ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ...

Μ' αυτή την προσδοκία έπιασε δουλειά πριν χρόνια ο Τίτος, κατά τα φοιτητικά του χρόνια.

Δουλειά που έβλεπε να προσφέρεται σε αφθονία μέσω δεκάδων μικρών αγγελιών, την απαρχή της άνοιξης των delivery που και σήμερα ευημερούν.

Αποστολή του να κουβαλεί πίτσες, σουβλάκια κι άλλα εδέσματα "της ώρας" σε όσους/ες τεμπελχανάδες τα παραγγέλλουν, μη θέλοντας να μαγειρέψουν ή έστω να συρθούνε μέχρι το μαγαζί να βοσκηθούνε εκεί.

Σαν φοιτητής του ήρθε βολική η προσωρινή απασχόληση σε ελεύθερες ώρες του, έβγαζε αρκετά χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερα προσόντα, είχε και τυχερά από κάποιους μαλάκες που αφού χρυσοπλήρωναν τα αποψυγμένα κρεατικά και πίτσες που κατέφταναν επίτηδες ζεστά στην ώρα τους για μάσημα, γιατί αλλιώς λίγο ν' αργήσει επανέρχονταν στην προτέρα τους κατάσταση, χαρούμενοι που έκαιγε ακόμη η κούτα τους όταν την παραλάμβαναν, του άφηναν τα ρέστα.

Μα ποτέ δεν αργούσε ο Τίτος, έστω κι αν παραβίαζε κόκκινα φανάρια σε σταυροδρόμια, έμπαινε αντίθετα σε μονοδρόμους, ή έκανε χιλιόμετρα τρέχοντας κάτω από βροχή με το φορτωμένο μηχανάκι του.

Ήταν το αγαπημένο παιδί του μαγαζιού, το κακό ήταν που γρήγορα συνήθισε αυτήν την κατάσταση του γρήγορου κέρδους...

Και πτυχίο πήρε κανονικά ο Τίτος από τη σχολή του και την στρατιωτική θητεία του εκπλήρωσε πλήρως. Μα όταν ήρθε η ώρα να δουλέψει, ελεύθερος από όλες του τις υποχρεώσεις, πάλι την ίδια απλή δουλειά προτίμησε να κάνει.

Αυτό είχε συνηθίσει να κάνει, αυτό μπορούσε, σε αυτό είχε προυπηρεσία που ζητούσαν σε κάποιες θέσεις...
Κατέληξε πάλι να κουβαλεί παραγγελίες σε ένα μαγαζί αλλουνού.

Μπορούσε να ανοίξει ένα γραφείο με το πτυχίο του, μα "που να κάθομαι να κάνω μελέτες κι υπολογισμούς τώρα, άκυρες αν κάνω κάποιο λάθος, που να κυνηγώ πελάτες, να ταξιδεύω συχνά...μπορώ να έχω τα ίδια έσοδα με λίγες ώρες δρομολόγια κάθε βράδυ, άσε και τα τυχερά που κανείς δεν δίνει αλλού".

Είχε και τη ευκαιρία του να γίνει ιδιοκτήτης του μαγαζιού που δούλευε όταν το αφεντικό του προσπάθησε να το πουλήσει φτηνά λόγω ανταγωνισμού, "τι να μπλέξω τώρα με επιχειρήσεις, υπαλλήλους κι εφορία, εδώ έχω την κεφαλή μου ήσυχη" αποφάνθηκε πάλι κι έτρεξε πρώτος να δουλέψει απλός υπάλληλος διανομής για τον επώνυμο ανταγωνιστή, όταν το μικρομάγαζο έκλεισε οριστικά...

- Καλύτερα να έχω βασικό μισθό κι έξτρα έσοδα από δώρα και τυχερά, να εισπράττω έστω και περιορισμένα σαν υπάλληλος αλλουνού χωρίς να σκέφτομαι όμως, παρά να κάνω κάτι δικό μου, να τραβώ το κόστος και το ρίσκο του, ν' αγωνιώ για το αύριο, αυτές οι λέξεις συνοψίζουν τη φιλοσοφία του.

Δεν μπορώ να καταλάβω ή να χωνέψω πως κάποιος που σαν νέος είχε όνειρα και φιλοδοξίες, πέρασε σε μια σχολή κι έκανε πλάνα για το μέλλον του, τα θυσίασε όλα για χάρη μερικών κακοψημένων αλλαντικών πάνω σε μια ζύμη τραγανή ή αφράτη...

Που ούτε δοκίμασε ποτέ ν' αυτοσχεδιάσει έστω βελτιώνοντας λίγο το προϊόν, το παραλαμβάνει και το μεταφέρει απλά σε μια κλειστή κούτα και είναι κι ικανοποιημένος από αυτή του την ασχολία ή έτσι λέει τουλάχιστον σε παλιούς γνωστούς.

Επειδή εγώ αυτοσχεδιάζω δημιουργικά και τις κρύες βροχερές νύχτες του χειμώνα δημιουργώ τις δικές μου πρωτότυπες, γευστικές και θρεπτικότερες πίτσες, μην καταδεχόμενος ως τώρα ακόμη να παραγγείλω κατ' οίκον έτοιμες τυποποιημένες όσο επώνυμες κι αν είναι, δεν μπορώ να έχω την απάντηση του.

Μα αν εσείς περιμένετε delivery και τον δείτε, ρωτήστε τον...

Θα τον γνωρίσετε γιατί ακόμη αν και πέρασαν πια τα νεανικά του χρόνια και η προσωρινή του απασχόληση έγινε μόνιμη κι έμμονη, πάντα καταφτάνει αμέσως!