ΚΟΜΜΑ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;

Οι διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο μαντρί τους μετά από ανοιχτή πρόσκληση του Σαμαρά. Βασική προϋπόθεση ώστε να δείξουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη συστράτευσή τους στις ιδέες του κόμματος είναι να υπερψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους της νέας δανειακής σύμβασης.

Μιλάμε για τον ίδιο πολιτικό αρχηγό που πριν μέρες εκβιάζοντας και απειλώντας με διαγραφή τους "αντάρτες" βουλευτές του και επιβάλλοντας κομματική πειθαρχία, ως απόδειξη ρητή και κατηγορηματική της απόλυτης υποταγής του, αλλά και του κόμματος του στις προσταγές της τρόικας, πραγματοποίησε μέχρι κεραίας τις απειλές του.

Και φυσικά μιλάμε για τους ίδιους βουλευτές που με σειρά δηλώσεών τους μας τόνιζαν σε όλους τους τόνους, ότι, ούτε η συνείδησή τους, αλλά ούτε και η προσωπική και εθνική τους αξιοπρέπεια τους επέτρεπαν να υπερψηφίσουν αυτή την ίδια, την κατάπτυστη όπως την αποκαλούσαν δανειακή σύμβαση.

Η απάντηση λοιπόν, κάποιων βουλευτών στο δίλημμα: το κόμμα ή η συνείδησή μου; Ενα ηχηρό όχι ή η απουσία γιατί δεν τόλμησαν καν να μπουν στην αίθουσα.

Το αποτέλεσμα; Η διαγραφή.

Η συνέχεια; Η σιωπή ή η αρχή μιας κλάψας του τύπου "το κόμμα πάντα ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι μου" μετανοημένοι με την ουρά στα σκέλια.
Την επόμενη μέρα; Η αγωνιώδης εύρεση τρόπου επιστροφής στο σπίτι...

Τι είναι άραγε τώρα αυτό που κάνει και τον μεν αλλά και τους δε να παρουσιάζουν μια συμπεριφορά στην καλύτερη περίπτωση αλλοπρόσαλλη στη χειρότερη δε, απαράδεκτη και απολύτως ασύμβατη με τους θεσμικούς τους ρόλους;

Να είναι το "ο σκοπός (επανεκλογή) αγιάζει τα μέσα" καλή ευκαιρία να χωθούνε και πάλι στο κομματικό μαντρί;

Από ιδιοτέλεια και συμφέρον ξανά στα ίδια, ή έχουν άραγε όραμα κι ελπίδα αλλαγής και μας το κρύβουν;