ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ...

Φουντώνει το κίνημα του "δεν πληρώνω" που ξεκίνησε από τα διόδια, περνά από τα εισιτήρια των αστικών ΜΜΜ και δεν ξέρω που θα φτάσει.

Και ενώ όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα πέραν του μνημονίου, της ανεργίας και της γενικευμένης φτώχειας, οι πολίτες κατηγορούνται ως ανεύθυνοι από καλοπληρωμένα τσουτσέκια με μόνιμη θέση σε κάποια κανάλια συγκεκριμένων συμφερόντων (ποιόν νταβατζή θα βρείτε πίσω από κάθε μεγάλη ''επενδυση'', που συνήθως εξοργίζει τις τοπικές κοινωνίες);

Είναι τόσο κακό να απαιτείς τα χρήματα που δίνεις και που κερδίζεις με σκληρή δουλειά, να ανταποκρίνονται σε ένα καλό επίπεδο υπηρεσιών;Τα χρήματα που δίνουμε μέσω τελών - άμεσων - έμμεσων φόρων εξυπηρετούν κάποιους σκοπούς. Εαν αυτά τα χρήματα δεν πάνε για τους σκοπούς αυτούς, ποιο το νόημα να πληρώνουμε;

Οι φορολογούμενοι πολίτες δεν είμαστε μια ανεξάντλητη πηγή χρηματοδότησης. Θέλουμε και πρέπει να ξέρουμε που πηγαίνουν τα χρήματα που δίνουμε.

Δεν είναι κακό να απαιτείς καλές υπηρεσίες για τα λεφτά που δίνεις. Κακό είναι να καλείσαι να προπληρώνεις κάποιες υπηρεσίες, που κάποιοι θα παρέχουν αφού τις φτιάξουν με τα λεφτά σου κι εντελώς ανέξοδα τώρα για κείνους...

Το βρίσκω επίσης πολύ υγιές να αρνείσαι να πληρώσεις για κάτι που το έχεις ήδη πληρώσει στο παρελθόν, αλλά τα χρήματα αυτά δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους λόγω "κακοδιαχείρισης" ( ο Ελληνικός ευφημισμός της κλοπής) και τώρα όχι μόνο σου ζητάνε να το ξαναπληρώσεις, αλλά πληρώνεις και επιπλέον για να αναπληρώσεις τις προηγούμενες απώλειες.

Τα χρήματά μας δεν φυτρώνουν στα δέντρα και για αυτό δεν θα πληρώνουμε έτσι το τίποτα που μας προσφέρουν ως αντάλλαγμα για να μας τα πάρουν...

Γι αυτό πρέπει να έχουμε συνείδηση του τι και γιατί πληρώνουμε και απαίτηση αυτά να ανταποκρίνονται σε καλές υπηρεσίες, είτε ως καταναλωτές είτε ως πολίτες.

Εκτός και αν εσείς δίνετε λεφτά στον αέρα ως καταναλωτής και φορολογούμενος. Διότι τότε μόνο ώς κορόιδο θα χαρακτηριστείτε...

ΑΣΥΛΑ...

Το άσυλο δεν είναι εφεύρεση της σύγχρονης εποχής, υπήρχε από τους αρχαίους χρόνους, φυσικά και στην αρχαία Ελλάδα.

Ελεύθεροι πολίτες μέτοικοι ή δούλοι, που είχαν κάνει κάποια αξιόποινη πράξη ή πολιτικά πρόσωπα των οποίων κινδύνευε η ζωή από τους «εν τη εξουσία ευρισκομένους» αντιπάλους τους, κατέφευγαν σε ναούς, σε βωμούς και γενικότερα σε ιερούς χώρους.

Οι ικέτες αυτοί έχοντας τις περισσότερες φορές παραβιάσει τους ισχύοντες ανθρώπινους νόμους, είχαν υποπέσει σε αδίκημα για το οποίο μόνον οι θεοί και μάλιστα ο Δίας «Ικέσιος» ήταν σε θέση να τους συγχωρήσουν, να παραγράψουν το αδίκημα τους, να τους εξαγνίσουν. Από τα ιερά μέρη στα οποία κατέφευγαν, κανένας δεν μπορούσε να τους συλλάβει ή να τους απομακρύνει βίαια. Ο επιχειρών κάτι τέτοιο κινδύνευε με βαρύτατη τιμωρία: θάνατο, εξορία, πέταγμα των οστών της οικογένειάς του έξω από τα όρια της επικράτειας, απόλυτη δήμευση της περιουσίας του.

Στην αρχαιότητα όμως, είχαμε περιπτώσεις παραβίασης του ασύλου.

Στην Αθήνα στα τέλη του 7ου αι. π.Χ., μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια του Κύλωνα να γίνει τύραννος της Αθήνας οι οπαδοί του, για να σωθούν ζήτησαν άσυλο στον βωμό της Αθηνάς πάνω στην Ακρόπολη και στους βωμούς των Ευμενίδων στην πόλη. Ωστόσο οι αντίπαλοί τους με πρωταγωνιστές τα μέλη μιας μεγάλης αθηναϊκής οικογένειας των Αλκμαιωνιδών, σε μια κίνηση βαθύτατης απανθρωπιάς, τους κατέσφαξαν. Η πράξη αυτή στοίχισε στους Αλκμαιωνίδες εξορίες και κατασχέσεις των περιουσιών τους, αλλά και στην ίδια την Αθήνα δημιούργησε χρόνια προβλήματα. Για παράδειγμα στις παραμονές του Πελοποννησιακού Πολέμου, 2 αιώνες, περίπου, μετά τον αφανισμό των οπαδών του Κύλωνα, οι Σπαρτιάτες αξίωσαν από τους Αθηναίους, προκειμένου να μην τους κηρύξουν τον πόλεμο, ανάμεσα στα άλλα, και την εξορία των μιαρών Αλκμαιωνιδών! Ήθελαν, πολύ απλά, να στερήσουν από τους Αθηναίους τον ηγέτη τους, τον Περικλή, που ήταν Αλκμαιωνίδης. Επειδή όλα τελικά, έχουν πολιτικές προεκτάσεις ή έστω μια στοιχειώδη αντιπολίτευση.

Στην Αθήνα δεν είχε το δικαίωμα της ασυλίας αυτός που είχε χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ στα βυζαντινά χρόνια, στη διάρκεια των οποίων συνέχισε να ισχύει το άσυλο των ναών, αυτό δεν κάλυπτε μοιχούς, βιαστές, φονιάδες και κάποτε και τους οφειλέτες του Δημοσίου!

Στην Αθήνα τα σημαντικότερα άσυλα ήταν το «Ηρώον του Θησέα» και ο «Βωμός των 12 θεών του ελέους» στην Αγορά. Στη Λακωνία το ιερό της Αθηνάς Χαλκιοίκου στη Σπάρτη και το ιερό του Ποσειδώνα στο Ταίναρο ήταν τα γνωστότερα. Στην Πελοπόννησο το ασφαλέστερο άσυλο το παρείχε ο ναός της Αθηνάς Αλέας στην Τεγέα. Περίφημο επίσης ήταν και το Ασκληπιείο της Κω.

Το πολιτικό άσυλο δεν πρέπει να συγχέεται με το σύγχρονο νόμο για τους πρόσφυγες, ο οποίος εξετάζει τη μαζική είσοδο του πληθυσμού, ενώ το δικαίωμα του ασύλου αφορά άτομα και παραδίδεται συνήθως σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Σε άλλες περιπτώσεις, από συγκεκριμένους χειρισμούς μιας κυβέρνησης, απλώς μπορεί να μην παραδοθεί το δικαίωμα του ασύλου, αλλά ο ίδιος ο ζητών άσυλο (όπως έγινε με τον Οτσαλάν όταν ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα).

Το δικαίωμα του ασύλου είχε αναγνωριστεί από πολλές χώρες, προσφέροντας προστασία σε ξένα διωγμένα πρόσωπα. Ας θυμηθούμε τον Καρτέσιο - μετέβη στις Κάτω Χώρες - τον Βολτέρο που κατέφυγε στην Αγγλία και τον Τόμας Χομπς που τον δέχτηκαν στη Γαλλία.

Το Άσυλο Ανιάτων είναι το μοναδικό στην Ελλάδα που περιθάλπει χρονίως πάσχοντες. Λειτουργεί στην Κυψέλη από το 1893. Το βασικό του κτίριο χτίστηκε το 1831-1832, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Σταμάτιου Κλεάνθη και Εντουαρτ Σάουμπερτ, για λογαριασμό του βρετανού ναυάρχου Μάλκολμ, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Κόδρινγκτον στη διοίκηση της ναυτικής μοίρας Μεσογείου.
Το χαμηλότερο ποσοστό έγκρισης αιτήσεων ασύλου σε μετανάστες στην Ε.Ε. εμφανίζει η Ελλάδα - μόλις 1% - σύμφωνα με στοιχεία της κοινοτικής στατιστικής υπηρεσίας από τις Βρυξέλλες.

Στην Ελλάδα με βάση τα στοιχεία για το 2009, προκύπτει ότι από τις 16.460 αιτήσεις που υποβλήθηκαν στη χώρα μας, εγκρίθηκαν οι 210. Από αυτές τις 210 αιτήσεις χορηγήθηκε καθεστώς ασύλου σε 25 περιπτώσεις, καθεστώς επικουρικής προστασίας σε 115 και για ανθρωπιστικούς λόγους σε 25 περιπτώσεις. Οι μετανάστες που έλαβαν καθεστώς προστασίας ήταν κυρίως Ιρακινοί (21,6% του συνόλου), Αφγανοί (15,4%) και Ιρανοί (14,9%).

ΣΟΥΛΑ ΕΛΑ ΞΑΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Βασίλη Μυριανθόπουλου, παραγωγής 2009.

Η Σούλα λίγο πριν φτάσει τα τριάντα αναλογίζεται τους έρωτες της ζωής της. Έχει ερωτευτεί και απογοητευτεί πολλές φορές. Επειδή όμως ο χρόνος περνά και αυτή είναι ακόμα μόνη, αποφασίζει να ανατρέξει στους έρωτες που έχει ζήσει και να καταλήξει στον ιδανικό σύντροφο.

Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...

ΣΟΥΛΑ ΕΛΑ ΞΑΝΑ from PANOS PANOPOULOS on Vimeo.

CASABLANCA EXPRESS (MOVIE)...

In 1942, a commando is assigned to protect Winston Churchill when it is learned that the Nazis are plotting to kidnap him...

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Ένα σπορ που ανέκαθεν ευδοκιμούσε στη χώρα και το οποίο τελευταία έχει πάρει διαστάσεις που φτάνουν στα όρια του γελοίου, είναι η ίδρυση από τον πάσα ένα αργόσχολο ή αιώνιο φοιτητή αριστεριστή αιθεροβάμονα μιας "κίνησης" με την οποία καταλύει τους κανόνες λειτουργίας του κράτους μας και εγκαθιδρύει το δικό του κράτος καταλαμβάνοντας δημόσιες υποδομές και δημόσια κτήρια, κατά προτίμηση αυτά των εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Οι ευκίνητες αυτές "κινήσεις" των 3 - 5 - κι όχι πάνω από 10 ατόμων, παρεμβαίνουν υπέρ οιουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο, έχουν καθιερώσει την εβδομαδιαία διαδήλωση κάθε Πέμπτη απόγευμα της μιας χούφτας ατόμων, επιτίθενται εναντίον οποιασδήποτε αρχής την οποία αμφισβητούν και διαπομπεύουν έτσι και δεν πάει με τα νερά τους και με την ανοχή της Πολιτείας και των ανά τετραετία μόνο, ασκούντων τον ρόλο τους ως πολιτών, γίνονται κράτος εν κράτει αφού κανείς δεν αντιδρά.

Σε αυτό το σπορ προπονούνται από προχθές κάποιες αριστερές κινήσεις άπλυτων και κουρελιάρηδων νεολαίων, που εγκατέστησαν 250 παράνομους μετανάστες (και πολιτικούς πρόσφυγες, κατά δήλωσή τους μόνο) ως σκεύη, που μετέφεραν από την Κρήτη στη Νομική, για να τους διευκολύνουν στην προπόνησή τους εναντίον της κυβέρνησης.

Μην απορείτε γιατί δεν τους μετέφεραν στα σπίτια τους για φιλοξενία, διότι προφανώς το κτήριο της Νομικής προσφέρεται καλύτερα για στέγαση καταυλισμού προσφύγων, όταν μάλιστα ο βολικός Πρύτανής της δεν βλέπει όπως και οι κινηματίες φοιτητές, ουδεμία προσβολή του Ακαδημαϊκού ασύλου...

Και κανείς βέβαια δεν θα είχε κανένα ψόγο ή αρνητική κριτική ούτε για τους νεολαίους ούτε για τις πρυτανικές αρχές, αν έπειθαν με τις ενέργειες τους ότι συμπαρίστανται στο βιοτικό πρόβλημα των (αχρείαστων) λαθρομεταναστών, αλλά όταν χρησιμοποιούνται εκβιαστικά για μαζική και χωρίς κανένα έλεγχο παροχή πολιτικού ασύλου και ως σκεύη σε πολιτικά παιχνίδια, από κινήσεις, κόμματα και κομματίδια των παραπάνω ολιγομελών παρεών που εναγωνίως ψάχνουν λόγο ύπαρξης...

Καθώς και από πλούσιους προικοθήρες - πολιτικούς της πλάκας & της αναταραχής που βρήκαν τρόπο να επανέλθουν στην επικαιρότητα και από βαρεμένους κατακέφαλα ακαδημαϊκούς δασκάλους που δεν κατάλαβαν ακόμη πως η πολλή "δημοκρατία" βλάφτει ανεπανόρθωτα...

Αφού καθόμαστε και τους κοιτάμε από απόσταση σε κάθε τους δράση - καραγκιοζιλίκι όπως κάνει η αστυνομία με τους διάσπαρτους ρουφιάνους, που και δεν πιάσαμε ακόμη τα στελιάρια εμείς οι υπόλοιποι πολίτες να δούνε πόσα απίδια βάνει ο ντορβάς και πόσο αντέχουνε το γνήσιο ραβδί οι περιθωριακοί επαναστάτες του κώλου...

[χθες βράδυ είχανε 20 κουρελιάρηδες μαλλιάδες και 2 κάδους να κλείνουν τον κεντρικό δρόμο όσο τους γούσταρε, για το τίποτα]

Και κακομαθαίνουνε και οι νεώτεροι στο μπάχαλο και ονειρεύονται επαναστάσεις ακόμη και τα δημοτικά και νηπιαγωγεία, με δεδομένη την στήριξη των παραπάνω για λίγες μέρες χαβαλέ....με την ελπίδα πως τούτη τη φορά θα ξεκινήσει η επανάσταση!

ΣΧΟΛΕΙΟ - ΦΥΛΑΚΗ...

Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος σε μια άγνωστη(:) χώρα κάνει περιοδεία.

Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:

- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...

- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...

Αφού ακούει διάφορα τέτοια, τους λέει:

- Μην ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.

Μπαίνει στο υπουργικό αμάξι και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές. Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.

- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...

- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.

Μπαίνει στο πολυτελέστατο υπουργικό αμάξι και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.

- Λοιπόν, Γιάννη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ, κλπ...

Μένει κάγκελο ο γραμματέας.

- Μα κύριε υπουργέ, τι είναι αυτά που λέτε;

Και απαντά ο υπουργός:

- Κοίτα Γιάννη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε...Κατάλαβες;

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ...

Το να είναι κανείς αριστερός στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι η τέλεια δουλειά.

Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τα προσόντα σου για να την εξασκήσεις, αρκεί απλά να το δηλώσεις, δεν απαιτεί κεφάλαια αφού δουλεύεις με τα λεφτά των άλλων, δεν χρειάζεται να εφαρμόζεις ο ίδιος αυτά που απαιτείς από τους άλλους αφού ομολογείς αφοπλιστικά ότι πολεμάς το σύστημα από μέσα κι ακόμα λειτουργεί σαν το καλύτερο πλυντήριο ενοχών, γιατί υποτίθεται εσύ "νοιάζεσαι"...

Ο αριστερός είναι ωραίος, έχει λύσεις για όλα για "πάσα νόσο και πάσα μαλακία", γιατί μόνο αυτός ξέρει κάποιον που θα βάλει τα λεφτά για να γίνουμε Σουηδία (στα παροχές), ενώ θα συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν γνήσιοι Ελληνες (στις υποχρεώσεις)...

Ο αριστερός δεν χαλάει καρδιές, η αγκαλιά του, τους χωράει όλους, νοιάζεται και παλεύει για τα κεκτημένα δικαιώματα του εργάτη αλλά και του μικρομεσαίου, του αγρότη αλλά και του γιατρού, του ιδιοκτήτη βυτιοφόρου αλλά και του μετανάστη, του εμπορουπαλλήλου αλλά και του κόπρου συνταξιούχου από τα 45 του των ΔΕΚΟ όταν θίγονται τα προνόμια...

Ο αριστερός δεν χαραμίζει το χρόνο του σε καπιταλιστικά κολπάκια και διλήμματα (έσοδα-έξοδα), έχει τη λύση στο τσεπάκι, δουλειά για όλους, βασικό μισθός 1500 ευρώ (χωρίς τα επιδόματα), σύνταξη στα 50 για τους άντρες και στα 30 για τις μητέρες (ακόμα και τις μέλλουσες), δωρεάν παιδεία, χωρίς εξετάσεις, χωρίς βαθμούς, χωρίς όριο χρόνου σπουδών, εξασφαλισμένο πτυχίο, εξασφαλισμένη θέση μετά στο δημόσιο αφού τις άλλες δουλειές τις παραχωρήσανε στα "αδέλφια τους ξένους εργάτες", όλα κομπλέ στο αριστερό σύμπαν υπάρχει κάποιος "μεγάλος πατερούλης" που αφού κέρδισε το γαλαξιακό τζόκερ θα μας φροντίζει και θα μας αγαπάει όλους, αρκεί να τον ψηφίσουμε και να τον υπακούμε τυφλά...

Ο αριστερός δεν αντέχει την αδικία, η ευαίσθητη καρδιά του σπαράζει με το δράμα του λαθρομετανάστη, του άστεγου, του κατατρεγμένου, γι αυτό απαιτεί από το κράτος ( από μας τους υπόλοιπους δηλαδή) να τους φροντίσει, να τους μορφώσει να τους βρει δουλειά και σπίτι, να φοβερίσει τους Αμερικάνους να πάρουν τον στρατό τους και τις βάσεις τους από τις χώρες τους...

Ο αριστερός στην Ελλάδα δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να αναρωτηθεί γιατί εκεί που κυβέρνησε κάποτε ο Στάλιν τα παιδιά του λακίσανε μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία και τώρα είναι πιο αμερικανάκια κι απ' τους αμερικάνους, γιατί δεν τρώγανε με χρυσά κουτάλια αλλά με το δελτίο, γιατί δεν μένανε σε μεζονέτες αλλά σε θλιβερά γκρίζα εργατικά μπλόκ, γιατί άμα παραπονιόντουσαν πχ που το χαρτί υγείας ήταν σαν γυαλόχαρτο, τους έκανε επίσκεψη η μυστική αστυνομία και τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι...

Ο Ελληνας αριστερός δίνει μορφή στο κενό, οπτικοποιεί την ανοησία, το παράλογο, τον τζάμπα μάγκα, τον φανατικό αδιάφορο...

Αποκλειστικός αντιπρόσωπος και διακινητής της ευαισθησίας, δικαιούται τα πάντα και δεν χρωστάει τίποτα, παλεύει και θέλει να αλλάξει τον κόσμο όλο, εκτός απ' τον συνήθως θλιβερό εαυτό του (συνδικαλιστή βολεμένο στο δημόσιο, ιδίως δάσκαλος με 4 μήνες διακοπές τον χρόνο και τα σαββατοκύριακα - αργίες όλα δικά του, για τους "αγώνες" του)...

....Και κάνει ηθελημένα πως δεν ακούει τα γεροντάκια που κάθονταν στη ήλιο στο παγκάκι σήμερα πρωί - πρωί ενώ αυτός με φούρια προετοιμάζει μια ακόμη διαδήλωση συμπαράστασης στους μετανάστες εισβολείς της Νομικής, που λένε και αναπολούν μεταξύ τους τα χρόνια που υπήρχε τάξη, ησυχία, ασφάλεια, υπήρχανε δουλειές και λεφτά για τους Έλληνες εργάτες που γύριζαν σπίτι και κοιμότανε με ανοιχτή την πόρτα ενώ τα παιδιά τους παίζανε αμέριμνα στους δρόμους και τα πάρκα χωρίς τον φόβο των αλλοδαπών αληταράδων χωρίς όνομα και χαρτιά και ο κλέφτης το σκεφτότανε εκατό φορές...

Τότε που ο Παπαδόπουλος είχε την ευκαιρία να επαναστατήσει μα έχασε την άλλη να ξεμπερδεύει με τους πολιτικούς και λοιπούς "δημοκράτες", που τώρα κάνανε μπαλάκι το αυτονόητο ποιός θ' αδειάσει το πανεπιστημιακό κτίριο του κέντρου από τους παρείσακτους, ενώ ήταν αρκετός ο άντρακλας ο Ντερτιλής με ένα λόχο λοκατζήδες κι ένα μισάωρο χωρίς χημικά και κρότου - λάμψης άχρηστα εργαλεία, τα αρχίδια αρκούσανε αν δεν πέθαινε στην φυλακή φτωχός κι έρμος αυτός που τα διέθετε...

Ρε, λέτε να έχουνε δίκιο τελικά τα γεροντάκια που τα ζήσανε τα πράγματα, όταν εγώ που κρυφάκουσα την ειλικρινή συνομιλία τους μόλις περπατούσα και δεν είχα γνώμη κι άποψη;

ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ...

Περίπου 250 μετανάστες, αλλόθρησκοι προερχόμενοι κυρίως από τη Β. Αφρική, ταμπουρώθηκαν στη Νομική, όπου αποφάσισαν να παραμείνουν μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημα τους για χορήγηση της άδειας παραμονής στη χώρα μας...

Η πράξη "συμπαράστασης" χρεώνεται στην παράταξη του Συνασπισμού και κάποια γκρουπούσκουλα της περιθωριακής αριστεράς, αφού οι υπόλοιποι φοιτητές της νομικής που ψηφίζουν ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΚΝΕ είναι αντίθετοι...

Τους εγκατέστησαν λοιπόν τους κακομοιριασμένους ανθρώπους σε έναν χώρο που ούτε τις υποδομές έχει ούτε την δυνατότητα να τους φιλοξενήσει με τον γνωστό ετσιθελικό τρόπο της σχιζοφρενικής Ελληνικής περιθωριακής αριστεράς.

Χωρίς να με νοιάζει άμεσα αυτό που έγινε αν είναι σωστό ή λάθος, σκόπιμο ή μη, θα ήθελα να υποβάλλω μερικές ερωτήσεις:

1ον Γιατί θεωρήθηκε η Νομική ως ο κατάλληλος χώρος για μια τέτοια διαμαρτυρία; Γιατί δεν πήγαν τους αυτούς τους 250 που ξεσήκωσαν στο κτίριο του Συνασπισμού στην.Κουμουνδούρου, γιατί τους θέλουν στο κέντρο της πρωτεύουσας;

2ον Γιατί η αντίδραση της Κοσμητείας έπρεπε να είναι η αναστολή της λειτουργίας του κτηρίου;

3ον Με δεδομένο ότι πολλοί φοιτητές επιθυμούσαν την πραγματοποίηση μαθημάτων αυτή την εβδομάδα και βρέθηκαν προ εκπλήξεων, πόσο δημοκρατικό είναι να λαμβάνονται αποφάσεις για όλους από μια μερίδα μόνο;

Οι παραπάνω ερωτήσεις δεν έχουν πολιτική χροιά. Είναι απορίες που δημιουργήθηκαν μετά το άκουσμα της είδησης.

Κάποια πράγματα είναι δίκοπο μαχαίρι .Πολύς κόσμος θα το εκλάβει διαφορετικα και ίσως υπάρξουν αντιδράσεις, αφού υπάρχει και ισχυροποιείται η αντίθεση σε αυτή την "μπάτε σκύλοι" νοοτροπία ορισμένων περιθωριακών ομάδων.

Η αδιαφορία και η συνοχή στην εγκληματικότητα απο δήθεν ανθρωπιστές δήθεν αντιρατσιστές, αριστερόφρονες (συνήθως επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους), θα μας καταντήσει να μας κυβερνάει το ΛΑΟΣ! Σε αυτό το δρόμο σπρώχνουνε τον κόσμο. Μην ξεχνάτε τι έγινε στο δήμο Αθηναίων και ποιος φταίει που βρήκε πρόσφορο έδαφος η Χρυσή Αυγή. Συνεχίστε να υποστηρίζετε την ασυδοσία εις βάρος του ορθού εσείς άπλυτοι κουρελιάρηδες πονόψυχοι ιδεολόγοι, μα βλέπουν οι πολίτες και την ώρα τους δρούν...

Και ποσώς με νοιάζει τι είναι και ποιες οι όποιες ιδέες τους και λοιπά φούμαρα για αφελείς ή φααντισμένους. Αφού υπάρχουν εκεί, θα τους βάλω να κάνουν την βρωμοδουλειά, να ξεβρωμέσει η χώρα μου...Και μετά βλέπω τι θα κάνω με δαύτους αν καταστούν περιττοί...

ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ...

Από 9/1 χρειάζεται πλέον η έκδοση ενεργειακού πιστοποιητικού για να γίνουν τα συμβόλαια αγοράς ή πώλησης κάποιου ακινήτου μεγαλύτερου των 50 τμ.

Ένας ενεργειακός επιθεωρητής ανάφερε τα έγγραφα που χρειάζονται από τον ιδιοκτήτη για να πάρει το ενεργειακό πιστοποιητικό:

1. Ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτιρίου ή κατοικίας (αριθμός ιδιοκτησιών, αριθμός ιδιοκτητών).
2. Πίνακας χιλιοστών.
3. Πλήρη στοιχεία του ιδιοκτήτη (ΑΦΜ, ΔΟΥ).
4. Κωδικός Αριθμός Εθνικού Κτηματολογίου (ΚΑΕΚ) στην περίπτωση που το κτίριο έχει ενταχθεί στο Εθνικό Κτηματολόγιο.
5. Δήλωση και Κωδικός Ιδιοκτησίας Εθνικού Κτηματολογίου.
6. Αρχιτεκτονικά σχέδια ως κατασκευασθέν σε ηλεκτρονική μορφή.
7. Ηλεκτρομηχανολογικά σχέδια ως κατασκευασθέν σε ηλεκτρονική μορφή.
8. Μελέτη θερμομόνωσης κατατεθειμένη στην Πολεοδομία σε ηλεκτρονική μορφή.
9. Πίνακας Κατανομής Δαπανών κεντρικής θέρμανσης.
10. Οικοδομική Άδεια.
11. Τοπογραφικό σχέδιο σε ηλεκτρονική μορφή.
12. Ύπαρξη ηλιακών κατόπτρων (τετραγωνικά μέτρα)
13. Ύπαρξη κλιματιστικών μονάδων (split).
14. Φωτογραφίου του κτιρίου σε ψηφιακή μορφή που να διακρίνεται η ιδιοκτησία ή το διαμέρισμα
15. Τιμολόγια ενεργειακών καταναλώσεων του κτιρίου ή κατοικίας της τελευταίας τριετίας (ΔΕΗ, Φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ξύλα)
16. Φύλλο συντήρησης και ρύθμισης της κεντρικής θέρμανσης της τελευταίας τριετίας (συντήρηση καυστήρα)
17. Πλήρη στοιχεία επικοινωνίας του υπευθύνου του κτιρίου (διαχειριστής) ή της κατοικίας (ιδιοκτήτης).
Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν σχέδια (αρχιτεκτονικά, ηλεκτρομηχανολογικά, μελέτη θερμομόνωσης), θα πρέπει να γίνει αυτοψία από τους ενεργειακούς επιθεωρητές και αποτύπωση των σχεδίων.

Η έκδοση ενεργειακού πιστοποιητικού αποτελεί Ευρωπαϊκή οδηγία, άρα ήταν μια υποχρέωση στην οποία έπρεπε να ανταποκριθεί η Ελλάδα και αφορά τόσο την ιδιοκτησία (από 9/1) όσο και την ενοικίαση (από 1/7) ακινήτων άνω των 50 τ.μ.

Επίσης σε αυτή τη φάση και για μερικά χρόνια το εν λόγω πιστοποιητικό έχει ένα «γνωμοδοτικό» χαρακτήρα, αποτυπώνει δηλαδή την κατάσταση ως έχει, χωρίς να γεννάται η υποχρέωση του ιδιοκτήτη να προβεί σε μετατροπές του ακινήτου του.

Είναι ακόμη λογικό η έκδοση των πιστοποιητικών να παραπέμπεται στην ελεύθερη αγορά των μηχανικών συγκεκριμένα, σε ένα μητρώο που είναι «ανοιχτό» σε όλους τους μηχανικούς, εφόσον συγκεντρώνουν ορισμένα προαπαιτούμενα.

Είναι τέλος λογικό να αναζητείται η ενεργειακή εικόνα των ακινήτων, άρα να απαιτούνται ορισμένα έγγραφα, ανάλογα των οποίων απαιτούνται έτσι κι αλλιώς για τα συμβόλαια μεταβίβασης ακινήτων.

Όμως:

1) Αν για την έκδοση ενός πιστοποιητικού απαιτούνται άλλα 17, κάτι στραβό υπάρχει στη διαδικασία. Πρόκειται για έναν εξόφθαλμο παραλογισμό που δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού.

2) Ποια είναι η λογική της δημιουργίας νέων φακέλλων, όταν όλες σχεδόν οι υπηρεσίες έχουν ηλεκτρονικοποιηθεί και όταν έχουν διαμορφωθεί οι βάσεις δεδομένων; Γιατί να προσκομίσει κάποιος «βεβαίωση κτηματολογίου» ή «τιμολόγια της ΔΕΗ», όταν υπάρχουν διαθέσιμα στα αρχεία του κτηματολογίου και της ΔΕΗ; Στο φινάλε, ποιός είναι ο λόγος της ηλεκτρονικοποίησης-ψηφιοποίησης, αφού οι διαδικασίες παραμένουν στο παλαιό μοντέλο και αφού οι δημόσιες υπηρεσίες δεν αξιοποιούν τα υλικά που διαθέτουν προχωρώντας σε συνέργειες, παρά διατηρούν τις παλαιές διαδικασίες απαιτώντας από τους πολίτες την υποβολή φακέλων;

3) Αυτή είναι η fast track διαδικασία, που θα διευκολύνει την κινητικότητα στην αγορά ακινήτων; Δεν είδε κανείς απ΄το αρμόδιο υπουργείο τον παραλογισμό του πράγματος (που, σημειωτέον, δεν προκύπτει απ΄το Προεδρικό Διάταγμα) και δεν σήμανε συναγερμό για να μην εκφυλιστεί μια διαδικασία που ορθά θεσπίστηκε, που έχει νόημα και που υπηρετεί ένα σωστό στόχο; Ή μήπως, κανείς δεν φαντάζεται ότι είναι θέμα λίγου χρόνου για το Ελληνικό δαιμόνιο η δημιουργία μιας νέας αγοράς έκδοσης ενεργειακών πιστοποιητικών, με άλλα λόγια ένα παραμάγαζο όπου το χαρτοβασίλειο θα παραδίδεται εντός φακέλου σε 24 ώρες, έναντι αντιτίμου και άνευ απόδειξης;

4) Γιατί ενεργοποιείται η έκδοση ενεργειακού πιστοποιητικού πάνω στη διαδικασία των μεταβιβάσεων ή των ενοικιάσεων και δεν αποτελεί υποχρέωση της διαχείρισης, που θα πρέπει να εφαρμοστεί σε ένα εύλογο διάστημα όπως συνέβη λ.χ. με την αλλαγή των ανελκυστήρων;

Με άλλα λόγια, γιατί θα πρέπει ο συναλλασσόμενος ιδοκτήτης, να καταβάλλει το τίμημα για τη συμπλήρωση ενός φακέλλου, πάνω στον οποίο θα πατήσουν και οι λοιποί ένοικοι όταν βρεθούν στην αντίστοιχη ανάγκη, «άσε μας ένα αντίγραφο του φακέλλου στη διαχείριση να υπάρχει» θα λένε οι συγκάτοικοι ενός κτιρίου...

4) Είναι τόσο αδύνατο τελικά να υπηρετείται ένας σωστός στόχος από μια απλή διαδικασία και να μην υπονομεύεται από μιαν εσφαλμένη μεθοδολογία, η οποία ωθεί με τη σειρά της τον νηφάλιο άνθρωπο να μετατρέπεται σε ψυχωτικό και τον οπαδό μιας ιδέας (ενεργειακής οικονομίας εδώ), να γίνεται φανατικός πολέμιός της; (Το ερώτημα είναι ρητορικό, γιατί η απάντηση είναι προφανής: ναι, είναι αδύνατο εδώ!).

ΠΟΛΛΟΙ ΦΤΑΙΝΕ...

Σήμερα διαπιστώνουμε ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια ζούσαμε σε έναν κόσμο πλασματικό, ονειρεμένο με αρκετή δόση χλιδής, τη στιγμή που οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες βάδιζαν σημειωτόν ή οπισθοχωρούσαν από πλευράς βιοτικού επιπέδου σε σχέση με τις δεκαετίες ανάπτυξης του '60 και '70.

Απεδείχθη περίτρανα ότι αυτό οφειλόταν στις γνωστές τακτικές των πολιτικών σκοπιμοτήτων των εκάστοτε κυβερνήσεων, χρησιμοποιώντας τον τεράστιο δανεισμό του κράτους σε συνδυασμό με την εισροή κεφαλαίων από την ΕΕ υπό τη μορφή των κονδυλίων στήριξης.

Ξεχνώντας έτσι τους βασικούς τομείς παραγωγής: αγροτικά προϊόντα (πολιτικοποίηση των γεωργικών ενώσεων), τουρισμός (υποδομές, χωροταξικό, μαρίνες), ναυτιλία και γιατί όχι, παροχές υγείας, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ορυκτός πλούτος και άλλα για τα οποία η Ελλάδα έχει δύναμη και δυνατότητα ανταγωνισμού στο διεθνές περιβάλλον.

Αλήθεια είναι πως ο Ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του έχοντας νωπό πολιτικό παρελθόν τρικυμιώδες και στερημένος οικονομικά, σαφώς κατώτερου βιοτικού επιπέδου· έναντι των ευρωπαϊκών χωρών, συνηγόρησε, ρούφηξε, στην κυριολεξία, όλα τα αγαθά που του προσέφερε απλόχερα το νέο πολιτικό σκηνικό βοηθούμενο από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η διψασμένη και καταπιεσμένη τότε ελληνική κοινωνία μεταμορφώθηκε σιγά - σιγά σε απείθαρχη και απαιτητική συνταξιδεύοντας με την πολιτική των κυβερνήσεων. Αυτές έκαναν το παν για να είναι συνοδοιπόροι με τον λαό σε ένα ξέφρενο πανηγύρι σπατάλης, κακοδιαχείρισης και στρεβλής ανάπτυξης.

Σήμερα δυστυχώς τα ανωτέρω στραβά καλείται να τα πληρώσει ο Ελληνικός λαός και η νέα γενιά που δεν φταίει σε τίποτα τουλάχιστον για τα επόμενα 15 - 20 έτη. Βαρύ το τίμημα. Ομως μόνο για τον λαό.

Οι διαχειριστές της ευήμερης περιόδου, οι χθεσινοί και σημερινοί πολιτικοί, έχουν μεγάλη συνυπευθυνότητα και όμως σήμερα τριγυρνάνε ανάμεσά μας ως ευεργέτες του παρελθόντος και ως σωτήρες του αύριο!

Η Ιστορία ήδη ξεκίνησε να γράφει και το τίμημα της συνυπευθυνότητας θα είναι βαρύ γι' αυτούς, δυστυχώς, όχι υλικά αλλά ιστορικά ως αμαυρωμένη εικόνα του παρελθόντος.

ΤΟ ΝΕΟ LOGO ΤΗΣ ΝΔ...

Το νέο λογότυπο είναι λιτό, αποτελείται από τον τίτλο «Νέα Δημοκρατία» με μπλε και γαλάζια γράμματα και δύο γραμμές σε πορτοκαλί και πράσινο χρώμα.

Κατά την ομιλία του χθές ο πρόεδρος της ΝΔ, τόνισε ότι το νέο έμβλημα είναι το νέο πρόσωπο, η νέα εικόνα του κόμματος στον 21ο αιώνα, αντικατοπτρίζει όλες τις αρχές που πρεσβεύει η ΝΔ: διαφάνεια, πρωτοπορία, σιγουριά, ήρεμη δύναμη.

«Αυτό είναι το σήμα της Νέας Δημοκρατίας της νέας γενιάς», κατέληξε ευχόμενος το νέο έμβλημα να συνοδεύσει και να επισφραγίσει πολλές επιτυχίες για την Ελλάδα.

Πράσινο, κίτρινο και μπλέ
λίγο ξεθωριασμένα,
κάτι από τόξο ουράνιο
θυμίζουν στον καθένα.

Είναι το σήμα της ΝΔ
με την καινούρια όψη
με αυτό θαρρεί ο Σαμαράς
το κόμμα θα προκόψει...

Αυτό θα το δείξει η πορεία του (παλαιού;) κόμματος και οι θέσεις του για ζητήματα πολιτικής και καθημερινότητας, που πρέπει να γίνονται ευρέως γνωστές με ξεκάθαρα λόγια...

Και μια μικρή απορία: πόσα πήρε ο καλλιτέχνης ο γραφίστας για να εμπνευστεί και να τραβήξει τις 2 γραμμές;

GO WEST (SILENT MOVIE)...

With Buster Keaton.

A young man who doesnt find a job in his small hometown tries his luck in New York, but is overwelmed by the life of the city, so decides to try his luck somewhere else after a only a few minutes in New York.

He falls off a train near a ranch, where he tries his luck as a cowbowy, being in his own way very sucessful...

ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου από το 1983.

Ο Θανάσης ήθελε από μικρός να γίνει δικαστής, αλλά ο πατέρας του στάθηκε εμπόδιο σ' αυτή τη φιλοδοξία.

Αμετανόητος ως προς τα όνειρά του, ο Θανάσης έχει μετατρέψει το καφενείο του σε δικαστήριο όπου απονέμει δικαιοσύνη, ενώ δουλεύοντας στο καφενείο που του κληροδότησε ο πατέρας του κάνει τα πάντα ώστε να σπουδάσουν τα παιδιά του, τα οποία λοξοδρομούν από τις σπουδές τους και τεμπελιάζουν...

ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ΑΛΛΑ...

Γίνεται και θα γίνει ακόμη πολλή συζήτηση για το θέμα των κλειστών επαγγελμάτων. Όπως έχει γίνει και πολλή συζήτηση για το θέμα της απαγόρευσης ή μη του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, θέμα που επανέρχεται και διευθετείται τελικά ως χρηματική εξαγορά του ντουμανιού.

Συζητάμε το αυτονόητο με επιχειρηματολογίες ανθρώπων που έχουν τελείως διαφορετικά συμφέροντα από το "αυτονόητο", από ανθρώπους που θέλουν να αφήσουν το φαρμακείο στο γιό τους ή στην κόρη τους και δεν θέλουν άλλους πτυχιούχους φαρμακοποιούς παρείσακτους στα προνόμιά τους αυτά, για δικηγόρους που βολεύονται στις κατώτατες αμοιβές, που δεν δηλώνουν τις πραγματικές τιμές που εισπράτουν και μάλιστα έχουν βρεί τώρα και το επιχείρημα ότι αν δεν πληρώνουμε εμείς τα κορόιδα τις κατώτατες αμοιβές (και όχι εκείνοι τις ανώτερες αμοιβές που παίρνουν) κινδυνεύουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Η ίδια συζήτηση με τους εθισμένους με το κάπνισμα Ελληναράδες που θα υπερασπίζονται μέχρι τέλους το δικαίωμα τους να καπνίζουν στις καφετέριες και στα εστιατόρια που πηγαίνουν άλλοι με τα παιδιά τους και τις εγκύους γυναίκες τους και πρέπει τους ανέχονται γιατί αν ζητήσουνε το δίκιο τους σαν λιγότεροι ο καταστηματάρχης θα ταχτεί με τον τσαμπουκά καπνιστή που είναι καλύτερος πελάτης σαν πλειοψηφία και θα βρούνε οι μη καπνιστές το μπελά τους.
Τι τον κόφτει μετά αν πληρώσει ένα "τσιγαρόσημο" να καθαρίσει; Και η ευθύνη του κάθε Έλληνα που δεν μπορεί να πειθαρχήσει σε τίποτα που είναι;

Όταν αποφασίσαμε να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν φυσικό να έχουμε αποφασίσει να αναθεωρήσουμε τις αρχές του κοτσαμπασισμού, και των προνομίων ορισμένων ισχυρών που μεταβιβάζονταν από πατέρα σε παιδί, των προνομίων των τραπεζικών υπαλλήλων να διορίζουν τα παιδιά τους στις τράπεζες, των συμβολαιογράφων και των φαρμακοποιών που μεταβιβάζουν και αυτοί τα μαγαζιά στα δικά τους παιδιά ακόμη και χωρίς σπουδές φαρμακοποιού τη ίδια ώρα που άλλοι πτυχιούχοι δεν μπορούν ν' ανοίξουν φαρμακείο στον τόπο τους. Πράγματα που ισχύουν μόνο στην Ελλάδα...

Στην περίπτωση των φαρμακοποιών είναι ότι είχαν κάνει κατάχρηση των προνομίων, ακόμα και αντίθετα στον νόμο. Τα Σάββατα για παράδειγμα, ήταν ανεπίτρεπτο να μένουν τόσο λίγα φαρμακεία ανοιχτά. Τα ωράριά τους τις άλλες μέρες ήταν σαν δημοσίων υπαλλήλων, μα τα περιθώρια κέρδους τους τεράστια μια εποχή.
Πληρώναμε τα πιο ακριβά φάρμακα στην Ευρώπη ή από τα πλέον ακριβά.

Είχε αγανακτήσει κόσμος πάμπολλες φορές που βρέθηκε σε ανάγκη, έξω από κλειστά φαρμακεία κι έψαχνε τα "εφημερεύοντα" σε άγνωστους δρόμους. Για πορίστε έξω απόγευμα Τετάρτης, τι φτύσιμο πέφτει στις πόρτες των κλειστών φαρμακείων, πώς ο κόσμος ξεσκίζει αγανακτισμένος το χαρτί με την ανακοίνωσή τους, γραμμένο σε προκλητικό ύφος...

Υπάρχουν 10.000 επαγγέλματα καταγεγραμμένα διεθνώς, αλλά η "καθώς πρέπει" Ελληνική μικροαστική οικογένεια ξέρει μόνο τα εξής τρία: δικηγόρος, γιατρός, (πολιτικός) μηχανικός. Και τα τρία οδηγούν σε πλουτισμό, κοινωνική αποδοχή, έναν καλό - πλούσιο γάμο και κάποτε με μαθηματική ακρίβεια και στη Βουλή.

Για τους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς δεν χρειάζεται καν να συζητήσουμε τι είναι η πλειοψηφία τους...

Πολλά καλά πράγματα έγιναν από ανώμαλες καταστάσεις, όπως τώρα με τη πίεση της "τρόικας". Πχ η κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα έγινε στη διάρκεια της χούντας (1973). Ποτέ μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (1974) δεν ξανανοστάλγησαν οι Έλληνες την επαναφορά του θεσμού της βασιλείας.

Το ίδιο θα γίνει και με τα κλειστά επαγγέλματα και τις κατώτατες αμοιβές ορισμένων, όταν θα περάσει η ισχύς του Μνημονίου, θα αποτελούν μακρινή ανάμνηση του τωρινού βολέματος κάποιων ισχυρών συντεχνιών...

(S) 6 ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

Σε κάθε άντρα αυτή την στιγμή στον πλανήτη αντιστοιχούν τέσσερις γυναίκες.

Αν υπολογίσουμε και τους gay, θα φτάσει ν' αντιστοιχούν γύρω στις έξι γυναίκες στον κάθε ετεροφυλόφιλο άντρα.

Αν αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό αφού εσείς δυσκολεύεστε να βρείτε ερωμένη, σίγουρα αυτή τη στιγμή κάποιος καπάτσος κάνει σεξ και με τις έξι δικές σας...

Δε νομίζετε ότι ήρθε η ώρα να αναλάβετε δράση;

SEX- ΟΛΟΓΙΕΣ...

«Το καλό με τον αυνανισμό είναι ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να ντυθείς κατάλληλα». Τρούμαν Καπότε.

«Το sex ανακουφίζει την ένταση - η αγάπη την προκαλεί». Γούντι Αλλεν.

«Γιατί να ακούω συμβουλές ως προς το σεξ από τον πάπα; Αν ξέρει για τι πράγμα μιλάει, κακώς ξέρει!» George Bernard Shaw

«Το sex χωρίς αγάπη είναι μια κενή εμπειρία, αλλά σε σχέση με άλλες κενές εμπειρίες δεν είναι κι άσχημη ... » Γούντι Αλλεν.

«Το sex ανάμεσα σ' έναν άντρα και μία γυναίκα μπορεί να είναι υπέροχο, αρκεί να μπεις ανάμεσα στον σωστό άντρα και στη σωστή γυναίκα.» Γούντι Αλλεν.

«Η λογοτεχνία ασχολείται κυρίως με ανθρώπους που κάνουν sex και όχι με ανθρώπους που μεγαλώνουν παιδιά. Η ζωή είναι το ακριβώς ανάποδο.» David Lodge

«Οι καπότες δεν σου σώζουν πάντα τη ζωή. Ένας φίλος μου φορούσε καπότα και τον χτύπησε λεωφορείο.» Rob Rubin

«Όποιος πιστεύει ότι ο δρόμος για την καρδιά ενός άντρα περνάει από το στομάχι του, έμεινε στάσιμος στη Γεωγραφία» Robert Byrne

«Το sex δεν είναι η απάντηση. Το sex είναι η ερώτηση. Η απάντηση είναι "Nαι"». Swami X.

«Όταν ένας άντρας πάει σε μια πουτάνα, δεν την πληρώνει για το sex μαζί της που δεν αξίζει τίποτα, την πληρώνει για να φύγει». Ανώνυμος.

«Ένα βρώμικο βιβλίο για το sex ποτέ δεν μαζεύει σκόνη». Ανώνυμος.

«Μεγαλώνοντας στο Lubbock του Τέξας, έμαθα δύο πράγματα: το ένα είναι ότι ο Θεός σε αγαπάει και θα καείς στην Κόλαση. Το άλλο είναι ότι το sex είναι το πιο βρώμικο, σιχαμένο πράγμα στον κόσμο, και γι αυτό πρέπει να το κάνεις μόνον με κάποιον που αγαπάς.» Buch Hancock

«Όταν ένας άντρας λέει βρομόλογα σε μια γυναίκα, είναι σεξουαλική παρενόχληση. Όταν μια γυναίκα λέει βρομόλογα σ΄ έναν άντρα, είναι 6 ευρώ το λεπτό περίπου.» Ανώνυμος (που πρέπει να ξέρει την πουτάνα την Βίκυ).

«Σύμφωνα με τους θρησκευόμενους, ο Θεός δημιούργησε το κεφάλι, σώμα, πόδια και χέρια του ανθρώπου αλλά ο Διάβολος του κόλλησε τα γεννητικά όργανα». Don Schrader

«Η αντίδρασή μου στις τσόντες είναι η εξής: μετά τα πρώτα δέκα λεπτά θέλω να πάω σπίτι μου να πηδηχτώ. Μετά τα πρώτα 20 λεπτά δεν θέλω να ξαναπηδηχτώ ποτέ στη ζωή μου.» Ερρικα Γιονγκ. «Αυνανισμός: η κυριότερη σεξουαλική δραστηριότητα της ανθρωπότητας. Στον 19ο αιώνα ήταν ασθένεια. Στον 20ο είναι θεραπεία.» Thomas Szasz

«Υπάρχουν βάσιμα στοιχεία που δείχνουν ότι ο άνθρωπος στάθηκε στα δύο του πόδια προκειμένου να έχει τα χέρια του ελεύθερα για να αυνανίζεται». Λίλυ Τόμλιν.

«Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο sex επι χρήμασι και στο τζάμπα σεξ είναι ότι συνήθως το τζάμπα σεξ κοστίζει πολύ ακριβότερα». Brendan Francis

«Δεν έχω ιδέα από sex επειδή ήμουν πάντα παντρεμένη» Ζα-ζα Γκαμπόρ

«Το sex μετά τα 80 είναι σαν να παίζεις μπιλιάρδο με σπάγκο αντί για στέκα». Καμίλ Πάγκλια

«Το sex μου δημιουργούσε προβλήματα από τα δεκαπέντε μου χρόνια. Ελπίζω να τα έχω λύσει μέχρι να φτάσω τα εβδομήντα.» Harold Robbins

«Νυμφομανής: μια γυναίκα που έχει μανία με το sex όσο και ο μέσος άντρας.» Mignon McLaughlin

ΔΑΝΕΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ...

Κάποτε οι πολιτικοί ήταν πολιτικοί. Δηλαδή ήταν άνθρωποι που εξέθεταν τον εαυτό τους στο δημόσιο χώρο, με τις πράξεις και με το λόγο τους.

Ήταν οι δικές τους πράξεις, έκαναν αυτό που οι ίδιοι πίστευαν. Και ήταν ο δικός τους λόγος, μιλούσαν με βάση τις πεποιθήσεις τους. Αυτοί οι πολιτικοί μπορεί να ήταν καλοί ή κακοί, αλλά πάντως ήταν αυθεντικοί. Ήξερες με ποιόν είχες να κάνεις. Αυτό που έβλεπες απ' έξω, αυτό ήταν και από μέσα.

Σήμερα αυτό το είδος πολίτικου σπανίζει. Οι πράξεις των περισσότερων πολιτικών δυστυχώς ιδίως των νεώτερων υπαγορεύονται από ειδικούς, από συμβούλους, από "image makers". Ακόμη και βουλευτές τρίτης κατηγορίας που κατά τύχη εκλέχτηκαν, καταφεύγουν σε τέτοιου είδους "υποστήριξη". Οπότε οι πράξεις τους δεν τους ανήκουν, δεν είναι προϊόν δίκης τους επιλογής. Κατασκευάζονται με κριτήρια πολιτικού μάρκετινγκ. Όταν δεν υπαγορεύονται από τους χορηγούς τους.

Δημιουργείται πρωτίστως θέμα ηθικής τάξεως. Γιατί όταν κανείς διαθέτει επιτελείο, ώστε να παραπλανά τον κόσμο, δεν το κάνει για την ψυχή της μάνας του. Το δε κόστος της επιχειρήσεως συν το κέρδος του επιτηδευματία πολιτικού, μεταβιβάζεται φυσικά στον φορολογούμενο.

Ας μην μπερδεύουμε τον λαοπλάνο ρήτορα, με τον σωστό χειριστή του λόγου, ούτε τον μεθοδικό πολιτικό με τις σημειώσεις του που επικαλείσαι, με το δυσφασικό ηλίθιο που αδυνατεί να παράγει ιδέες και να τις εκφράσει. Τυπικό παράδειγμα της τελευταίας κατηγορίας αποτελούν πολλοί γόνοι και κλώνοι που μας κυβερνούν κληρονομικώ δικαιώματι και πάμε κατά διαόλου. Μην έχετε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να συνυπάρχει καθαρή σκέψη, με αδυναμία διατύπωσης. Όταν κάτι είναι δικό σου, βγαλμένο από μέσα σου, το ξέρεις και το υποστηρίζεις καλύτερα από κάθε άλλον.

Το πιο θλιβερό είναι ο λόγος των περισσότερων σύγχρονων πολιτικών. Δεν υπάρχει στην ουσία. Διαβάζουν ένα χαρτί που κάποιοι άλλοι έγραψαν για αυτούς. Σε πολλές περιπτώσεις αν τους ρωτήσεις δυο μέρες αργότερα τι ακριβώς είπαν δεν ξέρουν.
Απαγγέλουν ομιλίες που γράφτηκαν επίσης με κριτήρια πολίτικου μάρκετινγκ. Κάθε λέξη και κάθε φράση είναι ζυγισμένη και υπολογισμένη με κριτήρια δημοσίων σχέσεων. Και πάντως δεν είναι δική τους. Οι ίδιοι δεν μπορούν να τα γράψουν, αλλά ούτε καν τα διαβάσουν μερικές φορές. Πάρε του το χειρόγραφο και θα δούμε τι θα λέει. Παρ' όλα αυτά σε μερικές περιπτώσεις τους εκδίδουν και σε βιβλία τρομάρα τους.

Στην περίπτωση των πολιτικών αρχηγών ο δάνειος λόγος είναι μόνιμο φαινόμενο. Οι άνθρωποι που κάνουν κουμάντο στη ζωή μας, δεν κάνουν κουμάντο στο λόγο τους. Προσλαμβάνουν λογογράφους, συνεργάζονται με επικοινωνιολόγους και αναγιγνώσκουν κείμενα με τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση, αφού άλλοι τα έγραψαν. Πάντως έχει πλάκα στη συνέχεια όταν η τρέχουσα δημοσιογραφία αναλύει περισπούδαστα στα τηλεπαράθυρα ή σε κυριακάτικες φυλλάδες, τι ήθελε να πει ο ποιητής. Μακάρι να ήξερε και ο ίδιος τις ήθελε να πει...

Έτσι γίνεται η πολιτική σήμερα. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι στη Βουλή δεν επιτρέπονταν να μιλήσει ο βουλευτής με χειρόγραφο. Όποιος κατάργησε αυτόν τον κανόνα, έπληξε τον κοινοβουλευτισμό ή τουλάχιστον μαχαίρωσε το είδος του πολίτικου που ανέβαινε στο βήμα και χαιρόσουν να τον ακούς, ή δεν ανέβαινε καθόλου. Στα πρακτικά της Βουλής υπάρχουν αριστουργήματα λόγου και ρητορικής τέχνης. Και από το βήμα της πέρασαν μεγάλες μορφές με ατομική καλλιέργεια και εξαιρετική πνευματική συγκρότηση. Τώρα εκεί που κρεμάγανε οι κλέφτες τα άρματα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια.

Για να γίνεις κάποτε πολιτικός έπρεπε να έχεις και το χάρισμα του λόγου. Άρα έπρεπε να είσαι καταρτισμένος, εγγράμματος, μορφωμένος άνθρωπος. Σήμερα αρκεί να παπαγαλίζεις. Ο πολιτικός λόγος έγινε κονσέρβα. Αυτό στην πραγματικότητα είναι εξαπάτηση. Εμφανίζεται ο πολιτικός σαν κάτι που δεν είναι. Μοστράρει ιδέες και σκέψεις που δεν είναι δικές του. Η ρητορική του είναι "play back".

Αυτή η φτιασιδωμένη εικόνα τραβάει στη πολιτική όλο και χαμηλότερου επιπέδου πρόσωπα. Άνθρωποι που επειδή δεν είναι ικανοί να κάνουν κάτι άλλο γίνονται πολιτικοί. Κατ' απονομή , όχι κατ' αξίαν. Και με βάση ένα "project" που φυσικά κάποιος πληρώνει. Γιατί όλα αυτά κοστίζουν. Άρα υπάρχει και ένα ζήτημα ηθικής, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα πλέον.

Για να είμαστε δίκαιοι πάντως για να επιβιώσουν αυτοί οι πολιτικοί, βάζει το χέρι της και η κοινωνία, τουλάχιστον το πόπολο που στριμώχνεται στα πολιτικά τους γραφεία.
Γιατί εικόνα της είναι και της μοιάζουν, γιαυτό την εκπροσωπούν κιόλας...

ΗΓΕΤΗΣ...

Ξέρετε τί θέλουμε; Έναν ηγέτη που να έχει τα κότσια (για να μην πώ τίποτα άλλο) να υψώσει ανάστημα στους μεγαλοκαρχαρίες του πλάνητη και στα καταστροφικά - ανθελληνιστικά σχέδια που έχουν για την πατρίδα μας.

Που είναι αυτός ο ηγέτης; Που είναι αυτοί οι πολιτικοί που θα τον στηρίξουν;
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Θυμίζει γεμάτο λεωφορείο που ο εισπράκτορας φωνάζει να πάμε πιο μπροστά μα πάντα στον ίδιο περιορισμένο χώρο.

Που έχει καθορίσει το εγχώριο κατεστημένο των ημιαμορφώτων μεγαλοτραπεζιτών, μεγαλοεργολάβων και μικροπετρελαιάδων που κρατάνε τη χώρα στην θέση και την κατάσταση που τους βολεύει, επίτηδες για να μην χάσουν αυτοί το φαγοπότι. Αφήνοντας κάθε άλλο σοβαρό επενδυτή απέξω.

Εάν τα πράγματα ήταν αλλιώς και υπήρχε πρόοδος και πραγματική ανάπτυξη πως θα πουλάγαν όλοι οι παραπάνω με τους ελεγχόμενους πολιτικούς τους φύκια (θεσούλες στο δημόσιο και λοιπά συναφή) για μεταξωτές κορδέλες στους αυτόχθονες ιθαγενείς και πως θα κρατιόντουσαν τόσες δεκαετίες στην κορυφή της χώρας;

Εαν υπήρχε ποτέ πραγματική ανάπτυξη θα έφευγαν όλοι οι άξιοι Έλληνες στο εξωτερικό; Και όσοι θα'μεναν θα πήγαιναν να φιλάνε τις κατουρημένες ποδιές του κάθε εγκατεστημένου από τους νταβατζήδες άθλιου κομματάρχη;

Για να πάμε πραγματικά πιο μπροστά χρειάζονται άνθρωποι που "ξέρουν τι σημαίνει πάω μπροστά".

Με νέες ιδέες σοβαρότητα και γνώση του τι γίνεται στον τόπο. Τούτος ο τόπος πλήρωσε και πληρώνει τους μαθητευόμενους μάγους. Άνθρωποι που μεγάλωσαν στα κομματικά γραφεία και ποτέ δεν έπιασαν ούτε ένα στυλό να γράψουν κάτι, πόσο μάλλον έναν κασμά να γκρεμίσουν και να ξαναφτιάξουν, δεν κάνουν για τέτοια.

Το θέμα είναι να πειστούν οι σωστοί πολιτικοί τωρινοί και μελλοντικοί να περπατήσουν δίπλα μας για να μας αντιμετωπίσουν ως ανθρώπους κι όχι ως υπηκόους και αυτό μόνο προεκλογικά.

Άνθρωποι της δουλειάς θα δώσουν λύσεις. Μπορεί να μην έχουν όλοι τα πτυχία επιστημοσύνης και να κρίθηκαν ανίκανοι κάποτε να μπορούν να ανέβουν στις κομματικές ιεραρχίες πιάνοντας μια θέση, αλλά υπάρχουν και ζουν την "αγορά" καθημερινά. Έχουν πλούτο ιδεών και προπαντός είναι τίμιοι. Αν πραγματικά ζητάμε κάτι νέο πρέπει να μαζέψουμε ανθρώπους και ιδέες, να ταιριάξουν, να αξιολογηθούν και να πάμε μπροστά υλοποιώντας τις...

Δε εννοώ κατ' επάγγελμα πολιτευτές. Θέλω επιτυχημένους χωρίς ρουσφέτια, έντιμους, με διάθεση να προσφέρουν έστω για μια θητεία, με όλα τα οικονομικά τους ανοιχτά στον κόσμο. Τα πριν και τα μετά.

Βλέπεται λοιπόν εσείς κανέναν από τους υπάρχοντες εντός κοινοβουλίου να έχει αυτά τα προσόντα για τέτοιες κόντρες;

Τότε θα πρέπει να τους ανακαλύψουμε και να τους προωθήσουμε εμείς...

Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε από ένα κράτος που είναι μαθημένο να αναπαράγει το θλιβερό μέτριο, αδιάφορα, αντιαισθητικό εαυτό του. Το απαιτούμενο άλμα ποιότητας θα γίνει μόνο σε προσωπικό επίπεδο από όσους θέλουν και μπορούν. Προσωπική ανάταση η οποία οδηγεί στη νόηση.

Και μόλις δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα τότε και μόνο τότε θα αλλάξουν τα πράγματα.
Για να τελειώσει αυτό το καθεστώς που μας επιβάλλουν οι κληρονόμοι βουλευτικών εδράνων και ολόκληρων κομμάτων οι πιο τυχεροί. Που εφαρμόζουν ότι τους πούνε προστάτες, σπόνσορες και νταβατζήδες και τον λαό που μόνο προεκλογικά επικαλούνται τον θέλουν απαθή στην συνέχεια.

Να μην μπορεί να αντιδράσει γιατι δεν θα έχει να φάει και πρέπει να φροντίσει πρώτα αυτό σαν θηρίο της ζούγκλας.

Πάει και τελείωσε, να μην τους αφήνουμε πλέον το παιχνίδι στα χέρια τους. Ας αρχίσει κάτι με άλλους ανθρώπους και πρακτικές, ώστε να υπάρξει λίγο φως.

Τέρμα στους άνευρους κομματάρχες και τις συμμορίες των προστατών τους, που λυμαίνονται τη χώρα μας...

ΣΧΕΔΙΟ ΦΥΓΗΣ...

Η χώρα μας, που είναι πλούσια χώρα, με δυνατό τουρισμό, ναυτιλία, φυσικούς πόρους, καλό κλίμα και χώμα για αγροτική παραγωγή, εργατικούς πολίτες, καλή γεωγραφική θέση θα μπορούσε να ειναι από τις πιο δυνατές χώρες παγκοσμίως.

Είχαμε διαμορφώσει μια νοοτροπία καταναλωτική, μια νοοτροπία καλοπέρασης σύμφωνα με την απλή λογική και τη δυνατότητα που μας έδινε η οικονομική κατάσταση που για αρκετά χρόνια φαινόταν να διαμορφωνόταν όλο και προς το καλύτερο.

Αλλά το στραβό μας το κεφάλι δεν μας το επέτρεψε και σήμερα είμαστε οι επαίτες της Ευρώπης.

Οι πειραματισμοί και ο λαϊκισμός κατέστρεψαν ένα ολόκληρο λαό. Ο πρωθυπουργός καλείται τώρα να πάρει πρωτοβουλίες άμεσα και να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Τώρα και όχι αύριο, διότι αύριο θα είναι πλέον αργά για μια κοινωνία που φθίνει δραματικά όχι μόνον οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά.

Το 2010 όμως το μνημόνιο άρχισε γενικά να μας μαζεύει όλους, τα πράγματα στριμώχτηκαν άγρια και συνεχώς αυξάνεται η πίεση στον δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό.

Αυτό που ακόμα δεν έχω δεί είναι ένα σχέδιο για το πού θέλει να πάει αυτή η χώρα. Να διαλέξουμε που θέλουμε να είμαστε άριστοι και να εξάγουμε και τι θέλουμε να εισάγουμε. Που θέλουμε να είναι η χώρα το 2020 και να δώ ένα σχέδιο για το πώς θα πάμε εκεί.

Η κρίση είναι μεν οικονομική - πολιτική αλλά και κοινωνική - πνευματική και ηθική. Πάνω στην αμεριμνησία των πολιτών και την αφροσύνη των πολιτικών, για να μην πούμε και στην υστεροβουλία, την ιδιοτέλεια και τη δολιότητά τους, χτίστηκε το κατάλληλο πειραματικό πεδίο για τις διεθνείς αγορές. Εδώ θα δοκιμαστούν οι στρατηγικές τους για την αφαίρεση των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων ολόκληρου του αιώνα, γιατί εδώ οι αντιρρήσεις θα είναι μικρές λόγω της υπερχρέωσης και της δεινής θέσης της χώρας. Εδώ είναι το πρόγραμμα - πιλότος, για όλη την Ευρώπη.

Επομένως είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι η κρίση είναι μόνο Ελληνική. Η Ελλάδα επιλέχτηκε κι έγινε πεδίο δοκιμών λόγω του εξαχρειωμένου και χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, των πελατειακών σχέσεων, του ρουσφετιού, της αδιαφάνειας και της αδικίας.

Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο και μια δυνατή ομάδα να το εκτελέσει.

Αφενός να αλλάξουμε ως άνθρωποι σταματώντας να ψάχνουμε μαγικούς τρόπους συνέχισης του "κακού ευδαιμονισμού", αφετέρου να αναζητήσουμε λύση έξω από το υποθηκευμένο και ακινητικό πολιτικό σύστημα. Μόνον με όρους κινήματος μπορεί να έλθουν λύσεις έξω από την Ελληνική αφασική αριστερά ή τη διαχειριστική σοσιαλδημοκρατία.

Αν βρεθεί πολιτικός να το εμπνευστεί, να το τεκμηριώσει και να πείσει πως θα το υλοποιήσει. Αλλιώς...

JOURNEY TO THE CENTER OF THE EARTH (MOVIE)...

Based on the famous novel by Jules Verne.

Four persons try to get to the centre of the world by entering into a world of caves by a volcano.

On their way they discover among other things also prehistoric animals like some dinosaurs...

Ο ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Τζανή Αλιφέρη από το 1959.

Ένας εκ πεποιθήσεως εργένης και γεροντοπαλίκαρο, τη νύχτα μιας παραμονής των Χριστουγέννων συνειδητοποιεί τη μοναξιά του και αποφασίζει να παντρευτεί...




Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7665166835341075199&hl=el&fs=true

ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ...

Η Μαλβίνα η φτωχούλα,
εικοσάρα κι ομορφούλα
γελαστή και πεταχτούλα,
ήτανε και πονηρούλα.

Κι ήξερε ότι τα πλούτη
τη φτωχή ζωή μας τούτη,
τηνε κάνουνε μεγάλη
απ' τη μια στιγμή στην άλλη.

Για να βρει ζωή μεγάλη,
στο μυαλό της έχει βάλει
ότι θα την κατακτήσει,
γέρο πλούσιο αν κερδίσει.

Και χωρίς καιρό να χάσει
πέρασε σ' αυτή τη φάση...
Όπου εις το πρώτο βήμα,
το εντόπισε το θύμα...

Τα 'ριξε σε γεροντάκι
που 'τανε ογδονταράκι
κι είχε τόνους παραδάκι!
Κι ήταν και κοροϊδάκι...

Του 'πε πως φαντάζει νέος!
Του 'πε ότι είναι ωραίος!
Του 'πε πως τον αγαπάει!
Και κανένα δε ρωτάει...

Μέθυσε το γεροντάκι
απ' το ωραίο κοριτσάκι
και στο πι και φι της βάνει
εις την κεφαλή στεφάνι.

Από το Ληξιαρχείο,
πάνε Συμβολαιογραφείο
και της γράφει ό,τι έχει!
Που τι έχει δεν κατέχει!

Μόλις πέσαν στο κρεββάτι,
της χιλιμιντρά σαν άτι!
Και της λέει πως: Αγόρι
θα της σπείρει! Oχι κόρη.

Μα σαν μπήκαν στην ουσία...
Δηλαδή στη συνουσία,
η καρδιά του τον προδίδει
και ως και την ψυχή τής δίδει!

Κι έτσι τώρα η Μαλβίνα,
που λυσσούσε απ' την πείνα
είν' η πιο καλή η νύφη!
και τη γλείφουνε! Δεν γλείφει...

Κι όποια ώρα και αν γουστάρει,
"με του γέρου το τομάρι..."
που μπετάτα! το 'χει πάρει...
Παίρνει άντρα παλικάρι!

Το σατιρικό ποίημα της Στέλλας Κόνιαρη που πήρε την 5η θέση στον 1ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Έμμετρης Σάτιρας "Παύλος Πολυχρονάκης" που ξεκίνησε πέρσι στα Χανιά.

ΚΡΙΣΗ ΜΕΣΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ...

- Ήρθε ο Νίκος να σε βρει προχθές το βράδυ;

Ρώτησε η γυναίκα του όταν με πάντηξε το πρωί.

- Όχι, δεν ήρθε προχθές, μα έχω κιόλας να τον συναντήσω εδώ κι έξι μήνες, σούπε πως θα 'ρχόταν;

- Δεν είπε τίποτα, μα έκανε πως έγραφε στον υπολογιστή μέχρι που πήγα και κοιμήθηκα στις 11.00μμ και σε λιγάκι τον άκουσα να βγαίνει από το σπίτι και πρέπει να γύρισε αργά. Υπόθεσα πως θα 'ρχότανε σε σένα.

- Σε μένα έρχεται μόνο όταν θέλει βοήθεια για κάτι, με τους άλλους φίλους σας που βγαίνετε μαζί θάταν.

- Ούτε κει πήγε, τους ρώτησα, μα που να πάει νυχτιάτικα και φτιαγμένος αφού είχε ξυριστεί και λουστεί από νωρίς...

Και δεν είναι η πρώτη φορά που ξεπορτίζει αργά το βράδυ, όταν πέφτω να κοιμηθώ αφού όλο το απόγευμα γυρίζω το παιδί στα φροντιστήρια και κείνος είναι στο σχολείο ή τα χωράφια και υποτίθεται πως γυρίζει κουρασμένος.

- Έτσι που τον ξέρω, μάλλον θα πήγε στο μπαρ που είναι εκείνη η ξεπεσμένη Ρουμάνα που ζητά μόνο 40 ευρώ να κάτσει στον οποιοδήποτε. Σε τέτοιες βραδυνές εξόδους την είχε δει...

- Τι να πάει να κάνει;

- Να βρει ότι δεν του δίνεις εσύ και να επιβεβαιωθεί κιόλας σαν άντρας στο παραπέντε που βρίσκεται και τον πιάνει η κρίση της μέσης ηλικίας. Σου λέει για λίγα χρόνια ακόμη θα μου σηκώνεται ο αποστόλης και τη γυναίκα την βαρέθηκα πια, έχει πιάσει κει κείνη τα 40 πια, ζυγίζει και 200 οκάδες μόνο ο κώλος της...

Παντρευτήκατε στην εποχή σας έχοντας εκείνος στο νου του τα κτήματα και τα οικόπεδα - φιλέτα στον Πλατανιά κι εσύ τον επιστήμονα που άσπρισαν τα μαλλιά του στα θρανία, μα εδά τα άσπρα μαλλιά είναι μειονέκτημα όπως και η κοιλιά (γινομένη από τις ταβέρνες που βόσκετε) για αυτό έτρεχε πέρσι στο άλσος να την ρίξει και κοίταζε και όσες κολυμπούσαν τον χειμώνα, μα δεν έκατσε η καλή και κοιτά τώρα αλλού.

Αν δεν ήταν τσιφούτης θα πήγαινε ως το Ρέθυμνο που είναι οι δασκαλοσχολές και γίνεται κυριολεκτικά της πουτάνας η παρέλαση κάθε βράδυ μα αυτός τσιγκουνεύεται τα καύσιμα και δεν γουστάρει να κάνει νυχτερινούς δρόμους πήγαινε - έλα. Και από την άλλη πως να μοστράρει για νέος, ελεύθερος κι ωραίος με το σαράβαλο αγροτικό φορτωμένο κούρκουτα, άσε που οι νεαρές τσουλάρες μάθανε και απαιτούνε λεφτά για ποτά και λοιπά φοιτητικά έξοδα από τους κορτάκηδες [αύριο οι ίδιες με πτυχία θα κάνουνε τις δασκάλες στα παιδιά σας και θα τα κατεβάζουνε στους δρόμους για "αγώνες", τεμπονέρες και λεφτά για την παιδεία].

Άμα τον δεις να πουλά το αγροτικό και να παίρνει κάμπριο ν' ανησυχείς πραγματικά, καθώς κι άμα τον δεις να ενδιαφέρεται να βάψει τα άσπρα μαλλιά και δεν φορά πια περισκελίδες ως το γόνατο από την λαϊκή για σώβρακα, μα αγοράζει τα πούστικα του Κalvin Clain από το ΕROS. Και το μουστάκι του μπορεί να ξυρίσει που τό'χει για κειμήλιο, όπως είναι ίδιο με του πατέρα του.

'Ή άμα αφήσει τα χωράφια να ρημάξουνε όπου σου λέει τώρα πως πάει αξημέρωτα και την βγάζει στο εξοχικό του που ανακαίνισε πέρσι με την καθηγήτρια της ψυχολογίας, όπως υποψιάζονται οι μαθητές τους και γελούν πονηρά μεταξύ τους...

Και για το τέλος, αφού είστε μαζί μόνο όταν σας καλούν σε κάποια κοινωνική εκδήλωση για τα μάτια του κόσμου και την υπόλοιπη μέρα χώρια, τι άλλο περίμενες να συμβεί νομοτελειακά, όπως η ζωή δείχνει;

ΙΕΡΕΣ ΦΟΒΙΕΣ...

Εισαγωγική διάλεξη για τα οφέλη της μεθόδου Silva πρόκειται να γίνει το βράδυ σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης και με φοβική ανακοίνωση της η τοπική εκκλησία μας (από τις πολλές που συνηθίζει τα τελευταία χρόνια για οτιδήποτε πνευματικό πέρα από κεριά, ψαλμούς και λιβάνια στους χώρους της), εφιστά δήθεν την προσοχή μας.

Έτσι κατ' αυτούς:

"Η Ιερά Μητρόπολις Κυδωνίας και Αποκορώνου εφιστά την προσοχή, διότι τα σεμινάρια Σίλβα αλλοιώνουν επιστημονικές ορολογίες, προκειμένου να μυήσουν τον ασκούμενο στις ενεργειακές αντιλήψεις και πρακτικές της παραψυχολογίας και των ανατολικών θρησκειών, με τη συνδρομή των πονηρών πνευμάτων.

Βασικές ιδέες της οργάνωσης αφορούν τον διαλογισμό, το κάρμα, τη μετενσάρκωση, την αυτο - ύπνωση, τις αναδρομές στο παρελθόν, τον πνευματισμό, την αστρική προβολή, την αυτόματη γραφή, την κρυστάλλινη σφαίρα, τις κάρτες Ταρώ, την αύρα κ.ά. αποκρυφιστικές τεχνικές...

Στην Ελλάδα η οργάνωση Σίλβα ήρθε από τον Ελληνοαμερικανό Πωλ Γρίβας το 1977. Σήμερα τη διευθύνουν η Μαριάννα και ο Παναγής Μεταξάτος διοργανώνοντας σεμινάρια, όπως αυτό που προγραμματίζεται αυτές τις ημέρες στην πόλη μας. Προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον, υπόσχονται την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου δυναμικού του εγκεφάλου, την ανάπτυξη των δημιουργικών δυνάμεων του νου μέσω του οραματισμού, της φαντασίας, της θετικής σκέψης και του προγραμματισμού..."

Έτσι λοιπόν ο από χρόνια γνωστός μου Παναγής είναι η τωρινή προσωποποίηση του Σατανά και εγώ σαν παλαιός απόφοιτος της μεθόδου Silva θα πάω στην κόλαση (τους) αν δεν πλυθώ με αγιασμό ή καλύτερα να μοναστηρέψω (μαζί με πολλά εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο που την ξέρουν τα χρόνια που διδάσκεται και δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω πέρα από αυτά με τα έντονα γράμματα), δεξιότητες που κάθε άνθρωπος οφείλει να χρησιμοποιεί στην ζωή του για να πετύχει τους στόχους του, πέρα από τις άλλες γνώσεις που αποκτά και οι οποίες εξελίσσονται, μεταλλάσσονται, οι παλιές γίνονται άχρηστες και ξεπερασμένες και οι πολλές νεώτερες απαιτούν άλλη διαχείριση...

Να από τι φοβίες κατέχονται για όσους πιστούς ξεφεύγουν από τον δικό τους έλεγχο, που στο κάτω κάτω το ίδιο με τον Παναγή κάνουν κι αυτοί:

Μια καλοστημένη επιχείρηση, που εκμεταλλεύεται τις ανασφάλειες και το άγχος των ανθρώπων πουλώντας λύσεις οι οποίες κινούνται στον χώρο της φαντασίας και της αυθυποβολής...

Στις θρησκείες τι παραπάνω γίνεται με αυτόν τον αόρατο φίλο των ενηλίκων που λένε "Θεό" και τον πουλούν όπως μπορούν οι ρασοφόροι, μέχρι που βάζουν κόσμο να αποσύρεται από τα εγκόσμια ή να τρομοκρατεί & ν' αυτοκτονεί για χάρη του όπως οι ισλαμιστές...

Παλαιότερα (όταν παρακολούθησα κι εγώ για πρώτη φορά την διάλεξη και το σεμινάριο με πλήθος επώνυμου κόσμου των Χανίων) που ο πρώην επίσκοπος ήταν σοφότερος δεν είχαμε τέτοιου είδους ανακοινώσεις. Με το νυν που μεγάλωσε σε μοναστήρια τι να πεις...

Εγώ πάντως θα συνόδευα μια από τις χαριτωμένες παρθενόπες δασκαλίτσες (με τις εθνικιστικές εξάρσεις που βλέπω στις εθνικές επετείους σε εκδηλώσεις τους, μα και με "ιερά" προνόμια που δεν έχουν άλλες συναδέλφισσες τους) να παρακολουθήσουμε μαζί την σημερινή διάλεξη να διαλυθούν οι όποιες φοβίες τους...

ΔΥΣΕΥΡΕΤΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ...

Ειδικότητες της Ελληνικής οικονομίας που δεν θα αντιμετωπίσουν σύντομα ανεργία είναι δέκα όλες κι όλες, στα σημερινά προβλήματα που περνάμε.

Θέλετε να τις μάθετε; Δείτε τις:

Στελέχη πωλήσεων.

Τεχνικοί Η/Υ.

Γραμματείς όλων των βαθμίδων.

Λογιστές και χρηματοοικονομικοί υπάλληλοι.

Στελέχη διοίκησης (ανώτερο και ανώτατο επίπεδο).

Προσωπικό ΙΤ (κυρίως προγραμματιστές/developers).

Εργάτες - χειρονάκτες (εργασίες που τις έχουμε παραχωρήσει ολοσχερώς σε αλλοδαπούς).

Εξειδικευμένοι τεχνίτες.

Πτυχιούχοι μηχανικοί.

Στελέχη εξυπηρέτησης πελατών και προσωπικό υποστήριξης πελατών μετά την πώληση.

ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ...

Το μυστικό σε όλες τις σχέσεις είναι να κάνεις την άλλη πλευρά συνένοχη.

Αυτό γίνεται σήμερα με το μνημόνιο και το "μαζί τα φάγαμε", αυτό γινόταν από το '81 με την εισαγωγή του κομματισμού στον κρατικό μηχανισμό. Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει το έγκλημα αποδεκτό από όλους και με τον καιρό να νομιμοποιηθεί.

Το ερώτημα όμως είναι ποιος είχε το μαχαίρι και ποιός το καρπούζι. Η εύλογη απάντηση είναι οι πολιτικοί το μαχαίρι (συμβάσεις έργων, ανεξέλεγκτες αγροτικές επιδοτήσεις, μια θέση στο δημόσιο) και οι πολίτες το καρπούζι (την ψήφο).

Η γενιά των πολιτικών που μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση, δεν είδε την πολιτική ως μέσω προσφοράς στον τόπο. Ως μέσω καλυτέρευσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Ως μέσω ανάπτυξης αυτής της χώρας. Την είδε ως μέσω πλουτισμού. Άκρατου πλουτισμού και μάλιστα όσο το δυνατόν συντομότερα.

Και επειδή το κυνήγι για το χρήμα δεν έχει ηθικούς φραγμούς έτσι και οι πολιτικοί μας δεν είχαν κανέναν ηθικό φραγμό να εκμεταλλευτούν την δύναμη τους υποσχόμενοι θέσεις, προνόμια, μαύρα λεφτά, προκειμένου να εξασφαλίσουν το "καρπούζι" από μια ρηχή, με όλο και μειούμενη παιδεία, μικροαστική τάξη, που μέσω δανείων και κοινωνικών παροχών φόρεσε την μάσκα του μεσοαστού.

Ο κυνισμός των πολιτικών έφερε την νοσηρή νοοτροπία του "πελάτη ψηφοφόρου". Αυτοί την καλλιέργησαν πνίγοντας την οποιαδήποτε διέξοδο μέσω της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, διαλύοντας τα πανεπιστήμια, εκμεταλλευόμενοι τα χειρότερα χαρακτηριστικά του Έλληνα πολίτη. Δεν λέγονται τυχαία οι 300 "εθνοπατέρες". Ο ρόλος τους είναι να ηγούνται και όχι να εμπαίζουν.

Όλοι φταίμε τελικά το ίδιο.

Πρώτα φταίνε αυτοί που τα κάνανε (τα φάγανε) όλα αυτά. Μετά φταίμε εμείς που τα (τους) ανεχθήκαμε όλα αυτά.

Μπορεί οι πολιτικοί να φταίνε περισσότερο όσον αφορά στα λεφτά που έβαλαν στο χέρι αλλά εμείς οι πολίτες φταίμε περισσότερο από αυτούς όσον αφορά στη νοοτροπία που διαμορφώσαμε, στην κοινωνία που όλοι μαζί φτιάξαμε, στις αξίες που καταφέραμε να μην έχουμε και στις αξίες που τελικά έχουμε.

Είναι αλήθεια ότι όλοι μας, ακόμη και χωρίς να αποκομίσουμε κανένα ίδιον όφελος, ανεχτήκαμε στην καθημερινότητά μας μυριάδες παρατυπίες (για να μην πω παρανομίες) να συμβαίνουν γύρω μας. Μπορεί να μην τις κάναμε οι ίδιοι, δεν κάναμε όμως και τίποτα για να τις εμποδίσουμε ή να τις διορθώσουμε.

Η παθητικότητά μας αυτή είναι η ευθύνη μας. Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας αλλάξουμε, ας γίνουμε περισσότερο ενεργοί πολίτες. Δεν μιλάω για μεγαλεπήβολους ηρωισμούς, μιλάω για μικρά, καθημερινά, ασήμαντα πράγματα, που μέχρι τώρα τα αντιμετωπίζαμε με ένα "δε βαριέσαι, έτσι είναι η κατάσταση".

Ε όχι, η κατάσταση δεν είναι πια έτσι, η κατάσταση θα αλλάξει εδώ και τώρα, γιατί εγώ, ως πολίτης, θα το απαιτήσω.

Όλοι εμείς που δεν έχουμε εξουσία αυτό μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί να μην είναι τίποτα τρανταχτό αυτό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι θαύματα δεν γίνονται και ότι οι μικρές αλλαγές φέρνουν τις μεγάλες...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία - κωμωδία από το 1986.

Ο Κώστας Τσάκωνας αγαπημένος όσων μεγάλωσαν στα '80s με τις βιντεοταινίες, σε μια κωμική περιπέτεια για τον αντίκτυπο που είχε τότε το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, με το γνωστό χιούμορ του...



Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=5606521606224076540&hl=el&fs=true

THE PAINTENT HILLS (CLASSIC LASSIE MOVIE)...

A Classic Lassie movie. After years of prospecting, Jonathan finally strikes gold. He returns to town only to discover that his partner has since died and left Tommy fatherless.

He decides to leave Shep (played by Lassie) with Tommy to cheer him up. Meanwhile Jonathan's new partner Lin, isn't interested in sharing the gold, and lures Jonathan to his death. Lassie immediately deduces what's happened...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ...

Επανερχόμαστε σε προηγούμενες δεκαετίες.

Οι δείκτες της ιστορίας πάνε πίσω, αφού μισθοί και συντάξεις σήμερα με τις άγριες περικοπές δεν επαρκούν. Καλές είναι λοιπόν, και οι δουλειές "αλλού", εδώ γύρω στα χωράφια που οι ίδιοι είχαν παρατήσει τα προηγούμενα χρόνια.

Ντόπιοι είναι πια οι περισσότεροι εργάτες της γης, με έδρα όμως τις πόλεις που ζούσαν ως τώρα. Καλλιεργούν οι ίδιοι ότι θέλουν να τρώνε σε μικρές ποσότητες, μερικοί μάλιστα εμπορεύονται τα περισσεύματα της συγκομιδής τους σε γνωστούς και φίλους, αν και όχι "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες". Μοιράζουν τον χρόνο τους σε δουλειά (αν έχουν ακόμη) και αγροτικά.

Η επιστροφή λοιπόν στα πατρώα εδάφη, στη μάνα γη, είναι καθημερινό φαινόμενο και στο νομό μας όπως διαπίστωσα σε πρόσφατη εξόρμηση στην ύπαιθρο.
Υπάλληλοι και συνταξιούχοι ξαναθυμούνται τα χωράφια τους. Επίσης οι ίδιοι οι επαγγελματίες αγρότες που μέχρι τώρα έβαζαν αλλοδαπούς να κάνουν την ελαιοσυλλογή ή το μάζεμα των πορτοκαλιών επιστρέφουν στο μεροκάματο.

Αποφάσισαν να κάνουν πράξη το λεχθέν υπό (σοφού) μαντιναδολόγου:

Όποιος στην κρίση πού 'χουμε
δεν θέλει να πεινάσει,
τα χωράφια των προγόνων του
ας πάει να ξερημάσει...

Η ΜΙΚΡΗ ΣΑΥΡΑ...

Ένα κοάλα καθόταν σε ένα δέντρο και κάπνιζε ένα μπάφο όταν μια σαυρίτσα πέρασε από κάτω, κοίταξε ψηλά και είπε:

- Έι κοάλα! Τι κάνεις;

Το κοάλα είπε:

- Καπνίζω ένα μπάφο. Ανέβα να κάνεις κι εσύ!

Κι η σαυρίτσα σκαρφάλωσε και κάθισε δίπλα στο κοάλα και κάπνισαν μερικούς μπάφους. Μετά από λίγο η σαυρίτσα είπε ότι το στόμα της ξεράθηκε και θα πάει να πιει νερό από το ποτάμι. Η σαυρίτσα ήταν τόσο μαστουρωμένη που καθώς έγειρε για να πιεί νερό, έπεσε μέσα στο ποτάμι.

Ένας κροκόδειλος την είδε, κολύμπησε δίπλα της και τη βοήθησε να βγει από το νερό. Ρώτησε τη σαύρα:

- Τι σου συμβαίνει;

Η σαυρίτσα εξήγησε στον κροκόδειλο ότι καθόταν με το κοάλα πάνω στο δέντρο, κάπνισαν μερικούς μπάφους και μαστούρωσε τόσο πολύ που έπεσε μέσα στο ποτάμι καθώς προσπαθούσε να πιει νερό. Ο κροκόδειλος είπε ότι θα πάει να δει και αυτός.
Πήγε λοιπόν μέσα στο δάσος, βρήκε το δέντρο που καθόταν το κοάλα καπνιζοντας ακόμα μπάφο. Ο κροκόδειλος κοίταξε ψηλά και είπε:

- Έι, εσύ!

Και το κοάλα κοίταξε κάτω και είπε:

- Ουάου ρε συ! Πόσο νερό ήπιες;

ΚΟΠΡΙΤΕΣ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ...

Ο Πάγκαλος έχει γράψει ένα μικρό βιβλιαράκι με τίτλο «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη» (Εκδόσεις Πατάκη, Δεκέμβριος 2010) Από κει είναι οι 2 παρακάτω μικρές ιστορίες σε αφήγηση του ίδιου του Πάγκαλου:

1. "Ο Πάγκαλος αποφασίζοντας την αντικατάσταση του καυστήρα του υπουργείου εμπορίου προκάλεσε την τοποθέτηση ενός κόντρα πλακέ. Μία μέρα που επιθεωρούσε τα γραφεία διαπίστωσε ότι το κόντρα πλακέ είχε μία αρκετά μεγάλη τρύπα και ω του θαύματος εμφανίστηκε μία ανθρώπινη κεφαλή.

Κάποιος έμπαινε με τα τέσσερα μέσα στο υπουργείο καθυστερημένος. Τον άρπαξα αμέσως από τα μαλλιά και τον ακινητοποίησα σε ένα σημείο όπου όποια και αν ήταν η δύναμή του, ήταν αδύνατο να σηκωθεί, να φύγει προς τα έξω ή να μπει προς τα μέσα. Τον ερώτησα το όνομά του και μου είπε ότι ήταν κάποιος τμηματάρχης. Έστειλα λοιπόν ανθρώπους του γραφείου μου που με συνόδευαν και εκάλεσαν όλους τους υπαλλήλους κρατώντας πάντα το θύμα μου από τα μαλλιά γονατιστό στα τέσσερα, εξεφώνησα λογίδριο.

Τους είπα πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο εξευτελισμός κάποιου ο οποίος το σκάει από την δουλειά του με αυτόν τον ποταπό τρόπο και να θαυμάσουν την κατάσταση της πλήρους ανυποληψίας στην οποίο είχε περιέλθει ο ατυχής τμηματάρχης. Στο τέλος του είπα ότι δεν επρόκειτο να τον τιμωρήσω, γιατί αυτό που έπαθε είναι ο,τι χειρότερο μπορούσε να πάθει ένας άνθρωπος που έχει στοιχειώδες φιλότιμο". (σελ 32)

2. "Μετά το τέλος της συνόδου κορυφής στη Ρόδο, ο Πάγκαλος, επειδή πολλά από τα φαγητά είχαν περισσέψει, αποφασίζει να ανοίξει τον μπουφέ στους αστυνομικούς που φύλαγαν τους επισήμους «Δυστυχώς μετά από μιάμιση ώρα περίπου εισέβαλε στο γραφείο μου ο υπεύθυνος για την τροφοδοσία και μου είπε ότι οι αστυνομικοί αφού φάνε συναποκομίζουν τα ως επί το πλείστον ασημένια σκεύη και αποχωρούν.

Κατέβηκα αμέσως στην κεντρική είσοδο του καστέλου και όταν είδα να φθάνει μια ομάδα αστυνομικών, τους ρώτησα αν έρχονται από την τραπεζαρία. Μου είπανε ναι και τότε ζήτησα να αδειάσουν αμέσως τις τσέπες τους. Κατακόκκινοι αναγκάστηκαν να συμμορφωθούν και από τις τσέπες τους έπεσαν αναπτήρες, αλατιέρες, τασάκια, μαχαίρια, πιρούνια και κουτάλια.

Μετά από ένα σύντομο σχολιασμό τον οποίο μπορείτε να φανταστείτε και δεν θέλω να επαναλάβω, όταν τους ρώτησα πώς διανοήθηκαν να κάνουν αυτό το πράγμα, μου απάντησαν ότι θεωρούσαν ότι τα μαχαιροπήρουνα ήταν του κράτους και είχαν σκεφτεί να τα κρατήσουν για souvenir»(σελ 109, 110).

Έχω τη καλή πρόθεση να πιστέψω τα γραφόμενα του συγγραφέα.

Με μια απορία ωστόσο: Γιατί οι πολιτικοί αφού βλέπανε από τότε όλες αυτές τις απαράδεκτες πράξεις δε προνόησαν; Γιατί τακίμιασαν τόσα χρόνια με τους κοπριτο-συνδικαλιστές; Γιατί τους έδωσαν τόση εξουσία; Γιατί διόριζαν και γέμιζαν τις υπηρεσίες;

Με τα γραφόμενα του μας λέει πως ο ίδιος ανέχθηκε καταστάσεις και δεν εφάρμοσε τον νόμο. Και άλλες πολλές που έχουν να αφηγηθούν άλλοι πολιτικοί Άρα αυτό το δημόσιο είναι δικό τους προϊόν.

Και κάποια ακόμη "Γιατί" που ξέρω πως έχουν μόνο μια απάντηση.

Που έδωσε μόνος του προχθές: Για τις ΨΗΦΟΥΣ.

Στο παιγνίδι των προσλήψεων ενεπλάκησαν παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα. Μετά από κάθε εκλογική μάχη οι χαμένοι έμπαιναν στο ψυγείο, οι νικητές έκαναν νέους διορισμούς και όλοι βολεύονταν ώσπου έσκασε κι αυτή η φούσκα...

ΚΟΠΡΙΤΕΣ...

Ο Πάγκαλος μιλώντας στο "Βήμα της Κυριακής" είπε με λίγα λόγια που όλοι ξέρουμε και λίγοι λένε, τον επίλογο ενός πολιτικού παρελθόντος, στου οποίου τη δημιουργία συνέβαλε κι ο ίδιος και με το παραπάνω μάλιστα:

"Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί.

Το 75% των δαπανών του Δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους. Μας τρομάζουν η αλήθεια, η αντικειμενικότητα, η αξιοκρατία".

Ποιος όμως θα βρεθεί να διώξει τους πολλούς κοπρίτες από την Ελληνική ζωή; Όχι βέβαια οι νυν πολιτικοί μας!

Ο Πάγκαλος επανέλαβε πως μαζί με κάποιος φάγανε τα λεφτά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής πελατείας με αθρόους διορισμούς στο δημόσιο και έπειτα μας κάλεσε να σκεφτούμε ποιο είναι το πρόβλημα σε αυτή τη φράση. Ένα εμπόδιο είναι ίσως το ποιος μιλάει, το ότι δηλαδή ο κύριος Πάγκαλος είναι βουλευτής 30 χρόνια, και σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Το επιχείρημα δεν στερείται λογικής. Αν υπονοείται όμως πως τα φάγαμε όλοι οι Έλληνες εξίσου, αυτό είναι εντελώς ανακριβές.

Το ότι το παραδέχεται επίσης δεν σημαίνει τίποτα. Θα έπρεπε κι αυτός και οι όμοιοι του και των δύο κομμάτων εξουσίας να έχουν ήδη ξεκουμπιστεί, αφού αν ο διορισθείς κοπρίτης διέπραξε το αμάρτημα άπαξ και για το ψωμί του, ο άμετρος στα λόγια και τη μάσα Πάγκαλος, το έκανε κατ' επανάληψη και για το παντεσπάνι του.

Μα στο κόμμα σου πρωτίστως ρε Πάγκαλε (και μετά έμαθαν οι συνάδελφοί σας όλων των κομμάτων) δεν είσαστε που τα κάνατε πλακάκια με τους συνδικαλιστές για διορισμούς επί διορισμών χωρίς ποτέ να σκεφτείτε τη διόγκωση του δημόσιου χρέους που επιφέρατε;

Για ποιον λόγο ο πολίτης να ακούει τις εξηγήσεις σας, ενώ είναι αυτός που ακριβοπληρώνει τα λάθη σας;

Όσο για τις λέξεις αλήθεια, αντικειμενικότητα, αξιοκρατία ακούγονται μάλλον πολύ παράφωνες από το στόμα σου, μια και έχεις διορίσει ουκ ολίγους φίλους και συγγενείς. Μαζί με πολλούς άλλους που έχτισαν μακρόχρονες πολιτικές καριέρες με ρουσφέτια και διορισμούς χωρίς να δώσουν τίποτα στον τόπο πέρα από κοπρίτες να πληρώνει μηνιαίως και ν' ακούει τακτικά τα "αιτήματα τους" για περισσότερα προνόμια κι απολαβές...

Άραγε κοπρίτης γεννιέται ή γίνεται κάποιος;

Αν κοπρίτης γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, βουλιάζοντας αργά και σταθερά λόγω μονιμότητας στις ακαθαρσίες του ελληνικού δημοσίου, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα. Με διαύγεια, αξιοκρατία και διαφάνεια, μπορεί πιθανόν να αντιστραφεί η πορεία. Το κράτος να καθαρίσει από την κόπρο και μαζί της κι όλοι οι κοπρίτες. Μαζί τα φάγανε, μαζί να καθαρίσουνε κιόλας.

Αν όμως γεννιέται; Αν ένας τέτοιος κοπρίτης δεν αλλάζει, αν θα μείνει έτσι και γίνεται χειρότερος σε όλη του τη ζωή και δεν πρόκειται να βελτιωθεί όπως δηλώνει με τόση βεβαιότητα (εκ πείρας;) ο παλαιός βουλευτής; Δεν θα έπρεπε τότε να πιέζει για άμεσες απολύσεις ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Μαζί αναξιοκρατικά τα φάγανε, μαζικά δεν πρέπει και να απολυθούνε εδώ και τώρα οι φαύλοι;

Και τώρα ακόμη που η τρόικα πιέζει για μετατάξεις οι πιο κολλητοί τους (κι ενήμεροι σχετικά) βρήκαν νέα μηχανή βολέματος, μετατασσόμενοι σε υπηρεσίες με καλύτερους μισθούς, αφού όλα τα υπουργεία δεν ήταν ίσα στις αμοιβές (σύγκρινε τους τεχνικούς του ΥΠΕΘΑ με τα γνήσια κοπρόσκυλα της ΥΠΑ ή των τελωνείων του ΥΠΕΘΟ) για αρχή...

ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΙ...

Φράκτης στα σύνορα στον Έβρο θα εμποδίζει τους βρωμομετανάστες να εισέρχονται μπουλουκηδόν στην Ελληνική επικράτεια. Κάποιο μέρος τους τουλάχιστον, μέχρι οι πατρώνες τους να τους οδηγούν από αλλού, από άλλα μονοπάτια να μαγαρίσουν τη χώρα και κύρια την πρωτεύουσα της με οργανωμένο σχέδιο.

Νομίζω ότι ο φράχτης, έστω και σε επίπεδο συμβολισμού εισφέρει στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Το ελάχιστο που προσφέρει είναι ο τερματισμός του ως τώρα δικού μας δόγματος: "ευχαριστούμε που μας επιλέξατε ".

Τώρα που οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες (στην Πάτρα στο λιμάνι γίνεται χαμός καθημερινά), ότι δεν αντέχει η Ελληνική κοινωνία άλλο βάρος και τα συσσίτια άχρηστα στόματα, τώρα που η οικονομική κρίση έχει στρέψει αλλού τις προτεραιότητες, αποφάσισε η κυβέρνηση να δείξει πυγμή και σχέδιο.

Άλλωστε δεν εμποδίζει τη λήψη οποιουδήποτε συμπληρωματικού μέτρου που είναι απαραίτητο να πάψει η εισβολή.

Παρομοίως πρέπει να διαφυλαχτούν αποτελεσματικά τα θαλάσσια σύνορα μας, με την απαραίτητη βοήθεια όλων των Ευρωπαϊκών χωρών αν δεν θέλουν να κατακλυστούν οι πρωτεύουσες τους από την πλέμπα της Ασίας και της Αφρικής που αύριο θα ζητά δικαιώματα και τζαμιά. Να τελειώνουμε πια με δαύτους, να ελεγχθεί η λάθρα μετακίνηση πληθυσμών...

Κακά τα ψέματα: Αν δεν τραβήξεις σκανδάλη, σύνορα δεν μπορείς να φυλάξεις. Αυτό είναι όλο μας το πρόβλημα, αλλά για αυτό κανείς δεν μιλάει. Από λανθασμένη ευγένεια και πολιτική ορθότητα, φυσικά. Μη στενοχωρηθούνε οι διεθνείς νταβατζήδες και μας μαλώσουνε;

Και η άσκηση βίας κατά των λαθρομεταναστών είναι μονόδρομος. Μας βάζουν να τους λυπόμαστε για να μας αλώσουν τη χώρα. Θα μας πάρουν τη χώρα με όπλο τον ανθρωπισμό μας;

Όχι! Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Όσο κι αν σκούζουν διατετεγμένα οι διάφοροι περιθωριακοί αριστεριστές, που εκτός από την δήθεν συμπόνοια τους σε δήθεν ξεριζωμένους τριτικοσμικούς δεν έχουν και τίποτα άλλο να τους προσφέρουν, εμείς δίνουμε τα υπόλοιπα για την διαβίωση τους εις βάρος μας.

Αρκεί ν' ανακηρύξουμε έτος της σφαλιάρας το 2011 που μόλις άρχισε και να ρίχνουμε εν αφθονία σε όποιους προκαλούν σε τέτοια θέματα.

Δεν θα διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός, η ιστορική συνέχεια, η οικονομία, η χώρα ολόκληρη για να έχουνε φτηνούς εργάτες μερικοί απατεώνες εργολάβοι και μεγαλοκτηματίες, οι μόνοι που ωφελούνται μιας και οι άλλοι απλώς...διαδηλώνουν!...

ΥΓ. Χθες το αστυνομικό δελτίο εδώ είχε 9 συλλήψεις σε λίγες ώρες, όλοι οι συλληφθέντες Ασιάτες και Αφρικανοί 18 - 30 χρονών με δράση διαρρήξεις, κλοπές και συμπλοκές μεταξύ τους, όποιος κατάφερνε κι έβγαζε ένα μεροκάματο ορμούσαν οι άλλοι να του το πάρουν, είπαμε δεν χωρούνε άλλοι...

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ...

Μου ήρθε στο μυαλό η γνωστή ιστορία του Olivier Clerc:

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.

Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβουν μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.

Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.

Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό απ' ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο αλλά παρ' όλα αυτά δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.

Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει έως ότου το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.

Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ' ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό αποδεικνύει ότι, όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας εκάστου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως, με την παραπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές, χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του...

Συνειδητοποίηση, ή βράσιμο; Πρέπει να διαλέξετε!

Λοιπόν αν δεν είστε σαν το βατραχάκι μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά. Γιατί αλλιώς...