Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ - THE MAN WITH THE CARNATION (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ιδεολόγοι μπορεί να βρούν συγκινητική την ταινία που καταγράφει το κλίμα μιας κάποιας έντονα ιδεολογικά φορτισμένης ιστορικής περιόδου.

Ας την δουν εδώ σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7807382387321137016&hl=el

ΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ, πέρα από ιδεολογικούς ουτοπικούς ρομαντισμούς και χοντροκομμένες εθνικιστικές αντιδράσεις...

Είτε κρατούμενος είτε φύλακας, την ίδια εξορία βιώνεις...

Στο ξερονήσι να μετράς χρόνια χαμένα στο όνομα μιας κάποιας ιδεολογίας που τάχτηκες οικειοθελώς να υπηρετείς σαν απλός στρατιώτης πάντα...

Τέτοιο όρθιο κουτσούρι ήσουνα...

Για να μείνεις στο τέλος με τον ανεκπλήρωτο αγώνα, την πίκρα της προδοσίας, ίσως και κάποια μόνιμη αναπηρία να σου θυμίζει το τεχνητό κατασκεύασμα Αριστερά - Δεξιά...

Που σαν άβουλο πλάσμα θα πρέπει να διαλέγεις με ποιούς θα πας, δίνοντας τους κάθε 1 φορά στα 4 χρόνια τα "καταλληλότερα" εκλογικά ποσοστά. Και αμέσως μετά πίσω στην τρύπα σου...

Να βλέπεις να πλουτίζουν επιδεικτικά οι ευνοημένοι του κάθε συστήματος εκμεταλλευόμενοι το δημόσιο χρήμα και τους φυσικούς πόρους που άρπαξαν, να σε περιφρονούν αποκαλώντας σε "μάζα", να σου περιορίζουν τη ζωή με νόμους κι απαγορεύσεις, να ταμπουρώνονται ασφαλείς στον δικό τους κόσμο όπου θ' ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιός θα συσσωρεύσει τα περισσότερα δις, θ' αποκτήσει το μακρύτερο και πολυτελέστερο γιότ, θα νοικιάσει για λίγο την πιο ακριβή κι ωραία πουτάνα και θ' αγοράσει εύστοχους μπαλαδόρους...

Ενώ εσύ θα προσπαθείς να ζείς με πενταροδεκάρες, μοχθώντας με βιοπάλη που θα σου έχουν μάθει στα σχολεία πως έτσι πρέπει, θα αρκείσαι να γαμήσεις την ασχημόφατσα χαζοκομμώτρια της γειτονιάς σου και μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια σου θα πειστείς να χαίρεσαι να χοροπηδάς κάθε φορά που κάποιος από δαύτους θα κλωτσήσει μια μπάλα και θα την στείλει να μπεί σ' ένα δίχτυ τεντωμένο...

Και θα παρηγοριέσαι πως τάχα μια ξεχωριστή μέρα από κάπου μακριά, θα επέμβη για χάρη σου ο Θεός, ή ο Στάλιν...

Έτσι απλά...

Ευτυχώς δεν μου λένε τίποτα τέτοιοι ηλίθιοι διαχωρισμοί "ιδεολογίας", δεν με συγκινούν ούτε με παρασύρουν "αγώνες" για συμφέροντα άλλων και διεκδικώ τον πλούτο που μου αντιστοιχεί και μου κλέβουν...

Μα γιατί όμως νιώθω τόσο μόνος; Που πήγαν οι υπόλοιποι;