια λεκανιδέ στάρι χάσικο, αμύγδαλα και καρύδια κι όσοι είχανε κάστανα. Κι εκείνοι φεύγοντας επετούσανε απού τα μαζωμένα μια χουφτιά εις τσ' όρθες για να κλωσίσουν όπως ελέγανε...

Τα Φωτοκάλαντα (μια εκδοχή τους, γιατί τραγουδιούνται και στη Κρήτη αυτά επίσης):
Σήμερα είναι τω Φωτώ,
π' αγιάζουν οι παπάδες,
και μες στα σπίθια μπαίνουνε,
και λεν τον Ιορδάνη,
κι ο Ιωάννης Βαφτιστής,
επέρασεν και είπε:
Χαρίσετέ μου τα κλειδιά
τα μαργαριταρένια,
ν' ανοίξω των Παράδεισο,
να πιω νερό δροσάτο,
να θέσω ν' αποκοιμηθώ,
σε μια σπηλιά από κάτω.
Να πέφτουν μήλα πάνω μου,
και ρόδα στην ποδιά μου,
και τα χρυσά τριαντάφυλλα,
εις τα προσκέφαλά μου.
Ανήφορος, κατήφορος,
στα τρία πηγαδάκια,
κάθουνται τρεις μελαχρινές
με τα σγουρά μαλλάκια.
Η μια κεντά τον Ουρανό,
κι η γ' άλλη το φεγγάρι,
κι η τρίτη η καλύτερη
κεντά τον αϊ Γιάννη!

 *******************

Αφρουκαστείτε να σας πω θαύμα του Ιωάννη

απού βαφτίζει το Χριστό μέσα στον Ιορδάνη.

Τώρα τα δωδεκαήμερα που ’ν’ του Χριστού τα γέννα

χαίρονται όλοι οι χριστιανοί, χαίρεται κι η Καθέδρα...

Παρακαλώ όσοι είστε εδώ καλά ν’ αφρουκαστείτε,

ν’ ακούσετε για το Χριστό κι όλοι σας να χαρείτε.

Χριστός τον κόσμο γύρισε με δώδεκα αποστόλους

στον Ιορδάνη τσ' ήφερε και βάφτισε τσοι όλους...

Ε! Ιωάννη Πρόδρομε, έλα να με βαφτίσεις,

με την αγία χέρα σου να με χειροτονήσεις.

Πώς να τολμήσω σήμερο και πώς ν’ αποφασίσω

και πώς να πιάσω το Χριστό για να τονέ βαφτίσω.

Τρίχα καμήλας φόρεσε και ζώνη δερματίνη

τον Κύριο παρακαλεί την κεφαλή να κλίνει.

Η θάλασσα είδε κι έφυγε, ο Ιορδάνης φρίσσει,

την κεφαλή του ήσκυψε για να τόνε βαφτίσει.

Κι άγγελοι από τον ουρανό ανεβοκατεβαίνουν,

Δόξα εν υψίστοις έλεγαν και στο Χριστό πηγαίναν.

Ιδού όπως σας είπαμε μ’ όλη την προθυμία

του Ιησού μας του Χριστού βάφτιση την Αγία,

του χρόνου πάλι να 'ρθουμε μ’ υγεία να σας βρούμε

στα σπίτια σας χαρούμενους κι όλοι να τραγουδούμε.

Το πρωί του Μεγάλου Αγιασμού εκκλησιάζονται παντού όλοι, γιατί δεν πρέπει να λείπουν από τη Βάφτιση του Χριστού, αλλά και για να πιουν αγιασμό, που το χουν σε καλό κι ακόμη να πάρουν σ' ένα πεντακάθαρο ποτήρι για το σπίτι. Τον μεταφέρει ο νοικοκύρης του σπιτιού και του ανάβουν αμέσως καντήλι, όπου θα τον τοποθετήσουν.

Από τον αγιασμό αυτό θα ραντίσουν τα τέσσερα καντούνια του σπιτιού, για να ξορκιστεί το κακό και με τον υπόλοιπο θα γεμίσουν καθαρά γουβαδάκια (συγκλάκια) με συμπλήρωμα νερού, όπου τα μεγάλα παιδιά πηγαίνουν και 'φωτίζουν' τ' αμπέλι, το λιόφυτο, τα σπαρτά, τα δέντρα, τα κουκιά κ.λπ.
Αν το χωριό ή η πόλη είναι παραθαλάσσια ή έχει ποταμό, νεαροί κολυμπητές πέφτουν στα χειμωνιάτικα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό, όταν τον ρίξει ο παπάς.

Σε πολλά μέρη, τον περιφέρουν στα σπίτια, σαν νικητές, προσκυνούν οι νοικοκυραίοι κι όσοι τυχαίνουν και κερνούν τον νικητή βουτηχτή. Είναι καλό λένε οι θαλασσινοί μας, να πιάσεις τον Σταυρό κι η πίστη και το θάρρος των νικούν της θάλασσας την παγωνιά.
Από του μικρού αγιασμού κιόλας, εφύγανε πια οι κατσικαντήλιδες από τον επάνω κόσμο γιατί ήρθε ο παπάς με την αγιαστούρα του και τσ' απόδιωξε.

Κι ως του χρόνου πάλι, τούτα τα μιαρά (οι καλικάτζαροι), θα 'ναι στ' απόβαθα τση γης και θα πριγιονίζουν, μα το ίδιο τονε κάνει. Κάθε χρόνο κι η πίστη μας με τη δύναμη του Σταυρού, θ' αποδιώχνει το κακό από τη Γη και θα μας προφυλάσσει από τις ενέργειες τους...

Αυτά είναι λίγα από τα λαογραφικά θησαυρίσματα του τόπου μας, για την παραμονή και την ημέρα του Μεγάλου Αγιασμού (5-6/1).  Μ' αυτήν την πατροπαράδοτη κληρονομιά την ανεκτίμητη μεγαλώσαμε εμείς, μ' αυτήν δυναμώσαμε και την πίστη μας, μ' αυτήν αισθανθήκαμε το μεγαλείο της ζωής των πατέρων μας, μ' αυτήν επιδιώκουμε να γαλουχήσουμε κι εμείς τα παιδιά μας.

Κι ας μη μας διαφεύγει πως: Όσο ξεκόβει ο σημερινός άνθρωπος από την παράδοση του, τόσο αξεδίψαστος και φτωχός θα μένει...

ΕΥΧΕΣ ΚΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ...

Ολες οι τελετές και οι γιορτές είχαν και έχουν σαν απώτερο σκοπό το ανέβασμα του ανθρώπου.

Σήμερα όμως για τους περισσότερους από εμάς ισχύει άραγε αυτός ο σκοπός ή μήπως τον ισοπεδώσαμε μέσα στον καταναλωτισμό, τον υλισμό μας και τα μέτρα που ακολούθησαν;

Θυμόμαστε τι γιορτάζουμε ή μια ενθύμηση, που συνοδευόταν από γλέντι, τη μετατρέψαμε μόνο σε γλέντια και υπερκατανάλωση;

Και φυσικά οι επιθυμίες μας φανερές ή κρυφές, βγαίνουν τώρα υπό μορφή ευχών. Ολοι θέλουμε να αλλάξει κάτι. Αλλά ούτε καν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξει. Ούτε φυσικά πώς θα αλλάξει. Θα πρέπει όμως να βάλουμε το χεράκι μας για να αλλάξει αυτό το κάτι, για να αλλάξει η ζωή μας.

Αν δεν βρει ο καθένας μας μέσα του την ειρήνη, τη γαλήνη, την αγάπη, πως θα τη μεταδώσει ή πως θα την απαιτήσει από το περιβάλλον του, από το κράτος του και από τον κόσμο ολόκληρο;

Μήπως σβήνοντας τα χρωματιστά λαμπιόνια των ημερών, θα επανενταχθούμε στη ρουτίνα και θα μείνουν οι ευχές και οι επιθυμίες μας ένα όνειρο που θα το ξαναθυμηθούμε στις επόμενες γιορτές;
Μήπως έπαψε το νέο, το καινούριο να μας προσφέρει αυτό το κάτι άλλο;

Μήπως θα πρέπει να ξαναγίνουμε παιδιά, για να μπορέσουμε να χαρούμε κάθε τι νέο; Τα παιδιά χαίρονται πραγματικά με κάθε τι καινούριο, συνήθως ξεπερνώντας την υλική  αξία του. Εμείς οι "λογικοί" μεγάλοι με τι χαιρόμαστε;

Μήπως με το τίποτα; Μήπως μόνο με την υλική αξία κάθε πράγματος; Μήπως με τη μόνιμη γκρίνια μας;

Μήπως ο μόνιμος φόβος για το μέλλον και το άγνωστο αύριο, είναι πάντα κοντά μας ή καλύτερα μέσα μας και γι' αυτό η διασκέδαση πριν την ανησυχία είναι εκτόνωση και λήθαργος;

Θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια αυτή τη χρονιά, ώστε να βρούμε την ειρήνη, την ευτυχία, τη χαρά και την αγάπη, μέσα μας, για να έχουμε τη δυνατότητα και την ικανότητα να τα μεταφέρουμε και στους γύρω μας και στον πλανήτη ολόκληρο, βάζοντας ένα λιθαράκι, για ένα καλύτερο, στην κυριολεξία και όχι στα λόγια κόσμο.

Μια πρώτη σταγόνα φέρνει τη βροχή. Ας γίνουμε εμείς αυτή η σταγόνα, πιστεύοντας ότι θα φέρουμε την αλλαγή και σε άλλους, ότι θα γίνουμε η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης και ας κάνουμε αυτή την αρχή με το νέο έτος 2013, το πρώτο μιας νέας πορείας, το πρώτο της νέας μας ζωής.

Μια ελπίδα ζητάει ο άνθρωπος για να ξεφύγει μπροστά.
Όποιος την έχει, μπορεί να τη δώσει και παραδίπλα...

2013 ΔΩΡΑ...

Ο Αϊ Βασίλης ήρθε και φέτος όπως κάθε χρόνο απαρέγκλητα.

Το δισάκι του ήταν παρά την οικονομικοκοινωνική κρίση, πάλι γεμάτο δώρα. Τι θα θέλαμε όμως ολόψυχα να ρίξει στις καμινάδες μας για τον καινούργιο χρόνο;

Αγάπη, γιατί δίχως αυτή είμαστε όπως λένε οι Γραφές, κενοί σαν κύμβαλα αλαλάζοντα.

Ειρήνη, επειδή με τον πόλεμο οι γονείς χάνουν τα παιδιά τους και καταστρέφονται συθέμελα όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπου, πνευματικά και υλικά.

Υγεία σωματική και ψυχική ισορροπία, γιατί χωρίς αυτές ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, ούτε μόνος του ούτε ως μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Αλήθεια, διότι είναι το ακλόνητο θεμέλιο όλων όσα ονειρευόμαστε να έχουμε στη δημόσια και στην προσωπική μας ζωή.

Ελπίδα, θάρρος και αισιοδοξία, επειδή οι καθημερινοί αγώνες μάς φέρνουν αντιμέτωπους με πολλά και δύσκολα, γεμάτα παγίδες και εμπόδια, που γεμίζουν τον άνθρωπο πίκρα και απογοήτευση και τον αποπροσανατολίζουν από τους στόχους του και τις πραγματικές του ανάγκες, σε μιαν εποχή που η φυγομαχία δε συγχωρείται.

Δικαιοσύνη, διότι όλοι οι άνθρωποι έχουν εκ γενετής ίσα δικαιώματα στη ζωή και έχουν ανάγκη κάποιον να τα προστατεύει.

Μετριοφροσύνη, γιατί «παν μέτρον άριστον», εφόσον ο υπερφίαλος και αλαζόνας άνθρωπος κάνει μακροπρόθεσμα στην ψυχή του κακό παραμένοντας φτωχός τη ψυχή και τω πνεύματι, απαίδευτος και άξεστος, παρά την έξωθεν εικόνα του μορφωμένου ή του εύπορου.

Σύνεση και αυτογνωσία, επειδή μονάχα χάρη σε αυτές οι άνθρωποι, αφού γνωρίσουν πραγματικά και να ελέγχουν τα εσώψυχά τους, μπορούν να λαβαίνουν τις σωστές αποφάσεις στη στιγμή που πρέπει ή να προβλέπουν και ν' αντιπαλέψουν τα μελλοντικά.

Δημοκρατία με βάσεις και ουσία στην καθημερινή μας ζωή ορατή και χειροπιαστή, να έχουν δηλαδή οι πολίτες στιβαρό λόγο και ενεργό απευθείας συμμετοχή στα κέντρα λήψεων αποφάσεων σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για όσα μέχρι σήμερα γίνονταν ερήμην τους για το καλό τους τάχα από τους κρατούντες.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2013;

Ο Ιανουάριος δεν ήταν ανέκαθεν ο πρώτος μήνας του έτους.

Στα πρώτα χρόνια της ιστορίας των Ρωμαίων πρώτος μήνας ήταν ο Μάρτιος, από το όνομα του πολεμικού θεού τους Mars - Martis (δηλαδή του Αρη των Ελλήνων). Πρωτοχρονιά ήταν τότε η πρώτη Μαρτίου.

Ο Ιανουάριος έγινε πρώτος μήνας αργότερα, όταν ο βασιλιάς των Ρωμαίων Νούμας Πομπίλιος οργάνωσε το ημερολόγιο με βάση τον ήλιο ή κατ' άλλους με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου με λίγες δηλαδή μέρες διαφορά από το Εβραϊκό, που αρχίζει και αυτό τον Σεπτέμβριο, αλλά όχι την 1η του μήνα.

Κινέζοι και πολλοί άλλοι γιορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους τον Μάρτιο, συνήθως κατά την εαρινή ισημερία, όπως περίπου ήταν και στην αρχαία Ελλάδα.

Τώρα αν έλθουμε στο αν βρισκόμαστε στο 2013, εκεί θα μας πιάσει ναυτία με το μπέρδεμα. Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1, αλλά 4 ή 6 χρόνια αργότερα και το αποδεικνύουν με στοιχεία. Αν έχουν δίκιο τότε, βρισκόμαστε στο 2013 ή στο 2009 ή μήπως στο 2007;

Η Ορθόδοξη εκκλησία προσμετρά τη χρονολογία από κτήσεως κόσμου. Δηλαδή βρισκόμαστε στο (2013+5508=) 7521.

Στην Κίνα αντί για 2013 θα έχουν 4711, ενώ οι Εβραίοι θα έχουν 5773 διότι η χρονολογία κτήσεως κόσμου γι' αυτούς είναι διαφορετική. Οι μουσουλμάνοι έχουν 1433 και στην Ιαπωνία 2693, δηλαδή αυτοί πάνε για την τρίτη χιλιετία και όχι για τη δεύτερη.

Διαλέξτε και αποφασίστε ό,τι σας αρέσει. Ολα είναι μέσα στο παιχνίδι των αριθμών. Αν τώρα καμία από τις παραπάνω χρονολογίες δεν σας εξυπηρετεί, μπορείτε να ακολουθήσετε τη χρονολογία των περισσοτέρων φυλών της Αφρικής, που απλά δεν έχουν χρονολόγηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουμε 2013 ή 1500 ή 5454. Μήπως έχουν δίκιο και όλοι εμείς, οι πολιτισμένοι, παίζουμε με τους αριθμούς και τις μετρήσεις;

Αλήθεια πια θα ήταν η διαφορά αν θα είχαμε 3580 και όχι 2013. Τι θα άλλαζε στη ζωή μας;
Μήπως θα είχαμε πάλι ένα τίποτα και θα ψάχναμε μόνο για γιορτές;

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Μετά τα Χριστούγεννα ακολουθεί η Πρωτοχρονιά, λαμπερή γιορτή κι αυτή, με ευχές και ελπίδες για την καινούργια χρονιά.

Τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι για να πουν τα κάλαντα. Ο νοικοκύρης τα ανταμείβει με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ παλιότερα τους πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες ή ένα μαστραπά λάδι μέσα στον γκαζοτενεκέ, το οποίο μετά πουλούσαν στον μπακάλη και αγόραζαν παιχνίδια.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πολλές νοικοκυρές φτιάχνουν από τη ζύμη των κουλουριών ένα σταυρό που τον κολλούσαν στις πόρτες. Σε άλλα χωριά βάζουν στα σπίτια ένα φυτό από βολβό το σκυλοκρέμμυδο ( Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα Scilla maritima είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ' τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι' αυτό την πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ., αλλά σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί) και σε άλλα ένα κλωνάρι χαρουπιάς γιατί η χαρουπιά είναι ένα δένδρο που δίνει πολλούς καρπούς, πάντα πράσινο το ίδιο και ο βολβός και συμβολίζουν την αφθονία. Άλλες νοικοκυρές λιβανίζουν το σπίτι γιατί πιστεύουν πως οι καλικάντζαροι στήνουν χορό και μαγαρίζουν τα φαγητά όταν τα βρίσκουν ξεσκέπαστα.

Ο ανύπαντρες κοπέλες ρίχνουν φύλλα ελιάς στο τζάκι. Αν το φύλλο γυρίσει ανάποδα θα παντρευτούν αυτόν που θέλουν. Άλλη παράδοση θέλει τις ανύπαντρες κοπέλες να παίρνουν τρία κουκιά, το ένα ζεματισμένο, το άλλο ολόκληρο και το άλλο ξεφλουδισμένο. Με κλειστά μάτια πιάνουν ένα κουκί. Αν πιάσουν το ολόκληρο σημαίνει ότι θα παντρευτούν νέο άνδρα. Το ζεματισμένο σημαίνει χήρο και το ξεφλουδισμένο φτωχό.

Αγαπημένο έθιμο τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι η δοκιμασία της τύχης. Εκτός από το κρατικό Λαχείο που κληρώνει την Πρωτοχρονιά, υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια. Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.

Η σύνδεση Πρωτοχρονιάς, καλοτυχίας και ελπίδας έχει την ιστορία της σε θρύλους παλιούς και σε χιλιόχρονα έθιμα. Υπάρχουν ιδιαίτερες πρωτοχρονιάτικες παραδόσεις για την ανύπαντρη κοπελιά, για τον γεωργό, τον κυνηγό, την νοικοκυρά κ.λ.π.

Η παράδοση λεει πως την Πρωτοχρονιά το πρώτο πράγμα που πρέπει να δεις είναι βουνό κι ένα υγιή γείτονά σου, έτσι ώστε κι εσύ να ζήσεις με υγεία και πολλά χρόνια, τόσα όσο και τα βουνά. Αν δεις θάλασσα τότε θα είσαι συνέχεια ταραγμένος όπως κι η θάλασσα. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς ο άντρας του σπιτιού πάει να φέρει νερό σε ένα σταμνί και μια πέτρα. Με το νερό ραντίζει το εξωτερικό και εσωτερικό του σπιτιού λέγοντας: "Όπως τρέχει τούτο το νερό έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου". Την πέτρα τη βάζει κάτω από το κρεβάτι λέγοντας: "Όπως είναι γερή τούτη η πέτρα έτσι να είναι γερό και το σπίτι μου". Η πέτρα μένει κάτω από το κρεβάτι ως τα Φώτα.

Την Πρωτοχρονιά δεν δίνουν τίποτα δανεικό ούτε παίρνουν γιατί θεωρούν ότι όλο το χρόνο θα δανείζονται ή θα δανείζουν. Δεν μαλώνουν γιατί θα μαλώνουν όλο το χρόνο. 

Το πρωί της πρωτοχρονιάς η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία. Μαζί τους παίρνουν μια εικόνα του σπιτιού, η οποία αφού λειτουργηθεί θα κάνει το ποδαρικό στο σπίτι. Το έθιμο του ποδαρικού έχει μεγάλη σημασία στην Κρήτη. Ποδαρικό σημαίνει: Ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει με το πόδι του (ποδαρικό) στο σπίτι μετά την είσοδο του νέου χρόνου. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι τυχερός για να φέρει τύχη στο σπίτι και να πατήσει πρώτα με το δεξί του πόδι για να πάνε όλα δεξιά δηλ. καλά. Τυχερός θεωρείται ο νοικοκύρης ή ένα παιδί που να ζουν και οι δύο του γονείς.

Στην Ορθόδοξη θρησκεία η Πρωτοχρονιά είναι και η μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Βασίλειος. Η παράδοση θέλει τον Αϊ Βασίλη γεωργό, ζευγολάτη όπως ο καθημερινός Κρητικός. Έτσι ο γεωργός που θέλει την ευλογία του Αγίου πρέπει να οργώσει ένα κομμάτι του χωραφιού του. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που είναι ταυτόχρονα και η παραμονή της γιορτής του Αγίου Βασιλείου αφήνουν στο τραπέζι ένα ποτήρι κρασί με φαγητό ή ένα γλυκό με κάποιο ποτό και νερό για να έρθει ο Άγιος να αφήσει τα δώρα του, να φάει και να πιει και να ξεκουραστεί.
Η κοπή της βασιλόπιτας είναι πανάρχαιο έθιμο που ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα αφού οι πρόγονοί μας έφτιαχναν μια πίτα από φρέσκο σιτάρι και την αφιέρωναν στη θεά Δήμητρα. Αλλά και στον Απόλλωνα αφιέρωναν πίτα από άρτο. Τα βασικά υλικά της βασιλόπιτας είναι φρέσκο βούτυρο, γάλα, αυγά, μυρωδικά, αλεύρι. Στην Χριστιανική πίστη η πίτα αυτή αφιερώνεται στον Ιησού Χριστό ή στον Άγιο Βασίλη. Μέσα στην πίτα υπάρχει ένα νόμισμα. Η πίτα κόβεται την ημέρα της Πρωτοχρονιάς από τον νοικοκύρη του σπιτιού. Τα κομμάτια ονοματίζονται δηλαδή το κομμάτι του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Βασιλείου, του μπαμπά, της μαμάς, των παιδιών, των παππούδων, των καλεσμένων. Όποιος τύχει το νόμισμα θεωρείται ο τυχερός της νέας χρονιάς.

Η ανταλλαγή των δώρων γίνεται την Πρωτοχρονιά.

Την πρωτοχρονιά οι παππούδες και οι στενοί συγγενείς δίνουν στα παιδιά την «καλή χέρα» δηλαδή κάποιο χρηματικό ποσόν. Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η καλή χέρα ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μια κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.
Στο Ηράκλειο υπάρχει και το έθιμο της μπουγάτσας. Οι Ηρακλειώτες πιστοί στις παραδόσεις καταναλώνουν ανήμερα της Πρωτοχρονιάς μεγάλες ποσότητες μπουγάτσας θέλοντας να είναι γλυκιά η πρώτη τους γεύση.

Στα Χανιά αλλά και σε όλη την Κρήτη, η παράδοση ζωντανεύει και τα παραπάνω ήθη και τα έθιμα της γιορτής δεν ξεχνιούνται...