ΑΝΕΡΓΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ...

Πηγή:www.capital.gr


Η καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση είναι ένα ακόμη δείγμα του πόσο "φθηνός" και  ανούσιος έχει γίνει ο πολιτικός λόγος.

Ελάχιστα απ΄ όσα λέγονται ενδιαφέρουν τους Έλληνες πολίτες. Είναι πλέον βέβαιο ότι τους ανέργους θα τους θυμηθούν όλοι στις λίγες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου.  Κι έπειτα αναρωτιούνται γιατί δεν τους ακούει ο κόσμος και γιατί δυναμώνουν τα "άκρα". 

Έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους στον ιδιωτικό τομέα για τους οποίους δεν ακούγεται το παραμικρό. Την ίδια ώρα η τύχη της αμυντικής μας βιομηχανίας είναι πρώτο θέμα σε όλα τηλεοπτικά παράθυρα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να μάθει ο ελληνικός λαός ότι έχουμε και πολεμική βιομηχανία. Όχι, δεν παράγουμε αεροπλάνα, όπως η γειτονική Τουρκία, αλλά αυτή είναι μία λεπτομέρεια. Όπως και το πόσο τελικά μας έχει κοστίσει αυτή η "βιομηχανία" όλα αυτά τα χρόνια. 

Έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους που παρακαλάνε για ένα μεροκάματο και την ίδια ώρα οι διοικητικοί υπάλληλοι των Πανεπιστημίων απεργούν και πληρώνονται! Μεγάλη μαγκιά για εκείνους που διορίστηκαν από την Σύγκλητο και πολλές φορές  έτυχε να έχουν το ίδιο επώνυμο με τους εργοδότες και ευεργέτες τους. 

Έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους και δεν υπάρχει μία πρόταση για το πως και πότε αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν δουλειά. Και δεν μιλάμε μόνο για την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Είδατε μήπως τον επιχειρηματικό κόσμο να κάνει μία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, έστω και συμβολική; Να πει, βάζω δύο δεκάρες για να δώσω δουλειά σε εκατό ανθρώπους. Ούτε για αστείο... 

Έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους που υπό τις καλύτερες συνθήκες οι περισσότεροι από αυτούς θα βρουν δουλειά μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν ξεκινούσε τώρα ένας οργασμός επενδύσεων. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.  Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι απελπισμένοι, το περιθώριο του σύγχρονου πολιτισμού μας. Ποιός θα ασχοληθεί μαζί τους; Ποιός θα ενδιαφερθεί; 

Λένε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα δημιουργήσουν ανάπτυξη με δημόσιες επενδύσεις. Λες και το δημόσιο θα μπορεί να δανειστεί. Προφανώς αναφέρονται σε δραχμές που θα κόβει ασταμάτητα μία εκτυπωτική μηχανή. Αυτή είναι η πρότασή τους... 

Λένε στην κυβέρνηση ότι θα φέρουν ανάπτυξη. Αλλά δεν βλέπουμε να αλλάζει το επενδυτικό περιβάλλον. Λες και είναι ανύπαρκτο το λεγόμενο υπουργείο Ανάπτυξης. Αλλά, πως να αλλάξει το περιβάλλον, όταν αλλάζουμε τους νόμους για την φορολογία σαν τα πουκάμισα; 

Όσο το πολιτικό σύστημα δεν βρίσκει μία ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα "πως θα βρουν λεφτά 1,5 εκατομμύριο άνεργοι", τα άκρα δεν θα αδυνατίζουν...

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ"...

Η εταιρεία Κατσέλης, η αρτοβιομηχανία με τα προϊόντα της που μέχρι χθές ξέραμε, κατέθεσε αίτηση πτώχευσης και ουσιαστικά βάζει λουκέτο αφού δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον υψηλό δανεισμό της.

Δεν στηρίχτηκε ούτε από τις τράπεζες ούτε από τους ιδιοκτήτες της (όμιλος Δαυϊδ - Λεβέντη / 3E) διότι ο ένας περίμενε το πρώτο βήμα από τον άλλον και τελικά φουντάρισαν αμφότεροι ακίνητοι.
Το άμεσο αποτέλεσμα της πτώχευσης είναι να μείνουν χωρίς δουλειά 500 εργαζόμενοι της εταιρείας και άλλοι 500 που συνεργάζονται μ' αυτήν. Θα φάνε πικρό ψωμί 1.000 άνθρωποι οι οποίοι πιθανότατα να μην πάρουν ούτε και αποζημίωση.

Είδατε καμιά ανακοίνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως η ΕΣΗΕΑ κήρυξε γενική απεργία; Μήπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα;
Ο Τσίπρας πήγε να κάνει δηλώσεις και να καταγγείλει τη "χούντα" που μας κυβερνά; Είδατε τα ακριβοπληρωμένα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ και όλους τους δήθεν ευαίσθητους - πάμπλουτους "τραγουδιστές" να κάνουν συναυλίες συμπαράστασης τραγουδώντας με ιερή οργή το «Άξιον Εστί» και τον εθνικό ύμνο;

Οι 1.000 εργαζόμενοι στην Κατσέλης (ούτε οι υπόλοιποι απολυμένοι μικρών ή μεγάλων ιδιωτικών ετειρειών) δεν έχουν οικογένειες προφανώς. Δεν έχουν παιδιά, ούτε όνειρα. Δεν εξαργυρώνουν τις αφίσσες που τυχόν κόλλησαν στα νιάτα τους ούτε την ψήφο τους...

Όλη αυτή η υποκρισία των επαγγελματιών εργατοπατέρων, των δήθεν αριστερών που ζουν μια ζωή τρυφηλή αλλά καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα...

Βέβαια δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και το λοιπό κρατικοδίαιτο κηφηναριό για το κλείσιμο μιας ιδωτικής επιχείρησης. Κατακρίνεται όμως για την αδιαφορία και την αναλγησία που επέδειξε στους απολυθέντες της "ΚΑΤΣΕΛΗ" σε αντίθεση με τους παρ ολίγο απολυμένους της ΕΡΤ, για τους οποίους χάλασε ο κόσμος, μέχρι επανάσταση κήρυσαν στο προάυλιο της, αν ποτέ γινόταν επανάσταση από μουνουχισμένους κοπρίτες...

Όντως έχουμε πρόβλημα δύο τάξεων, αυτών που γαντζώνονται στο δημόσιο και των άλλων που είναι ανύπαρκτοι έως αόρατοι στους δήθεν αριστερούς γνώστες της ταξικής πάλης.

Όταν επιτέλους αρχίσουν οι πραγματικές απολύσεις του κηφηναριού του δημοσίου, θα τους ξαναδούμε σύσσωμους πάλι σε νέους "αγώνες" για την δική τους συνομοταξία...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ...

Η άλλοτε ραχοκοκαλιά της χώρας η μεσαία τάξη της, οδηγείται ταχύτατα στην εξαθλίωση και την φτώχεια, και παράλληλα, εξωθείται προς τα άκρα του πολιτικού φάσματος.

Η αύξηση των ανείσπρακτων οφειλών προς το δημόσιο κατά 1,1 δις ευρώ τον μήνα, δείχνει πως η φοροδοτική ικανότητα του κόσμου έχει χτυπήσει "ταβάνι" και οποιαδήποτε επιπλέον επιβάρυνση, όχι μονάχα δεν θα αποφέρει νέα έσοδα αλλά θα επιταχύνει την διαφαινόμενη κοινωνική έκρηξη.

Με κύριο αίτιο τις τεράστιες και βιαίως επιβαλλόμενες θυσίες εκ μέρους μόνο των φτωχών - μεσαίων στρωμάτων. Γιατί για τους πολλά έχοντες δεν τρέχει τίποτε.

Δίπλα σε αυτή την κατάσταση και αντιμέτωπος με αυτά τα αποκαλυπτικά νούμερα, στέκεται ανέγγιχτος ακόμη ο βαθύς πυρήνας του δημόσιου τομέα και οι συντεχνίες του. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, φαίνεται πως η κατακρεούργηση της μεσαίας τάξης λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο για την διατήρηση αυτού του αχόρταγου τέρατος που καταδυναστεύει την οικονομική ζωή του τόπου.

Οι συνεχιζόμενες απεργίες στα ΜΜΜ από συντεχνίες που απαιτούν ξεδιάντροπα (εκβιάζοντας τους ίδιους τους πελάτες τους) να μην υπαχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο, η διακριτική μεταχείριση των υπαλλήλων της Βουλής, η πεισματική άρνηση οποιασδήποτε απόλυσης από το δημόσιο, η ανάλγητη απαίτηση από προνομιούχες τάξεις κρατικών υπαλλήλων συνέχισης της εκπλήρωσης από το κράτος συμβατικών υποχρεώσεων (πρόωρη συνταξιοδότηση, τρελά εφάπαξ, υψηλές συντάξεις, υψηλές αντιμισθίες, κλπ), που είχαν αναληφθεί αφρόνως και χαριστικώς σε εποχές παχιών αγελάδων, οδηγούν μαθηματικά την κοινωνία στον διχασμό και την χώρα σε περιπέτειες...

Ειδικά όταν όλες αυτές οι εξόχως άδικες στην παρούσα κατάσταση παροχές, προβλέπεται πια να χρηματοδοτούνται από το υστέρημα των άλλοτε νοικοκυραίων, μέσω της αβάσταχτης έμμεσης και άμεσης φορολογίας και του άγριου χαρατσώματος του ιδιωτικού τομέα.

Δεν είναι δυνατόν το κράτος να αυξάνει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης αφήνοντας πολλές οικογένειες στο έλεος του ψύχους για να εισπράξει 0,5 ή 1 δις ευρώ επιπλέον (που δεν θα τα εισπράξει τελικά).

Όπως δεν είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να πληρώνουμε ακριβά συνταξιούχους 40 και 45 ετών δημόσιους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο εργασίας, συντάξεις αγάμων θυγατέρων, μισθούς 3.000 ευρώ στους (πενταπλάσιους από άλλες χώρες) νεροκουβαλητές της Βουλής, τα αναδρομικά των δικαστικών και των εθνοπατέρων μας (που οι ίδιοι επιδίκασαν στους εαυτούς τους), τις στρατιές των συμβούλων και παρατρεχάμενων των υπουργών και των γραμματέων ειδικών και γενικών και τεράστιες αντιμισθίες στα στελέχη και τα μέλη των ΔΣ των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών, ακόμη και αυτών που δεν έχουν πια κανένα αντικείμενο εργασίας, την ίδια ώρα που αδυνατούμε να προσφέρουμε στέγη και τροφή στους ανέστιους και πεινασμένους, ένα πιάτο καλό φαγητό στα παιδιά των σχολείων μας που υποσιτίζονται, φθηνή θέρμανση στις φτωχές οικογένειες...

Δεν είναι δυνατόν οι μέσοι μισθοί στις ΔΕΥΑ και των άλλων δημοτικών επιχειρήσεων ανά την χώρα να ανέρχονται στα 2.000 ευρώ καθαρά, την ίδια ώρα που δεν μπορούμε να δώσουμε το ελάχιστο έστω επίδομα ανεργίας σε όσους αυτοαπασχολούμενους έκλεισαν τις δουλειές τους κι έμειναν στο έλεος του Θεού, νεόφτωχοι και ανασφάλιστοι συνάμα, επειδή λέει υπάρχουν ειδικές συμβάσεις εργασίας που υπεγράφησαν χαριστικά όταν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.

Δεν γίνεται να τινάζονται στον αέρα όλες οι εργασιακές συμβάσεις και συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα και να παραμένουν σε ισχύ αδιαπραγμάτευτες και ανέγγιχτες οι περισσότερες κομματικές συμβάσεις και τα προνόμια του βαθέως κράτους των διαχρονικών πελατών και συνεταίρων του πολιτικού συστήματος.

Η συνέχιση αυτής της άδικης και απάνθρωπης κατάστασης, θα οδηγήσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην κατάρρευση και την μεσαία τάξη σούμπιτη στα άκρα.

Δεν μπορεί το πολιτικό σύστημα ατιμώρητα να διαμελίζει τις σάρκες του ενός κομματιού της κοινωνίας για να θρέψει με αυτές το άλλο, το ευνοημένο της κομμάτι, χωρίς να υπάρξει κοινωνική αναταραχή και βαθύς λαϊκός διχασμός.

Ένα διχασμός που θα οδηγήσει σε κοινωνική ανυπακοή, σε στάση ιδιωτικών πληρωμών (σχεδόν έχει γίνει πράξη) και σε ανατροπή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος μέσα σε μια γενικευμένη απαξία και αποστροφή του λαού εναντίον του...

ΔΗΜΟΣΙΟΣ - ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ...

Στην Ελλάδα πέραν του τουρισμού άντε και της αγροτικής παραγωγής δεν έχουμε άλλες κύριες πηγές εισοδήματος.

O ιδιωτικός τομέας μιας μικρής χωρας όπως είναι η Ελλάδα είναι δύσκολο να συναγωνιστεί σε τομείς πέραν ίσως της ποιοτικής αγροτικής παραγωγής , της ναυτιλίας και του τουρισμού τις μεγάλες πολυεθνικές που φέρνουν πλέον τα πάντα αδασμολόγητα σε μισές τιμές από αυτές της αγοράς.

Όλος ο υπόλοιπος Ιδιωτικός Τομέας έχει έναν βασικό και κύριο πελάτη το Δημόσιο. Ακόμα και το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς θα είχε κλείσει αν τον ΚΕΠ της γειτονιάς δεν αγόραζε γραφική ύλη από αυτό. Το ίδιο και το τυροπιτάδικο της γειτονιάς και το περίπτερο της γειτονιάς και πολλές άλλες επιχειρήσεις.

Αλήθεια μπορούν να δικαιολογήσουν πώς έχει 9 δισεκατομμύρια προϋπολογισμό το Υπουργείο Υγείας όταν η μισθοδοσία του προσωπικού είναι 300 εκατομμύρια και νέα νοσοκομεία δεν χτίζονται; Τα 8 δισεκατομμύρια 700 εκατομμύρια δεν πάνε στον ιδιωτικό τομέα, μέσω υπερτιμολογημένων προμηθειών που ταίζουν πολλούς;

Από τα 6 δισεκατομμυρια προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν πάνε τα 5,5 δις σε χέρια ιδιωτών; Κάποτε όταν ο Ελληνικός στρατός σταμάτησε να ράβει τις στολές σε ιδιώτες και έκανε δικό του εργοστάσιο, πόσες βιοτεχνίες στρατιωτικών ενδυμάτων είχαν κλείσει; Αν είχαν προϊόντα που είχαν πέραση στην αγορά θα κλείναν; Μάλλον όχι.

Το οτι ο κύριος πελάτης του Ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα είναι το δημόσιο δημιούργησε τρία βασικά προβλήματα.

Πρώτο ότι τα περισσότερα Ελληνικά προϊόντα στερούνται ποιότητας γιατί το δημόσιο ποτέ δεν έκανε έλεγχο ποιότητας και προδιαγραφών, δεύτερο ότι οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών δεν ανταποκρίνονταν στην ποιότητα και στην αξία του προϊόντος και των υπηρεσιών και τρίτον ότι όποτε η πολιτική ήθελε να αυξήσει το ΑΕΠ έπαιρνε το κράτος ένα δάνειο "καταναλωτικό" γινόταν καλύτερος πελάτης το ιδιωτικού τομέα και αύξανε την εγχώρια "παραγωγή".

Αυτά τα καταναλωτικά δάνεια πληρώνουμε τώρα δυστυχώς και τίποτα περισσότερο.

Αν θέλουμε το Δημόσιο να μας κοστίζει όσο ακριβώς πρέπει να μας κοστίζει, ας πληρώνουμε τους δημόσιους υπαλλήλους με το "κομμάτι". Και θα αμοίβεται περισσότερο ο παραγωγικός εργαζόμενος και θα πληρώνουμε ακριβώς για όσες υπηρεσίες χρειαζόμαστε.

Από την άλλη όμως ανεξάρτητα με το δημόσιο πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία όλου το ιδιωτικού τομέα και να γίνει ανεξάρτητος. Να πάψει να θεωρεί σαν βασικό πελάτη το δημόσιο και να προσπαθήσει να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που χρειάζονται στην αγορά.

Ούτε δημόσιο δουλευει , ούτε ιδιωτικός τομέας χωρίς εθνικό κράτος με συνορα και νόμισμα. Θέρετρο, παράρτημα τραπεζων και πολυεθνικών εταιρειών μάς θέλει το ΔΝΤ και η ΕΕ και αυτο πρέπει να αντιμετωπίσουμε, γνωρίζοντας καλά πως το χρήμα ουτε πατρίδα έχει, ούτε ηθικές αναστολές...