ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ...

Η Μαλβίνα η φτωχούλα,
εικοσάρα κι ομορφούλα
γελαστή και πεταχτούλα,
ήτανε και πονηρούλα.

Κι ήξερε ότι τα πλούτη
τη φτωχή ζωή μας τούτη,
τηνε κάνουνε μεγάλη
απ' τη μια στιγμή στην άλλη.

Για να βρει ζωή μεγάλη,
στο μυαλό της έχει βάλει
ότι θα την κατακτήσει,
γέρο πλούσιο αν κερδίσει.

Και χωρίς καιρό να χάσει
πέρασε σ' αυτή τη φάση...
Όπου εις το πρώτο βήμα,
το εντόπισε το θύμα...

Τα 'ριξε σε γεροντάκι
που 'τανε ογδονταράκι
κι είχε τόνους παραδάκι!
Κι ήταν και κοροϊδάκι...

Του 'πε πως φαντάζει νέος!
Του 'πε ότι είναι ωραίος!
Του 'πε πως τον αγαπάει!
Και κανένα δε ρωτάει...

Μέθυσε το γεροντάκι
απ' το ωραίο κοριτσάκι
και στο πι και φι της βάνει
εις την κεφαλή στεφάνι.

Από το Ληξιαρχείο,
πάνε Συμβολαιογραφείο
και της γράφει ό,τι έχει!
Που τι έχει δεν κατέχει!

Μόλις πέσαν στο κρεββάτι,
της χιλιμιντρά σαν άτι!
Και της λέει πως: Αγόρι
θα της σπείρει! Oχι κόρη.

Μα σαν μπήκαν στην ουσία...
Δηλαδή στη συνουσία,
η καρδιά του τον προδίδει
και ως και την ψυχή τής δίδει!

Κι έτσι τώρα η Μαλβίνα,
που λυσσούσε απ' την πείνα
είν' η πιο καλή η νύφη!
και τη γλείφουνε! Δεν γλείφει...

Κι όποια ώρα και αν γουστάρει,
"με του γέρου το τομάρι..."
που μπετάτα! το 'χει πάρει...
Παίρνει άντρα παλικάρι!

Το σατιρικό ποίημα της Στέλλας Κόνιαρη που πήρε την 5η θέση στον 1ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Έμμετρης Σάτιρας "Παύλος Πολυχρονάκης" που ξεκίνησε πέρσι στα Χανιά.