ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ. ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Πρόκειται για την πρώτη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη από το 1956.

Η μοναδική ίσως αθλητική ελληνική παραγωγή. Περιγράφονται μέσα από μια νεορεαλιστική αφήγηση οι προσπάθειες μερικών από τους σημαντικότερους έλληνες ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του '50, όταν ακόμα το ποδόσφαιρο ήταν αποκλειστικά ερασιτεχνικό να συνδυάσουν την αγάπη τους για το άθλημα με την ανάγκη για βιοπορισμό...




Ο Βασίλης Γεωργιάδης δραματοποιεί ένα πραγματικό γεγονός, μία "ανταρσία" που συνέβη πριν από ένα αγώνα της εθνικής ομάδας, που είχε ως συνέπεια την τιμωρία των ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν και το διχασμό των φιλάθλων.

Η ταινία όμως δε μένει μόνο στο γεγονός αυτό.Χρησιμοποιώντας το ως αφορμή, καταγράφει τις ζωές των πρωταγωνιστών, πριν και μετά το συμβάν, και μας προσφέρει μία εικόνα της καθημερινής ζωής εκείνη την εποχή, πριν από 40 χρόνια, μαζί με θαυμάσιες εικόνες της Αθήνας, όταν είχε ακόμη γειτονιές και αλάνες. Πολύ καλοί οι ποδοσφαιριστές που, υποδυόμενοι τους εαυτούς τους (έστω κι αν είναι ντουμπλαρισμένες οι φωνές τους), δείχνουν και υποκριτικό ταλέντο...

UTOPIA & MUD AND SAND (MOVIES)...

2 movies Utopia1951 and Mud and Sand 1922.

In Utopia, the boys are shipwrecked and marooned on an atoll which just emerged from the sea. Along with their cook, a stowaway and a girl who is fleeing her fiance, they sut up their own government on the atoll...

In Mud and Sand, Rhubarb Vaselino and his friend, Sapo, enter a bullfighting contest. Sapo dies, but Rhubarb kills three bulls and becomes a local hero earning money...

WAITING FOR THE PERFECT MAN...

She just missed him by about two centuries...

BAT GIRL...

WORLD'S STRONGEST MAN 2010 FINAL...

Να έχω κάνει την συνήθη καθημερινή γυμναστική μου (με βάρη νωρίς το πρωί για μυική πυκνότητα όγκο και δύναμη και εντατική ημίωρη ποδηλασία ως αερόβια άσκηση το μεσημέρι πριν τον απαραίτητο ολιγόωρο ύπνο για ξεκούραση)...

Να μην γουστάρω καθόλου να πορίσω έξω λόγω καιρού, συννεφιάς, ζέστης και διάθεσης...

Τότε χαλαρώνω ένα απόγευμα με το να κάτσω στο μπαλκόνι στην πολυθρόνα μου από μπαμπού και να παρακολουθήσω τεχνητούς άθλους αντρικής δύναμης από το Worlds Strongest Man, με ένα πλούσιο θρεπτικό ρόφημα στο shaker, αντί τον διαδεδομένο ψευτοφραπέ του πόπολου...




Worlds Strongest man is so facinating and is to me one of most entertaining sports event in the world!

Έστω και του 2010 η οργάνωση, αφού η φετινή ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες και δεν την ανεβάσανε όλη ακόμη στο διαδίκτυο.

Εξάλλου ποτέ δεν γούσταρα να βλέπω 20 να κυνηγούνε μια μπάλα με τους απατεώνες "επενδυτές" και τους άγαρμπους απογόνους των εφοπλιστών που έχουνε συμφέροντα από δαύτην!! Κι αυτοί έχουνε τις λαϊκές σκατομάζες, δεν θέλουνε εμένα...

ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Δημόσιο τομέα ήταν και παραμένει η έλλειψη οργάνωσης!

Και οι μισοί Δ.Υ. να απολυθούν πάλι τα έξοδα θα είναι μεγάλα. Ας κοιτάξουν πρώτα να στρώσουν όλους τους συνδικαλιστές που εδώ και χρόνια ορίζουν ποιός και σε ποιά θέση θα μπει!

Και αυτό μπορεί να γίνει, αν τους κόψουν λίγο τα φτερά (συνδικαλιστικές άδειες μετ' αποδοχών, το πάω στη δουλειά για 2 ώρες και γεια σας, το πάω ότι ώρα θέλω και το μόνο που κάνω είναι να συζητώ για τα συνδικαλιστικά κ.α).

Μετά ας αρχίσουν οι συγχωνεύσεις των οργανισμών, ας μπούνε επιτέλους τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις. Κάτι τέτοιο συμμάζεμα δεν είναι ανέφικτο να γίνει και κάπως έτσι μπορούν να κλείσουν οι τρύπες στην τρύπια δεξαμενή που ονομάζεται Δημόσιος τομέας! Όσο νερό και να βάζεις, αν δεν κλείσεις τις τρύπες πάλι άδεια θα είναι...

Αλλά που να τα δούμε να γίνονται!

Και η διοικητική διάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης να αναπροσανατολισθεί και να στοχεύει στην "ποιότητα" των παρεχομένων υπηρεσιών (για τον πολίτη) και όχι στην εξυπηρέτηση εσωκομματικών/διακομματικών καταστάσεων(απασχόληση/ανεργία/πολ.ισορροπίες, δικά μας παιδιά κ.α).

Είναι έτοιμος ο πρωθυπουργός να ζητήσει από τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση να προχωρήσουν επιτέλους με τις συγχωνεύσεις των αμέτρητων οργανισμών που έχουν στοιχειώσει;

Υπάρχει κάτι που λείπει από όλα τα σχέδια που ακούμε.

Πόσος είναι ο χρόνος που θα χρειαστεί; Πότε θα βγούμε από το σκοτεινό τούνελ;
Aν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος; Δεν περιμένουμε να ακούσουμε μία συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά δεν μας αρκεί να ακούμε ότι χρειάζεται αρκετός χρόνος.

Γιατί, αν δεν είσαι σε θέση να πεις πότε θα λύσεις ένα πρόβλημα, τότε το πιθανότερο είναι ότι ακόμη ψάχνεις για το σχέδιο...

ΠΕΡΥΣΙΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ...

Άνοιξη, πάσχα, τριήμερο και οι περυσινές κια προπέρσυνες ειδήσεις επαναλαμβάνονται...

Ξανακούς με τα ίδια λόγια ακριβώς ότι φεύγουν με κάθε μέσο οι κάτοικοι της Αθήνας να εκδράμουν για να βοσκηθούνε στην "επαρχία", σου πασάρουν για είδηση το πόσα αυτοκίνητα πέρασαν από τα διόδια, συο δίνουν άχρηστα στατιστικά σχετικά με προηγούμενα χρόνια, το πασχαλινό τραπέζι και η αγορά των κρεάτων ξανά πρώτη είδηση...

Ανάσταση και ο Κύριος αναστήθηκε πάλι τη ώρα του, μεσάνυχτα ακριβώς όπως πάντα για να μην κρυώσει το πρώτο πασχαλινό τραπέζι που περιμένει τον λαό, ο οποίος λίγο πριν είχε υποδεχτεί με τιμές αρχηγού κράτους μια λαμπάδα από τους "Αγίους τόπους" και στριμώχτηκε ν' ανάψει το κερί του...

Τα συνηθισμένα βεγγαλικά στα συνήθη "παραδοσιακά" μέρη όπως πάντα και οι απαραίτητοι νεκροί από δαύτα, θύματα σκέτης βλακείας...Φέτος δεν αποτέλεσαν είδηση οι νεκροί του τριήμερου, ο μικρός αριθμός τους ανάξιος ν' αποτελέσει θέμα είδησης, έχουνε δει και καλύτερα νούμερα τα κανάλια...

Όλοι βοσκηθήκανε καλά και φέτος, από τους άστεγους στα συσσίτια μέχρι τις σούβλες στις γειτονιές παρά την οικονομική στενότητα, τους δεκάδες χιλιάδες εκδρομείς και τους βουλευτές όπου πανηγύρι και γιορτή, με κούφιες κενές ευχές ανάμεσα στις μπουκιές στο στόμα και το μισογεμάτο ποτήρι στο χέρι, όποτε δουν κάμερα...

Πάει πέρασε κι αυτό.

Η καθημερινότητα θα είναι στη θέση της και αύριο...

Φέτος εκτάκτως τα καρακατσουλιά θα τ' απασχολήσει ένας βασιλικός γάμος πολλώς εκατομμυρίων, που τα τροφοδοτεί κάθε μέρα με άχρηστες πληροφορίες για την εξέλιξη του, χωρίς να τους στέλνει και μια πρόσκληση να παραβρεθούν οι απανταχού ενδιαφερόμενοι πλην τους γαλαζοαίματους κι όμως οι μετρήσεις θέασης τη φέρνουν πρώτη είδηση διεθνώς!

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ...

Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος δέχεται στις εκκλησίες του σε πολιτείες και χωριά σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα, τη λατρεία των πιστών χριστιανών και στα πανηγύρια που στήνονται στη χάρη του η παράδοση καλά κρατεί αιώνες τώρα.

Μα ο στρατηλάτης Αγιος δεν έχει μόνο τους χριστιανούς που τον προσκυνούν και επικαλούνται τη χάρη του στις δύσκολες ώρες των. Είναι και ο μοναδικός Αγιος που με τον ίδιο τρόπο επικαλούνται και τιμούν και οι μουσουλμάνοι απανταχού της γης, με την επωνυμία Gherghis ή El Khoudi...

Ως γνωστόν η θρησκεία του Ισλάμ δεν έχει Αγίους και δεν επιτρέπει εικονίσματα. Εξαίρεση κάνει μόνο για τον Αγιο Γεώργιο, που άτυπα έχει καθιερωθεί στην πίστη αυτή.

Ετσι στις Αραβικές ιδίως χώρες οι περισσότερες Χριστιανικές εκκλησίες τιμώνται στο όνομά του, αφού για να γλυτώσουν την καταστροφή εκκλησιών με άλλο όνομα, σε δύσκολες περιόδους οι χριστιανοί τις μετονόμασαν στον Αγιο Γεώργιο. Το επικρατέστερο όνομα χριστιανών της Παλαιστίνης και άλλων αραβικών χωρών είναι το Χάντερ ή Γκιργκίς, δηλαδή Γιώργης.

Στις πλέον ξακουστές για τους μουσουλμάνους κυρίως από τις εκκλησίες του, περιλαμβάνονται: Στην Αίγυπτο υπάρχουν εννέα εκκλησίες του Αγίου, που σε όλες είναι σημαντική η λατρεία των μουσουλμάνων. Η αποκορύφωση αυτής της λατρείας όμως, συμβαίνει σε έναν ναό, μνημείο και κάστρο της Ορθοδοξίας, σ' αυτόν του Αγίου στο Παλαιό Κάιρο. Εκεί υπήρχε από το 530 μ.Χ. ομώνυμη Μονή, αλλά τον 7ο αιώνα καταστράφηκε. Αναστηλώθηκε όμως και από το 1480 έως το 1904 χρησιμοποιήθηκε και ως Νοσοκομείο, γηροκομείο, πτωχοκομείο, σχολείο, νεκροταφείο και ξενοδοχείο. Το 1890 ο Πατριάρχης Σωφρόνιος οικοδόμησε εκ βάθρων τη βόρεια πλευρά. Είναι ένα οκτάγωνο τεράστιο κτίσμα επάνω στον 18 μ. ύψους ρωμαϊκό πύργο του φρουρίου της Βαβυλώνας που είχε οικοδομηθεί από Βαβυλώνιους αιχμαλώτους επί Ραμσή Α'. Τις αγιογραφίες τρούλου κ.λπ. φιλοτέχνησε ο μεγάλος Ελληνας ζωγράφος Κ. Παρθένης.

Στον χώρο αυτό είχε φυλακισθεί και βασανιστεί ο Αγιος Γεώργιος και υπάρχουν τα όργανα του βασανισμού του, τα περισσότερα σε αναπαράσταση.

[Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Άγιος Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε σειρά βασανιστηρίων. Αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Από όλα αυτά ο Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αιτία να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους. Η πίστη του Αγίου γίνεται αφορμή να βαπτιστού πολλοί ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη.]

Τα Ελληνικά αλλά και από όλο τον κόσμο γκρουπ φθάνουν καθημερινά ως εδώ, αλλά και εκατοντάδες μουσουλμάνοι έρχονται να ανάψουν το κερί τους, να προσκυνήσουν με ευλάβεια και να παρακαλέσουν με αφάνταστη πίστη για βοήθεια, θεραπεία, κ.λπ. Ο ναός συντηρείται κυρίως από τους μουσουλμάνους και ανήκει φυσικά στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας. Τα υπόγειά του αποτελούν έναν ανεξερεύνητο λαβύρινθο με 14 παρεκκλήσια, τάφους εννέα Πατριαρχών, το αρχαίο Νειλόμετρο, κρύπτες και σπηλιές.

Πριν από 15 χρόνια είχαν πλημμυρίσει από τον Νείλο, αλλά μετά από μερικά χρόνια τα νερά απαντλήθηκαν και πρώτος τα επισκέφθηκε ο Πατριάρχης Θεόδωρος. Στον χώρο του ναού ευρίσκεται και το ελληνικό νεκροταφείο με έργα τέχνης, γλυπτά καθώς και το σπήλαιο όπου διανυκτέρευσε η Αγία Οικογένεια κατά τη φυγή της στην Αίγυπτο και που σήμερα υπάρχει εκκλησία της Παναγίας. Στην Πρίγκιπο, το μεγαλύτερο από τα εννέα Πριγκιποννήσια στην Προποντίδα των αλησμόνητων πατρίδων και σε έναν λόφο της, στέκει σαν κάστρο της πίστης μας το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, χτισμένο τον 10 αι, επί Νικηφόρου Φωκά.
Ο τόπος αυτός και το αγίασμά του, αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα για τους μουσουλμάνους που ακόμη και από μακρινές περιοχές φθάνουν, κυρίως κάθε Σάββατο ως αυτό.

Άνδρες και γυναίκες μουσουλμάνοι προσκυνούν, προσεύχονται, πίνουν και περιβρέχονται με το αγίασμα, ανάβουν τις λαμπάδες των και εναποθέτουν μικρά αφιερώματα, όπως προπλάσματα οικιών, για να βοηθήσει ο Αγιος να αποκτήσουν δικό των σπίτι και άλλα. Την ανηφορική διαδρομή στην πλαγιά του λόφου ως το αγίασμα πραγματοποιούν, ως επί το πλείστον, ξυπόλητοι και στα κλαδιά των δέντρων κρεμούν κατά την παράδοση κομμάτια από υφάσματα. Ο Τουρκικός τύπος συχνά κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε θαύματα του Αγίου σε μουσουλμάνους.

Στην Δυτική Θράκη, σε πάρα πολλές εκκλησίες του Αγίου όπως στη Δρυμιά, στον Ποταμο, στους Πετρωτούς, στην Τραϊανούπολη, οι μουσουλμάνοι των περιοχών αυτών καθημερινά έρχονται για προσκύνημα και προσευχή.

Στις εκκλησίες του Καβαλάρη Αγίου στο Αλγέρι, στην Τρίπολη Λιβύης, στην Αιθιοπία, στην Τύνιδα και αλλού, οι μουσουλμάνοι βρίσκουν τροφή ψυχής και ελπίδα.

Στο Παλαιστινιακό χωριό όπου βρίσκονται τα κτήματα της μητέρας του Αγίου, στον Μπετζαλά δίπλα στη Βηθλεέμ δεν ζει κανείς χριστιανός. Και όμως στην είσοδο του χωριού υπάρχει πύλη πετρόχτιστη με ανάγλυφη την εικόνα του Αγίου και στη γιορτή του πανηγυρίζουν όπως και εμείς, με σφαχτά και άλλα. Ο πατήρ Φώτιος εφημέριος εκεί πριν από είκοσι χρόνια, είχε πει ότι όταν κάποια παιδιά γεννιούνται με πρόβλημα ομιλίας, τα πηγαίνουν οι μανάδες τους να τα σταυρώσει με το κλειδί της εκκλησίας και αυτό είναι αποτελεσματικό για τη θεραπεία τους.

Ο Άγιος Γεώργιος έζησε τέσσερις αιώνες πριν από τη γέννηση του Ισλάμ. Αλλά αυτή η ευρεία απήχηση πέρα από τα σύνορα ή τις φυλές, ήταν ένα από τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά Χριστιανισμού και του Ισλάμ.

Ο ίδιος άγιος αναγνωρίστηκε ως προστάτης άγιος της Αγγλίας από τον 14ο αιώνα. Το λάβαρο του Αγίου Γεωργίου, ο Ερυθρός Σταυρός ενός μάρτυρα σε λευκό φόντο, εγκρίθηκε για την ενιαία στολή των Άγγλων στρατιωτών κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών αποστολών από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να ανακτήσουν τους Αγίους Τόπους από τους Μουσουλμάνους, και έγινε αργότερα η εθνική σημαία της Αγγλίας...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑΛΙΑ...

Κυριακή και Πασχαλιά να 'μαστε όλοι καλά κι ας τα τσουγκρίσουμε και πάλι τα κόκκινα αυγά!

Σαν του κεριού το Αγιο Φώς τσ' Ανάστασης το βράδυ,
να 'ναι η ζωή σου φωτεινή χωρίς σταλιά σκοτάδι.

Ως αναστήθηκε ο Χριστός από τον Κάτω Κόσμο,
έτσα να αναστηθεί η καρδιά, να διώξει κάθε πόνο

Το φως το Αναστάσιμο ας ήταν να φωτίσει
του Κόσμου όλου τις καρδιές, σ' Ανατολή και Δύση...

...Λέει η μαντινάδα που έρχεται να συνοδεύσει το φιλί της Ανάστασης και τα γλέντια που ακολουθούν τις επόμενες ώρες. Μαζώξεις, συντροφιές, χοροί, η παράδοση της Ελλάδας σε όλο τους το μεγαλείο αμέσως μετά την Ανάσταση.

Μα πάνω από όλα η ελπίδα πως όλα θα πάνε πιο καλά, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη γιορτή που θ' ανανεώσουμε τις ευχές μας...

Η Δύναμη της Ανάστασης να εμπνεύσει, να αφυπνίσει και δυναμώσει κάθε Έλληνα - Ελληνίδα για να αντιμετώπισει αισιόδοξα και δημιουργικά το μέλλον για χρόνια καλύτερα και να κλείσει την πόρτα σε κάθε επίδοξο "σταυρωτή" μας!

HARDCORE (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική δραματική ταινία από το 2004.

Δύο δεκαεξάχρονα κορίτσια μπλέκουν με την πορνεία κι αρχίζουν να εκδίδονται, πηγαίνοντας όπου τις στέλνει το "αφεντικό".

Μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας πολυ στενός συναισθηματικός δεσμός και η προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το φαύλο κύκλο που μπήκαν τις δένει ακόμα πιο πολύ.

Όταν η μία θελήσει να πάρει την ζωή της και τη όλη κατάσταση στα χέρια της, η άλλη θα ακολουθήσει...

ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΑΣ...

Το πρώτο τριήμερο της Μεγαλοβδομάδας οι προετοιμασίες για το Πάσχα στο σπίτι είναι στο αποκορύφωμά τους.
Η νηστεία καθολική. Ο εκκλησιασμός χωρίς απουσίες.
Στα σπίτια κυριαρχεί ο 'αναβρασμός' των γυναικών με τις ατέλειωτες καθαριότητες. Τα παιδιά στα ξύλα τ' οφανού. Οι άντρες στα των προμηθειών για το τραπέζι του Πάσχα, που συνεχίζονται ως το Μέγα Σάββατο...

Τη Μεγάλη Τετάρτη η νηστεία κι από λάδι είναι καθολική. Από το Ευχέλαιο δεν απουσιάζει κανείς. Kάθε οικογένεια κρατούσε κι από ένα μαντήλι με χάσικο στάρι (περίπου μισό κιλό) και το έριχνε στο τραπέζι που ήταν στη μέση της Εκκλησίας και λίγο μπροστά. Γινόταν ένας μικρός σωρός (ίσως δέκα κιλών σιτάρι). Στην κορυφή του τοποθετούνταν το καντήλι από το οποίο ο ιερέας άλειφε τους πιστούς στο τέλος του Ευχελαίου. Τα τελευταία χρόνια το συμβολικό αυτό έθιμο έχει εκλείψει σε πολλά χωριά, όπως δυστυχώς και η καλλιέργεια των σιτηρών. Ποιος σπέρνει και ποιος θερίζει (για να 'χει στάρι) πια στα χωριά μας που ρημάζουν;

Σήμερα μας δίδεται η ευκαιρία για περισυλλογή, ιδιαίτερα των εποχικών αυτών των ημερών επισκεπτών - χωριανών κάθε Κρητικού χωριού, αλλά και για σκέψεις γόνιμες για το πώς μπορεί να ξαναζήσει πάλι το χωριό, η ακένωτη αυτή πηγή ζωής που εγκαταλείπεται και σβήνει...

Όλοι καταφτάνουνε για "Πάσχα στο χωριό", που έχει ουσία και περιεχόμενο όπως λέμε, κι είναι κοντά στη Φύση και την παραδοσιακή ζωή. Ομως όλον τον άλλο χρόνο δεν το θυμούνται. Τα γόνιμα χωράφια των γονιών χέρσωσαν. Οι ελιές μένουν αμάζωχτες! Τα νοστιμότατα αγριόχορτα ξεσταχυάζουν αζήτητα και τα τρυφερά φρέσκα αμύγδαλα δεν έχουν πια τους φαωτάδες των κι είναι στα δέντρα ως το φθινόπωρο σαν μικρές μαύρες μπάλες στα χωρίς φύλλα κλαδιά. Ας συλλογιστούμε σοβαρά αυτή την εικόνα της εγκατάλειψης και ίσως κάτι θετικό προκύψει!...

Μεγάλη Πέμπτη, οι ετοιμασίες για το Πάσχα συνεχίζονται σ' όλα τα νοικοκυριά. Πρώτα βάφονται τ' αβγά, σ' άλλα σπίτια με μπογιές εμπορίου και σ' άλλα με τις φυσικές βαφικές ύλες που προσφέρει αδάπανα η Φύση, αιώνες τώρα. Οι μπογιές που χρησιμοποιούσαν για τη βαφή των μάλλινων και του βαμβακιού, έχουν επίσης τον πρώτο λόγο, μαζί με ξίδι.

Αλλά και τα άνθη που αυτή την εποχή έχουν οι λιμπίνοι (τα λούπινα) για το μπλε, τα κίτρινα κρεμμυδόφυλλα που ρίχνονται στο κατσαρόλι, ενώ βράζουν τ' αβγά, για το κίτρινο, κ.λπ. Πιστεύεται πως τ' αβγά που θα κάμουν σήμερα οι κότες, αν τα βράσουμε σωστά και τα βάψουμε κόκκινα, δεν χαλάνε όλο τον χρόνο.

Μεγάλη Πέμπτη και η παραδοσιακή κουζίνα της Κρήτης προσφέρει ντολμαδάκια από τα πρώιμα φύλλα της κληματαριάς, κουκιά φρέσκα γιαχνί ή σαλιγκάρια. Σήμερα τρώνε λάδι, γιατί αντί της σημερινής, νηστέψανε τη βαγιοπέφτη. Τα παιδιά συνεχίζουν να συγκεντρώνουν ξύλα για τον οφανό, που πανύψηλος στήνεται σε μέρος ακίνδυνο, από πλευράς πυρκαγιάς. Εδώ το βράδυ της Ανάστασης θα καεί ο Ιούδας.

Απόψε, στα Δώδεκα Ευαγγέλια δεν απουσιάζει κανείς. Κι όλοι συγκλονίζονται όταν μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο, ντύνεται η Εκκλησία, τέμπλα, εικόνες, προσκυνητάρια, πολυέλαιοι κ.λπ., στα κατάμαυρα. Στην πόλη, αντίθετα, αυτό γίνεται από τον πρώτο Νυμφίο, δηλαδή από το βράδυ των Βαΐων. Οι ειδικοί μελετητές των θρησκευτικών εθίμων, ας αποφανθούν πότε είναι η ορθότερη ενέργεια αυτή. Κάποια κορίτσια στα χωριά, μετά από κάθε Ευαγγέλιο, έδεναν έναν κόμπο σε μια κλωστή, που την είχαν ύστερα πάνω τους, για καλό. Κι έλεγαν μάλιστα: 'Εγώ μ' αυτό δεν ματιάζομαι!'.
Σήμερα Μεγάλη Πέμπτη, οι συντέκνοι στέλνουν τα λαμπριάτικα δώρα τους στους "φιλιότσους" των.
Από σήμερα επίσης, στα καφενεία των χωριών μας κρεμνούν με μια κλωστή από το ταβάνι, τον φάντε της τράπουλας λέγοντας:
- Χωριανοί, στο μαγαζί δεν θα παιχτούν χαρθιά από σήμερο κι ως τη Δευτέρα τση Λαμπρής!. Κι ό,τι πει γίνεται!
Έθιμο που καταγράφηκε κι επιβεβαιώθηκε για αρκετά χρόνια στον Καμπανού Σελίνου και πριν από τη δεκαετία του 1950 κι έπειτα και που ευχόμαστε και προτρέπουμε ν' απλωθεί παντού. Τηρείται σε πολλά μέρη. Μετά το πέμπτο Ευαγγέλιο απόψε και το 'Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...' η καμπάνα χτυπά πένθιμα καθώς κι όλη τη Μ. Παρασκευή. Είναι σωστό, τέτοιες ώρες να μην παίζονται χαρτιά. Αγράμματος ίσως ο λαός μας, μα πάνσοφος και σωστός!...

Στα θρησκευτικά λαογραφικά (λαϊκή λατρεία στις πόλεις μας) τα σύγχρονα, καταγράφεται η πολύ πλούσια προσφορά στεφανιών για τον Σταυρό απόψε από το εκκλησίασμα. Και οι επίτροποι (για ν' αποφύγουν παρεξηγήσεις) να τοποθετούν στον Σταυρό, έστω και για λίγο όλα τα στεφάνια των πιστών.

Αλλά και η πραμάτεια των λαϊκών αγορών είναι ανάλογη της ζήτησης των ημερών. Πέραν όλων των άλλων, θα δούμε και πάγκους με κεριά, στεφανάκια, βαφές αυτών, μοσχολίβανα, καντηλήθρες, ανθόνερο σε μπουκάλια, καθώς και πασχαλινές κάρτες για όσους άργησαν! Μεγάλη Παρασκευή, οι καμπάνες των εκκλησιών αλλά και των ξωκκλησιών, από την αυγή, ακούγονται πένθιμες.

Αγόρια και κορίτσια ξεχύνονται λίαν πρωί στα χωράφια και στα πλάγια, για να φέρουν τ' αγριολούλουδα του Επιταφίου, που καθώς τους έχουν παραγγείλει οι μεγάλοι δεν τα μυρίζονται, γιατί είναι για τον Τάφο, που λίγο αργότερα θα στολίζουν οι νέες του χωριού, με τέχνη και περισσή φροντίδα. Ολο το πρωινό, ωστόσο, οι μεγαλύτερες γυναίκες πηγαίνουν και θυμιάζουν τις εκκλησίες. Πρώτα μάλιστα τις 'Παναγίες', ακόμη και των γύρω χωριών...

Το βράδυ στη μέση της εκκλησίας, ο Επιτάφιος ευωδιάζει. Στις τέσσερις γωνιές του σοβαρές κοπέλες, Μαρίες στ' όνομα, αν γίνεται μαυροντυμένες, σωστές Μυροφόρες παραστέκουν με το καλαθάκι τους γεμάτο ροδοπέταλα κι άλλα λουλούδια, για τη στιγμή της τρίτης στάσης των Εγκωμίων: Ερραναν τον Τάφον...

Ως χτυπήσει η καμπάνα βραδιάτικα, όλο το χωριό καταφτάνει στην εκκλησία. Ανάβει κερί και προσκυνά στον Επιτάφιο. Τα παιδιά περνούν κι όλας από κάτω του. Κι όταν αρχίσουν τα Εγκώμια, ο συναγωνισμός των καλλιφώνων δίνει και παίρνει. Οι προετοιμασίες των ήταν από μέρες με την οδηγία ψαλτάδων και εφημερίου. Η ώρα της περιφοράς, φορτισμένη συγκινήσεις είναι το ξόδι του Θεού. Ολοι κρατούν αναμμένο κερί και αμίλητοι προχωρούν. Εξω από τα σπίτια θυμιάζουν και ρίχνουν ανθόνερο στον Επιτάφιο, ενώ σταυροκοπιούνται...

Στα εκκλησάκια που είναι δεξιά κι αριστερά της διαδρομής σταματά η πομπή, ο παπάς μνημονεύει κι αργοψάλοντας επιστρέφει η πομπή στην εκκλησία. Στην κεντρική είσοδο τώρα νέοι κρατούν ψηλά τον Επιτάφιο για να περάσει ο κόσμος από κάτω και να εισέλθει για να τελειώσει η Ακολουθία και να γίνουν οι αιτήσεις για τους πεθαμένους κάθε σπιτιού, που απόψε περιμένουν κι αυτών οι ψυχές των, να τους θυμηθούμε, που 'ναι μεγάλη ώρα!

Με την απόλυση οι Μυροφόρες παραμένουν στην Εκκλησία όλη τη νύχτα "γιατί είναι μιστό". Σε κάποια χωριά οι Μυροφόρες λένε "το μοιρολόι της Παναγίας" με τον αργόσυρτο πένθιμο σκοπό (μέλος) του κι ως τόσο η νύχτα περνά. Το μοιρολόι αυτό σε τοπική παραλλαγή στην Αγία Ειρήνη Σελίνου, έχει ως ακολούθως.

Κάτω στα Γεροσόλυμα εις του Χριστού τον τάφο, εκειά δεντρό δεν ήτανε και δέντρο φανερώθη. Το δέντρο ήταν ο Χριστός και κλών' οι γι' Αποστόλοι και τα παρακλωνάρια του ήταν οι μαρτυριές του, που μαρτυρούν και λέγανε για του Χριστού τα πάθη.
- Δέσποινα, Παντοδέσποινα και του Χριστού Μητέρα, που τον Υγιό Σου πιάσανε, οι σκύλοι 'ν' οι Ιουδαίοι και μπέψα τον παράνομο, το σκύλο τον Οβραίο, να πα να φέρει δυο καρφιά κι εκείνος φέρνει πέντε, να βάλουν δυο στα πόδια του και δυο στα δυο του χέρια, το πέμπτο το φαρμακερό, να μπήξουν στην καρδιά του.
Κι η Δέσποινα ως τ' άκουσε, έπεσε λιγωμένη, σταμνί νερό τση γύρανε κι ένα λαήνι μόσκο και τέσσερα γαρέφαλα, ώστε να συνεφέρει. Σαν επανασυνέφερε, σηκώνεται να πάει. Οσ' αγαπάτε το Χριστό και του Χριστού τη μάνα, σα θέλετ' ακλουθήξετε τση πονεμένης μάνας.
Κιανείς δεν τσ' ακολούθησε, όξω οι τρεις παρθένες, η Μάρθα κι η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα Και παίρνει τσι και πηαίνουνε εις του Ληστή τσι πόρτες, θωρού τσι πόρτες σφαλιχτές και τα κλειδιά παρμένα και τα πορτοπαράθυρα, σφιχτά μανταλωμένα θέτει τση πόρτας μια λαχτέ και πάει μέσα κι όξω, θωρεί κουτσούς, θωρεί στραβούς, θωρεί βασανισμένους, κιανέναν δεν εγνώρισε, παρά τον Αϊ Γιάννη.
Αγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστή Κυρίου πες μου ποιος είν' ο γυιόκας μου κι εσέν' ο Δάσκαλός Σου; - Θωρείς εκείνον τον χλωμό, τον παραπονεμένο, απού φορεί ποκάμισο στο αίμα βουτηγμένο; Εκείνος είν' ο γυιόκας σου κι εμένα ο Δάσκαλός μου! - Πού 'ναι γκρεμνός να γκρεμιστώ; Πού 'ναι κορφή να πέσω; - Πού 'ναι μαχαίρι δίστομο να κακοθανατίσω; - Μουδέ γρεμνός να γρεμιστείς, μουδέ κορφή να πέσεις, μουδέ μαχαίρι δίστομο να κακοθανατίσεις, γιατ' ανεν κάμεις τ' άδικο θα κάνουν κι οι μανάδες.
Μα πάρε το στρατί - στρατί και άμε στο κελλί σου και βάψε το μαντήλι σου και κόψε το μαλλί σου. Βάλε κρασί εις το γυαλί, ψωμί εις το πανιέρι, φώνιαξε τσι γειτόνισσες να σε περηγορήσου και κράξε και τα ορφανά να φαν' να μακαρίσου... - Απού τ' ακούει σώνεται κι απού το πει σχωρνιέται κι απού το καλαφρουγκαστεί, Παράδεισο θα λάβει! (Αποστολάκης, σ. 424 - 5)

Ας παρακολουθήσουμε όμως και μια άλλη κρητική παραλλαγή του θρήνου της Παναγίας:
Η Παναγία η Δέσποινα καθόταν στο θρονί τζη, την προσευχή τζη έκανε εις το μονογενή τζη. Και μια φωνή απ' ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα: 'Πάψε, Κερά, τσι προσευχές και πάψε τσι μετάνοιες, και τον υγιό σου πιάσανε οι γι' άνομοι Οβραίοι, οι γι' άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι.
Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σα ληστή τον πάνε και στου Πιλάτου την αυλή, εκειά τον τυραννάνε'. Ως τ' άκουσε η Παναγιά, πομένει λιγωμένη, ροδόσταμο τση γερνάνε ώστε να συνεφέρει. Σαν επαρασυνέφερε κι ήρθε στο λογισμό τζη, εμίλησε τω γυναικώ που στέκονταν ομπρός τση: 'Οσ' αγαπάνε το Χριστό και του Χριστού τη μάνα ούλες να μ' ακλουθήξετε, να πα να τόνε βρούμε.
Κιαμμιά δεν τση ακλούθηξε, μόνο οι τρεις Παρθένες η Μάρθα κι η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα Και παίρνουν το στρατί - στρατί, στρατί το μονοπάτι, τo μονοπάτι τσι 'βγαλε εις του ληστή την πόρτα κι η πόρτα απού το φόβο τζη ανοίγει μοναχή τζη. Ντηρά ζερβά, ντηρά δεξιά, ντηρά κι απού την άλλη κιανένα δεν απάντηξε, μόνο τον Άι-Γιάννη.
'Αγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και Βαφτιστή του γιού μου, δείξε μου εμέ το τέκνο μου κι εσέ το δάσκαλό σου'. 'Θωρείς τον κείνον τον χλωμό, τον κατηγορημένο απού φορεί στην κεφαλή αγκαθινό στεφάνι κι απού βαστά στη χέραν του καρφιά να τον καρφώσουν κι απού βαστά στην άλλην του χολή να τον ποτίσουν; Κείνοσας είν' ο γιόκας σου κι εμένα ο δάσκαλός μου'. 'Πού 'ναι γρεμνός να γρεμιστώ, πού 'ναι γρεμνός να δώσω, πού 'ναι μαχαίρι να σφαχτώ να κακοθανατώσω;
'Μάνα, μην κάνεις πρόδομα, να κάνουν κι άλλες μάνες, γιατί θα να σε βλαστημούν γι' οι άλλες καημένες μάνες. Μα πάρε, μάνα, το στρατί στο σπίτι μας να πάεις βάλε στο γυαλί κρασί, κουλούρια στο πανιέρι και δώσε την υπομονή σ' ούλην την οικουμένη. Κάλεσε τσι γειτόνισσες να σε παρηγορήσουν και τσι γειτονοπούλες μας να πιουν να μακαρίσουν. Και το Μεγάλο Σάββατο, κοντά στο μεσημέρι, όντε σημαίνου οι γι' εκκλησιές και ψάλλουν οι παπάδες τότες κι εσύ, μανούλα μου, θα 'χεις χαρές μεγάλες.

(Σ. Α. Αποστολάκη: 'Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης', σ. 422 - 3)

Αλήθεια! πώς θρηνείται η ανθρώπινη υπόσταση του Υιού του Θεού και πόσο συμπαραστέκεται και συμπονάται η τραγική μητέρα του Χριστού, η Παναγία, η αιώνια εκπρόσωπος όλων των μητέρων της Γης καθώς περνά τις πιο κρίσιμες ώρες αγωνίας και πόνου, από την αρχική πληροφόρησή της για τη σύλληψη του Γιου της ως τον τελευταίο Του λόγο απάνω στον Σταυρό! Ο ποιητής - λαός μας, σ' όλο το μεγαλείο του!

Σήμερα πολλοί μένουν νηστικοί όλη μέρα, ενώ άλλοι 'βράζουν χοχλιούς' και μ' ελιές και παξιμάδι περνούν τη μέρα τούτη τη νηστήσιμη. Κάποιοι δοκιμάζουν ξίδι, το θεωρούν καλό. Γενικά όλοι τηρούν τις λαϊκές απαγορεύσεις: Σήμερα δεν σφυρίζουμε χαρούμενα, δεν τραγουδούμε, δεν καρφώνουμε καρδιά, δεν ράβουμε!...

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ...

Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα
σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπόνται.

Σήμερον έβαλαν βουλή οι άνομοι εβραίοι
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρεις κατηραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό των Πάντων Βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να κάμει δείπνο μυστικό για να τον λάβουν όλοι.

Η Παναγία η Δέσποινα καθόταν μοναχή της
τας προσευχάς της έκανε για το Μονογενή της
φωνή εξήλθε εξ' ουρανού και απ' αρχαγγέλου στόμα
Σώσων κυρά τας προσευχάς, σώσων και τας μετάνοιας
και τον υιό σου πιάσανε και σαν ληστή τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τυραννάνε.

Φτιάξε καρφιά, φτιάξε καρφιά, φτιάξε τρία περόνια
κι εκείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάνει πέντε.
Συ Φαραέ που τα' φτιαξες εσύ να μας διδάξεις.
Τα δυο βάρτε στα πόδια του και τ' άλλα δυο στα χέρια
το πέμπτο το φαρμακερό, βάρτε το στην καρδιά του
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.

Η Παναγιά σαν τ' άκουσε έπεσε και λιγώθει
σταμνιά νερό της έριχναν τρία κανάτια μόσχο
και τρία νεροδόσταμνα για να της έρθει ο νους της.
Μα σαν της ήρθε ο λογισμός, μα σαν της ήρθε ο νους της
ζητά μαχαίρι να σφαεί, φωτιά να πάει να πέση,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το Μονογενή της.

Απολογιέται κι ο Χριστός της μάνας του και λέγει.
- Μάνα μ' αν γκρεμιστείς εσύ, γκρεμιέτ' όλος ο κόσμος,
μάνα μου αν σφαγείς εσύ, σφάζετ' όλος ο κόσμος,
μάνα μ' αν κρεμαστείς εσύ, κρεμιέτ' όλος ο κόσμος.
Πάρτο μάνα μου υπομονή, να πάρ' όλος ο κόσμος.
Άντε μάνα μου στο καλό και διάφορο δεν έχεις,
μόν' το μεγάλο Σάββατο κάτσε να μ' απαντέχεις

Όσοι αγαπάτε το Χριστό κι όσοι τον προσκυνάτε
Όλοι ακολουθήσετε να πάμε να τον βρούμε.

Δεν ακολούθησε κανείς μονάχα τρεις Παρθένες
η Μάρθα, η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα,
του Ιακώβου η αδερφή και οι τέσσερες αντάμα,
πήραν τη στράτα, το στρατί, στρατί το μονοπάτι.

Το μονοπάτι τς' έβγαλε μες του ληστή την πόρτα,
άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου
κι η πόρτα από το φόβο της άνοιξε μοναχή της.
Κοιτά δεξά, κοιτά ζερβά κανέναν δεν γλέπει
Κοιτά και δεξιότερα βλέπει τον Άι Γιάννη.

Αφέντη μ' Άι Γιάννη μου και Βαπτιστή του γιού μου
Μην είδες τον υγιόκα μου και σε διδάσκαλό σου.
Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω
Δεν έχω χεροκάλαμο για να σου τον εδείξω.

Βλέπεις εκείνον το γυμνό τον παραπονεμένο
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο
όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι
εκείνος είναι ο γιόκας σου και με διδάσκαλός μου.

Η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον ερωτούσε
δεν μου μιλάς παιδάκι μου δεν μου μιλάς παιδί μου
τι να σου πω μανούλα μου που διάφορο δεν έχεις
κοντά στο Μέγα Σάββατο κοντά στο μεσονύκτι
που θα λαλήσει ο πετεινός σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά με τις χρυσές καμπάνες.

Όποιος το ακούει σώζεται και όποιος το λέει αγιάζει
και όποιος το καλοσκεφτεί Παράδεισο θα λάβει.
Παράδεισο και λίβανο από τον Άγιο τάφο.

Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφο
εκεί δεντρί δεν ήτανε δεντρί εφανερώθει
στην κορυφή ήταν ο Χριστός και στα κλαδιά οι Αγγέλοι
και μέσα στα χαμόκλαδα ήταν οι μάρτυρές του
που μαρτυρούσαν και έλεγαν για του Χριστού τα Πάθη
για του Χριστού τ' αφέντη μας και του Μονογενή μας
που έχυσε το αίμα του για πινομή δική μας.

ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ...

Η Μεγάλη Εβδομάδα μέσα από τις Ακολουθίες και τους Ύμνους που ακούγονται στην εκκλησία, ανακεφαλαιώνει όλη την ανθρώπινη ιστορία από τη δημιουργία, την πτώση έως και την αναδημιουργία.

Αυτές οι ιερές Ακολουθίες προβάλλουν τον Χριστό ως τον αναστημένο Κύριο της εκκλησίας, ο οποίος δίνει νόημα στην ανθρώπινη Ιστορία.Για τους Πατέρες της εκκλησίας οι ύμνοι είναι το ποιμαντικό μέσο για την οικοδόμηση των πιστών, γι' αυτό και ο υμνογραφικός λόγος είναι η φωνή της εκκλησίας.

Μερικοί από τους γνωστότερους συγγραφείς και μελωδούς των Υμνων είναι οι Σωφρόνιος Ιεροσολύμων, Κοσμάς Μαϊουμά, Μάρκος Υδρούντος, Ανδρέας Κρήτης, Κασσιανή, οι οποίοι μετέτρεψαν τη Θεολογία σε τραγούδι. Αυτή η μουσική μετασκευή έχει ως στόχο τη συναισθηματική ευφορία και τέρψη των πιστών για να διεισδύσουν στα βάθη της ύπαρξης και της συνένωσης με τον Θεό. Είναι δηλαδή μια λειτουργική μουσική και όχι μουσική ακροάματος γι' αυτό άλλωστε τα μουσικά όργανα δεν βρήκαν ποτέ θέση στη λατρεία της εκκλησίας.

Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα και κάθε ύμνος που ψάλλεται είναι αφιερωμένος και σε ένα επιμέρους περιστατικό της ζωής του Χριστού.

Ηδη από το απόγευμα προς βράδυ της Κυριακής των Βαΐων ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου, η οποία αναφέρεται στην είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και ο Ορθρος της επόμενης μέρας, ενώ λίγο νωρίτερα τις πρώτες απογευματινές ώρες ψάλλεται το Μεγάλο Απόδειπνο.

Τη Μεγάλη Δευτέρα ψάλλεται πάλι η Ακολουθία του Νυμφίου και το "Τον Νυμφώνα σου βλέπω", ενώ το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται το "τροπάριο της Κασσιανής" κατά τη διάρκεια του οποίου τελείται ανάμνηση της αλείψεως του Χριστού με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας η σύγκληση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Χριστού καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Τη Μεγάλη Τετάρτη ψάλλεται το Κοντάκιο "Ότε οι ένδοξοι μαθηταί", όπου αναφέρεται στον Μυστικό Δείπνο...

Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, αφού έχουν αναγνωσθεί στην εκκλησία 12 περικοπές από τα 4 Ευαγγέλια, του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη, ψάλλεται το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου", το οποίο αναφέρεται στη Σταύρωση του Χριστού.

Η Μεγάλη Παρασκευή αποτελεί την κορύφωση του Θείου Δράματος όπου ο ιερέας αφού κατεβάσει τον Εσταυρωμένο, τον τοποθετεί στον Επιτάφιο που έχει ετοιμαστεί από νωρίς και ψάλλονται τα Εγκώμια σε τρεις στάσεις: "Η Ζωή εν Τάφω" (α' στάση), "Άξιον Εστί" (β' στάση) και "Αι γενεαί πάσαι" (γ' στάση), μετά τα οποία πραγματοποιείται και η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της πόλης ή του χωριού.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ψάλλεται ο Εσπερινός της Ανάστασης, λεγόμενος και Πρώτη Ανάσταση και το τροπάριο "Ανάστα ο Θεός". Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και αφού έχει πραγματοποιηθεί η αφή του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο, πραγματοποιείται η τελετή την Ανάστασης ψάλλοντας τα τροπάρια "Δεύτε λάβετε φως" και "Χριστός Ανέστη"...

BARABBAS (THE MOVIE)...

Επική ταινία από το 1961. Ο Πόντιος Πιλάτος αποφασίζει να δώσει χάρη σ' έναν από τους δύο σταυρωμένους, τον Ιησού τον Ναζωραίο ή τον ληστή Βαραββά.

'Οταν το πλήθος επιλέγει τον Βαραββά, αυτός πανηγυρίζει για την απελευθέρωσή του και ξεκινά μια νέα ζωή, που σιγά - σιγά μέσα από γεγονότα και συμπτώσεις τον φέρνει όλο και πιο κοντά με τον Ιησού, αν και ο ίδιος δεν το παραδέχεται ως το τέλος...

Barabbas is a 1961 film expanding on the career of Barabba, from the Cristian Passion narrative in the Gospel of Mark and other gospels. The movie stars Anthony Quinn as Barabbas.

The film conceived as a grand Roman epic, was based on the Nobel-Prize winning novel Barabbas (1950) by Pδr Lagerkvist. A previous film version of the novel, in Swedish, had been made in 1953.

The film of Lagerkvist's novel was directed by Richard Fleischer and shot in Rome under the supervision of producer Dino De Laurentis. It included many spectacular scenes, including a battle of gladiators in a Cinecittΰ mock-up of the Colosseum, and a final crucifixion shot during a real eclipse of the sun...

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ...

Στην Κρήτη τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι πολλά και πέρα από τα γνωστά που ισχύουν σε όλη την Ελλάδα, κόκκινα αυγά, ετοιμασίες κλπ , υπάρχουν και τα εξής τουλάχιστο στα χωριά των Χανίων.

Όλη την Μεγάλη Εβδομάδα δεν ακούν τραγούδια, δεν τραγουδάνε ούτε σφυρίζουν, στα καφενεία δεν παίζουν χαρτιά και με ένα σπαούλι κρεμνούνε τον Φάντη της τράπουλας από το ταβάνι, τα αγόρια και μεγάλοι άντρες όλη την Μεγάλη Εβδομάδα κόβουν ξύλα κυρίως κατσοπρίνια, ασπαλάρθους και άλλους θάμνους και το Μεγάλο Σάββατο φτιάχουν την ρεματιά ύψους 3-4 μέτρων και πλάτους 6-8 μέτρων για να κάψουν το ομοίωμα του Ιούδα.

Με ένα κόκκινο πανί, που συμβολίζει το αίμα του Χριστού, απλωμένο στο μπαλκόνι ή το παράθυρο, ξεκινούν στην επαρχία τη Μεγάλη Πέμπτη οι προετοιμασίες για τη βραδιά της Ανάστασης, ενώ την ίδια ημέρα οι νοικοκυρές σε όλη τη χώρα βάφουν τα κόκκινα αυγά.

Την Μεγάλη Πέμπτη φτιάχνουν ένα ανθρώπινο ομοίωμα από ξύλα τον "Ιούδα", τον οποίον και περιφέρουν σε όλα τα σπίτια του χωριού και τον οποίον χτυπούν και κακίζουν για την αισχρή προδοσία του. Οι γυναίκες δίνουν ό,τι παλαιά ρούχα έχουν για να ντυθεί ο "βρώμος ο Ιούδας" τον οποίον και παραγεμίζουν με άχερα.

Τα αρνιά για το Πάσχα σφάζονται Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Πέμπτη.

Τη Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία ψέλνεται η μακρά ακολουθία των Παθών με τα 12 Ευαγγέλια και αναπαριστάνεται ξανά η Σταύρωση. Αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια, κοπέλες αναλαμβάνουν να στολίσουν τον Επιτάφιο με γιρλάντες από λευκά λουλούδια, έτσι ώστε το πρωί της επόμενης μέρας να είναι έτοιμος να δεχθεί το σώμα του Χριστού κατά την Αποκαθήλωση.

Οι κοπέλες οι ανύπαντρες μαζεύουν από τους κήπους τους κρίνους, τριαντάφυλλα , άνθη λεμονιάς και άλλα λουλούδια για τον στολισμό του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί . Στην Κρήτη και ειδικά την Μεγάλη Παρασκευή υπάρχει το έθιμο ο Ιερεύς να μνημονεύει εντός της Εκκλησίας πριν την περιφορά του Επιταφίου τα ονόματα όλων των κεκοιμημένων συγχωριανών της κάθε οικογένειας έστω και πολλές γενεές πίσω.

Κανείς δεν πρέπει να πιάσει στα χέρια του σφυρί ή βελόνι, γιατί θεωρείται μεγάλη αμαρτία. Το βράδυ γίνεται ο Εσπερινός και η περιφορά του Επιταφίου, ο στολισμός και η περιφορά του οποίου είναι το κυριότερο έθιμο της Μεγάλης Παρασκευής.
Χαρακτηριστικό των παρελθόντων ετών ήταν η ευγενής άμιλλα ανάμεσα στις ενορίες για τον ομορφότερα στολισμένο Επιτάφιο. Πρώτα πήγαιναν τα λουλούδια για το στολισμό του Επιταφίου οι ελεύθερες και ύστερα οι παντρεμένες. Από κάτω περνούσαν όλοι από μία φορά, ενώ πίστευαν πως, αν τα ζωηρά παιδιά περάσουν τρεις φορές, θα φρονιμεύσουν. Τρεις φορές έπρεπε να περάσουν και οι άρρωστοι για ν' αναρρώσουν.

Τα λουλούδια που παίρνουν οι πιστοί από τον Επιτάφιο θεωρούνται ευλογημένα και τοποθετούνται στο εικονοστάσι του σπιτιού. Παλιότερα, οι γυναίκες έφτιαχναν με αυτά φυλαχτά για τους ναυτικούς, ενώ ορισμένοι τα χρησιμοποιούσαν και σαν γιατρικό για τον πονοκέφαλο.

Στην περιφορά του Επιταφίου προπορεύεται η μπάντα ή η χορωδία και παίζει πένθιμα εμβατήρια, ακολουθούν οι ιεροψάλτες, ο κλήρος, οι μυροφόρες, τα εξαπτέρυγα, πρόσκοποι και οι πιστοί που ψέλνουν καθόλη τη διάρκεια της λιτανείας. Σε όλη τη διαδρομή οι πιστοί ραίνουν τον επιτάφιο με λουλούδια και αρώματα, κρατώντας αναμμένα κεριά.

Φυσικά ο λαός παρακολουθεί τις ιερές ακολουθίες όλης της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το Μεγάλο Σάββατο το ομοίωμα του Ιούδα τοποθετήται πάνω στην ρεματιά με τα ξύλα , για τον φόβο των Ιουδαίων , δηλαδή των γειτονικών χωριών που επιδιώκουν να κλέψουν τον Ιούδα. Το βράδυ της Αναστάσεως με το Χριστός Ανέστη τα κοπέλια δίνουν φωθιά στον Ιούδα ο οποίος και καίγεται με τα απαραίτητα μπαλοταρίσματα και ενώ ακόμα και εχθροί εκείνη την ημέρα δίνουν το φιλί της Αγάπης στο προάυλιο της Εκκλησίας.

Έθιμα βγαλμένα από τα βάθη του χρόνου, εμπλουτισμένα με στοιχεία αλησμόνητων πατρίδων αναβιώνουν στην ελληνική επαρχία καθώς το Πάσχα πλησιάζει. Ουσιαστικά, τα έθιμα του Πάσχα αρχίζουν από τη Μεγάλη Πέμπτη, ημέρα κατά την οποία ξεκινούν οι προετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή.

Το Μεγάλο Σάββατο οι πιστοί προετοιμάζονται για το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο ιερέας φωνάζει το «Χριστός Ανέστη!». Οι λαογράφοι και εθνολόγοι συσχετίζουν το στοιχείο των θορύβων (βεγγαλικά κ.α.) κατά την Ανάσταση με τη διαδεδομένη δοξασία ότι τα βλαβερά και εχθρικά πνεύματα διώχνονται με εκφοβιστικούς κρότους.

Πριν την ανάσταση στις Γκαγκάλες Ηρακλείου, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το «Χριστός Ανέστη» βάζουν μεγάλη φωτιά, τη "φουνάρα" όπως τη λένε και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τη λάμψη της φωτιάς και τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν για τρία μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει για το καλό.

Ένα από τα βασικότερα τελετουργικά στοιχεία της Ανάστασης είναι το αναστάσιμο Φως, με κορυφαία στιγμή την πρόσκληση του ιερέα «Δεύτε λάβετε Φως». Το Φως αυτό οι πιστοί το μεταφέρουν στα σπίτια τους. Μπαίνοντας «σταυρώνουν» πρώτα το ανώφλι της εξώπορτας, ενώ παλαιότερα ανανέωναν και το φως του καντηλιού ή ακόμη μετέδιδαν το καινούργιο φως στα στείρα ζώα και τα άκαρπα δέντρα, για να τους εξασφαλίσουν γονιμότητα.

Αρκετά διαδομένη κατά το παρελθόν ήταν η αναπαράσταση της σκηνής των «κεκλεισμένων θυρών». Μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας, όταν επέστρεφε η πομπή με τα αναμμένα κεριά της Ανάστασης, ο ιερέας που παρίστανε το Χριστό, ενώπιον των πυλών της Κόλασης, έψελνε τους διαλογικούς στίχους 7-10 του KΓ' ψαλμού του Δαβίδ «Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης».

Ο διάκος από μέσα που παρίστανε το διάβολο, προσπαθούσε να εμποδίσει την είσοδο. Τελικά ο ιερέας έσπρωχνε ορμητικά, άνοιγε τη θύρα και έμπαινε μέσα ως ο λυτρωτής των αμαρτωλών.

Τέλος μετά τη «δεύτερη» Ανάσταση την Κυριακή το μεσημέρι, ακολουθούσε λιτανεία των εικόνων και χορός, τον οποίο όχι σπάνια, έσερνε πρώτος ο ιερέας της ενορίας. Πάντως, Ελληνικό Πάσχα χωρίς τον παραδοσιακό οβελία ανά παρέες - οικογένειες και κέρασμα ακόμη και των περαστικών, δεν νοείται....

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Τελικά αυτή την κοινωνία θέλουμε;

Μια κοινωνία που αργά αλλά σταθερά μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα αναλώσιμο μηχανισμό ευτελούς αξίας; Μια κοινωνία που αιμορραγεί οικονομικά επειδή μερικές συμμορίες αδίστακτων πολιτικών εδώ και μια σειρά ετών καταρρακώνουν την εθνική και προσωπική αξιοπρέπεια;

Το θέμα είναι πως έστω κι αν "δεν τα φάγαμε μαζί" είμαστε τώρα μαζί συνένοχοι με την ανοχή και την παθητικότητά μας σε αυτό που εξακολουθούμε να επιτρέπουμε να μας συμβαίνει...




Ναι είμαστε συνένοχοι γιατί συντηρησαμε αυτην την κατάσταση, γιατί αποδεχτήκαμε σιωπηρά την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, γιατί δεχτήκαμε ή ανεχτληκαμε τις πελατειακές σχέσεις, γιατί τελικά αποφασίσαμε να είμαστε υπήκοοι και όχι πολίτες της χώρας μας.

Είμαστε συνένοχοι και για την ανοχή και για την παθητικότητα μας και γιατί επιλέγουμε δια της ψήφου μας να μας βγάλουν απο την κρίση τα ίδια πρόσωπα που μας έβαλαν σ αυτήν.

Για ένα παρελθόν που κατασκευάστηκε πίσω από την πλάτη μας, στα ρετιρέ της εξουσίας, στα κότερα και στα τζετ ορισμένων ευνοημένων μεγαλοεργολάβων, καναλαρχών και λοιπών "συμμοριών της ημέρας", σε συνεργασία με τους ίδιους ανθρώπους που τότε είχαμε επιλέξει να κυβερνούν και σήμερα δήθεν αγωνιούν για το μέλλον της Ελλάδας.

Τώρα μπήκε το ΔΝΤ και ζητά τα χαμένα χρήματα πίσω...Έφτασε η ώρα της πληρωμής...

Εκτοπίζεται η όποια Ελληνική κυβέρνηση και άλλοι πλέον κυβερνούν τη χώρα μας.

ΦΟΒΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ...

Φαίνεται πως κάποιοι αποφάσισαν εδώ και χρόνια ο λαός μας να ζει κάτω από ένα διερκές φοβικό σύνδρομο. Φόβοι για χρεωκοπία, φόβοι για τις καταθέσεις, φόβοι για την ανεργία, φόβοι για νέα μέτρα, φόβοι για απολύσεις, ένα συνεχές πολιτικοδημοσιογραφικό σφυροκόπημα φόβου γύρω από την οικονομία. Φόβοι για την εθνική ασφάλεια, φόβοι μην εμπλακούμε σε πόλεμο, άρα ασε τους γείτονες να αλωνίζουν ελεύθερα. Φόβοι για την ατομική ασφάλεια καθημερινά από τους άνεργους, τους περιθωριοποιημένους, τους μετανάστες, φόβοι βάσιμοι για τους ξανθούς, μελαμψούς, μαύρους, κίτρινους πεινάλες που τους μετέφεραν στη χώρα μας από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Φτάσαμε να έχουμε πλέον αναγκαστεί να ζουμε κοιτώντας δεξιά και αριστερά και μην γνωρίζοντας πια τι καπνό φουμάρει ο καθένας που περνά/στέκει/μένει δίπλα μας. Τα ΜΜΕ πρωτοστατούν με τα δελτία ειδήσεων στο να διογκώνουν και να διαχέουν τον φόβο σε όποιους τα παίρνουν στα σοβαρά ακόμη... Πουλάνε λοιπόν ανασφάλειες και φοβίες για να έρθουν έπειτα να πουλήσουν προστασία και ασφάλεια που μεταφράζεται σε νέα μέτρα περιορισμού ατομικών ελευθεριών, σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης, αποδοχή νέων μεσσιανικών αντιλήψεων, περάστε και από τα "γραφεία" να σας βοηθήσουμε και ό,τι άλλο βάλει ο ανθρώπινος νους, τους λες και ευχαριστώ σε έχουν και υποχρεωμένο... Γεμάτοι οι δρόμοι οπλισμένους εποχούμενους μπάτσους, μα η εγκληματικότητα της στιγμής η ανοργάνωτη αρπαγή τσάντας ή πορτοφολιού, μέχρι κάθε μορφή οργανωμένου εγκλήματος παρούσα στο πρώτο στενό. Και να δίνουν συνεντεύξεις τύπου οι διοικητές επειδή μια στις τόσες πιάσανε μαθητές 5ήμερης εκδρομής με 0,3 γραμμ. ναρκωτικής ουσίας ομαδικής καλοπέρασης! Ή να βγάζουνε αστείες οδηγίες προς τους πολίτες, έναν κατάλογο "μη το ένα, μη το άλλο", μη βρεθείς στον δρόμο του κακοποιού εσύ. Αντί να έχεις το ελεύθερο να τσακίζεις οποιο εξαρτημένο ή τριτοκοσμικό πατσαούρι σου χαλά την ησυχία, τη βόλτα, τη διάθεση, τη ζωή. Ακόμη και με χρήση όπλων, που έπρεπε να είναι ελεύθερα για κατοχή και χρήση από όποιον δύναται να τα φέρει μαζί του. Πρώτα να ξεπεράσει έτσι τον καθημερινό φόβο επιβίωσης και ύστερα θα βρει λύση και για τους υπόλοιπους... Θα υπενθυμίσω ότι στους ολυμπιακούς αγώνες ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά για την ασφάλεια και δεν κουνήθηκε μύγα. Εκεί πως ήθελαν και σήμερα δεν θέλουν; Τα συστήματα ασφαλείας αγοράστηκαν τότε και υπάρχουν...

FIRST ORBIT (MOVIE)...

A real time recreation of Yuri Gagarin's pioneering first orbit, shot entirely in space from on board the International Space Station. The film combines this new footage with Gagarin's original mission audio and a new musical score by composer Philip Sheppard...

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1972 βασισμένη στην ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη. Μία Αθηναία ξεσηκώνει τις γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης να αντισταθούν με το δικό τους τρόπο στους πολεμοχαρείς άνδρες τους και να τους πείσουν να συμφωνήσουν για ειρήνη...

SAMSON (MOVIE)...

While traveling through the kingdom of Sulom, Samson is arrested and finds that the queen no longer reigns and that a power - mad warlord and his army of mercenaries now controls the kingdom. Samson teams up with some of his one - time adversaries to battle the usurper and restore the rightful queen to power...

ΑΝΕΜΕΛΗ ΒΙΑ...

Χθες σημειώθηκαν περιστατικά που πριν από ένα χρόνο θα χωρούσαν μόνο μέσα σε σενάριο αστυνομικής άσκησης. Η λεωφόρος Λαυρίου σκάφτηκε από αγνώστους, πιθανότατα κατοίκους της Κερατέας. Δημιουργήθηκε ένα χαράκωμα και όταν οι αρχές επιχείρησαν να το κλείσουν ξέσπασαν τα γνωστά επεισόδια... Νωρίτερα στο κέντρο της Αθήνας, μερικοί πιστοί του δωδεκάθεου είχαν μία θερμή συνάντηση με τους αστυνομικούς καθώς, όπως είναι γνωστό, αντιτίθενται στην εκτέλεση έργων του ΗΣΑΠ... Την ίδια στιγμή στην Πάτρα, ο καθηγητής Τζέιμς Γουότσον, γνωστός και ως πατέρας του DNA, δέχθηκε επίθεση από ομάδα αντιεξουσιαστών. Ενας νεαρός επιχείρησε να τον χτυπήσει με ξύλινο κοντάρι. Δεν τα κατάφερε, αλλά τραυματίστηκαν ελαφρά δύο καθηγητές. Οι νεαροί ήθελαν να διαμαρτυρηθούν επειδή όπως ισχυρίζονται, ο νομπελίστας έχει κάνει δηλώσεις ρατσιστικού περιεχομένου λέγοντας πως οι λευκοί άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι από τους μαύρους, (κάτι προφανές, που αποδεικνύεται απλούστατα). Το ίδιο βράδυ ο υπουργός Υγείας και οι συνεργάτες του δέχθηκαν επίθεση στο ΚΑΠΗ Αγίων Αναργύρων από αγνώστους που έφεραν ρόπαλα και γιαούρτια. Εννοείται ότι δεν έγινε καμία σύλληψη στο χώρο του "πανεπιστημιακού ασύλου", ούτε στον δρόμο για κανένα από τα παραπάνω επεισόδια. Των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι πως οργανώνονται αυτοστιγμή από ορισμένους "μπαχαλάκηδες" της κακής ώρας, που αντλούν ηθικό άλλοθι από την ευρύτερη κατάπτωση και μαγκιά από το ξεχαρβάλωμα του κράτους και την δική τους συνεχιζόμενη ασυλία. Επίσης θεωρούν ότι η δράση τους νομιμοποιείται από την οργή της κοινωνίας. Επειδή κάποιοι ξοφλημένοι και μουνουχισμένοι πολίτες πολίτες "χαίρονται" όταν δέχονται επίθεση πολιτικοί που θεωρούν πως φταίνε για τα δεινά του τόπου. Νομίζουν πως κάποιοι αγωνίζονται κι εκδικούνται για την δική τους μιζέρια. Οι υπόλοιποι όμως τι κάνουνε; Τα αυγά και οι πέτρες στις Δημοκρατίες δεν είναι τρόπος επίλυσης πολιτικών διαφορών. Υπάρχουν αποτελεσματικότεροι μέθοδοι. Κατά την άποψη μου αυτές οι πρακτικές κατά οιουδήποτε και αν στρέφονται από οπουδήποτε και αν προέρχονται θα έπρεπε από όλους μας να καταδικάζονται. Και ν' απαντούνται επιτόπου από τους παρευρισκόμενους! Για να δω τότε που ο κάθε αυτόκλητος "λαικός αγωνιστής" θα κινδυνεύει να φύγει 800 οκάδες ή ακόμη κι ανάπηρος από το ξύλο σε τέτοια επεισόδια, αν θα τολμά να προσέρχεται ανέμελος, φορτωμένος αυγά, γιαούρτια, μπογιάδες ή πέτρες σε εκδηλώσεις για να τα προκαλέσει...

ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ...

Η γραφειοκρατία γιγαντώνεται αντί να μειώνεται. Μιλάνε για μείωση του δημοσίου τομέα και ταυτόχρονα βγάζουν νέες θέσεις συμβασιούχων για διοικητικές υπηρεσίες...


Όσοι έχουν δουλέψει στο δημόσιο ξέρουν ότι "διοικητική υπηρεσία" σημαίνει κάτσε σε ένα γραφείο πάρε και μια σφραγίδα και βάρα μύγες. Άχρηστη γραφειοκρατία. Έτσι διαλύθηκε το δημόσιο. Σε κάθε υπηρεσία η αναλογία γραμματέων λυκείου προς ειδικευμένο προσωπικό είναι 10/1.

Οι συμβασιούχοι είναι συμβασιούχοι. Υπάρχουν μέχρι να λήξει η σύμβαση τους. Το γνώριζαν όταν προσλήφθηκαν, ρουσφετολογικά κατά κύριο λόγο.

Τώρα αν κάλυπταν "πάγιες ανάγκες" όπως είναι η καθημερινή τουυς καραμέλα, κάποιοι άλλοι πρπει να φύγουν και να πάρουν τη θέση τους αξιοκραιτκά αυτοί.

Τώρα το αν είναι αυτοί που δουλεύουν ή όχι, αν είναι δίκαιο ή άδικο, ή αν καταφέρουν ποτέ να βρουν αλλού τέτοια δουλειά, είναι άλλη ιστορία. ΔΕΝ θα βρούν και το γνωρίζουν πολύ καλά, για αυτό γραπώνονται με τα νύχια από την "σύμβαση" και την παρατραβούν να χωρέσει όλη τη ζωή τους...

Θα πρέπει να γίνει ριζική αναθεώρηση του συντάγματος, και να αντιμετωπισθούν όλοι οι ΔΥ, μόνιμοι ή συμβασιούχοι από μηδενικής βάσης, με κριτήρια ιδιωτικού τομέα, όποιος δεν χρειάζεται φεύγει.

Έτσι θα επωφεληθούν μερικοί με όρεξη να εργαστούν οι οποίοι βγάζουν τεράστιο όγκο δουλειάς, και πληρώνονται το ίδιο με άλλους που κάθονται και ξύνονται ολημερίς. Ή και λιγότερα, επειδή είναι νεότεροι.

Κια θα εξυπηρετούντια καλύτερα και γρηγορότερα οι πολίτες, που τώρα στέκονται σε ουρές αντιμετωπίζοντας αδιαφορία, ειρωνεία, αμάθεια, αλλαζονία, κλπ συνήθειες του δημοσίου από μόνιμους του δημοτικού ή του γυμνασίου που απειλούν κιόλας με τη σφραγίδα...

Αυτά, κάλως ή κακώς, πρέπει να σταματήσουν, ανεξαρτήτως μνημονίου ή οτιδήποτε άλλου. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να πληρώνεται για οτι προσφερει κια δεν ωφείλει κανείς τίποτα να τον ανέχεται επειδή αν φύγει δεν θα βρει ποτέ αλλού δουλειά και τι θ' απογίνει...

Αν άξιζε, θα εύρισκε!

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ...

Πάει ένας κόπανος σε γραφείο συμβούλων εργασίας να του βρούνε λέει δουλειά.
- Από γραμματικές γνώσεις, για να πας σε γραφείο; τον ρωτάνε
- Όπως όλοι, έχω τελειώσει κι εγώ το γενικό λύκειο...
- Άλλα προσόντα;
- Τίποτα το ιδιαίτερο...
- Τα καταφέρνεις στις πωλήσεις τουλάχιστον;
- Ούτε μπορώ, ούτε θέλω καν να δοκιμάσω...
- Λέγειν δεν έχεις; να μπορείς να μιλάς να διαπραγματεύεσαι, να παρασέρνεις ανθρώπους...
- Δεν έχω, ίδιο κουτσούρι στέκω μπροστά σε άλλους ανθρώπους και δε βγάνω άχνα...
- Κάποιο ταλέντο να ξεχωρίζεις, να είναι ο κόσμος πρόθυμος να σε πληρώνει για αυτό;
- Πουθενά δεν ξεχωρίζω δυστυχώς, ανάθεμα τη μοίρα...
- Ξένες γλώσσες τουλάχιστον να τρυπώσεις παρασιτικά στον τουρισμό;
- Καμμιά...
- Κανέναν φίλο ή γνωστό πετυχημένο να ενδιαφερθεί για σένα;
- Δε νοιάζεται κανείς...
- Χωράφια, περιβόλια, θερμοκήπια ή πρόβατα και γίδια στην ιδιοκτησία σου, να παίρνεις τις επιδοτήσεις;
- Διάλες το πράμα που έχω...
- Τότε ένα μόνο μας μένει έτσι που είσαι ρε αδερφέ, καταλήγει ο σύμβουλος απελπισμένος με το βούι που είχε μπροστά του, αν θέλεις ακόμη να βρεις δουλειά...
- Ποιό είναι αυτό;
- Να βρεθεί άλλος ένας σαν κι εσένα, να κάνετε ζευγάρι!

CONSTRUCTION GIRL...

Έτοιμη για σκληρή δουλειά, χωρίς ταμπού...προσλαμβάνεται!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΑΞΗ...

- Δεν έχω δουλειά και φέτος, κλαψούρισε για πολλοστή φορά ο άλλοτε εποχιακά εργαζόμενος... Που όμως παρά τα χρόνια χάλια του δεν έχει κατανοήσει σε ποιά ακριβώς κοινωνική τάξη ανήκει και που πρέπει να στηρίξει για να καταφέρει κάποτε να δικαιωθεί... Έτσι γυρόφερνε τα πολιτικά γραφεία κι επαναλάμβανε την παραπάνω φράση σε ανθρώπους που ο ένας είχε κληρονομήσει το όνομα και την κλινική του πατέρα του και άλλος τεράστια αγροτική περιουσία με τσιφλίκια κι ακόλουθους, τρίτος περιμένει την σειρά του να εκπροσωπήσει το νομό στο κοινοβούλιο όπως οι πρόγονοι του, άνθρωποι που ούτε έψαξαν για δουλειά ποτέ (με την ξεφτίλα του βιογραφικού εννοώ που περιμένεις άλλος να σε επιλέξει αν σε γουστάρει, όχι να πηγαίνεις συστημένος λόγω ονόματος και παράδοσης), ούτε έχουν στερηθεί και πεινάσει ποτέ. Και όπως ήταν φυσικό δεν καταλάβαιναν τίποτα από δουλειά, ανεργία, φτώχεια, γυναίκα να γκρινιάζει και παιιδά να ζητούνε και να μη έχεις να δώσεις... Ξανακάνει το ίδιο λάθος όταν η μεγάλη θυγατέρα απόστρατου πολιτικού πλέον χαράζει τον δικό της δρόμο στην πολιτική σκηνή, με την ίδια φράση σε παρόμοια αυτιά παρόμοιων "στελεχών" που έχοντας ευνοηθεί για χρόνια από τον πατέρα επιθυμούν να συνεχίσουν να υπάρχουν και με την κόρη κι αναλώνουν τις προσπάθειες τους να επιβιώσουν άπαντες, τι να τους κάνει όμως μια παραπάνω ψήφος που τους πρόσφερε ο κλαψούρης φουκαράς ασυλλόγιστα, με αντάλλαγμα μια οποιαδήποτε θέση εργασίας, αδιαφορήσανε κι αυτοί... Πάλι πέφτει στα ίδια όταν οι αυτοδιοικητικές συμμορίες και παρέες μάχονταν να πάρουν την τοπική εξουσία κια τα έργα, έπεσε πάνω τους και του σφίξανε και το χέρι, κάπου γράψανε και τ' όνομα του στα ρουσφετοκιτάπια του ενός μηνός, μα όταν γίνηκαν οι εκλογές και μοιράστηκαν τα αξιώματα και τα οφίτσια, πετάξανε τα χαρτιά με τα ονόματα που μάζευαν από τα καφενεία, μαζί και το δικό του, δεν αναφερθήκανε ποτέ ξανά στην ύπαρξη του... Δεν αναρρωτήθηκε ποτέ τι δουλειά έχει με τους κομματικούς χορτάτους και βολεμένους που πάντα τα καταφέρνουν, δεν ξεκαθάρισε ακόμη στο μυαλό του σε ποιά κοινωνική τάξη πραγματικά ανήκει, ποιοι είναι στη ίδια θέση και μοίρα με αυτόν και μπορούνε να καταλάβουνε, ποιοί αγωνίζονται για να αμβλύνουν όσο μπορέσουν να πετύχουν τις αδικίες που γίνονται καθημερινά, ποιανών τα προβλήματα και οι ανησυχίες συμπίπτουν με τα δικά του... Μα είναι λίγοι και δεν ακούγονται, ποτέ όμως αυτός δεν τους ενίσχυσε στον αγώνα τους. Θαρρεί ο μπουνταλάς πως έχει μεγάλη αξία μοναχός του, που θ' αναγνωρίσουν αυτοδικαίως κάποτε τα γκρίζα κουστουμάκια και θα τον αποκαταστήσουν σε καρέκλα, δίνοντας του κι όσα στερήθηκε τα χρόνια που δεν έζησε... Ήταν απών όταν έπρεπε να φωνάζουν όλοι μαζί... Έτσι κατάφερε να ενισχυθεί το άλλο άκρο της κοινωνικής μαλακίας, αυτό που "αγωνίζεται" να έχουν προνόμια και να δουλεύουν οι τριτοκοσμικοί μετανάστες αδιαφορώντας εντελώς για τους ντόπιους, έχοντας μπροστάρηδες κάποια τυχάρπαστα δασκαλάκια και καθηγητάκια δευτεροβάθμιας που "τρύπωσαν" στο δημόσιο με bonus τρεις μήνες διακοπές το καλοκαίρι και νομίζουν πως εκεί σταματά και ο υπόλοιπος κόσμος... Αν τα καταφέρουν αυτοί και περάσουν τα δικά τους, τότε είναι που πρέπει ο κάποτε εποχικά εργαζόμενος και τώρα άνεργος να αλλάξει για τα καλά επαγγελματικό προσανατολισμό και να μάθει να κατασκευάζει βόμβες και ρουκέτες. Όχι βέβαια με ντενεκάκια και μπουκάλια μα μεγάλης ισχύος και καταστροφικές, γιατί με τον απελπισμένο που φτάνει στον πάτο κι ανασταίνεται ξανά, δεν παίζουνε...

ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΣ Ο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΗΣ (Rosmarinus officinalis) Η ΤΑΙΝΙΑ...

Ελληνική ταινία μικρού μήκους του Ανδρέα Σιαδήμα από το 2008.
Καλοκαίρι στην Κρήτη. Ένας ντόπιος γέροντας συναντά ένα νεαρό ζευγάρι. Θα τους αποκαλύψει τα μυστικά του κύκλου της ζωής μέσα από τη δύναμη της φύσης. Η καταλυτική παρουσία του γέροντα βοηθά ένα ζευγάρι να δει πιο καθαρά. Να πάρει αποφάσεις. Να ορίσει τις προτεραιότητές του. Η πορεία τους αλλάζει για πάντα. «Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι.» Μπορεί το ίδιο βότανο να χαρίσει ζωή και να καταστρέψει μια άλλη; Η ταινία είνα βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία και γυρίστηκε τον Μαϊο του 2008 στη χερσόνησο της Δύκταινας και στα Άπτερα στην Κρήτη.

HERCULES (MOVIE)...

Hercules (made by Pietro Francisci at1958) is an Italian Epic fantasy feature film based upon the Hercules myths and the Quest for the Golden Fleece. The film stars are Steve Reeves as the titular hero and Sylva Koscina as his love interest Princess Iole.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΩΤΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ...

Σήμερα διαπιστώνουμε ότι κυβερνά η γεωοικονομία και φυσικά τα μεγάλα τραπεζοοικονομικά ιδρύματα και πολυεθνικές. Η εξουσία έχει αποσπαστεί από τον λαό, οι αποφάσεις παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες κι απλώς ανακοινώνονται από τους κυβερνώντες πολιτικούς, που χάνουν έτσι κάθε αξιοπιστία κι εμπιστοσύνη. Την ώρα που οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί θρυμματίζονται υπό το βάρος των συνταγών της τρόικας για την ανάκαμψη της οικονομίας, οι μετρήσεις της κοινής γνώμης ξαφνιάζουν με την επιμονή τους σε αποτελέσματα που τα υφιστάμενα κόμματα αρνούνται να διαβάσουν. Τα δυο μεγαλύτερα κόμματα εξαντλούν την αγωνία τους στο ποιο και πόσο προηγείται, χωρίς να δείχνουν να προβληματίζονται για το γεγονός ότι και τα δυο μαζί συγκεντρώνουν κάτω από το 43% του εκλογικού σώματος. Τα κόμματα της Αριστεράς, αυτή την εποχή της άγριας λιτότητας, καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η μονιμοποίησή τους σε ποσοστά που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τα εκλογικά ποσοστά τους αντικατοπτρίζει την απόρριψή τους από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που αδιαφορεί για τον τετριμμένο καταγγελτικό πολιτικό τους λόγο, ο οποίος δεν προσκομίζει εναλλακτική και υλοποιήσιμη πολιτική πρόταση και προπαντός μια άλλη προοπτική διακυβέρνησης. Οσον αφορά τα νέα πολιτικά σχήματα, οι πολίτες θεωρούν ότι ιδρύθηκαν για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες των αρχηγών τους μέχρι να γίνουν υποστυλώματα των κομμάτων εξουσίας, γι' αυτό και τους επιμερίζουν ποσοστά που δεν φτάνουν το σκαλοπάτι εισόδου τους στη Βουλή. Ολοι ελπίζουν χωρίς να έχουν και εντελώς άδικο ότι το 31% των αναποφάσιστων (μαζί με αυτούς που δηλώνουν σήμερα ότι θα ψηφίσουν λευκό ή άκυρο) θα ψηφίσουν στις εκλογές κατά τον μέχρι σήμερα τυχαίο τρόπο και θα διασωθούν. Το ερώτημα όμως είναι πώς θα σωθεί η χώρα από πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι μόνο τη μέρα των εκλογών γίνονται ανεκτοί από τους πολίτες και όλη την υπόλοιπη τετραετία απορρίπτονται; Όλα συμβαίνουν και όλα μπορεί να συμβούν κι όμως δεν μαθαίνουμε την αλήθεια ούτε γι' αυτά που συνέβησαν, ούτε για τα αληθινά αναγκαία μέτρα. Σήμερα διαψεύδονται νέα μέτρα και αύριο έχουν ληφθεί, με κάποια τάχα δικαιολογία; Αν δεν αλλάξουμε πορεία πρώτα εμείς οι αρχόμενοι, αποκλείεται να αλλάξουν οι άρχοντές μας, αφού με την ψήφο μας θα παραμένουν φτυστοί εμείς: με τα πάθη, τις φιλοδοξίες και τα αλισβερίσια μας, σε βάρος του γενικού συμφέροντος. Ο λαός αυτής της χώρας ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάποιον να του πει όλη την αλήθεια, αλλά όπως όλα δείχνουν μάλλον ψάχνει άδικα. Δεν αλλάζει μία νοοτροπία σαράντα χρόνων. Τενεκέδες πολιτικοί με χαμηλούς δείκτες σ΄ ολους τους τομείς με χαμηλή αυτοεκτίμηση, χωρίς την στοιχειώδη επιστημονική κατάρτiση παρά μόνο με πτυχίο της παπαγαλίας - αντιγραφής, αντιλαμβανόμενοι την τρύπα του πολιτικού συστήματος, έταζαν τα πάντα στους πάντες, εκμεταλεύτηκαν την αρρωστημένη νοοτροπία αλλά καραγκιόζη ενός σημαντικού κομματιού του λαού μας "ψήφισε εσύ τον φαύλο μπορεί κάτι να κερδίσεις, άσε τον άξιο να τον ψηφίσουν οι άλλοι", εκλεγόταν ρουσφετολογούσαν ανενόχλητοι και εκτόπιζαν κάθε τι δημιουργικό και αξιόλογο. Πρέπει να προσεχθεί ότι σήμερα οι μεν τενεκέδες θα καταφύγουν στην ίδια μέθοδο για να επιβιώσουν πολιτικά, οι άλλοι αναλογιζόμενοι την δυσκολία της σημερινής κατάστασης αποφεύγουν να εκτεθούν για να συμβάλλουν στα κοινά. Εδώ παίζεται το παιχνίδι. Γνωστός του γνωστού, εκλεκτός του του life style, παιδί - κλώνος βουλευτή πρώη υπουργού, παιδί του, της, άνθρωποι του περιβάλλοντος νυν βουλευτών, άνθρωποι που δεν μπορούν να εκφράσουν ούτε τον εαυτό τους, ή άλλοι της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους κλπ, τέρμα! Εξονυχιστικό έλεγχο για την δουλειά του κεθενός μέχρι σήμερα, για τις επιτυχίες ή ήττες του, για τις γνώσεις του, για... Όχι "αυτός μας φέρνει ψήφους αυτόν θα βάλουμε"... Μακριά από τους ολίγιστους, τους οσφυοκάμτες, τους δουλοπρεπείς υπηρέτες συμφερόντων. Μακριά και από αυτούς που γλείφουν νυχθημερόν τους δημοσιογράφους για να τους κάνουν γνωστούς. Μόνο έτσι μπορεί να πείσει ένα πολιτικό σχήμα ότι κάτι θα αλλάξει! Να γυρίσει η κοινωνία να το ακούσει και να το στηρίξει. Με τους ίδιους και παρόμοιους κλαύτα...

A BIT FOR EVERYONE...

A bit of something for everyone. Yummy!

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ...

Το κυριότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο προστατεύει το οικονομικό κατεστημένο. Απλώνει δίχτυ προστασίας κάτω από τις οικονομικές δραστηριότητες των μεγάλων προστατευόμενων οικονομικών παραγόντων μέχρις εκεί που δεν πάει άλλο. Με μια σειρά νόμων - αγκυλώσεων που αποτρέπουν κάθε επένδυση ουσίας που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη.Δεν επιτρέπει την πετρελαιοκίνηση γιατί όσοι λυμαίνονται τα καύσιμα δεν είναι έτοιμοι ή δεν θέλουν να επενδύσουν στο πετρέλαιο. Αργεί να εκδώσει άδειες για ΑΠΕ επειδή προστατεύει τον άλλο που εισάγει ρεύμα και το πουλάει στη ΔΕΗ. Και όταν επιτραπεί η παραγωγή ρεύματος από ιδιώτες, φωτογραφίζει εκείνον που σαν μέσα στα πράγματα μπορεί εύκολα να το κάνει, απαγορεύοντας σε άλλους να τολμήσουν να σκεφτούν καν τέτοια επένδυση... Κάθε νέα ευκαιρία για επενδύσεις π.χ πληροφορική την προγραμματίζει να την πάρει ο τρίτος εκλεκτός τους αφού έχει εκ προοιμίου εξασφαλίσει τις κρατικές προμήθειες αποθαρρύνοντας έτσι κάθε υγιή Έλληνα ή ξένο επενδυτή. Πέντε - έξι γνωστές οικογένειες λυμαίνονται κάθε οικονομική δραστηριότητα υπό την υψηλή προστασία του κράτους, καταργώντας κάθε έννοια ανταγωνιστικότητας και εξωστρέφειας. Όπως οι νονοί της νύχτας μοιράζουν περιοχές και μαγαζιά, έτσι το ιδιώτυπο Ελληνικό οικονομικό κατεστημένο υπό την προστασία του κράτους μοιράζεται τις ευκαιρίες για επενδύσεις χωρίς φιλοδοξία διεθνούς διάκρισης, απλά όσο φτάνει να μοιραστεί το εγχώριο "χαρτί". Δε συζητάμε για ποιότητα και διεθνή ανταγωνισμό. Ούτε για επιχειρηματίες που μπορούν να επιβιώσουν σε δύσκολο περιβάλλον άνευ άνωθεν προστασίας... Έτσι μόλις έρθει η "στραβή" δεν αντέχουν και ή κλείνουν ή δανείζονται θαλασσοδάνεια. Όποιος περιμένει επενδύσεις από σοβαρά ξένα κεφάλαια, ας ακούει τις δικαιολογίες που λένε. Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο προστατεύοντας τις πεντε -εξι οικογένειες εμποδίζει καθε σοβαρή επενδυτική πρόθεση απο ξένα κεφάλαια.

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΑΤΙΣΜΟΥ...

Ως τώρα υπήρχαν μέρη πληθυσμού που είχαν την αίσθηση ότι ανήκαν εξ ορισμού σε μια πολιτική οικογένεια. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη ψηφίζουν το ΠΑΣΟΚ γιατί οι πρόγονοί τους ψήφιζαν τον Βενιζέλο. Και άλλοι που δεν ξεκόλλησαν ποτέ από τη Δεξιά γιατί είχαν ρίζες σε φιλοβασιλικές οικογένειες του 19ου αιώνα! Με την ίδια νοοτροπία που διαχειρίζονται τα οικονομικά των κομμάτων τους, διαχειρίζονται και τα οικονομικά της χώρας τουλάχιστον τα κόμματα εξουσίας. Αν τα κόμματα δεν μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά τους σωστά είναι καταδικασμένα να εκλείψουν και μαζί και η δημοκρατία και μαζί και εμείς που τόσα χρόνια στηρίζουμε αυτούς τους πολιτικούς και αυτά τα κόμματα. Είναι η θεωρία της εξέλιξης και δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα για τη χώρα μας. Στο κάτω κάτω αν δεν μπορούν τα στελέχη των κομμάτων να συντηρήσουν ένα κόμμα πως αυτά τα ίδια στελέχη θα συντηρήσουν μία χώρα που βουλιάζει σε χρέη; Μέχρι στιγμής ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά, κυρίως με εκρήξεις οργής, οι οποίες είναι περισσότερο ένδειξη αμηχανίας πάνω σε θέματα προσωπικού συμφέροντος που θίγεται... Μπορεί να εξοργίζονταν με τις εκάστοτε κομματικές ηγεσίες αλλά στην κάλπη αναβίωνε το παραταξιακό κριτήριο και ψήφιζαν το κόμμα που εκπροσωπούσε την παράταξη. Σε γενικές γραμμές οι ψηφοφόροι για δεκαετίες εγκλωβίζονται σε τείχη που χτίσθηκαν με βασικά υλικά το συναίσθημα και την εχθρότητα προς τον αντίπαλο. Η τιμή της παράταξης με φόντο τα πολιτικά πάθη του μεσοπολέμου και αργότερα το μίσος του εμφυλίου, επιτρέπουν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να συγκεντρώνουν αθροιστικά τους οκτώ στους δέκα ψηφοφόρους. Ανανεώνουν εναλλακτικά την παρουσία τους στην εξουσία. Αλλά ταυτόχρονα ενισχύουν και τα κληρονομικά χαρακτηριστικά τους. Η χώρα έχει ως τώρα δυο και τρεις πρωθυπουργούς με το ίδιο επώνυμο - συνώνυμο της μιας ή της άλλης παράταξης. Μετά το 1974 η παραταξιακή επιβίωση βάρυνε περισσότερο από το έργα και τις ημέρες των διαδοχικών ηγετών των δυο μεγάλων κομμάτων. Ή ακόμη και από το παρελθόν τους. Για το καλό της ΝΔ η βάση της υιοθέτησε την οικογένεια Μητσοτάκη. Για το καλό του ΠΑΣΟΚ ο κομματικός ιστός αποθέωσε τον αποσυνάγωγο του παπανδρεισμού, Κώστα Σημίτη. Θα συνεχιστεί το εκκρεμές της εναλλαγής δυο κομματικών στρατών; Ή θα το εξαφανίσει αλά Ιρλανδία η οργή των ψηφοφόρων; Μέχρι στιγμής τα προγνωστικά κλίνουν υπέρ των δυο κομμάτων. Έχουν φροντίσει να μην υπάρχει κάτι που τους απειλεί. Ποιο από τα λοιπά κόμματα μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει κυβερνητικά χαρακτηριστικά; Ποιες είναι οι καινούργιες δυνάμεις που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν ένα ρεύμα υπέρβασης του διπολικού σκηνικού; Ποια κοινωνικά ρεύματα θα στήριζαν τη φυγή προς το μέλλον; Οι απαντήσεις είναι μάλλον απογοητευτικές. Η Ιρλανδία είναι πολύ μακριά.. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Και τα υπόλοιπα θλιβερά αποκόμματα δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν πέρα από ευκαιριακές διαμαρτυρίες όπως έκαναν ως τώρα... Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση βρασμού που βιώνει λόγω κρίσης και μνημονίου, εν τούτοις κάθε ένας μπορεί να διαπιστώσει, η χώρα δεν βρίσκεται στα πρόθυρα γενικευμένης εξέγερσης, αλλά αντίθετα οι συνεχείς και πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις έχουν προδιαγεγραμμένο τέλος και σχεδόν καμιά κεντρική επιλογή της κυβέρνησης δεν αναχαιτίστηκε, παρά τη διεκδικητική δυναμική που ανέπτυξαν τα συνδικάτα. Η εξήγηση εντοπίζεται κυρίως στην αδυναμία της ΝΔ να πείσει για τη δική της επάρκεια καθώς και στην πλήρη αδυναμία της Αριστεράς να προβάλλει πειστικά μια εναλλακτική λύση. Ελπίζει κανείς ότι θα αλλάξουν; Ας ψηφίσει αυτή τη φορά ο κόσμος άλλα κόμματα και νέους πολιτικούς σχηματισμούς, χειρότερα δεν μπορεί να είναι... Το κατά πόσον όλοι εμείς και ο καθένας μας ξεχωριστά έχει τη δύναμη αλλά και την υποχρέωση να φύγει από το στάδιο της απλής διαπίστωσης μίας κακής πραγματικότητας για την πατρίδα μας και να περάσει στο επόμενο δυσκολότερο αλλά πολύ ουσιαστικότερο επίπεδο συμμετοχής, συνεμπλοκής και συνδιαμόρφωσης σε κάτι καινούργιο. Ελλάδα με Δημοκρατία των ίδιων αρχών ισότητας, δικαιοσύνης και ευκαιριών για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της και για ένα νέο πολιτικό προσωπικό που θα ξεπηδήσει μέσα από την κοινωνία και όχι από κομματικές και οικογενειακές φατρίες προκειμένου να εφαρμόσει και να υπηρετήσει αυτές τις αρχές. Μα ακούγοντας την κυρίαρχη άποψη κάποιων φίλων που ζούνε έξω, οι οποίοι απογοητευμένοι για την Ελλάδα, που τους έχει φράξει τον δρόμο της επιστροφής και των προοπτικών τους, έλεγαν ότι δεν έχει νόημα να προσπαθούμε, τα ίδια θα επαναλαμβάνονται... Και ότι μία τέτοια συλλογική προσπάθεια όπως την περιέγραψα, αγγίζει τα όρια της ουτοπίας...

ΤΡΕΞΙΜΟ...

- Tι να κάνω; τρέχω ή

- Τρέχω και δεν προλαβαίνω...

και άλλες παρεμφερείς απαντήσεις σε ερωτήσεις μεταξύ γνωστών και φίλων που συναντιούνται.

Ειδικά αν ο γνωστός είναι κάτω από πενήντα και θαλλερός ακόμη, οι απαντήσεις αυτού του τύπου είναι στάνταρ. Όλοι λοιπόν τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε.

Να προλάβουμε τί; Να προλάβουμε τις δουλειές μας. Τις πολλές δουλειές που έχουμε να κάνουμε.

Η σημερινή κοινωνία επιβραβεύει αυτόν που «τρέχει», αυτόν που έχει να κάνει πολλές δουλειές.

Αντίθετα εκείνος που δεν τρέχει θεωρείται τεμπέλης, παράσιτο, με λίγα λόγια ένας παραδομένος χωρίς ζωή μέσα του. Όσο πιο πολύ τρέχεις τόσο πιο σπουδαίος (νομίζεις ότι) είσαι στα μάτια των άλλων και στα δικά σου. Το τρέξιμο είναι λοιπόν δηλωτικό σπουδαιότητας.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι βέβαια χωρίς συνέπειες. Αυξημένο άγχος, νευρικότητα, και κούραση και μια ζωή που κυλά μέσα από τα δάκτυλά σου. Αδυναμία να χαλαρώσεις και να απολαύσεις απλές στιγμές της ζωής, που είναι τόσο πολύτιμες και απαραίτητες για τη ψυχική μας ισορροπία. Ό,τι αντιτίθεται στη φρενήρη κούρσα στην οποία έχεις επιδοθεί, αξιολογείται αρνητικά.

Έτσι δεν μπορείς να χαρείς ένα ωραίο φαγητό, ούτε έναν όμορφο περίπατο στο σούρουπο...

Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας αναλογιστούμε μήπως τρέχοντας συνέχεια μας ξεφεύγει κάτι πολύ ουσιαστικό. Η ίδια η ζωή μας.

Ας δώσουμε χρόνο στον χρόνο και χρόνο στον ίδιο τον εαυτό μας.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙ ΟΙ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ...

Μετά το κάλεσμα του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων για δίωρη παράταση (16.30) το Σάββατο 2 Απριλίου, του ωραρίου των καταστημάτων λόγω της έλευσης του πρώτου κρουαζιερόπλοιου, το σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων φοβάται ότι η παράτασή του στρώνει το έδαφος και δημιουργεί ιστορικό προηγούμενο για περεταίρω απελευθέρωση και ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας των εμποροϋπάλληλων...

...ως σωματείο θεωρούμε ότι η παράταση του ωραρίου λειτουργίας στρώνει το έδαφος και δημιουργεί ιστορικό προηγούμενο για περεταίρω απελευθέρωση και ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας των εμποροϋπάλληλων, αφού στο μέλλον στο όνομα της ανάπτυξης και της καλύτερης λειτουργίας της τοπικής αγοράς θα προχωρήσουν περεταίρω τα μέτρα που προωθούν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με την ΝΔ και έχουν ο σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών. Μέτρα τα οποία στοχεύουν στην κατάργηση κάθε δικαιώματος των εργαζομένων στον κλάδο αλλά και στην εξόντωση των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ τους οποίους συνθλίβουν τα μονοπώλια....

....θα βρισκόμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα προκειμένου να διαφυλάξουμε και να περιφρουρήσουμε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα μας, να αντιπαλέψουμε την πολιτική των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ που θέλει τους εργαζόμενους του κλάδου λάστιχο και με το κεφάλι σκυμμένο και...

Η ίδια πάλι ξύλινη γλώσσα από την χιλιοπαιγμένη "κασέτα του Περισσού" από ένα ολιγομελές "σωματείο" που κανείς υπάλληλος δεν γνωρίζει ούτε ψήφισε ποτέ, που με τέτοιου είδους ανακοινώσεις καθώς και συμμετοχή σε κάθει είδους πορεία, διαδήλωση και ταραχή προσπαθεί τί;

Σε μια περίπτωση που η τοπική "μηχανή" λειτούργησε υποδειγματικά για το άνοιγμα της αυλαίας των αφίξεων κρουαζιερόπλοιων στα Χανιά. Για να μια προσπάθεια να μείνουν στον τόπο μερικά από τα λεφτά που εύποροι ξοδεύουν σε θαλάσσια ταξίδια αναψυχής ανά τον κόσμο κι έφτασε και η σειρά μας ν' αρπάξουμε ότι προλάβουμε...

Έστω κι αν παραμελήσουμε αντίστοιχες "φιέστες υποδοχής" και στο αεροδρόμιο, όπου άρχισαν πρώτες πτήσεις τσάρτερ απο την βόρεια Ευρώπη και φέτος. Με πακέτα ευκαιρίας και φτωχοτουρίστες των ΚΑΠΗ να θέλουνε όσο - όσο διακοπές της μιας βδομάδας.

Δεν γνωρίζω που ζουν και κυρίως πως ζουν οι συντάκτες του κειμένου. Γνωρίζω όμως ότι ο τυφλός κομματικός συνδικαλισμός είναι συννένοχος για την κατάντιας της χώρας μας. Αυτή η διαχρονικά απόλυτη μειοψηφία, αν και δεν κυβερνά ούτε θα αξιωθεί ποτέ, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα χάλια της χώρας μας. Αναγνωρίζει μόνο τα δήθεν δικαιώματάα της αλλά καμμία υποχρέωση έναντι του "κοινού καλού".

Προτιμούν να μην δουλεύουνε καθόλου στο συνήθες ωράριο, παρά να δουλέψουνε μιά ώρα παραπάνω, μπας και κρατηθεί η κάθε τοπική επιχείρηση που δίνει ψωμί σε πολλούς, κι όχι βέβαια σε μένα τον μάγκα και αλήτη (που ΕΧΟΝΤΑΣ προσωπικότητα κ Κατσέλη) δεν κατάφερα να φορτώσω τη ζωή μου σε κανένα αφεντικό.

Και αναγκαστικά έπρεπε να ξεκινήσω κάτι εντελώς δικό μου.

Ξεκινώντας από το 1 ευρώ κι όχι τα 700 - 800 αρχικό μισθό του κάθε υπάλληλου που θέλει και τα ρέστα.

Εδώ πληρώνεται κανονικά ακόμη κι αν δεν έχει τίποτα να πουλήσει, για να βρω ένα οποιοδήποτε ρούχο που να μπορώ να το βάλω, πρέπει να το ψάξω κάθε φορά σε 4 - 6 - 8 μαγαζιά, όπως έχει καταντήσει η αγορά με τις εναπομείναντες σαβούρες που δεν ανανεώνονται...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΙΜΙΟΣ ΡΩΜΙΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κωμωδία από το 1989. Ένας φουκαράς καφετζής γίνεται το πρόσωπο της ημέρας όταν παρ' όλα τα οικονομικά προβλήματά του, αποφασίζει να επιστρέψει στην αστυνομία μία κούτα με πολλά χρήματα που βρήκε τυχαία...




Και σε πλήρη οθόνη: http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=4200776508773828872&hl=el&fs=true

DJANKO THE LAST KILLER (WESTERN MOVIE)...

A professional gunfighter, who wants to retire out to California, ends up teaching a protege.

The art of gun fighting and what to expect from his opponent. And what he has to live with in the end...

ΨΕΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ;

Κατά την 1η Απριλίου συνηθίζεται να λέγονται καλοπροαίρετα ψέματα λόγω εθίμου. Η Πρωταπριλιά συνήθως επενδύεται με εξωφρενικά ψέματα, με ξετσίπωτες φάρσες. Ομως η ιστορία μας διδάσκει ότι τα καλύτερα και τα μεγαλύτερα ψέματα είναι εκείνα που εκφέρονται με σοβαρότητα, κύρος και ένα βλέμμα που αποτυπώνει την κρισιμότητα των περιστάσεων. Κακά τα ψέματα, οπότε ας δούμε τι ξέρουμε γι' αυτά. Μέχρι το 1564 η Πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Τη χρονιά αυτή όμως και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν την παλαιά πλέον πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν... Όμως οι ρίζες του εθίμου της Πρωταπριλιάς είναι ακόμα παλαιότερες και ανάγονται στους αρχαίους Κέλτες. Σύμφωνα με την παράδοση οι Κέλτες συνήθιζαν την Πρωταπριλιά να πηγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια έδιναν και έπαιρναν. Γι' αυτό οι Γάλλοι ονομάζουν ακόμα και σήμερα το πρωταπριλιάτικο ψέμα, Poisson d' Avril, δηλαδή "Ψάρι του Απρίλη". Οι Άγγλοι την ονομάζουν «April fool's day». Σύμφωνα με άλλους μελετητές, οι πρωταπριλιάτικες φάρσες οφείλουν την ύπαρξή τους στη γιορτή της «Kοροϊδίας και του Ξεγελάσματος» της ρωμαϊκής Θεάς «Venus Aprilis», δηλαδή της Aπριλίου Aφροδίτης, που έδινε το έναυσμα για απελευθέρωση του πνεύματος ταυτόχρονα με την οργιώδη απελευθέρωση της φύσης. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι τα πρωταπριλιάτικα ψέματα έχουν σχέση με τη Μάγια, την Ινδή θεά του έρωτα. Το έθιμο της Πρωταπριλιάς πιθανώς, ήρθε στην Ελλάδα την εποχή των Σταυροφοριών. Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά ή ότι θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειές του. Όσο για το θύμα του ψέμματος, πιστεύεται ότι θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο. Στην Θράκη το βρόχινο νερό της Πρωταπριλιάς θεωρείται θεραπευτικό και γι' αυτό το μαζεύουν σε μπουκάλι. Στην Κομοτηνή λέγανε πως την Πρωταπριλιά το είχαν σε καλό να γελούν, «για να γίνουν τα κουκούλια τους» όταν ανθούσε η σηροτροφία, η εκτροφή μεταξοσκωλήκων. Στην Τζαντώ της Ανατολικής Θράκης, είχανε σε καλό να γελάσουν τον άλλον, για να κάνουν τα δέντρα καρπό. Στην Άνδρο πάλι λένε ψέματα την 1η του Μάρτη κι όχι την Πρωταπριλιά. Το πρώτο πρωταπριλιάτικο ψέμα εφημερίδας δημοσιεύθηκε στην «Evening Star» στις 31 Μαρτίου 1846. Η εφημερίδα ανήγγειλε στους αναγνώστες της ότι την επόμενη θα γινόταν μεγάλη έκθεση γαϊδάρων στην αίθουσα του Γεωργικού Ινστιτούτου Ίσλιγκτον, στο Βόρειο Λονδίνο. Πολύ κόσμος, κτηνίατροι, φιλόζωοι και περίεργοι συγκεντρώθηκαν εκεί, όπου πολύ αργά κατάλαβαν ότι είχαν πέσει θέματα πρωταπριλιάτικης φάρσας... Μια αμερικάνικη εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο στις αρχές αρχές του 20ού αιώνα, στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τόμας Έντισον είχε εφεύρει μια μηχανή, η οποία μετέτρεπε το νερό σε κρασί. Οι μετοχές των εταιρειών παρασκευής και διακίνησης οίνου σημείωσαν κατακόρυφη πτώση στο χρηματιστήριο. Ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης πρωταπριλιάτικης φάρσας είναι αυτή του δικτύου BBC το 1957. Τότε προβλήθηκε από το δίκτυο αυτό ένα ρεπορτάζ, στο οποίο Ιταλοί γεωργοί μάζευαν μακαρόνια από τα δέντρα που υποτίθεται ότι τα παράγουν! Στην Ελλάδα, το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 η εφημερίδα «Αυριανή» έγραφε για τον αφορισμό του Αντώνη Τρίτση από την Ιερά Σύνοδο, η «Ελευθεροτυπία» βούλιαζε το «Σισμίκ» στην Τένεδο, η «Πρώτη» το φωτογράφιζε στο Τουρκολίμανο, ενώ η «Μεσημβρινή» έγραφε με πηχυαίο τίτλο ότι η κυβέρνηση έβγαζε τη χώρα μας από το ΝΑΤΟ! Ο βαρόνος Μινχάουζεν ήταν ο μεγαλύτερος ψεύτης όλων των εποχών. Με περιπετειώδη ζωή, συμμετείχε σχεδόν σε όλους τους πολέμους των Ρώσων εναντίον των Τούρκων κατά τον 18ο αιώνα, μετά την απόσυρσή του στα κτήματά του το 1760 έγινε διάσημος ως αφηγητής απίθανων ιστοριών για τη ζωή του ως στρατιώτη, κυνηγού και αθλητή. Ιστορίες που αποτέλεσαν το υλικό για το πρώτο βιβλίο με τις περιπέτειες του Ρούντολφ Έριχ Ράσπε το 1785. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να λένε ψέματα. «Όλοι λέμε ψέματα όλη την ώρα. Όταν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια για κάποιον, είναι πιθανώς το τελευταίο πρόσωπο που πρέπει να ρωτήσουμε», ισχυρίζεται ο ψυχολόγος Robert Feldman, από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα, καθημερινά λέμε 25 ψέματα κατά μέσο όρο. Οι άνδρες λένε δύο με τρεις φορές περισσότερα ψέματα από ό,τι οι γυναίκες. Σύμφωνα με μια αγγλική έρευνα, οι επιστήμονες βρήκαν ότι ο μέσος Βρετανός λέει 22 ψέματα λιγότερα από έναν Αμερικανό, όπερ τρία ψέματα την ημέρα, δηλαδή 1.092 τον χρόνο. Αντιθέτως μία μέση γυναίκα φαίνεται ότι λέει σχεδόν δύο την ημέρα, περίπου 728 ετησίως Σύμφωνα με μια άλλη έρευνα, το πιο δημοφιλές ανδρικό ψέμα είναι το «Όχι, μωρό μου. Δεν φαίνεσαι χοντρή με αυτό το φόρεμα». Το πιο δημοφιλές γυναικείο, «Δεν έχω τίποτα σου είπα. Καλά είμαι». Δικά μας Ελληνικά ψέμματα, στη λογική του "μαζί τα φάγαμε": "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" "Λεφτά υπάρχουν" "Οι Έλληνες πολικοί και πολίτες κοιμούνται και ξυπνούν με μια έννοια, για το πως θα κάνουν την Ελλάδα καλύττερη." "Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα'ναι." "Η παιδεία στην Ελλάδα είναι δωρεάν. Όλες οι δημοσιες υπηρεσίες δουλεύουν προς όφελός μας!" "Ο Έλληνας βάζει το κοινό καλό πάνω από το προσωπικό του συμφέρον." Άλλο προσφιλές ψέμμα σύνηθες στην πρωτεύουσα, όπου παίζεται καθημερινά σε μετρό και τραίνα: Άνεργος ζητιάνος με φαμίλια που φτάνει για ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου 5x5, αν ήταν όμως όλοι καλά στην υγεία τους. Γιατί βέβαιατο 1/3 της οικογένειάς του πάσχει από την πιο απίθανη ασθένεια. Σαφώς έχει όλα τα χαρτιά να το αποδείξει μέσα στο ντοσιέ που κουβαλάει. Περιφέρεται στο βαγόνι και στα κοτσάρει σε απόσταση αναπνοής υποχρεώνοντάς σε να αλληθωρίσεις. Η φωνή όπως είθισται άλλωστε, είναι ένα μείγμα αρχαίου δράματος και ελληνικής ταινίας με τη Βούρτση. Το να πετύχεις ζητιάνο, τα λεγόμενα του οποίου φλερτάρουν με την αλήθεια, αντιστοιχεί με το να παίζεις Τζόκερ για πρώτη φορά στη ζωή σου και να σου κάθεται το τζακ ποτ... Προσοχή λοιπόν ειδικά σήμερα, που κάποια χοντροκομμένα ψέματα θα φορέσουν την προβιά του αυθεντικού. Είδα ήδη τουλάχιστον 3 στην πρωινή ματιά στον τύπο!