ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ΑΛΛΑ...

Γίνεται και θα γίνει ακόμη πολλή συζήτηση για το θέμα των κλειστών επαγγελμάτων. Όπως έχει γίνει και πολλή συζήτηση για το θέμα της απαγόρευσης ή μη του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, θέμα που επανέρχεται και διευθετείται τελικά ως χρηματική εξαγορά του ντουμανιού.

Συζητάμε το αυτονόητο με επιχειρηματολογίες ανθρώπων που έχουν τελείως διαφορετικά συμφέροντα από το "αυτονόητο", από ανθρώπους που θέλουν να αφήσουν το φαρμακείο στο γιό τους ή στην κόρη τους και δεν θέλουν άλλους πτυχιούχους φαρμακοποιούς παρείσακτους στα προνόμιά τους αυτά, για δικηγόρους που βολεύονται στις κατώτατες αμοιβές, που δεν δηλώνουν τις πραγματικές τιμές που εισπράτουν και μάλιστα έχουν βρεί τώρα και το επιχείρημα ότι αν δεν πληρώνουμε εμείς τα κορόιδα τις κατώτατες αμοιβές (και όχι εκείνοι τις ανώτερες αμοιβές που παίρνουν) κινδυνεύουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Η ίδια συζήτηση με τους εθισμένους με το κάπνισμα Ελληναράδες που θα υπερασπίζονται μέχρι τέλους το δικαίωμα τους να καπνίζουν στις καφετέριες και στα εστιατόρια που πηγαίνουν άλλοι με τα παιδιά τους και τις εγκύους γυναίκες τους και πρέπει τους ανέχονται γιατί αν ζητήσουνε το δίκιο τους σαν λιγότεροι ο καταστηματάρχης θα ταχτεί με τον τσαμπουκά καπνιστή που είναι καλύτερος πελάτης σαν πλειοψηφία και θα βρούνε οι μη καπνιστές το μπελά τους.
Τι τον κόφτει μετά αν πληρώσει ένα "τσιγαρόσημο" να καθαρίσει; Και η ευθύνη του κάθε Έλληνα που δεν μπορεί να πειθαρχήσει σε τίποτα που είναι;

Όταν αποφασίσαμε να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν φυσικό να έχουμε αποφασίσει να αναθεωρήσουμε τις αρχές του κοτσαμπασισμού, και των προνομίων ορισμένων ισχυρών που μεταβιβάζονταν από πατέρα σε παιδί, των προνομίων των τραπεζικών υπαλλήλων να διορίζουν τα παιδιά τους στις τράπεζες, των συμβολαιογράφων και των φαρμακοποιών που μεταβιβάζουν και αυτοί τα μαγαζιά στα δικά τους παιδιά ακόμη και χωρίς σπουδές φαρμακοποιού τη ίδια ώρα που άλλοι πτυχιούχοι δεν μπορούν ν' ανοίξουν φαρμακείο στον τόπο τους. Πράγματα που ισχύουν μόνο στην Ελλάδα...

Στην περίπτωση των φαρμακοποιών είναι ότι είχαν κάνει κατάχρηση των προνομίων, ακόμα και αντίθετα στον νόμο. Τα Σάββατα για παράδειγμα, ήταν ανεπίτρεπτο να μένουν τόσο λίγα φαρμακεία ανοιχτά. Τα ωράριά τους τις άλλες μέρες ήταν σαν δημοσίων υπαλλήλων, μα τα περιθώρια κέρδους τους τεράστια μια εποχή.
Πληρώναμε τα πιο ακριβά φάρμακα στην Ευρώπη ή από τα πλέον ακριβά.

Είχε αγανακτήσει κόσμος πάμπολλες φορές που βρέθηκε σε ανάγκη, έξω από κλειστά φαρμακεία κι έψαχνε τα "εφημερεύοντα" σε άγνωστους δρόμους. Για πορίστε έξω απόγευμα Τετάρτης, τι φτύσιμο πέφτει στις πόρτες των κλειστών φαρμακείων, πώς ο κόσμος ξεσκίζει αγανακτισμένος το χαρτί με την ανακοίνωσή τους, γραμμένο σε προκλητικό ύφος...

Υπάρχουν 10.000 επαγγέλματα καταγεγραμμένα διεθνώς, αλλά η "καθώς πρέπει" Ελληνική μικροαστική οικογένεια ξέρει μόνο τα εξής τρία: δικηγόρος, γιατρός, (πολιτικός) μηχανικός. Και τα τρία οδηγούν σε πλουτισμό, κοινωνική αποδοχή, έναν καλό - πλούσιο γάμο και κάποτε με μαθηματική ακρίβεια και στη Βουλή.

Για τους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς δεν χρειάζεται καν να συζητήσουμε τι είναι η πλειοψηφία τους...

Πολλά καλά πράγματα έγιναν από ανώμαλες καταστάσεις, όπως τώρα με τη πίεση της "τρόικας". Πχ η κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα έγινε στη διάρκεια της χούντας (1973). Ποτέ μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (1974) δεν ξανανοστάλγησαν οι Έλληνες την επαναφορά του θεσμού της βασιλείας.

Το ίδιο θα γίνει και με τα κλειστά επαγγέλματα και τις κατώτατες αμοιβές ορισμένων, όταν θα περάσει η ισχύς του Μνημονίου, θα αποτελούν μακρινή ανάμνηση του τωρινού βολέματος κάποιων ισχυρών συντεχνιών...