ΣΧΕΔΙΟ ΦΥΓΗΣ...

Η χώρα μας, που είναι πλούσια χώρα, με δυνατό τουρισμό, ναυτιλία, φυσικούς πόρους, καλό κλίμα και χώμα για αγροτική παραγωγή, εργατικούς πολίτες, καλή γεωγραφική θέση θα μπορούσε να ειναι από τις πιο δυνατές χώρες παγκοσμίως.

Είχαμε διαμορφώσει μια νοοτροπία καταναλωτική, μια νοοτροπία καλοπέρασης σύμφωνα με την απλή λογική και τη δυνατότητα που μας έδινε η οικονομική κατάσταση που για αρκετά χρόνια φαινόταν να διαμορφωνόταν όλο και προς το καλύτερο.

Αλλά το στραβό μας το κεφάλι δεν μας το επέτρεψε και σήμερα είμαστε οι επαίτες της Ευρώπης.

Οι πειραματισμοί και ο λαϊκισμός κατέστρεψαν ένα ολόκληρο λαό. Ο πρωθυπουργός καλείται τώρα να πάρει πρωτοβουλίες άμεσα και να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Τώρα και όχι αύριο, διότι αύριο θα είναι πλέον αργά για μια κοινωνία που φθίνει δραματικά όχι μόνον οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά.

Το 2010 όμως το μνημόνιο άρχισε γενικά να μας μαζεύει όλους, τα πράγματα στριμώχτηκαν άγρια και συνεχώς αυξάνεται η πίεση στον δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό.

Αυτό που ακόμα δεν έχω δεί είναι ένα σχέδιο για το πού θέλει να πάει αυτή η χώρα. Να διαλέξουμε που θέλουμε να είμαστε άριστοι και να εξάγουμε και τι θέλουμε να εισάγουμε. Που θέλουμε να είναι η χώρα το 2020 και να δώ ένα σχέδιο για το πώς θα πάμε εκεί.

Η κρίση είναι μεν οικονομική - πολιτική αλλά και κοινωνική - πνευματική και ηθική. Πάνω στην αμεριμνησία των πολιτών και την αφροσύνη των πολιτικών, για να μην πούμε και στην υστεροβουλία, την ιδιοτέλεια και τη δολιότητά τους, χτίστηκε το κατάλληλο πειραματικό πεδίο για τις διεθνείς αγορές. Εδώ θα δοκιμαστούν οι στρατηγικές τους για την αφαίρεση των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων ολόκληρου του αιώνα, γιατί εδώ οι αντιρρήσεις θα είναι μικρές λόγω της υπερχρέωσης και της δεινής θέσης της χώρας. Εδώ είναι το πρόγραμμα - πιλότος, για όλη την Ευρώπη.

Επομένως είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι η κρίση είναι μόνο Ελληνική. Η Ελλάδα επιλέχτηκε κι έγινε πεδίο δοκιμών λόγω του εξαχρειωμένου και χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, των πελατειακών σχέσεων, του ρουσφετιού, της αδιαφάνειας και της αδικίας.

Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο και μια δυνατή ομάδα να το εκτελέσει.

Αφενός να αλλάξουμε ως άνθρωποι σταματώντας να ψάχνουμε μαγικούς τρόπους συνέχισης του "κακού ευδαιμονισμού", αφετέρου να αναζητήσουμε λύση έξω από το υποθηκευμένο και ακινητικό πολιτικό σύστημα. Μόνον με όρους κινήματος μπορεί να έλθουν λύσεις έξω από την Ελληνική αφασική αριστερά ή τη διαχειριστική σοσιαλδημοκρατία.

Αν βρεθεί πολιτικός να το εμπνευστεί, να το τεκμηριώσει και να πείσει πως θα το υλοποιήσει. Αλλιώς...