ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ...

Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος δέχεται στις εκκλησίες του σε πολιτείες και χωριά σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα, τη λατρεία των πιστών χριστιανών και στα πανηγύρια που στήνονται στη χάρη του η παράδοση καλά κρατεί αιώνες τώρα.

Μα ο στρατηλάτης Αγιος δεν έχει μόνο τους χριστιανούς που τον προσκυνούν και επικαλούνται τη χάρη του στις δύσκολες ώρες των. Είναι και ο μοναδικός Αγιος που με τον ίδιο τρόπο επικαλούνται και τιμούν και οι μουσουλμάνοι απανταχού της γης, με την επωνυμία Gherghis ή El Khoudi...

Ως γνωστόν η θρησκεία του Ισλάμ δεν έχει Αγίους και δεν επιτρέπει εικονίσματα. Εξαίρεση κάνει μόνο για τον Αγιο Γεώργιο, που άτυπα έχει καθιερωθεί στην πίστη αυτή.

Ετσι στις Αραβικές ιδίως χώρες οι περισσότερες Χριστιανικές εκκλησίες τιμώνται στο όνομά του, αφού για να γλυτώσουν την καταστροφή εκκλησιών με άλλο όνομα, σε δύσκολες περιόδους οι χριστιανοί τις μετονόμασαν στον Αγιο Γεώργιο. Το επικρατέστερο όνομα χριστιανών της Παλαιστίνης και άλλων αραβικών χωρών είναι το Χάντερ ή Γκιργκίς, δηλαδή Γιώργης.

Στις πλέον ξακουστές για τους μουσουλμάνους κυρίως από τις εκκλησίες του, περιλαμβάνονται: Στην Αίγυπτο υπάρχουν εννέα εκκλησίες του Αγίου, που σε όλες είναι σημαντική η λατρεία των μουσουλμάνων. Η αποκορύφωση αυτής της λατρείας όμως, συμβαίνει σε έναν ναό, μνημείο και κάστρο της Ορθοδοξίας, σ' αυτόν του Αγίου στο Παλαιό Κάιρο. Εκεί υπήρχε από το 530 μ.Χ. ομώνυμη Μονή, αλλά τον 7ο αιώνα καταστράφηκε. Αναστηλώθηκε όμως και από το 1480 έως το 1904 χρησιμοποιήθηκε και ως Νοσοκομείο, γηροκομείο, πτωχοκομείο, σχολείο, νεκροταφείο και ξενοδοχείο. Το 1890 ο Πατριάρχης Σωφρόνιος οικοδόμησε εκ βάθρων τη βόρεια πλευρά. Είναι ένα οκτάγωνο τεράστιο κτίσμα επάνω στον 18 μ. ύψους ρωμαϊκό πύργο του φρουρίου της Βαβυλώνας που είχε οικοδομηθεί από Βαβυλώνιους αιχμαλώτους επί Ραμσή Α'. Τις αγιογραφίες τρούλου κ.λπ. φιλοτέχνησε ο μεγάλος Ελληνας ζωγράφος Κ. Παρθένης.

Στον χώρο αυτό είχε φυλακισθεί και βασανιστεί ο Αγιος Γεώργιος και υπάρχουν τα όργανα του βασανισμού του, τα περισσότερα σε αναπαράσταση.

[Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Άγιος Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε σειρά βασανιστηρίων. Αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Από όλα αυτά ο Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αιτία να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους. Η πίστη του Αγίου γίνεται αφορμή να βαπτιστού πολλοί ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη.]

Τα Ελληνικά αλλά και από όλο τον κόσμο γκρουπ φθάνουν καθημερινά ως εδώ, αλλά και εκατοντάδες μουσουλμάνοι έρχονται να ανάψουν το κερί τους, να προσκυνήσουν με ευλάβεια και να παρακαλέσουν με αφάνταστη πίστη για βοήθεια, θεραπεία, κ.λπ. Ο ναός συντηρείται κυρίως από τους μουσουλμάνους και ανήκει φυσικά στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας. Τα υπόγειά του αποτελούν έναν ανεξερεύνητο λαβύρινθο με 14 παρεκκλήσια, τάφους εννέα Πατριαρχών, το αρχαίο Νειλόμετρο, κρύπτες και σπηλιές.

Πριν από 15 χρόνια είχαν πλημμυρίσει από τον Νείλο, αλλά μετά από μερικά χρόνια τα νερά απαντλήθηκαν και πρώτος τα επισκέφθηκε ο Πατριάρχης Θεόδωρος. Στον χώρο του ναού ευρίσκεται και το ελληνικό νεκροταφείο με έργα τέχνης, γλυπτά καθώς και το σπήλαιο όπου διανυκτέρευσε η Αγία Οικογένεια κατά τη φυγή της στην Αίγυπτο και που σήμερα υπάρχει εκκλησία της Παναγίας. Στην Πρίγκιπο, το μεγαλύτερο από τα εννέα Πριγκιποννήσια στην Προποντίδα των αλησμόνητων πατρίδων και σε έναν λόφο της, στέκει σαν κάστρο της πίστης μας το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, χτισμένο τον 10 αι, επί Νικηφόρου Φωκά.
Ο τόπος αυτός και το αγίασμά του, αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα για τους μουσουλμάνους που ακόμη και από μακρινές περιοχές φθάνουν, κυρίως κάθε Σάββατο ως αυτό.

Άνδρες και γυναίκες μουσουλμάνοι προσκυνούν, προσεύχονται, πίνουν και περιβρέχονται με το αγίασμα, ανάβουν τις λαμπάδες των και εναποθέτουν μικρά αφιερώματα, όπως προπλάσματα οικιών, για να βοηθήσει ο Αγιος να αποκτήσουν δικό των σπίτι και άλλα. Την ανηφορική διαδρομή στην πλαγιά του λόφου ως το αγίασμα πραγματοποιούν, ως επί το πλείστον, ξυπόλητοι και στα κλαδιά των δέντρων κρεμούν κατά την παράδοση κομμάτια από υφάσματα. Ο Τουρκικός τύπος συχνά κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε θαύματα του Αγίου σε μουσουλμάνους.

Στην Δυτική Θράκη, σε πάρα πολλές εκκλησίες του Αγίου όπως στη Δρυμιά, στον Ποταμο, στους Πετρωτούς, στην Τραϊανούπολη, οι μουσουλμάνοι των περιοχών αυτών καθημερινά έρχονται για προσκύνημα και προσευχή.

Στις εκκλησίες του Καβαλάρη Αγίου στο Αλγέρι, στην Τρίπολη Λιβύης, στην Αιθιοπία, στην Τύνιδα και αλλού, οι μουσουλμάνοι βρίσκουν τροφή ψυχής και ελπίδα.

Στο Παλαιστινιακό χωριό όπου βρίσκονται τα κτήματα της μητέρας του Αγίου, στον Μπετζαλά δίπλα στη Βηθλεέμ δεν ζει κανείς χριστιανός. Και όμως στην είσοδο του χωριού υπάρχει πύλη πετρόχτιστη με ανάγλυφη την εικόνα του Αγίου και στη γιορτή του πανηγυρίζουν όπως και εμείς, με σφαχτά και άλλα. Ο πατήρ Φώτιος εφημέριος εκεί πριν από είκοσι χρόνια, είχε πει ότι όταν κάποια παιδιά γεννιούνται με πρόβλημα ομιλίας, τα πηγαίνουν οι μανάδες τους να τα σταυρώσει με το κλειδί της εκκλησίας και αυτό είναι αποτελεσματικό για τη θεραπεία τους.

Ο Άγιος Γεώργιος έζησε τέσσερις αιώνες πριν από τη γέννηση του Ισλάμ. Αλλά αυτή η ευρεία απήχηση πέρα από τα σύνορα ή τις φυλές, ήταν ένα από τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά Χριστιανισμού και του Ισλάμ.

Ο ίδιος άγιος αναγνωρίστηκε ως προστάτης άγιος της Αγγλίας από τον 14ο αιώνα. Το λάβαρο του Αγίου Γεωργίου, ο Ερυθρός Σταυρός ενός μάρτυρα σε λευκό φόντο, εγκρίθηκε για την ενιαία στολή των Άγγλων στρατιωτών κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών αποστολών από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να ανακτήσουν τους Αγίους Τόπους από τους Μουσουλμάνους, και έγινε αργότερα η εθνική σημαία της Αγγλίας...