ΛΙΟΝΤΑΡΙ Ή ΜΑΪΜΟΥΝΙ κ. ΒΟΥΛΕΥΤΗ;

Κύριε Βουλευτά αν έχετε συνειδησιακό πρόβλημα με τις επιλογές της ηγεσίας σας, αν αισθάνεστε ότι προδίδονται οι αρχές σας και προσβάλλονται οι αξίες σας, πολύ καλά κάνετε και βγαίνετε στα μέσα ενημέρωσης να το δημοσιοποιήσετε, ακόμη και αν μένετε μόνος.

Σύνηθες άλλωστε η ακεραιότητα και η ευθύτητα συγκατοικούν με την μοναξιά.

Αν όμως ο σκοπός σας είναι να βρίσκεστε όσο γίνεται περισσότερο, στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας μόνο για το θεαθήναι, τότε μη μας ζαλίζετε αδίκως.

Και μη μας θεωρείτε τόσο ανόητους τους (για σας) απλούς ανθρώπους, ώστε να μη διακρίνουμε το γελοίο του πράγματος. Ειδικά όταν ενώ παριστάνετε το λιοντάρι στο τηλεοτπικό γυαλί, ενώπιον του αρχηγού σας μεταβάλλεστε αυτομάτως σε κότα ή καλύτερα μαϊμούνι.

Κατά το σύνταγμα μας, οι βουλευτές είναι εκπρόσωποι του έθνους και όχι πρόβατα στο κομματικό μαντρί οιουδήποτε κόμματος. Δικαιούνται αλλά και υποχρεούνται να διαφωνούν όταν διαπιστώνουν ότι στραβά (κατά τα προεκλογικά διακηρυχθέντα) αρμενίζει η ηγεσία τους...

Το δικαίωμα στη διαφωνία όμως, είναι συνυφασμένο με την αυτονόητη υποχρέωση γενναιότητας.

Ώστε να γίνεται σαφές ότι η διαφωνία εδράζεται πράγματι επί πολιτικών άρχών και ηθικών αξιών. Και αν αυτό ισχύει μια φορά για τους απλούς βουλευτές, τότε ισχύει στο πολλαπλάσιο για όσους έχουν θέσεις εξουσίας. Για να μη μένει η εντύπωση ότι το δικαίωμα τους στην κριτική ασκείται απλώς εκβιαστικά, ότι δηλαδή προσφέρεται προς αντιπαροχή κάποιου χαρτοφυλακίου...

Ακόμη δε χειρότερα όταν τα λέτε από την μια στους δημοσιογράφους και μάλιστα εγγράφως, σπεύδετε δε να τα ανακαλέσετε από την άλλη, μόλις απειληθούν επιτίμια και κομματικές ποινές. Φτάνοντας μάλιστα ως το ουδόλως ανδροπρεπές κατάντημα να τα ρίχνετε στην γραμματέα σας που τάχα έστειλε ένα φαξ μερικές ώρες αργότερα...

Λοιπόν ή επαναστατήστε με τόλμη στη καλύτερη ευκαιρία που θα σας δοθεί, ή καθίστε στ' αυγά σας όπως άλλωστε μας έχετε συνηθίσει μη τυχόν χάσετε την έδρα και τα προνόμια...

Γιατί να ξέρετε από πολιτικά κωμικά κουτσαβάκια μπουχτίσαμε!

ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΗ...

Το είδα γραμμένο με μεγάλα γράμματα σε πίνακα ανακοινώσεων δημόσιας υπηρεσίας και το μεταφέρω αυτούσιο.

Συνοψίζει με λίγες λέξεις το νόημα και συνάμα το μυστικό της επιτυχίας και ανέλιξης στο δημόσιο.

Δεν έχει σημασία σε ποιά συγκεκριμένη υπηρεσία αναφέρεται...
...Βρίσκει εφαρμογή σε όλες:

"Όποιος δουλεύει κινδυνεύει να κάνει λάθη και να τιμωρηθεί, ενώ εκείνος που κάθεται προάγεται".

Ουδέν σχόλιο παραπέρα.

Αυτοί που είναι μέσα, ξέρουν καλύτερα. Κάποιοι δε, τολμούν κι εκφράζονται.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΦΤΗΝΑ ΚΙ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΤΡΟΦΙΜΑ...

Κύμα εισαγόμενων φθηνών μα ταυτόχρονα και επισφαλών τροφίμων θα σαρώσει την ελληνική αγορά και αυτό αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή της Ε. Ε.

Είναι το φυσικό επακόλουθο της πολιτικής που επέλεξε και ακολουθεί η Ενωμένη Ευρώπη στα τρόφιμα.

Μειώνει συνειδητά την παραγωγή τροφίμων, αδρανοποιώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς ή κατευθύνοντάς τους στις πόλεις για την αναζήτηση καλύτερης τύχης και κατόπιν αναζητεί στον τρίτο κόσμο κυρίως τα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες που της χρειάζονται.

Όσο και εάν εκπλήσσει η Ευρώπη στον τομέα των τροφίμων ξαναγύρισε στις πρώτες μεταπολεμικές περιόδους. Δεν είναι πλέον αυτάρκης σε τρόφιμα, που κάποτε αποτελούσε στόχο των κρατών - μελών και μεγάλη είδηση, όταν η αυτάρκεια επιτυγχανόταν.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Ελλάδα. Εάν εξαιρέσει κανείς το λάδι και λίγα φρούτα, όπως τα πορτοκάλια, τα υπόλοιπα παραγόμενα τρόφιμα δεν καλύπτουν τη ζήτηση.

Τα τελευταία χρόνια η Κομισιόν, που παρακολουθεί την επάρκεια τροφίμων στις αγορές, όταν διαπιστώνει ελλείψεις δεν παίρνει μέτρα για αύξηση της παραγωγής, αλλά μειώνει τους δασμούς, για να αυξηθούν οι εισαγωγές...

Το χειρότερο όμως δεν είναι να γεμίσουν οι αγορές με εισαγόμενα τρόφιμα. Αυτά τα βλέπεις και είτε τα επιλέγεις είτε όχι.

Το χειρότερο είναι ότι οι πρώτες ύλες των βιομηχανιών τροφίμων είναι πλέον στην πλειονότητά τους εισαγόμενες από τρίτες χώρες. Από κάθε γωνιά της γης έρχονται είτε αποξηραμένα, είτε κατεψυγμένα τα προϊόντα που έχει ανάγκη η βιομηχανία τροφίμων. Γι' αυτό το λόγο και δεν έχει καταστεί δυνατό να αναγράφεται στην ετικέτα η προέλευση όλων των συστατικών που περιέχει ένα τυποποιημένο τρόφιμο.

Εν κατακλείδι, όποιος έχει είτε συγγενείς ακόμη σε κάποιο χωριό, είτε ένα μικρό κήπο, θα θεωρείται τα επόμενα χρόνια προνομιούχος σε σχέση με εκείνους, που μπορούν μόνο να αγοράσουν τα τρόφιμα, που θα προσφέρουν στα παιδιά τους.

F/B ΕΛΥΡΟΣ: ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΚΑΡΑΒΙ...

Εγκαινιάστηκε χθές το νέο απόκτημα της Κρητικής ακτοπλοϊας, το ταχύπλο "ΕΛΥΡΟΣ".



Στα ταξίδα του στην γραμμή Σούδα - Πειραιάς θα το συνοδεύουν οι καλύτερες ευχές μας και οι προσδοκίες μας για γρήγορη κι ασφαλή μετάβαση (σαν νησιώτες κι εμείς) των Κρητών, στην λοιπή Ελλάδα...

Καλά ταξίδια νάχουμε
με το καινούριο ferry
και όπου ρίχνει άγκυρα
ΚΡΗΤΗ να μεταφέρει!

ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Κάτι από τη ζωή μας, τα παιδικά μας χρόνια, το μακρύ καλοκαίρι στο χωριό, η ζωή για λίγο στην υπαίθρια Ελλάδα, οι άνθρωποι και οι καταστάσεις, οι αναμνήσεις που μας έμειναν...

Προτιμότερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=3607492278121216711&hl=el&fs=true

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΜΠΕΛΑΣ...

Συνταξιούχος ο Νίκος, χωρίς όμως να δουλέψει ποτέ του.

Εποχικό φύλακα τον είχανε πάρει στο φαράγγι με ρουσφέτι κάποτε, μα περνούσε τις ώρες της βάρδιας του κοιμώμενος σε μια καρέκλα, τον βλέπανε οι άλλοι να πληρώνεται κανονικά όπως αυτοί χωρίς να προσφέρει τίποτα και είπανε να τον διώξουνε.

Αδικημένος αισθάνθηκε ο εκ γεννετής τεμπελχανάς και κατέφυγε στο άγιο Μαλακογιάννη τον προστάτη του φτωχού πόπολου και των αδικημένων κατά δήλωση του, όπου αποκαταστάθηκε, ύστερα από συνεχή τάματα στην χάρη του, κατά σύμπτωση παραμονές εκλογών. Από το πουθενά εξασφάλισε μια σύνταξη και σαν bonus του έβγαλε άλλη μια αναπηρική τάχα αυτή, με την δικαιολογία που ανέφερε ο Νίκος "πονεί ο κώλος μου από το καθισιό, άρρωστος κι ανάπηρος θα γενώ, να πάρω μια σύνταξη να πορεύομαι ως να ποθάνω"...

Ο άγιος Μαλακογιάννης όσο εξωπραγματικό φαντάζει τα καταφέρνει σε τέτοια θαύματα κι έτσι βρέθηκε ο εν γεννετής τεμπέλης να έχει λυμένο το οικονομικό με τουλάχιστον 2.000 ευρώ μηνιαίως και καμμιά υποχρέωση...
Μια φορά μόνο κάθε 4 χρόνια εκπλήρωνε ένα τάμα στην κάλπη κι αυτό ήταν όλο...

Έχοντας παράδες να ξοδεύει, αγόρασε ένα σκούτερ χαμηλού κυβισμού να μετακινείται και βάλθηκε να λύσει και τα ερωτικά του απωθημένα, καθότι μοναχός του ήταν στη ζωή.

Κάθε πρωί την έστηνε σ' ένα παγκάκι δίπλα στη στάση των αστικών λεωφορείων όπου ήξερε πως από τα 3 λεωφορεία που είχαν αφετηρία και τέρμα εκεί, θα κατέβαιναν νέες κοπέλες που πήγαιναν στη δουλειά εκεί γύρω στις 9.00πμ.
Είχε ξεχωρίσει μάλιστα την Βίκυ για τον ίδιο λόγο που την πρόσεχα κι εγώ, τον τορνευτό κώλο της και τον ξεχωριστό τρόπο που τον κουνούσε, άθελα της βέβαια όπως περπατούσε.

Περίμενε την στιγμή που περνούσε να την παρακολουθεί με το βλέμμα του το πεινασμένο μέχρι να απομακρυνθεί από το οπτικό του πεδίο, λόγω δε θέσης την έβλεπε πιο συχνά από μένα, κάθε μέρα αυτός, τυχαία εγώ αν περνούσα από εκεί την κατάληλλη στιγμή...

Αυτός αρκούνταν σ' αυτό και μόνο, εγώ διεκδικούσα πολύ περισσότερα από το σώμα της και τον εγκέφαλο της, την έβλεπα στην δουλειά της, μα όταν σκέφτηκε ο υπουργός οικονομικών να καταργήσει το αφορολόγητο όριο των εμπόρων, μειώθηκαν τα μαγαζιά του αφεντικού της, έχασε την θέση της και την χάσαμε κι οι δυο αφού δεν έρχεται πια τα πρωινά...

Ο Νίκος που μόνο βλέπει και δε νοιάζεται για την συνέχεια, μετακόμισε λίγο παραπέρα στο καλύτερο παγκάκι που έτυχε ο διάολος να το έχουν βάλει ακριβώς μπροστά στην γυάλινη πόρτα και τζαμαρία μαγαζιού με καλλυντικά, με άπλετη θέα στο φωτεινό εσωτερικό του...

Έπιανε θέση από νωρίς το πρωί να παρακολουθεί την κίνηση του από μόλις άνοιγε, όταν κατέφταναν οι 5 - 6 υπάλληλοι του που σε τέτοια μαγαζιά είναι ωραίες και περιποιημένες...Μετά δε που έρχονταν κι αμέτρητες πελάτισσες αφού τα καλλυντικά δεν γνωρίζουν κρίση, δεν πρόφταινε να μετρά και να βλέπει θηλυκά. Όλων των ηλικιών, των μεγεθών και των γούστων...

Είχε γίνει ο καθημερινός μπελάς για τις γυναίκες, αυτές του μαγαζιού τον συνήθισαν, του πρόσφεραν και θέαμα για να γελούν μαζί του όταν καθάριζαν τη τζαμαρία απέξω, ιδίως στα πολύ ψηλά ή πολύ χαμηλά, οπότε είχε την ευκαιρία να δεί τι χρώμα εσώρουχα φορούσαν, πότε από πάνω και πότε από κάτω κι έκανε αυτός τους συνειρμούς του και χάιδευε την κοιλιά του που φρόντιζε τα καλοκαίρια να αφήνει γυμνή με το τελείως ξεκούμπωτο πουκάμισο...όσο για τα σάλια του...

Οι άλλες, οι πελάτισσες τον έβλεπαν με απορία να κοιτά επίμονα μέσα από την ανοιχτή πόρτα και μόνο μετά από μερικά λεπτά διαπίστωναν το αυτονόητο "εμάς κοιτά αυτός εκεί έξω;"

Δεν κουνούσε από κει παρά μόνο όταν μεσημέριαζε κι έπεφτε ο ήλιος κάθετα στη κεφαλή του. Τότε ήταν η ώρα να αποτραβηχτεί πλήρης με τις εικόνες κι εμπειρίες της μέρας, να πάρει το σκούτερ να φύγει για το σπίτι του, όπου ανενόχλητος θα την έπαιζε...μια...δυο...τρείς...περισσότερες φορές να σιγάσει τον πόθο του για τα γυναικεία κορμιά που έβλεπε από πολύ κοντά...

Αν σας φαίνεται πολύς ο αριθμός των επιδόσεων του, αυτός δεν έχει ν' ασχολείται με τίποτα άλλο, ούτε μεροκάματα κυνηγά, ούτε τράπεζες πληρώνει, ούτε παιδιά έχει να νετάσσει, βολεί του λοιπόν...

Όταν τον βαριούνται ή το παρακάνει με τα σάλια τον διώχνουν, πάει στα παγκάκια άπεναντι από όπου έχει την ίδια θέα μα πιο απομακρυσμένη, λέει πως "είναι κακές", μα σε μερικές μέρες ξανά εκεί μπροστά στην αγαπημένη του θέση.

Ασχολία κι αυτή να περνά τη μισή του μέρα τουλάχιστον, τα απογεύματα δεν φαίνεται στο ίδιο σημείο, τότε υπάρχουν τα φροντιστήρια και τα καφενεία...

ΚΑΥΣΙΜΑ ΚΙ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ ΠΡΑΤΗΡΙΩΝ...

Στεγνή από καύσιμα, βρήκε η σημερινή ημέρα την αγορά, καθώς οι Τελωνειακοί υπάλληλοι συνεχίζουν την απεργία τους, χωρίς να αναλογίζονται το κοινωνικό κόστος που προκαλούν...

Βέβαια θα σας προκαλεί εντύπωση, πως είναι δυνατόν να άδειασαν όλα τα πρατήρια μέσα σε τρεις ημέρες, από την απεργία ενός κλάδου ο οποίος φαινομενικά βρίσκεται μακριά από τα τελευταία στάδια διακίνησης καυσίμων...

Και όμως, αυτοί οι υπάλληλοι, βρίσκονται πίσω από κάθε βυτιοφόρο που εξέρχεται από τις εγκαταστάσεις υγρών καυσίμων, για να ανεφοδιάσει τα πρατήρια. Τελωνειακός έλεγχος δεν πραγματοποιείται μόνο κατά την εισαγωγή του αργού πετρελαίου στα διυλιστήρια, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος.

Έλεγχος γίνεται σε όλα τα στάδια διακίνησης των καυσίμων...

Στην περίπτωση της Κρήτης, δύο τελωνειακοί υπάλληλοι ανά βάρδια, ένας στον Άγιο Ονούφριο Χανίων και ένας στα Λινοπεράματα Ηρακλείου, ελέγχουν το σύνολο των βυτιοφόρων που φεύγουν από τις εγκαταστάσεις για τα πρατήρια του νησιού.

Εξαιτίας της απεργίας τους, κανένα βυτιοφόρο δεν μπορεί από την περασμένη Κυριακή να κινηθεί.

Έτσι εξηγούνται και οι άμεσες συνέπειες της κινητοποίησης του κλάδου στην αγορά καυσίμων.

Για έγκαιρη ενημέρωση των οδηγών κάποιος σκέφτηκε ένα νέο σήμα, μια απαραίτητη πινακίδα που καλό θα ήταν να προστεθεί στην είσοδο κάθε βενζινάδικου και θα ενημερώνει για την ύπαρξη ή όχι καυσίμων:



Μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιείται κι εν είδη συναγερμού όταν οι τιμές περάσουν ένα ανεκτό όριο...

Ivan Ukhov: DRUNK IN HIGH JUMP ΣΤΟ "ATHLETISSIMA 2008"

Έχοντας πρόσφατες τις περιπέτειες και τους αποκλεισμούς με τ' αναβολικά αρκετών αθλητών, ο Ρώσος άλτης του ύψους Ivan Ukhov (που δήλωσε πως κρύωνε ενώ περίμενε τη σειρά του στο Grant Prix της Λωζάνης Athletissima 2008) προτίμησε το ισοτονικό του ποτό να το ενισχύσει με λίγη απλή βότκα...

Γουλιά τη γουλιά κι επειδή φαίνεται πως καθυστερούσε νάρθει η σειρά του, έφτασε στην γραμμή εκκίνησης του αγωνίσματος του εντελώς μεθυσμένος.

Αν μη τι άλλο σε επιδόσεις, κατάφερε να προσφέρει άφθονο κωμικό θέαμα στους παρευρισκόμενους, όπως καταγράφηκε στο παρακάτω video:

http://www.youtube.com/watch?v=U6CxwUSDh2k

...που είναι ξεκαρδιστικό και κάνει θραύση στο YouTube!

ΣΙΓΟΥΡΕΣ BUSINESS...

Στις ΗΠΑ μια ομάδα αδηφάγων κερδοσκόπων στήνει εταιρίες που γίνονται κολοσσοί γρήγορα πουλώντας αέρα κοπανιστό...Όσο είχαν κέρδη οι ιδιοκτήτες και οι managers θησαύριζαν, μα όταν έπεσαν έξω στις προβλέψεις κι εκτιμήσεις τους, οι φορολογούμενοι πολίτες καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό με $700 δις. Στα κέρδη οι λίγοι εκλεκτοί, στις ζημιές όλοι, (ο καινοτόμος καπιταλισμός του Μπούς και μόνο).

Εδώ πρώην υπουργός συστήνει οικογενειακή ΕΠΕ με 18.000 ευρώ κεφάλαιο, παίρνει δάνειο 800.000 ευρώ πανεύκολα, αγοράζει ακίνητα από τράπεζα η οποία και τα μισθώνει για λογαριασμό της αμέσως, επιτρέποντας έτσι στον "επιχειρηματία" να έχει άμεσο σημαντικό εισόδημα να πληρώνει τις δόσεις του δανείου του και να προχωρήσει παρακάτω σε άλλες παρόμοιες "επενδύσεις" χωρίς κανένα ρίσκο, αποκτώντας από το πουθενά περιουσία και κέρδη...

Άπληστοι ρασοφόροι ανταλάσσουν προαιώνια παρατημένα βοσκοτόπια με οικόπεδα - φιλέτα τα οποία πουλούν αμέσως πανάκριβα χωρίς καν τη διαφήμιση και το τρέξιμο που ρίχνουν οι κοινοί real estate πωλητές, σε μια άνωθεν του Δημιουργού αγαστή συνεργασία πιστών κι ευλαβών τέκνων του...

Ιδιωτική διαπλεκόμενη εταιρία αναλαμβάνει να φτιάξει μελλοντικά τον δρόμο Κορίνθου - Πάτρας. Αυξάνει άμεσα τα διόδια και χρεώνει με τις νέες τιμές όλους του οδηγούς, πριν βάλει καν τις γνωστές ταμπέλες "εκτελούνται έργα επι του οδοστρώματος"...Έτσι καλούνται οι οδηγοί να χρηματοδοτήσουν την εταιρία για να φτιάξει τον δρόμο (όπως κι όποτε θελήσει να προχωρήσουν οι εργασίες), σε μια σκανδαλώδη συμφωνία κυβέρνησης - εταιρίας...

Μερικές μόνο σίγουρες business που με τέτοια υποστήριξη ΟΛΟΙ θα μπορούσαν να κάνουν και να πλουτίσουν στα σίγουρα...

Και μια ερώτηση για κάτι που έχω άμεσο συμφέρον:

- Ποιόν πούστη καναλάρχη θα πρέπει να γαμήσω για να δώσει εντολή να μου προ-πληρώσουν το νέο και πρωτότυπο τηλεπαιχνίδι "4χ4" χωρίς να το φτιάξουμε καν, αφού όλοι προτιμούν την αγορά ξένων και τετριμένων; Έτσι, για προσωπικό ώφελος στο πνεύμα των παραπάνω...

Με λίγη αποκτήνωση όλα γίνονται...Γιατί όπως φαίνεται άλλο "επιτυχημένος" κι άλλο "άνθρωπος"...

ΣΥΝΕΒΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ...

Το παρακάτω τραγούδι είναι το μόνο που είχα γράψει κάποτε επί παραγγελία, όταν ο Τάκης φλέρταρε την Όλγα και μην έχοντας άλλο τρόπο να της δείξει πως θάθελε να καταλήξει η βραδιά τους, με παρακίνησε να του τα γράψω με ρίμα...

Τώρα που είναι παντρεμένοι με 4 παιδιά κι ο Τάκης έφτασε με τα χρόνια μεσαίος αξιωματικός από υποσμηνίας της Αεροπορίας τότε, ενώ αυτή παραιτήθηκε από την υπηρεσία για να μεγαλώσει τα παιδιά, θυμούνται μαζί σας πως ξεκίνησαν όλα:

Είναι Σάββατο βράδυ
και λείπουν τα παιδιά
πάλι θα μείνω μόνος
και τούτη τη βραδιά.
Η ώρα δεν περνάει
τι πρόβλημα κι αυτό
μπαίνω σ' ένα μπαράκι
να πιω ένα ποτό...
Φλερτάκια στο σκοτάδι
ποτά και μουσική
τα μούτρα όλα της νύχτας
απόψε είναι εκεί...
Και ξαφνικά σε βλέπω
σε ξέρω απ' την δουλειά
Σου λέω "Γειά σου Όλγα"
- "τι κάνεις" απαντάς...
"πως από δώ και μόνη;"
με νόημα ρωτώ
"τι θάλεγες οι δυο μας
να πιούμε ένα ποτό;"...
Καθίζουμε στην άκρη
κι όλως ξαφνικά
σκύβεις μες το αυτί μου
και λες ερωτικά:

Όταν σ' είδα στο σκοτάδι
ένιωσα μια έκπληξη
μου προκάλεσες μωρό μου
στις αισθήσεις έκρηξη!

Βγαίνουμε στον δρόμο
σε παίρνω αγκαλιά
τα βήματα μας φτάνουν
σε μια ακρογιαλιά.
Σε σφίγγω πιο κοντά μου
σου δίνω 2 φιλιά
αλήθεια σου αρέσω;"
με πόθο με ρωτάς...
Σου λέω "με τρελαίνεις"
κι εσύ χαμογελάς...
Κυλιόμαστε με πάθος
γυμνοί στην αμμουδιά
ποτέ να μην τελειώσει
απόψε η βραδιά.
Του έρωτα η φλόγα
δεν έχει ορισμό
ενώνει τα κορμιά μας
και δίπλα από το κύμα
μας φέρνει σε οργασμό...
Κι ενώ εξαντλημένοι
φιλιόμαστε γλυκά
εσύ ικανοποιημένη
το στήθος μου χαιδεύεις
και λες ερωτικά:

Όταν σ' είδα στο σκοτάδι
ένιωσα μια έκπληξη
μου προκάλεσες μωρό μου
στις αισθήσεις έκρηξη!

Θέλησαν να το ξανακάνουν κι εντέλει έγιναν απαραίτητοι ο ένας για τον άλλο, ώσπου επισημοποίησαν το δεσμός με γάμο...

Έζησαν καλά, με θυμούνται ακόμη μετά από πολλά χρόνια από την εποχή της θητείας κι εύχονται να γνωρίσω κι εγώ αυτή που θα με συναρπάσει...

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΤΑ ΜΟΥΛΑΡΑΥΓΑ...

Δυο ψεύτικα μεγάλα αυγά από γύψο είχε βρεί ένας απατεώνας γύφτος κι έψαχνε τρόπο να τα πουλήσει στη λαϊκή.

Μεγάλα σαν μπάλα του ράγκμπυ, δύσκολα θα πουλιότανε σαν αυγά κάποιου γνωστού πουλιού και σε ανθρώπους από χωριό που ξέρανε.

Ο γύφτος σκέφτηκε να τα πασάρει σε κανέναν μπουνταλά από 2 - 3 που έβλεπε να κάνουν τους βοηθούς σε μανάβηδες, ξεφορτώνοντας καφάσια και τσουβάλια.

Πλεύρισε έναν τριαντάρη από αυτούς που φαινότανε από μακριά πως κουτουλούσε και τον έψηνε για ώρα να πάρει τα αυγά που ήταν λέει από μουλάρι και θάβγαζαν 2 μουλαράκια σε λίγες βδομάδες, αν τάβαζε κάτω από άχυρα και τα κρατούσε ζεστά...

20 ευρώ το ένα τα πλήρωσε τελικά ο μπουνταλάς χωριάτης που τάκρυψε σε μια μισοσκισμένη βούργια που είχε κι έβαζε το νερό και το πρόγευμα του, να μην τα δούνε οι άλλοι και τα πάρουνε, ειδικά δε το αφεντικό του που όλο τον κορόϊδευε για την μπουνταλοσύνη του...

Φτάνοντας αργά το μεσημέρι στο χωριό του σκέφτηκε να μην τα πάει στο σπίτι καθόλου, μα να τα αφήσει στο αλώνι του γέρου του που δεν πήγαινε τώρα κανείς, να επωαστούν με την ησυχία τους και να βγούνε τα μουλαράκια όταν θάταν ο καιρός τους...

Με τη βούργια στον ώμο του να ταρακουνιέται, πήρε τον ανηφορικό δρόμο για το αλώνι. Βαριά τ' αυγά από γύψο, πίεζαν το φθαρμένο από την πολυκαιρία πανί και δεν άργησε να μεγαλώσει μια μικρή τρύπα που υπήρχε στον πάτο, αρκετά ώστε να κυλήσουν έξω τα αυγά με τα υπόλοιπα πράγματα που είχε μέσα...

Κυλούσανε σε μια πλαγιά στην άκρη του χωματόδρομου με τον μπουνταλά να τα κυνηγά, ώσπου ένας μεγάλος θάμνος σταμάτησε την πορεία τους και με την φόρα που είχαν συγκρούστηκαν, μ' ένα ξερό και δυνατό κρότο, όμοιο μ' αυτόν που κάνουν δυο πέτρες που χτυπιούνται.

Ένας λαγός που κοιμόταν με την μεσημεριανή ζέστη στη σκιά του θάμνου, ξυπνά τρομαγμένος και γλακά στην κατηφόρα, στην αντίθετη πλευρά από εκείνη που έβλεπε τον άνθρωπο να έρχεται...

Βλέποντας τον ο μπουνταλάς άνθρωπος, κοντοστέκεται και φέρνοντας τη χέρα του στο μέτωπο να σκουπίσει τον ιδρώτα, λέει μεγαλοφώνως:

- Πάει το μουλαράκι μου κι ήτονε και γρήγορο το παντέρμο....

ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ...

Με ποδήλατο κυκλοφορούσε ο Γιώργης. Δεν ήταν φανατικός οικολόγος ή ποδηλάτης εκ πεποιθήσεως μα από ανάγκη κι έλλειψη χρημάτων, αποτελούσε το μοναδικό μεταφορικό μέσο που μπορούσε ν' αποκτήσει...

Χρόνια κυκλοφορούσε με το ποδήλατο που είχε, μέσα στην πόλη μα και μακρύτερα, αφού με κάποια εφικτή προσπάθεια έβγαζε διαδρομές δεκάδων χιλιομέτρων. Συνδύαζε βόλτα, αερόβια γυμναστική και μικρό ταξίδι μετά επιστροφής συχνά, σχεδόν καθημερινά όταν ο καιρός το επέτρεπε, βρίσκοντας την ευκαιρία να έρχεται σ' επαφή με τη φύση, να διαβάζει ανενόχλητος τις εφημερίδες του σε μια πευκόφυτη πλαγιά ή σε μια απόμερη παραλία που δεν ανακάλυψε ακόμη ο τουρισμός κι η "ανάπτυξη", να κάνει μετά το μπάνιο του και επιστρέψει τη νύχτα αργά με την ησυχία του, έχοντας περάσει τη μέρα του όπως εκείνος σχεδίασε το πρωί...

Μια μέρα τόχασε. Δηλαδή του το κλέψανε από κεί που το είχε αφημένο και δεμένο σ' έναν στύλο της ΔΕΗ σε ορατό από πολλούς σημείο. Εκεί το άφηνε κάθε φορά που πήγαινε σ' αυτήν την περιοχή, μια μέρα επιστρέφοντας να το πάρει απλά δεν το βρήκε στη θέση του...

Ήξερε από την πρώτη στιγμή την ταυτότητα του δράστη, κάποιο από τα νεαρά αλλοδαπά πατσαούρια που βρίσκουν καταφύγιο στην περιοχή βλέποντας κώλους σαβουροτουριστριών που κολυμπούσαν γυμνές, μα δεν ήξερε ποιό από όλα τα σιχαμένα πλάσματα ήταν. Και υπήρχαν αρκετά απο δαύτα που πηγαινοέρχονταν εκεί τις Κυριακές και τις μέρες που δεν εξασφάλιζαν κάποιο μεροκάματο.

Πήγε και στην αστυνομία έτσι τυπικά να το αναφέρει, μα ήξερε την απάντηση πριν να περάσει την πύλη και συναντήσει έναν βαριεστημένο αρχιφύλακα ξαπλωμένο σε μια καρέκλα να βλέπει στην τηλεόραση τη Μενεγάκη:

- Τι θες τώρα να ψάχνουμε ένα παλιό ποδήλατο; άσε μας ΡΕ φιλάρα, τόσα γίνονται κάθε μέρα και ...δεν προλαβαίνουμε.... αποκρίθηκε ο...πολυάσχολος μπάτσος χωρίς να μετακινήσει καν το πλαδαρό σώμα του από το ραχάτι που βρήκε.

Μα το παλιό ποδήλατο ήταν τα πόδια και το όχημα του Γιώργη, τούλειπε και δεν μπορούσε να πάει όπου ήθελε. Αφού δεν περίμενε την συνδρομή των μπάτσων, οργανώθηκε μοναχός του να το ξαναβρεί.

Καταλάβαινε τον λόγο της κλοπής, το μέσον μετακίνησης του αλλοδαπού που κι αυτός ο φτωχομπινές δεν δίέθετε άλλο όχημα. Δεν θα το έφερνε και στο μέρος που το πήρε αμέσως, θα το χρησιμοποιούσε σε άλλες περιοχές, νέος θα ήταν για να έχει αντοχή να κάνει πετάλι να πηγαίνει στη δουλειά, ή θα το πουλούσε σε όμοιους του για πενταροδεκάρες, δεν κυκλοφορεί αργά τη νύχτα σε μαγαζιά αφού δεν έχει λεφτά, δεν θα τον δει κανείς σε ακριβές περιοχές...

Δουλεύοντας τα στοιχεία που είχε στο μυαλό του, έφτιαξε με αρκετή ακρίβεια το προφίλ του δράστη κι έψαχνε να τον συναντήσει στον δρόμο.

Είχε χωρίσει ακόμη την πόλη σε τομείς, έψαχνε με σύστημα με βάση κάποια άλλα δικά του δεδομένα, όπως που υπήρχανε οικοδομές που δουλεύανε τέτοιας ράτσας αλλοδαποί, σε ποιά παγκάκια κάθονταν και περιμένανε για αφεντικό της ημέρας, που μεθούσανε με μπύρες τα απογεύματα, σε ποιας περιοχής υπόγεια μένανε συγκεντρωμένα τέτοιοι μελαμψοί, κλπ...

Έψαχνε οργανωμένα ο Γιώργης για 2 βδομάδες και κάτι μέρες...

Στάθηκε τυχερός και συνάντησε κάποιον με το ποδήλατο του, που γνώριζε πολύ καλά να ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα. Όπως το είχε σχεδιάσει ήταν το προφίλ του: Πεινάλας νεαρός μελαμψός ασιάτης, που δούλευε στην ανακατασκευή πεζοδρομίων, έμενε σε φτηνό ημιυπόγειο χώρο σε στενό δρομάκι πίσω από τα σχολεία μαζί με 5 άλλους της ίδιας ράτσας και τον συνάντησε πρωινή ώρα όταν μόλις είχε ξεκινήσει για δουλειά, με το ποδήλατο του και τον άρπαξε επιτόπου...

Το ποδήλατο που δεν παραδεχόταν πως είχε κλέψει πρόσφατα, μα επέμενε πως του το είχε χαρίσει ένας άλλος ντόπιος για να μετακινείται, να μην περπατά συνέχεια. Επέμενε κι ο Γιώργης πως το συγκεκριμένο ήταν το δικό του ποδήλατο που είχαν περάσει μαζί πολλά χρόνια και περιπέτειες κι έδειχνε και σημάδια που του είχε κάνει από γρατζουνιές και πεσίματα...

Καταλήξανε στο μπατσάδικο μέγαρο, όπου τον πήγε με το ζόρι ο Γιώργης κι όπου επέμενε ακόμη ο αλλοδαπός πως του το είχανε δώσει, ο μπάτσος που ανέλαβε να βρει άκρη έξυνε την κεφαλή του αμήχανα για να καταλήξει: πολλά ποδήλατα μοιάζουνε, όπως κι οι αλλοδαποί με άτομα της ίδιας ράτσας, είσαι σίγουρος πως αυτό είναι το δικό σου; Μπορείς να το αποδείξεις με στοιχεία;...

Άραγε το ότι πήγε κάποιος πολίτης με ένα ποδήλατο κι έναν αλλοδαπό ύποπτο και φώναζε, κάποιο λόγο δεν θα είχε; Δεν του έλεγε αυτό το γεγονός πως κάτι τρέχει; Τόβλεπε κάθε μέρα να γίνεται; Το μόνο τους ενδιαφέρον πια είναι τα συνδικαλιστικά τους και οι διορισμοί όμοιων τους...

Για να μη χάσει το ποδήλατο του ο Γιώργης σκέφτηκε να βρεί τον άνθρωπο στο μαγαζί που το είχε αγοράσει πριν χρόνια. Τον έφερε στο μπατσαριό την άλλη μέρα κι ευτυχώς ο έμπορος ποδηλάτων βεβαίωσε πως του είχε πουλήσει αυτός ένα τέτοιας μάρκας παλιά κι από τότε είχε χρειαστεί τις υπηρεσίες του αρκετές φορές ο Γιώργης για ν' αλλάζει λάστιχα, να βάλει φώτα και σχάρα, να ρυθμίζει τα φρένα, να βάλει νέο πίσω προφυλακτήρα όταν έσπασε από πέσιμο ο παλιός ο πλαστικός και πετούσε λάσπες στον καφά του όταν έτρεχε σε βρεγμένο δρόμο και τελευταία μάλιστα είχε βάλει και Η/Υ ποδηλάτου με ταχύμετρο και συνολικό χιλιομετρητή να βλέπει πόση απόσταση κάλυπτε, πράγμα που υπήρχε ακόμη στο τιμόνι του ποδηλάτου και τέτοια μάρκα μηχάνημα μόνο αυτός πουλούσε κι εγκαθιστούσε...

Έτσι πήρε πάλι πίσω το αγαπημένο του ποδήλατο τελικά ο Γιώργης κι αφήσανε ελεύθερο το αλλοδαπό πατσαούρι να γυρίσει στη μιζέρια του αφού για ιδεολογικούς λόγους δεν του έκανε μήνυση.

Αφού το στερήθηκε για μια εικοσαριά μέρες το έχει πάλι ως μέσον μεταφοράς.

Σήμερα σίγουρα θα συμμετέχει μαζί με τους υπόλοιπους συνειδητούς ποδηλάτες στην "πανευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητα", θα κάνουν κοινή πορεία με τα ποδήλατα τους διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες ζωής, σεβασμός και σημασία στην εναλλακτική μετακίνηση και μια βιώσιμη πόλη για όλους, ανεξάρτητα το όχημα που διαθέτουν (ή ούτε καν όχημα κάποιοι).

Θα προσπαθήσουν να ισορροπήσουν τις 2 ρόδες τους ανάμεσα σε ΙΧ, Ταξί και λεωφορεία, ανύπαρκτα ή κατειλειμένα πεζοδρόμια, φανταζόμενοι ποδηλατόδρομους και πράσινες διαδρομές που θ' αργήσουν πολύ να γίνουν πράξη, θα διεκδικήσουν για ακόμη μια φορά "Προτεραιότητα στους πεζούς - Ποδηλατόδρομοι Τώρα - Επαρκές Δίκτυο συγκοινωνιών".

Όχι άδικα τα αιτήματα τους, μα άδικα θα κουραστούν να φωνάζουν αφού δεν φαίνεται να συγκινείται κανείς από τους "αρμόδιους" που για άλλη μια μέρα θα πλειοδοτήσουν σε μπούρδες - εξαγγελίες.

Μα αν δεν αρχίσουμε να αποσύρουμε και ν' αντικαθιστούμε με άλλα όλα (άψυχα ή έμψυχα) όσα υποβαθμίζουν τη ζωή μας στην πόλη, στο τέλος δεν θα χωράμε πουθενά!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ - THE MAN WITH THE CARNATION (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ιδεολόγοι μπορεί να βρούν συγκινητική την ταινία που καταγράφει το κλίμα μιας κάποιας έντονα ιδεολογικά φορτισμένης ιστορικής περιόδου.

Ας την δουν εδώ σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7807382387321137016&hl=el

ΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ, πέρα από ιδεολογικούς ουτοπικούς ρομαντισμούς και χοντροκομμένες εθνικιστικές αντιδράσεις...

Είτε κρατούμενος είτε φύλακας, την ίδια εξορία βιώνεις...

Στο ξερονήσι να μετράς χρόνια χαμένα στο όνομα μιας κάποιας ιδεολογίας που τάχτηκες οικειοθελώς να υπηρετείς σαν απλός στρατιώτης πάντα...

Τέτοιο όρθιο κουτσούρι ήσουνα...

Για να μείνεις στο τέλος με τον ανεκπλήρωτο αγώνα, την πίκρα της προδοσίας, ίσως και κάποια μόνιμη αναπηρία να σου θυμίζει το τεχνητό κατασκεύασμα Αριστερά - Δεξιά...

Που σαν άβουλο πλάσμα θα πρέπει να διαλέγεις με ποιούς θα πας, δίνοντας τους κάθε 1 φορά στα 4 χρόνια τα "καταλληλότερα" εκλογικά ποσοστά. Και αμέσως μετά πίσω στην τρύπα σου...

Να βλέπεις να πλουτίζουν επιδεικτικά οι ευνοημένοι του κάθε συστήματος εκμεταλλευόμενοι το δημόσιο χρήμα και τους φυσικούς πόρους που άρπαξαν, να σε περιφρονούν αποκαλώντας σε "μάζα", να σου περιορίζουν τη ζωή με νόμους κι απαγορεύσεις, να ταμπουρώνονται ασφαλείς στον δικό τους κόσμο όπου θ' ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιός θα συσσωρεύσει τα περισσότερα δις, θ' αποκτήσει το μακρύτερο και πολυτελέστερο γιότ, θα νοικιάσει για λίγο την πιο ακριβή κι ωραία πουτάνα και θ' αγοράσει εύστοχους μπαλαδόρους...

Ενώ εσύ θα προσπαθείς να ζείς με πενταροδεκάρες, μοχθώντας με βιοπάλη που θα σου έχουν μάθει στα σχολεία πως έτσι πρέπει, θα αρκείσαι να γαμήσεις την ασχημόφατσα χαζοκομμώτρια της γειτονιάς σου και μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια σου θα πειστείς να χαίρεσαι να χοροπηδάς κάθε φορά που κάποιος από δαύτους θα κλωτσήσει μια μπάλα και θα την στείλει να μπεί σ' ένα δίχτυ τεντωμένο...

Και θα παρηγοριέσαι πως τάχα μια ξεχωριστή μέρα από κάπου μακριά, θα επέμβη για χάρη σου ο Θεός, ή ο Στάλιν...

Έτσι απλά...

Ευτυχώς δεν μου λένε τίποτα τέτοιοι ηλίθιοι διαχωρισμοί "ιδεολογίας", δεν με συγκινούν ούτε με παρασύρουν "αγώνες" για συμφέροντα άλλων και διεκδικώ τον πλούτο που μου αντιστοιχεί και μου κλέβουν...

Μα γιατί όμως νιώθω τόσο μόνος; Που πήγαν οι υπόλοιποι;

ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ...

Ένας διάσημος αμερικανός μπασκετμπωλίστας του NBA παντρεύεται και με τη νέα του σύζυγο καταλήγουν στο κρεββάτι για την πρώτη νύχτα του γάμου.

Αρχίζει να ξεντύνεται αυτός, βγάζει το πουκάμισο του και εμφανίζει ένα τατουάζ στην ωμοπλάτη του που έγραφε: "PUMA"...

- Είναι σπόνσορας μου η εταιρία και πρέπει να έχω κάπου το σήμα της να φαίνεται, απαντά στην σχετική ερώτηση της συζύγου του...

Συνεχίζοντας βγάζει το παντελόνι του και στον δεξί μηρό του η γυναίκα διαβάζει πάλι μια γνωστή λέξη "CONVERSE"...

- Κι άλλος σπόνσορας; ρωτά τον διάσημο στα γήπεδα άντρα της, που γνέφει καταφατικά...

Τελειώνοντας το γδύσιμο κατεβάζει το σώβρακο του και με έκπληξη αυτή τη φορά η γυναίκα του βλέπει στον πάλουκο του χαραγμένη τη λέξη "AIDS"...

- Τι είναι πάλι αυτό; αναφωνεί τρομαγμένη, σου σημειώσανε πως έχεις aids και δεν μου το είπες πριν να παντρευτούμε...Τι θα κάνουμε τώρα;

- Μην ανησυχείς αγάπη μου και δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο της απαντά ατάραχος ο παίκτης...Χάιδεψε τον λίγο να δεις τι είναι πραγματικά...

Το κάνει εκείνη με περιέργεια και σε δυο λεπτά που φτάνει το πλήρες μέγεθος του των 10 ιντζών, διαβάσει με εμφανή ανακούφιση τον κρυφό του σπόνσορα:

- ..."ADIDAS"...

ΑΠΕΝΤΑΡΟΣ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΣ...

Μπορεί να φαίνεται το άκρο άωτο της ανθρώπινης μαλακίας, μα έχει σάρκα και οστά στο πρόσωπο κάποιου Μιχάλη. Να είναι φτωχός αγρότης σε ορεινό κι άφορο κατσικοχώρι και να ψηφίζει φανατικά τη δεξιά μόνο και μόνο να μη βγει λέει "ο Παπανδρέου ο κουμουνιστής" και του πάρει τα ανύπαρκτα υπάρχοντα...

Προεκλογικά να κρεμά μια "γαλάζια" σημαία στο σαραβαλιασμένο τρακτέρ 30ετίας, το μοναδικό όχημα που διαθέτει και να την περιφέρει περήφανα στην πλατεία του χωριού του, ατάραχος από τα χάχανα και τις μούτζες που έτρωγε από τους συγχωριανούς του, που διασκεδάζανε με τον δεξιόφρονα πατριώτη.

Το μοναδικό του εισόδημα στα γεράματα ήταν η αγροτική σύνταξη που του έβγαλε ο Αντρέας κάποτε στην πρώτη του τετραετία, τότε που έδωσε κατιτίς στους μη προνομιούχους πριν ανακαλύψει κατόπιν τις Ελούντες και τις ιπτάμενες συνοδούς και αφήσει το πόπολο με το στόμα ανοιχτό να περιμένει τις καλύτερες μέρες που ήρθανε μόνο για τους υπουργούς και τους κολλητούς του...

Με κείνα τα λεφτά πήρε και τη σημαία με τον δαυλό που την κρατούσε κρυμμένη και την παρουσίαζε κατά τις προεκλογικές περιόδους...Τέτοια σημαία σε διαστάσεις διπλού σεντονιού ούτε ο Αλαφούζος δε θα τολμούσε να υψώσει στο ταχύπλοο κότερο, μα ο φτωχός χωριάτης αμετανόητος ψήφιζε κι έβγαζε τα μάτια του...

Όταν στηρίζεις το ίδιο κόμμα με τον Αλαφούζο και τον Βαρδινογιάννη κάτι τρέχει, κάποιος κάνει λάθος από τους δυό σας, οι επιτυχημένοι ή εσύ ψηφίζουνε λάθος τι λές; Δεν βλέπεις τον Μπόμπολα και τον Λαμπράκη που δεν είναι δεξιοί, εσύ τι περιμένεις από τους υπηρέτες των εφοπλιστών... του λέγανε άλλοι γνωστικοί, μα ήταν έλεγε "πασόκοι και κουμουνιστές" και θέλανε το κακό του τόπου.

Αυτός που πάσχιζε για το καλό του τόπου έφερε δυό φορές τη δεξιά στην εξουσία και κατάφερε να μειωθεί η σύνταξη του από τον Ψηλό το '93 λίγο πριν τον ρίξει ο κύριος υποστηριχτής του κι ακόμη χειρότερα από το 2004 μέχρι σήμερα να χειροτερεύει ραγδαία το επίπεδο της ζωής του από τον ανεπαρκή ανηψιό "εθνάρχου" που δεν μπορεί "να μοιράσει 2 γαιδάρων άχερα" όπως διαπιστώνανε εύκολα όλοι οι υπόλοιποι.

Βέβαια οι εφοπλιστές και οι κουμπάροι και τα λοιπά λαμόγια προωθούσανε τα συμφέροντα τους και κάνανε τις δουλειές τους πλουτίζοντας, αν κι αγνοούσαν την παρουσία του, τι κι αν αυτός τους έφερε στην εξουσία...

Είχε κι αυτός καμιά διευκόλυνση βέβαια: Κάνοντας συνεχόμενα τάματα στο άγιο Μαλακογιάννη της περιοχής του, κατόρθωσε να πάρει κάποτε μια διήμερη άδεια ο εγγονός του από τον Στρατό, να παραβρεθεί στο πανηγύρι του χωριού του και να πάρουνε εποχικό εργάτη έναν μακρινό του ξάδερφο στο συσκευαστήριο πορτοκαλιών τον χειμώνα, πράγμα που δεν επιβάρυνε τους φορολογούμενους πολίτες σαν τις αρπαχτές των υψηλά ιστάμενων κόπρων της αληθινής δεξιάς, που λυμαίνονται άγαρμπα το κοινό χρήμα...

Το περίεργο είναι που νοιώθει περήφανος και κομπάζει όταν κοιτά τα γκάλοπ λαθραία στην εφημερίδα που κοιτά κρεμασμένη στο περίπτερο επειδή δεν μπορεί ν' αγοράσει και διαπιστώνει πως κι άλλοι ανιδιοτελείς μαλάκες σαν του λόγου του έβγαλαν "καταλληλότερο" τον αρχηγό του, έστω και μόνο με 0,5% έναντι του άλλου.

Θάθελε να κεράσει όλους τους χωριανούς του από χαρά, μα όσο και να μετρά τα ψιλά στην τσέπη του, δεν βγαίνει ο λογαριασμός...

ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΑΡΙΘΜΟΥ...

Προσλαμβάνουνε μερικά άνεργα νεαρά άτομα με τετράωρη απασχόληση κι ανάλογες αποδοχές...

Τα καθίζουνε σ' ένα τηλεφωνικό κέντρο και τους δίνουν τα στοιχεία μας...

Τα βάζουν να τηλεφωνούν 5 - 6 - 7 - φορές τη μέρα στις πιο ακατάλληλες ώρες, δήθεν να μας υπενθυμίσουν κάτι που ΔΕΝ έχουμε ξεχάσει...

Διαβάζοντας μηχανικά ένα "ποιηματάκι" που τους έχουν από πριν γραμμένο, αφού από μόνα τους δεν θα κατόρθωναν ποτέ να σχηματίσουν μια πρόταση σωστά...
Αυτό θα υπέρβαινε τα προσόντα που τους ζητούσαν όταν τους διάλεγαν...

Πάντα με απόκρυψη του αριθμού τους, να μην ανακαλύψουμε τη φωλιά τους (πανεύκολα με τη διαθέσιμη σε όλους τεχνολογία σήμερα)...

Αν δεν πάρουν απάντηση, επιμένουν να ξανακαλούν, μέχρι αηδίας...

Οπότε ακούνε το σιχτίρισμα, εκτός αν προλάβουν να κλείσουν τη γραμμή ενστικτωδώς, οι έχοντες αντανακλαστικά βέβαια...

Τότε ησυχάζουν για μερικές ώρες, για να επανέλθουν με την ίδια εμμονή...
Ανεξήγητη εμμονή να υπηρετούν τα συμφέροντα των πλούσιων αφεντικών τους, ενοχλώντας ανθρώπους που πάνω κάτω είναι σαν κι αυτούς, πασχίζουν για επιβίωση δουλεύοντας ή προσπαθούν να κάνουν κάτι στη ζωή τους αντί να υποαπασχολούνται σε παρόμοιες παρασιτικές, μη παραγωγικές θέσεις...

Καμμιά ταξική συνείδηση της θέσης τους και του ρόλου τους, πιστά στο πουγκί του αφέντη τους...

Έχει πλάκα να ζητήσουν και πριμ απόδοσης για το κοινωνικό έργο τους, αν ανοίξουν ποτέ τα μάτια και τ' αυτιά τους...

Μεγάλη η υπέρβαση για δαύτα, κι ο κύριος λόγος που πήραν τις εν λόγω θέσεις "αξιοκρατικά"...

ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...

Από κατάθλιψη έπασχε ο Βαγγέλης. Από τη μια η έλλειψη θηλυκής συντροφιάς τα βράδια που να ταιριάζει με τις επιθυμίες του, από την άλλη κακό και δύστροπο αφεντικό στη (δημόσια) δουλειά του, συνέβαλλαν στο να μην έχει νόημα η ζωή του και να κλειστεί στον εαυτό του.

Για την ακρίβεια κλεινόταν κι απομονωνόταν στο χωραφάκι που του είχε αφήσει ο γέρος του, έπαιζε με τους 2 σκύλους του που τους είχε δώσει ονόματα ανθρώπων και τους μιλούσε σαν όμοιους του, καλλιεργούσε τα φυτά που υπήρχαν και περνούσε την ώρα του πασχίζοντας να ηρεμήσει...

Παράλληλα τις ώρες της απομόνωσης ανάπτυσσε τις δικές του προσωπικές φιλοσοφίες για το ποιός ήταν, τι ζητούσε, που ήθελε να πάει και που πατούσε, που όταν όμως άρχισε να εμβαθύνει σ' αυτές τα βρήκε σκούρα κι ήταν πιο μπερδεμένος από πριν...

Με τις εμμονές του να του τριβελίζουν το ανίσχυρο μυαλό και με το ηθικό στο ναδίρ, αποφάσισε να ζητήσει εξειδικευμένη βοήθεια. Κατέφυγε σε μια παλαβογιατρίνα, νεαρή ψυχολόγο που δήλωνε "ειδική" στην υποστήριξη ενηλίκων με παρόμοια υπαρξιακές ανησυχίες και προσωπικά αδιέξοδα.

"Χάνω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους" της εκμυστηρεύτηκε στην πρώτη του επίσκεψη, όπου κανόνισαν μια σειρά από συνεδρίες να αναλύουν τα προβλήματα και να ψάχνουν αν υπήρχε λύση. 50 ευρώ την ώρα πλήρωνε ο Βαγγέλης που καθόταν η "ειδική" και τον άκουγε, δίνοντας του πότε - πότε και κάποιες κοινότυπες συμβουλές που δεν είχαν καμιά αξία στην πράξη.

'Αλλο το κόστος για ένα σωρό κουτάκια με παλαβόχαπα που του έγραφε να παίρνει, να ξεγελά τον εαυτό του πως ακολουθούσε κάποιου είδους θεραπεία, που τα πλήρωνε εξτρά και πανάκριβα, αφού κανένα ταμείο δεν ασχολείται ούτε καλύπτει τις παλαβομάρες του καθεμιανού, όποιος τις αποκτήσει τις πολεμά μόνος όπως μπορεί και ξέρει.

Η "προσωπική του σύμβουλος" έκανε ότι μπορούσε να επιβεβαιώσει αυτό που της είπε στην πρώτη τους συνάντηση περί εμπιστοσύνης κι ανθρώπους, διαδίδοντας όσα συζητούσαν μεταξύ τους στην επιστημονική τάχα παρέα της, την ώρα που ξόδευε σε cafe και ταβέρνες τα πενηντάρικα που της άφηνε μετά από κάθε του επίσκεψη, έχοντας τον Βαγγέλη και τις υπερ-ευαισθησίες του σαν θέμα σε ανέκδοτα και κουίζ που κατέληγαν όλα στην παραπέρα γελοιοποίηση του. Τους τον έδειξε κιόλας μια φορά που έτυχε να περνά μοναχός του μπροστά από το μαγαζί που καθότανε, να ξέρουν τώρα όλοι με ποιόν γελούν...

Με πρόσχημα την ακρίβεια και τώρα τα τεκμήρια που επανέρχονται του είπε μια μέρα "αν θές να συνεχίσω να σε ακούω, θα σου κοστίζει από δω και πέρα 60 ευρώ" που συνέχιζε να δίνει ο Βαγγέλης με την πεποίθηση πως είχε σύντροφο να συζητά να τον ακούει και την ελπίδα να προκύψει κάτι περισσότερο μεταξύ τους, να καταλήξει και στο κρεββάτι με τη νεαρή επιστημόνισσα...

Ακόμη πάει κι ακόμη ελπίζει και ξοδεύει τον μισθό του και την ώρα του 2 φορές την βδομάδα για λίγη πληρωμένη συνροφιά...

Μα αν ήθελες ρε Βαγγέλη συντροφιά, να τι σου χρειάζεται:

Να σε περιμένει μια τέτοια όποτε γυρίζεις σπίτι μετά τη δουλειά, να σου βάζει ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο στο τραπέζι και να κάθεται δίπλα σου ν' αποκτά αμέσως νόημα η ζωή σου...

Να σε συνοδεύει σε βόλτα στον δρόμο με τις καφετέριες που τώρα περνάς μοναχός και σκυφτός, να σε προσέχουν με ζήλια όλοι αυττοί που τώρα σε περιγελούν σαν μοναχικό και μπακούρη...

Να πηγαίνετε αργότερα στο χωράφι σου παρέα κι αφού δέσετε τους σκύλους στην είσοδο να μην αφήνουν κανένα να σας χαλάσει τη βραδιά, να ψήνετε παρέα τους μεζέδες στην ψησταριά που με μεράκι έφτιαξες κάποτε, να τους γεύεστε μαζί και αφού ρεμβάσετε την μοναδική θέα από το ύψωμα όταν το φωτίζει η σελήνη, θα καταλήξετε στο μικρό σπιτάκι με τα 2- 3 δωματιάκια που σχεδίαζες να χτίσεις στο ιδιόκτητο κτήμα σου...

Πριν αρχίσεις να ξοδεύεις τα λεφτά σου στην παλαβογιατρίνα που σε δουλεύει και σε αρμέγει κανονικά...

Να κάνετε με το ταίρι σου ότι φανταστείτε κι επιθυμείτε, εκεί απομονωμένοι χωρίς να νοιάζεστε αν σας βλέπουν άλλοι και τι λένε για σας...
Κι αν της αρέσει και λίγο spanking ν' ανάψει περισσότερο, θα δεις και θα νοιώσεις υπερεκκρίσεις τεστοστερόνης να σε πλημμυρίζουν και να σε μετατρέπουν σε "ταύρο"...

Ικανό να πηδήξει την επαύριο και το μίζερο δύστροπο ανθρωπάκι που σου κάνει κόλαση τη ζωή στην δουλειά, επειδή μόνο και μόνο διορίστηκε 5 χρόνια νωρίτερα από σένα κι έτυχε να γίνει προϊστάμενος σου...

Αν δεν είσαι τοσο τυχερός να την έχεις τσάμπα και τη νοικιάζεις, λιγότερα θα σου κοστίζει από τις τωρινές σου συνεδρίες χωρίς νόημα με την παλαβογιατρίνα και τα χάπια.

Να βρείς αυτό που σου λείπει και θα βρείς αμέσως απαντήσεις για τις μεταφυσικές σου ανησυχίες που βρίσκεσαι, που πατάς και τι θέλεις, που απασχολούσαν το μυαλό σου τις μοναχικές σου ώρες...

Κι άν είσαι ακόμη πιο τυχερός και μπορείτε να επικοινωνείτε και να συννενοείστε, βρήκες το ταίρι της ζωή σου, δεν θα μείνεις ποτέ πια μόνος με τη κατάθλιψη και τα ψευτοφάρμακα σου...

Θα τα ξεχάσεις όλα σα να μην υπήρξαν ποτέ Βαγγέλη...

ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

...Και δεν τρέχει τίποτα!

...Αρκεί βέβαια η ζημιά, η λαμογιά ή η κουτσουκέλα να είναι μικρή και να την προλάβεις στην αρχή...

Αν πάρει διαστάσεις, δεν σε σώζει ένας...Σταθμάρχης!

Καλύτερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/videoplay?docid=-3931904758654337554

ΧΑΠΙ END...

Στις μέρες μας σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει ένα χάπι που να δίνει λύση σε κάθε ανάγκη, σε κάθε πιθανή ή απίθανη περίπτωση.

Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή που έχουν κάποιοι άγνωστοι να μου στέλνουν μυνήματα ν' αγοράσω Viagra και Gialis, ποιός τους είπε πως εγώ ειδικά τα χρειάζομαι;

Εγλώ μπορεί να μην ανταποκρίνομαι, μα δεν φαίνεται να λείπει η πελατεία από τους δημιουργούς της προσωπικής χημείας...

Από τον νεαρό που μπουκώνεται με Ekstasy για να χορεύει ολονυχτίς χωρίς να νοιώθει κούραση, τον άλλο που θέλει αμφεταμίνες για ν' "ανέβει" και τις ασπιρίνες που καταναλώνονται καθημερινά για δεκάδες λόγους...

Τον νευρικό που καταπίνει χούφτες Lexotanil να καταλαγιάσει, την χοντρή που συμπληρώνει τις ώρες ανάμεσα στα γεύματα με χάπια διαίτης και νομίζει πως ξενοιάζει από τα περιττά κιλά, την πονηρή που παρέλειψε το αντισυλληπτικό δήθεν τυχαία και βρέθηκε έγκυος και παντρεμένη ως επι τούτου, τον γέρο που έμαθε το Adekin να περιορίσει το Πάρκινσον, τον εργαζόμενο σε 2 δουλειές που παίρνει τις πολυ-βιταμίνες του στον δρόμο να μην χάνει χρόνο, τον ασκούμενο που καταφεύγει στην συμπυκνωμένη αρωγή για να πετύχει την ποθούμενη σωματική διάπλαση...

Να μην πούμε για επαγγελματίες αθλητές που φτάνουν κι Ολυμπιονίκες, εδώ γράφεται κι εξελίσσεται η ιστορία του χαπιού, με την τελευταία ανακάλυψη της βιοχημικής επιστήμης, συν τις αλχημείες να μην ανιχνεύεται αν δεν θέλουν οι χορηγοί...

Αν κάτσει τέτοια περίπτωση και θαφτούν τα ρεκόρ και οι φιλοδοξίες, πάντα υπάρχει κι ένα Prozak να δώσει λύση στη μοναξιά του πρώην πρωταθλητή.

Τελικά πολλά χάπια, απαραίτητα(;) για να φτάσει σήμερα το άτομο στο χάπι end...

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΙΤΙΑ...

1.
Ήσουν πάντα διαβολάκι
δεν λογάριαζες κανένα
κι όταν εύρισκες παρέα
δεν σ' ένοιαζε για μένα.

2.
Μα όμως τώρα τελευταία
αποφάσισες ν' αλλάξεις
και τα πονηρά σου κόλπα
τα παλιά να τα ξεγράψεις.

**********************************************
Δεν υπάρχει αμφιβολία
πως εγώ είμαι η αιτία
που εσύ που ήσουν μοιραία
έχεις γίνει σαν οσία.

Που δεν βγαίνεις όπως πρώτα
και δεν πέφτεις σ' αμαρτία
πρέπει να παραδεχτείς
πως εγώ είμαι η αιτία.

*********************************************

3.
Τώρα έχεις καταλάβει
πριν τα νιάτα σου να σβήσουν
πως αυτοί που είχες σχέσεις
δεν μπορούν να σε γεμίσουν.

4.
Τώρα θές μόνο δική μου
νάσαι μόνιμη παρέα
μέσα σου κάτι σου λέει
ότι θα περνάμε ωραία.

[Ξανά: Δεν υπάρχει αμφιβολία
πως εγώ είμαι η αιτία.......]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

BIG BANG ΕΚ ΝΕΟΥ...

Οι επιστήμονες του CERN, που εδρεύει στη Γενεύη, θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν εκ νέου το Big Bang, τη μεγάλη έκρηξη που έγινε πριν από 15 δισεκατομμύρια χρόνια και στην οποία οφείλεται η δημιουργία του κόσμου.

Η επιστημονική κοινότητα δαπάνησε περί τα 8 δισεκατομμύρια δολάρια και 14 χρόνια για να κατασκευάσει τον επιταχυντή, που θ' αναπαράγει τις συνθήκες που επικρατούσαν ένα απειροστό κλάσμα του δευτερολέπτου που ορίζεται ως η απαρχή της δημιουργία του Σύμπαντος.

Το πείραμα θα ολοκληρωθεί το 2010. Εν το μεταξύ εκφράζονται φόβοι για τα αποτελέσματα της προσπάθειας αυτής, που φτάνουν μέχρι την απορρόφηση της Γης από μαύρες τρύπες που θα δημιουργηθούν κατα την διάρκεια της λειτουργίας του μεγαλύτερου επιταχυντή σωματιδίων, όμως οι επιστήμονες καθησύχασαν τον κόσμο πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος και πως ο Επιταχυντής δεν θα "καταπιεί τη Γη"!
Μάλιστα στους ρυθμούς της rap μουσικής, μέσω του παρακάτω video:

http://www.youtube.com/watch?v=j50ZssEojtM

ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ...

Κάθε μέρα σχεδόν κι ένα καινούριο σκάνδαλο προστίθεται στα ήδη υπάρχοντα.

Στόχος σε όλα είναι ο πλουτισμός κάποιων παράσιτων, που με κάποιο τρόπο άμεσο ή έμμεσο έχουν πρόσβαση στην εξουσία και το κόμμα που την ασκεί σήμερα.

Κοινό χαρακτηριστικό των συμμετεχόντων: Όλοι είναι πρώην ανεπάγγελτοι και τωρινοί επαγγελματίες της πολιτικής που θεωρούν πως κάνουν μεγάλη χάρη στο πόπολο που ασχολούνται με την διακυβέρνηση του.

Επειδή κάποιες από τις 5 - 6 τρανές οικογένειες που κυβερνούν τον τόπο τους επέτρεψαν να τους γλύψουν (δείτε το παρελθόν τους, ΟΛΟΙ απο κει ξεκίνησαν) νόμισαν πως κι αυτοί ανήκουν σε ανώτερη ράτσα ισάξια με τ' αφεντικά τους και δικαιούνται αυτοβούλως να διάγουν παρόμοιο βίο με κότερα, ακριβά εστιατόρια, μπουζούκια, πούρα, σπίτια, προκλητικά εξοχικά, off shore "επενδύσεις", σουλάτσα σε Κολωνάκια και Μυκόνους κλπ life style ασωτιές.

Ακόμη θεωρούν δικαίωμα τους να βολεύουν με δημόσιο χρήμα φίλους, γνωστούς, κολλητούς, κουμπάρους, λαμόγια και παπαδοκαλογέρους σε βάρος του πόπολου που άβουλα μόνο πληρώνει το λογαριασμό στο τέλος.

Πόπολο που το επίπεδο και η ποιότητα ζωής του συνεχώς πέφτει, δημιουργώντας αγεφύρωτο λίαν συντόμως χάσμα με τους παραπάνω ρουσφετοβολεμένους, που αδυνατούν ήδη να καταλάβουν τι σημαίνει σύνταξη 350 ευρώ, ανεργία σε νέους ανθρώπους με προσόντα, εγκλωβισμένοι συνταξιοδοτικά πενηνταπεντάρηδες που αδυνατούν να βρουν δουλειά να συμπληρώσουν τα συντάξιμα χρόνια τους, έλλειψη ασφάλειας σε συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, τριτοκοσμικά γκέτο με χιλιάδες αχρείαστους αλλοδαπούς εργάτες, έλλειψη περίθαλψης με ράντζα και φακελάκια, καταπνιγμένα όνειρα λόγω φτώχειας, θηλιά δανείων, κλπ ζητήματα που γεμίζουν την καθημερινότητα των μη βολεμένων ή προνομιούχων...

Που ασχολούμενοι με δαύτα ολημερίς και αναπαυόμενοι αποχαυνωμένοι με τη μπάλα στην TV, έχουν ξεχάσει ή αγνοούν εντελώς πως έχουν τη δύναμη να τους στείλουν από κεί που ήρθανε μεμιάς.

Αρκεί να ψηφίσουν μια φορά σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα ύστερα από ώριμη σκέψη κι όχι όπως τους καθοδηγούν εντέχνως τα χρυσοπληρωμένα παπαγαλάκια των ίδιων αφεντικών, άλλη παρασιτική μορφή σύγχρονης ζωής, που τους έχει κάνει star το ίδιο το άβουλο πόπολο και το ελέγχουν με φόβο και υστερία.

Και δεν έχω καμιά αυταπάτη όταν μαντεύω σωστά την απάντηση στο ερώτημα:

Θα ξυπνήσει (και θα ψηφίσει) ποτέ;

Π. Π. ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ...

Πολιτικό προσωπικό σημαίνει στα επίσημα χαρτιά της υπηρεσίας, μα κάλλιστα μεταφράζεται και περιφρονημένο παράσιτο.

Που δεν μπόρεσε να βρει δουλειά της προκοπής στον έξω κόσμο και κατέληξε να προσληφθεί σε στρατιωτική υπηρεσία (συνήθως επικουρικό τεχνικό προσωπικό) βιώνοντας τον ρόλο του παρείσακτου σε χώρους που κυκλοφορούν κι υπερτερούν αριθμητικά στολισμένοι καραβανάδες, κατώτερου βαθμού και στάθμης τεχνίτες "παραγωγικών σχολών", μην περιμένετε να δείτε αξιόμαχους πολεμιστές σε συνεργεία επισκευών.

Σύμφωνα με τον Τάσο τον Πρίφτη που πέρασε 25 χρόνια από τη ζωή του σαν πολίτης - τεχνικός σε στρατιωτική υπηρεσία που ανήκε στο Νάτο.
Πέρασε τη ζωή του δεχόμενος προσβολές και συστάσεις από δεκάδες χοντροκέφαλους αγράμματους κατσαβιδάδες που με την πάροδο των χρόνων και της επετηρίδας τους, έφταναν ελλείψει άλλων να γίνουν προϊστάμενοι του συνεργείου "συντήρησης κι επισκευών" που μέλος του ήταν κι αυτός.

Δεν ήταν τυχαίος τεχνικός - κατσαβιδάς ο Τάσος. Απόφοιτος Γερμανικού πολυτεχνείου ήταν, με ειδικότητα "Ηλεκτρολόγος Υψηλών Τάσεων" κι εμπειρία στην μεταφορά ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Δούλεψε αρκετά χρόνια στα νιάτα του σε Γερμανικές εταιρίες που αναλάμβαναν έργα εξηλεκτρισμού Αραβικών χωρών κι επέβλεπε αρκετές εγκαταστάσεις μετετροπής και μεταφοράς υψηλής τάσεως (για όσους/ες δεν ξέρουν, έτσι μόνο μεταφέρεται με λιγότερες απώλειες η ηλεκτρική ενέργεια σε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις, μέσω των ειδικών καλωδίων που στηρίζονται στους πυλώνες που διατρέχουν την ύπαιθρο).

Μεγαλώνοντας σε ηλικία θέλησε να γυρίσει στον τόπο του να παντρευτεί να κάνει οικογένεια και μη θέλοντας να καταντήσει να περνά κοινά καλώδια και πρίζες σε οικοδομές μιας κι άξιζε πολύ περισσότερα από αυτό, αναζητούσε να προσφέρει τις σημαντικές του γνώσεις κάπου εξειδικευμένα.

Κείνη τη χρονιά έτυχε να ολοκληρωθεί η κατασκευή της Νατοϊκής εγκατάστασης για την εκπαίδευση των πυροβολητών της Συμμαχίας και μεσούσης της επανάστασης των συνταγματαρχών προσπαθούσαν να την στελεχώσουν με το απαραίτητο προσωπικό να λειτουργήσει επιχειρησιακά.

Δυσκολεύονταν να βρούν κατάλληλους για το τμήμα Radar, που απαιτούσε γνώσεις που κείνα τα χρόνια λίγοι διέθεταν, συνήθως λίγες και σκόρπιες που αποκτούσαν από την στρατιωτική τους θητεία. Όπου έβρισκαν τέτοιους τους προσλάμβαναν με το ζόρι σχεδόν, έναν μάλιστα κλείνοντας του το μαγαζί Ηλεκτρονικών που είχε ανοίξει κι απειλώντας τον με φυλάκιση αν αρνιόταν να πάει να δουλέψει στην υπηρεσία.

Ο Τάσος ήταν ο μόνος που αναζητούσε δουλειά με αξιώσεις, ήταν απόφοιτος πολυτεχνείου με εμπειρία στο εξωτερικό και μιλώντας άψογα Γερμανικά κι Αγγλικά, προσλήφτηκε απόλυτα αξιοκρατικά και με τιμές.

Τον πήρανε για να φροντίζει την τροφοδοσία με υπερ- υψηλή τάση του κυκλώματος παλμών της magnetron, απαραίτητη για την λειτουργία των παλιών radar, μα έκανε κι ένα σωρό άλλες δουλειές σχετικές με τα μηχανήματα ραδιοεντοπισμού.

Μαζί με τους άλλους γρήγορα κατάλαβαν πως η ολοκαίνουρια Νατοϊκή εγκατάσταση δεν ήταν το ιδανικό περιβάλλον να διαπρέψουν αυτοί σαν απλοί τεχνικοί που τους έβλεπαν όλοι.

Σε μια στρατιωτική μονάδα έστω κι αν ανήκει στο ΝΑΤΟ (που τη χρηματοδοτούσε και τη στήριζε μέχρι που άλλαξαν οι γεωπολιτικές συνθήκες και υπολειτουργεί), κυριαρχούν οι ένστολοι. Δικός τους χώρος είναι και κάθε άλλλος που κινείται εκεί θεωρείται υποδεέστερος κι ωφείλει σεβασμό.

Σε στολές και γαλόνια κι ας είναι κατώτερα, κουβαλούν κι αυτά αρκετά απωθημένα. Έπρεπε να προσαρμοστούν κι ο Τάσος κι οι άλλοι σε τέτοιο πειθαρχημένο περιβάλλον.

Να σηκώνονται στις 5.30πμ κάθε εργάσιμη μέρα, να ετοιμάζονται ευπρεπώς και να βγαίνουν στο δρόμο να προλάβουν το στρατιωτικό λεωφορείο που τους πήγαινε στη δουλειά. Να καθίζουν μόνο στα πίσω καθίσματα αν ήταν άδεια, τα μπροστινά προορίζονταν μόνο για αξιωματικούς. Να δείχνουν πάσο στον φρουρό στην πύλη υποχρεωτικά. Να ξέρουν απέξω τον κανονισμό (υποχρεώσεις μόνο) του πολιτικού προσωπικού. Να ενημερώνουν για τις κινήσεις τους μέσα στη μονάδα.

Να υπακούουν σε εντολές προϊσταμένων και να δίνουν τακτικά αναφορά για τις ενέργειες τους. Να υποβαθμίζεται η προσωπικότητα τους συχνά με επιπλήξεις. Να μην έχουν ελπίδες για προαγωγή κι εξέλιξη. Να καταπνίξουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τη δημιουργικότητα, τις ιδέες τους...

Να παρακαλούν να τους υπογράψει ο διοικητής μια ολιγόωρη έξοδο αν έχουν κάποια δουλειά, αφού προηγουμένως του εξηγήσουν πειστικά και με λεπτομέρειες για τι πρόκειται και γιατί δεν μπορούσε να γίνει σε άλλες ώρες εκτός μονάδας.
Να δουλεύουν σε δύσκολες κι ανθυγιεινές συνθήκες, συχνά κάτω από επικίνδυνες ακτινοβολίες κεραιών. Να είναι πρόθυμοι να τρέξουν σε βουνοκορφές όποτε παρουσιαζόταν πρόβλημα στη λειτουργία του radar που συνήθως ο δεκανέας - χειριστής ή ο λοχίας - "μηχανικός" δεν μπορούσαν να διορθώσουν.
Να μη νοιάζονται για υπερωρίες ή αργίες αφού υπεράνω όλων η υπηρεσία.

Να στέκονται σε παράταξη όποτε ο διοικητής (ξοφλημένος υποστράτηγος συνήθως με λιγότερες εξουσίες από τους Νατοϊκούς εταίρους της μονάδας, μα το κάνει γαργάρα για να πάρει τελικά σύνταξη στρατηγού) ήθελε να ανακοινώσει κάτι στο προσωπικό, να αναγνώσει την ημερήσια διαταγή της μονάδας ή απλά για εκκλησιασμό αν η ημερομηνία το απαιτούσε. Να περιμένουν τον Στρατηγό σε τακτική επιθεώρηση, στεκόμενοι πίσω - πίσω στην παράταξη, αφού προηγούνταν το στρατιωτικό προσωπικό. Να ακούνε μετά για δεύτερη φορά την κατσάδα που έψαλνε ο διοικητής στους ένστολους προϊσταμένους τους επειδή "η σκάλα είχε χυμένα λάδια και παραλίγο να πέσει γλιστρώντας"...

Έτσι περνούσαν τα χρόνια του Τάσου και των άλλων μαζί, σαν επιστράτευση διαρκείας δηλαδή. Όσο για τον μισθό που αντιστοιχούσε στα προσόντα του, είδα με τα μάτια μου σε μια μέρα πληρωμής να παίρνει έναν φάκελο από το λογιστήριο που περιείχε 170.000 δραχμές (500 ευρώ σήμερα), μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας μαζί με τα επιδόματα που δικαιούνταν για τα 2 παιδιά που είχε στο μεταξύ...

Χρήματα από τα οποία ξεχώριζε ένα πεντοχίλιαρο για τον εαυτό του και τα υπόλοιπα τα παράδιδε στην συμβία του το ίδιο μεσημέρι, που φρόντιζε για τα πάντα στο σπίτι.

Αυτά ήταν τα προσωπικά έξοδα του για τον επόμενο μήνα, από τον καφέ του στην καντίνα, τα μπισκότα που κλείδωνε στο συρτάρι του κι έτρωγε ένα τη μέρα! μαζί με τον καφέ, τα τσιγάρα που κάπνιζε συνεχώς, τη σαράβαλη Lancia Fulvia που κατάφερε με οικονομίες ν' αγοράσει, μέχρι την λεμονάδα με τα 2 καλαμάκια στο ίδιο μπουκάλι που τον πάντηξα να μοιράζεται με την γυναίκα σε ένα λούνα παρκ μια φορά... Το μόνο του extra από την υπηρεσία ήταν μερικά κουτιά συμπυκνωμένο γάλα και μια σακούλα ζάχαρη μηνιαίως, για να προλαμβάνει βλάβες του οργανισμού.

Αφιερωμένο ειδικά σε όσους μην ξέροντας επέμεναν να βρεθώ στην θέση του Τάσου κι οικειοθελώς μάλιστα, συμμετέχοντας στον διαγωνισμό του Υπουργείου Άμυνας που σήμερα είναι η καταληκτική ημερομηνία για κατάθεση δικαιολογητικών.

Εγώ που μπορώ να ξέρω πολλά, αφού έζησα για λίγο την κατάσταση σαν ασκούμενος πριν πολλά χρόνια, τότε που μ' ενδιέφερε η υψηλή στρατιωτική τεχνολογία και οι εφαρμογές της, τώρα τα πράγματα είναι και χειρότερα λόγω των άχρηστων "επαγγελματιών οπλιτών" που αναζητούν ένα οποιοδήποτε βόλεμα μην γνωρίζοντας, αφήνω την προθεσμία να παρέλθει, όποιος θέλει ή δεν έχει άλλη επιλογή δυστυχώς ας δοκιμάσει να πετύχει και να συγκαταλέγεται από μεθαύριο στο πολιτικό προσωπικό ΥΕΘΑ αφού διαβάσει το παραπάνω προσεκτικά...

Αν με θέλατε ας με προσλαμβάνατε τότε που δεν είχα και τόσο ανοιχτούς ορίζοντες. Τώρα έχω τον προορισμό μου αλλού...

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ. LA VITA E BELLA (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Φτάνει βέβαια να το θες πολύ και να φτιάξεις εσύ τις συνθήκες, κόντρα σε ανθρώπους και περιστάσεις...

Η υπέροχη ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι με ελληνικούς υπότιτλους.

Σαν κινηματογραφική ταινία βλέπεται καλύτερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-7883071500894539116&hl=el&fs=true

PORSCHE ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΑ...

Άλλη μια γκάφα του Υπουργού Οικονομικών με την επαναφορά των τεκμηρίων διαβίωσης, ειδικά στα αυτοκίνητα.

Καταδικάζοντας μόνο τους Έλληνες απ' όλη την Ευρώπη να κυκλοφορούν με αναιμικά αυτοκινητάκια χαμηλού κυβισμού, ιπποδύναμης κι ασφάλειας βεβαίως, μα τι τον νοιάζει τον αναποτελεσματικό καθηγητή του LSE που κυκλοφορεί στο πίσω κάθισμα θωρακισμένης λιμουζίνας μην έχοντας επαφή με τον δρόμο και την πραγματικότητα όπως δείχνουν οι ενέργειες του.

Αν ζούσε ο δρ Porsche ως σήμερα, πώς θα ένοιωθε άραγε βλέποντας το διαχρονικό αυτοκίνητο



που δημιούργησε έχοντας υπόψιν του τον Πραγματικό Οδηγό να αγοράζεται και να οδηγείται(;) κυρίως λόγω φορολογίας και τεκμηρίων από λελέδες γιούς πλούσιων μπαμπάδων;

Μα σίγουρα θ' άλλαζε κατευθείαν το διάσημο όνομα του αν ήξερε πως λόγω ...τιμής έφτασε να σημαίνει Proof Of Rich Spoiled Children Having Everything...

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΑΣΕΠ...

- Θέλω να με βοηθήσεις να συμπληρώσω την αίτηση συμμετοχής στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, είπε προχθές στο τηλέφωνο φίλος.

- Γιατί εγώ, που δεν θέλω να έχω πια καμιά σχέση με το δημόσιο κι ιδιαίτερα σε ότι αφορά προσλήψεις και προμήθειες;

- Γιατί ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ!

Τώρα πως έχει την ακλόνητη πεποίθηση πως εγώ που δεν συμμετείχα ποτέ σε διαγωνισμό πρόσληψης ούτε κάνω τον κόπο να καταθέτω δικαιολογητικά για να με επιλέξουν άλλοι, ξέροντας εκ των προτέρων και εκ παλαιότερης πείρας με τι κριτήρια προσλαμβάνουν...ΞΕΡΩ πως να βγάλω άκρη με τον κυκεώνα χαρτιών που απαιτούν για να δεχτούν έγκυρη μια αίτηση, δεν γνωρίζω...

Αφού όμως ζητά βοήθεια και πιστεύει πράγματι πως εγώ μπορώ να του την παρέχω, είμαι εδώ να δω τι μπορώ να κάνω.

Είδα μια αίτηση σχετικά απλή (για την δική μου ευφυία βεβαίως) που ο καλός φίλος κοιτούσε επί διήμερο χωρίς να ξέρει τι μπαίνει που, μα κατόπιν κι εγώ ακόμη δυσκολεύτηκα να βάλω σε τάξη κωδικούς για τις θέσεις που ήθελε, να βρω ένα - ένα σχετικά με τα χαρτιά που δηλώνουν σπουδές κι εμπειρία, τα θέλουν επικυρωμένα κιόλας τα αντίγραφα υψηλής ποιότητας που του έβγαλα με τα μηχανήματα μου, να υπολογίσω την συνολική του εμπειρία χωρισμένη σε περιόδους "ανά μέρες απασχόλησης ανά φορέα ή εργοδότη" και να επιστρατεύσω την έμπνευση μου να σκεφτώ και να εμφανίσω μερικά πρόσθετα προσόντα που σίγουρα είχε κρυμμένα και δεν γνώριζε καν ο ίδιος πως διέθετε πάντα...
Και στο τέλος σαν κερασάκι να μαντέψω ποιός κωδικός εντοπιότητας ταιριάζει στον τόπο διαμονής σε σχέση με την θέση που θέλει.

Να τα συμπληρώσω και να τα συγκεντρώσω όλα σωστά και να τον στείλω να τα καταθέσει σε ειδικό φάκελο ΑΣΕΠ POST που απαιτείται, "εμπρόθεσμα σύμφωνα με την ταχυδρομική σήμανση" όπως είδα κάπου.

Κι όλη αυτή η διαδικασία μπας κι επιλεγεί για μάγειρας ή αρτεργάτης σε μια συγκεκριμένη τοπική στρατιωτική μονάδα, μιας και τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες που ανάλωσε τα νιάτα του και τις γνώσεις του, δεν θέλουν πλέον κάποιον όταν περάσει τα 40 (κι υπάρχει πλήθος νεαρών κι από άγνοια για το μέλλον τους ορεξάτων "σεφ" να εκμεταλλευτούν για χρόνια)...

Τράβηξα ένα καραγκιοζιλίκι με την αίτηση του, με μοναδική αμοιβή κάποια γεύματα με φαγητά και γλυκά που ομολογουμένως δείχνουν την απαράμιλλη τέχνη του...

Για να έχω την χρόνια ευγνομωσύνη του και να απολαμβάνω εσσαεί τις δημιουργίες του κατ΄οίκον όπως υποσχέθηκε, κάνω κάτι ακόμη...

Ζητώ εκ μέρους του την απαραίτητη πολιτική αρωγή από φίλα προσκείμενους πολιτικούς:

Γιατί δεν τον διορίζετε "κατ΄εξαίρεσιν" όπως είδε κάπου στην προκήρυξη πως μπορεί να γίνει, να έχει μια τρύπα κι ένα ελάχιστο μισθό σαν οικογενειάρχης, σε μια θέση πως ξέρω από παλιά πως δεν νοιάζονται να την καταλάβουν πολλοί λόγω συνθηκών εργασίας και συμπεριφοράς του ένστολου προσωπικού...

ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ...

Ληστεία θωρακισμένου από "θρασείς" ληστές...

Επιθέσεις μεθυσμένων ναυτών σε ντόπιους και φεύγουν ανενόχλητοι γιατί λέει έχουν άλλη ψευτοδικαιοσύνη..

Αδέσποτα αλλοδαπά πατσαούρια ληστεύουν ανήμπορους, (εμ, ποιούς άλλους θα τολμούσαν)...

Ξενέρωτες "διαμαρτυρίες" και διαδηλώσεις κατόπιν εορτής ετοιμάζονται, έτσι για να γίνουν απλώς, από συνήθεια...

Και περιμένοντας τα επόμενα επεισόδια του σήριαλ της καθημερινής ανασφάλειας, άλλοι κυκλοφορούν με τα χέρια στην τσέπη κάνοντας τους φιλειρηνιστές κι ελπίζοντας απλώς να μην τους τύχει...

Εμείς που ξέρουμε και μπορούμε και δεν ανεχόμαστε, αποκτούμε ασπίδα προστασίας:

...όπως την θέλουμε, την απολαμβάνουμε πολλαπλώς και σαφώς δηλώνουμε πως αν βρεθείς προκλητικώς μπροστά μας ακάλεστε ταραξία, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

Μάτια είχες, ας έβλεπες κι ας πρόσεχες!

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ...

Μ' αυτή την προσδοκία έπιασε δουλειά πριν χρόνια ο Τίτος, κατά τα φοιτητικά του χρόνια.

Δουλειά που έβλεπε να προσφέρεται σε αφθονία μέσω δεκάδων μικρών αγγελιών, την απαρχή της άνοιξης των delivery που και σήμερα ευημερούν.

Αποστολή του να κουβαλεί πίτσες, σουβλάκια κι άλλα εδέσματα "της ώρας" σε όσους/ες τεμπελχανάδες τα παραγγέλλουν, μη θέλοντας να μαγειρέψουν ή έστω να συρθούνε μέχρι το μαγαζί να βοσκηθούνε εκεί.

Σαν φοιτητής του ήρθε βολική η προσωρινή απασχόληση σε ελεύθερες ώρες του, έβγαζε αρκετά χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερα προσόντα, είχε και τυχερά από κάποιους μαλάκες που αφού χρυσοπλήρωναν τα αποψυγμένα κρεατικά και πίτσες που κατέφταναν επίτηδες ζεστά στην ώρα τους για μάσημα, γιατί αλλιώς λίγο ν' αργήσει επανέρχονταν στην προτέρα τους κατάσταση, χαρούμενοι που έκαιγε ακόμη η κούτα τους όταν την παραλάμβαναν, του άφηναν τα ρέστα.

Μα ποτέ δεν αργούσε ο Τίτος, έστω κι αν παραβίαζε κόκκινα φανάρια σε σταυροδρόμια, έμπαινε αντίθετα σε μονοδρόμους, ή έκανε χιλιόμετρα τρέχοντας κάτω από βροχή με το φορτωμένο μηχανάκι του.

Ήταν το αγαπημένο παιδί του μαγαζιού, το κακό ήταν που γρήγορα συνήθισε αυτήν την κατάσταση του γρήγορου κέρδους...

Και πτυχίο πήρε κανονικά ο Τίτος από τη σχολή του και την στρατιωτική θητεία του εκπλήρωσε πλήρως. Μα όταν ήρθε η ώρα να δουλέψει, ελεύθερος από όλες του τις υποχρεώσεις, πάλι την ίδια απλή δουλειά προτίμησε να κάνει.

Αυτό είχε συνηθίσει να κάνει, αυτό μπορούσε, σε αυτό είχε προυπηρεσία που ζητούσαν σε κάποιες θέσεις...
Κατέληξε πάλι να κουβαλεί παραγγελίες σε ένα μαγαζί αλλουνού.

Μπορούσε να ανοίξει ένα γραφείο με το πτυχίο του, μα "που να κάθομαι να κάνω μελέτες κι υπολογισμούς τώρα, άκυρες αν κάνω κάποιο λάθος, που να κυνηγώ πελάτες, να ταξιδεύω συχνά...μπορώ να έχω τα ίδια έσοδα με λίγες ώρες δρομολόγια κάθε βράδυ, άσε και τα τυχερά που κανείς δεν δίνει αλλού".

Είχε και τη ευκαιρία του να γίνει ιδιοκτήτης του μαγαζιού που δούλευε όταν το αφεντικό του προσπάθησε να το πουλήσει φτηνά λόγω ανταγωνισμού, "τι να μπλέξω τώρα με επιχειρήσεις, υπαλλήλους κι εφορία, εδώ έχω την κεφαλή μου ήσυχη" αποφάνθηκε πάλι κι έτρεξε πρώτος να δουλέψει απλός υπάλληλος διανομής για τον επώνυμο ανταγωνιστή, όταν το μικρομάγαζο έκλεισε οριστικά...

- Καλύτερα να έχω βασικό μισθό κι έξτρα έσοδα από δώρα και τυχερά, να εισπράττω έστω και περιορισμένα σαν υπάλληλος αλλουνού χωρίς να σκέφτομαι όμως, παρά να κάνω κάτι δικό μου, να τραβώ το κόστος και το ρίσκο του, ν' αγωνιώ για το αύριο, αυτές οι λέξεις συνοψίζουν τη φιλοσοφία του.

Δεν μπορώ να καταλάβω ή να χωνέψω πως κάποιος που σαν νέος είχε όνειρα και φιλοδοξίες, πέρασε σε μια σχολή κι έκανε πλάνα για το μέλλον του, τα θυσίασε όλα για χάρη μερικών κακοψημένων αλλαντικών πάνω σε μια ζύμη τραγανή ή αφράτη...

Που ούτε δοκίμασε ποτέ ν' αυτοσχεδιάσει έστω βελτιώνοντας λίγο το προϊόν, το παραλαμβάνει και το μεταφέρει απλά σε μια κλειστή κούτα και είναι κι ικανοποιημένος από αυτή του την ασχολία ή έτσι λέει τουλάχιστον σε παλιούς γνωστούς.

Επειδή εγώ αυτοσχεδιάζω δημιουργικά και τις κρύες βροχερές νύχτες του χειμώνα δημιουργώ τις δικές μου πρωτότυπες, γευστικές και θρεπτικότερες πίτσες, μην καταδεχόμενος ως τώρα ακόμη να παραγγείλω κατ' οίκον έτοιμες τυποποιημένες όσο επώνυμες κι αν είναι, δεν μπορώ να έχω την απάντηση του.

Μα αν εσείς περιμένετε delivery και τον δείτε, ρωτήστε τον...

Θα τον γνωρίσετε γιατί ακόμη αν και πέρασαν πια τα νεανικά του χρόνια και η προσωρινή του απασχόληση έγινε μόνιμη κι έμμονη, πάντα καταφτάνει αμέσως!

ΕΦΟΡΙΑΚΟΣ...

Σ' ένα μπάρ μιας κάποιας πόλη, υπήρχε ένα ιδιότυπο στοίχημα διαρκείας:

Ο ιδιοκτήτης πρόσφερε 1.000 ευρώ σε όποιον από τους πελάτες του κατόρθωνε να βγάλει έστω και μια σταγόνα ζουμί από ένα λεμόνι, που προηγουμένως το είχε στύψει ο πολύ δυνατός μπράβος του μαγαζιού..

Κάποιοι πελάτες εμπιστευόμενοι τις δυνάμεις τους δοκίμαζαν να στύψουν περισσότερο το λεμόνι, ποτέ όμως δεν κατάφερναν να βγάλουν την παραπάνω σταγόνα χυμού και να κερδίσουν το στοίχημα.

Μια βραδιά παρουσιάζεται ένα κακοσκαρωμένο αντράκι, κοντό, αδύνατο, φαλακρό, με φοβισμένο και κακομοίρικο ύφος. Βλέπει την ταμπέλα που γνωστοποιεί το στοίχημα και προσφέρεται να δοκιμάσει να το κερδίσει, προκαλώντας τα γέλια όλων των παριστάμενων θαμώνων...

- Λες να τα καταφέρεις εσύ φίλε, με αυτά τα χεράκια που έχεις; του λέει ο μπάρμαν, πιο χοντρή θαρρώ πως είναι η ψωλή μου...

- Ας δοκιμάσουμε...απαντά ατάραχο το λειψανέβατο ανθρωπάκι.

Καθίζουνε ένα γύρω όλοι, φέρνουν ένα φρέσκο λεμόνι κι αφού το στύβει πρώτα ο μπράβος και βγάζει όλο το ζουμί που μπορούσε, το δίνουν στον καινούριο να δοκιμάσει αν μπορεί να βγάλει κάποιες σταγόνες επιπλέον...

Παίρνει το λεμόνι στα κοκαλιάρικα χεράκια του και μπροστά στε έκπληκτα μάτια ολονών που περίμεναν το αποτέλεσμα, στύβει την ήδη στυμένη λεμονόκουπα και σιγά - σιγά αυτή αρχίζει να βγάζει μια - δυο - τρεις- τέσσερις κι ακόμη μια, πέντε κρυμένες σταγόνες χυμό, ώσπου δεν είχε πια άλλο...

- Πως τα κατάφερες ρε; ρωτά ο μπάρμαν που έπρεπε τώρα να πληρώσει τα 1.000 ευρώ στο κακοσκαρωμένο αντράκι, πήρες τα αναβολικά σου, την HGH, την M3, τι διάολο πήρες πριν έρθεις;

- Δεν ξέρω τι είναι αυτά που λέτε, απαντά εκείνο με σιγανή φωνή, δεν ήμουν ποτέ αθλητής ούτε ρεκόρ έχω κάνει πουθενά, εγώ ένας κοινός άνθρωπος είμαι που δουλεύω στην τοπική εφορία!