Στην Ελλάδα πέραν του τουρισμού άντε και της αγροτικής παραγωγής δεν έχουμε άλλες κύριες πηγές εισοδήματος.
O ιδιωτικός τομέας μιας μικρής χωρας όπως είναι η Ελλάδα είναι δύσκολο να συναγωνιστεί σε τομείς πέραν ίσως της ποιοτικής αγροτικής παραγωγής , της ναυτιλίας και του τουρισμού τις μεγάλες πολυεθνικές που φέρνουν πλέον τα πάντα αδασμολόγητα σε μισές τιμές από αυτές της αγοράς.
Όλος ο υπόλοιπος Ιδιωτικός Τομέας έχει έναν βασικό και κύριο πελάτη το Δημόσιο. Ακόμα και το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς θα είχε κλείσει αν τον ΚΕΠ της γειτονιάς δεν αγόραζε γραφική ύλη από αυτό. Το ίδιο και το τυροπιτάδικο της γειτονιάς και το περίπτερο της γειτονιάς και πολλές άλλες επιχειρήσεις.
Αλήθεια μπορούν να δικαιολογήσουν πώς έχει 9 δισεκατομμύρια προϋπολογισμό το Υπουργείο Υγείας όταν η μισθοδοσία του προσωπικού είναι 300 εκατομμύρια και νέα νοσοκομεία δεν χτίζονται; Τα 8 δισεκατομμύρια 700 εκατομμύρια δεν πάνε στον ιδιωτικό τομέα, μέσω υπερτιμολογημένων προμηθειών που ταίζουν πολλούς;
Από τα 6 δισεκατομμυρια προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας δεν πάνε τα 5,5 δις σε χέρια ιδιωτών; Κάποτε όταν ο Ελληνικός στρατός σταμάτησε να ράβει τις στολές σε ιδιώτες και έκανε δικό του εργοστάσιο, πόσες βιοτεχνίες στρατιωτικών ενδυμάτων είχαν κλείσει; Αν είχαν προϊόντα που είχαν πέραση στην αγορά θα κλείναν; Μάλλον όχι.
Το οτι ο κύριος πελάτης του Ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα είναι το δημόσιο δημιούργησε τρία βασικά προβλήματα.
Πρώτο ότι τα περισσότερα Ελληνικά προϊόντα στερούνται ποιότητας γιατί το δημόσιο ποτέ δεν έκανε έλεγχο ποιότητας και προδιαγραφών, δεύτερο ότι οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών δεν ανταποκρίνονταν στην ποιότητα και στην αξία του προϊόντος και των υπηρεσιών και τρίτον ότι όποτε η πολιτική ήθελε να αυξήσει το ΑΕΠ έπαιρνε το κράτος ένα δάνειο "καταναλωτικό" γινόταν καλύτερος πελάτης το ιδιωτικού τομέα και αύξανε την εγχώρια "παραγωγή".
Αυτά τα καταναλωτικά δάνεια πληρώνουμε τώρα δυστυχώς και τίποτα περισσότερο.
Αν θέλουμε το Δημόσιο να μας κοστίζει όσο ακριβώς πρέπει να μας κοστίζει, ας πληρώνουμε τους δημόσιους υπαλλήλους με το "κομμάτι". Και θα αμοίβεται περισσότερο ο παραγωγικός εργαζόμενος και θα πληρώνουμε ακριβώς για όσες υπηρεσίες χρειαζόμαστε.
Από την άλλη όμως ανεξάρτητα με το δημόσιο πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία όλου το ιδιωτικού τομέα και να γίνει ανεξάρτητος. Να πάψει να θεωρεί σαν βασικό πελάτη το δημόσιο και να προσπαθήσει να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που χρειάζονται στην αγορά.
Ούτε δημόσιο δουλευει , ούτε ιδιωτικός τομέας χωρίς εθνικό κράτος με συνορα και νόμισμα. Θέρετρο, παράρτημα τραπεζων και πολυεθνικών εταιρειών μάς θέλει το ΔΝΤ και η ΕΕ και αυτο πρέπει να αντιμετωπίσουμε, γνωρίζοντας καλά πως το χρήμα ουτε πατρίδα έχει, ούτε ηθικές αναστολές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου