ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ...

Βουλευτές καταψηφίζουν στη Βουλή το δεύτερο μνημόνιο. Η απόφασή τους αυτή τους/τις οδηγεί αυτομάτως εκτός κόμματος (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ).

Λίγες ημέρες αργότερα αρκετοί εξ αυτών των βουλευτών υπερψηφίζουν τη δανειακή σύμβαση.

Με αποτέλεσμα να ανοίγουν διάπλατα ή να μισοανοίγουν οι πόρτες για την επανένταξή τους στις ίδιες κοινοβουλευτικές ομάδες, από τις οποίες διεγράφησαν πολύ πρόσφατα...

Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα είναι πολύ πιθανό μετά τις εκλογές, να κληθούν να στηρίξουν δια της ψήφου τους τα ήδη ψηφισθέντα μέτρα που περιλαμβάνονται στο δεύτερο μνημόνιο. Αλλά και άλλα, σκληρότερα.

"Επαναστάτησαν" για λίγο και ψήφησαν όχι προς μηνός στο μνημόνιο. Τώρα μετανοήσαν για εκείνη την πράξη τους και ψηφίζουν ναι στους εφαρμοστικούς νόμους;

Γεμίσαμε μετανοούσες μαγδαληνές. Δεν ντρέπονται, δεν αλλάζουν...

Τι να περιμένει κανείς όμως όταν τα κόμματα εκπροσωπούν διάφοροι ξεπερασμένοι από την κοινωνία τη στιγμή που εκατοντάδες νέα πρόσωπα, φρέσκα, με δυναμισμό και όρεξη για προσφορά χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας και άρα καμία διάθεση για συμβιβασμούς με το πολιτικό κατεστημένο βρίσκονται μακριά από την πολιτική, επειδή η παρουσία τους θα σήμανε και το τέλος των διαχρονικά βολεμένων και ανίκανων.

Λεπτομέρειες της Ελληνικής πολιτικής ζωής όλα τούτα. Σε περίοδο εντονότατης κρίσης.

Που δείχνουν ολοφάνερα όμως ότι ακόμη και σήμερα η μικροπολιτική εξακολουθεί δυστυχώς, να αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της καθημερινής πολιτικής ζωής...

ΚΟΜΜΑ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;

Οι διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο μαντρί τους μετά από ανοιχτή πρόσκληση του Σαμαρά. Βασική προϋπόθεση ώστε να δείξουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη συστράτευσή τους στις ιδέες του κόμματος είναι να υπερψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της νέας δανειακής σύμβασης.

Μιλάμε για τον ίδιο πολιτικό αρχηγό που πριν μέρες εκβιάζοντας και απειλώντας με διαγραφή τους "αντάρτες" βουλευτές του και επιβάλλοντας κομματική πειθαρχία, ως απόδειξη ρητή και κατηγορηματική της απόλυτης υποταγής του, αλλά και του κόμματος του στις προσταγές της τρόικας, πραγματοποίησε μέχρι κεραίας τις απειλές του.

Και φυσικά μιλάμε για τους ίδιους βουλευτές που με σειρά δηλώσεών τους μας τόνιζαν σε όλους τους τόνους, ότι, ούτε η συνείδησή τους, αλλά ούτε και η προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια τους επέτρεπαν να υπερψηφίσουν αυτή την ίδια, την κατάπτυστη όπως την αποκαλούσαν δανειακή σύμβαση.

Η απάντηση λοιπόν, κάποιων βουλευτών στο δίλημμα: το κόμμα ή η συνείδησή μου; Ενα ηχηρό όχι ή η απουσία γιατί δεν τόλμησαν καν να μπουν στην αίθουσα.

Το αποτέλεσμα; Η διαγραφή.

Η συνέχεια; Η σιωπή ή η αρχή μιας κλάψας του τύπου "το κόμμα πάντα ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι μου" μετανοημένοι με την ουρά στα σκέλια.
Την επόμενη μέρα; Η αγωνιώδης εύρεση τρόπου επιστροφής στο σπίτι...

Τι είναι άραγε τώρα αυτό που κάνει και τον μεν αλλά και τους δε να παρουσιάζουν μια συμπεριφορά στην καλύτερη περίπτωση αλλοπρόσαλλη στη χειρότερη δε, απαράδεκτη και απολύτως ασύμβατη με τους θεσμικούς τους ρόλους;

Να είναι το "ο σκοπός (επανεκλογή) αγιάζει τα μέσα" καλή ευκαιρία να χωθούνε και πάλι στο κομματικό μαντρί;

Από ιδιοτέλεια και συμφέρον ξανά στα ίδια, ή έχουν άραγε όραμα κι ελπίδα αλλαγής και μας το κρύβουν;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ...

Επανερχόμαστε σε προηγούμενες δεκαετίες.

Οι δείκτες της ιστορίας πάνε πίσω, αφού μισθοί και συντάξεις σήμερα με τις άγριες περικοπές δεν επαρκούν. Καλές είναι λοιπόν, και οι δουλειές "αλλού", εδώ γύρω στα χωράφια που οι ίδιοι είχαν παρατήσει τα προηγούμενα χρόνια.

Ντόπιοι είναι πια οι περισσότεροι εργάτες της γης, με έδρα όμως τις πόλεις που ζούσαν ως τώρα. Καλλιεργούν οι ίδιοι ότι θέλουν να τρώνε σε μικρές ποσότητες, μερικοί μάλιστα εμπορεύονται τα περισσεύματα της συγκομιδής τους σε γνωστούς και φίλους, αν και όχι "κατά κύριο επάγγελμα αγρότες". Μοιράζουν τον χρόνο τους σε δουλειά (αν έχουν ακόμη) και αγροτικά.

Η επιστροφή λοιπόν στα πατρώα εδάφη, στη μάνα γη, είναι καθημερινό φαινόμενο και στο νομό μας όπως διαπίστωσα σε πρόσφατη εξόρμηση στην ύπαιθρο.
Υπάλληλοι και συνταξιούχοι ξαναθυμούνται τα χωράφια τους. Επίσης οι ίδιοι οι επαγγελματίες αγρότες που μέχρι τώρα έβαζαν αλλοδαπούς να κάνουν την ελαιοσυλλογή ή το μάζεμα των πορτοκαλιών επιστρέφουν στο μεροκάματο.

Αποφάσισαν να κάνουν πράξη το λεχθέν υπό (σοφού) μαντιναδολόγου:

Όποιος στην κρίση πού 'χουμε
δεν θέλει να πεινάσει,
τα χωράφια των προγόνων του
ας πάει να ξερημάσει...