ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ...

Με ποδήλατο κυκλοφορούσε ο Γιώργης. Δεν ήταν φανατικός οικολόγος ή ποδηλάτης εκ πεποιθήσεως μα από ανάγκη κι έλλειψη χρημάτων, αποτελούσε το μοναδικό μεταφορικό μέσο που μπορούσε ν' αποκτήσει...

Χρόνια κυκλοφορούσε με το ποδήλατο που είχε, μέσα στην πόλη μα και μακρύτερα, αφού με κάποια εφικτή προσπάθεια έβγαζε διαδρομές δεκάδων χιλιομέτρων. Συνδύαζε βόλτα, αερόβια γυμναστική και μικρό ταξίδι μετά επιστροφής συχνά, σχεδόν καθημερινά όταν ο καιρός το επέτρεπε, βρίσκοντας την ευκαιρία να έρχεται σ' επαφή με τη φύση, να διαβάζει ανενόχλητος τις εφημερίδες του σε μια πευκόφυτη πλαγιά ή σε μια απόμερη παραλία που δεν ανακάλυψε ακόμη ο τουρισμός κι η "ανάπτυξη", να κάνει μετά το μπάνιο του και επιστρέψει τη νύχτα αργά με την ησυχία του, έχοντας περάσει τη μέρα του όπως εκείνος σχεδίασε το πρωί...

Μια μέρα τόχασε. Δηλαδή του το κλέψανε από κεί που το είχε αφημένο και δεμένο σ' έναν στύλο της ΔΕΗ σε ορατό από πολλούς σημείο. Εκεί το άφηνε κάθε φορά που πήγαινε σ' αυτήν την περιοχή, μια μέρα επιστρέφοντας να το πάρει απλά δεν το βρήκε στη θέση του...

Ήξερε από την πρώτη στιγμή την ταυτότητα του δράστη, κάποιο από τα νεαρά αλλοδαπά πατσαούρια που βρίσκουν καταφύγιο στην περιοχή βλέποντας κώλους σαβουροτουριστριών που κολυμπούσαν γυμνές, μα δεν ήξερε ποιό από όλα τα σιχαμένα πλάσματα ήταν. Και υπήρχαν αρκετά απο δαύτα που πηγαινοέρχονταν εκεί τις Κυριακές και τις μέρες που δεν εξασφάλιζαν κάποιο μεροκάματο.

Πήγε και στην αστυνομία έτσι τυπικά να το αναφέρει, μα ήξερε την απάντηση πριν να περάσει την πύλη και συναντήσει έναν βαριεστημένο αρχιφύλακα ξαπλωμένο σε μια καρέκλα να βλέπει στην τηλεόραση τη Μενεγάκη:

- Τι θες τώρα να ψάχνουμε ένα παλιό ποδήλατο; άσε μας ΡΕ φιλάρα, τόσα γίνονται κάθε μέρα και ...δεν προλαβαίνουμε.... αποκρίθηκε ο...πολυάσχολος μπάτσος χωρίς να μετακινήσει καν το πλαδαρό σώμα του από το ραχάτι που βρήκε.

Μα το παλιό ποδήλατο ήταν τα πόδια και το όχημα του Γιώργη, τούλειπε και δεν μπορούσε να πάει όπου ήθελε. Αφού δεν περίμενε την συνδρομή των μπάτσων, οργανώθηκε μοναχός του να το ξαναβρεί.

Καταλάβαινε τον λόγο της κλοπής, το μέσον μετακίνησης του αλλοδαπού που κι αυτός ο φτωχομπινές δεν δίέθετε άλλο όχημα. Δεν θα το έφερνε και στο μέρος που το πήρε αμέσως, θα το χρησιμοποιούσε σε άλλες περιοχές, νέος θα ήταν για να έχει αντοχή να κάνει πετάλι να πηγαίνει στη δουλειά, ή θα το πουλούσε σε όμοιους του για πενταροδεκάρες, δεν κυκλοφορεί αργά τη νύχτα σε μαγαζιά αφού δεν έχει λεφτά, δεν θα τον δει κανείς σε ακριβές περιοχές...

Δουλεύοντας τα στοιχεία που είχε στο μυαλό του, έφτιαξε με αρκετή ακρίβεια το προφίλ του δράστη κι έψαχνε να τον συναντήσει στον δρόμο.

Είχε χωρίσει ακόμη την πόλη σε τομείς, έψαχνε με σύστημα με βάση κάποια άλλα δικά του δεδομένα, όπως που υπήρχανε οικοδομές που δουλεύανε τέτοιας ράτσας αλλοδαποί, σε ποιά παγκάκια κάθονταν και περιμένανε για αφεντικό της ημέρας, που μεθούσανε με μπύρες τα απογεύματα, σε ποιας περιοχής υπόγεια μένανε συγκεντρωμένα τέτοιοι μελαμψοί, κλπ...

Έψαχνε οργανωμένα ο Γιώργης για 2 βδομάδες και κάτι μέρες...

Στάθηκε τυχερός και συνάντησε κάποιον με το ποδήλατο του, που γνώριζε πολύ καλά να ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα. Όπως το είχε σχεδιάσει ήταν το προφίλ του: Πεινάλας νεαρός μελαμψός ασιάτης, που δούλευε στην ανακατασκευή πεζοδρομίων, έμενε σε φτηνό ημιυπόγειο χώρο σε στενό δρομάκι πίσω από τα σχολεία μαζί με 5 άλλους της ίδιας ράτσας και τον συνάντησε πρωινή ώρα όταν μόλις είχε ξεκινήσει για δουλειά, με το ποδήλατο του και τον άρπαξε επιτόπου...

Το ποδήλατο που δεν παραδεχόταν πως είχε κλέψει πρόσφατα, μα επέμενε πως του το είχε χαρίσει ένας άλλος ντόπιος για να μετακινείται, να μην περπατά συνέχεια. Επέμενε κι ο Γιώργης πως το συγκεκριμένο ήταν το δικό του ποδήλατο που είχαν περάσει μαζί πολλά χρόνια και περιπέτειες κι έδειχνε και σημάδια που του είχε κάνει από γρατζουνιές και πεσίματα...

Καταλήξανε στο μπατσάδικο μέγαρο, όπου τον πήγε με το ζόρι ο Γιώργης κι όπου επέμενε ακόμη ο αλλοδαπός πως του το είχανε δώσει, ο μπάτσος που ανέλαβε να βρει άκρη έξυνε την κεφαλή του αμήχανα για να καταλήξει: πολλά ποδήλατα μοιάζουνε, όπως κι οι αλλοδαποί με άτομα της ίδιας ράτσας, είσαι σίγουρος πως αυτό είναι το δικό σου; Μπορείς να το αποδείξεις με στοιχεία;...

Άραγε το ότι πήγε κάποιος πολίτης με ένα ποδήλατο κι έναν αλλοδαπό ύποπτο και φώναζε, κάποιο λόγο δεν θα είχε; Δεν του έλεγε αυτό το γεγονός πως κάτι τρέχει; Τόβλεπε κάθε μέρα να γίνεται; Το μόνο τους ενδιαφέρον πια είναι τα συνδικαλιστικά τους και οι διορισμοί όμοιων τους...

Για να μη χάσει το ποδήλατο του ο Γιώργης σκέφτηκε να βρεί τον άνθρωπο στο μαγαζί που το είχε αγοράσει πριν χρόνια. Τον έφερε στο μπατσαριό την άλλη μέρα κι ευτυχώς ο έμπορος ποδηλάτων βεβαίωσε πως του είχε πουλήσει αυτός ένα τέτοιας μάρκας παλιά κι από τότε είχε χρειαστεί τις υπηρεσίες του αρκετές φορές ο Γιώργης για ν' αλλάζει λάστιχα, να βάλει φώτα και σχάρα, να ρυθμίζει τα φρένα, να βάλει νέο πίσω προφυλακτήρα όταν έσπασε από πέσιμο ο παλιός ο πλαστικός και πετούσε λάσπες στον καφά του όταν έτρεχε σε βρεγμένο δρόμο και τελευταία μάλιστα είχε βάλει και Η/Υ ποδηλάτου με ταχύμετρο και συνολικό χιλιομετρητή να βλέπει πόση απόσταση κάλυπτε, πράγμα που υπήρχε ακόμη στο τιμόνι του ποδηλάτου και τέτοια μάρκα μηχάνημα μόνο αυτός πουλούσε κι εγκαθιστούσε...

Έτσι πήρε πάλι πίσω το αγαπημένο του ποδήλατο τελικά ο Γιώργης κι αφήσανε ελεύθερο το αλλοδαπό πατσαούρι να γυρίσει στη μιζέρια του αφού για ιδεολογικούς λόγους δεν του έκανε μήνυση.

Αφού το στερήθηκε για μια εικοσαριά μέρες το έχει πάλι ως μέσον μεταφοράς.

Σήμερα σίγουρα θα συμμετέχει μαζί με τους υπόλοιπους συνειδητούς ποδηλάτες στην "πανευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητα", θα κάνουν κοινή πορεία με τα ποδήλατα τους διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες ζωής, σεβασμός και σημασία στην εναλλακτική μετακίνηση και μια βιώσιμη πόλη για όλους, ανεξάρτητα το όχημα που διαθέτουν (ή ούτε καν όχημα κάποιοι).

Θα προσπαθήσουν να ισορροπήσουν τις 2 ρόδες τους ανάμεσα σε ΙΧ, Ταξί και λεωφορεία, ανύπαρκτα ή κατειλειμένα πεζοδρόμια, φανταζόμενοι ποδηλατόδρομους και πράσινες διαδρομές που θ' αργήσουν πολύ να γίνουν πράξη, θα διεκδικήσουν για ακόμη μια φορά "Προτεραιότητα στους πεζούς - Ποδηλατόδρομοι Τώρα - Επαρκές Δίκτυο συγκοινωνιών".

Όχι άδικα τα αιτήματα τους, μα άδικα θα κουραστούν να φωνάζουν αφού δεν φαίνεται να συγκινείται κανείς από τους "αρμόδιους" που για άλλη μια μέρα θα πλειοδοτήσουν σε μπούρδες - εξαγγελίες.

Μα αν δεν αρχίσουμε να αποσύρουμε και ν' αντικαθιστούμε με άλλα όλα (άψυχα ή έμψυχα) όσα υποβαθμίζουν τη ζωή μας στην πόλη, στο τέλος δεν θα χωράμε πουθενά!