ΟΥΔΕΝ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ...

Ένας ταγματάρχης αναλαμβάνει διοικητής ενός στρατοπέδου. Ο απερχόμενος διοικητής τον ξεναγεί στο στρατόπεδο. Του δείχνει π.χ το διοικητήριο, τους θαλάμους οπλιτών, τις τουαλέτες, τα λουτρά, τα μαγειρεία, τις αποθήκες οπλισμού, τον όρχο, κοκ.

Στο τέλος του δείχνει και το σύστημα ασφαλείας. Τη σκοπιά της πύλης, τη σκοπιά στα πυρομαχικά, τη σκοπιά στον όρχο και στο τέλος τη σκοπιά στο παγκάκι. Νέος διοικητής:

- Σκοπιά στο παγκάκι;

Παλαιός διοικητής:

- Ναι, σκοπιά στο παγκάκι...

Νέος διοικητής:
- Δηλαδή, τι ακριβώς φυλάει εδώ ο σκοπός;

Παλαιός διοικητής:
- Το παγκάκι...

Νέος διοικητής:
- Και τι έχει δηλαδή το τόσο πολύτιμο αυτό παγκάκι και χρειάζεται σκοπός για να το φυλάει;

Παλαιός διοικητής:
- Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αγαπητέ συνάδελφε. Έτσι τα βρήκα από τον προηγούμενο διοικητή κι έτσι σου τα παραδίδω...

Νέος διοικητής:
- Εγώ όμως θέλω να μάθω. Δε μπορεί να έχει τοποθετηθεί μια σκοπιά έτσι γιατί του κάπνισε κάποιου διοικητή. Πού είναι τώρα ο προηγούμενος διοικητής;

Παλαιός διοικητής:
- Είναι αντισυνταγματάρχης και βρίσκεται στο λόχο του στρατηγείου...

Νέος διοικητής:
- Ωραία. Θα τον πάρω αμέσως τηλέφωνο να τον ρωτήσω...

Παίρνει τηλέφωνο.

Νέος διοικητής:
- Λόχος στρατηγείου; Καλημέρα σας θα ήθελα να μιλήσω στον Αντισυνταγματάρχη κύριο τάδε...

Τηλεφωνητής:
- Μισό λεπτό παρακαλώ...

Αντισυνταγματάρχης:
- Ορίστε. Νέος διοικητής:
- Καλημέρα σας κύριε αντισυνταγματάρχα. Είμαι ο νέος διοικητής του στρατοπέδου τάδε και θέλω μια πληροφορία επειδή έμαθα ότι έχετε διατελέσει κι εσείς διοικητής στο εν λόγω στρατόπεδο...

Αντισυνταγματάρχης:
- Παρακαλώ κύριε ταγματάρχα...

Νέος διοικητής:
- Ξέρετε, ο απερχόμενος διοικητής μου έδειξε τα μέτρα ασφαλείας. Θα τα θυμάστε κι εσείς φαντάζομαι...

Αντισυνταγματάρχης:
- Βεβαίως...

Νέος διοικητής:
- Θα θυμάστε ασφαλώς και τη σκοπιά στο παγκάκι...

Αντισυνταγματάρχης:
- Βεβαίως. Ν

έος διοικητής:
- Ήθελα να μάθω σε τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτή η σκοπιά...

Αντισυνταγματάρχης:
- Δεν γνωρίζω δυστυχώς. Δεν υπηρέτησα πολύ σε αυτό το στρατόπεδο. Έτσι τα βρήκα από τον προηγούμενο διοικητή κι έτσι τ' άφησα...

Νέος διοικητής:
- Μήπως γνωρίζετε ποιος ήταν ο προηγούμενο διοικητής; Αντισυνταγματάρχης:
- βεβαίως. Είναι Συνταγματάρχης τώρα αλλά είναι εξαίρετος άνθρωπος. Είμαι σίγουρος πώς θα γνωρίζει. Μισό λεπτό να βρω το τηλέφωνό του...

Παίρνει τον Συνταγματάρχη στο τηλέφωνο o Νέος διοικητής:
- Καλημέρα σας κύριε Συνταγματάρχα. Είμαι ο νέος διοικητής του στρατοπέδου τάδε, όπου είχατε υπηρετήσει κι εσείς πριν μερικά χρόνια...

Συνταγματάρχης:
- Ναι θυμάμαι. Ωραίοι καιροί τότε...

Νέος διοικητής:
- Ηθελα να σας κάνω μια ερώτηση. Υποθέτω ότι θα θυμάστε τα μέτρα ασφαλείας και φυσικά τη σκοπιά στο παγκάκι...

Συνταγματάρχης:
- Κατάλαβα. Θέλετε να με ρωτήσετε για τη σκοπιά στο παγκάκι. Ξέρετε κι εγώ αναρωτήθηκα τότε, αλλά δεν βρήκα εξήγηση...

Νέος διοικητής:
- Και γιατί δεν την καταργήσατε;

Συνταγματάρχης:
- Ξέρετε τώρα, δεν καταργείται έτσι μια σκοπιά. Για να αλλάξεις τα μέτρα ασφαλείας χρειάζεται να κάνεις αίτηση στη μεραρχία, αυτή να τη μεταβιβάσει στο ΓΕΕΘΑ, αυτό να τη στείλει στο ΓΕΣ, να φτάσει μέχρι το υπουργείο αμύνης, να γίνει μελέτη να την εγκρίνει ο Ταξίαρχος, να τη στείλει στο Στρατηγό, να την εγκρίνει ο Στρατηγός, να έλθει να επιθεωρήσει ο Στρατηγός κι εδώ που τα λέμε έχουμε που έχουμε τουλάχιστον μια στρατηγική επιθεώρηση τον χρόνο, άλλη όρεξη δεν είχαμε να προσθέσουμε μια ακόμα και να τρέχουμε.

Νέος διοικητής:
- Μήπως ξέρετε πού μπορώ να βρω τον προηγούμενο διοικητή; Συνταγματάρχης:
- Έχει πεθάνει. Δεν ήξερε ούτε αυτός όμως, τον είχα ρωτήσει κι εγώ. Όμως ο προπροηγούμενος διοικητής είναι τώρα απόστρατος βέβαια και θα'ναι καμιά 90αριά χρονών, ζει. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του αντιστράτηγου πριν κάμποσα χρόνια και κάθε Κυριακή πηγαίνει στον εθνικό κήπο και κάνει τη βολτίτσα του, συζητάει με άλλους απόστρατους, παίζουν τάβλι, χαρτιά κοκ. Είμαι σίγουρος ότι αυτός θα ξέρει. Και του αρέσει πολύ να μιλάει για τις αναμνήσεις του από το Στρατό...

Να μη σας τα πολυλογώ, πάει ο διοικητής και βρίσκει στον κήπο τον παππού.

Νέος διοικητής:
- Καλημέρα σας Στρατηγέ...

Στρατηγός:
- Καλημέρα...

Νέος διοικητής:
- Ξέρετε είμαι Ταγματάρχης και μόλις ανέλαβα τη διοίκηση του τάδε στρατοπέδου...

Στρατηγός:
- Α, είχα υπηρετήσει κι εγώ εκεί. Ωραία χρόνια. Καταπληκτικά στελέχη και τέλειοι στρατιώτες. Μας βρήκε άψογους τότε ο Στρατηγός κι έδωσε 10 μέρες τιμητική σε όλους τους φαντάρους και λίγο αργότερο πήρα βαθμό και ανέβηκα στην ιεραρχία.

Νέος διοικητής:
- Θα θυμάστε βέβαια ότι στο στρατόπεδο υπάρχει μια σκοπιά δίπλα σ' ένα παγκάκι. Μήπως ξέρετε γιατί την έχουν βάλει αυτή τη σκοπιά;

Στρατηγός:
- Τι; Ακόμη δεν έχει στεγνώσει ο μπογιάς από κείνο το παγκάκι;

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ...

Μ' αυτή την προσδοκία έπιασε δουλειά πριν χρόνια ο Τίτος, κατά τα φοιτητικά του χρόνια.

Δουλειά που έβλεπε να προσφέρεται σε αφθονία μέσω δεκάδων μικρών αγγελιών, την απαρχή της άνοιξης των delivery που και σήμερα ευημερούν.

Αποστολή του να κουβαλεί πίτσες, σουβλάκια κι άλλα εδέσματα "της ώρας" σε όσους/ες τεμπελχανάδες τα παραγγέλλουν, μη θέλοντας να μαγειρέψουν ή έστω να συρθούνε μέχρι το μαγαζί να βοσκηθούνε εκεί.

Σαν φοιτητής του ήρθε βολική η προσωρινή απασχόληση σε ελεύθερες ώρες του, έβγαζε αρκετά χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερα προσόντα, είχε και τυχερά από κάποιους μαλάκες που αφού χρυσοπλήρωναν τα αποψυγμένα κρεατικά και πίτσες που κατέφταναν επίτηδες ζεστά στην ώρα τους για μάσημα, γιατί αλλιώς λίγο ν' αργήσει επανέρχονταν στην προτέρα τους κατάσταση, χαρούμενοι που έκαιγε ακόμη η κούτα τους όταν την παραλάμβαναν, του άφηναν τα ρέστα.

Μα ποτέ δεν αργούσε ο Τίτος, έστω κι αν παραβίαζε κόκκινα φανάρια σε σταυροδρόμια, έμπαινε αντίθετα σε μονοδρόμους, ή έκανε χιλιόμετρα τρέχοντας κάτω από βροχή με το φορτωμένο μηχανάκι του.

Ήταν το αγαπημένο παιδί του μαγαζιού, το κακό ήταν που γρήγορα συνήθισε αυτήν την κατάσταση του γρήγορου κέρδους...

Και πτυχίο πήρε κανονικά ο Τίτος από τη σχολή του και την στρατιωτική θητεία του εκπλήρωσε πλήρως. Μα όταν ήρθε η ώρα να δουλέψει, ελεύθερος από όλες του τις υποχρεώσεις, πάλι την ίδια απλή δουλειά προτίμησε να κάνει.

Αυτό είχε συνηθίσει να κάνει, αυτό μπορούσε, σε αυτό είχε προυπηρεσία που ζητούσαν σε κάποιες θέσεις...
Κατέληξε πάλι να κουβαλεί παραγγελίες σε ένα μαγαζί αλλουνού.

Μπορούσε να ανοίξει ένα γραφείο με το πτυχίο του, μα "που να κάθομαι να κάνω μελέτες κι υπολογισμούς τώρα, άκυρες αν κάνω κάποιο λάθος, που να κυνηγώ πελάτες, να ταξιδεύω συχνά...μπορώ να έχω τα ίδια έσοδα με λίγες ώρες δρομολόγια κάθε βράδυ, άσε και τα τυχερά που κανείς δεν δίνει αλλού".

Είχε και τη ευκαιρία του να γίνει ιδιοκτήτης του μαγαζιού που δούλευε όταν το αφεντικό του προσπάθησε να το πουλήσει φτηνά λόγω ανταγωνισμού, "τι να μπλέξω τώρα με επιχειρήσεις, υπαλλήλους κι εφορία, εδώ έχω την κεφαλή μου ήσυχη" αποφάνθηκε πάλι κι έτρεξε πρώτος να δουλέψει απλός υπάλληλος διανομής για τον επώνυμο ανταγωνιστή, όταν το μικρομάγαζο έκλεισε οριστικά...

- Καλύτερα να έχω βασικό μισθό κι έξτρα έσοδα από δώρα και τυχερά, να εισπράττω έστω και περιορισμένα σαν υπάλληλος αλλουνού χωρίς να σκέφτομαι όμως, παρά να κάνω κάτι δικό μου, να τραβώ το κόστος και το ρίσκο του, ν' αγωνιώ για το αύριο, αυτές οι λέξεις συνοψίζουν τη φιλοσοφία του.

Δεν μπορώ να καταλάβω ή να χωνέψω πως κάποιος που σαν νέος είχε όνειρα και φιλοδοξίες, πέρασε σε μια σχολή κι έκανε πλάνα για το μέλλον του, τα θυσίασε όλα για χάρη μερικών κακοψημένων αλλαντικών πάνω σε μια ζύμη τραγανή ή αφράτη...

Που ούτε δοκίμασε ποτέ ν' αυτοσχεδιάσει έστω βελτιώνοντας λίγο το προϊόν, το παραλαμβάνει και το μεταφέρει απλά σε μια κλειστή κούτα και είναι κι ικανοποιημένος από αυτή του την ασχολία ή έτσι λέει τουλάχιστον σε παλιούς γνωστούς.

Επειδή εγώ αυτοσχεδιάζω δημιουργικά και τις κρύες βροχερές νύχτες του χειμώνα δημιουργώ τις δικές μου πρωτότυπες, γευστικές και θρεπτικότερες πίτσες, μην καταδεχόμενος ως τώρα ακόμη να παραγγείλω κατ' οίκον έτοιμες τυποποιημένες όσο επώνυμες κι αν είναι, δεν μπορώ να έχω την απάντηση του.

Μα αν εσείς περιμένετε delivery και τον δείτε, ρωτήστε τον...

Θα τον γνωρίσετε γιατί ακόμη αν και πέρασαν πια τα νεανικά του χρόνια και η προσωρινή του απασχόληση έγινε μόνιμη κι έμμονη, πάντα καταφτάνει αμέσως!